Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (8ον) μέρος


ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.


Σάββατο, 23 Ιουνίου 2018

Αγριππίνης μάρτυρος, Αριστοκλέους του πρεσβυτέρου, Δημητρίου του διακόνου, Αθανασίου του αναγνώστου, Ευστοχίου, Δημητριανού και Λολίας των μαρτυρων.

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Ἀγριππίνα ἐγεννήθηκε στὴ Ρώμη καὶ καταγόταν ἀπὸ περιφανεῖς καὶ ἰσχυροὺς γονεῖς ποὺ τὴν ἀνέθρεψαν μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Προόδευσε τόσο στὴν πίστη στὸ Χριστὸ ὥστε ἐπόθησε τὴν παρθενία καὶ τὴν ἁγνότητα. Μὲ τὴν ἐλεημοσύνη καὶ τὴ φιλανθρωπία ἐκέρδισε τὴν ἐκτίμηση τῆς χριστιανικῆς κοινότητας. Συκοφαντήθηκε ὅμως ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες ὅτι ἀποσπᾶ τὰ νέα κορίτσια ἀπὸ τὰ εἴδωλα καὶ τὰ ὁδηγεῖ στὸ Χριστό, ὅτι καταφρονεῖ καὶ δὲν ὑπολογίζει τοὺς νόμους τοῦ βασιλέως, ὅτι δὲν σέβεται τοὺς ἄρχοντες καὶ ὅτι διακηρύττει δημόσια πὼς ὁ Χριστὸς εἶναι Θεὸς καὶ δημιουργὸς ὁλόκληρου τοῦ σύμπαντος.

Η Παναγία, κορυφαίον πρότυπον σιωπής -- του Π. Μ. Σωτήρχου


Και όμως εδίδαξε πάσαν την αλήθειαν

Συνομιλία με διακριτικόν Γέροντα.

Άλλο θέμα με οδήγησε στην Καλύβα του διακριτικού Γέροντα Ιακώβου και για άλλο συζητήσαμε. Όχι βεβαίως άσχετον με τις προθέσεις μου. Ήθελα να τον ρωτήσω, για τα Εισόδια της Θεοτόκου, αν είναι αυτός ο δρόμος κάθε χριστιανικής ψυχής, να μπη στον κόσμον του Θεού, όπως μπήκε η Πανάμωμη Θεοτόκος στον ναόν του Κυρίου. Και έμμεσα μου απάντησε ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος. Εδώ θα αρκεσθώ να σημειώσω ότι τα Εισόδια της Θεοτόκου, δεν είναι απλώς μια από τις μεγάλες εορτές του χριστιανικού χρόνου, αλλά κορυφαίον και οδηγητικόν γεγονός, για κάθε πιστή ψυχή και πρέπει με ακρίβεια να το κάνη πράξη ζωής.           
Βρήκα τον Γέροντα να προσεύχεται σιωπηλά με το κομποσχοίνι του και από κει μπήκαμε στην περιοχή της σιωπηλής προσευχής, την οποίαν η Θεοτόκος την είχε ανεβάσει στα υπέρτατα ύψη, ώστε η χάρις του Θεού να την σκεπάση ολόκληρη από την παιδική της ακόμα ηλικία. 

Ο πατέρας Παπαχρήστος από την Ρόδο για την προδοσία της Μακεδονίας μας


Μίκης Θεοδωράκης : ποδοπατήθηκε η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού


«Η χώρα μας σύρθηκε σε μια πράξη ιστορικής ήττας και εθνικής μειοδοσίας με απρόβλεπτες επιπτώσεις σε βάρος της χώρας και του Λαού μας. Συνάμα ποδοπατήθηκε η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού. Από την εποχή του ΕΑΜ υπήρξαν περιπτώσεις κατά τις οποίες οι Ελληνες αριστεροί υποχώρησαν μπροστά σε δοκιμασίες, που τις περισσότερες φορές έφταναν στα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Σήμερα, για πρώτη φορά, κάποιοι που θέλουν να ονομάζονται αριστεροί υποχωρούν υπερασπιζόμενοι το προσωπικό τους συμφέρον. Συμπαρασύροντας έτσι σ’ αυτόν τον κατήφορο την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό. Μετά από αυτό το μεγάλο “ΝΑΙ” του κ. Τσίπρα εκείνο που πονάει πιο πολύ δεν είναι μόνο οι κίνδυνοι που ξανοίγονται μπροστά μας αλλά προ παντός η μεγάλη Ντροπή που θα μας στιγματίζει για πάντα». 12/6/2018. Μίκης Θεοδωράκης.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔOΝΙΑΣ - Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΓΙΑ ΝΟΜΠΕΛ «ΕΙΡΗΝΗΣ»


ΕΡΩΣ ΘΕΙΟΣ ΜΥΣΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ


Καιρός όμως να ασχοληθώμεν με το πρόσωπον και το έργον του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου. Ο Πατήρ εις τα γραπτά του προσπαθεί να εκφράση την δια πλουσίου θείου έρωτος φορτισμένην καρδίαν του και όλην την βιωματικήν πείραν του εμμέτρως. Καταφεύγει εις την ποίησιν, εις τον χώρον της οποίας δύναται να δρα και να κινήται ελευθέρως. Εις τους στίχους του ας μη αναζητήσωμεν ούτε τον ρεμβώδη και μυστικοπαθή ρωμαντισμόν ούτε τον ταυτιζόμενον με την φύσιν ρεαλισμόν. Ο ποιητής εκφράζει μεν χαρακτηριστικάς ερωτικάς του καταστάσεις, αλλά αύται είναι απηλλαγμέναι, ως αγιοπνευματικαί, συναισθηματικών εξάρσεων, ως το τοιούτον παρατηρείται εις τον λυρισμόν. Εννοείται δε ότι μία τοιαύτη ποίησις ευρισκομένη πέραν των κοινών ανθρωπίνων εμπειριών δεν έχει τίποτε το τεχνικόν. Διο και η υπερκοσμία ποίησις του Πατρός καθώς και κάθε άλλο ορθόδοξον και πυρετώδες μυστικόν κείμενον στερείται ύφους. Δικαίως λοιπόν δυνάμεθα να καυχηθώμεν δια τον άγιον Πατέρα ότι αποτελεί δια την Εκκλησίαν μας σημαντικώτατον κεφάλαιον. Ουδείς ψευδομύστης ουδεμιάς ψευδοθρησκείας, ουδέ ψευδομυστικός ουδενός νοσηρού μυστικισμού, ούτε φιλόσοφος ουδεμιάς φιλοσοφίας, ουδέ καλλιτέχνης ουδεμιάς τέχνης εγνώρισεν, ουδέ ήτο δυνατόν, τόσον βαθέα, εναργή και πλούσια εις πόθον ερωτικά εν αγίω Πνεύματι βιώματα ελεύθερα πάσης γεώδους αισθήσεως ως ο Νέος Θεολόγος.

Διακόπτουμε ὁποιαδήποτε συνεργασία μέ τίς ἑταιρεῖες - χορηγούς τοῦ gay pride Θεσσαλονίκης

Μέ θλίψη ἀλλά καί ἀγανάκτηση,  τά 22 Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Θεσσαλονίκης, παρακολουθοῦμε τίς προετοιμασίες γιά τήν τέλεση γιά μία ἀκόμη φορά τοῦ ἐτήσιου  “Φεστιβάλ Ὑπερηφανείας” (GayPride), στήν πόλη τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τήν Ἁγιοτόκο Θεσσαλονίκη. Ἀξίζει νά σημειώσουμε ἐδῶ ὅτι στή συγκεκριμένη ἐκδήλωση δέν γίνεται διεκδίκηση κανενός “δικαιώματος”, ὅπως διατείνονται οἱ διοργανωτές, ἀλλά προβάλλεται μέ ξεδιάντροπο καί προκλητικό τρόπο τό ἐπονείδιστο, κατά τήν Ἁγία Γραφή, πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Φέτος εἰδικά, καί στό πνεῦμα τῆς πρόσφατης ἀπόφασης ντροπῆς τοῦ κοινοβουλίου, οἱ ἐκδηλώσεις θά εἶναι ἀφιερωμένες στήν “οἰκογένεια”, δίνοντας ἕνα ἀκόμη ἰσχυρό χτύπημα σέ ἕναν ἀπό τούς πιό ἱερούς θεσμούς τῆς πατρίδας μας.

ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΝΑ ΛΑΒΗ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑΝ; Διατί «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος»;


Με επίσημη ανακοίνωση από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έγινε γνωστό πως η Εκκλησία των Σκοπίων απευθύνθηκε στην Πόλη, για να λάβει την πολυπόθητη αναγνώριση της αυτοκεφαλίας της, με τη χρήση της ονομασίας «Αρχιεπισκοπή Αχρίδας». Τονίζεται, μάλιστα, στην ανακοίνωση πως το Πατριαρχείο «απεφάσισε να επιληφθή αυτού και διενεργήση τα δέοντα υπό τους απαραβάτους όρους των ιστορικοκανονικών αρμοδιοτήτων και προνομίων του πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου». Όπως, όμως, ο γράφων έχει τονίσει σε αρθρογραφία κατ’ επανάληψη, η Εκκλησία των Σκοπίων δεν έχει κανένα λόγο να σφετερίζεται το όνομα της ιστορικής Αρχιεπισκοπής Αχριδών. Η προσ­πάθειά της στοχεύει, από ο,τι φαίνεται, στη διατήρηση των αλυτρωτικών (δηλαδή επεκτατικών) βλέψεων των λεγόμενων «Μακεδόνων» επί των γειτονικών λαών. Ταυτόχρονα, η επίσημη αναγνώριση μιας τέτοιας ονομασίας θα ήταν ευθεία βολή εναντίον του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, αφού αυτό θα αποδεχόταν το επιχείρημα της αντικανονικής κατάργησης της Αρχιεπισκοπής Αχριδών το 1767, με τους όρους που το εννοούν τα Σκόπια.