Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα!

"Ιδού καιρός ήγγικε της σωτηρίας ημών! Ευπρεπίζου σπήλαιον, η Παρθένος εγγίζει του τεκείν". 

Με τον ύμνο αυτόν ο ιερός υμνωδός, μας εισάγει στην μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. 
Ακούγοντας τα πανέμορφα αυτά λόγια έρχεται συνειρμικά στο νού μας μια παρόμοια υμνολογική φράση από την Μ. Τεσσαρακοστή: 
"ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας". 
Η σύνδεσή τους βαθύτατη, αφού κανένα νόημα δεν θα είχε ο ευπρεπισμός του υλικού σπηλαίου της Βηθλεέμ. 
Το ζητούμενο είναι ο ευπρεπισμός του σπηλαίου της ψυχής μας. Και τούτο δεν μπορεί να συμβεί παρά μόνον διά της μετανοίας.Eίθε αυτά τα Χριστούγεννα να είναι ένα νέο πνευματικό ξεκίνημα με περισσότερο ζήλο για αγώνα ώστε έτσι η Γέννηση του γλυκυτάτου Ιησού μας να επιτελείται διαρκώς εντός των σπηλαίων των καρδιών μας.

Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα!

Χριστούγεννα στη σπηλιά -- Tου Φώτη Κόντογλου

Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα και χιονιάς πάντα πάνε μαζί. Μα εκείνη τη χρονιά οι καιροί ήτανε φουρτουνιασμένοι παρά φύση. Χιόνι δέν έρριχνε. Μοναχά που η ατμόσφαιρα ήτανε θυμωμένη, και φυσούσανε σκληροί βοριάδες με χιονόνερο και μ’ αστραπές. Καμμιά βδομάδα ο καιρός καλωσύνεψε και φυσούσε μια τραμουντάνα που αρμενιζότανε. Μα την παραμονή τα κατσούφιασε. Την παραμονή από το πρωΐ ο ουρανός ήτανε μαύρος σαν μολύβι, κ’ έπιασε κ’ έρριχνε βελονιαστό χιονόνερο.

Σε μια τοποθεσία που τη λέγανε Σκρόφα, βρισκότανε ένα μαντρί με γιδοπρόδατα, απάνω σε μια πλαγιά του βουνού που κοίταζε κατά το πέλαγο. Το μέρος αυτό ήτανε άγριο κ’ έρημο, γεμάτο αγριόπρινα, σκίνους και κουμαριές, που ήτανε κατακόκκινες από τα κούμαρα. Το μαντρί ήτανε τριγυρισμένο με ξεροτρόχαλο [=ξερολιθιά].

ΠΟΤΕ ΗΛΘΕ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΔΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗ Ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ; -- Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης

Στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων ἀπό τήν «Πρός Γαλάτας» ἐπιστολή τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου ἐπισημαίνεται ὅτι, ὅταν ἦλθε ὁ κατάλληλος καιρός, ὅταν συμπληρώθηκε ὁ χρόνος, ἔστειλε ὁ Θεός στή γῆ τόν Υἱόν Του, πού γεννήθηκε ἀπό γυναῖκα, τήν ῾Υπεραγία Θεοτόκο, καί ἔζησε μέσα στίς διατάξεις τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, γιά νά ἐξαγοράσει ὅσους βρίσκονταν ὑπό τήν δουλεία τοῦ Νόμου καί γιά νά πάρουμε τήν θεία υἱοθεσία: «῞Οτε δέ ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν Υἱόν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν»1.

1. ῾Η παιδαγωγία ᾿Ιουδαίων καί ᾿Εθνικῶν

Στή συνάφεια τοῦ κειμένου ἡ ἔλευση τοῦ χρόνου τῆς ἐνανθρωπήσεως σχετίζεται μέ τήν ὁλοκλήρωση τῆς ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ παιδαγωγίας διά τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ὁ ὁποῖος ἐλειτούργησε ὡς κηδεμών, ὡς ἐπίτροπος, ὡς νηπιαγωγός τῶν εἰς νηπιακή πνευματική κατάσταση εὑρισκομένων ᾿Ιουδαίων. Δέν ἦσαν ἀκόμη ὥριμοι οἱ ᾿Ιουδαῖοι γιά νά μετάσχουν ὡς κληρονόμοι στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἦσαν νήπιοι· γι᾿ αὐτό ὁ Θεός τούς ἔθεσε χρόνο, προθεσμία διαπαιδαγωγήσεως, μέχρις ὅτου ἔλθει ὁ χρόνος νά λάβουν τήν κληρονομία: 

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Του εν Αγίοις Πατρός ημών  Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου

Μυστήριον ξένον καὶ παράδοξον βλέπω· ποιμένες, μου περιηχοῦσι τὰ ὦτα, οὐκ ἔρημον συρίζοντες μέλος, ἀλλ’ οὐράνιον ᾄδοντες ὕμνον. Ἄγγελοι ᾄδουσιν, ἀρχάγγελοι μέλπουσιν, ὑμνεῖ τὰ Χερουβὶμ, δοξολογεῖ τὰ Σεραφὶμ, πάντες ἑορτάζουσι Θεὸν ἐπὶ γῆς ὁρῶντες, καὶ ἄνθρωπον ἐν οὐρανοῖς· τὸν ἄνω κάτω δι’ οἰκονομίαν, καὶ τὸν κάτω ἄνω διὰ φιλανθρωπίαν. Σήμερον Βηθλεὲμ τὸν οὐρανὸν ἐμιμήσατο· ἀντὶ μὲν ἀστέρων ἀγγέλους ὑμνοῦντας δεξαμένη, ἀντὶ δὲ ἡλίου τὸν τῆς δικαιοσύνης ἀπεριγράπτως χωρήσασα. Καὶ μὴ ζήτει πῶς· ὅπου γὰρ βούλεται Θεὸς, νικᾶται φύσεως τάξις. Ἠβουλήθη γὰρ, ἠδυνήθη, κατῆλθεν, ἔσωσε· σύνδρομα τὰ πάντα τῷ Θεῷ. Σήμερον ὁ ὢν τίκτεται, καὶ ὁ ὢν γίνεται ὅπερ οὐκ ἦν· ὢν γὰρ Θεὸς, γίνεται ἄνθρωπος, οὐκ ἐκστὰς τοῦ εἶναι Θεός. Οὐδὲ γὰρ κατ’ ἔκστασιν θεότητος γέγονεν ἄνθρωπος, οὐδὲ πάλιν κατὰ προκοπὴν ἐξ ἀνθρώπου γέγονε Θεός· ἀλλὰ Λόγος ὢν, διὰ τὸ ἀπαθὲς σὰρξ ἐγένετο, ἀμεταβλήτου μενούσης τῆς φύσεως. Αλλ’  ότε μεν ετέχθη, Ιουδαίοι ηρνούντο τον ξένον τόκον και Φαρισαίοι παρηρμήνευον τας θείας βίβλους, και Γραμματείς υπεναντία του νόμου ελάλουν. Ηρώδης τον τεχθέντα εζήτει, ουχ ίνα αυτόν τιμήση, αλλ’  ίνα αυτόν απολέση.

«Ἡ Βηθλεὲμ δοξάζεται...» -- Τοῦ Εὐαγγέλου Ἀποστόλου (πρ. Λυκειάρχου), θεολόγου, φιλολόγου

Μία ἀσήµαντη πολίχνη, ἡ Βηθλεὲµ (εἰς τὰ Ἑβραϊκά: Μπὲθ Ἐλωχίµ = ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ) γίνεται σηµαντική, διότι ἐκεῖ, σύµφωνα µὲ τὸν προφήτην Ἡσαΐαν γεννᾶται ὡς ἄνθρωπος, ὁ Θεάνθρωπος. Γεννᾶται, εἰς µίαν ἀσήµαντον φάτνην καὶ τὸν ζεσταίνουν, µὲ τὰ χνῶτα τους, µερικὰ οἰκόσιτα ζῷα. Τὸν τιµοῦν µὲ τὴν παρουσία τους οἱ τρεῖς Μάγοι (Βαλτάσαρ, Γασπάρ, Μελχιόρ), ἤτοι τρεῖς σηµαντικοὶ ἀστρονόµοι - ἡγέτες τῆς Ἀνατολῆς. Τοὺς καθοδηγεῖ τὸ ἄστρο τῆς Βηθλεέµ: ἀστρονοµικό φαινόµενο ἢ θεϊκὸ σηµάδι. Ἡ ὀρθὴ ἐπιστήµη σεµνύνεται, ἐνώπιον τοῦ µεγαλείου τῆς ταπεινότητος, ἐνώπιον τῆς Σοφίας, ἡ ὁποία Ἀγαπᾶ - ∆ηµιουργεῖ - Τελειοποιεῖ (Ὡς ἐµεγαλύνθη τὰ ἔργα σου Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας...).

Οἱ ποιµένες ἔκθαµβοι γονατίζουν καὶ προσκυνοῦν, οἱ Ἄγγελοι λαµπρύνουν καὶ δοξολογοῦν (Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία). Τὸ σωτηριολογικὸν θαῦµα, ἀρχίζει: ἡ Εἰρήνη εὐαγγελίζεται εἰς τὴν Γῆ, ἀρκεῖ νὰ φύγη ἡ ὁµίχλη τῆς ἁµαρτίας, ἀπὸ τὴν σκέψιν µας, ἡ πλάνη τῆς φιληδονίας ἀπὸ τὴν καρδιά µας καὶ ὁ τυχοδιωκτισµὸς τῆς ἐπικυριαρχίας ἀπὸ τὴν ψυχήν µας.

ΥΜΝΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Τη ΚΕ΄ (25) Δεκεμβρίου, η κατά Σάρκα ΓΕΝΝΗΣΙΣ του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Η Γέννησις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού ούτως εγένετο.  Βλέπων ο φιλάνθρωπος Θεός ότι το γένος των ανθρώπων ετυραννείτο υπό του διαβόλου, ευσπλαγχνίσθη, και αποστείλας τον Άγγελον αυτού Γαβριήλ διεμήνυσε δι΄ αυτού εις την Θεοτόκον το «Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου»· ειπούσης δε Αυτής το «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», ευθύς συνελήφθη εν τη αχράντω και παρθενική μήτρα Αυτής ο Υιός και Λόγος του Θεού και Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Όταν δε ήγγιζον προς το συμπληρούσθαι οι εννέα μήνες από της Συλλήψεως, τότε εξεδόθη διάταγμα υπό του Καίσαρος Αυγούστου, ίνα απογραφή όλη η οικουμένη, ήτις ήτο υπό την εξουσίαν του· ταύτην δε την απογραφήν ίνα ενεργήση, απεστάλη ο ηγεμών Κυρήνιος εις τα Ιεροσόλυμα. Τότε λοιπόν ανέβη και Ιωσήφ ο Μνήστωρ και φύλαξ της Θεοτόκου μετ΄ Αυτής εις την Βηθλεέμ, ίνα απογραφώσιν εκεί. Μέλλουσα δε να γεννήση η Παρθένος, δεν εύρε τόπον προς κατοικίαν, δια τον πολύν λαόν, όστις συνήχθη εκεί, και ο οποίος προλαβών κατώκησεν εις όλας τας οικίας της Βηθλεέμ. Δια τούτο εμβήκεν εντός πτωχικού σπηλαίου, ένθα εγέννησεν αφθόρως τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, και σπαργανώσασα ως βρέφος τον Κτίστην των απάντων, έθηκεν αυτόν εις την φάτνην (Λουκ. β: 7) των αλόγων ζώων, διότι έμελλε να ελευθερώση ημάς από την αλογίαν.   

«Τῷ Ἠλίᾳ Μοσιάλῳ ἀνάθεμα τρίς»! --- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ἀπό αὐτό ἐδῶ τό ταπεινόν βῆμα, ἀπευθύνω ἔκκλησιν πρός πάντα Ὀρθόδοξον Ἐπίσκοπον, ἄν ὑπάρχῃ ἀκόμη κάποιος καί δέν ἔχῃ ἀφανισθῆ παντελῶς τό εἶδος, ν’ ἀφορίσῃ τόν βλάσφημον Ἠλίαν Μόσιαλον, ἄν βεβαίως ἔχῃ βαπτισθῆ, διότι ἔχει γραφῆ ὅτι εἶναι Ἑβραῖος, καθότι ἐτόλμησεν ὁ ἀνόητος νά λοιδωρήσῃ τήν βάσιν τοῦ Χριστιανισμοῦ, πού εἶναι ἡ ἐξ Ἁγίου Πνεύματος καί διά τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας ἐνανθρώπησις τοῦ Δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, καθώς καί νά ὑβρίσῃ χυδαίως τήν Βασίλισσαν τῶν Οὐρανῶν καί Μητέρα ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων! Με τήν διαβολήν του αὐτήν κατέστη δαίμων, ἄρα πᾶς Χριστιανός ὀφείλει νά τόν ἀποφεύγῃ καί οὔτε κἄν νά τόν χαιρετᾶ!

ΤΟ ΜΕΓΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΣΑΡΚΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ --- Τοῦ κ. Παναγ. Σ. Γκιουλὲ

ΤΟ ΜΕΓΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΣΑΡΚΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ

ΩΣ ΕΛΛΟΓΟΣ ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΑΝΕΝΟΤΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΑΣΕΩΣ, ΜΕΤΑΞΥ ΘΕΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΚΤΙΣΕΩΣ

«Πῶς ἐξείπω τὸ μέγα Μυστήριον; Ὁ ἄσαρκος σαρκοῦται· ὁ Λόγος παχύνεται· ὁ ἀόρατος ὁρᾶται καὶ ὁ ἀναφὴς ψηλαφᾶται· ὁ ἄναρχος ἄρχεται· ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ υἱός τοῦ ἀνθρώπου γίνεται» (γ/ἰδιόμελον εἰς τὰ ἀπόστιχα τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Συνάξεως τῆς Θεοτόκου).

Μέγα θαῦμα τὸ τῆς εὐσεβείας Μυστήριον! Καὶ γι᾽ αὐτὸ κι᾽ αὐτὸς ἀκόμη ὁ πνευματέμφορος ὑμνογράφος τῆς μεγάλης Θεανθρωπίνης ἑορτῆς τῆς κατὰ σάρκα γεννήσεως τοῦ Μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρὸ τοῦ δυσαναβάτου θεολογικοῦ ὕψους τοῦ παμμεγίστου Μυστηρίου τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως, μένει ἄφωνος καὶ ἐξαπορῶν, γιατὶ ἀδυνατεῖ νὰ συλλάβη, νὰ ἐννοήση καὶ νὰ ἑρμηνεύση τὸ ἀσύλληπτο, ἀπερινόητο, ἄρρητο καὶ ἀνερμήνευτο αὐτὸ Μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Θείου Λόγου!…

Η ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΥΠΟ ΑΦΡΙΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΣΙΑΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΒΑΣΕΙ ΣΧΕΔΙΟΥ

Ἡ ἅλωσις τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ Ἀφρικανῶν καὶ Ἀσιατῶν Μουσουλμάνων γίνεται βάσει σχεδίου, τὸ ὁποῖον ἐκπορεύεται ὑπὸ τῶν ὑπογείων ρευμάτων τῆς Ἀμερικῆς καὶ τὰ «διαπλεκόμενα συμφέροντα». Τὰ μὲν διαπλεκόμενα θέλουν ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὴν ἀνατροπὴν τῶν ἐργασιακῶν σχέσεων, τὴν μαύρην καὶ ἀνασφάλιστον ἐργασίαν κ.λπ.. Τὰ «ὑπόγεια ρεύματα τῆς Ἀμερικῆς» ἐπιδιώκουν τὴν διάσπασιν τοῦ δόγματος ὅτι «εἴμεθα ἔθνος ανάδελφον» μὲ ἰσχυρὸν πολιτισμόν, μὲ ἱστορίαν καὶ μὲ ἰσχυρὰν Ἑλληνορθόδοξον ταυτότητα. Τὰ «ρεύματα» αὐτὰ ἐπέτυχον διὰ τῆς λαθρομεταναστεύσεως τὸ ἀκατόρθωτον: Νὰ καταστήσουν τοὺς Ἕλληνας μειονότητα ἄνευ οὐσιαστικῶν δικαιωμάτων. Τὸ θρήσκευμα διεγράφη ἀπὸ τὰς ταυτότητας. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπώλεσε τὸν χαρακτῆρα του. Ἡ ἱστορία πλαστογραφεῖται. Τὸ σχολεῖον ἀλλάζει καὶ προσαρμόζεται εἰς τὰς ἀνάγκας τῆς πολυφυλετικῆς καὶ πολυπολιτισμικῆς Ἑλλάδος. Τὸ ἔγκλημα τῶν συμμοριῶν θεριεύει. Εἰς ὁλοκλήρους συνοικίας τῶν Ἀθηνῶν βασιλεύει ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος. Τὸ παράνομον ἐμπόριον καταστρέφει τὸ νόμιμον. Ἡ πορνεία δὲν ἔχει προηγούμενον. Τὸ ἴδιον καὶ ἡ πώλησις ναρκωτικῶν.

Reading from the Synaxarion:

Eugenia the Righteous Nun-martyr of Rome and those with her

This Martyr was the daughter of most distinguished and noble parents named Philip and Claudia. Philip, a Prefect of Rome, moved to Alexandria with his family. In Alexandria, Eugenia had the occasion to learn the Christian Faith, in particular when she encountered the Epistles of Saint Paul, the reading of which filled her with compunction and showed her clearly the vanity of the world. Secretly taking two of her servants, Protas and Hyacinth, she departed from Alexandria by night. Disguised as a man, she called herself Eugene while pretending to be a eunuch, and departed with her servants and took up the monastic life in a monastery of men.