Έλεγαν για τον αββά Αρσένιο, ότι όλο τον χρόνο της ζωής του καθισμένος στο εργόχειρό του, είχε στον κόρφο του ένα μαντήλι για τα δάκρυα που έπεφταν από τα μάτια του.
Η προτροπή της Παρθένου -- Του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτ. Καθηγητού του Α.Π.Θ.
Ώρα μοναδική στην ιστορία του κόσμου. Τα μάτια τα σάρκινα των μαθητών μπαίνουν στην πνευματική διάσταση κι ατενίζουν το άκτιστο φως. Εκεί στο υψηλό όρος όπου τους είχε ανεβάσει ο Ιησούς Χριστός και «μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών», οι τρεις απόστολοι (Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης) γίνονται θεαταί και μάρτυρες του υπερκοσμίου, «επόπται της θεότητος» και «κοινωνοί της θείας φύσεως». Βλέπουν την ουράνια δόξα σ΄ όλη τη λάμψη και το μεγαλείο της! Κλήση και πρόκληση ιερή, για τον κάθε άνθρωπο—και για τη δική σου ψυχή, αδελφέ μου--, η ενόραση του Θεού, η κοινωνία μαζί Του· αυτή η άγια συντροφιά, που διώχνει τη μοναξιά, νικά το φόβο και εμπνέει, για τα μεγάλα και υψηλά στη ζωή. Ρωτάς πως θα την επιτύχεις; Άκουσε τι ο Πατέρας αποκαλύπτει, την ώρα που γίνεται η Μεταμόρφωση επάνω στο υψηλό όρος:
Η ταπείνωσις του Οσίου Μωυσέως του Αιθίοπος
Ακούοντας ο ευσεβής Έπαρχος της Αλεξανδρείας την καλή φήμη του Αββά Μωϋσέως του Αιθίοπος, ανέβηκε κάποτε στη σκήτη να τον γνωρίση απο κοντά. Σαν το έμαθε όμως εκείνος, έφυγε κρυφά από την καλύβα του και πήγε κατά το έλος. Στο δρόμο συνάντησε τον άρχοντα και την ακολουθία του, που έτυχε να περνάνε από κει. Οι ξένοι, που δεν τον γνώριζαν, τον σταμάτησαν και τον ερώτησαν να τους δείξη την καλύβα του Αββά Μωϋσέως.
Ο άρχοντας λυπήθηκε που είχε κάνει άδικα τόσο κόπο. Όταν έφτασε στην εκκλησία της σκήτης, είπε στους κληρικούς:
- Κάτω στην πόλι λένε τόσα καλά για τον Αββά Μωϋσή, γι’ αυτό ξεκίνησα να τον συναντήσω. Μα πριν από λίγο συναντήθηκα μ’ ένα Καλόγερο κι έμαθα από λόγου του πως πρόκειται για ανόητο άνθρωπο.
- Τί άνθρωπος ήταν αυτός; Ρώτησαν αγανακτισμένοι οι κληρικοί, που τόλμησε να μιλήση έτσι για τον Άγιο.
- Ένας μελαμψός Καλόγερος, πολύ ψηλός, με τριμμένα ρούχα.
Οι κληρικοί γέλασαν με την καρδιά τους.
- Αμ αυτός είναι ο Αββάς Μωϋσής.
Ο άρχοντας θαύμασε την ταπεινοσύνη του Γέροντος και γύρισε στην πόλι ωφελημένος.
Ο Δημήτριος Χατζηνικολάου σχολίασε την ανάρτηση "Διακοπή μνημοσύνου"
Ὄντως, ὁ «πατριάρχης» Βαρθολομαῖος, καθώς καί τά ἄλλα Πατριαρχεῖα καί Ἀρχιεπισκοπαί πού κοινωνοῦν μαζί του, ἀλλά καί οἱ μνημονευταί μοναχοί ἔχουν καταστῆ ἐργάται τῆς Κολάσεως, καθότι μέ τήν στάσιν των καί τά ψευδο-κηρύγματά των περί «ἀγάπης» καί ἑνότητος (ἐν Διαβόλῳ) κρατοῦν τόν ἀκατήχητον λαόν εἰς κοινωνίαν μέ τούς ψευδεπισκόπους των. Ἀποκρύπτουν, ὅμως, τήν συμφωνίαν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων (τῶν ἀληθινῶν ἐννοεῖται καί ὄχι τῶν ψευδο-αγίων πού ἀνακηρύσσει ὁ Βαρθολομαῖος), τοὐτέστιν τό Consensus Patrum, πού εἶναι ὅτι ἡ ἐν γνώσει κοινωνία, ἄμεσος ἤ ἔμμεσος (κατά τήν ἀρχήν τῶν «συγκοινωνούντων δοχείων») μέ ἀκαθαιρέτους αἱρετικούς «ποιμένας» ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΝ καί τόν ΚΟΛΑΖΕΙ.