Η «Παγκόσμιος δόξα» των ανθρώπων -- Μητέρα όλων των χριστιανών είναι η Υπεραγία Θεοτόκος

«Κατέχει τα δευτερεία της Θεότητος»

Του Π. Μ. Σωτήρχου.

«Εξέστη τα σύμπαντα επί τη θεία δόξη σου», φωνάζει ομοθυμαδόν ο λαός της Εκκλησίας. Τα σύμπαντα έμειναν ξαφνιασμένα και κατάπληκτα μπροστά στην δόξα της Παναγίας Θεοτόκου. Και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ εκστατικός μπροστά στην «Θεόνυμφη Δέσποινα», αναφωνεί με δέος:                                                                                                

--Τι δε ονομάσω σε; Απορώ και εξίσταμαι διο, ως προσετάγην, βοώ σοι· Χαίρε, η Κεχαριτωμένη!                                                                                                                                           

Όχι, όμως, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ μονάχα κατεπλάγη, αλλά και «Πάσα φύσις Αγγέλων», διότι είναι απερίγραπτον το μεγαλείον και η δύναμη και η θέση της Υπεραγίας Μητέρας του Θεανθρώπου, ώστε «ύμνος άπας ηττάται» μπροστά στην «Ανύμφευτη Νύμφη» του Θεού.

Δεύτε λαοί -- Orthodox Hymns

Τη ΚΒ΄ (22α) του αυτού μηνός Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Πρεσβυτέρου της εν Αγκύρα Εκκλησίας.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 22  Μαρτίου 2019

Βασίλειος, ο Άγιος Ιερομάρτυς, ήκμασε κατά τους χρόνους Ιουλιανού του Παραβάτου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τξα΄ - τξγ΄ (361- 363), ηγεμονεύοντος δε της Αγκύρας του Σατορνίνου, Πρεσβύτερος υπάρχων της εν Αγκύρα Αγίας Εκκλησίας. Διαβληθείς δε εις τον ηγεμόνα, παρουσιάσθη εις αυτόν και ερωτηθείς εάν αρνήται τον Χριστόν και μη παραδεχθείς τούτο, κρεμάται επί ξύλου, καταξεσχίζεται εις τας πλευράς και ρίπτεται εις την φυλακήν.

Τη ΚΑ΄ (21η) του αυτού μηνός Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΑΚΩΒΟΥ Επισκόπου του Ομολογητού.

Ιάκωβος ο Όσιος Πατήρ ημών, εκ νεαράς ηλικίας ζήσας βίον ασκητικόν, εκαθάρισεν εαυτόν με την νηστείαν και την λοιπήν κακοπάθειαν, ανελθών ούτω και εις τον θρόνον της Επισκοπής. Πολλούς δε διωγμούς και εξορίας υπέμεινεν ο μακάριος δια την προσκύνησιν των αγίων Εικόνων και διότι ήλεγχε και απεστρέφετο τους εικονομάχους. Τους τοιούτους λοιπόν πειρασμούς δοκιμάζων ανδρείως και παλαίων με πείναν και δίψαν, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, παρά του Οποίου έλαβε τον της ομολογίας άφθαρτον στέφανον.

Ἀνυπόκριτος ὑπεράσπισις τῆς Ὀρθοδοξίας -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ καί οἱ προκλητικές ἐκδηλώσεις ποτέ δέν ἔλειψαν ἀπό τήν Ἐκκλησία. Πάντα ξεφυτρώνουν µητροπολίτες, ἀλλά καί ἁπλοί κληρικοί, πού κινοῦνται µέ βάση τό κοσµικό φρόνηµα πού ὑπάρχει µέσα τους καί τούς καταδυναστεύει. Αὐτό τούς ὑπαγορεύει νά ἐµφανίζονται µέ πολλά πρόσωπα στόν ἁπλό λαό τοῦ Θεοῦ. Γίνοµαι πιό συγκεκριµένος µέ ἕνα παράδειγµα. Ἐµφανίζεται ἕνας µητροπολίτης ὡς θερµός ὑποστηρικτής τῆς Ὀρθοδοξίας, κάνει σχετικά κηρύγµατα καί ἐξαπολύει ἐγκυκλίους µέ σκοπό νά διαφωτίσει τό ποίµνιό του. Ἡ πράξη αὐτή προφανῶς εἶναι ὀρθή. Ἐάν δέν προµαχήσει ἕνας µητροπολίτης γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη, ποιός ἄλλος µπορεῖ νά τόν ἀντικαταστήσει; Καί µακάρι ὅλοι οἱ µητροπολίτες νά ἔκαναν τό ἴδιο. Μέχρις ἐδῶ καλά. Ὅµως τά πράγµατα ἀνατρέπονται, ὅταν βλέπεις ὅτι ὁ ὑπέρµαχος τῆς Ὀρθοδοξίας διατηρεῖ στενές σχέσεις µέ µητροπολίτες πού εἶναι οἰκουµενιστές, πού συµπροσεύχονται µέ τούς ἑτερόδοξους, πού δέν θεωροῦν τούς παπικούς καί προτεστάντες αἱρετικούς, πού ἔχουν φιλοδοξίες νά γίνουν καί ἀρχιεπίσκοποι, παρά τήν πραγµατική τους ἀναξιότητα.

Τη ΚΑ΄ (21η) του Μαρτίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΘΩΜΑ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Θωμάς ο εν Αγίοις Πατήρ ημών εκ της νεαράς αυτού ηλικίας διεκρίνετο δια την υπερβολικήν και άκραν αυτού σύνεσιν και ευλάβειαν. Tούτου ένεκεν ελθών εις ηλικίαν, εχειροτονήθη εν έτει φπε΄ (585) Διάκονος της Μεγάλης Εκκλησίας και Σακελλάριος, υπό του Οσίου Πατρός ημών και εν Θαύμασι μεγίστου Ιωάννου του Νηστευτού (585 – 595), Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, κατά τους χρόνους του αοιδίμου βασιλέως Μαυρικίου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φπβ΄ - χβ΄ (582 – 602).

Η Εξομολόγηση εξαφανίζει κάθε αμαρτία. -- Του ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ.

Να θυμάστε την αμαρτωλότητά σας και να θεωρείτε τον εαυτό σας άξιο της κολάσεως. Και ο απόστολος Παύλος ποτέ δεν ξεχνούσε πως ήταν πρώτα διώκτης της Εκκλησίας, μολονότι υστέρα οι απερίγραπτοι κόποι του γι΄ αυτήν μπορούσαν να εξαλείψουν τις αμαρτίες δέκα διωκτών. Ενώ όμως από το ένα μέρος δήλωνε, «ουκ ειμί ικανός καλείσθαι απόστολος, διότι έδιωξα την εκκλησίαν του Θεού» (Α’ Κορ. 15:9), από το άλλο μέρος δεν απελπιζόταν για τη σωτηρία του.

Τη ΚΑ΄ (21η) του Μαρτίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΦΙΛΗΜΩΝ και ΔΟΜΝΙΝΟΣ ξίφει τελειούνται.

Φιλήμων και Δομνίνος οι Άγιοι Μάρτυρες κατήγοντο εκ της μεγαλοδόξου Ρώμης, κατά δε τους χρόνους του κατά των Χριστιανών διωγμού περιήρχοντο την Ιταλίαν και εκήρυττον τον Χριστόν, πολλούς επιστρέφοντες εις την του Χριστού Πίστιν και βαπτίζοντες αυτούς. Δια την αιτίαν λοιπόν ταύτην συνελήφθησαν υπό των ειδωλολατρών και προσήχθησαν εις τον άρχοντα της Ιταλίας.

Ἡ πόρνη αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ -- Τοῦ Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου

Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης στὸ λόγο του «Εἰς τὴν ἑαυτοῦ χειροτονίαν πρὸς Εὐάγριον περὶ θεότητος» ἐπισημαίνει τὰ λανθασμένα στοιχεῖα τῆς διδασκαλίας τῶν αἱρετικῶν Πνευματομάχων. Προχωρεῖ ὅμως καὶ σὲ μία περιγραφὴ τοῦ τρόπου μὲ τὸν ὁποῖο πολιτεύονται οἱ αἱρετικοὶ αὐτοὶ περιγράφοντας τὴ στάση τους ἀπέναντι στὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Παραλληλίζει τοὺς αἱρετικοὺς μὲ τὸν ἄσωτο υἱὸ τῆς παραβολῆς καὶ τοὺς ἐλέγχει, γιατί καταβίβασαν τὸ ὑψηλὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος στὰ ταπεινὰ νοήματα τῶν χοίρων καὶ ξόδεψαν τὸν δογματικὸ πλοῦτο τῆς Ἐκκλησίας στὶς πόρνες τῆς αἵρεσης. Καὶ ὁλοκληρώνει τὸν παραλληλισμὸ λέγοντας ὅτι «πόρνη ἐστὶν ἡ αἵρεσις ταῖς ἠπατημέναις ἡδοναῖς γοητεύουσα». Ἀξιοσημείωτη εἶναι ἡ περιγραφὴ τοῦ ἁγίου γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο πολιτεύονται οἱ αἱρετικοί, πολέμιοι τῆς θεότητος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τὰ χαρακτηριστικά τους προσιδιάζουν πλήρως σὲ ἐκεῖνα τῶν σύγχρονων ἐκπροσώπων τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Τη ΚΑ΄ (21η) Μαρτίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΒΗΡΥΛΛΟΣ Επίσκοπος Κατάνης εν ειρήνη τελειούται.

Βήρυλλος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Αντιοχείας, μαθητής ων Πέτρου του Αποστόλου. Μεταβάς δε εις την Δύσιν μετά του Κορυφαίου Πέτρου, εχειροτονήθη παρ’ αυτού Επίσκοπος Κατάνης της εν Σικελία. Καλώς δε και θεοφιλώς ποιμάνας το ποίμνιόν του πολλούς ωδήγησεν εις την Πίστιν του Χριστού και πολλά εποίησε θαύματα, εν εκ των οποίων είναι πρέπον να διηγηθώμεν ενταύθα.