ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΙΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. -- Του Κερνίκης και Καλαβρύτων Επισκόπου Ηλία Μηνιάτη.

«Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη» (Ψαλμ. μδ΄).


Αυτή είναι η πλέον ζωντανή και πρεπώδης εικών της μεταστάσης εις ουρανούς Θεομήτορος, ην εζωγράφησε με θεοκίνητον κάλαμον ο Προφητάναξ· και προς την θεωρίαν της εικόνος ταύτης προσκαλώ σήμερον τα όμματα της ευλαβούς σας διανοίας, ω φιλέορτον σύστημα. Μη στοχασθήτε εδώ κάτω τα θλιβερά εκείνα σύμβολα του θανάτου· εκεί δηλαδή, όπου φαίνεται ένα σώμα νεκρόν ηπλωμένον επάνω εις ένα κράββατον, κηδευόμενον σεπτώς παρά των ιερών Αποστόλων, παραδόξως συνηγμένων εκ των περάτων της γης. Εις την αγιωτάτην Παρθένον όλα εστάθησαν υπέρ άνθρωπον· εις τούτο μόνον έδειξε πως ήτο φύσεως ανθρωπίνης, διότι σήμερον φαίνεται, ότι είναι φύσεως θνητής· αλλά και εις τούτο εφάνησαν και τα προνόμια της θείας χάριτος·

Τμήμα του άρθρου του θεολόγου Παναγιώτη Νούνη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΡΙΜΥΘΟΥΝΤΟΣ κ. ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΦΙΜΩΣΕΙ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ», https://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/08/blog-post_96.html

Ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κύριος Βαρνάβας είναι εξαιρετικώτατος Επίσκοπος. Ένας άγιος και αγαθός  άνθρωπος εν ζωή, εξάπαντος διακριτικός και πνευματικός  πατέρας εκατοντάδων ή και χιλιάδων Κυπρίων. Αλλά όμως παρ΄όλα αυτά, δεν συμφωνώ καθόλου, να διακηρύττει, δεξιά και αριστερά, τα ανόητα Βολουδοκυάνεια νάματα και
τραγελαφικά συνθήματα, π.χ.  ότι «η Σύνοδος της Κρήτης απέθανε και ετάφη», διότι γνωρίζει αρκετά καλά, ο λίαν αγαπητός μου και πρώην πνευματικός μου πατέρας, ότι μία Ληστρική Σύνοδος, δεν πεθαίνει ούτε θάβετε έτσι απλά, μαγικώς τυχαίως και συμπτωματικώς, με ανούσιες και ιδιοτελείς φλυαρίες, αλλά πεθαίνει και ενταφιάζεται, μέσα από συγκρουσιακούς ή ενίοτε με αιμάτινους και ομολογιακούς Κληρικολαϊκούς αγώνες.

Έχει δίκαιο εν μέρει, ότι υφίστατο και μία θετική χρειά στο εν λόγω παρασύνθημα που αστόχως διακηρύττει. Ότι δήθεν απαξιώνει κάπως τη κακοΣύνοδο της Κρήτης. Την απαξιώνει όμως ανεπίσημα, προφορικά, στα κρυφά και στα μουλωχτά. Άραγε δεν έχει το θάρος της γνώμης του; Τι σόϊ Επίσκοπος της Εκκλησίας του Χριστού είναι αυτός, όπου τρέμει και τη σκιά του, στο να διατυπώσει την Αλήθεια του πράγματος; Δηλαδή ο Τριμυθούντος μετά των συν αυτώ ομοφρόνων του, μας διδάσκωσι την αντιχριστιανική χλιαρότητα και την μη αγιοπνευματική δειλία, τη σατανική διγλωσσία, μας νανουρίζει ασεβώς, δυστυχώς, για να είμεθα ευσεβείς-βεβλαμένοι και Χριστιανούληδες «του γλυκού νερού».

Ο σεβασμιώτατος κ. Βαρνάβας, προττάσοντας, την κακόβουλη συνθηματολογία του κακοδόξου Αυτοκεφαλαρχιστή και Παποκαίσαρος Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Βολουδάκη, αφήνει όμως, ασαφή και αντιΠαραδοσιακό υπονοούμενο, το οποίο ευκόλως κάποιος απλός ή, απλοϊκός άνθρωπος, να δύναται ευκόλως να το παρεξηγήσει, ενώ ο ίδιος ο μητροπολίτης έχει την άριστη θεολογική κατάρτιση και τις χαρισματικές προϋποθέσεις, μαζί και ένα καλό θεολογικό επιτελείο, ώστε να συγγράψωσι μία μητροπολιτική, εξάπαντος μία αντιαιρετική και αντιρρητική πραγματεία όπου, θα ανασκευάζει και θα αναιρεί, τα κακόδοξα αποφασισθέντα της μοιχοΣυνόδου της Κρήτης. 

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ ΜΑΣ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 11 Αυγούστου 2017

Ευπλου διακον., Ανάμνησις θαύματος Αγ. Σπυρίδωνος.


Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰῶνα μ.Χ., ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Διοκλητιανός. Γεννήθηκε στὴν Κατάνη τῆς Σικελίας, ὅπου ἦταν καὶ διάκονος τῆς ἐκεῖ Ἐκκλησίας. Θερμὸς κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου ὁ Εὖπλος, προσπαθοῦσε νὰ στερεώσει τὴν πίστη τῶν διωκόμενων χριστιανῶν καὶ τοὺς προέτρεπε νὰ προτιμοῦν τὰ πιὸ φρικτὰ μαρτύρια παρὰ νὰ ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό. Διότι «εἰ ὑπομένομεν, καὶ συμβασιλεύσομεν εἰ ἀρνούμεθα. Κακεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς». Ἐάν, δηλαδή, δείχνουμε ὑπομονή, τότε καὶ θὰ βασιλεύσουμε μαζὶ μ’ Αὐτὸν (τὸν Χριστό). Ἐάν, ὅμως, Τὸν ἀρνούμαστε, καὶ Ἐκεῖνος θὰ μᾶς ἀρνηθεῖ. Οἱ εἰδωλολάτρες, βλέποντας αὐτὴ τὴν δραστηριότητα τοῦ Εὔπλου, τὸν κατήγγειλαν στὸν Ἔπαρχο Καλβισιανό.

Τήν Ἑλλάδα μας τήν κάναμε ἀγνώριστη.

Τῆς δώσαμε χίλια τραύματα καί τῆς ἀνοίξαμε χίλιες πληγές. Σφαδάζει κυριολεκτικά, ἀπό τόν πόνο. Ἔχει καταντήσει χλεύη τῶν ἐθνῶν. «Ὀνειδισμός καί χλευασμός τοῖς κύκλω ἡμῶν». Ἔξω ἀπειλές, και μέσα προδοσίες. Κλοπές, ληστεῖες, ψεύδη, παιδεραστίες, ὁμοφυλοφιλίες, ἀσέλγειες, πορνεῖες, μοιχεῖες, φθόνοι, φόνοι, μίση καί κακίες, συκοφαντίες, ἐμπρησμοί, δολοφονίες, αἵματα, ἀπαγωγές ἀνθρώπων, ἐμπόριο λευκῆς σάρκας, ἐμπόριο βρεφῶν, ἱερῶν ναῶν ἱεροσυλίες καί ἐμπρησμοί, διωγμός ἱερέων ἀπό τά σχολεῖα τῶν παιδιῶν μας, ἀθεΐα καί ἐκκλησιομαχία καί περιφρόνηση τῆς προσευχῆς καί τῆς λατρείας, σεξουαλική ἀγωγή στά μικρά τά παιδιά —ὥστε ἡ ἠθική διαφθορά νά κατακάψει τά πάντα— καί ἀγώνας κατά τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, καί ὁ πολιτικός γάμος, καί οἱ ἐλεύθερες συμβιώσεις, καί ἡ πολιτική κηδεία, καί ἡ καύση τῶν νεκρῶν...κλπ. κλπ. Θεέ, μου! Πῶς κατάντησαν οἱ «Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες» τήν Ἑλλάδα μας, τή χώρα μας, τόσο ἀγνώριστη; Ὑπάρχει θεραπεία; Μπορεῖ νά ἀναστηθεῖ; Ὁ Θεός ἀπαντᾶ: Ναί! Μπορεῖ νά ἀναστηθεῖ: Μέ πίστη θερμή. Μέ συντριβή καί μετάνοια.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2017 ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Κατά τήν περίοδο πού διανύσαμε, στίς δεκαπέντε πρῶτες μέρες τοῦ Αὐγούστου, οἱ χριστιανοί εἴχαμε τήν εὐκαιρία καί τήν εὐλογία νά ὁδηγήσουμε τά βήματά μας στούς Ναούς κατά τό ἑσπέρας, ὥστε νά ψάλλουμε τούς Παρακλητικούς Κανόνες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Δέν εἶναι ἡ ἀπαίτηση τοῦ τυπικοῦ πού μᾶς ὤθησε προσευχητικὰ πρός τήν Παναγία. Εἶναι αὐτή ἡ ταραχή πού συγκλονίζει τήν ὕπαρξή μας καθημερινά. Εἶναι ἡ κούραση καί ἡ ὀδύνη πού μᾶς καταβάλει μπροστά στά μικρά καί στά μεγάλα προβλήματα αὐτοῦ του βίου. Τούτη ἡ ταλαιπωρία περιγράφεται ἐξάλλου μέ ἀκρίβεια στίς Παρακλήσεις, γι’ αὐτό μελωδικά ἱκετεύουμε: «Τῶν παθῶν μου τόν τάραχον, ἡ τόν κυβερνήτην τεκοῦσα Κύριον, καί τόν κλύδωνα κατεύνασον τῶν ἐμῶν πταισμάτων, θεονύμφευτε».

Ο Ζηλωτής Προφήτης και οι σημερινοί Κληρικοί.

Οσάκις κανείς μελετά τον βίον του Προφήτου Ηλία, θαυμάζει μερικά στοιχεία, που συναντά εις αυτόν. Βλέπει τον ζηλωτήν Προφήτην πως εργάζεται εις το προφητικόν έργον ως απεσταλμένος του Θεού εις τον κόσμον. Και ασφαλώς το έργον του Θεού γίνεται συμφώνως προς το θέλημά Του και δεν είναι δυνατόν να γίνη χωρίς ζήλον. Προβληματίζεται δε όταν βλέπη λειτουργούς του υψίστου, που χωρίς ζήλον, ίσως και με σχετικήν αδιαφορίαν, διακονούν εις το θέλημα του Θεού. Ο δε Απόστολος του Χριστού παραγγέλλει: «Μη αμέλει του εν σοι χαρίσματος, ο εδόθη σοι δια προφητείας» (Α΄ Τιμ. 4: 14). Ομοίως εις τον βίον του Προφήτου αναφέρονται και «οι ιερείς της αισχύνης» και η απέναντι αυτών στάσις τούτου. Και εις τον χώρον της Παλαιάς Διαθήκης υπήρχον ψευδοπροφήται και ψευδοϊερείς, οι οποίοι έζων και ενήργουν μακράν του θελήματος του Θεού. Συγκεκριμένως δε ο ζηλωτής Προφήτης ηναντιώθη κατ΄ αυτών. Εις τας ημέρας μας, όμως, όπου οι λαβόντες το χάρισμα της ιερωσύνης, που είναι οι επίσκοποι, οι διάδοχοι των Αποστόλων και οι εν γένει λειτουργοί της Εκκλησίας του Χριστού έχουν πρότυπά τους τους Μαθητάς του Κυρίου, η ευθύνη των έναντι Θεού και ανθρώπων είναι μεγάλη. Δυστυχώς η στάσις των έναντι των ολετήρων της Εκκλησίας Οικουμενιστών είναι σχεδόν μηδαμινή! 

Κάποτε μιλούσαμε —Ὀρθόδοξα— γιὰ ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν στὴν ΜΙΑ Ἐκκλησία. -- Τοῦ κ. Παν. Σημάτη, θεολόγου

Κατόπιν μᾶς ἐπεβλήθη ὁ ὅρος ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν». Σήμερα δὲν μιλᾶμε οὔτε γιὰ ἐπιστροφή, οὔτε γιὰ ἕνωση, ἀλλὰ ἐπιδιώκουμε τὴν ἀποκατάσταση τῆς κοινωνίας τῶν «ἐκκλησιῶν», κι ἂς διατηρήσει ἡ κάθε μιὰ «ἐκκλησία» τὰ διαφορετικὰ δόγματά της (ὅπως εἶπε σὲ συνέντευξη ὁ καρδινάλιος  Κάσπερ), ἔστω κι ἂν τὰ δόγματα τῆς ΜΙΑΣ Ἐκκλησίας εἶναι ὀρθά, καὶ τῆς ἄλλης ἐφεύρεση τοῦ διαβόλου! Καὶ ἐπειδὴ ἡ ἐφαρμογὴ αὐτῆς τῆς φόρμουλας εἶναι σίγουρο πὼς θὰ βρεῖ ἀντιμέτωπο τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, μαγειρεύεται ὁ τρόπος ἐπιβολῆς της, μὲ πρῶτο στόχο τὴν ἀποδοχὴ τοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα, καὶ ὅπως ἔγραψε ὁ π. Γ. Καψάνης: «ἴσως ὑπὸ τὴν δελεαστικὴ μορφὴ… τῆς διακονίας τῆς καθόλου Ἐκκλησίας».  

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΙΩΤΟΥ ΔΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΛΑΥΡΙΩΤΕΣ

Θερμή παράκληση Νικολάου Γ. Σαββοπούλου, θεολόγου: Παρακαλοῦνται οι ορθόδοξοι Αρχιερεῖς μας, αξιοποιώντας την σκόπιμη ασάφεια τῆς Ιερᾶς Συνόδου στο θέμα τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οικουμενισμοῦ και τῆς ληστρικῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης, όπως δεχθοῦν στην αγκαλιά Τους τούς καταδιωκομένους Αγιορείτας και λοιπούς Πατέρας, οι οποίοι ομολογοῦν την Πίστιν και πάσχουν δι’ Αυτήν.
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΛΑΥΡΙΩΤΕΣ ΕΠΟΜΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΤΥΜΠΑΝΙΑΙΩΝ ΛΑΥΡΙΩΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΕΠΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΕΚΚΟΥ
Γέροντας Σάββας,  Ὀρθόδοξος Λαυριώτης
         Ἐκεῖνος πού διώκεται ἀπό αὐτούς πού φαίνεται ὅτι εἶναι ὁμόπιστοι, λόγω τῆς ὑγιοῦς πίστεως, θά ἔχη μεγαλύτερον στέφανον ἀπό αὐτόν πού μαρτυρεῖ ἀπό εἰδωλολάτρη (Ἅγ. Ἰωσήφ, Πατρ. Κων/λεως)
          Ἐν πρώτοις, εὐχαριστοῦμεν τόν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστόν, πού μᾶς ἀξιώνει νά ὁμολογοῦμεν τήν πίστην μας ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων καί μάλιστα νά διωκόμαστε καί νά ἐξοριζόμαστε δι’ αὐτήν. Καί γι’ αὐτό, εὐχαριστοῦμε καί τούς Λαυριῶτες πατέρες πού, παρά τοῦ ὅτι ἀποδεικνύουν ἑαυτούς ἀρνητές τοῦ Χριστοῦ καί ἀλλότριους Αὐτοῦ, μέ τόν διωγμό πού κινοῦν ἐναντίον μας, μᾶς καταστοῦν, ἄν καί ἀνάξιοι καί ἁμαρτωλοί, ὁμολογητές.
         Πολλοί θά θεωρήσουν αὐτήν τήν ἐπιστολή σκληρή καί ἀκραία. Καί ὅμως, ἐγράφη ἐν ἀληθείᾳ καί ἀγάπη, διότι ὅταν ἡ ἀρρώστια εἶναι σέ τελικό στάδιο τότε τό νυστέρι πρέπει νά εἰσχωρήσει μέχρι τό κόκκαλο μήπως καί ἐπέλθει ἡ ἐπιθυμητή ἴασις. Ἄν καί νομίζω πώς οἱ ἀγαπητοί, κατά τ’ ἄλλα, Λαυριῶτες πατέρες, ἤδη ἐνεκρώθηκαν ὡς πρός τήν πίστιν καί «εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ Λαυριώτην εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν», (πρβ Μάρκ. Ι, 25). Ἀλλά ποιός ξέρει, γίνονται καί σήμερα θαύματα.
         Οἱ πατέρες τῆς Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας ξεπέρασαν κάθε μέτρο, λαμβάνοντας θέση διωκτῶν ἔναντι στούς πατέρες πού ἀγωνίζονται γιά τήν πατροπαράδοτη ἀποστολική μας πίστη καί μέ αὐτόν τόν τρόπο ἔγιναν ἀρνητές τῆς Ὀρθοδοξίας καί προδότες τοῦ Χριστοῦ.
         Ὑποστηρίζουν, ἀνοικτά πλέον, πώς ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶναι «ἅγιος» ἄνθρωπος, πώς ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά τόν φθάσουμε οὔτε στό μικρό του δακτυλάκι, πώς ὅποιος εἶναι ἀντίθετος μέ αὐτόν καί μέ αὐτά πού κάνει ὑπακούει τόν σατανά καί εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας καί σωτηρίας!!!
         Δέν διαβάσατε ποτέ, ταλαίπωροι Λαυριῶται, πώς «Ὁ φθείρων τὴν πίστιν ἐν τῇ κακῇ διδασκαλίᾳ, ρυπαρὸς γενόμενος εἰς πῦρ ἄσβεστον χωρήσει ὁμοίως καὶ ὁ ἀκούων αὐτοῦ;» (Ἅγιος Ἰγνάτιος Θεοφόρος, P.G, 5,657)
         Δέν καταλαβαίνετε πώς ἀθετεῖτε τήν παράδοση τῶν Ἀποστόλων ἀκολουθώντας καί μνημονεύοντας τόν μασόνο, αἱρετικό καί ἀντίχριστο πολέμιο τοῦ Χριστοῦ μας, Ἀρχοντώνη καί κατά συνέπεια ἀθετεῖτε τόν ἴδιον τόν Κύριον;