O μακαριστός π. Φιλόθεος Ζερβάκος :

Η ένωση των «Εκκλησιών»: 

«Ουδείς πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός, συνετός, φρόνιμος, έχων ολίγον φόβον Θεού θα δεχθεί ποτέ την ένωσιν με τους αιρετικούς παπιστάς τους καταφρονητάς των επτά Αγίων Οικουμενικών και των Αποστολικών και Πατρικών Παραδόσεων. Ας στοχαστεί καλώς ο Πατριάρχης και ας μην αυταπατάται και νομίζει εύκολον την ένωσιν και ότι θα τον ακολουθήσουν οι γνήσιοι Έλληνες Ορθόδοξοι και ότι θα καταπατήσουν την συνείδησή των και θα καταφρονήσουν ευκόλως Αποστολικάς και Πατρικάς παραδόσεις και τους ιερούς κανόνας.

Και οι μεν Άγιοι Πατέρες, οι καλοί και αληθινοί Ποιμένες, εξεδίωξαν μακράν της Εκκλησίας τους αιρετικούς, τους λοιμώδεις λύκους, ο δε οικουμενικός Πατριάρχης καλεί τον αιρετικόν Πάπαν, τον εχθρόν της Εκκλησίας, τον παραβάτην και καταφρονητήν των αποστολικών και Πατρικών Παραδόσεων.

Οίμοι! Οίμοι, ψυχή μου! Στέναξον, κλαύσον, θρήνησον, ως άλλος Ιερεμίας, ουχί δια την επίγειον Ιερουσαλήμ, την πόλιν των αιμάτων, Συ θρήνησον δια την Νύμφην του Χριστού, την ακηλίδωτον και άμωμον, την Μίαν, Αγίαν, Ορθόδοξον Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, την πνευματικήν Μητέρα των Ορθοδόξων Χριστιανών».

To Συναξάρι της Ημέρας.

Δευτέρα, 3 Σεπτεμβρίου 2012

Ανθίμου Ιερομάρτυρος επισκόπου Νικομήδειας, Χαρίτωνος μάρτυρος, Θεοκτίστου οσίου, οσιομάρτυρος Θοίβης διακ., Πολυδώρου νεομάρτυρος του εν Νέα Εφέσω, του Κυπρίου (1794).

π. Θεόδωρος Ζήσης. Η αρετή της Αγάπης

Δημοσιεύτηκε στις 2 Σεπ 2012 από simeronwordpress

Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/4E5C5C4E.el.aspx

Η ΜΟΝΑΧΗ ΜΑΚΑΡΙΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ

http://agiooros.org/

Hρνήθησαν την Αλήθεια της Ορθοδοξίας και επροτίμησαν το ψεύδος του Παπισμού.

Ως πρόβατα επί σφαγήν, ούτως ηκολούθουν εις την οδόν της προδοσίας της Ορθοδόξου πίστεως οι Έλληνες Επίσκοποι εις την Φλωρεντία. Ανελεύθεροι άνθρωποι, οφθαλμόδουλοι, ταπεινοί καιροσκόποι, ένα μόνο επιζητούντες, την εύνοια του Καίσαρος. Κατεπρόδωσαν τα άγια των αγίων της Ορθοδοξίας, ουδόλως απαιτήσαντες, όπως μελετήσουν επισταμένως και ελέγξουν προ της υπογραφής τον απαίσχυντο ενωτικό όρο. Συνηθίσαμε να αποδίδουμε εις πολλά αίτια την πανώλεθρο συμφορά της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους κατά την 29^ην Μαϊου του 1453. Και μεταξύ αυτών απαριθμούμε την αφύλακτο Κερκόπορτα, από την οποία εισήλθον οι Πορθητές. Δεν αμφισβητούμε την ιστορική βαρύτητα των αιτίων (οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών, στρατιωτικών), το σημαντικότερο όμως υπήρξε η προδοσία των Ελλήνων Επισκόπων, που υπέγραψαν τον επαίσχυντο ενωτικό όρο εις την Φλωρεντία. Διότι α) ηρνήθησαν την Αλήθεια της Ορθοδοξίας και επροτίμησαν το ψεύδος του Παπισμού. β) εδίχασαν τον Ελληνισμό εις κρισίμους στιγμάς και εχαλάρωσαν την αμυντική του ενότητα. γ) επεδίωξαν την εύνοια του Καίσαρος και επώλησαν τον Χριστό εις τον Παποκαίσαρα της Ρώμης και δ) έταμων την οδό της προδοσίας της Ορθοδόξου Πίστεως την οποία εξακολουθούν να βαδίζουν και σήμερα ανελεύθεροι άνθρωποι, οφθαλμόδουλοι, ταπεινοί καιροσκόποι οι ομότροποί των, σημερινοί Οικουμενιστές και φραγκοπαπόδουλοι Επίσκοποι και οι Ηγούμενοι του Αγίου Όρους, οι … λοκατζίδες της Ορθοδοξίας!

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

 Η ψυχή αξίζει περισσότερον από όλους τους κόσμους μαζί.                                                                  
Πράγματι, όλην την ορατήν ζωήν του, την ζωήν εν τω χρόνω και τω χώρω, ο άνθρωπος θεμελιώνει επί των αοράτων, τ. έ. επί της ψυχής, επί των σκέψεών της, επί της συνειδήσεώς της. Εις τον κόσμον των ορατών πραγματικοτήτων και γεγονότων ο άνθρωπος προσανατολίζεται δια της σκέψεώς του και δι΄ αυτής μετρεί και αξιολογεί τα πάντα, ενώ αυτή είναι και δια τον ίδιον αόρατος. Ακόμη περισσότερον είναι φυσικόν και λογικόν να προσανατολίζεται δι΄ αυτής εις τον κόσμον των πνευματικών πραγματικοτήτων και αξιών. Δια της σκέψεως ο άνθρωπος είναι συνδεδεμένος ουχί μόνον με τον κόσμον των ορατών, των υλικών πραγματικοτήτων, αλλά και με τον κόσμον των πνευματικών πραγματικοτήτων. Και οι πλέον ακραίοι αισθησιοκράται εις την γνωσιολογίαν δεν δύνανται να αρνηθούν τούτο. Πρέπει να ομολογήσωμεν ότι το ανθρώπινον πνεύμα είναι εν θαυματουργικόν εργαστήριον, εις το οποίον αι εκ των αισθήσεων εντυπώσεις μεταπλάττονται, κατά τρόπον ασύλληπτον, εις σκέψεις. Ο σοβαρός παρατηρητής του κόσμου, εξ οιασδήποτε πλευράς και αν πλησιάζη τας υλικάς ή πνευματικάς πραγματικότητας, αισθάνεται κατ΄ ανάγκην την παρουσίαν του απείρου μυστηρίου εις όλα τα φαινόμενα. Τούτο είναι ο φόρος τον οποίον κάθε στοχαστής πληρώνει υποχρεωτικώς εις το αινιγματικόν μυστήριον του κόσμου. Αναμφιβόλως, ο ορθός προσανατολισμός εις αυτόν τον αινιγματώδη κόσμον εξαρτάται εκ του πνεύματος δια του οποίου προσανατολίζεται ο άνθρωπος ή ακριβέστερον εκ της φύσεως του πνεύματος. Την δε φύσιν του το ανθρώπινον πνεύμα εκδηλοί και καταδεικνύει δια της εμπειρίας της αποκτωμένης δια των ενεργειών του. Εξ όλης της εμπειρίας ταύτης εκπηγάζει ο πόθος του ανθρωπίνου πνεύματος δια το άπειρον εις όλας του τας εκφάνσεις: εις την γνώσιν, εις την ζωήν, εις την ύπαρξιν.   

 Συνεχίζεται.                                                                                                 

12''Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ'' ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΤΡΑ 2 4 06

Uploaded by megasfilippos on Sep 4, 2010

12''Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ'' ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΤΡΑ 2- 4- 06

+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.

48) Οι New York Times μετέδωσαν την από κοινού αγγελίαν του Βατικανού και του Φαναρίου της 7ης Δεκεμβρίου 1965 δια την άρσιν του excommunicatio (τής ακοινωνησίας του Λατινικού κειμένου) εις την πρώτην σελίδα, ως το τέλος του σχίσματος του 1054 και ως την επανέναρξιν της μυστηριακής κοινωνίας που είχε τότε δήθεν διακοπεί. Φαίνεται πλέον σαφώς ότι το Ελληνικόν κείμενον που αναγγέλει την "άρσιν των αναθεμάτων" ήτο τεχνηέντως παραπλανητικόν. Φαίνεται είχε σκοπόν να αμβλύνη ενδεχομένας αρνητικάς αντιδράσεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

49) Δια τους Λατίνους η άρσις της ακοινωνησίας έγινε συμφώνως προς την απόφασιν της 21ης Οικουμενικής Συνόδου του Βατικανού Β' περί της εγκυρότητος των Ορθοδόξων μυστηρίων. Αμέσως μετά την άρσιν της ακοινωνησίας το Βατικανόν επέτρεψε και ενεθάρρυνε τους πιστούς του να προσέλθουν εις τας Ορθοδόξους Εκκλησίας δια να κοινωνήσουν. Ήλπιζε να κάμνουν το ίδιο και οι Ορθόδοξοι. Οι Ορθόδοξοι κληρικοί γενικά απέφυγαν τότε να κοινωνήσουν τους Λατίνους. Έτσι το Βατικανόν αναγκάσθηκε να αναστείλη προσωρινώς την εφαρμογήν του τεχνάσματος.

Συνεχίζεται.