Η Β΄ Σύνοδος του Βατικανού αποτελεί αναγέννησιν όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών, αναγέννησιν πτωμάτων. Διότι αφ΄ ότου ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι παρών εις τον γήϊνον κόσμον, ο κάθε ουμανισμός είναι πτώμα. Τα δε πράγματα έχουν ούτω, διότι η Σύνοδος ενέμεινεν επιμόνως εις το δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα=του ανθρώπου. Θεωρούμενοι από την σκοπιάν του αεί ζώντος Θεανθρώπου, του ιστορικού Κυρίου Ιησού, όλοι οι ουμανισμοί κατά το μάλλον ή ήττον ομοιάζουν με εγκληματικάς ουτοπίας, διότι εν ονόματι του ανθρώπου φονεύουν κατά διαφόρους τρόπους και εξοντώνουν τον άνθρωπον ως ψυχοφυσικήν οντότητα. Όλοι οι ουμανισμοί επιτελούν ένα αλογίστως τραγικόν έργον: διϋλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον. Δια δε του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα το έργον αυτό έχει αναχθή εις δόγμα. Όλα αυτά όμως είναι φρικτά, φρικτότατα. Διατί; Διότι το ίδιον δόγμα περί του αλαθήτου του ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η ανατριχιαστική κηδεία του κάθε ουμανισμού, από του βατικανού, του αναχθέντος εις δόγμα, μέχρι του σατανικού ουμανισμού του Σαρτρ. Εις το ουμανιστικόν πάνθεον της Ευρώπης όλοι οι θεοί είναι νεκροί, με επί κεφαλής τον Ευρωπαϊκόν Δία. Νεκροί, έως ότου εις την μαραμένην καρδίαν των ανατείλη η μέχρι τελείας αυταπαρνήσεως μετάνοια, με τας αστραπάς και τας οδύνας της του Γολγοθά, με τους αναστασίμους σεισμούς και τας μεταμορφώσεις της, με τας καρποφόρους της θυέλλας και αναλήψεις. Και τότε; Τότε θα είναι ατελείωτοι αι δοξολογίαι των προς τον αεί ζωοποιόν και θαυματουργόν Θεάνθρωπον, τον όντως μόνον Φιλάνθρωπον εις όλους τους κόσμους.
Θυμάσαι πάντοτε τον Θεό;
Τὸ ἐρώτημα αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ κάνουμε στὸν ἑαυτό μας, διότι φαίνεται
Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.
Ὑμνοῦμέν σε, εὐλογοῦμέν σε, προσκυνοῦμέν σε, δοξολογοῦμέν σε, εὐχαριστοῦμέν σοι, διὰ τὴν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε Βασιλεῦ, ἐπουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ·
Κύριε Υἱὲ μονογενές, Ἰησοῦ Χριστέ, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα.
Κύριε, ὁ Θεός, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Υἱὸς τοῦ Πατρός, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ αἴρων τὰς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου.
Πρόσδεξαι τὴν δέησιν ἡμῶν, ὁ καθήμενος ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρὸς καὶ ἐλέησον ἡμᾶς.
Ὅτι σὺ εἶ μόνος Ἅγιος, σὺ εἶ μόνος Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός· Ἀμήν.
Ἐπέλασις τῶν Παγκοσμιοποιητῶν -- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων
Ἰδόντες οἱ Παγκοσμιοποιηταί (= Σατανισταί) ὅτι αἱ πελωρίων διαστάσεων ἀπάται τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς «κοινοβουλευτικῆς δημοκρατίας», τοῦ «προσφυγικοῦ» ζητήματος (διάβαζε «ἀντικαταστάσως πληθυσμῶν» μέ στόχον τήν ἰσλαμοποίησιν τῆς Εὐρώπης), τῶν καταστρεπτικῶν μνημονίων, τοῦ κορονοϊοῦ καί τῆς ὑποχρεωτικότητος τῶν «ἐμβολίων» (διάβαζε «θανατηφόρων ἐνέσεων», κατά Vladimir Zelenko, μέ στόχον τήν μείωσιν τοῦ πληθυσμοῦ), τῆς «κλιματικῆς κρίσεως», τῆς καταστροφῆς τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος διά τῶν ἐμπρησμῶν, χάριν τῆς ἐξυπηρετήσεως ἀλλοτρίων συμφερόντων (ἐγκατάστασιν ἀνεμογεννητριῶν, ἀνέγερσιν ξενοδοχείων κ.λπ.), τήν σκόπιμον/ἐγκληματικήν παράλειψιν ἐκσυγχρονισμοῦ τῶν σιδηροδρόμων κ.ἄ., τάς ὁποίας αὐτοί ἔχουν διοργανώσει καί ἐκτελέσει παγκοσμίως, «ἔπιασαν» εἰς τό εὐρύ κοινόν· καί ὅτι αἱ κατά τόπους Διοικοῦσαι Ἱεραρχίαι, αἱ ὁποῖαι ἀποτελοῦν τήν μόνην δύναμιν πού θά ἠδύνατο ν’ ἀνατρέψῃ τά ἄκρως βρωμερά συνωμοτικά σχέδιά των, εἶναι πλέον συνεργοί των, ὡς ἄλλοι Ἰοῦδαι· προχωροῦν τώρα ἀκάθεκτοι εἰς νέας ἀπάτας, νέους περιορισμούς τῶν ἐλευθεριῶν καί νέας βρωμεράς προδοσίας.
Δεν παραιτούνται . --- Xarilaos Stoyraitis
Οι ιεροί κανόνες της Εκκλησίας απαγορεύουν την παραίτηση Επισκόπου,με την προ΄υ΄πόθεση να μην έχει τελεσθεί παράπτωμα κωλυτικό.
Ο Επίσκοπος πεθαίνει
νυμφευμένος με την ΄΄γυναίκα του΄΄,δηλαδή την Επισκοπή του.
Τα περί παραιτήσεως
Επισκόπου είναι ένα ακόμη εφεύρημα των αιρετικοσχισματικών και μη μετεχόντων
της Εκκλησίας Νεοημερολογιτών.[βλ΄΄.Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος΄΄ν.590/1977,άρθρο
34]