«Ουσιαστικά και σε εμάς (όπως και στους Καθολικούς) υπάρχει η αμοιβαία αναγνώριση των Μυστηρίων. Δεν έχουμε Μυστηριακή κοινωνία, όμως αναγνωρίζουμε τα Μυστήρια... Αν ένας καθολικός κληρικός προσέλθει στην Ορθοδοξία εμείς τον δεχόμαστε ως κληρικό, δεν τον χειροτονούμε εκ νέου. Και αυτό σημαίνει ότι de facto αναγνωρίζουμε τα Μυστήρια της Καθολικής Εκκλησίας».
Orthodox Voice - Ορθόδοξη Φωνή
email-επικοινωνία: costasilver@gmail.com
ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΙΕΡΕΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΜΟΛΥΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΝΑΟ (Μέρος Β΄)
Χαίρετε,
Θὰ θέλαμε νὰ σᾶς ἐνημερώσουμε πὼς ἀναρτήθηκε πρόσφατα στὸ YouTube στὸ κανάλι τῆς Ἀρωγὴ Ι.Α. τὸ 2ο μέρος τῆς συνέντευξης τοῦ π. Ἰωάννου Δρογγίτη γιὰ τὸ ζήτημα τοῦ μολυσμοῦ στὸν ναὸ ὑπὸ τὸν τίτλο "Προφύλαξη στὸν θεῖο ἔρωτα;" καὶ μὲ κείμενο περιγραφῆς τὸ ἑξῆς:
"Ὁ π.Ἰωάννης Δρογγίτης ἀπαντᾶ σὲ ἐρωτήσεις τοῦ Ἰουστίνου Καρνέιρο πού ἀφοροῦν τὴ Θεολογία τῆς Ἐκκλησίας σὲ σχέση μὲ τὴν ὑφιστάμενη ἐπιδημία καὶ τὶς αἰτιάσεις τοῦ ἐπιστημονισμοῦ καὶ τοῦ κοσμικοῦ πνεύματος."
https://www.youtube.com/watch?v=fmhoKR4bMKk
Ὁ Θεὸς μαζί σας.
π. Χρῆστος Τσεκούρας
ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Ότι το Πνεύμα όπερ εφάνη σήμερον εις τους Αποστόλους δεν ήτο η υπόστασις του Πνεύματος, αλλ’ η Χάρις των τριών Προσώπων, και ότι άλλο χάρις και άλλο υπόστασις.
Και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις, καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι. (Πράξ. β: 4).
Μεγαλόδωρος ο παντελεήμων και αναλλοίωτος Θεός, χαρίζει όχι μόνον εκείνο το οποίον θέλει υποσχεθή, αλλά και ακόμη περισσότερον. Και όχι μόνον εις τους φίλους του, αλλ’ ακόμη και εις τους εχθρούς του, επειδή ο ίδιος είπεν· «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι» (Ματθ. κδ: 35). Υπεσχέθη εις τον Δαβίδ ότι από το γένος του θα γεννηθή ο Μεσσίας· παροργίζει ο Δαβίδ τον Θεόν βαρέως και μεθ’ όλον τούτο ο Θεός δεν παρέβη την υπόσχεσίν του. Υπεσχέθη εις τον Ισραηλιτικόν λαόν να τους δώση Νόμον θεόγραφον, αν και αυτοί υποσχεθώσιν, ότι θα τον φυλάξωσι. Κατεφρόνησαν εκείνοι την υπόσχεσιν, αλλ’ ο Θεός δεν ηθέτησεν εκείνο το οποίον τους υπεσχέθη. Έταξεν εις τον γέροντα Συμεών να μη ίδη θάνατον, προ τού να ίδη οφθαλμοφανώς τον Δεσπότην της ζωής και του έδωσε περισσότερα, από όσα υπεσχέθη, επειδή όχι μόνον τον ηξίωσε να ίδη τον Χριστόν με αισθητούς οφθαλμούς, αλλά και να τον πιάση με τας χείρας του και να τον δεχθή εις τας αγκάλας του.
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ
Τη αυτή ημέρα, Δευτέρα της Πεντηκοστής, αυτό το ΠΑΝΑΓΙΟΝ και ζωοποιόν και παντοδύναμον ΠΝΕΥΜΑ εορτάζομεν, το τρίτον πρόσωπον της ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ, το ομότιμον και ομοούσιον και ομόδοξον τω Πατρί και τω Υιώ.
Τριάς υπάρχει η Αγία η παρ’ ημών των Ορθοδόξων Χριστιανών πιστευομένη και λατρευομένη Θεότης, μίαν έχουσα την δύναμιν, μίαν την σύνταξιν και μίαν την προσκύνησιν. Ομοούσιος και αδιαίρετος εν τρισί προσώποις γνωριζομένη, του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Και η μεν του Ανάρχου Πατρός υπόστασις ήτο γνωστή εις τους ανθρώπους από της αρχής αυτών, διό και οι Εβραίοι ως Πατέρα ετίμων και ελάτρευον τον Θεόν με νομικάς θυσίας και εορτάς.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ – ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ; -- Του θεολόγου Νικολάου Πανταζή
Η φρικτότερη πλάνη του Εωσφόρου είναι να νομίζει κανείς ότι βρίσκεται μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, αλλά να είναι εκτός αυτής και μέλος άλλης «εκκλησίας», διά της κοινωνίας του όμως με αιρετικούς ποιμένες, να οδηγείται στην απώλεια της σωτηρίας του. Φρικτό και ανατριχιαστικό αυτό!
Ομολογώ, ένα από τα συγκλονιστικότερα Αγιοπατερικά χωρία που έχω διαβάσει στους Αγίους Πατέρες, είναι αυτό του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου:
“Το μνημόσυνο του αιρετικού επισκόπου είναι μόλυνση της Πίστεως! Άλλοι έγιναν αιρετικοί και χάθηκαν, άλλοι παρέμειναν oρθόδοξοι και χάθηκαν γιατί είχαν εκκλησιαστική επικοινωνία με αιρετικούς.” (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης 759 – 826).
Αλήθεια, πώς γίνεται να παραμένει κανείς Ορθόδοξος και όμως να χάνεται; Ακόμη χειρότερο από αυτό είναι όχι μόνο να διατηρεί κάποιος εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετικούς, αλλά να οδηγεί και άλλες ψυχές σε αυτήν την κολάσιμη κοινωνία με αιρετικούς, εν ονόματι μάλιστα μίας αντιπατερικής, ανεπίτρεπτης, υπερπαρατεταμένης και άκαιρης οικονομίας.
Ένωσις εν κρυπτώ; -- Αρχιμ. Αρσένιος Κομπούγιας 26/11/1993
Η Εκκλησία σείεται εκ θεμελίων, τόσον εν Ελλάδι, όσον και εν όλη τη Ορθοδοξία. Πρώτον, από τα θανάσιμα λάθη των Προκαθημένων των Εκκλησιών με συνυπευθύνους τους απανταχού Επισκόπους, ως συμβαίνει εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος, ιδίως με το Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Και δεύτερον, από το γνωστόν τόξον Βατικανού, Σιωνισμού και Ισλάμ. Και ενώ αι σκοτειναί δυνάμεις, απροκαλύπτως πλέον έχουν καταστρώσει σχέδιον εξαφανισμού της Ορθοδοξίας και της Ελλάδος, συγχρόνως έχει προετοιμασθή, ή μάλλον εισήλθεν εις ενέργειαν, ύπουλος σιωπηρά «ΕΝΩΣΙΣ» μεταξύ Ορθοδόξων και Παπικών εν κρυπτώ και εν αγνοία του κλήρου και του λαού.
Δημογραφικό, ο μεγάλος «εχθρός» της χώρας!
Όλες οι κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτα για την αντιμετώπισή του
-Χτυπάνε οι καμπάνες, αλλά για τους πολιτικούς μας πέρα βρέχει…
-Στο έλεος του Δημογραφικού και οι συντάξεις…
Στα «Θαρραλέα» της
περασμένης Κυριακής χτυπούσαμε την καμπάνα ότι ο τόπος μας κινδυνεύει να γίνει
«Σικάγο». Δυστυχώς, υπάρχει και πολύ μεγαλύτερος και πιο επικίνδυνος εχθρός.
Ακόμη, όμως, κι αν χτυπήσουν οι καμπάνες της Παναγίας των Παρισίων, οι
πολιτικοί μας δεν θα ξυπνήσουν.
Παρότι ο εχθρός είναι
πλέον «εντός των τειχών» και κατατρώει τις σάρκες μας, ΚΑΝΕΝΑΣ από τους
πολιτικούς μας, από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, δεν ανησυχεί. Αν και
οι ξένοι, με πρώτη την Κομισιόν, το έχουν πάρει ήδη χαμπάρι, εδώ συνεχίζονται
οι χοροί, λες και ΟΛΟΙ ζουν σε άλλη χώρα, σε άλλον πλανήτη. Από όλες τις
πλευρές πέφτουν οι βροντές, η μία μετά την άλλη, και οι ηγέτες μας, σημερινοί
και χθεσινοί, συνεχίζουν τον «χορό του Ζαλόγγου», λες και έχουν μεθύσει από το
ποτό της εξουσίας. Και δεν βλέπουν ότι η πατρίδα μας κατεβαίνει σκαλί σκαλί
προς το βάραθρο, την ώρα που έχει ανοίξει η όρεξη των «γειτόνων» μας, που
ξέρουν ότι το «οικόπεδό» μας είναι χρυσάφι από κάθε πλευρά και βρίσκεται στην
πιο καίρια περιοχή της Μεσογείου. Ο Τούρκος –και όχι μόνο– δεν είναι καθόλου
παλαβός…
Ήδη η Ευρώπη έχει στείλει τις ανησυχητικές διαπιστώσεις της για την επόμενη μέρα της Ελλάδας, με βάση τις εκτιμήσεις της Κομισιόν και της Eurostat:
ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ
«Απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς και είπεν· η εμή διδαχή ουκ έστιν εμή, αλλά του πέμψαντός με. Εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω» (Ιωάν. ζ: 16 – 17)
Υπομονή, εάν αμφιβάλλη ο άνθρωπος και απιστή δια πράγματα τα οποία ούτε ακούει συχνά ούτε βλέπει. Αλλά να ακούη καθ’ εκάστην από εν θεϊκόν στόμα ουράνιον διδασκαλίαν, να βλέπη έργα παράδοξα και πάλιν να απιστή; Τούτο δεν είναι ίδιον της ανθρωπίνης φύσεως, αλλ’ ίδιον ενός αναισθήτου και αψύχου λίθου, όστις ούτε βλέπει ούτε ακούει. Τοιούτοι δε είναι οι λιθοκάρδιοι Ιουδαίοι, οι οποίοι βλέποντες τον ουράνιον Διδάσκαλον εν τω μέσω του Ιερού διδάσκοντα και λέγοντα· «Εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω» (Ιωάν. ζ: 37), σχίζονται όλοι οι όχλοι από τον φθόνον, από την τύφλωσιν και ερχόμενοι προς τους αρχιερείς και Φαρισαίους, διαβάλλουσι τον Χριστόν ως παραβάτην του Νόμου. Σχίσμα λοιπόν εν τω όχλω εγένετο δι’ Αυτόν. Αυτή, Χριστιανοί μου ορθοδοξότατοι, είναι μία μεγάλη απιστία των παρανόμων Ιουδαίων, αλλ’ ημείς βλέποντες σήμερον τους μακαρίους Αποστόλους να κάθηνται εν τω υπερώω της Ιερουσαλήμ και να πιστεύουν αναμφιβόλως εις την επαγγελίαν, την οποίαν τους υπεσχέθη ο Δεσπότης Χριστός, ότι θα τους πέμψη έτερον Παράκλητον, την Χάριν του Παναγίου και Ζωοποιού Πνεύματος, καταλαμβάνομεν τους ακενώτους ποταμούς των χαρίτων, οίτινες ρέουσιν εκ της κοιλίας αυτών, ύδατος ζώντος και ποτίζουσι τας ψυχάς μας, πυρπολημένας ούσας το πρώτον από την φλόγα της ασεβείας.
----------------------------
Κυριακή της Πεντηκοστής και Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος.
Δεν θεσπίστηκε εορτή της αγίας Τριάδος και γι΄αυτό δεν υπάρχει ούτε εικόνα αλλά ούτε και απολυτίκιο Αυτής.
Διαβάζουμε από τα Πρακτικά των Συνόδων : " Διατί των Πατέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού ούχ ιστορούμεν και ζωγραφούμεν; Επειδή ούκ οίδαμεν τις έστιν, και Θεού φύσιν αδύνατον ιστορήσαι και ζωγραφήσαι. Και ει εθεασάμεθα και εγνωρίζαμεν καθώς τον Υιόν αυτού, κακείνον αν είχομεν ιστορήσαι και ζωγραφήσαι".Τόμος Γ΄σελ.211.
Λέγει σχετικώς ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: " Πατήρ ασώματος και κατά χρόνον και τόπον αόριστος, εν Αγίω και αϊδίω Πνεύματι και Υιώ και Λόγω συνανάρχω, ός εστίν η ενυπόστος του Πατρός αλήθεια." PG.151.σελ.260-Α.
Επίσης , " ουδείς γαρ έστιν εν υποστήματι και ουσία Κυρίου, κατά το γεγραμμένον.." αυτόθι, σελ.13.
Επίσης,<>ΕΠΕ.Τ. 4 σελ. 212.
Επίσης, " ημείς δε εκ των ενεργειών γνωρίζειν λέγομεν τον Θεόν" αυτόθι. σελ. 372.
Η Χάρις και όχι η υπόστασις [ούτε βεβαίως η ουσία του αγίου Πνεύματος] ήταν αυτή που κατήλθε και εφώτισε τους Αποστόλους, κατά την ημέρα της Πεντηκοστής.
Χαρίλαος Ι. Στουραΐτης.
Θεολόγος.
Η ΑΓΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ Η ΓΕΝΕΘΛΙΟΣ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ο ΧΟΡΟΣ -- Αθωνικά άνθη
«Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το άγιον,… όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας». «Χαίρετε Πατέρων ο μελισσών, οι τα εαυτών σώματα κατατήξαντες… τον νουν θείω έρωτι επτερώσατε…». Από την Υμνογραφίαν.
Η Αγία Πεντηκοστή είναι και αυτή «εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων». Καθότι το Πνεύμα το άγιον, επιδημήσαν τοις αγραμμάτοις μαθηταίς, εθεμελίωσε και συνεκρότησε την παγκόσμιον χριστιανικήν Εκκλησίαν πεντήκοντα ημέρας μετά την ένδοξον του Κυρίου Ανάστασιν. Είναι, επομένως, η γενέθλιος ημέρα της αγίας Εκκλησίας μας και η «Μητρόπολις των εορτών», ως καλεί αυτήν ο θείος Χρυσόστομος. Διότι «σήμερον αι δια του πυρός πηγαί της Χάριτος εξέβλυσαν και φλοξ διατρέχουσα, τας αύρας αφίησι του Πνεύματος». Κατά τον Υμνογράφον άγιον Κοσμάν τον Αγιοπολίτην, η Πεντηκοστή είναι «η μεθέορτος και τελευταία εορτή… επαγγελίας συμπλήρωσις και προθεσμίας…», κλείουσα τρόπον τινά τον κύκλον των διαφόρων φάσεων και γεγονότων της θείας του Χριστού επί γης παρουσίας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ -- ΟΜΙΛΙΑ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ
Ήχος εκ του ουρανού κατέρχεται και γλώσσαι ωσεί πυρός διαμερίζονται· αι γλώσσαι κάθηνται επί ένα έκαστον των Μαθητών, οι δε Μαθηταί πληρούνται Πνεύματος Αγίου. Εμφανίζει δε το Πνεύμα το Άγιον την ενέργειαν Αυτού δια της πολυγλώσσου ομιλίας των Μαθητών, η οποία προεξένησε θάμβος και έκστασιν εις τους ακούοντας και προσείλκυσεν εξ αυτών πολλούς προς την εις Χριστόν πίστιν. Ταύτα εκήρυξε σήμερον η αναγνωσθείσα Πράξις των Αποστόλων. Ταύτα δε, ως παραστατικά της καταβάσεως του Παναγίου Πνεύματος, αναβιβάζουν τον νουν ημών εις τα ύψη εκείνα, εκ των οποίων Αυτό κατήλθε και υπερυψούσιν έως του θρόνου της μεγαλωσύνης εν τοις υψηλοίς (Εβρ. α: 3). Εκεί λοιπόν αναβιβάζω τον νουν μου και κλίνω μετ’ ευλαβείας τα γόνατα, ανοίγω δε τους οφθαλμούς της Πίστεως.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΤΑΣ ΑΝΑΓΙΝΩΣΚΟΜΕΝΑΣ ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Νικηφόρου του Θεοτόκη
Πάσαι αι του Χριστού Εκκλησίαι δια πολλών επαίνων έστεφον τον αξιεπαινετώτατον Ευαγγελιστήν Λουκάν, επειδή συνέγραψε το άγιον του Κυρίου Ιησού Ευαγγέλιον. Μαρτυρεί τούτο λαμπρά τη φωνή ο ένδοξος Απόστολος Παύλος εις την προς Κορινθίους δευτέραν επιστολήν αυτού, λέγων περί του Λουκά· «Ου ο έπαινος εν τω Ευαγγελίω δια πασών των Εκκλησιών» (Β΄ Κορινθ. η: 18). Αφ’ ότου δε συνέγραψεν ο πανσέβαστος και τας Πράξεις των Αποστόλων και παρέδωκεν αυτάς εις το κοινόν, πάσαι αι του Θεού Εκκλησίαι υμνολογούν αυτόν όχι μόνον δια την συγγραφήν του Ιερού Ευαγγελίου, αλλά και δια την σύνθεσιν των Πράξεων. Δόξαν και ευχαριστίαν προσφέρομεν εις αυτόν πάντες οι ευσεβείς μέχρι της σήμερον δια τούτο το άγιον βιβλίον, δια του οποίου εδίδαξεν εις ημάς δόγματα πίστεως άγια και σωτήρια. Υπεσχέθη μεν ο Θεάνθρωπος εις τους Αγίους Μαθητάς την αποστολήν του Παναγίου Πνεύματος ειπών:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)