∆ὲν µᾶς φτάνει ποὺ ὁ πάπας µᾶς θεωρεῖ ἐλλειµµατικούς, µὲ ἐλλατωµένη ἐκκλησιαστικότητα, ἐπειδὴ δὲν ἀναγνωρίζουµε τὸν πάπα, µᾶς προστέθηκε τώρα καὶ ὁ πατριάρχης Βαρθολοµαῖος ὡς συνήγορός του στὰ περὶ ἐλλιποῦς ἐκκλησιαστικότητος, ἀφοῦ µᾶς διδάσκει ὅτι χωρὶς αὐτοὺς δὲν µποροῦµε νὰ συγκαλέσουµε Οἰκουµενικὴ Σύνοδο. Εἶπε ἢ ἔγραψε ποτὲ πρὸς τοὺς φίλους του Παπικοὺς ὅτι ὅλες οἱ σύνοδοι ποὺ συνεκάλεσε ὁ πάπας µετὰ τὴν Ζ´ ὡς οἰκουµενικές, καὶ ἔχουν ξεπεράσει τὶς εἴκοσι, δὲν εἶναι οἰκουµενικές, γιατὶ ἀπουσιάζουν οἱ Ὀρθόδοξοι; Ἀλλὰ καὶ νὰ τὸ ἔλεγε, ποιός θὰ ἄκουγε τὴν γνώµη του; Ὁ πάπας σφετερίζεται, κλέβει τὸ δικαίωµα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καὶ συγκαλεῖ Οἰκουµενικὲς Συνόδους, καὶ ἡ οἰκοδέσποινα Ἐκκλησία δὲν δεσπόζει εἰς τὰ τοῦ οἴκου της, ἀµφισβητοῦν τὰ δικαιώµατά της οἱ ἀξιωµατοῦχοι της καὶ τὰ παιδιά της;
Orthodox Voice - Ορθόδοξη Φωνή
email-επικοινωνία: costasilver@gmail.com
Διαχρονικαὶ θέσεις
Ο Παπισμὸς δεν απεκήρυξε τας κακοδοξίας και τας αιρέσεις του. Ο Οικ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος πραγματοποιεί την ψευδοένωσιν κάμνων απαραδέκτους υποχωρήσεις και συμβιβασμοὺς μετὰ των Παπικών. Οφείλει όμως να γνωρίζῃ ότι πάσα Ένωσις, αγνοούσα την δογματικὴν ένωσιν εν τη Ορθοδόξω πίστει, καταδικάζεται ως ανίερον πραξικόπημα υπὸ της Πανορθοδόξου Εκκλησιαστικής Συνειδήσεως, οι δε Επίσκοποι, οι οποίοι αποτολμούν πραξικοπηματικὴν ένωσιν, εκπίπτουν αυτομάτως της Ορθοδόξου Πίστεως και ευρίσκονται εις την παράταξιν των Εξωμοτών, φέροντες ως άλλοι Βησσαρίωνες, το αιώνιον στίγμα του προδότου της Ορθοδοξίας.
Του μακαριστοῦ Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου:
«Πρέπει νά ὁμολογήσωμεν ὅτι ἔχομεν καί ἡμεῖς τήν "κρίσιν" μας. Κρίσιν ποιμένων καί θεολόγων. Δέν ἔχει, βεβαίως σημασίαν, ἄν τελικῶς δέν θά δυνηθοῦν νά βλάψουν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Βέβαιον ὅμως εἶναι, ὅτι φθείρουν τό ὀρθόδοξον φρόνημα τοῦ λαοῦ μας καί στερεώνουν τούς αἱρετικούς εἰς τάς πλάνας των. Ἀλλά ἐλησμονήσαμεν. Τό νά εἶναι τις Ὀρθόδοξος ποιμήν καί θεολόγος εἶναι μέγα πρᾶγμα. "Γενναίας δεῖται ψυχῆς" κατά Χρυσόστομον. Ποῦ νά εὕρωμεν τούς γενναίους; Ποῦ εἶναι οἱ Πατερικοί; Ποῦ οἱ Μάρτυρες τῆς πίστεως; Φοβούμεθα μήπως εὑρισκόμεθα εἰς τάς ἐσχάτας ἡμέρας. Ἀπαισιοδοξοῦμεν; Ἀλλά πῶς νά ἑρμηνεύσωμεν τό φαινόμενον τῆς τόσον ἐκτεταμένης ἀφασίας, τῆς μειοδοσίας ἐν τῇ πίστει, τῆς ἀπουσίας ζήλου ὑπέρ τῆς εὐσεβείας, τῆς βαθείας σιωπῆς, ἥτις διαδέχεται τά αἱρετικά κηρύγματα "Ὀρθοδόξων" ποιμένων; ποῦ εἶναι αἱ ἀστραπαί τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας;»
Ο π. Θεόδωρος Ζήσης γράφει:
Αφού οι Επίσκοποι μνημονεύουν τόν Πατριάρχη καί επομένως υπόκεινται καί αυτοί στόν κανόνα: “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”· καί εγώ μνημονεύω τόν Επίσκοπό μου, ο οποίος μνημονεύει τόν Πατριάρχη, ο οποίος κοινωνεί μέ τόν Πάπα· καί εσείς οι λαϊκοί έρχεστε από μένα, ο οποίος μνημονεύω τόν Επίσκοπο καί κοινωνάτε καί μέ αποδέχεστε. Επομένως, μία σειρά –αυτή η σειρά τού παραπτώματος πού αρχίζει από τόν Πατριάρχη, αρχίζει σιγά-σιγά σάν συγκοινωνούν δοχείον, νά φθάνει σάν ευθύνη μέχρις εμάς!
Αλλά ποιός
από τόν κόσμο τά ξέρει αυτά; Οι
περισσότεροι από τούς λαϊκούς, θά πούν: “Μά, αφού τό κάνει ο Πατριάρχης, αφού
τό κάνει ο Πάπας, τί φταίω εγώ;”. Φταίς
κι εσύ! Δέν δικαιολογείται
η άγνοια...
Είμαστε
όλοι υπεύθυνοι. Δέν είναι μόνον
υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά
καί η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε
υπεύθυνοι καί εμείς οι Πρεσβύτεροι καί
μαζί μέ εμάς, είστε καί σείς οι λαϊκοί, πού έρχεστε μαζί μέ μάς καί δέν
μάς λέτε: “Φεύγουμε εμείς”.
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος («Λόγος ΝΗ´») :
«Η δικαιολογία δεν είναι χαρακτηριστικόν της ζωής των Χριστιανών, επειδή δεν βρίσκεται γραμμένη στην διδασκαλία του Χριστού. Να ευφραίνεσαι μαζί με τους ευφραινομένους και να κλαις μαζί με τους κλαίοντες, διότι αυτό είναι το σημάδι της καθαρότητος… Γίνε φίλος με όλους τους ανθρώπους, αλλά μόνος σου, μέσα στην διάνοιά σου. Γίνε κοινωνός των παθημάτων όλων των ανθρώπων, αλλά σωματικώς να απομακρυνθής από όλους».
Εις τα ζητήματα της Πίστεως δεν χωρεί συγκατάβασις
Θυμήσου αδελφέ μου, εκείνο όπερ είπεν ο έπαρχος εις τον Άγιον Θεόδωρον τον Γραπτόν· «Μίαν μόνην φοράν συγκοινωνήσατε με ημάς (τους Εικονομάχους) και κατόπιν πορεύεσθε όπου θέλετε». Ο δε Άγιος Θεόδωρος απεκρίθη· «Ω έπαρχε, τούτο είναι το ίδιον, ως να έλεγέ τις εις άλλον: άφησε να κόψω την κεφαλήν σου μίαν μόνον φοράν, και κατόπιν ύπαγε όπου αγαπάς».
Nα μη μιανθούμε από την κοινωνία μας με τον Παπισμό και Οικουμενισμό, με τους φιλοπαπικούς και οικουμενιστάς Ορθοδόξους.
H οργή του Θεού έχει καταλάβει την Εκκλησία εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο Παπισμός και ο Οικουμενισμός θριαμβεύουν. Τότε ο Μ. Αθανάσιος και οι άλλοι Πατέρες κατενόησαν τον κίνδυνο, που περιέγραφε το όραμα του Μ. Αντωνίου. Τώρα βλέπουμε να μολύνονται οι ναοί και τα θυσιαστήρια απο συμπροσευχές και συλλείτουργα με τους «αλόγους» αιρετικούς και ενισχύουμε την μόλυνση και την επαινούμε, συλλακτίζοντες κι εμείς μέσα εις τα Άγια των Αγίων. Αν παρακολουθήσει κανείς οικουμενίστικα συλλείτουργα και συμπροσευχές, σαν αυτό που έγινε στην Καμπέρα, στην Ζ' Γενική Συνέλευση του Παγκόσμιου Συμβουλίου των δήθεν Εκκλησιών, και σαν αυτά που γίνονται συχνά με τη συμμετοχή ιερέων ομοφυλοφίλων που τολμούν και κρατούν το Άγιο Δισκοπότηρο και γυναικών επισκόπων και ιερειών, η εικόνα υπερβαίνει και το όραμα του Μ. Αντωνίου. Μόνη ελπίδα για να επανεύρει η Εκκλησία την ομορφιά της είναι η σύσταση και συμβουλή του Μ. Αντωνίου: «Μόνον μη μιάνετε εαυτούς μετά των Αρειανών». Μόνο να μη μιανθούμε από την κοινωνία μας με τον Παπισμό και Οικουμενισμό, με τους φιλοπαπικούς και οικουμενιστάς Ορθοδόξους. Επειδή μέχρι τώρα δεν το επράξαμε δυναμικά και αποφασιστικά, γι' αυτό παρατείνει ο Θεός επί έτη την οργή του, την αιχμαλωσία των Ορθοδόξων στην παναίρεση του Οικουμενισμού. Μέχρι πότε επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί θα επιτρέπουμε τα άλογα κτήνη, τους αιρετικούς, να λακτίζουν και να μιαίνουν τα Ιερά και τα Άγια της Ορθοδοξίας; Όσο απρακτούμε και βρίσκουμε διάφορες προφάσεις πνευματικοφανείς, το βδέλυγμα της ερημώσεως θα ίσταται εν τόπω αγίω.
Ἀπόλυτος ἐμπιστοσύνη ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη Θεολόγου
Πόσα βάρη κουβαλᾶνε οἱ ἄνθρωποι στοὺς ὤμους τους καὶ στὶς καρδιές τους! Πόσα προβλήματα τῆς καθημερινῆς ζωῆς! Πόσα συναισθήματα ὑπαρξιακῆς ἀγωνίας! Πόσες ἀνησυχίες ποὺ ἐπιτείνουν τὴν ἀσφυξία τοῦ ἄγχους! Πόσα βασανιστικὰ ἐρωτήματα ποὺ κρατᾶνε μετέωρη τὴν ψυχή! Πόσες καταιγίδες ξεσπᾶνε σὲ κάθε βῆμα τῆς ἀνθώπινης πορείας! Καὶ πόσα τὰ δάκρυα τοῦ πόνου!... Προβλήματα ποὺ καῖνε. Προβλήματα -μαχαίρια. Προβλήματα συγκλονιστικά. Προβλήματα, ποὺ κάποτε μοιάζουν μὲ στιγμὲς μαρτυρίου. Προβλήματα βασανιστικά. Ἀλλ᾽ ἐκεῖνο ποὺ ἐνδιαφέρει περισσότερο, δὲν εἶναι τὸ πλῆθος καὶ ἡ σφοδρότητα τῶν προβλημάτων ἀλλ᾽ἡ διέξοδος καὶ ἡ ὑπέρβαση τῶν προβλημάτων. Ἡ ἐπάνοδος καὶ ἡ ἐπανάκτηση τῆς ἐσωτερικῆς εἰρήνης. Δὲν ὑπάρχουν, βέβαια, μαγικὲς λύσεις. Ὁ διάβολος μᾶλλον δημιουργεῖ καὶ περιπλέκει τὰ πράγματα. Μονάχα ὁ Θεὸς ὁ παντοδύναμος κυβερνᾶ καὶ προνοεῖ γιὰ τὸ σύμπαν καὶ μάλιστα γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἐκεῖνος καὶ τὸν βεβαιώνει ὅτι δὲν πρόκειται νὰ τὸν ἐγκαταλείψει ποτέ. «Οὐ μή σε ἀνῶ, οὐδ᾽οὐ μή σε ἐγκαταλίπω» (Ἑβρ. ιγ´5). Πιστεύουμε στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, «τὴν τοῦδε τοῦ παντὸς συνεκτικήν τε καὶ συνδετικήν», λέγει τῆς θεολογίας ὁ μύστης Γρηγόριος. Αὐτή, δηλαδή, ποὺ συγκρατεῖ καὶ συνδέει τὰ πάντα. «Οὕτω σοφῶς τὸ πᾶν διεξάγων καὶ κυβερνῶν». Ὅλα μὲ σοφία τὰ διευθύνει καὶ τὰ κυβερνᾶ. «Πολλάκις καὶ ἐν τοῖς μικροτάτοις ἡ σοφία τοῦ δημιουργοῦ τὰ διαφαίνεται», λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος. «Οὐδὲν ἄτακτον, οὐδὲ ἀόριστον, οὐδὲν οἰκῆ γενόμενον, οὐδὲ ὡς ἔτυχε φερόμενον ἐν τοῖς οὖσιν». Καμμιὰ ἀταξία δὲν παρατηρεῖται στὴν ὅλη δημιουργία. Τίποτε τὸ τυχαῖο καὶ χωρὶς τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ δὲν ἔγινε, οὔτε ὑπάρχει. «Προνείᾳ Θεοῦ τὰ πάντα διοικεῖται», θὰ συμπληρώσει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. «Πάντα δικαίως καὶ φιλανθρώπως ὁ Θεὸς καὶ συμφερόντως ποιεῖ». Ὅλα τὰ ἐπιτρέπει ὁ δίκαιος καὶ πανάγαθος Κύριος γιὰ τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς μας. «Πολλὴ γὰρ ἡ τοῦ Θεοῦ σοφία καὶ ἐξ ἀμηχάνων εὑρίσκει πόρους». Εἶναι μεγάλη ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, καὶ βρίσκει διέξοδο καὶ ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχουν ἀδιέξοδα. Γι᾽αὐτό, προσθέτει ὁ μέγας τῆς οἰκουμένης διδάσκαλος: «μὴ ἀμφίβαλλε περὶ τῆς τοῦ Θεοῦ προνοίας, ἀλλὰ θαύμαζε αὐτοῦ τὴν κηδεμονίαν». Δὲν ὑπάρχει κανένας ποὺ δὲν ἀπολαμβάνει τὴν πρόνοια καὶ τὴ φροντίδα τοῦ Θεοῦ. Ὑπέροχα καὶ ἀθάνατα εἶναι τὰ λόγια τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴν ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία Του, γιὰ τὴν ἀγαθὴ πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου εἶναι πάντοτε ἐπίκαιροι καὶ παραμυθητικοί, πολὺ περισσότερο, ὅταν οἱ πειρασμικὲς συνθῆκες τῆς ζωῆς περιορίζουν τὴν αἰσιοδοξία καὶ σβήνουν τὸ χαμόγελο τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς χαρᾶς ἀπ᾽ τὰ χείλη τῶν ἀνθρώπων. Τὰ μαῦρα σύννεφα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης καὶ τῶν πικρῶν συναισθημάτων τοῦ πόνου καὶ τῆς κατάθλιψης, βαριοσκεπάζουν τὶς ψυχὲς τῶν συνελλήνων. Σὲ τέτοιες περιπτώσεις, ἡ αὐτοκτονία εἶναι ἡ κατάληξη τῶν μικρόψυχων καὶ τῶν ὀλιγόπιστων. Μονάχα ὅσοι πιστεύουν στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατέρα, βρίσκουν ἀσφάλεια καὶ παραμένουν αἰσιόδοξοι στὴ ζωή τους. Ἡ πίστη στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ ἀσφαλέστερο σωσίβιο σωτηρίας ψυχῆς καὶ σώματος. Πόσο αἰσιόδοξα ἀκούγονται οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου: «Μὴ μεριμνᾶτε καὶ φροντίζετε μὲ ἀγωνία καὶ ἀνησυχία γιὰ τὸ τὶ θὰ φᾶτε, τὶ θὰ πιεῖτε καὶ τὶ θὰ ντυθεῖτε.Ὁ Θεὸς ποὺ σᾶς χάρισε τὴν ἀθάνατη ψυχή, δὲ θὰ σᾶς δώσει κι αὐτὰ ποὺ χρειάζεται τὸ σῶμα; Μιὰ ματιὰ στὰ πουλιὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ στὰ ἐφήμερα λουλούδια τοῦ ἀγροῦ, θὰ σᾶς πείσει ὅτι ὑπάρχει κάποιος ποὺ φροντίζει. Ἄν λοιπὸν ὁ Θεὸς τρέφει τὰ πουλιὰ καὶ ντύνει τόσο ὄμορφα τὰ λουλούδια, “οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι”; Γνωρίζει ὁ Θεὸς ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα σᾶς χρειάζονται. Συμπέρασμα: “Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ πάντα ταῦτα προστεθήσεται ὑμῖν”» (Ματθ. στ´ 25-34). Ὅλες οἱ ἐκλεκτὲς ψυχές ἔχουν ἰδεῖ ἀμέτρητα θαύματα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι στηρίχτηκαν μὲ πίστη στοῦ Θεοῦ τὴ βοήθεια, ὄχι μόνο δὲ διαψεύστηκαν, ἀλλὰ μεγαλούργησαν. Ἡ Ὁσία Φιλοθέη ἡ Ἀθηναία, ποὺ ἔλαμψε στὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας καὶ στεφανώθηκε μὲ τὸ μαρτύριο, εἶχε ἀποφασίσει κάποτε νὰ ἱδρύσει ἕνα ὀρφανοτροφεῖο θηλέων. Ἀλλὰ τὸ μόνο κεφάλαιο ποὺ διέθετε ἦταν λίγα γρόσια. Τὴ ρώτησαν, λοιπόν. -Μὰ μπορεῖς νὰ φτιάξεις ὀρφανοτροφεῖο μὲ λίγα γρόσια; Τότε ἐκείνη ἀποκρίθηκε: -Μὲ λίγα γρόσια, ἡ Φιλοθέη δὲ μπορεῖ νὰ κάνει τίποτε. Ἀλλὰ μὲ τὸ Θεὸ καὶ λίγα γρόσια, ἡ Φιλοθέη ὅλα μπορεῖ νὰ τὰ κάνει. Πόσο ὄμορφη ἐκείνη ἡ προσευχὴ τῶν μοναχῶν τῆς Ὄπτινα (τῆς Ρωσίας)! Κύριε, βοήθησέ με νὰ ἀντιμετωπίσω μὲ ψυχικὴ γαλήνη ὅλα ὅσα θὰ μοῦ φέρει ἡ σημερινὴ ἡμέρα. Βοήθησέ με νὰ παραδοθῶ ὁλοκληρωτικὰ στὸ ἅγιο θέλημά Σου. Στὴν κάθε ὥρα αὐτῆς τῆς ἡμέρας φώτιζέ με καὶ δυνάμωνέ με γιὰ τὸ κάθε τι...». Ὅταν ξεκινᾶς τὴ μέρα σου μὲ τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφάλειας ποὺ χαρίζει ἡ πίστη σου στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ–Πατέρα, τότε δὲν ὑπάρχει οὔτε ἄγχος , οὔτε ὑπαρξιακὴ ἀγωνία. Ὅλα εἶναι ἤρεμα καὶ εἰρηνικά. Ὅλα εἶναι εὐλογημένα. «Πέποιθα ἐν Κυρίῳ» (Φιλιπ. β´24). Ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό.
Λέγουν μερικοί, ότι η Εκκλησία ποτέ δεν θα εκλείψει, γιατί ο Κύριος είπε στον Πέτρο, ότι «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής».
Τι εννοεί με τα λόγια Του αυτά ο Κύριος;
Αυτό δεν πρόκειται να ξανασυμβεί. Δεν πρόκειται δηλ. η Εκκλησία της Καινής Διαθήκης, που θα ίδρυε ο Κύριος κατά την Πεντηκοστή, να ξανααιχμαλωτισθεί από τον διάβολο στον Άδη!
Φώτης Κόντογλου - Παράδοση
Ὅσοι ἀπομείναμε πιστοὶ στὴν παράδοση, ὅσοι δὲν ἀρνηθήκαμε τὸ γάλα ποὺ βυζάξαμε, ἀγωνιζόμαστε, ἄλλος ἐδῶ, ἄλλος ἐκεῖ, καταπάνω στὴν ψευτιά. Καταπάνω σ᾿ αὐτοὺς ποὺ θέλουνε την Ἑλλάδα ἕνα κουφάρι χωρὶς ψυχή, ἕνα λουλούδι χωρὶς μυρουδιά. Κουράγιο, ὁ καιρὸς θὰ δείξει ποιὸς ἔχει δίκιο, ἂν καὶ δὲ χρειάζεται ὁλότελα αὐτὴ ἡ ἀπόδειξη.
Η ταπείνωσις του Οσίου Μωυσέως του Αιθίοπος
Ακούοντας ο ευσεβής Έπαρχος της Αλεξανδρείας την καλή φήμη του Αββά Μωϋσέως του Αιθίοπος, ανέβηκε κάποτε στη σκήτη να τον γνωρίση απο κοντά. Σαν το έμαθε όμως εκείνος, έφυγε κρυφά από την καλύβα του και πήγε κατά το έλος. Στο δρόμο συνάντησε τον άρχοντα και την ακολουθία του, που έτυχε να περνάνε από κει. Οι ξένοι, που δεν τον γνώριζαν, τον σταμάτησαν και τον ερώτησαν να τους δείξη την καλύβα του Αββά Μωϋσέως.
Ο άρχοντας λυπήθηκε που είχε κάνει άδικα τόσο κόπο. Όταν έφτασε στην εκκλησία της σκήτης, είπε στους κληρικούς:
- Κάτω στην πόλι λένε τόσα καλά για τον Αββά Μωϋσή, γι’ αυτό ξεκίνησα να τον συναντήσω. Μα πριν από λίγο συναντήθηκα μ’ ένα Καλόγερο κι έμαθα από λόγου του πως πρόκειται για ανόητο άνθρωπο.
- Τί άνθρωπος ήταν αυτός; Ρώτησαν αγανακτισμένοι οι κληρικοί, που τόλμησε να μιλήση έτσι για τον Άγιο.
- Ένας μελαμψός Καλόγερος, πολύ ψηλός, με τριμμένα ρούχα.
Οι κληρικοί γέλασαν με την καρδιά τους.
- Αμ αυτός είναι ο Αββάς Μωϋσής.
Ο άρχοντας θαύμασε την ταπεινοσύνη του Γέροντος και γύρισε στην πόλι ωφελημένος.
Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :
Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.
Ας απαντήσουν οι Οικουμενιστές:
Η μνημόνευση του αιρετικού Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου εντός του Πατριαρχικού Ναού του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι ως Ορθοδόξου Επισκόπου τον Νοέμβριο του 2014 είχε προηγούμενο ένα άλλο συλλείτουργο λίγο πριν την άλωση.
H Θεοτόκος -- του αειμνήστου Παναγιώτου Γκιουλέ
Ως προεγνωσμένον και κρύφιον Μυστήριον της Αγίας Τριάδος και ως Μήτηρ της Νοεράς Ησυχίας εις τα Άγια των Αγίων
Ο χρήστης Δημήτριος Χατζηνικολάου σχολίασε την ανάρτηση To Δόγμα και η αξία του
"To Δόγμα και η αξία του -- Του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτίμου Καθηγητού ΑΠΘ"
(1) "«Ο της θεοσεβείας τρόπος εκ δύο τούτων συνέστηκε, δογμάτων ευσεβών και πράξεων αγαθών και ούτε τα δόγματα χωρίς έργων αγαθών ευπρόσδεκτα τω Θεώ ούτε τα μη μετ΄ ευσεβών δογμάτων έργα τελούμενα προσδέχεται ο Θεός», διασαφηνίζει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων στις Κατηχήσεις του (4, 2 PG 33, 456)."
2. "Από τη στάση έναντι του δόγματος εξαρτάται η ποιότητα της ζωής του καθενός. Με απλά λόγια δεν μπορεί να υπάρξει ορθοπραξία χωρίς την ορθοδοξία και το αντίστροφο. Φθορά του δόγματος συνεπάγεται διαφθορά της ζωής και αβαρίες στην ηθική συνεπάγεται ναυάγιο στην πίστη."
Θά ἤθελα ἐπίσης νά προσθέσω ὅτι, προκειμένου νά κατανοήσουμε καί ἐμπεδώσουμε τά δόγματα τῆς Πίστεώς μας, εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητον νά διαβάζουμε καθημερινῶς τήν Ἁγίαν Γραφήν, τά συγγράμματα τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλά καί συγχρόνων ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΩΝ θεολόγων, ὅπως π.χ. τά βιβλία τοῦ Ἱερομονάχου Θεοδωρήτου Μαύρου (+2007), τό «Ἀντιχιλιαστικόν Ἐγχειρίδιον» τοῦ Ν. Σωτηροπούλου (+2014) κ.ἄ
To Δόγμα και η αξία του -- Του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτίμου Καθηγητού ΑΠΘ
Η προσήλωσις εις το ορθόδοξον δόγμα, ωστική δύναμις της πνευματικής ζωής
π. Θεόδωρος Ζήσης:
Ἐνδεικτικὰ ἀναφερθήκαμε στοὺς δύο αὐτοὺς μεγάλους ἀγωνιστὰς καὶ ὑποστηρικτὰς τῆς καλῆς ἑνώσεως καὶ τῆς καλῆς εἰρήνης (Ἰωσὴφ Βρυέννιο καὶ Γεννάδιο Σχολάριο), ποὺ ἐκφράζουν διαχρονικὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τὴν Μεγάλη Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία ἀπὸ τὸν περασμένο αἰώνα προωθεῖ τὴν κακὴ ἕνωση μὲ σοφιστικὰ ἐπιχειρήματα, ὅπως γράφει ὁ Γεννάδιος Σχολάριος, καὶ ἀποκαλεῖ τὸν πάπα ὄχι ἁπλῶς «ἅγιο», πρᾶγμα ποὺ κατακρίνει ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος, ἀλλὰ ἁγιώτατο καὶ σεβασμιώτατο καὶ ἀγαπητὸ ἀδελφὸ καὶ κανονικὸ ἐπίσκοπο Ρώμης, θυμιάζουσα αὐτὸν ὡς «εὐλογημένον ἐρχόμενον ἐν ὀνόματι Κυρίου» καὶ μνημονεύουσα τὸ ὄνομά του σὲ ὀρθόδοξη ἀκολουθία καὶ πλεῖστα ἄλλα. Ὅταν ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν Γέροντα Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, ὁ Ἀθηναγόρας ποὺ προσπαθοῦσε νὰ ἐπιβάλει τὴν κακὴ ἕνωση εἶχε ἀντιμέτωπη στὸ σύνολό της σχεδὸν τὴν Ἐκκλησία τῆς ῾Ελλάδος καὶ ἰσχυρὲς θεολογικὲς καὶ μοναστικὲς δυνάμεις. Ὁ τωρινὸς Πατριάρχης τὴν ἔχει σύμμαχο, καὶ οἱ θεολογικὲς καὶ μοναστικὲς δυνάμεις μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου ἐξασθενοῦν, ἀκόμη καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος.