Τη ΚΖ’ (27η) Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Γραπτού, αδελφού Θεοφάνους του Ποιητού και Γραπτού.

Θεόδωρος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, ο Γραπτός, ομού με τον αδελφόν του Θεοφάνη (τον εορταζόμενον ιδίως κατά την ενδεκάτην Οκτωβρίου), ήσαν κατά τους χρόνους Θεοφίλου του εικονομάχου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη ωκθ΄ - ωμβ΄(829 – 842), ότε μεγάλως ηγωνίσθησαν αμφότεροι δια την τιμήν και προσκύνησιν των αγίων Εικόνων· όθεν εδάρησαν ασπλάγχνως και κατά προσταγήν του Θεοφίλου εγράφησαν εις το μέτωπόν των με σίδηρον πεπυρωμένον οι ιαμβικοί στίχοι ούτοι:

Η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά», ο Χριστός, οι πρόσφυγες και οι φασίστες!

Ιστορικά το θρησκευτικό λαϊκό αίσθημα – καθώς ενσωματώνεται με τη πάροδο των χρόνων με βασικές αξίες των λαϊκών στρωμάτων – χρησιμοποιούνταν ως προπαγανδιστικό εργαλείο από τις εκάστοτε ελίτ, για να περνούν τα αντιλαϊκά τους μηνύματα που εξυπηρετούσαν κάθε φορά τα συμφέροντα των καταπιεστών, ιδιαίτερα όταν η θρησκεία έστρεφε τους πιστούς στην ενασχόληση μόνο με τη βασιλεία των ουρανών.
Στη σημερινή εποχή της Νέας Διεθνούς Τάξης (ΝΔΤ) που διαχειρίζεται τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση,
όπου οι δίαυλοι πληροφόρησης ελέγχονται – και δημιουργούνται – σχεδόν καθολικά από την Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) και τις κατά τόπους ελίτ, η διασπορά της ελεγχόμενης πληροφόρησης και η διαστρέβλωση της ιστορίας και της πραγματικότητας παίρνει τη μορφή «χιονοστιβάδας». 

Αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολή αφού πλέον στον συστημικό προπαγανδιστικό μηχανισμό δεν περιλαμβάνονται μόνο τα παραδοσιακά ΜΜΕ, αλλά και οι ελεγχόμενοι δίαυλοι του ίντερνετ που μπαίνουν σε κάθε σπίτι και η παγκοσμιοποιητική «αριστερά» που έχει κυρίαρχο ρόλο στη διασπορά της συστημικής προπαγάνδας.

Ο λόγος για το πρόσφατο – εν όψει Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς – συστημικό «τρολάρισμα» που ανέλαβε να το μεταδώσει καταρχήν ο σημερινός Πάπας Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο λέγοντας ότι ο Ιησούς και η οικογένειά του ήταν πρόσφυγες. 

Φώτης Κόντογλου - Χριστούγεννα στὴ σπηλιά

Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα καὶ χιονιᾶς πάντα πᾶνε μαζί. Μὰ ἐκείνη τὴ χρονιὰ οἱ καιροὶ ἤτανε φουρτουνιασμένοι παρὰ φύση. Χιόνι δὲν ἔρριχνε. Μοναχὰ ποὺ ἡ ἀτμόσφαιρα ἤτανε θυμωμένη, καὶ φυσούσανε σκληροὶ βοριάδες μὲ χιονόνερο καὶ μ᾿ ἀστραπές. Καμμιὰ βδομάδα ὁ καιρὸς καλωσύνεψε καὶ φυσοῦσε μία τραμουντάνα ποὺ ἀρμενιζότανε. Μὰ τὴν παραμονὴ τὰ κατσούφιασε. Τὴν παραμονὴ ἀπὸ τὸ πρωΐ ὁ οὐρανὸς ἤτανε μαῦρος σὰν μολύβι, κ᾿ ἔπιασε κ᾿ ἔρριχνε βελονιαστὸ χιονόνερο.

Οικουμενισμός=το μυστήριο της ανομίας


Ύμνοι Χριστουγένων -- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 27 Δεκεμβρίου 2018


Τη ΚΖ’ (27η) Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου ΣΤΕΦΑΝΟΥ.                                                                                                 

Στέφανος ο μακάριος Πρωτομάρτυς και Αρχιδιάκονος ήτο Ιουδαίος το γένος, μαθητής ως λέγουσί τινες Γαμαλιήλ του νομοδιδασκάλου, και πρώτος των επτά Διακόνων τους οποίους κατέστησαν οι Απόστολοι εν Ιεροσολύμοις εις την των πτωχών επιμέλειαν και την εις αυτούς διανομήν των ελεημοσυνών, πλήρης πίστεως και Πνεύματος Αγίου και ποιών σημεία και τέρατα εν τω λαώ (Πραξ. στ: 8).

Τη αυτή ημέρα 26η Δεκεμβρίου, ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ,

μνήμην επιτελούμεν των Αγίων και Δικαίων ΙΩΣΗΦ του Μνήστορος, ΙΑΚΩΒΟΥ του Αδελφοθέου, και ΔΑΒΙΔ του Προφήτου και Βασιλέως.                                                                                   
Ιωσήφ ο Δίκαιος και Μνήστωρ της Θεοτόκου ήτο υιός του Ιακώβ (Ματθ. α: 16), γαμβρός δε και επομένως υιός πάλιν (Λουκ. γ: 23) του Ηλεί (όστις και Ελιακείμ και Ιωακείμ καλείται και είναι ο της Παρθένου Μαρίας πατήρ). Ούτος κατήγετο εκ της φυλής του Ιούδα και εκ της οικογενείας του Δαβίδ, κατώκει δε εις την Ναζαρέτ. Ήτο δε ο μακάριος Ιωσήφ τέκτων την τέχνην και γέρων την ηλικίαν, ότε κατ΄ ευδοκίαν Θεού εμνηστεύθη την Παρθένον Μαρίαν, ίνα υπηρετήση αυτήν εις το μέγα μυστήριον της ενσάρκου αυτού οικονομίας. Ετελεύτησε δε, κατά την παράδοσιν των Πατέρων, μετά το 12ον έτος από της του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Γεννήσεως.

Επιστολή ελλήνων ιστορικών κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών

Η επιστολή απευθύνεται στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την υπογράφουν καθηγητές, μεταδιδακτορικοί ερευνητές και μεταπτυχιακοί φοιτητές
Την έντονη αντίθεσή τους στην Συμφωνία των Πρεσπών εκφράζουν μέσω επιστολής τους προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας καθηγητές, μεταδιδακτορικοί ερευνητές και μεταπτυχιακοί φοιτητές.
Όπως τονίζουν «οι όροι «Μακεδονία», «Μακεδών» και «Μακεδονικός» αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του ελληνικού πολιτισμού και η χρήση τους είναι αποκλειστικό και αναφαίρετο δικαίωμα των Ελλήνων.
Οποιαδήποτε ονομασία επιλεγεί ως λύση για το πρόβλημα προσδιορισμού της γείτονος χώρας, δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγό του, αναφέρουν, μεταξύ άλλων, και καλούν τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και τα μέλη της Βουλής να ακυρώσουν άμεσα την προσυμφωνία
Ολόκληρη η επιστολή
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,

Τη αυτή ημέρα 26η Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Νέου Ιερομάρτυρος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΟΥ του Ρώσου, αθλήσαντος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το αψμγ΄(1743) έτος.

Κωνστάντιος ο τρισμακάριος Ιερομάρτυς ήτο από το Χριστιανικώτατον βασίλειον των Ρώσων, είχε δε έλθει εις την Κωνσταντινούπολιν ως Ιερεύς του πρέσβεως της Ρωσίας, λόγω όμως του γενομένου τότε Ρωσοτουρκικού πολέμου οι μεν άλλοι έφυγον, αυτός δε έμεινεν εις τα μέρη της Τουρκίας και ελθών εις το Άγιον Όρος, επήγε και έμεινεν ολίγον καιρόν εις την Μεγίστην Λαύραν, από εκεί δε απήλθεν εις τα Ιεροσόλυμα και εις άλλους σεβασμίους τόπους και πάλιν επέστρεψεν εις το Άγιον Όρος, έμεινε δε και πάλιν εις την Μεγίστην Λαύραν, αναμένων να ποιήσωσιν ειρήνην τα βασίλεια.

Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΝΗΡΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ. Ὁ Ἅγιος Ἡσύχιος ὁ Πρεσβύτερος μᾶς συμβουλεύει:

«Ὅταν συμβαίνη νὰ πληθύνωνται στὸν νοῦ μας οἱ πονηροὶ λογισμοί, νὰ βάζουμε ἀνάμεσά τους τὴν ἐπίκληση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ (τὴν νοερὰ προσευχή) καὶ ἀμέσως θὰ τοὺς δοῦμε νὰ διαλύωνται σὰν καπνὸς στὸν ἀέρα, ὅπως μᾶς δίδαξε ἡ πεῖρα. Καὶ τότε, ἀφοῦ μένει μόνος του ὁ νοῦς, χωρὶς τοὺς πονηροὺς λογισμούς, ἄς ἀρχίσουμε πάλι τὴν συνεχῆ προσοχὴ καὶ ἐπίκληση (νήψη καὶ προσευχή), καὶ ὅσες φορὲς τὸ παθαίνουμε αὐτὸ ἀπὸ πειρασμό, ἔτσι νὰ ἐνεργοῦμε».

Τη αυτή ημέρα 26η Δεκεμβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΕΥΑΡΕΣΤΟΣ εν ειρήνη τελειούται.

Ευάρεστος ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Λέοντος Ε΄ του Αρμενίου του Εικονομάχου, βασιλεύσαντος κατά τα έτη ωιγ-ωκ (813-820), καταγόμενος εκ της επαρχίας Γαλατών, υιός περιφήμων γονέων. Αφ΄ ου δε ο ρηθείς Λέων εφονεύθη, διεδέχθη την βασιλείαν Μιχαήλ Β΄ ο καλούμενος Τραυλός εν έτει ωκ΄ (820). Επειδή δε και αυτός ήτο αισχρότατος και ομοιότροπος με τον προλαβόντα Λέοντα, έλαβε την προσήκουσαν τιμωρίαν.

«Ἡ Βηθλεὲμ δοξάζεται...» -- Τοῦ Εὐαγγέλου Ἀποστόλου (πρ. Λυκειάρχου), θεολόγου, φιλολόγου

Μία ἀσήµαντη πολίχνη, ἡ Βηθλεὲµ (εἰς τὰ Ἑβραϊκά: Μπὲθ Ἐλωχίµ = ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ) γίνεται σηµαντική, διότι ἐκεῖ, σύµφωνα µὲ τὸν προφήτην Ἡσαΐαν γεννᾶται ὡς ἄνθρωπος, ὁ Θεάνθρωπος. Γεννᾶται, εἰς µίαν ἀσήµαντον φάτνην καὶ τὸν ζεσταίνουν, µὲ τὰ χνῶτα τους, µερικὰ οἰκόσιτα ζῷα. Τὸν τιµοῦν µὲ τὴν παρουσία τους οἱ τρεῖς Μάγοι (Βαλτάσαρ, Γασπάρ, Μελχιόρ), ἤτοι τρεῖς σηµαντικοὶ ἀστρονόµοι - ἡγέτες τῆς Ἀνατολῆς. Τοὺς καθοδηγεῖ τὸ ἄστρο τῆς Βηθλεέµ: ἀστρονοµικό φαινόµενο ἢ θεϊκὸ σηµάδι. Ἡ ὀρθὴ ἐπιστήµη σεµνύνεται, ἐνώπιον τοῦ µεγαλείου τῆς ταπεινότητος, ἐνώπιον τῆς Σοφίας, ἡ ὁποία Ἀγαπᾶ - ∆ηµιουργεῖ - Τελειοποιεῖ (Ὡς ἐµεγαλύνθη τὰ ἔργα σου Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας...).

Τη αυτή ημέρα 26η Δεκεμβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ο εξ Ιουδαίων εν ειρήνη τελειούται.

Κωνσταντίνος ο Όσιος ήτο από τα Σύναδα (πόλιν ένδοξον της μεγάλης Φρυγίας τετιμημένην με θρόνον Μητροπολίτου και αριθμούσαν είκοσιν Επισκόπους), καταγόμενος από το γένος των Ιουδαίων. Έτι δε πολύ νέος ων, ηκολούθει την μητέρα του και βλέπων Χριστιανόν τινα, ο οποίος, όταν εχασμήθη, εσχημάτισεν εις το στόμα του τον τύπον του Τιμίου Σταυρού, έκτοτε και αυτός έπραττε το ίδιον μιμούμενος τον Χριστιανόν· όχι δε τούτο μόνον, αλλά και τα άλλα των Χριστιανών έργα και αυτός με θερμήν πίστιν εμιμείτο.

Στον Κανόνα Α΄ της 7ης Οικουμενικής Συνόδου διαβάζουμε:

«Ημείς τοιγαρούν πατρώοις νόμοις επόμενοι παρά του ενός Πνεύματος λαβόντες χάριν ακαινοτομήτως και αμειώτως πάντα τα της Εκκλησίας εφυλάξαμεν, καθώς αι Άγιαι Οικουμενικαί εξ Σύνοδοι παραδεδώκασι και όσα είασαν τιμάσθαι εν τη Καθολική Εκκλησία αποδεχόμεθα δίχα πάσης αμφιβολίας».

Όσοι Ορθόδοξοι ζητούν την εφαρμογή του 15ου κανόνας της Α-Β Συνόδου, δεν είναι ούτε πλανεμένοι, ούτε εκτός Εκκλησίας, ούτε ανυπάκουοι.
«Τέκνα υπακοής εσμέν και εγκαυχώμεθα εν προσώπω της Μητρός τη παραδόσει της Καθολικής Εκκλησίας».
(Κανών Α΄ της 7ης Οικουμενικής Συνόδου)

Τη αυτή ημέρα 26η Δεκεμβρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΕΥΘΥΜΙΟΥ Επισκόπου Σάρδεων του Ομολογητού, ή μάλλον ειπείν, του Ιερομάρτυρος.

Ευθύμιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών έζη κατά τους χρόνους των ευσεβών και Ορθοδόξων βασιλέων Κωνσταντίνου ΣΤ΄ (780-797) και Ειρήνης (797- 802) της μητρός αυτού, ήτο δε εκ τινος χώρας Ούζαρα λεγομένης, και ευρισκομένης εις τα όρια της Λυκαονίας, υιός Χριστιανών γονέων, οίτινες έχοντες κτήματα ίδια, αμπέλους, αγρούς, ζώα και άλλα κινητά και ακίνητα πράγματα, έζων με αυτάρκειαν. Είχον δε και άλλα τέκνα, τα οποία έβαλον εις διαφόρους τέχνας, τον δε Άγιον έδωκαν οι γονείς του εις την μάθησιν των γραμμάτων, τα οποία έμαθε καλώς εις ολίγον διάστημα, ομοίως και όλην την εκκλησιαστικήν τάξιν και Ακολουθίαν, διότι είχε νουν δεξιόν και φυσικήν επιτηδειότητα εις το μανθάνειν.

Ο Κυθήρων Σεραφείμ με θάρρος καταδικάζει τις ενέργειες του Φαναρίου


Ο Μητροπολίτης Κυθήρων και Αντικυθήρων στη Χριστουγεννιάτικη Ποιμαντορική του εγκύκλιο καταδικάζει τις ενέργειες του Φαναρίου, οι οποίες όπως αναφέρει δημιούργησε πρόβλημα με ανυπολόγιστες συνέπειες στην Ορθοδοξία.
Ακολουθεί το απόσπασμα :

Εορτάζομεν Χριστούγεννα -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Καθηγητού ΑΠΘ

Θαύμα εξαίσιο και μυστήριο παράδοξο για τη ζωή μας, η ενανθρώπηση του Θεού. Κατάπληκτος ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφωνεί: «Τι είπω και τι λαλήσω;…  Εκούσια ο Θεός ντύνεται το δικό μου σώμα, για να χωρέσω εγώ τον δικό του Λόγο και παίρνοντας τη δική μου σάρκα μού δίνει το Πνεύμα του, για να με διασώσει» (Λόγος εις την γενέθλιον ημέραν του Σωτήρος, PG 56, 388).  Aλλά τι είναι ο Θεός και πως γίνεται άνθρωπος; Πως χωρά στην πεπερασμένη ανθρώπινη ύπαρξη ο Λόγος του Θεού;