Φώτης Κόντογλου : O ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Ο άνθρωπος είναι σε όλα αχόρταγος. Θέλει να απολαύσει πολλά, χωρίς να μπορεί να τα προφτάσει όλα. Και γι' αυτό βασανίζεται.

Όποιος, όμως, φτάσει σε μια κατάσταση, πού να ευχαριστιέται με τα λίγα, και να μη θέλει πολλά έστω και κι αν μπορεί να τα αποκτήσει , εκείνος λοιπόν εiναι ευτυχισμένος.

Οι άνθρωποί δεν βρίσκουν πουθενά ευτυχία, γιατί επιχειρούν να ζήσουν χωρίς τον εαυτό τους. Αλλά όποιος χάσει τον εαυτό του, έχει χάσει την ευτυχία. Ευτυχία δεν είναι το ζάλισμα, πού δίνουν οι πολυμέριμνες ηδονές και απολαύσεις, αλλά η ειρήνη της ψυχής και η σιωπηλή αγαλλίαση της καρδιάς. Γι' αυτό είπε ο Χριστός: «Ουκ έρχεται η βασιλεία του Θεού μετά παρατηρήσεως : ουδέ ερούσιν, ιδού ώδε, ή ιδού εκεί. Ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί».

Ομιλία Γέροντα Σάββα Λαυριώτη στον Ορθόδοξο Τύπο

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=16&t=10324

Την Κυριακή 28 Δεκεμβρίου και ώρα 18.00, θα πραγματοποιηθεί ομιλία από τον μοναχό Γέροντα Σάββα Λαυριώτη με θέμα "Ιησούς Χριστός, χθες και σήμερα ο Αυτός και εις τους Αιώνας", στην αίθουσα του Ορθόδοξου Τύπου, Λεωφ. Θησέως 25, Νέα Ερυθραία Αττικής.

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Λαός Ισραήλ την σην δόξαν, τον Εμμανουήλ ορών παιδίον εκ Παρθένου, προ προσώπου της θείας Κιβωτού νυν χόρευε· Ευλογείτε πάντα τα έργα τον Κύριον, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.

Ερμηνεία.

Ο θεοδόχος Συμεών εν τω ιερώ Ευαγγελίω ονομάζει τον Δεσπότην Χριστόν «Φως εις αποκάλυψιν Εθνών, και δόξαν λαού σου Ισραήλ» (Λουκ. β: 32). Όπερ ερμηνεύων ο Ιερός Θεοφύλακτος, λέγει ότι το σωτήριον του Χριστού είναι φως εις αποκάλυψιν μεν των Εθνών, εις φωτισμόν των εσκοτισμένων Εθνών, εις δόξαν δε των Ισραηλιτών· δόξα γαρ είναι ο Χριστός του αληθώς λαού του Ισραήλ, καθό εξ αυτών ανατέταλκεν. Ο δε Ιερός Μελωδός εδώ εις μόνον τον Ισραήλ αποτείνων τον λόγον, ω λαέ, λέγει, του Ισραήλ, συ βλέπων σήμερον την ιδικήν σου δόξαν, ήτις είναι ο Εμμανουήλ, το εκ Παρθένου μεν γεννηθέν παιδίον και κρατούμενον από τας αγκάλας της παναχράντου Μητρός του, εις τον ναόν δε προσφερόμενον, εσύ, λέγω, χαίρε και ευφραίνου· ποίος γαρ βλέπων την ιδικήν σου δόξαν δεν ευφραίνεται; Βέβαια ουδείς· και όχι μόνον χαίρε, αλλά από την υπερβολικήν σου χαράν και χόρευε πνευματικώς έμπροσθεν της θείας Κιβωτού, της εμψύχου, λέγω, και λογικής Κιβωτού του αγιάσματος: ήτοι της κυρίας Θεοτόκου της εν αγκάλαις βασταζούσης τον Κύριον· καθώς το παλαιόν και ο Προφήτης Δαβίδ εχόρευεν αισθητώς έμπροσθεν της Κιβωτού του Θεού, όταν αυτή εσκλαβώθη από τους αλλοφύλους και πάλιν ελυτρώθη και απετέθη εις τον οίκον Αβεδδαρά του Γεθαίου, καθώς είναι γεγραμμένον εις την β΄ των Βασιλειών εν κεφ. στ΄. Ο δε ανώνυμος ερμηνευτής λέγει, ότι ο Μελωδός παρακινεί ημάς τον νέον Ισραήλ, εις τους οποίους εγεννήθη παιδίον και εδόθη ημίν, κατά την προφητείαν του Ησαϊου· ημείς γαρ είμεθα αληθώς ο νοητός Ισραήλ, και δόξα ημών είναι ο Εμμανουήλ, ως μεθ΄ ημών ων· όθεν και πρέπει να χορεύωμεν έμπροσθεν της νοητής Κιβωτού: ήτοι της Εκκλησίας.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 24 Δεκεμβρίου 2014

Ευγενίας οσιομάρτυρος, Φιλίππου μάρτυρος.

Ἔζησε στὸ δεύτερο μισὸ τοῦ 3^ου αἰώνα μ.Χ. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη καὶ οἱ γονεῖς της ὀνομάζονταν Φίλιππος καὶ Κλαυδία. Ἐπίσης, εἶχε καὶ δυὸ ἄλλα ἀδέλφια, τὸν Ἀβίτα καὶ τὸν Σέργιο. Ὁ πατέρας της διορίστηκε ἔπαρχος στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ πῆγε ἐκεῖ μὲ ὅλη του τὴν οἰκογένεια.

Ἐκεῖ ἡ Εὐγενία σπούδασε κατὰ τὸν καλύτερο δυνατὸ τρόπο καὶ ἔμαθε ἄριστα τὴν ἑλληνικὴ καὶ ρωμαϊκὴ φιλολογία. Ὅταν τελείωσε τὶς σπουδές της, ψάχνοντας γιὰ περισσότερη γνώση πῆρε στὰ χέρια της ἀπὸ μία χριστιανὴ κόρη τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ὅταν τὶς διάβασε, ἐντυπωσιάσθηκε πολύ. Ἐκεῖ μέσα δὲν ὑπῆρχαν θεωρίες καὶ φιλοσοφικὲς δοξασίες. Οἱ γραμμές τους ἐνέπνεαν ζωὴ καὶ ἐλπίδα.

Ἐκείνη τὴν περίοδο, οἱ γονεῖς της ἤθελαν νὰ τὴν δώσουν σύζυγο σὲ κάποιο Ρωμαῖο ἀξιωματοῦχο, τὸν Ἀκυλίνα. Τότε ἡ Εὐγενία, ἀρνούμενη νὰ δεχθεῖ αὐτὴ τὴν πρόταση τῶν γονέων της, κάποια νύχτα ντύθηκε ἀνδρικὰ καὶ ἔφυγε σὲ ἄλλη πόλη. Ἐκεῖ κατηχήθηκε, βαπτίσθηκε χριστιανὴ καὶ ἔλαβε συγχρόνως τὸ μοναχικὸ σχῆμα. Μετὰ ἀπὸ χρόνια, ἐπέστρεψε στὸ σπίτι της καὶ ἡ ἀναγνώριση ἀπὸ τοὺς γονεῖς της ἔγινε μέσα σὲ δάκρυα καὶ ἀνέκφραστη χαρά. Δὲν πέρασε πολὺς καιρὸς καὶ ὅλοι στὸ σπίτι τῆς Εὐγενίας δέχθηκαν τὸν χριστιανισμό.

Ἀπὸ μίσος τότε οἱ εἰδωλολάτρες τραυμάτισαν θανάσιμα τὸν πατέρα της. Καὶ ὅταν ἡ Εὐγενία ἐπέστρεψε στὴ Ρώμη, ἐπειδὴ δὲν θυσίαζε στὰ εἴδωλα, τὴν ἀποκεφάλισαν, τερματίζοντας ἔτσι ἔνδοξα «τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως», μαζὶ μὲ τὴν ἐπίγεια ζωή της.

Ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος σὲ λόγο του γιὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου λέγει:

  Ἐλᾶτε, ἀγαπητοί, ἂς βαδίσουμε στὸν δρόμο ποὺ

μᾶς ἔδειξε ὁ Κύριος, γιὰ νὰ φθάσουμε μὲ χαρὰ στὴν βασιλεία του. Ἂς πά-

ρουμε προμήθειες καὶ λάδι στὰ ἀγγεῖα μας, διότι τὸ μάκρος ἐκείνου τοῦ

δρόμου δὲν εἶναι μικρό. Ἂς ζώσουμε λοιπὸν τὴν μέση μας μὲ ζώνη τὴν

εἰλικρίνεια καὶ τὴν ἀλήθεια, περιμένοντας νὰ ὑποδεχθοῦμε, ὡς ἄνθρωποι

καὶ πιστοὶ δοῦλοι, τὸν προσωπικό μας Δεσπότη. Ἂς ἀνάψουμε τὰ λυχνά-

ρια μας καὶ ἂς ἀγρυπνοῦμε μὲ ἀνδρεία… Νά, καὶ ἡ μητέρα μας Ἱερου-

σαλὴμ λέει σὲ ἐμᾶς “Ποθῆστε με, παιδιά μου, ὅπως ἀκριβῶς σᾶς ποθῶ

ἐγώ· τίποτε νὰ μὴ ἀποκτήσετε πάνω στὴ γῆ· γιὰ τίποτε νὰ μὴ μεριμνήσετε.

Διότι, νά, ὁ Νυμφίος εἶναι ἕτοιμος νὰ παρουσιασθεῖ μέσα στὶς νεφέλες τοῦ

οὐρανοῦ μὲ τὴν δόξα τοῦ εὐλογημένου Πατρός, καὶ θὰ καλέσει τὸν καθέ-

να ἀπὸ ἐσᾶς μὲ τὸ ὄνομά του, καὶ θὰ τὸν βάλει νὰ καθίσει στὸ τραπέζι μὲ

τὴν παράταξη τῶν ἁγίων ἐκείνων ποὺ ζοῦν μέσα σὲ ἐκεῖνο τὸ ἀνέκφραστο

φῶς, στὴν ἄφθαρτη καὶ ἀθάνατη καὶ αἰώνια ζωή, σύμφωνα μὲ τοὺς κό-

πους του”.

Φώτης Κόντογλου - Παραμονὴ Χριστούγεννα

Κρύο τάντανο ἔκανε, παραμονὴ Χριστούγεννα. Ὁ ἀγέρας σὰ νά ῾τανε κρύα φωτιὰ κι ἔκαιγε. Μὰ ὁ κόσμος ἤτανε χαρούμενος, γεμάτος κέφι. Εἶχε βραδιάσει κι ἀνάψανε τὰ φανάρια μὲ τὸ πετρόλαδο. Τὰ μαγαζιὰ στὸ τσαρσὶ φεγγοβολούσανε, γεμάτα ἀπ᾿ ὅλα τὰ καλά. Ὁ κόσμος μπαινόβγαινε καὶ ψώνιζε· ἀπὸ τό ῾να τὸ μαγαζὶ ἔβγαινε, στ᾿ ἄλλο ἔμπαινε. Κι ὅλοι χαιρετιόντανε καὶ κουβεντιάζανε μὲ γέλια, μὲ χαρές.

Οἱ μεγάλοι καφενέδες ἤτανε γεμάτοι καπνὸ ἀπὸ τὸν κόσμο ποὺ φουμάριζε. Ὁ καφενὲς τ᾿ Ἀσημένιου εἶχε μεγάλη φασαρία, χαρούμενη φασαρία. Εἶχε μέσα δύο σόμπες, καὶ τὰ τζάμια ἤτανε θαμπά, ἀπ᾿ ὄξω ἔβλεπες σὰν ἤσκιους τοὺς ἀνθρώπους. Οἱ μουστερῆδες εἴχανε βγαλμένες τὶς γοῦνες ἀπὸ τὴ ζέστη, κόσμος καλός, καλοπερασμένοι νοικοκυραῖοι.

Κάθε τόσο ἄνοιγε ἡ πόρτα καὶ μπαίνανε τὰ παιδιὰ ποὺ λέγανε τὰ κάλαντα. Ἄλλα μπαίνανε, ἄλλα βγαίνανε. Καὶ δὲν τὰ λέγανε μισὰ καὶ μισοκούτελα, μὰ τὰ λέγανε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἴσαμε τὸ τέλος, μὲ φωνὲς ψαλτάδικες, ὄχι σὰν καὶ τώρα, ποὺ λένε μοναχὰ πέντε λόγια μπρούμυτα κι ἀνάσκελα, καὶ κεῖνα παράφωνα.

π. Θεόδωρος Ζήσης : Θα διακόψουμε την κοινωνία με όσους κοινωνούν με τον ακοινώτητο, αιρετικό Πάπα.

Υπομείναμε, υπομείναμε, υπομείναμε τους οικουμενισμούς και τους εκσυγχρονισμούς επί ένα αιώνα. Κάναμε υπομονή και υπακοή· περιμέναμε και ελπίζαμε να παύσουν τα σκάνδαλα, οι συμπροσευχές, οι συγχρωτισμοί, οι συγκρητισμοί, οι ισοπεδώσεις, οι ανανεώσεις, για να επανέλθουν στο σώμα της Εκκλησίας και οι σκανδαλισθέντες αδελφοί μας. Δεν θα αφήσουμε και άλλους να φύγουν· ενιστάμεθα και διαμαρτυρόμεθα. Θα διακόψουμε την κοινωνία με όσους κοινωνούν με τον ακοινώτητο, αιρετικό Πάπα. Ο δρόμος στο εξής δεν θα είναι ανθόσπαρτος.

Ο Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "π. Θεόδωρος Ζήσης : Θα διακόψουμε την κοινωνία με...":
ΠΑΤΕΡΑ ΘΕΟΔΩΡΕ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ ΑΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ. Ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΧΑΡΕΙ ΠΟΛΥ ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΦΘΑΣΕΙ ΣΤΟ ΑΠΡΟΧΩΡΗΤΟ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΥΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΚΟΜΗ ΔΙΟΤΙ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΟΜΩΝ.
ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΑΣ.
ΕΝΑΣ ΛΑΪΚΟΣ ΓΟΧ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΤΙΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.

Ομιλία π. Θεοδώρου Ζήση -- Κινδυνεύει η Ορθοδοξία;

Η Διαβολική μετάνοια -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Πανεπιστημίου

Ευχή και ευλογία Ιερομάρτυρος

Είναι παλιά δουλειά του διαβόλου να εμποδίζει τους ανθρώπους από την μετάνοια. Να παρουσιάζει δύσκολη και ακατόρθωτη την υπακοή στη σωτήρια πρόσκληση «μετανοείτε», που απευθύνει ο Χριστός και η Εκκλησία. Μα δεν αρκείται ο πονηρός μόνο στα πλήθη των αμετανοήτων, τους οποίους καταδυναστεύει ανενόχλητος. Στηλώνει βλοσυρό το βλέμμα του και σ’ εκείνους τους λίγους, που τον περιφρόνησαν κι εντάχθηκαν εκούσια στο «μικρόν ποίμνιον» του Χριστού. Επιδιώκει να τους κάνει κι αυτούς να… μετανοήσουν, διότι μετανόησαν. Να υποτροπιάσει μέσα τους η απιστία και η αμετανοησία, ώστε να μπορεί να στρογγυλοκαθήσει και πάλι αυτός βασιλιάς, για να καταστήσει τα «έσχατα» των ανθρώπων εκείνων «χείρονα των πρώτων» (Ματθ. 12: 43-45). Είναι μάλιστα τόση η επιμονή και το θράσος του Σατανά, ώστε επιτίθεται ακόμη και σ΄ αυτούς τους κήρυκες της μετανοίας, που τον έχουν πληγώσει καίρια και τον έχουν απογυμνώσει από πολλούς οπαδούς. Παράδειγμα χαρακτηριστικό η μανιώδης επίθεσή του εναντίον του γηραιού επισκόπου Σμύρνης, του αγίου Πολυκάρπου, τον οποίο τιμά το μήνα αυτό η Εκκλησία μας.                                                                         

–Έχω θηρία. Σ΄ αυτά θα σε ρίξω, αν δεν μετανοήσεις!  Απειλεί εξοργισμένος ο ανθύπατος και προσπαθεί να αναγκάσει το δούλο του Θεού να μετανοήσει για την πίστη του και να προσκυνήσει τα είδωλα.                                                                                                                                     
–Κάλεσέ τα! Δεν μπορούμε να μετανοούμε και ν΄ αφήνουμε τα καλύτερα, για να πέσουμε στα χειρότερα, αποκρίνεται ο άγιος.                                                                                                                  

 –Μετανόησε, γέροντα! Αρνήσου τον Χριστόν, επιμένει ο άρχοντας.                                                               

–Ογδόντα έξ χρόνια τον υπηρετώ και σε τίποτε δεν με έβλαψε. Πως μπορώ, λοιπόν, να υβρίσω τον Βασιλέα και Σωτήρα μου;                                                                                                                        

Αυτή είναι η συλλογιστική του Πολυκάρπου, που κατακαίει το διάβολο. Συντρίβει ολοκληρωτικά κάθε σατανική προσπάθεια το επιχείρημα του Ιερομάρτυρα. Θέλγητρα και φόβητρα εξουδετετώνονται από την εμπειρία του. Και γίνεται η ηρωϊκή στάση του ευχή και ευλογία για τους χριστιανούς της κάθε εποχής, αλλά και πρότυπο τεχνικής για τον πνευματικό τους αγώνα. Δεν είναι θεωρητική γνώση η χριστιανική πίστη. Είναι βίωμα και εμπειρία. Ο άνθρωπος που έζησε την προσφορά του Χριστού, που την ένιωσε και την γεύθηκε με της ψυχής του τις αισθήσεις, δεν αλλάζει με τίποτε αυτή τη γεύση και την εμπειρία. Την απολαμβάνει ως την πιο χειροπιαστή απόδειξη της αλήθειας του Θεού, αλλά και την προβάλλει ως το πιο δυναμικό όπλο του. Μ΄ αυτήν βιώνει και επιβεβαιώνει την ασύγκριτη υπεροχή του Χριστού και φιμώνει το αδιάντροπο στόμα του διαβόλου.

Ο Σάββας Ηλιάδης άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Η Διαβολική μετάνοια -- Του αειμνήστου Στεργίου Σ...":

Ευγνωμονούμε από καρδίας τον μακαριστό δάσκαλό μας, του οποίου για πολλά χρόνια παρακολουθούσαμε μαθήματα.Μαθήματα της αληθείας του Ευαγγελίου και των Πατέρων.
Κύριος αναπαύσαι την ψυχήν αυτού.

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς: Σκέψεις για την Ημερίδα της Μητροπ. Πειραιώς και η προϊστορία της

Α΄ Μέρος

Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η

 

Εἶναι γνωστό ὅτι προσφάτως πραγματοποιήθηκε ἡ πολυσυζητημένη Ἡμερίδα μέ τό ὡς ἄνω θέμα, ἡ ὁποία κατά βάσιν ἀφοροῦσε τήν δογματική καί ἐκκλησιολογική στάσι καί θέσι τῶν Ὀρθοδόξων ἐν καιρῷ αἱρέσεως, ἡ ὁποία στίς ἡμέρες μας σηματοδοτεῖ τήν στάσι τῶν Ὀρθοδόξων στήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἡ παροῦσα μικρά προσωπική ἀποτίμησις αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος, εἰς τήν ὁποία ἤμουν παρών, θά χωρισθῆ στίς ἑξῆς ἑνότητες:

1. Γενική κριτική τῆς ἐν λόγῳ Ἡμερίδος ὡς πρός τόν σκοπό καί τόν τρόπο ὀργανώσεως καί διεξαγωγῆς της, τά συμπεράσματα καί τήν ἀπήχησι πού εἶχε στό ἀκροατήριο.

Ιδού με ποιους μας ένωσε ο εξομώτης Βαρθολομαίος!