Ἡ ἐντολή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι σαφής. Συγχωροῦμε τόν ἀδελφό μας, γιά νά συγχωρηθοῦμε ἀπό τόν Πατέρα Του καί Πατέρα μας. Τά χρέη δέν ξεπληρώνονται μέ δική μας δυνατότητα· καί ὅλον τόν κόσμον, ἄν κατακτήσομεν, ὁ τρόπος νά συγχωρεθοῦν οἱ ἁμαρτίες, εἶναι διαφορετικός καί τελείως ξένος ἀπό τίς δικές μας σκέψεις καί ἱκανότητες.
Ὀφείλουμε νά παραδεχτοῦμε ταπεινά καί ὀριστικά, ὅτι ἡ ἄφεσις καί ἡ συγχώρησις, ἀνήκει ἀποκλειστικά στή σφαῖρα τοῦ Θεοῦ· στήν θυσία τοῦ Χριστοῦ. Ἄν δέν ἀκολουθήσομε σωστά τόν Μεσσία, θά βρίσκουμε μπροστά μας, μεγάλα καί ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια, ἄλυτα προβλήματα συνεχῶς. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν θέλει νά μᾶς πληγώσει· σέβεται τό αὐτεξούσιον μέ τό ὁποῖον Ἐκεῖνος, μᾶς προίκισε. Λέγει λοιπόν: «ἀγάπησε καί ἄφες τά ὀλίγα πταίσματα τοῦ ἀδελφοῦ σου, γιά νά σοῦ χαριστοῦν τά ἀμέτρητα χρέη ἀπό τόν Θεόν. Ἄλλαξε ζωή· μή γίνου πονηρός, ἀλλά ἐλεήμων, σπλαχνικός, ὅπως ὁ Πατήρ ὁ οὐράνιος».