Τότε και Τώρα....

Ὁ ἱερὸς καὶ ὁμολογητὴς
Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Δοσίθεος

ἐπιβεβαίωσε ὅτι οἱ Λατῖνοι ἦσαν πάντοτε
 "σχισματικοὶ καὶ τῶν αἱρετικῶν οἱ κορυφαῖοι "
καὶ διεκήρυξε ἀνοικτὰ καὶ ἄφοβα:

«τοὺς δὲ Λατίνους ἔχομεν ὡς εἶχον οἱ πατέρες
ἡμῶν ἐν παντὶ καιρῷ καὶ ἐν
παντὶ προσώπῳ καὶ ἐν παντὶ τόπῳ αἱρετικοὺς
καὶ ἀποβεβλημένους τῆς ἁγίας ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας"

Και Τώρα :

Είπε ο αββάς Μωυσής:

“Δεν μπορεί κανείς να μπει στον στρατό του Χριστού, αν δεν γίνει σαν φωτιά όλος, αν δεν καταφρονήσει τη δόξα και την καλοπέραση, αν δεν ξεριζώσει τις απαιτήσεις του παλαιού ανθρώπου και δεν τηρήσει όλες τις εντολές του Θεού”.

Ο Θεάνθρωπος ίσον Εκκλησία και η κεφαλή της. (Αγίου Ιουστίνου)

Τοιουτοτρόπως έγινεν η Εκκλησία. Διότι ο Θεάνθρωπος είναι η Εκκλησία. Δια της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου ο άνθρωπος ανυψώθη μέχρι του σημείου να έχη ως Κεφαλήν του την δευτέραν Υπόστασιν της Αγίας Τριάδος. Διότι ο Θεός Λόγος έγινεν η κεφαλή του θεανθρώπινου σώματος της Εκκλησίας. Κατά τον θεοσόφον Απόστολον ο Θεός Πατήρ δια του Αγίου Πνεύματος «έδωκε» τον Θεάνθρωπον, «κεφαλήν υπέρ πάντα τη Εκκλησία, ήτις εστί το σώμα Αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου» (Εφ. 1, 22-23). Με τον Θεάνθρωπον Χριστόν ως την κεφαλήν της η Εκκλησία κατέστη η πλέον τελεία και πλέον σπουδαία ύπαρξις εις όλους τους κόσμους. Όλα τα του Θεανθρώπου, αι θείαι και μεταμορφωτικαί θεοποιοί και θεανθρωποποιοί δυνάμεις Του, έγιναν αιωνίως ιδικά της.