Ο Θεός δέχεται τη μετάνοια του αμαρτωλού


Του Άγ. Ιωάν. του Χρυσόστομου. 

Θα σηκωθώ και θα πορευθώ προς τον πατέρα μου, λέγει ο άσωτος, και θα του πω: «Πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό και ενώπιόν σου και δεν είμαι άξιος να ονομασθώ υιός σου. Κάνε με σαν ένα από τους δούλους σου». Μου αρκούν για τη σωτηρία μου αυτά τα λόγια. Μου αρκεί για μεσολάβηση το όνομα του πατέρα μου. Γιατί δεν μπορεί ο δικός μου πατέρας, όταν προσφωνηθή πατέρας από μένα, να μη φανή και στα έργα πατέρας. Δεν μπορεί να μη συγκινηθούν τα σπλάχνα του, γιατί είναι εύσπλαχνος. Δεν μπορεί, όταν ακούση το «ήμαρτον», να μη δώση συγγνώμην στα παραστρατήματά μου... Γνωρίζω πόσα κατορθώνει σ' αυτόν η μετάνοια. Γνωρίζω πόση δύναμη έχουν μπροστά του τα δάκρυα... Γνωρίζω του Θεού μου την αγαθότητα. Γνωρίζω του πατέρα μου την ημερότητα. Θα με ελεήση τώρα που μετανοώ, εμένα που δεν με τιμώρησε όταν αμάρτανα.
 

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ



Χρήστου Γεωργίου Αργυρακοπούλου                                                                                           (εκπαιδευτικού, 1964)

«Η γαρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται, η δε του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται» (Αποστόλου Παύλου Β΄ Κορ. ζ:10).

Γενική είναι η ομολογία και καθολικό το συμπέρασμα, ότι η ανθρωπίνη κοινωνία δεν συμπεριφέρεται κατά τρόπον πολιτισμένον και ομαλόν. Η εικόνα, την οποίαν παρουσιάζει ο σύγχρονος άνθρωπος, τόσον ως άτομον, όσον και ως σύνολον, μαρτυρεί, ότι σοβαρά κρίσις υπάρχει εις τον κοινωνικόν μηχανισμόν. Το κοινωνικόν σκάφος κλυδωνίζεται και δεινώς βασανίζεται. Έξωθεν μεν βάλλεται υπό των αφρισμένων συγχρόνων ρευμάτων έσωθεν δε τείνει να παραλύση εκ της απειθαρχίας και ακαταστασίας, την οποίαν παρουσιάζει το εγκαταλείψαν τας θέσεις του λογικόν πλήρωμα. Οι άνθρωποι προχωρούν με κατεστραμμένην την πυξίδα του ηθικού βίου. Αρέσκονται εις τας ευκόλους λύσεις της ζωής και ζουν χωρίς το αίσθημα της ευθύνης. Η οικογένεια διέρχεται ηθικήν κρίσιν, οι δεσμοί της συντρίβονται και διαλύονται, ενώ τα μέλη της επιπλέουν, ως άλλα ναυάγια, επί του θολού κοινωνικού πελάγους. Η νεολαία αφήρεσε τον ζυγόν της πειθαρχίας και της ηθικής και καλπάζει αφηνιασμένη και ασύδοτη προς τον ευρύ και εύκολον κατήφορο. 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.


Κλείνοντας αὐτή τήν ἑνότητα πρέπει νά ἀναφέρωμε ὅτι σήμερα τό αὐτοδιοίκητο τοῦ ἁγ. Ὄρους δέν ὑπάρχει, διότι οἱ Μονές τό ὑπέταξαν οἰκειοθελῶς στόν Πατριάρχη, εἰδικά εἰς τά θέματα τῆς πίστεως, ὁ δέ Πατριάρχης ἀντιμετωπίζει καί συμπεριφέρεται πρός τίς μονές τοῦ Ὄρους ὅπως συμπεριφέρεται ὁ κάθε Μητροπολίτης στόν κόσμο πρός τούς μοναχούς τῆς δικαιοδοσίας του, δηλαδή σάν ἀφέντης. 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Κατά το μέτρο της πίστεως

Μια ψυχή που καθαρίζεται από τα ψεκτά πάθη της, δηλαδή από την φιληδονία, τη φιλοδοξία, και τη φιλαργυρία, σ’ όλες τις λεπτομέρειές των, αποκτά δύναμη, αγαθότητα, και ελευθερία. Το θυμοειδές στρέφεται κατά των δαιμόνων μονάχα, το επιθυμητικό μεταβάλλεται σε αγάπη προς τον Θεό, και τον άνθρωπο και το λογιστικό κινείται με καθαρότητα στην προσευχή και στις πνευματικές θεωρίες, ενώ το Άγιο Πνεύμα, με τις άκτιστες ενέργειές του, πνευματοποιεί τις φυσικές αρετές κατά το μέτρο της πίστεως.

Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως : Ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐπλάσθη ὅπως γνωρίσῃ καὶ δοξάσῃ τὸν Θεὸν



(ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΝ ΣΤΟ "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΩΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ" ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΑΚΟΥ - ΑΘΗΝΑΙ 1899. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΟ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ)

   ληθς  νθρωπος πλάσθη πως γνωρίσ τν Θεν κα δοξάσ ατόν. Οτός στιν λόγος κα  σκοπς τς δημιουργίας του, τοτο τ νατεθν ατ π γς ργον, οτος λόγος, δι’ ν πλάσθη ν θικν κα θικς λεύθερον ν. πλάσθη λοιπν πως ψοται πρς τν Θεόν, πως ατν πιποθ κα πιζητ, ατν γαπ, λατρεύ κα δοξάζ.πλάσθη πως  δημιουργία  π τν θείων χειρν το Δημιουργο ξελθοσαναγνωρίσ κα δοξάσ τν Δημιουργν ατς. Ναί, τούτου νεκεν πλάσθη, κα ατη μόνη ποστολ το νθρώπου· τοτο μαρτυρεται κ τε τς πνευματικς ατο φύσεως, κ τε τν πόθων ατο κα τς κδηλώσεως τν καθόλου ψυχικν ατο δυνάμεων. Ἐὰν μ ἡἀσχολία ατη ν τ κύριον ατο ργον, οδεμία τέρα σχολία δύναται ν ξηγήσ τν λόγον τς μφανίσεως ατο π τς γς, τν λόγον τς λογικότητος, θικότητος καὶἐλευθερίας ατοτοι τν μφάνισιν τοιούτου πνευματικο ντος. Τ μ δεσμούμενον π τς γς νθρώπινον πνεμα, λλ’  πρς τος ορανος νιπτάμενον κα πρς τ πειροννατενίζον κα διαπύρους πόθους χουσα καρδία το θαυμασίου τούτου ντος π οδενος τν γηΐνων ποτ πληρουμένη, π’ οδεμις τέρας ξηγεται γηΐνης ποστολς, διότι πάντα τ γήϊνά εσι πεπερασμένα κα νεπαρκ διά τε τν νον κα τν καρδίαν τοιούτου ντος, κα οδν ξ ατν κανοποιε τς παιτήσεις το νος κα τς καρδίας ατο. Οδες λόγος, οδεμία σχολία γήϊνος δύναται ν δώσ κανοποιούσαν ξήγησιν το φαινομένου ν τῷἀνθρώπ νθρωπος νευ τς γνώσεως το Θεονευ το θείου ργου τς ποστολς ατο εναι ν κατανόητον, εναι μυστήριον κατάληπτον, εναι ντίφασις πρς τν φύσιν. μφάνισις ατο π τς γς νευ ψηλς ποστολς, νευ τς πρς τν Θενπικοινωνίας εναι νεξήγητος, εναι περιττότης. δού, φαιρέσατε τς π’ ατοδημιουργηθείσας νάγκας, πόδοτε ατ τν πλοτον κα τν φθονίαν τς φύσεως καὶἐρευνήσατε τ κάθεκτον ατο πνεμα, ρευνήσατε τος πείρους τς καρδίας ατοπόθους, κα θέλετε ερη τ μν πνεμα ατο παιτον νδελεχ σχολίαν, τν δ καρδίανπιποθοσαν τ πειρον. Πόθεν  νδελέχεια ατη το πνεύματος; Πόθεν τ καινόν ν τκαρδί; Πς  γήϊνος νθρωπος μένει νικανοποίητος κ τν γηΐνων; Πόθεν  νεπάρκεια ατν; Πόθεν α ξέναι πρς τν περ ατν φύσιν παιτήσεις ατο; Βεβαίως  πάνσοφος Δημιουργός,  δημιουργήσας κα διαπλάσας τν καρδίαν ατο τοιαύτην δν προέθετο ν καταστήσ τν νθρωπον δυστυχ δι τς πιζητήσεως κενν πόθων κα ρμν, διότι ἡἀγαθότης ατο πανταχο μφαινομένη κα μαρτυρουμένη ποκρούει τοιαύτην πόθεσιν.δόθησαν ρα σκοπίμως κα λελογισμένως πρς ίδιον ατο ετυχίαν κα ληθμακαριότητα· δόθησαν ατ πως ρωσιν ατν τν γηΐνων, ποσπάσωσιν κ τν χθαμαλν κα ταπεινν κα νυψώσωσι πρς τ ψηλ κα μεγάλα κα θεα κα οράνια καὶἀναδείξωσι ατν ληθ κορωνίδα τς δημιουργικς κτίσεως. Ναί, οτος  λόγος τς δημιουργίας το νθρώπου, ποχρεο μς ν δεχθμεν κα τν πόθεσιν ταύτην, ς τν μόνην ληθ κα βεβαίαν διότι συνηγορε πρς ταύτην ατ  το Θεο γαθότης κασοφία.  πόθεσις ατη τοσοτον στν ληθής, σον εναι σύμφωνος κα πρς τάςμφύτους το νθρώπου ρμς κα προς τν θείαν γαθότητα κα πανσοφίαν ατο. Τνλήθειαν ταύτην μαρτυρε κα  γία Γραφ λέγουσα τι  Θες πλασε τν νθρωπον κατ’ εκόνα κα μοίωσιν ατοπως καταστήσ ατν κοινωνν τς δίας γαθότητος καμακαριότητος.  νθρωπος λοιπν δημιουργήθη να γνωρίσ τν Θεόν, να δ τν δόξαν ατο κα δοξάσ ατν ς Ποιητν κα Πλάστην του κα ς Δημιουργν το κόσμου. Ναί, νθρωπος εναι τ νσώματον νοερν τάγμα, τ πλασθν π τς γς να προσφέρ δόξαν τ Θε προορισμς ρα κα  ποστολ το νθρώπου ν προσφέρ λατρείαν τ Θεῷἐπ τς γς, λατρείαν ν πνεύματι κα ληθεα, ς ν οραν ο θεοι γγελοι. Τοτο τὸἔργον τς το νθρώπου ποστολς· τοτο μαρτύρησε κα  Σωτρ μν κατ τ τέλος τςν τ κόσμ πληρώσεως το ργου τς ποστολς ατοτε πρς τν οράνιον ατοΠατέρα ποτεινόμενος λεγε· «Πάτερ, γ σ δόξασα π τς γς, τ ργον τελείωσα δέδωκάς μοι να ποιήσω» (ωάν. ιζ΄, 4). ργον λοιπν τς ποστολς το Σωτρος το δόξα το Θεο· στάλη να δοξάσ τν Θεν κα να διδάξ τος νθρώπους τι τ ργον κα ποστολ ατο εναι  δόξα το Θεο κα  ν Πνεύματι κα ληθεῖᾳ λατρεία.



  Πενταπόλεως ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Άνθισε το ακάνθινο στεφάνι του Εσταυρωμένου Ιησού στην ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου


Εικόνα 


Πολλοί μιλάνε για θαύμα. Άλλοι πάλι, για θεϊκό μήνυμα. Σε καιρούς χαλεπούς, με την κρίση να μαστίζει τη χώρα μας, τη φτώχεια, τη δυστυχία και την κατάθλιψη να οδηγούν πολλούς συνανθρώπους μας στο αδιέξοδο, ακόμη και την αυτοκτονία, στις παρυφές του Υμηττού πάνω από του Παπάγου, ένα εκπληκτικό, ελπιδοφόρο όσο και ανεξήγητο φαινόμενο, λαμβάνει χώρα τις τελευταίες ημέρες. 
Στην ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, το ακάνθινο στεφάνι που το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, περιέβαλε τον εσταυρωμένο Ιησού, ανθίζει!!! Πάνω από δύο μήνες πέρασαν από την εβδομάδα των Παθών του Κυρίου και μικρά κόκκινα άνθη και πολλά φύλλα που όλο και πυκνώνουν, στολίζουν πλέον το ακάνθινο στεφάνι του Ιησού Χριστού!!!

Πολλοί, μέσα στην καταχνιά των ημερών, βλέπουν στο φαινόμενο αυτό, ως μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας.

Η ηγουμένη της ιεράς μονής κ. Χριστονύμφη Σπυροπούλου, δεν ήθελε να μας δώσει κανένα επιπρόσθετο στοιχείο για το φαινόμενο, αλλά περιορίσθηκε να πει: «Προτιμούμε να μείνει στην αφάνεια. Παρακαλώ πολύ μην δημοσιεύσετε τίποτε. Δεν θέλουμε να δοθεί δημοσιότητα, αλλά να παραμείνει ως μαρτυρία δική μας, εντός της ιεράς μονής. Δεν επιθυμούμε η ιερά μονή να αποτελέσει αφορμή για οποιονδήποτε σχολιασμό».

Η ηγουμένη, είχε δυσάρεστη εμπειρία πριν από χρόνια, όταν είχε σημειωθεί άλλο θαυματουργό φαινόμενο στο εκκλησάκι του Αγίου Νεκταρίου (ανήκει στην μονή και βρίσκεται δίπλα από τον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο) και τότε, η επί μακρώ προσέλευση πιστών είχε αποτελέσει αντικείμενο μεμονωμένων κακόπιστων σχολιασμών, ότι –δήθεν- η ιερά μονή επωφελείτο οικονομικά από το γεγονός. Η μακραίωνη ιστορία της ιεράς μονής, η οποία έχει αποδείξει ότι παραμένει τόπος αυστηρά μοναστηριακός και μακριά από κοσμικές εκφάνσεις, έθεσε άμεσα στο περιθώριο τέτοιες μεμονωμένες συκοφαντίες. Η σεμνότητα και το χριστιανικό ήθος της ηγουμένης άλλωστε, το αποδεικνύουν.
 

Το γεγονός όμως, με το κατάξερο ακάνθινο στεφάνι πάνω από τον εσταυρωμένο Ιησού, το οποίο ξαφνικά ανθίζει, δεν μπορεί να αποσιωπηθεί, διότι συγκλονίζει ως φαινόμενο από μόνο του.

Ο πατήρ Ευάγγελος, δείχνει με θαυμασμό το ανθισμένο πλέον στεφάνι

Το ίδιο αποκαλύπτει και ο ιερέας Ευάγγελος Πιτσουλάκης ο οποίος κάθε Κυριακή εκτελεί το Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας στην ιερά μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου: «Το ακάνθινο στεφάνι ήταν επί τρεις μήνες κατάξερο, φρυγανιασμένο, έτοιμο να πέσει. Ήταν ένας νεκρός οργανισμός και όμως, εδώ και λίγες ημέρες βγάζει πολλά φυλλαράκια και κόκκινα μικρά άνθη. Συγκλονίστηκα όταν το είδα. Να πάνε να δουν όσοι δεν πιστεύουν στον Χριστό και στα θαύματα».
 

Ρωτήσαμε τον ιερέα εάν στο συγκεκριμένο μοναστήρι, έχουν σημειωθεί και κατά το παρελθόν παρόμοια θαυματουργά φαινόμενα.

Πατήρ Ευάγγελος: Γνωρίζω πολύ καλά ότι παλαιότερα, υπήρχε στην ιερά μονή μια μικρή εικόνα της Παναγίας που δάκρυζε κι έβγαζε μύρο. Την θυμάμαι την εικόνα αυτή. Μια καλόγρια που έφυγε από το μοναστήρι, πήρε μαζί της και την εικόνα.
 

Υπάρχει επιστημονική εξήγηση του συγκεκριμένου φαινομένου; Μπορεί ένα ξερό κλαδί που δεν ποτίζεται ούτε βρέχεται, ένας νεκρός οργανισμός που παραμένει επί μήνες σε κλειστό χώρο, ξαφνικά να παίρνει ζωή;
 

Ρωτήσαμε τον γεωπόνο κ. Σοφιανίδη, ο οποίος ήταν κατηγορηματικός: «Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε είναι δυνατόν, ένα ξερό φυτό να ανθίσει από μόνο του».
 

Σε στιγμές που ο τόπος διέρχεται τεράστια κρίση και η πίστη των χριστιανών δοκιμάζεται, φαινόμενα σαν αυτό που αντικρίζουν οι προσερχόμενοι στην ιερά μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου πιστοί, στις παρυφές του Υμηττού, αν μη τι άλλο προσφέρουν παρηγοριά, ελπίδα και αισιοδοξία ότι ο Χριστός είναι ζώσα πραγματικότητα. Βρίσκεται δίπλα μας και δείχνει την παρουσία Του.
 

Ο πατήρ Ευάγγελος Πιτσουλάκης ομολογεί ότι και ο ίδιος αισθάνεται συγκλονισμένος για το φαινόμενο. Μιλάει για θαύμα και καλεί τους πιστούς να το δουν από κοντά

Για την Ιερά Μονή τού Αγίου Ιωάννου τού Θεολόγου, αξίζει να πούμε ότι βρίεσκεται κτισμένη στους Δυτικούς πρόποδες τού Υμηττού. Υπάγεται Εκκλησιαστικά στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών και Διοικητικά στα όρια τού Δήμου Παπάγου – Χολαργού. Κατά τον Καθηγητή Φιλοσοφίας τού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ι. Θεοδωρακόπουλο, προϋπήρχε στην θέση αυτή αρχαίος Ναός της Αρτέμιδος και αργότερα παλαιοχριστιανικός ναός της Παναγίας.

Ο κυρίως Ναός, χρονολογείται στον 11ο – 12ο αιώνα , ο νάρθηκας τέλος 13ου αρχές 14ου, η Τράπεζα και το οψοφυλάκιο τον 16ο αιώνα.

Η παράδοση λέει ότι όταν σπούδαζε ο Μέγας Βασίλειος στην Αθήνα, μελετούσε στο σημείο όπου βρίσκεται η ιερά Μονή.

Το αρχαιότερο έγγραφο πού σώζεται και αφορά στην προσφορά τού φόρου από τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής ( Πετράκης ) είναι του έτους 1702. Σε έγγραφο του έτους 1722, αναφέρεται η πώληση της περιοχής της Ιεράς Μονής στην Ιερά Μονή Πετράκη. Τον 18ο αι. κατέστη Μετόχιο της Μονής Ασωμάτων - Πετράκη. Το έτος 1942 εγκαταστάθηκε σε αυτή γυναικεία αδελφότης.
Από το 1971 λειτουργεί ως Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή.

Μέγας Αντώνιος : ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΣΟΥ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ


Ὅταν πηγαίνεις εὐχαριστημένος νὰ πέσεις στὸ κρεβάτι σου, ἀφοῦ ἀναλογιστεῖς μέσα σου τὶς εὐεργεσίες καὶ τὴν τόσο μεγάλη πρόνοια τοῦ Θεοῦ, γεμίζεις ἀπὸ ἀγαθὲς ἔννοιες καὶ χαίρεσαι περισσότερο.

Τότε ὕπνος τοῦ σώματος γίνεται γιὰ σένα ξύπνημα τῆς ψυχῆς καὶ τὸ κλείσιμο τῶν ματιῶν σου γίνεται ἀληθινὴ όρασις τοῦ Θεοῦ καὶ σιωπή σου, κυοφορώντας μέσα σου τὸ ἀγαθόν, ἀναπέμπει συνειδητά, ἀπὸ τὸ βάθος τῆς ψυχῆς καὶ μ᾿ ὅλη της τὴ δύναμη, δόξα πρὸς τὸ Θεὸ τῶν ὅλων.
Διότι, ὅταν ἀπουσιάζει ἡ κακία ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, τότε, παραπάνω ἀπὸ κάθε πολυτελῆ θυσία, ἡ εὐχαριστία καὶ μόνη ἀρέσει στὸ Θεό. Σ᾿ Αὐτὸν πρέπει ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.