«ΑΛΛΟΙΩΝΕΤΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ»

ΔΕΝ είναι καθόλου ευχάριστος η εξέλιξις των γεγονότων περί του ελληνικού πληθυσμού, ο οποίος, δυστυχώς αλλοιώνεται, καθώς το διαπιστώνει και ο έντιμος τ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Βασ. Κόκκινος εις άρθρον του εις την «Εστίαν». Μεταξύ των άλλων σημειώνει και αυτά:

«Το κυβερνών κόμμα βαρύνεται με το εθνικό έγκλημα της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων και μάλιστα με δαπάνες του κράτους, δια του Ν. 1609 του 1986. Αντί δε να αντιμετωπίσει το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος, με κατάλληλα μέτρα για την αύξηση των γεννήσεων, θέτει σε πρώτη προτεραιότητα την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και λαθρομετανάστες αγνώστου συνολικού αριθμού... Στην Ήπειρο και τη Θράκη είναι δυνατόν να σχηματισθεί επικίνδυνη μουσουλμανική μειονότητα, με τάση να γίνει πλειονότητα με όλες τις ευνόητες συνέπειες. Άλλωστε ο Οζάλ μάς έχει προειδοποιήσει, προφητεύσας πως η κατάληψη της Ελλάδος είναι ζήτημα χρόνου, με την υπογεννητικότητά της... Πολλοί Έλληνες αγνοούν τις επιπτώσεις και τον κίνδυνον αφελληνισμού της Χώρας δια της αποσυνδέσεως του συνδετικού κρίκου του γένους των ελλήνων, που είναι η Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία... Το κυβερνών κίνημα, έστω και την υστάτη ώρα, ας αναλογισθεί τις ιστορικές ευθύνες του».

Τη ΙΗ΄ (18η) Ιουνίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΛΕΟΝΤΙΟΥ και των συν αυτώ ΥΠΑΤΙΟΥ και ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ.

Λεόντιος ο Άγιος κατήγετο μεν από την Ελλάδα, έζησε δε κατά τους χρόνους του βασιλέως Ουεσπασιανού, εν έτει ο΄ (70). Και επειδή είχεν ανδρείαν και ρώμην φυσικήν, η οποία ηυξήθη με την ηλικίαν του σώματος, συνηριθμήθη εις τα στρατιωτικά τάγματα. Φανείς δε εις τον πόλεμον ανδρείος και πολλάς νίκας κατορθώσας, προς τούτοις δε φημισθείς ότι είχε σύνεσιν και λογισμόν φρόνιμον, δια ταύτα όλα ετιμήθη με την στολήν της στρατηγικής αξίας, και με τα άλλα σημεία αυτής· έγεινε δηλαδή αρχιστράτηγος. Ούτος λοιπόν ευρισκόμενος εις την εν Αφρική Τρίπολιν, έδιδεν εις τους πτωχούς από τα βασιλικά σιτηρέσια, και γνησίως και καθαρώς ελάτρευε τον Χριστόν. Μαθών δε περί αυτού Αδριανός ο ηγεμών της Φοινίκης απέστειλεν εις τον Άγιον τον τριβούνον Ύπατον, ομού με άλλους δύο στρατιώτας, εις εκ των οποίων ωνομάζετο Θεόδουλος. Ο δε Ύπατος, ελθών εις τον Άγιον, εκρατήθη από μίαν θέρμην υπερβολικήν, και ήκουσε μίαν φωνήν, η οποία ήλθεν άνωθεν· εφάνη δε και Άγγελος Κυρίου εις αυτόν λέγων, ότι αν θέλη να ελευθερωθή από την ασθένειαν, είναι ανάγκη να επικαλεσθή τρεις φοράς τον Θεόν του Λεοντίου· την φωνήν δε αυτήν ήκουσε και ο Θεόδουλος.

Τό ἔργο τοῦ Ραββίνου Ἀθηναγόρα! -- Γράφει ο π. Νικόλαος Δημαράς

Ποιά χάρη ἔχουν ὁ Ραββίνος Ἀθηναγόρας καί οἱ ψευδοπατριάρχες, κατά τούς Κανόνες, Δημήτριος καί Βαρθολομαῖος πού ἀκολούθησαν τήν γραμμή του καί ὅσοι τούς μνημονεύουν καί εἶναι κοινωνικοί μαζί τους;

Γιά τόν μασῶνο, ψευδοπατριάρχη Ἀθηναγόρα, ἔχουν γραφεῖ πολλά. Ἔχουν ἀποκαλυφθεῖ μέχρι σήμερα ἀρκετά στοιχεῖα, πού δείχνουν, πόσο ἀποστασιοποιήθηκε ἀπό τήν Ὀρθοδοξία.
Δείχνουν ἀκόμα, πόσο δικαιολογημένες ὑπῆρξαν, γιά τίς ἐνέργειές του, οἱ ἀντιδράσεις τῶν Ὀρθοδόξων.
Τό 1970, τρεῖς ἐπίσκοποι, ὁ πρώην Φλωρίνης Αὐγουστῖνος, ὁ Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιος καί ὁ Παραμυθίας Παῦλος, ὥς καί δεκάδα ἁγιορείτικων μοναστηριῶν, διέκοψαν τό μνημόσυνό του, ὅπως προτρέπουν τούς πιστούς οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν κάποιος ἐπίσκοπος διδάσκει ἤ ἀκολουθεῖ κάποια αἵρεση.
Ὁ Ἀθηναγόρας ὄχι μόνον ἀκολούθησε αἵρεση, τόν Παπισμό, ἀλλά ἑνώθηκε μ’ αὐτόν, και μαζί του ἕνωσε τό 1965 ὁλόκληρη τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στήν ὁποία πέτυχε νά εἶναι Πατριάρχης.
Ὑπάρχουν, ὅμως, καί τά χειρότερα!