Μεσαιωνική λογοκρισία, Αστυνομία της σκέψεως και Σταλινοφασιστικές πρακτικές φίμωσης της ελευθερίας του λόγου. -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Σκοταδισμός και Ποινικοποίηση του στοχάζεσθαι.

Οι ερπύστριες της ιδιότυπης δικτατορίας της πολιτικής ορθότητας, παρενέβησαν αυτήν την φορά εκκωφαντικώς δια στόματος του νυν Υπουργού Μεταφορών, ο οποίος διέταξε στυγνά και με αντιδημοκρατικό τρόπο την αποκαθήλωση των αφισών, του κινήματος «Αφήστε με να ζήσω» επειδή αποδείκνυε επιστημονικά και ενημέρωνε, ότι η άμβλωση, συνεπάγεται την δολοφονία του εμβρύου.
Η αφίσα αυτή, ασφαλώς ενόχλησε του Σταλινοφασίστες της Αριστεράς, ήτοι τους απάνθρωπους θιασώτες της πολιτικής διαστροφής, της ανωμαλίας, της ισοπέδωσης και της ασχήμιας, τους πασιδήλως ιδεολογικά τρομοκράτες, οι οποίοι ανυπερθέτως φοβούνται τον δυναμικό πλουραλισμό αντιλήψεων, την δημοκρατική διακίνηση ιδεών και την αντίστοιχη διάδοση στοχασμών, οι οποίοι μισούν την ζωή και επιβιώνουν παρασιτικά, δια της ακραίας βίας, της φαλκίδευσης της ελεύθερης σκέψης των πολιτών, και δια της εξουδετέρωσης των αντιφρονούντων.
---------------------------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἐξαιρετικόν ἄρθρον! Ὀρθότατα τονίζει ὁ συγγραφεύς του ὅτι ἡ «ΝΔ» ἔχει ταυτισθῆ ἀπολύτως μέ τούς Συριζαίους, τό ΠΑΣΟΚ καί τό ΚΚΕ καί ὅλοι μαζί πλέον, ὡς μία γροθιά, προωθοῦν τά Σατανικά σχέδια τῆς ΝΤΠ.

ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ -- Τοῦ αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ

Στόν κόσμο μας τόν σύγχρονο, τόν πολιτισμένο, τόν ἀνεπτυγμένο, στόν κόσμο μας τοῦ εὐδαιμονισμοῦ καί τῆς καλοζωίας, πού τρέμει γιά τίς συνέπειες τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, διότι ὅλοι νοιάζονται πῶς νά περάσουν πιό καλά, κι ὅλα τάσσονται νʼ αὐξήσουν τήν ζωή, σʼ αὐτόν τόν κόσμο πού μανιακά ζητᾶ νά ζήση, πλανιέται ἔντονη μιά μυρωδιά θανάτου, κινεῖται ἀνεμπόδιστα ἡ εἰκόνα τοῦ χαμοῦ. Παρ᾿ ὅλα τά νοσοκομεῖα καί τά ἰατρεῖα μας, τά θεραπευτήρια καί τίς κλινικές μας, παρ᾿ ὅλα τά σχολεῖα καί τίς σχολές μας, συντελεῖται μία φοβερή καταστροφή, πού τίποτε δέν τήν ἀναχαιτίζει. Εἶναι ὁπωσδήποτε ὁ θάνατος γνωστό καί ἀναπόφευκτο –γιʼ αὐτό παραδεκτό– συμβάν, πού σφραγίζει αὐτή τήν ζωή ἀμείλικτα. Ποτίζει τόν ἄνθρωπο μέ τήν λύπη καί τόν ντύνει μέ τό πένθος. Ἀλλά ἀποσιωποῦμε τόν θάνατο. Προσπαθοῦμε νά τόν ξεχάσουμε, τόν βάζουμε ὅσο πιό μακριά μποροῦμε, καί ἐφησυχάζουμε.

π. Θεόδωρος Ζήσης - Ομιλία περί Οικουμενισμού.


O Ήλιος της Ερήμου Ο Μέγας Ευθύμιος -- του Φώτη Κόντογλου

Aληθινά κράζει ο προφήτης: "Aγαλλιάσθω η έρημος και ανθήτω ως κρίνον". Mε τη θρησκεία του Xριστού γεμίσανε οι ερημιές από αγίους ανθρώπους, από άνθη πνευματικά. "Kαι αντί της στιβής, αναβήσεται κυπάρισσος, αντί δε της κονίζης, αναβήσεται μυρσίνη". Kαι ο υμνωδός για τον καθένα απ' αυτούς τους αγγελικούς κατοίκους της ερήμου, που είχανε το δάκρυ καθημερινό, αλλά όχι το δάκρυ της απελπισίας, αλλά της κατανύξεως το "χαροποιόν δάκρυον" ψέλνει παθητικά: "Tαις των δακρύων σου ροαίς της ερήμου το άγονον εγεώργησας, και τοις εκ βάθους στεναγμοίς εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας, και γέγονας φωστήρ, τη οικουμένη λάμπων τοις θαύμασι, Eυθύμιε πατήρ ημών όσιε. Πρέσβευε Xριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών." 
    O άγιος Eυθύμιος ο Mέγας, που εορτάζει τη μνήμη του η Eκκλησία στις 20 του Iανουαρίου, εστάθηκε ένας από τους φωστήρες της ασκητικής πολιτείας. Γεννήθηκε στη Mελιτηνή της Aρμενίας στα 377 μ.X. Aληθινά εκ κοιλίας μητρός ήτανε αγιασμένος, γιατί αφοσιώθηκε στο Θεό από τριών χρονών παιδί.

Δεύτε λαοί --- Orthodox Hymns



«Ο Θεός, φησί, κάθηται επί θρόνου αγίου αυτού» (Ψαλμ. μστ: 9), ύστερον επ΄ εσχάτων των χρόνων ήλθε καθήμενος εν τη ελαφρά νεφέλη: ήτοι εν τη Κυρία Θεοτόκω, ήτις νεφέλη μεν λέγεται, καθό ήτον υψηλοτέρα από την γην και τα γήϊνα, ελαφρά δε, καθό ήτον ελευθέρα από κάθε βάρος προαιρετικής αμαρτίας μέχρι και ψιλής προσβολής εμπαθούς λογισμού· τοιαύτη γαρ έπρεπε να είναι η γενομένη Μήτηρ του Θεού, ανεπίληπτος πάντη και παντός μώμου υπερτέρα, καθώς ονομάζεται εν τω Άσματι, «Όλη καλή η πλησίον μου, και μώμος ουκ έστιν εν σοι» (Άσμ. δ: 7).

Τη Κ΄ (20η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών ΕΥΘΥΜΙΟΥ του Μεγάλου.

Ευθύμιος ο μέγας εν Ερημίταις και Ασκηταίς πατήρ ημών εγεννήθη περί το έτος τοζ΄ (377) εν Μελιτηνή της Αρμενίας πλησίον του Ευφράτου επί της βασιλείας Γρατιανού. Ο πατήρ του ωνομάζετο Παύλος, η δε μήτηρ του Διονυσία, ήσαν δε αμφότεροι περιφανείς και ενάρετοι· ελυπούντο όμως πολύ και εθλίβοντο επειδή δεν έκαμνον τέκνον, και πολλάκις μετέβαινον εις τον Ναόν του Αγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου, όστις ήτο πλησίον των, και εδέοντο του Θεού, δια να τους δώση κληρονομίαν και να παύση η λύπη των. Ούτως ευχόμενοι νύκτα τινά είδον οπτασίαν θείαν, ήτις τους είπε· «Ευθυμείτε, δούλοι Κυρίου, και χαίρετε· ιδού γαρ επήκουσε της δεήσεώς σας ο Κύριος και σας δίδει τέκνον της Ευθυμίας φερώνυμον· επειδή εις την γέννησιν αυτού του παιδός σας θέλει δώσει ο Θεός εις τας Εκκλησίας αυτού ευθυμίαν και αγαλλίασιν».

ΕΠΕΦΑΝΗΣ ΣΗΜΕΡΟΝ ΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ


Το φλεγόμενο κελί.

Ρώτησαν κάποτε τον αββά Παλλάδιο, πού καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη: 
-Κάνε αγάπη, πάτερ, και πες μας από ποια αιτία έγινες μοναχός;
 
-Στην πατρίδα μου, απάντησε εκείνος, μισό χιλιόμετρο μακριά από το τείχος, ζούσε ένας έγκλειστος μοναχός πού λεγόταν Δαβίδ. Είχε έρθει από τη Μεσοποταμία. Ήταν πολύ ενάρετος, ελεήμων και εγκρατής. Έμεινε κλεισμένος και προσευχόμενος στο κελί του, περίπου εβδομήντα χρόνια!
 

Η αιρετική πατρικία

Κάποια πατρικία, που λεγόταν Κοσμιανή ( 6ος αι. ) ήρθε μια νύχτα να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ. Καθώς πλησίαζε, της παρουσιάσθηκε η Κυρία Θεοτόκος μαζί με άλλες γυναίκες και της είπε : 
-Δεν επιτρέπεται να μπεις εδώ, γιατί δεν είσαι δική μας. 
Το είπε αυτό, γιατί η Κοσμιανή ανήκε στην αίρεση του Σεβήρου. Εκείνη όμως επέμενε και παρακαλούσε να της επιτρέψει την είσοδο. Τότε η Θεοτόκος αποκρίθηκε:
 

Ορθόδοξος Συνέκδημος -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος

Η παρακμιακή αποσύνθεση την οποία  βιώνουμε αντικατοπτρίζεται εις την αποπνευματικοποίηση της ζωής μας και την ακούσια διολίσθησή μας προς τον εντελή μηδενισμό. Η σύγχρονος αυτής τάσης, ελλοχεύει πολλούς κινδύνους δια την ομαλή ψυχοσυναισθηματική μας ανάπτυξη αλλά και την ορθή ολιστική θέαση της πραγματικότητας, διότι αν στερούμεθα την θέαση του Αληθινού Θεού, και δεν κατέχουμε τα προσήκοντα πνευματικά εφόδια, καθιστάμεθα παραχρήμα, ανερμάτιστα υποκείμια της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ως εκ τούτου λοιπόν, η εμβριθή επισκόπηση της ζώσης Ορθοδόξου παραδόσεως μας, δηλονότι της Κιβωτού του Γένους μας και η  κατάδυση μας προς τον ανυπολόγιστο Πλούτο της Εκκλησίας μας, θα επιδράσει καταλυτικά εις την Αναγέννηση μας συμβάλλοντας τα μέγιστα προς την αυτοσυνειδησία μας, θα σφυρηλατήσει εν πολλοίς την ελλειμματική και κόλουρη σύγχρονη πολιτισμική μας ταυτότητα, διότι τότε θα συνειδητοποιήσουμε εναργώς ότι έχουμε απεμπολήσει λίαν ασυνειδήτως, ένα καίριο τμήμα της παράδοσή μας προς την διάπλαση της εθνικής μας ταυτότητας.

«Ξεπεσμός»: Παρέλαβον «Ἅγιον Φῶς» ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς παπικούς!

Τὸ ἔχουμε ἀποδείξει πάμπολλες φορὲς ὅτι ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Γερμανίας ἔχει ξεπεράσει κάθε ὅριο οἰκουμενιστικῶν «ἀνοιγμάτων», συμπεριφερόμενη πρὸς τοὺς ἀμετανόητους αἱρετικούς, σὰν νὰ εἶναι ὀρθόδοξοι! Τὰ περασμένα Χριστούγεννα παρέλαβε τὸ «ἅγιο φῶς τῶν Χριστουγέννων» ἀπὸ τοὺς παπικούς, οἱ ὁποῖοι τὸ ἔφεραν στὴ Γερμανία ἀπὸ τὸ Ναὸ τῆς Γεννήσεως στὴ Βηθλεέμ, ὁ ὁποῖος κατακρατεῖται ἀπὸ αὐτούς! Δεῖτε τὴν εἴδηση:

«έτι γαρ μικρόν όσον, το προσδοκώμενον ήξει και ου χρονιεί»

Κάθε ορθόδοξος χριστιανός δικαιούται να απαιτήση από τους ταγούς της Ορθοδοξίας συνέπειαν και εντιμότητα. Αυτό είναι δίκαιον να τεθή ως απαίτησις από κάθε σκεπτόμενον άνθρωπο προς τους συνανθρώπους του, που παρουσιάζονται ως εκφραστές των πεποιθήσεών του και της Πίστεώς του. Διότι προτού αναλάβουν τα ηγετικά αξιώματα, προέβησαν εις ομολογίαν συμφωνίας. Εν προκειμένω, οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι και Αρχιερείς, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, δίδουν εκτεταμένην διαβεβαίωσιν ότι θα είναι εις το «Πιστεύω» των και εις την διαποίμανσιν των λογικών προβάτων του Χριστού και εις τον ευαγγελισμόν των ανθρώπων ευθυγραμμισμένοι πλήρως προς την Ορθόδοξη Πίστη. Δεν προσφέρεται το αξίωμα από την Εκκλησίαν, δια να χρησιμοποιηθή δια προσωπικήν ωφέλειαν προβολής, χρηματισμού, ή ως βήμα δια την έκθεσιν φιλοσοφικών αντιλήψεων και θεωριών. Προσφέρεται δια να «ποιήση» ο επίσκοπος «έργον ευαγγελιστού» (Β΄ Τιμ. Δ,5). Και το έργον του ευαγγελιστού προσφέρεται εις την Ορθοδοξίαν με κατεύθυνσιν την σωτηρίαν των ανθρώπων μέσω της Ορθοδόξου Πίστεως, Παραδόσεως, πιστής εφαρμογής των Ιερών Κανόνων, προς τον ενανθρωπίσαντα Κύριον και μέσω των Μυστηρίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας της μοναδικής Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Κυρίου μας, με βασικόν και υποχρεωτικόν το Μέγα Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. Εάν όμως οι Επίσκοποι και Αρχιερείς, αλλάξουν σκέψεις και αντιλήψεις, οφείλουν να έχουν τουλάχιστον την εντιμότητα του συνεργάτου του Αποστόλου Παύλου, του Δημά.

Αν δεν ευρεθή ένας νέος Μάρκος Ευγενικός, τότε σίγουρα το Έθνος μας θα οδηγηθή εις τον τάφον της Ιστορίας, διότι χωρίς την Ορθοδοξίαν δεν ημπορεί να επιβιώση!

O Oικουμενισμός, σαν πύρινη καταιγίδα της κολάσεως, απειλεί να κατακαύση τον Ορθόδοξον Ελληνισμόν! Αξίαι και ιδανικά ποδοπατούνται! Τα άγια «ρίπτονται τοις κυσίν» και  «οι μαργαρίται τίθενται ενώπιον των χοίρων». Αι Αιρέσεις μολύνουν την άχραντον Ορθοδοξίαν με  «συμπροσευχάς» και  «συλλείτουργα»  και η Ελλαδική Εκκλησία, μετά την επάρατον Ημερολογιακήν Μεταρρύθμισιν του 1924, όπου διέσπασε την Εκκλησιολογικήν ενότητα του Ελληνισμού, οδηγείται δεσμία εις την «φυλακήν» του Βατικανού δια να «δεχθή» τώρα,  μετά την επίσκεψιν του «αγίου πατερούλη» στο εκλατινισμένο Φανάρι, και το Κοινόν Πάσχα και να προκληθή έτσι ένα νέον σχίσμα. Οι πολλοί σιωπούν! Οι ολίγοι γράφουν, αλλά ποιος τους «λογαριάζει»; Το «φιλάδελφον» και το «κοινωνικόν» των Φρουρών (;;)  της Αμπέλου επιβάλλει φίμωτρον εις κάθε διαμαρτυρίαν. Οι καιροί ζητούν τον  Ένα  που θα τολμήση να καταγγείλη· να καταδικάση· να φωνάξη δυνατά  «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου, πρόσχωμεν»! Να διακόψη κάθε επικοινωνίαν με τους Ενόχους, «Συνετούς» και «Σιωπίους», τους εσθίοντας  «τράπεζαν Ιεζάβελ». Αν δεν ευρεθή ένας νέος Μάρκος Ευγενικός, τότε σίγουρα το Έθνος μας θα οδηγηθή εις τον τάφον της Ιστορίας, διότι χωρίς την Ορθοδοξίαν δεν ημπορεί να επιβιώση!