O λαός του Θεού κοιμάται ήσυχος, αφού δεν ακούει από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου.

Ουδέποτε εις την ιστορίαν της Εκκλησίας κακόδοξοι ποιμένες εκινήθησαν τόσο άνετα και έπληξαν τόσο βάναυσα το σώμα και την αλήθειαν της Εκκλησίας όσο τα τελευταία 35 χρόνια! Όχι μόνον κατώρθωσαν να προδίδουν άνευ καμμιάς αντιδράσεως, αλλά να κάνουν και τους διοικούντας το Άγιον Όρος πειθήνια όργανά των, υπασπιστάς και προασπιστάς της πολιτικής των, ώστε αυτοί οι ίδιοι οι Αγιορείται να καταδιώκουν τους συναδέλφους των, τους ελαχίστους που ετόλμησαν τελικώς να σπάσουν το φράγμα της σιωπής και της ενόχου ανοχής και να ομολογήσουν αρρενωπά, ότι δεν ακολουθούν πλέον τον ψευδοποιμένα του Φαναρίου. Και τα χρόνια κυλούσαν. Η αίρεσις εγιγαντούτο καθημερινώς ενώ οι υπεύθυνοι της Ιεράς Κοινότητος και λοιποί καθηγούμενοι των Μονών συζητούσαν και έγραφαν για τον Μακρυγιάννη και την ελληνική γλώσσα, συνεχώς δε εντός και εκτός του Όρους εκήρυτταν για το αναγκαίον της..…νήψεως και το υπερβάλλον του ..…μυστικού γνόφου της ανατολικής Θεολογίας…  Εν τω μεταξύ ο λαός του Θεού κοιμάται ήσυχος, αφού δεν ακούει από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου.

--------------------

Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Μα δε συνέβη τώρα, όλα αυτά εκπονούνται, δρομολογούνται και εξυφαίνονται από τις αρχές του εικοστού αιώνα. Επειδή ο άνθρωπος είναι ολιγοχρόνιος δεν έχει τη δυνατότητα να βλέπει την αρχή και το τέλος του έργου. Είναι όπως μια ταινία κινηματογράφου, αν μπεις απ΄την αρχή έχεις την ευχέρεια να καταλάβεις το έργο, βλέπεις τις σκηνές από το ξεκίνημά τους. Εμείς βλέπουμε επεισόδια, το ένα διαδέχεται το άλλο, καμιά φορά εμβάλλεται σκόπιμα μια κωμική στιγμή, θολώνει τα νερά, το σκηνικό, ίσως κάποια σκηνή να μας ενθουσιάσει, αλλά το σενάριο είναι γραμμένο από του πονηρού τα κιτάπια, και ενώ φαίνεται καλό στο τέλος του έργου το κλάμα των θεατών θα πλημμυρίσει την αίθουσα του επίγειου σκηνικού! Αργά αλλά σταθερά, μακρόπνοα και ανύπνωτα.., ο πονηρός εργάζεται. Ο ξενοδόχος όμως τον βλέπει, βλέπει και τους ένοικους πόσο τον υπηρετούν ή όχι. Λύκοι αρπάζουν τα πρόβατα επειδή βόσκουν χωρίς ποιμένα και είναι ακατήχητα!

Ὁ πρῶτος ἀνθρωπόθεος -- Του αειμνήστου Στέργιου Ν. Σάκκου, ῾Ομ. Καθ. Πανεπιστημίου

ΜΟΝΑΔΙΚΗ εἶναι ἡ θέση πού κατέχει μέσα στήν ᾿Εκκλησία ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί ξεχωριστή μέσα στίς καρδιές τῶν πιστῶν. ῾Η ταπεινή καί ὁλοκληρωτική προσφορά της στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου τήν ὕψωσε καί τήν δόξασε πάνω ἀπό ὅλους τούς ἁγίους, ὥστε νά εἶναι ἡ Παναγία μας. Τό μεγαλεῖο της ὅλο, πράγματι, βρίσκεται στό ὅτι δέχθηκε ὑπάκουα καί ταπεινά νά δανείσει στόν Θεό τήν σάρκα καί τό αἷμα της καί μυστηριακά καί ὑπεράνθρωπα νά γεννήσει τόν Θεάνθρωπο. Γιʼ αὐτό καί εἶχε τήν τιμή ἡ Παρθένος Μαρία νά γίνει ὁ πρῶτος ἀνθρωπόθεος. ῾Ο Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, λένε οἱ πατέρες, γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό· αὐτό σημαίνει, νά τοῦ ἐξασφαλίσει τήν σωτηρία ἀπό τόν ὄλεθρο τῆς ἁμαρτίας καί νά τοῦ χαρίσει τήν μετοχή στή θεία μακαριότητα, τήν αἰωνιότητα τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Τό ἔργο τῆς λυτρώσεως, πού συντελέσθηκε μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἐπιτελεῖται γιά ὅλους ὅσους πιστεύουν στό ὄνομά του, μέσα στήν ᾿Εκκλησία. Μέ τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου καί μέ τή χάρη τῶν μυστηρίων ὁ ἄνθρωπος μεταμορφώνεται, ἐγκεντρίζεται στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί θεώνεται. Πρῶτο καί κύριο ἁπτό στοιχεῖο αὐτῆς τῆς ᾿Εκκλησίας ἀνέδειξε ὁ Κύριος, πρίν ἀκόμη ἡ ᾿Εκκλησία ἱδρυθεῖ, τήν Παναγία!

Άξιον Εστί !


 

Τη ΙΑ΄ (11η) Ιουνίου, η Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου εν τω «Άδην», ήτοι η υπό του Αρχαγγέλου Γαβριήλ παράδοσις του ύμνου «Άξιόν Εστιν».

Η Σύναξις αύτη και εορτή του Αρχαγγέλου Γαβριήλ έλαβε χώραν εν τω Αγίω Όρει του Άθω, εν τινι κελλίω του Μοναστηρίου του Παντοκράτορος, επονομαζομένω «Άξιόν εστιν», και εις τόπον καλούμενον Άδειν· γίνεται δε δια το εξής θαύμα. Κατά την Σκήτην του Πρωτάτου την ευρισκομένην εις τας Καρυάς, πλησίον της Ιεράς Μονής του Παντοκράτορος, είναι λάκκος μέγας, όστις είχε κελλία διάφορα, εν τινι των οποίων, τιμωμένω επ’ ονόματι της Κυρίας Θεοτόκου της Κοιμήσεως, κατώκει γέρων και ενάρετος Ιερομόναχος μετ’ άλλου υποτακτικού. Επειδή δε επεκράτει συνήθεια να γίνηται αγρυπνία καθ’ εκάστην Κυριακήν εν τη ρηθείση Σκήτη του Πρωτάτου, κατά τινα εσπέραν Σαββάτου, θέλων να υπάγη ο προρρηθείς γέρων εις την αγρυπνίαν, λέγει εις τον μαθητήν αυτού:

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ

«Αποδεχόμαστε όλα τα δόγματα τής Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, όλους τους Ιερούς Κανόνες της, όλες τις Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους και αποκρούουμε και αποκηρύσσουμε όλες τις αιρέσεις, παλαιές και νεώτερες, και μεταξύ αυτών τις πάμπολλες του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Όσοι τις δικαιολογούν ως θεολογούμενα, όσοι αναγνωρίζουν τα μυστήρια και την Χάρη τών δήθεν αδελφών  εκκλησιών, των αιρέσεων, των δήθεν εκκλησιών, αυτοί σχίζουν και διαιρούν τους Ορθοδόξους  πιστούς και υπόκεινται στα σχετικά επιτίμια των Ιερών Κανόνων, που δεν έχουν παλιώσει, ούτε έχουν ακυρωθή, αλλά ίσχυαν, ισχύουν και θα ισχύουν πάντοτε. Η Νέα Εποχή, η καινή κτίση, άρχισε δια της ενανθρωπήσεως, δια της Γεννήσεως του Χριστού, και συνεχίζεται δια των Αποστόλων και των Πατέρων. Δεν την αρχίζουν τώρα οι πατριάρχες και οι αρχιεπίσκοποι, που διακρίνουν τις εποχές και διαιρούν την Εκκλησία, για να αποφύγουν τις συνέπειες της συνεχείας και της ταυτότητος».  

«Λόγος περὶ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ» -- Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

(νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Βλέπετε αὐτὴ τὴ κοινὴ γιὰ μᾶς ἑορτὴ καὶ εὐφροσύνη, τὴν ὁποία ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἐχάρισε μὲ τὴν ἀνάσταση καὶ ἀνάληψή του στοὺς πιστούς; Ἐπήγασε ἀπὸ θλίψη.

Βλέπετε αὐτὴ τὴ ζωή, μᾶλλον δὲ τὴν ἀθανασία; Ἐπιφάνηκε σὲ μᾶς ἀπὸ θάνατο.

Βλέπετε τὸ οὐράνιο ὕψος, στὸ ὁποῖο ἀνέβηκε κατὰ τὴν ἀνύψωσή του ὁ Κύριος καὶ τὴν ὑπερδεδοξασμένη δόξα ποῦ δοξάσθηκε κατὰ σάρκα; Τὸ πέτυχε μὲ τὴ ταπείνωση καὶ τὴν ἀδοξία. Ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος γι᾿ αὐτόν, «ἐταπείνωσε τὸν ἑαυτό του γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, καὶ μάλιστα σταυρικοῦ θανάτου, γι᾿ αὐτὸ κι᾿ ὁ Θεὸς τὸν ὑπερύψωσε καὶ τοῦ χάρισε ὄνομα ἀνώτερο ἀπὸ κάθε ὄνομα, ὥστε στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ νὰ καμφθεῖ κάθε γόνατο ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ νὰ διακηρύξει κάθε γλώσσα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Κύριος σὲ δόξα Θεοῦ Πατρός».(Φιλ. β´ 8-11).

Ο μακαριστός καθηγητής Ανδρέας Θεοδώρου, γράφει:

«Ο Οικουμενισμός δεν είναι αίρεσις και παναίρεσις, ως συνήθως χαρακτηρίζεται. Είναι κάτι πολύ χειρότερον της παναιρέσεως.... Ο Οικουμενισμός είναι υπέρβασις, αμνήστευσις, παραθεώρησις, δια να μη είπωμεν νομιμοποίησις και δικαίωσις των αιρέσεων. Είναι η ετεροδοξία παρηλλαγμένη και μεταμεμορφωμένη, ήτις επιζητεί αρμονικώς να συνυπάρχη μετά της καθολικότητος... Ο Οικουμενισμός είναι νόσος προς θάνατον» 

(Α. Θεοδώρου, Η Ορθοδοξία χθες και σήμερον, Αθήναι 1973, σ. 21). 

-------------------------

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Με μία λέξη είναι ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ.
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Όλες οι αιρέσεις είναι καταδικασμένες εκ
των Αγίων οικουμενικών και πανορθοδόξων συνόδων.

Τὴν θρησκεία μας ἐμεῖς δὲν τὴ πουλοῦμε

Ζάλογγα

Δὲν θὰ ξεχάσουμε καὶ τὶς ἡ­ρωΐδες Ἑλ­ληνίδες ποὺ γιὰ νὰ μὴ αἰχμαλωτισθοῦν καὶ ἀτιμασθοῦν ἀπὸ τοὺς βαρβάρους κατακτητὲς ἐθυσίασαν μὲ ἡ­ρωϊκὸ τρόπο τὴ ζωή τους καὶ πρῶτα – πρῶτα οἱ ἡρωΐδες τοῦ Ζαλόγγου. Ὁ Διονύσιος Σολωμὸς λέγει:

«Τὲς ἐμάζωξε εἰς τὸ μέρος τοῦ Ζαλόγγου τὸ ἀκρινό/ τῆς ἐλευθεριᾶς ὁ ἔρως καὶ τὲς ἔμπνευσε χορό./ Τέτοιο πήδημα δὲν τὸ εἶδαν οὔτε γάμοι, οὔτε χαρές,/καὶ ἄλ­λες μέσα τους ἐπήδαν ἀθωότερες ζωές».

Ζάλογγα ὑπάρχουν πολλὰ σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Νάουσα, Πόντος, Ψαρά, Μεσολόγγι, Τρίπολι, κάθε τόπος Ἑλληνικὸς καὶ Ζάλογγο.

Θεόφιλος

«Θαυμᾶστε ἕνα διάλογο μὲ τὸν Κολοκοτρώνη:

-Ἐσὺ στρατηγέ, μὲ ποιοὺς πᾶς; Εἶσαι ἀγγλόφιλος;

-Ὄχι!

-Τότε θὰ εἶσαι γαλόφιλος;

-Οὔτε.

-Εἶσαι μήπως Ρωσόφιλος;

-Οὔτε αὐτό.

-Μὰ τότε τὶ εἶσαι;

-Ἐγὼ ἤμουν καὶ θὰ εἶμαι πάντοτε Θεόφιλος. Γιατὶ σὰν τὸν Θεὸ κανεὶς δὲν ἀγαπᾶ τὴν Ἑλλάδα!».

ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΟΝ ΑΝΑΛΗΨΙΝ -- ΗΛΙΟΥ ΜΗΝΙΑΤΗ Επισκόπου Κερνίκης και Καλαβρύτων

Δεύτε αναβώμεν εις το όρος Κυρίου, και εις τον οίκον του Θεού Ιακώβ, δια να γίνωμεν και ημείς επόπται της ενδόξου του Χριστού Αναλήψεως. Αναβώμεν, με ευλαβητικήν θεωρίαν, εις το τρισμακάριστον όρος των Ελαιών, εκεί όπου σήμερον ανοίγεται πανθαύμαστον θέατρον δόξης θεοπρεπούς, και ο τροπαιοφόρος αναστάς Ιησούς, ο αήττητος καθαιρέτης του Άδου, παρρησιάζει τον κατά του θανάτου περιφανέστατον θρίαμβον. Εκεί χορός Αποστόλων, όπου παραπέμπουσιν ανερχόμενον εις ουρανούς τον γλυκύτατον Διδάσκαλον. Εκεί Ταξιαρχίαι νοερών Δυνάμεων, όπου προάγουσι τον Βασιλέα της δόξης. Εκεί πληθύς δικαίων ψυχών λελυτρωμένων, όπου ακολουθούσι τον θειότατον Λυτρωτήν. Εδώθεν επίγειος Μήτηρ απολύει τον θεάνθρωπον Υιόν, πληρώσαντα της ενσάρκου οικονομίας το πολύπονον στάδιον· εκείθεν τον εκδέχεται ο ουράνιος Πατήρ, και δίδων Αυτώ την εξουσίαν του ουρανού και της γης, τον καθίζει εκ δεξιών Αυτού εν τοις επουρανίοις. Λαμπρά όντως και παμφανής, φιλέορτοι ακροαταί, είναι η παρούσα πανήγυρις.

Holy Ascension

The Lord Jesus passed forty days on earth after His Resurrection from the dead, appearing continually in various places to His disciples, with whom He also spoke, ate, and drank, thereby further demonstrating His Resurrection. On this Thursday, the fortieth day after Pascha, He appeared again in Jerusalem. After He had first spoken to the disciples about many things, He gave them His last commandment, that is, that they go forth and proclaim His Name to all nations, beginning from Jerusalem. But He also commanded them that for the present, they were not to depart from Jerusalem, but to wait there together until they receive power from on high, when the Holy Spirit would come upon them.