Από τον μακαριστό π. Αθανάσιο Μυτιληναίο

Καλό μήνα.

Μου ζητήθηκε να βρω από τον μακαριστό π. Αθανάσιο Μυτιληναίο κάποια ομιλία του, περί της αδυναμίας μετανοίας σε όσους δεχτούν το χάραγμα του Αντιχρίστου.

Υπάρχει στο youtube ολόκληρη. Εδώ είναι το ακριβές απόσπασμα (όχι ολόκληρη η ομιλία) που αναφέρεται σε αυτό που αναγράφει ο τίτλος, από τις Απαντήσεις αποριών Κατηχητικών, και συγκεκριμένα η 875 ομιλία του που πραγματοποιήθηκε στις 03/12/1995.

 

Σε μορφή για εύκολη ενσωμάτωση σε σελίδες, και για να το ακούσετε:

https://www.mixcloud.com/byzantio/οἱ-δεχθέντες-τό-σφράγισμα-τοῦ-ἀντιχρίστου-γιατί-δέν-θά-μποροῦν-νά-μετανοήσουν

 

Απομαγνητοφωνημένη ολόκληρη η ομιλία εδώ

Ὂλόκληρη η ομιλία σε mp3 από το arnion.gr  Εδώ

Ο υπαρξιακός χαρακτήρ των Δογμάτων -- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

Πολύς λόγος γίνεται συχνά από θεολογικούς νόες, που στέκονται με σκεπτικισμό ή με έκδηλο αρνητισμό, μπροστά στις έννοιες «παράδοση» και «παρελθόν» της Εκκλησίας, για την ανάγκη μιας αναδείξεως ή προβολής του υπαρξιακού χαρακτήρος των δογμάτων της Εκκλησίας σε κάθε συγκεκριμένη «μεταγενέστερη» από μια «παλαιότερη» εποχή. «Τα δόγματα στην ορθόδοξη Εκκλησία είναι ζωή και συνεπώς πρέπει να έχουν άμεσες και αποφασιστικές επιπτώσεις στην ύπαρξή μας, να είναι αποκάλυψη της Αληθείας, δηλαδή φανέρωση καίριων και ακραίων, μεθοριακών καταστάσεων της ύπαρξης»(1). Αλλά ποιος άραγε θα πρέπει να παρουσιάζει στον εκάστοτε «σύγχρονο» κόσμο την αλήθεια, ότι τα δόγματα είναι ζωή και έχουν άμεσες και αποφασιστικές επιπτώσεις στην ύπαρξή μας;

Άγιος Κυπριανός και Αγία Ιουστίνη

 (45) Άγιος Κυπριανός και η Αγία Ιουστίνη - Απολυτίκιο (2 Οκτωβρίου) #shorts #shortvideo #trendingshorts - YouTube




Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας

 (45) Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας #saints #viral #orthodoxchristian #orthodox #christian - YouTube





Εάν ο Αγιορείτης Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης έγραφε αυτά το 1957, τι γίνεται με την σημερινή κατάσταση;

Ουδέποτε άλλοτε η Εκκλησία μας είχε τόσην ανάγκην επιστροφής και αναβαπτίσεως εις τας ζωογόνους πηγάς της αμωμήτου Ορθοδοξίας όσην σήμερον, ότε πολυώνυμα στοιχεία συνεκεράσθησαν με την διδασκαλίαν της τόσον, ώστε να μη γνωρίζη τις τι είναι γνήσιον και τι νόθον, τι Ορθόδοξον και τι Προτεσταντικόν, ποία η Ανατολική και ποία η Δυτική θεολογία, ποία ημετέρα πνευματικότης και ποία ξένη.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β’ ΛΟΥΚΑ -- ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Οἱ τέσσερις δυνάμεις, ὅπου φωτίζονται ἀπό τό φῶς τῆς Χάριτος, πού δέχεται τό τριμερές τῆς  ψυχῆς,  φανερώνουν ὅτι: «τό ὀρθόδοξο πνεῦμα εἶναι τό ἀληθές» (Ἅγιος Πορφύριος) καί εἶναι ἡ φρόνησις, ἡ σωφροσύνη, ἡ ἀνδρεία, ἡ δικαιοσύνη.

Τή Φρόνηση συνοδεύουν, ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ καί ἡ σοφία τοῦ λόγου. Τή Σωφροσύνη, ἡ ἁγνότητα καί ἡ παρθενία. Τήν Ἀνδρεία, ἡ σταθερότητα καί ἡ ὑπομονή. Τήν Δικαιοσύνη, ἡ διάκριση καί τά σπλάχνα οἰκτιρμῶν. «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθώς καί ὁ πατήρ ἡμῶν οἰκτίρμων ἐστί»[1].

Ἠλεκτρονικὲς Ταυτότητες καὶ Θεμελιώδη Δικαιώματα --- ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ

https://orthodoxostypos.gr/%e1%bc%a0%ce%bb%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%e1%bd%b2%cf%82-%cf%84%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%ba%ce%b1%e1%bd%b6-%ce%b8%ce%b5%ce%bc%ce%b5%ce%bb%ce%b9/

Κατά την γ΄ φάσιν των εργασιών της Β΄ Βατικανείου Συνόδου ο Πάπας Παύλος ο ΣΤ΄ διεκήρυξεν:

Εν μόνον ποίμνιον υπάρχει: Ο κόσμος, και εις ποιμήν: Ο Πάπας» (τακούτε προδότες οικουμενιστές )


Ο αυτός Πάπας εν τη Εγκυκλίω αυτού «ΑΕΤΕRNA DEI SAPIENTIA» εξέφρασε την πεποίθησιν αυτού ότι η Β΄ Βατικάνειος Σύνοδος «θα προσελκύση τα βλέμματα των αναριθμήτων οπαδών του Χριστού και θα προσελκύση αυτούς να συγκεντρωθώσι πέριξ του «ποιμένος των προβάτων του μεγάλου», ο Οποίος ανέθεσε την αέναον διαφύλαξιν της Ποίμνης Του εις τον Πέτρον και εις τους διαδόχους αυτού»! Ομιλών δε προς τους ηγέτας της «Καθολικής Δράσεως» διεκήρυξε: «Θα επιδείξωμεν την Εκκλησίαν εν όλω αυτής τω μεγαλείω και θα είπωμεν προς όλους εκείνους οίτινες είναι κεχωρισμένοι αφ΄ ημών: Αύτη, αδελφοί, είναι η Εκκλησία του Χριστού, δηλαδή η Καθολική Εκκλησία. Προσέλθετε, προσέλθετε. Αύτη είναι η οδός της επιστροφής. Επανέλθετε, ίνα καταλάβητε τας θέσεις, ας κατείχον οι πρόγονοι υμών»

Ας απαντήσουν οι Οικουμενιστές:

Η μνημόνευση του αιρετικού Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου εντός του Πατριαρχικού Ναού του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι ως Ορθοδόξου Επισκόπου τον Νοέμβριο του 2014 είχε προηγούμενο ένα άλλο συλλείτουργο λίγο πριν την άλωση.

Εκείνο στάθηκε Πνευματική αιτία της τουρκοκρατίας για 400 τόσα χρόνια …..

Τώρα πόσα χρόνια θα κρατήσει η υποδούλωσή μας στη δυναστεία του Καρλομάγνου «Αγιωτάτου» Πάπα σας;

Νεκροί Πλανήτες οι γείτονές μας ---- Kyprianos Christodoulides

Η Μεγάλη έκρηξη

https://docs.google.com/document/d/1mKhnBgGZHcXdFpU1dBgrRSFRypg5V1Tg/edit?usp=drivesdk&ouid=109270966716349707863&rtpof=true&sd=true

Ἡ καταστροφή τῆς Ἑλλάδος μέ ἀφόρητα ψεύδη καί ἐκμαυλισμόν τῆς κοινωνίας

Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, πρ. Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Κατά τάς τελευταίας δεκαετίας (πόσας ἆρά γε;), ἡ Ἑλλάς καί ἡ Ὀρθοδοξία βάλλονται πανταχόθεν, πρωτίστως ὅμως ἀπό αὐτούς τούτους τούς ταγούς των, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἐπιφέρει ἐθνικάς, πολιτιστικάς, θρησκευτικάς, ἠθικάς, φυσικάς καί οἰκονομικάς καταστροφάς, ὄχι ἀπό λάθη, ἀλλά ἀπό ἐσκεμμένας προδοσίας. Εἶναι τόσον πολλαί αἱ συμφοραί πού ἔχουν προκαλέσει, ἐσχάτως μάλιστα πολλάς μαζί ταυτοχρόνως, ὥστε εἶναι ἀδύνατον νά πιστεύσωμεν ὅτι αὐταί εἶναι τυχαῖαι. Προφανῶς, οἱ ταγοί «μας» ὑπηρετοῦν ἀλλότρια συμφέροντα, αὐτά τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων (ΝΤΠ)· καί μέ τάς συμφοράς πού προκαλοῦν στοχεύουν εἰς τό νά καταστήσουν πλήρως εὐάλωτον τόν Ἕλληνα, ὥστε νά δεχθῇ ἀδιαμαρτυρήτως τήν πλήρη ὑποδούλωσίν του εἰς τόν διεθνῆ Σατανισμόν, πού τοῦ ἑτοιμάζουν. Ἡ ΝΤΠ ἔχει ἀναθέσει τήν μέν πλήρη κατάργησιν τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τούς ἐκκλησιαστικούς «ἡγέτας», οἱ ὁποῖοι ἔχουν προδώσει τήν Ὀρθοδοξίαν, προσχωρήσαντες εἰς πολλάς καί φοβεράς αἱρέσεις καί σχίσματα, τήν δέ πλήρη καταστροφήν τῆς Ἑλλάδος εἰς τάς πολιτικάς μαριονέττας της.

Πνευματικὴ ἀφασία -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση

Οι περισσότεροι Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δέν ἔχουν ἐκτιµήσει τόν πνευµατικό κίνδυνο τοῦ οἰκουµενισµοῦ. Ἐνῶ ὑποτίθεται ὅτι ἀγρυπνοῦν γιά τό ποίµνιό τους, θεωροῦν ὅτι ὁ οἰκουµενισµός δέν εἶναι ἐπικίνδυνος, ἀφοῦ ξεκινάει καί κατευθύνεται ἀπό τό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο! ∆έν ἐξετάζουν οἱ ἴδιοι τό θέµα, ἀλλά παθητικά δέχονται ὅσα τό Πατριαρχεῖο προγραµµατίζει καί µεθοδεύει. Καί αὐτό τό θεωροῦν σπουδαῖο κατόρθωµα, γιατί κάνουν τυφλή ὑπακοή στόν Πατριάρχη τοῦ Γένους, τήν ὥρα πού θά ἔπρεπε νά εἶχαν χάσει τόν ὕπνο τους καί νά µιλοῦσαν συνεχῶς γιά τήν παναίρεση τοῦ οἰκουµενισµοῦ, ὁ ὁποῖος κατεδαφίζει τήν Ὀρθοδοξία. ∆υστυχῶς αὐτοί ἀδιαφοροῦν καί συχνά συνευφραίνονται µέ τόν Πατριάρχη κατά τίς ἐπισκέψεις του στήν Ἑλλάδα. Οἱ ἀδιάφοροι αὐτοί µητροπολίτες συνήθως εἶναι πολυµέριµνοι καί ἀσχολοῦνται µέ κοινωνικά καί πολιτικά θέµατα, ἀκόµη καί ἀθλητικά γεγονότα, προκαλώντας τήν πλειοψηφία τοῦ λαοῦ µας. Θέλουν νά ἐµφανίζονται ὡς πνευµατικοί ἡγέτες, ὄντας ἀδιάφοροι στούς πνευµατικούς κινδύνους, ὅπως εἶναι ὁ οἰκουµενισµός. Σέ λίγο θά χάσουµε τήν ἀκεραιότητα τῆς πίστεώς µας καί τήν πολύτιµη παράδοσή µας. Ἀναφέρω µιά περίπτωση πνευµατικῆς ἀφασίας, ἡ ὁποία ἐπιβεβαιώνει τά παραπάνω.

Ἔργον θείας Χάριτος καὶ ἐλευθερίας -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Στή χριστιανική πνευματική ζωή, κάθε πρόοδος καί κάθε ἐπιτυχία εἶναι καρπός καί προϊόν δύο παραγόντων, τῆς θείας Χάριτος καί τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας. Κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο: «Τί ἔχεις ὅ οὐκ ἔλαβες; Εἰ δέ καί ἔλαβες τί καυχᾶσαι ὡς μή λαβών;» (Α΄ Κορ. Δ΄7). Ἐάν κάθε χάρισμα πνευματικό καί «πᾶν δώρημα τέλειον» προσφέρεται ἀπό τήν πηγή τῆς ἀγαθότητας καί τῆς ἀγάπης, τόν Κύριο, πολύ περισσότερο τό μέγα θαῦμα τῆς ἀναγέννησης καί ἀνακαίνισης τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Στό διάλογο τοῦ Νικόδημου μέ τόν Ἰησοῦ, πού ἀποτελεῖ διαμάντι τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὁ Νικόδημος ἄκουσε ἀπ᾽ τό χρυσό στόμα τοῦ Θεανθρώπου, τόν περίφημο καί πνευματικότατο λόγο γιά τήν προσωπική ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου: «Ἀμήν, ἀμήν λέγω σοι, ἐάν μή τις γεννηθῆ ἄνωθεν οὐ δύναται ἰδεῖν τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Κι ἐπειδή δέν τό πολυκατάλαβε, τοῦ τό διευκρίνισε, λέγοντας: «Ἀμήν, ἀμήν λέγω σοι, ἐάν μή τις γεννηθῆ ἐξ ὕδατος καί Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Ἰω. Γ΄ 3,5). Ἡ ἀναγέννηση, σάν ἔργο δικαίωσης καί σωτηρίας, δέ γίνεται μαγικά ἤ ἀποκρυφιστικά, ἤ καί μηχανιστικά, ἀλλ᾽ εἶναι ἔργο τῆς θείας Χάριτος μέ τή σύμπραξη τῆς ἐλεύθερης συγκατάθεσης καί βούλησης τοῦ ἀνθρώπου.

Ἑορτασμός μνήμης τοῦ Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἰωάννου στὴν Κόνιτσα

 

Site logo image

moneskonitsas δημοσιεύθηκε: " Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος Ἰωάννου τοῦ ἐκ Κονίτσης ἑορτάστηκε σήμερα 23-09-2023 στὴν ἀκριτικὴ Κόνιτσα, στὸν προσκυνηματικὸ Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὅπου βρίσκεται παρεκκλήσιο πρὸς τιμὴν τοῦ τιμωμένου Ἁγίου. Τελέστηκε ὁ ἐόρτιος " Ιερές Μονές Κονίτσης

Ἑορτασμός μνήμης τοῦ Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἰωάννου στὴν Κόνιτσα

ΡΙΑΚΗ Α’ ΛΟΥΚΑ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ καλλιέλαιος πού ὀφείλουμε νά ἐγκεντριστοῦμε, γιά νά ζήσουμε αἰώνια. Ὡστόσο, ἀπό τόν προσωπικό μας κόπο καί ἀπό τήν αὔξηση τῶν θείων δωρεῶν τοῦ Χριστοῦ, ἐξαρτᾶται ὁ βαθμός μετοχῆς μας στό ζωοποιό Σῶμα τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία.

Μέ τήν ἐμφάνιση τοῦ Ἰησοῦ στόν γήινο κόσμο μας καί διά τῆς Θεανθρωπίνης οἰκονομίας Του γιά τήν σωτηρία, κάθε τί τό θεῖο, ἔγινε ἀνθρώπινο, γήινο, δικό μας.

Ἰδού, σήμερα, σεβαστή γερόντισσα, ὁ Ἰησοῦς « ἦν ἑστώς παρά τήν λίμνην Γεννησαρέτ». Ζητάει τήν βοήθεια τῶν ἀνθρώπων· δηλαδή νά Τόν διευκολύνουν, ὥστε μέσα ἀπό τό πλοῖο τους, νά διδάξει τά πλήθη τοῦ λαοῦ πού εὑρίσκοντο εἰς τήν παραλίαν, προγνωρίζοντας, διά τῆς παγγνωσίας Του, πῶς ὁ καθένας θά ὠφεληθεῖ μέσῳ τῆς Χάριτός Του, ἀπό τίς δωρεές Του. Ἔτσι προσκαλεῖ τόν Ἀπόστολο Πέτρο νά Τόν ἀκολουθήσει, μέ τό θαυμαστό σημεῖον πού ἀναγνώσαμε κατά τήν Εὐαγγελική περικοπήν.

Ο ὀρθόδοξος ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ --- Ανδρέου Θεοδώρου

Ο ὀρθόδοξος θεολόγος ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ* Τοῦ Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Αθηνών᾿Ανδρέου Θεοδώρου (†)

(῾Ως γνωστόντὸν Δεκέμβριον τοῦ παρελθόντος ἔτους [1972]  Αδελφότης Θεολόγων «῾Ο Σωτήρ», συνεκρότησε Σύναξιν Θεολόγωνφίλων καὶ συνεργατῶν αὐτῆςκαθ᾿ ἣν ὡμίλησεν  Καθηγητὴς κ᾿Ανδρέας Θεοδώρου με θέμα: «῾Ο ὀρθόδοξος Θεολόγος ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». ᾿Εκ τῆς ἐμπεριστατωμένης αὐτῆς εἰσηγήσεως  «Ο.Τ.» δημοσιεύει ἀκολούθως τὰ σημεῖα ἐκεῖναεἰς τὰ ὁποῖα τονίζονται εὐστόχως οἱ τεράστιοι κίνδυνοιτοὺς ὁποίους διατρέχει  ᾿Ορθοδοξία ἐκ τῆς συμμετοχῆς αὐτῆς εἰς τὸν σύγχρονον Οἰκουμενισμόν).

Η ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΘΕΣΙΣ τῆς ᾿Ορθοδοξίας ἐν τῷ συγχρόνῳ Οἰκουμενισμῷἐγκυμονεῖὡς εἶναι φυσικόντεραστίους δι᾿ αὐτὴν κινδύνους῾Ο μόνος λόγος  δυνάμενος ὁπωσοῦν νὰ δικαιολογήση βασίμως τὴν ἐν τῷ Π.Σ.Εσυμμετοχὴν τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίαςεἶναι τὸ χρέος τῆς μεταδόσεως τοῦ ὀρθοδόξου καθολικοῦ φωτὸς εἰς τοὺς ἐν τῷ σκότει καὶ τῇ πλάνῃ εὑρισκομένους Χριστιανοὺς τῆς ΔύσεωςΤὸ ἔργον δηλαδὴ αὐτῆς εἶναι ἔργον σαφῶς ἱεραποστολικόν῾Η μέχρι τοῦδε ἀποστολὴ αὕτη τῆς ᾿Ορθοδοξίας εἶχε μὲν ἀποτελέσματαπενιχρὰ ὅμως καὶ ἀσήμανταΒεβαίως δὲν δυνάμεθα νὰ ἀρνηθῶμεν τὸ γεγονὸς ὅτι ἐν τοῖς κόλποις τῆς οἰκουμενικῆς κινήσεως  ᾿Ορθοδοξία κατέστη βαθμιαίως περισσότερον γνωστὴ εἰς τοὺς ἑτεροδόξους τῆς ΔύσεωςΠέραν ὅμως τούτουκαὶ δὴ καὶ πέραν ἑνὸς συγκινησιακοῦ θαυμασμοῦ ἐν ὄψει τοῦ πλούτου τῆς ὀρθοδόξου λατρείας (κατὰ προτίμησιν τῆς ρωσικῆς), οὐδὲν τὸ θετικόνἁπτόμενον τοῦ ὀντολογικοῦ βάθους τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὁμολογιῶνἔχει ἄχρι τοῦδε ἐπιτευχθῆ῎Ηδη παρῆλθον πολλαὶ δεκαετηρίδες οἰκουμενιστικῆς ἐμπειρίας καὶ ζωῆς. Οἱ Προτεστάνται μᾶς ἔχουν γνωρίσει ἐπαρκῶς. Θὰ ἦτο δὲ ἀφέλεια νὰ πιστεύσωμεν, ὅτι εἶναι ποτὲ δυνατὸν νὰ προσέλθουν οὗτοι εἰς τὴν ᾿Ορθοδοξίαν καὶ νὰ ἀποστοῦν τῆς βασικῆς των προτεσταντικῆς ἀρχῆς, τοσούτω μᾶλλον ὅσω ἡ περὶ κλάδων θεωρία καὶ ἄσκοπον θεωρεῖ καὶ ἀποκλείει ἓν τοιοῦτον ἐνδεχόμενον. ᾿Εν συγκρίσει πρὸς τὰ πενιχρὰ ταῦτα ὀφέλη τῆς ᾿Ορθοδοξίας, αἱ ζημίαι καὶ οἱ κίνδυνοι, τοὺς ὁποίους αὕτη διατρέχει ἐκ τῆς ἐν τῷ Οἰκουμενισμῷ συμμετοχῆς της, εἶναι ἀσυγκρίτως περισσότεροι καὶ σημαντικώτεροι. ῾Ο κυριώτερος κίνδυνος ἐν προκειμένῳ εἶναι ἡ βαθμιαία διάβρωσις τῆς ὀρθοδόξου συνειδήσεως πρῶτον μὲν τῶν μετεχόντων ἐν τῇ οἰκουμενιστικῇ κινήσει ὀρθοδόξων ἐκπροσώπων, εἶτα δὲ καὶ εὐρυτέρων ἐκκλησιαστικῶν ὁμάδων καὶ κύκλων, ἰδία τῶν συμφυρομένων μετὰ τῶν ἑτεροδόξων ἐν τῷ Νέῳ Κόσμῳ καὶ ταῖς χώραις τῆς Δύσεως. ῾Η διαμορφουμένη κατάστασις ἐνταῦθα εἶναι αὐτόχρημα τραγική! Πλεῖστοι τῶν κατ᾿ ἐπίφασιν ὀρθοδόξων οἰκουμενιστῶν ἔπαυσαν νὰ πιστεύουν, ὅτι ἡ ᾿Ορθόδοξος Καθολικὴ ᾿Εκκλησία ἀποτελεῖ τὴν Unam Sanctam ἐπὶ τῆς γῆς. Καὶ ἂν δὲν τὸ ὁμολογοῦν παρρησία, ἐν τούτοις ἡ συνείδησίς των ἀσπάζεται ἐνδομύχως τὴν περὶ κλάδων προτεσταντικὴν θεωρίαν καὶ ἄλλας συναφεῖς ἀλλοκότους ἰδέας. Τὰ ὀρθόδοξα τῆς Πίστεως δόγματα ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ παραθεωροῦν, τὴν ἱερὰν Παράδοσιν τῆς ᾿Ορθοδοξίας εἰς ὀλίγον λογίζονται, τοὺς ἱεροὺς κανόνας αὐτῆς περιφρονοῦν καὶ καταπατοῦν! Καυχῶνται ὅτι εἶναι ὀρθόδοξοι, ἐνῶ εἰς τὴν πραγματικότητα εἶναι βεβαπτισμένοι εἰς τὴν κολυμβήθραν πασῶν τῶν χριστιανικῶν ὁμολογιῶν! ῎Ισως δὲ καὶ μερικοὶ ἐξ αὐτῶν νὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἀπεμπολήσουν καὶ τὰ ὀρθόδοξα πρωτοτότκιά των ἀντὶ πινακίου οἰκουμενιστικῆς φακῆς! Τὸ πνεῦμα τοῦτο, τὸ συνταράσσον τὰς ὀρθοδόξους κοινότητας τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἤρχισεν, ὡς μὴ ὤφελε, νὰ πνέη καὶ εἰς τὸν παραδοσιακὸν χῶρον τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ελλαδικῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Ως ἓν μικρὸν δεῖγμα τῆς ἰδέας, ὅτι ἡ ᾿Ορθόδοξος Καθολικὴ ᾿Εκκλησίας δυνατὸν νὰ μὴ εἶναι ἡ μία καὶ μοναδικὴ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς Γῆς, ἀναφέρομεν κατωτέρω βραχεῖαν περικοπῂν ἐκ τοῦ περιοδικοῦ «Χριστιανικὸν Φῶς» (τεῦχος ᾿Οκτωβρίου 1972, ἀρ. φύλ. 146), τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυδωνίας καὶ ᾿Αποκορώνου, Κρήτης: «Αἱ ἐργασίαι τοῦ Σεμιναρίου διεξήχθησαν ἐντὸς ἀτμοσφαίρας μυστατωγικῆς μὲ ἀποτέλεσμα τὸν ἀν α β απ τ ι σ μ ὸν τ ῶν ψ υχ ῶν π ρ ὸ ς τ ὴ ν ἰ δ έ α ν τ ῆ ς Μ ι ᾶ ς κα ὶ ῾ Ε ν ι α ί α ς ἀνὰ τ ὸ ν κό σ μ ο ν ᾿ Ε κ κ λ η σ ί α ς — Παλλαδίου κα ὶ Κ ι β ω τ ο ῦ τ ῶ ν ἐ λ π ί δ ω ν τ ῆ ς μ έ χ ρ ι θ α ν ά τ ο υ ἀ γ ω ν ι ώ σ ης σήμερον Πανανθρωπίνης Κοινότητος »1. Τί νὰ ἐννοῆ ἆραγε ὁ συντάκτης τοῦ σχολίου λέγων, ὅτι ἀνεβαπτίσθησαν αἱ ψυχαὶ ἐν τῇ ἰδέᾳ τῆς Μιᾶς καὶ ῾Ενιαίας ἀνὰ τὸν κόσμον ᾿Εκκλησίας; Ποία εἶναι ἡ ᾿Εκκλησία αὕτη; Μήπως ἀνεβαπτίσθησαν εἰς τὴν ἰδέαν αὐτῆς καὶ οἱ ᾿Ορθόδοξοι; Δὲν ἀρκεῖ δηλαδὴ τὸ ὅτι εἶναι βεβαπτισμένοι οὗτοι εἰς τὴν μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίαν; Εἶναι ἢ ὄχι ἡ ᾿Ορθοδοξία ἡ μοναδικὴ καὶ πραγματικὴ ἐν τῷ κόσμῳ ᾿Εκκλησία τοῦ Σωτῆρος; ῍Η μήπως εἶναι ἁπλῶς μία τῶν τριῶν μεγάλων ῾Ομολογιῶν, ὡς ὁ ἴδιος ὁ συντάκτης εἰς ἄλλο σημεῖο τοῦ σχολίου του παρατηρεῖ; Θὰ ἤμεθα ὄντως εὐτυχεῖς ἂν ὁ σχολιογράφος, τὸν ὁποῖον προσωπικῶς δὲν γνωρίζομεν, μᾶς ἐδήλωνε σαφῶς καὶ ἀπεριφράστως, ὅτι ὑπὸ ἀναβαπτισμὸν ἐνταῦθα ἐννοεῖ τὸν ἀναβαπτισμὸν τῶν ἑτεροδόξων τῆς Δύσεως εἰς τὴν ἰδέαν τῆς ᾿Ορθοδόξου Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας, ὡς τῆς Μιᾶς καὶ ἑνιαίας ᾿Εκκλησίας τοῦ Κυρίου ἐπὶ τῆς γῆς.

Ἡ Γέννησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας

 «ποκάλυψαν πρς Κύριον τν δόν σου κα λπισον π᾿ ατόν, κα ατς ποιήσει». Φανέρωσε στν Κύριό με μπιστοσύνη τ δρόμο κα τς πιδιώξεις κα τς νάγκες τς ζως σου κα λπισε σ᾿ Ατν κα Ατς θ κάνει κενα πο ζητς κα χρειάζεσαι. Μ᾿ ατ τν μπιστοσύνη κα λπίδα, ωακεμ κα ννα κέτευαν προσευχόμενοι τ Θε ν τος χαρίσει παιδί, ν τ χουν γλυκεα παρηγορι στ γεράματά τους. Κα τν λπίδα τους Θες κανε πραγματικότητα. Τος χάρισε τν Παρθένο Μαριάμ, πο ταν ρισμένη ν γεννήσει τ Σωτρα το κόσμου κα ν λάμψει σν πι ελογημένη μεταξ τν γυναικν. ταν κείνη, π τν ποία μελλε ν προέλθει Ατς πο θ συνέτριβε τν κεφαλ το νοητο φεως. Στν Παλαι Διαθήκη δόθηκαν πολλς προτυπώσεις τς περαγίας Θεοτόκου. Μία εναι κα βάτος στ Σιν, τν ποία ν εχαν περιζώσει φλόγες φωτις, ατ δν καιγόταν. ταν πεικόνιση τς Παρθένου, πο θ γεννοσε τ Σωτρα Χριστ κα συγχρόνως θ διατηροσε τν παρθενία της. τσι, ννα κα ωακείμ, πο ταν π τ γένος το Δαβίδ, μ τν κραται λπίδα πο εχαν στ Θε πέκτησαν π᾿ Ατν τ πιθυμητ δρο, πο θ συντροφεύει τν κόσμο μέχρι συντέλειας αώνων.

Γιά ποιό λόγο ἐνανθρώπησε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ὁ Πατήρ ἤ τό Πνεῦμα καί ποιές οἱ συνέπειες τῆς ἐνανθρώπησης

Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ

Ὁ Πατήρ δέν μεταπίπτει στόν Υἱό, παραμένει πάντα Πατήρ· ὁ Υἱός δέν μεταπίπτει στόν Πατέρα, παραμένει πάντα Υἱός· τό Πνεῦμα δέν μεταπίπτει στόν Πατέρα ἤ τόν Υἱό, παραμένει πάντα Πνεῦμα ἅγιο. Ἡ ἰδιότητα καθενός προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδας εἶναι σταθερή καί ἀμετάβλητη. Πῶς, ἄλλωστε, θά παρέμενε ἰδιότητα ἄν ἐναλασσόταν συνεχῶς περνώντας κάθε φορά σέ ἄλλο πρόσωπο; Γιαυτό ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ εἶναι πού γίνεται Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά παραμείνει ἀκριβῶς ἡ ἰδιότητα ἀμετακίνητη. Γιατί, ὄντας Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἔγινε Υἱός τοῦ ἀνθρώπου παίρνοντας σάρκα ἀνθρώπου ἀπ’ τήν ἁγία Παρθένο, δέν ἀλλοτριώθηκε ἀπό τήν υἱική του ἰδιότητα.

Άγιοι Κολλυβάδες Συνέχεια -- Κυπριανος Χριστοδουλίδης

https://docs.google.com/document/d/1ibhBpSUQ9DGKAMdN8rKpqMBoBGBvJoT1/edit?usp=drivesdk&ouid=109270966716349707863&rtpof=true&sd=true


Τρίτη συνέχεια

https://docs.google.com/document/d/1jZRl9udgjlNMK7z0jgAAW7QxbpdnltQu/edit?usp=drivesdk&ouid=109270966716349707863&rtpof=true&sd=true

Πρός Αναγνώστη περί ενός εμπαθούς καί θρασύτατου σχολιαστή -- Kyprianos Christodoulides

 


Πρός Αναγνώστη περί ενός εμπαθούς καί θρασύτατου σχολιαστή


https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid0vHm3EfEtkmeJNca1mNvtJtZ4JrPKF91RCXJFJjeqbsSQ8FywYewcBwUw9d85bEeMl&id=1093980993


Ο Αναγνώστης καλείται νά αναζητήσει τά σχόλια που ανταλλάχθηκαν, στόν υποκείμενο τού τίτλου δεσμό.


Μού ζητήθηκε νά απαντήσω, μετά από σχετικό υβρεολόγιο που δέχθηκα, χάριν, δήθεν, τής "πατερικότητας" ! Φυσικά, όπως τήν αντιλαμβάνεται ένας εκπεσών τής Ορθοδοξίας (σημ. τού Ελπιδοφόρου Αμερικής) "ευσεβής". Μάλλον, ευσεβιστής είναι καλύτερα νά γράψω.