ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Πως, Κύριε, κατεδέξω τὰ φρικώδη πάθη Σου καὶ οὐκ ἀπέστειλας μίαν λεγεῶνα ρομφαιοφόρων ἀγγέλων κατὰ τῶν βασανιστῶν Σου; Πῶς ἐδέξω τὸ ὑποκριτικὸν πραιτώριον; Πῶς ὑπέμεινας, Κύριε, τοὺς ἐμπτυσμούς, τοὺς κολαφισμούς, τὰς μαστιγώσεις, τὰς ὕβρεις, τὴν γύμνωσιν τοῦ ἀχράντου σώματός Σου, τὴν κοκκίνην χλαμύδα, τὸν χλευαστικὸν κάλαμον; Πῶς δὲν ἀπέρριψας τὸν στέφανον ἐξ ἀκανθῶν, τοῦ ὁποίου αἱ ἀκίδες προεκάλουν τὰς αἱματώσεις εἰς τὸ θεῖον Σου πρόσωπον; Σὺ Κύριε, ὁ Βασιλεὺς τῶν Οὐρανῶν; Πῶς ὡμοιώθης τῷ «Βασιλεῖ τῶν Ἰουδαίων»; Σὺ Κύριε, ὁ ἔχων τὸ ἄμετρον ἔλεος, τοὺς λεπρούς μας ἐθεράπευσας, τοὺς παραλυτικούς μας ἀνήγειρας, εἰς τοὺς τυφλούς μας ἔδωκας τὴν ἀνάβλεψιν, τοὺς τεθνεῶτας μας ἀνέστησας, γνώστης ὢν τοῦ ἑτοιμαζομένου φρικώδους θανάτου Σου. Ὑπέστης, Χριστέ μου, τὸ ἀηδὲς καὶ προδοτικὸν φίλημα τοῦ Ἰούδα. Καὶ εἰς τέλος, παρεδόθης τοῖς ἔθνεσι, ὑπέμεινας τὰ ἄχραντα Πάθη Σου καὶ ἐγεύσω πικρὸν θάνατον.

Ὤ καιροί! Ὤ ἤθη! -- Τοῦ Βασιλείου Χ. Στεργιούλη, Θεολόγου

Ὀλισθηρὸς ὁ δρόµος ποὺ βαδίζουµε τελευταίως οἱ Ἕλληνες. Μᾶς ὁδηγεῖ στὴν καταστροφή. Στὸν ἀφανισµό µας ἀπὸ τὸ χάρτη τῆς ἱστορίας. Μᾶς µαστίζει ἡ οἰκονοµικὴ κρίση. Ἡ ἀνέχεια. Ἡ οἰκονοµικὴ δυσπραγία. Ἐξαιτίας της γίναµε ὑποχείριοι τῶν δανειστῶν. Παιχνίδι στὶς ἀπαιτήσεις τους. Ξεπουλᾶµε τὴν πατρίδα. Ἐκχωροῦµε σὲ ξένους τὴν ἐθνική µας περιουσία. Λιµάνια, ἀεροδρόµια, σιδηροδρόµους κ.ἄ. Γίναµε ἀνίκανοι νὰ τὴν διαχειριστοῦµε. Νὰ νοικοκυρέψουµε τὴ χώρα µας καὶ νὰ αὐτοδιοικηθοῦµε. Μᾶς ταλαιπωρεῖ περισσότερο ἀπ’ τὴν οἰκονοµικὴ δυσπραγία ἡ ἠθικὴ φθορά. Ἡ ἠθικοκοινωνικὴ µας πτώση. Πορευόµαστε ἀφασιακά. Γκρεµίζουµε τὸ ἕνα µετὰ τὸ ἄλλο τὰ ἠθικοκοινωνικὰ µας ἐρείσµατα. Τὰ κάστρα τοῦ θαυµαστοῦ πνευµατικοῦ µας πολιτισµοῦ. Τὰ θεµέλια τῆς κοινωνίας. Φερόµαστε καὶ ἀγόµαστε ἀπὸ ξένους. Ἐνεργοῦµε κατὰ τὶς ὑποδείξεις τους. Κάνουµε ὅ,τι µᾶς ποῦν. Εἴτε καλὸ καὶ ὠφέλιµο εἴτε βλαβερὸ καὶ καταστροφικό. Τοὺς ἀκολουθοῦµε πιστά. Καὶ ἀνατρέπουµε θεσµοὺς καὶ παραδόσεις αἰώνιες. Ἀρχὲς καὶ ἀξίες ποὺ µᾶς κράτησαν ὄρθιους στὸ διάβα τῶν αἰώνων.

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΙΠΤΗΡΑ

«Είτα βάλλει ύδωρ εις τον Νιπτήρα, και ήρξατο νίπτειν τους πόδας των μαθητών, και εκμάσσειν τω λεντίω, ω ην διεζωσμένος» (Ιωάν. ιγ: 5)                                                                                                                                                                   

«Εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την Βασιλείαν του Θεού» (Ιωάν. γ: 5). Βλέπω την αρχήν των θαυμάτων του Δεσπότου σου και γίνεται από τούτο· «Εις των στρατιωτών λόγχη αυτού την πλευράν ένυξε, και ευθέως εξήλθεν αίμα και ύδωρ» (Ιωάν. ιθ: 34). Αν ατενίσω εις τον ουρανόν, βλέπω επ’ αυτού το ύδωρ, αν εισέλθω δια της διανοίας εις τον Παράδεισον, τον βλέπω να ποτίζη όλην την γην με τέσσαρας μεγάλους ποταμούς. Αίτια όλα ταύτα, δια να καυχάσαι συ, ω άνθρωπε, ότι ηξιώθης να έχης εις την εκδούλευσίν σου τοιούτον θαυμαστόν στοιχείον. Αλλ’ ας παύσωσιν όλα τα άλλα εγκώμια απέναντι εις τούτο το τέρας, το παράδοξον και απόρρητον έργον, το οποίον ο υπερύμνητός μας Ιησούς ηθέλησε να τελέση με το ύδωρ. Παύουν έως εδώ όλα τα άλλα προτερήματα του ύδατος, αλλά και αυτός ο νους σκοτίζεται και η γλώσσα πιάνεται, εις το να φανερώση το ακατανόητον τούτο έργον, το οποίον ο Βασιλεύς των αιώνων ηθέλησε να τελειώση με το ύδωρ.

Η ελληνική ορθόδοξη Ανάσταση -- του Φώτη Κόντογλου

Όλα όσα γίνουνται στον κόσμο, γίνουνται και ξαναγίνουνται πολλές φορές τα ίδια· μονάχα ένα πράγμα έγινε μόνο μια φορά και δεν θα ξαναγίνει πια, η Ανάσταση του Χριστού. Αυτό είναι το μοναδικό θαύμα των θαυμάτων, το «ἄφραστον θαῦμα», που αναποδογύρισε τον κόσμο, κ’ έδωσε ελπίδα στο απελπισμένο γένος των ανθρώπων. Με την Ανάσταση του Χριστού, μας προσκάλεσε να πιστέψουμε στην αφθαρσία ο Θεός ο «ζωοποιῶν τούς νεκρούς καί καλῶν τά μή ὄντα ὡς ὄντα». Κι’ όπως λέγει πάλι ο Παύλος: «πιστός ὁ καλῶν ὑμάς, ὅς καί ποιήσει». Όποιος δεν πιστεύει στην Ανάσταση του Χρίστου, ψέμματα λέγει πως πιστεύει σ’ αυτόν τον βασιλέα της αθανασίας, κατά τον απόστολο Παύλο που λέγει: «εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενόν τό κήρυγμα ἡμών, κενή δέ καί ἡ πίστις ἡμῶν».

Η βάση λοιπόν και το θεμέλιον της θρησκείας μας είναι η Ανάσταση του Χριστοῦ. Κι’ η ορθοδοξία που την έχει την Ανάσταση «ἑορτῶν ἑορτήν καί πανήγυριν πανηγύρεων» έχει την αληθινή και την απλή και την ασάλευτη πίστη, και δεν κατάντησε να γίνει ένα κοσμικό ηθικό σύστημα, όπως γίνηκε αλλού, και που κατά δυστυχία σ’ αυτό ξεπέφτει κ’ η δική μας Ορθοδοξία, όσο ολοένα λείπει η πίστη.

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΕΙΠΝΟΝ ΤΟΝ ΜΥΣΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΝΙΠΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.

Ανάγκη είναι, αδελφοί μου αγαπητοί, να επαναφέρωμεν εις ενθύμησιν την αρχήν της εξηγήσεως των αγίων και φρικτών Μυστηρίων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δια να δοξάσωμεν τον μόνον μακρόθυμον. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, μέλλων να σταυρωθή εκουσίως και να αποθάνη κατά το ανθρώπινον, ηθέλησε να παραδώση το μυστήριον της θείας Αυτού Κοινωνίας προς τους Ιερούς Ναθητάς Του και προς πάντας ημάς, οίτινες εμέλλομεν να τον πιστεύσωμεν Θεόν αληθινόν. Το εσπέρας λοιπόν της μεγάλης Πέμπτης λέγει προς τους Μαθητάς Του· «Μάθετε, ότι μετά δύο ημέρας γίνεται το Πάσχα και ο υιός του ανθρώπου (εννοών εαυτόν) παραδίδεται εις το να σταυρωθή» (Ματθ. κστ: 2). Του λέγουν οι μαθηταί: «Που θέλεις, Κύριε, να Σου ετοιμάσωμεν να φάγης το Πάσχα»; Εις τίνος φίλου Σου οικίαν;

Ύμνοι Μεγάλης Πέμπτης


 

Λόγος εγκωμιαστικός εις τον Άγιον Ιανουάριον.

«Ομοία γαρ εστιν η Βασιλεία των ουρανών ανθρώπω οικοδεσπότη, όστις εξήλθεν άμα πρωϊ μισθώσασθαι εργάτας εις τον αμπελώνα αυτού» (Ματθ. κ:1).                           

Πολλοί υπήρξαν οι εργάται του Αμπελώνος του μυστικού, αναρίθμητοι οι υπουργοί του σημερινού ευαγγελικού Οικοδεσπότου, οίτινες ακούοντες την συμφωνίαν, ακούοντες την αντιμισθίαν, έτρεξαν με μεγάλην προθυμίαν, από της πρώτης ώρας έως της ενδεκάτης και ειργάσθησαν πιστότατα έως της δωδεκάτης. Έτρεξαν οι του Χριστού δώδεκα θείοι Απόστολοι, έτρεξαν οι Εβδομήκοντα, έτρεξαν οι Μάρτυρες, έτρεξαν οι Όσιοι, έτρεξαν οι Δίκαιοι, έτρεξαν ακόμη και πόρνοι και αμαρτωλοί και όσοι έτρεξαν, όσοι έδραμον εις τον μυστικόν Αμπελώνα, εις την Πίστιν δηλαδή, την αληθινήν ομολογίαν, όλοι έλαβον το δηνάριον, τον στέφανον τον αμάραντον, όλοι έλαβον την αντιμισθίαν, την ουράνιον και θείαν Βασιλείαν.

Τη ΚΑ΄ (21η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Ιερομαρτύρων ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ Επισκόπου, ΠΡΟΚΟΥΛΟΥ, ΣΩΣΣΟΥ και ΦΑΥΣΤΟΥ Διακόνων, ΔΙΣΙΔΕΡΙΟΥ Αναγνώστου, ΑΚΟΥΤΙΟΥ και ΕΥΤΥΧΙΟΥ.

Ιανουάριος ο Επίσκοπος και Μάρτυς του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και οι συν αυτώ Άγιοι Ιερομάρτυρες Πρόκουλος, Σώσσος και Φαύστος οι Διάκονοι και οι Άγιοι Μάρτυρες Ακούτιος και Ευτύχιος ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ -τε΄ (284-305) . Ευρίσκοντο δε οι Άγιοι ούτοι εις την Καμπανίαν της Ιταλίας, της οποίας ηγεμόνευε τότε ο άρχων Τιμόθεος. Συλληφθέντες λοιπόν τότε οι Άγιοι ούτοι κατεδικάσθησαν εις πικράς και διαφόρους τιμωρίας και συνεπλήρωσαν τον δρόμον του Μαρτυρίου.

ΟΤΙ ΗΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ - Αλεξανδρεύς

2oν

Ό,τι ακολούθησε θέλω τώρα να σου πω. Αυτά που δε γράφτηκαν σε κανένα βιβλίο.

Γύριζα σαν την τρελλή στους δρόμους. Δεν είχα τίποτε από την προηγούμενη ζωή μου. Δεν είχα ούτε σπίτι, -δεν ήθελα πλέον να ζω σε εκείνο το σπίτι αλλά και ποιος να ρθει πια, ακόμα κι αν το ήθελα;-, δεν είχα κομπόδεμα, δεν είχα ούτε ρουτίνα να φωλιάσω μέσα σ’ αυτή. Έπρεπε να τα ξαναχτίσω όλα από την αρχή.

Περπατούσα στους δρόμους κι έβλεπα να με δείχνουν. Μουρμούριζαν κάποιοι, κάποιοι άλλοι έβριζαν φανερά. Μα εμένα δε με ένοιαζε. Δεν ήταν που με προστάτευε η ξετσιπωσιά της προηγούμενης ζωής μου. Ούτε η υποταγή στη μοίρα που με είχε κυβερνήσει με σιδερένιο χέρι τόσα χρόνια. Τώρα ήταν αλλιώς. Μέσα μου κρατούσα άγκυρα το πρόσωπό του. Ξεδιψούσα με τα λόγια του. Κάθε μορφή ανθρώπου νέου, γέρου αλλοιωνόταν για να γίνει τελικά η μορφή εκείνου. Κείνο το βράδυ πίστεψα ότι όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν. Όχι μεταξύ τους. Αλλά γιατί όλοι μοιάζουν σε κείνον.

H Αντίστροφη Σταυροφορία έχει ήδη αρχίσει

O τότε πρόεδρος της Αλγερίας Χουαρί Μπουμεντιέν δήλωσε το 1974 ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ,: " Κάποια εκατομμύρια άνθρωποι θα εγκαταλείψουν το νότιο ημισφαίριο για να εισβάλλουν στο βόρειο. Σίγουρα όχι ως αλλοδαποί. Θα έρθουν ως κατακτητές και θα το καταλάβουν εποικίζοντάς το με τα παιδιά τους. Το σώμα των γυναικών μας θα μας εξασφαλίσει την νίκη".

Ο Καντάφι δήλωνε "θα σας νικήσουμε, όχι με βόμβες, αλλά με τις μήτρες των γυναικών μας...".

Ο δε Τούρκος πρωθυπουργός Οζάλ το 1993 είπε: "δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με την Ελλάδα, αφού αρκεί να στείλουμε μερικά εκατομμύρια Μουσουλμάνους να τελειώνουμε μαζί τους". Τι δεν καταλαβαίνουμε; 

Αυτό είναι η αρχή. Με 350 χιλ. εκτρώσεις ετησίως εντός ολίγων ετών θα υψωθεί στο Ελλαδιστάν η σημαία του Ισλάμ!


Ισλαμιστής εντός του Ναού του Αγίου Παντελεήμονα στην Αθήνα κάνει κήρυγμα υπέρ του αντίχριστου Μωάμεθ!

                           

Σταύρωση των πολιτών με τα καρφιά των νεοταξιτών --- Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης, Αναπληρωτής Καθηγητής Ποινικού Δικαίου

Υπό συνθήκες μη κανονικότητας, ξεκίνησε μία ακόμη Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών, η οποία θα μας οδηγήσει στον εορτασμό της νίκης του Χριστού εναντίον του θανάτου και, ταυτοχρόνως, της εκκωφαντικής ήττας του διαβόλου.

Τον Απρίλιο του 2020, ο εορτασμός της Αναστάσεως διεξήχθη εξ αποστάσεως, σαν να επρόκειτο για ανέπαφη συναλλαγή ή για διαδικτυακό τηλεμάθημα, ενώ τον Απρίλιο του 2021 ο εορτασμός της έλαβε χώρα στον σωστό μεν τόπο, αλλά σε λάθος (ορθότερα: αντορθόδοξο) χρόνο.

Τον Απρίλιο του 2022, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι κατά την τρίτη χρονιά μη κανονικότητας θα επιβληθεί κάτι εντυπωσιακά ανώμαλο-ανάποδο στον εορτασμό της Αναστάσεως. Αυτό μπορεί να μη συμβεί (εκτός κι αν έχει σχεδιασθεί κάποιος αιφνιδιασμός της τελευταίας στιγμής), διότι μία ακόμη αναστάσιμη αναποδιά θα καθιστούσε οφθαλμοφανές, ακόμη και στους μέχρι πρότινος πλανωμένους ή εθελοτυφλούντες, ότι ο πόλεμος εναντίον του «αόρατου εχθρού» έχει και μια θρησκευτική διάσταση, κάθε άλλο παρά αμελητέα.