῾Ο Μέγας ᾿Αθανάσιος διδάσκαλος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Αποτειχίσεως -- ᾿Επιστολὴ πρὸς Μοναχοὺς

Μ. ᾿Αθανασίου, Πρὸς Μοναχούς, PG τ. 26, στλ. 1185-1188.

Η νεοελληνικὴ ἀπόδοσις ἀπὸ ΕΠΕ, Μ. ᾿Αθανάσιος, τ. 10, σελ. 312-315, Θεσσαλονίκη 1976.  ῾Η ᾿Επιστολὴ δημοσιεύεται ἀσχολίαστος, διότι ὁμιλεῖ ἀφ᾿ ἑαυτῆς.
῎Ας μελετήσουν αὐτὴν προσεκτικῶς οἱ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὰς καὶ ἄς ἀναλογισθοῦν τὰς εὐθύνας των!

Προς  ὅσους ἀσκοῦν τὸν μοναχικὸν βίον καὶ εἶναι στερεωμένοι εἰς τὴν πίστιν τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοὺς καὶ περιποθήτους ἀδελφούς, χαίρετε ἐν Κυρίῳ. Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος σᾶς ἠξίωσε νὰ πιστεύσετε εἰς Αὐτόν, διὰ νὰ κληρονομήσετε καὶ σεῖς τὴν αἰώνιον ζωὴν μαζὶ μὲ τοὺς ῾Αγίους. ᾿Επειδὴ δὲ ὑπάρχουν μερικοὶ ἀρειανόφρονες, οἱ ὁποῖοι περιέρχονται τὰ Μοναστήρια διὰ κανένα ἄλλον σκοπόν, παρὰ νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς ἁπλοϊκούς, ὡσὰν ἀπεσταλμένοι τάχα ἀπὸ ἡμᾶς, ὑπάρχουν δὲ μερικοί, οἱ ὁποῖοι διαβεβαιώνουν μὲν πὼς δὲν πιστεύουν εἰς τὴν διδασκαλίαν, ἀλλὰ ὑποχωροῦν καὶ προσεύχονται μαζὶ μὲ αὐτοὺς εἰς τὸν ἴδιον τόπον· κατ᾿ ἀνάγκην λοιπὸν ἔσπευσα, ἐπειδὴ μὲ παρεκάλεσαν μερικοὶ σταθερώτατοι ἀδελφοί, νὰ σᾶς γράψω, ὥστε νὰ φυλάσσετε ἀκεραίαν καὶ ἀνόθευτον τὴν εὐσεβῆ Πίστιν, τὴν ὁποίαν διατηρεῖ εἰς σᾶς ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ μὴ δώσετε ἀφορμὴν σκανδαλισμοῦ εἰς τοὺς ἀδελφούς.

π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ 2/2


ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 10 Νοεμβρίου 2018
Τη Ι΄ (10η) Νοεμβρίου, μνήμη των Αγίων πέντε Αποστόλων εκ των Εβδομήκοντα, ΟΛΥΜΠΑ, ΡΟΔΙΩΝΟΣ, ΕΡΑΣΤΟΥ, ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΥ και ΚΟΥΑΡΤΟΥ.                                        

Ολυμπάς, Ροδίων, Έραστος, Σωσίπατρος και Κούαρτος οι Άγιοι Απόστολοι είναι εκ των Εβδομήκοντα και ο μεν Άγιος Απόστολος Ολυμπάς, περί του οποίου γράφει ο θείος Απόστολος Παύλος εν τη προς Ρωμαίους Επιστολή· «Ασπάσασθε Ολυμπάν» (Ρωμ. ιστ: 15) και ο Ροδίων ακολουθούντες τον Απόστολον Πέτρον αμφότεροι απεκεφαλίσθησαν εν τη Ρώμη υπό Νέρωνος του βασιλεύσαντος εν έτει νδ΄ (54). Ο δε Σωσίπατρος, περί του οποίου γράφει ο Παύλος εν τη προς Ρωμαίους Επιστολή· «Ασπάζονται υμάς Ιάσων και Σωσίπατρος οι συγγενείς μου» (Ρωμ. ιστ:21), χρηματίσας Επίσκοπος Ικονίου εν ειρήνη ανεπαύθη.

Αγάπη και αλήθεια (Παρατηρήσεις επί της επιστολής του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου)

Σεβαστοί Πατέρες,
Εν τω υμετέρω εγκρίτω οργάνω της αγωνιζομένης και αγωνιώσης Ορθοδοξίας,  «Ορθόδοξος Τύπος» (αρ. φύλ.  109/10-10-1969) δημοσιεύεται μακροσκελεστάτη επιστολή του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου κ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου προς τον Οικουμενικόν Πατριάρχην. Καίτοι στερούμαι προσόντων, εφαμίλλων προς τον σεβαστόν και εξαίρετον επιστολογράφον, όντα σύμβουλον εξ απορρήτων επισήμων Εκκλησιαστικών ανδρών και πλειστάκις προβληθέντα δια το επισκοπικόν αξίωμα, εν τούτοις αποτολμώ να παρακαλέσω Υμάς, όπως φιλοξενήσητε πενιχράς τινας σκέψεις μου· τούτο δε ουχί προς προβολήν ασήμου και ασημάντου τινός λαϊκού, μη αξιωθέντος παρά του Προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας ουδέ θέσεως διδασκάλου εν εκπαιδευτικοίς Αυτής Ιδρύμασιν, ως αθεραπεύτου συντηρητικού, αναδίδοντος την οσμήν του λιβάνου, και της κανδήλας των παραδόσεων, αλλά χάριν αυτής ταύτης της Ορθοδοξίας, του προσφιλούς εντρυφήματος των καρδιών μας και της αποκλειστικής ελπίδος σωτηρίας. Συνεταί, πράγματι, αι παραινέσεις, συμπλέκουσαι αριστουργηματικόν δοκίμιον επιστολιμαίας ρητορικής διατριβής. Συνεταί, αλλά άσκοποι και … επικίνδυνοι! Άραγε αγνοεί ο προς ον η επιστολή όσα εν τη επιστολή αναφέρονται; Έχει την γνώμην ο συμπαθής συντάκτης, ότι είναι ο πρώτος, όστις ανακαλεί εις την τάξιν τον προ πολλού ατακτήσαντα; Δεν είναι ο εκλεκτός π. Επιφάνιος εκ των αφελών ή των βραδέως πληροφορουμένων! Γνωρίζει επομένως, ότι πλειστάκις εγράφησαν τοιαύται παραινέσεις υπό τε μετριωτέρων, αλλά και ικανωτέρων τω λόγω. Πλην ο Γέρων του Φαναρίου «ουκ ηβουλήθη συνιέναι».

Αλλαξαν όλα με μια δολοφονία

Η απαξίωση στη Β. Ηπειρο και ο τωρινός κοινός αγώνας

Από τον Μανώλη Κοττάκη

O Κωνσταντίνος Κατσίφας κηδεύτηκε χθες στα άγια χώματα της Βορείου Ηπείρου, εκεί όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή δεκάδες Ελληνες το 1940 για να απολαμβάνουμε την πατρίδα μας στα σημερινά εδαφικά όριά της. Μα η απώλειά του ήδη λειτουργεί. Ο νεαρός έκανε ήδη το χρέος του προς το έθνος. Ως προς εμένα, τουλάχιστον, σίγουρα ναι. Αλλά, αν κρίνω και από τους χιλιάδες Ελληνες που παράτησαν τη βολή τους για να πάνε σε «ξένο» τόπο και να αποχαιρετήσουν ένα παιδί άγνωστο σε αυτούς, και για εκείνους το έκανε.

Ἰωάννης Καποδίστριας καὶ Ῥωμηοσύνη -- π. Γεώργιος Μεταλληνός

Πολλοί έχουν πει πως ο Καποδίστριας ήταν ένας Ευρωπαϊστής, ένας άνθρωπος που «ήθελε να μετατρέψει τους Ρωμηούς σε Έλληνες», ισχύει όμως κάτι τέτοιο;
Το 1819 γράφει στον Πατέρα του: «Είναι έργον μοναδικόν της προστασίας του Θεού και των θαυματουργών Αγίων που αναξίως επεκαλέσθην με δάκρυα ειλικρινούς καρδίας και αφοσιωμένης» προσθέτοντας την φράση: «Πίπτων εις τους πόδας του Θαυματουργού Αγίου μας και της Αειπαρθένου Πλατυτέρας (=Θεοτόκου)»[1] Είναι έκδηλη η ησυχαστική του συνείδηση (βλ. τις σημειωμένες φράσεις) σε ένα ιδιωτικό γράμμα που του επιτρέπει να αποκαλύψει τα μύχια της καρδιάς του. Είναι δε γεγονός ότι έβλεπε την ιστορική ύπαρξη του Γένους ζυμωμένη με την πίστη.
Γράφει σε άλλη περίπτωση: «Η Χριστιανική Θρησκεία εσυντήρησεν εις τους Έλληνας και γλώσσα και πατρίδα και αρχαίας ένδοξους αναμνήσεις και εξαναχάρισεν εις αυτούς την πολιτικήν ύπαρξιν της οποίας είναι στύλος και εδραίωμα».[2] Συνδύαζε δηλαδή ο Καποδίστριας την ανάσταση και την ιστορική συνέχεια του Έθνους, όχι με την Ευρώπη και την οποιαδήποτε βοήθειά της, αλλά με την παράδοση του γένους και τα πνευματικά αποθέματά του.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ..(ΑΓ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 8-11-2018) - π. Γεώργιος Αγγελακάκης

https://agiooros.org/viewtopic.php?f=43&t=14437

Ρίγος για το ύστατο «χαίρε» στον ήρωα!


Με ελληνικές σημαίες, χειροκροτήματα και τραγουδώντας τον Εθνικό Υμνο, χιλιάδες πολίτες αποχαιρέτησαν τον Κων. Κατσίφα

Αποστολή στους Βουλιαράτες Νίκος Νικόλιζας

Χιλιάδες κόσμου συνόδευσαν χθες, στην τελευταία κατοικία του, τον εθνομάρτυρα Κωνσταντίνο Κατσίφα, που έπεσε νεκρός από τα πυρά Αλβανών αστυνομικών ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου στο χωριό Βουλιαράτες, με τις ελληνικές σημαίες να ανεμίζουν, φωνάζοντας συνθήματα και ψάλλοντας με δακρυσμένα μάτια τον Εθνικό Υμνο...

Κράτος και Εκκλησίες

Τι δεν έμαθε η Ελλάδα από τον γαλλικό νόμο του 1905

Από τη Δρ Ελένη Παπαδοπούλου*

Με αφορμή τη συμφωνία για τον διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, θα ήθελα να αναφερθώ στον αντίστοιχο νόμο που υπάρχει στη Γαλλία από το 1905. Γιατί η Ιστορία μάς διδάσκει. Μόνο που εμείς στην Ελλάδα δεν θέλουμε να μάθουμε.
Να διευκρινίσω αρχικά ότι ο γαλλικός νόμος του 1905 διαχώρισε το Κράτος από τις Εκκλησίες (και όχι την Εκκλησία). Ηδη στη χώρα αυτή από το 1794, λίγο μετά τη Γαλλική Επανάσταση, η κυβέρνηση είχε καταργήσει την κρατική επιχορήγηση στην καθολική Εκκλησία και τη μισθοδοσία των ιερέων από το κράτος, ενώ είχε κατασχέσει την εκκλησιαστική περιουσία.

Οι ενέργειες των επαναστατών ουσιαστικά στόχευαν στα προνόμια των κληρικών και στον περιορισμό του πολιτικού ρόλου της καθολικής θρησκείας, που τότε ήταν πανίσχυρη. Το Ισλάμ τότε, όπως και το 1905, απλά δεν υπάρχει. Η πρώτη προσπάθεια διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησιών οδηγεί σε εμφύλιο στους κόλπους της καθολικής Εκκλησίας και έτσι καταργείται από τον Ναπολέοντα το 1801.