ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΟΡΟΝΟΪΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ -- Του Νικολάου Πανταζή, Θεολόγου

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Όχι όμως για τους πολλούς. Μόνο για τους λίγους, για “το μικρό ποίμνιο” (Λουκ. 12, 32). Το μεγάλο ποίμνιο, το τεράστιο πλήθος της κρατικής- κρατούσης “εκκλησίας” διαπερνά μεγάλους πυρετούς, τιτάνιους πανικούς και ανυπέρβλητες φοβίες. Διέρχεται αδάμαστες «τρικυμίες εν κρανίω». Στέκεται στύλη άλατος «εν τω Αποστολείω». Δεν προσκυνά τον Τίμιο Σταυρό. Δεν φιλάει τις εικόνες. Προσκυνάει πανικόβλητος τα μέτρα προστασίας από τον Κορονοϊό. Αποδίδει στον Καίσαρα όσα ανήκουν «τω Θεώ».

Ο μέχρι πρότινος «περιούσιος Λαός του Θεού» κατήντησε θυσιαστικός βωμός του «Σεργιανισμού». Έπαυσε να ψάλλει πλέον «Τίς Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών»! Ψάλλει σύγκορμος, απομονωμένος και κλειδαμπαρωμένος: «Τίς ιός μέγας ως ο Κορονοϊός»! Η Αυγούστα Πολιτεία «Αυγούστου μοναρχήσαντος» δεσπόζει, επικρατεί και παγκοσμίως κυριαρχεί «τω δόγματι τω τυραννικώ»: Οι Εκκλησίες να κλείσουν, να πάψουν τα Χερουβικά και για καλά «να μην κολλήσουν οι πιστοί…». Μα, αν φοβούνται μη κολλήσουν, τί σοϊ “πιστοί” είναι;

Οι οικουμενιστές ιεράρχες και οι συμβιβασμένοι στην παναίρεση νεο-ορθόδοξοι, προσκυνούν την Εικόνα του Θηρίου. Απαρνήθηκαν τρις το Δόγμα το Αγιοπατερικό της Αγίας Ζ΄ Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου: «η τιμή της Εικόνος επί το πρωτότυπον διαβαίνει» και προβαίνει σήμερα στην ασυγχώρητη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος: Δεν κοινωνάω, δεν εκκλησιάζομαι, δεν φιλώ τις Εικόνες ούτε το χέρι του ιερέως «για να μην κολλήσω τον κορονοϊό».

Η νηστεία κάνει θαύματα

                                    

Έρευνα του Πανεπιστημίου Κρήτης δείχνει ότι οι διατροφικές επιταγές της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι άκρως ευεργετικές για την υγεία των παιδιών

Oι διατροφικές επιταγές της Ορθόδοξης Εκκλησίας φαίνεται ότι λειτουργούν… θαυματουργά για την υγεία των παιδιών. Νέα μελέτη του Πανεπιστημίου Κρήτης καταδεικνύει ότι οι 180 με 200 ημέρες νηστείας τον χρόνο όχι μόνο δεν «φρενάρουν» την ομαλή ανάπτυξη όσων παιδιών απέχουν από την κατανάλωση ζωικών τροφίμων, αλλά βοηθούν και στη διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους, κόντρα στη διαρκώς αυξανόμενη παιδική παχυσαρκία. Αφότου οι οικογένειες έπαψαν να μαγειρεύουν καθημερινά, τα παιδιά άρχισαν να καταναλώνουν συχνότερα φαγητά-«σκουπίδια», με συνέπεια το βάρος τους να αυξηθεί.
Oι διατροφικές επιταγές της Ορθόδοξης Εκκλησίας φαίνεται ότι λειτουργούν… θαυματουργά για την υγεία των παιδιών. Νέα μελέτη του Πανεπιστημίου Κρήτης καταδεικνύει ότι οι 180 με 200 ημέρες νηστείας τον χρόνο όχι μόνο δεν «φρενάρουν» την ομαλή ανάπτυξη όσων παιδιών απέχουν από την κατανάλωση ζωικών τροφίμων, αλλά βοηθούν και στη διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους, κόντρα στη διαρκώς αυξανόμενη παιδική παχυσαρκία.

Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου

4. Ο 15 ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου

Α. Πότε η παύση της «κοινωνίας» με τον επίσκοπο επαινείται

Η Πρωτοδευτέρα Σύνοδος συγκλήθηκε το έτος 861, από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ, γιο του εικονομάχου Θεοφίλου. Ο 15 ος Κανόνας της Συνόδου αυτής, είναι ένας άλλος Κανόνας, που προβλέπει την παύση ή διακοπή της «κοινωνίας» από τον επίσκοπό του. Ο Κανόνας αυτός είναι πολύ σημαντικός. Αναφέρεται όμως, μόνο σε μία ειδική περίπτωση. Όταν κάποιος επίσκοπος κηρύττει δημόσια αίρεση, καταδικασμένη από Συνόδους και Πατέρες. Στη περίπτωση αυτή ο Κανόνας λέει, πως όποιος παύει την «κοινωνία» από τον επίσκοπο, που κηρύττει αίρεση, προτού ακόμα αποφασίσει η Σύνοδος, αυτός όχι μόνο δεν πρέπει να τιμωρείται, αλλ’ απεναντίας να επαινείται, γιατί έπαψε την κοινωνία» από ψευδεπίσκοπο και ψευδοδιδάσκαλο, όπως αποκαλεί τον αιρετικό επίσκοπο, και δεν τεμάχισε την Εκκλησία, αλλ’ απεναντίας την έσωσε από σχίσματα. 

Β. Ποιες αιρέσεις αφορά ο 15 ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου:

Τη Β΄ (2α) Απριλίου, ο Όσιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, ο εν τω κόλπω της Νικομηδείας ασκήσας εν έτει ασμ΄ (1240), εν ειρήνη τελειούται.

Γρηγόριος, ο Θεοφόρος Πατήρ ημών, κατήγετο από τα μέρη της Βιθυνίας· οι γονείς του ήσαν ευσεβείς και περιφανείς, ευγενείς μεν κατά το γένος, ευγενέστεροι δε κατά την γνώμην και την αρετήν. Ανατραφείς δε ούτος από τοιούτους γονείς, δεν επρόσεχεν εις τα παιχνίδια των παιδίων, εις τα οποία χαίρεται η νεότης, αλλ’ είχεν ως απασχόλησίν του διαρκή τους θείους λόγους των Γραφών. Όμως δεν εστάθη έως εδώ, αλλά ηθέλησε να μάθη και τα Ελληνικά μαθήματα και να προτιμήση εκ τούτων ό,τι εύρη καθαρόν από κακίαν. Όθεν, με την φυσικήν οξύτητα του νοός του και με την μελέτην και άσκησιν, εις ολίγον καιρόν έμαθεν όλα τα καλά και ωφέλιμα μαθήματα, δια να ημπορή με αυτά να μη συλλαμβάνεται από τας παγίδας και τα σοφίσματα των εναντίων εις την Ορθοδοξίαν, αντιθέτως δε να δύναται να πολεμή αυτούς από μακράν με τα πτερά των λόγων του ή να τους κτυπά με τα άρματα της ελλογίμου γλώσσης του, όταν ήθελε τύχει να συνομιλούν.

1η Απριλίου : Ο αγώνας της ΕΟΚΑ για Ένωση με την Ελλάδα

Προκήρυξη ΕΟΚΑ

Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων αναλαμβάνομεν τον αγώνα διά την αποτίναξιν του αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο, το οποίον μας κατέλιπον οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην "Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ".

Αδελφοί Κύπριοι,

Από τα βάθη των αιώνων, μας ατενίζουν όλοι εκείνοι, οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνικήν ιστορίαν διά να διατηρήσουν την ελευθερίαν των, οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι τριακόσιοι του Λεωνίδα και οι νεώτεροι του Αλβανικού έπους.

Ἡ ὀρθόδοξος μαρτυρία μέ λόγους καί κείμενα, ἡ ὁποία ὅμως δέν συνοδεύεται μέ ἀποτείχισιν ἀπό τούς κακοδόξους, εἶναι λόγος κενός ἤ μᾶλλον παραπλανητικός -- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, ἀν. καθηγητοῦ τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Γιά ὅποιον γνωρίζει στοιχειωδῶς τά δογματικά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ ἰσχυρισμός πού ὑπάρχει εἰς τόν τίτλον τοῦ συντόμου αὐτοῦ ἄρθρου εἶναι αὐτονόητος καί ἀναντίρρητος. Ἔχει δέ ἀποδειχθῆ χιλιάδες φορές κατά τά τελευταῖα 100 περίπου χρόνια, μέ βάσιν τήν ἁγίαν Γραφήν, τίς ἱερές Συνόδους καί τούς Ἁγίους Πατέρας, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνον ἐδίδαξαν αὐτά τά αὐτονόητα, ἀλλά καί τά ἐφήρμοσαν εἰς τήν πρᾶξιν, μέ τήν στάσιν των ἔναντι τῶν αἱρετικῶν καί τῶν ἀλλοθρήσκων. Ἑπομένως, δέν ὑπάρχει ἀνάγκη γιά ἕν ἀκόμη μακροσκελές ἄρθρον πού ν’ ἀποδεικνύῃ αὐτά τά αὐτονόητα. Στόχος τοῦ παρόντος εἶναι νά τά ὑπενθυμίσῃ σέ κάποιους ἀγαπητούς ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι δείχνουν μέν ζῆλον εἰς τήν ὑπεράσπισιν τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅταν αὐτή κακοποιῆται ἀπό τούς ἰδίους τούς ταγούς της, ἀλλ’ ἀρνοῦνται κατηγορηματικῶς ν’ ἀποτειχισθοῦν ἀπό αὐτούς! Μάλιστα, μερικοί ἀπό αὐτούς πηγαίνουν ἕν βῆμα παραπέρα καί κατηγοροῦν ὅσους ἔχουν ἤδη ἀποτειχισθῆ, ὅτι δῆθεν κάνουν σχίσμα! 

Αὐτοί, λοιπόν, οἱ γιαλαντζί «ὀρθόδοξοι», ἔχουν κάνει τήν Ἁγίαν Γραφήν, τούς Ἱερούς Κανόνας καί τούς Ἁγίους Πατέρας «λάστιχον», καί ὄχι μόνον ἀρνοῦνται νά συμμορφωθοῦν μέ τήν διδασκαλίαν καί πρᾶξιν τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτειχιζόμενοι ἀπό τούς κακοδόξους πατριάρχας καί ψευδεπισκόπους πού κηρύσσουν διάφορες αἱρέσεις καί ἑνώνονται μέ διάφορα σχίσματα, ἀλλά καί «προσαρμόζουν» τήν Ὀρθόδοξον διδασκαλίαν στά δικά τους μέτρα, ὥστε αὐτή νά «συμφωνῇ» μέ τήν ἀντορθόδοξον στάσιν των! Τό ἀποτέλεσμα εἶναι μία τερατογονία, τήν ὁποίαν περιέγραψε μέ γλαφυρόν τρόπον ὁ ἀείμνηστος λόγιος Ἱερομόναχος τῆς Πάρου π. Θεοδώρητος (+2007) μέ τά ἑξῆς (περίπου) λόγια: «Οἱ λεγόμενοι ‘συντηρητικοί ἀντιοικουμενισταί’ τήν Παρασκευήν γράφουν πύρινα ἄρθρα κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τό Σάββατον συντρώγουν φιλικώτατα καί ἐν ἑνί φρονήματι μέ τούς Οἰκουμενιστάς καί τήν Κυριακήν συλλειτουργοῦν καί συνεορτάζουν μέ αὐτούς!» Ὅταν δέ τούς ἐλέγξῃ κάποιος διά τήν ἀντιφατικήν αὐτήν συμπεριφοράν, τότε εὑρίσκουν διαφόρους -- παντελῶς ἀστηρίκτους -- δικαιολογίες, οἱ ὁποῖες οὐσιαστικῶς σημαίνουν ὅτι ἡ διδασκαλία καί πρᾶξις τῆς Ἐκκλησίας στό θέμα τῆς ἀποτειχίσεως εἶναι δῆθεν ἀνεφάρμοστος, χωρίς ν’ ἀντιλαμβάνωνται οἱ δυστυχεῖς ὅτι ἔτσι ἐφαρμόζουν εἰς τήν πρᾶξιν τήν διδασκαλίαν τοῦ «πατριάρχου» (διάβαζε «αἱρεσιάρχου») Βαρθολομαίου, τόν ὁποῖον οἱ ἴδιοι κατηγοροῦν ὡς ὀλετῆρα τῆς Ὀρθοδοξίας! Ἰδού ἡ ἐν λόγῳ διδασκαλία:

«Δέν δύνανται νά ἐφαρμοσθοῦν σήμερον καί πρέπει νά τροποποιηθοῦν αἱ διατάξεις αἱ κανονίζουσαι τάς σχέσεις τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πρός τούς ἑτεροδόξους καί ἑτεροθρήσκους. Δέν δύναται ἡ Ἐκκλησία νά ἔχῃ διατάξεις ἀπαγορευούσας τήν εἴσοδον εἰς τούς ναούς τῶν ἑτεροδόξων καί τήν μετ’ αὐτῶν συμπροσευχήν, καθ’ ἥν στιγμήν αὕτη διά τῶν ἐκπροσώπων αὐτῆς προσεύχεται ἀπό κοινοῦ μετ’ αὐτῶν διά την τελικήν ἕνωσιν ἐν τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ἐλπίδι. (Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη, διδακτορική διατριβή μέ τίτλον «Περί τήν Κωδικοποίησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν Κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ», Ἀνάλεκτα Βλατάδων, Ἀριθμ. 6, Πατριαρχικόν Ἵδρυμα Πατερικῶν Μελετῶν, Θεσσαλονίκη 1970, σ. 73.)

Βεβαίως, ἡ τροποποίησις τῶν ἱερῶν Κανόνων δέν εἶναι ἡ μόνη διδασκαλία τοῦ κ. Ἀρχοντώνη. Ἔχει διδάξει καί πράξει χιλιάδες ἄλλα ἀτοπήματα, τά ὁποῖα ἔχουν γίνει ὅλα γνωστά! Συνεπῶς, οἱ ὡς ἄνω «θεολογοῦντες» εἶναι παντελῶς ἀναπολόγητοι πού παραμένουν εἰς ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν μέ αὐτόν. Χάριν παραδείγματος, ἄς θυμηθοῦμε καί τό ἄλλο ἀμίμητον, πού ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἠρεύχθη τό 1998:

Ὀφείλομεν ἀπό τοῦδε . . . νά ἀναθεωρήσωμεν τήν τακτικήν ἡμῶν, νά ἐκκαθάρωμεν τήν παλαιάν ζύμην, νά γίνωμεν νέον φύραμα . . . Ἡ μετάνοια ἡμῶν διά τό παρελθόν εἶναι ἀπαραίτητος . . . Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τήν διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καί εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ» («Ορθόδοξος Τύπος», 23-7-1999).

Προφανῶς, ἄν ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἦτο ἀληθινός Πατριάρχης τῶν Ὀρθοδόξων, θά ἐμακάριζε τούς Ἁγίους Πατέρας (Γρηγόριον Παλαμᾶν, Μᾶρκον Εὐγενικόν, Κοσμᾶν Αἰτωλόν, Νικόδημον Ἁγιορείτην κ.ἄ.) πού ἐκράτησαν τήν Ὀρθοδοξίαν καί δέν συνεχωνεύθησαν μέ τίς αἱρέσεις. Αὐτός, ὅμως, λέγει τά ἀκριβῶς ἀντίθετα, ὅτι δηλαδή ὁ χωρισμός των ἀπό τόν «πάπαν» δῆθεν τούς ὡδήγησεν εἰς τήν Κόλασιν! Οὔτε ὁ ἴδιος ὁ Διάβολος δέν θά τά ἔλεγε τόσον «ὡραῖα»!

Λοιπόν, τί ἀπαντᾶτε, ὦ ‘συντηρητικοί ἀντιοικουμενισταί’ πού παραμένετε εἰς κοινωνίαν μέ τόν κ. Βαρθολομαῖον καί τούς ὁμόφρονάς του, οἱ ὁποῖοι προχωροῦν ἀκάθεκτοι εἰς τήν ἵδρυσιν τῆς Πανθρησκείας, πού εἶναι εἷς ἐκ τῶν στόχων τῆς δαιμονικῆς παγκοσμιοποιήσεως, κηρύττοντες διαρκῶς νέες αἱρέσεις (Σεργιανισμόν, Νεο-αρειανισμόν, Νεο-εικονομαχίαν κ.λπ.) καί ἑνούμενοι μέ ὅλους τούς αἱρετικούς καί σχισματικούς (ὅπως τούς Οὐνίτας τῆς Οὐκρανίας) καί μάλιστα μέ νέες «συνοδικές» ἀποφάσεις, ὅπως αὐτή τοῦ Κολυμβαρίου (2016), πολεμοῦν δέ λυσσωδῶς τούς Ὀρθοδόξους;

Μία «ἱστορικὴ» ἀπόφασις τοῦ ΣτΕ (= Συμβούλιο της Επικρατείας)

 Γράφει ἡ κ. Ἑλένη Μπούτσικα

Πηγὴ ἔμπνευσης τοῦ ἐν λόγῳ ἄρθρου ἀποτέλεσε μία ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ, ποὺ ἦρθε νὰ συμπληρώσει τὸ πὰζλ τοῦ κράτους «παράνοιας» ποὺ ζοῦμε. Μία ἀπόφαση ποὺ ἀποτελεῖ ἀτράνταχτο καὶ διόλου εὐκαταφρόνητο ἀποδεικτικὸ στοιχεῖο τῆς διάλυσης τοῦ δικαιϊκοῦ μας συστήματος καὶ τῆς μαζικῆς μας παράκρουσης, ποὺ ἀπειλεῖ νὰ λάβει διαστάσεις πανδημίας… Ἆραγε πρόκειται νὰ ληφθοῦν μέτρα γιὰ χάρη τοῦ Δημοσίου συμφέροντος ἢ μήπως ὁ «νέος ἰὸς» δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ βάλλει τὸ Πολίτευμα; Πάντως ὀφείλω νὰ ὁμολογήσω ὅτι τὰ κρούσματα ἔχουν ἀρχίσει νὰ αὐξάνονται ἀνησυχητικά, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἤδη βρισκόμαστε σὲ πόλεμο μὲ τὸν Κορωνοϊὸ μποροῦμε νὰ ἀναβάλλουμε τὴν περίθαλψη τῆς Δικαιοσύνης… Μόνο ποὺ τότε ποὺ θὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι τὴν ἔχουμε ἀνάγκη ἴσως νὰ εἶναι ἤδη ἀργά….

Αγία μανία -- Τοῦ αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ὁμ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ

Μπροστά στόν βασιλιά τῆς Ἰουδαίας Ἀγρίππα καί στόν Ρωμαῖο ἡγεμόνα Φῆστο, ὁ ἀπ. Παῦλος εἶχε, κάποια στιγμή τῆς θεοκίνητης ζωῆς του, τήν εὐκαιρία νά ἀπολογηθεῖ για τήν πίστη του. Στήν λαμπρότητα τῆς βασιλικῆς αὐλῆς καί στήν μεγαλοπρέπεια τῆς ρωμαϊκῆς ἰσχύος, ὁ ἀπόστολος μέ τίς χειροπέδες ἀντέταξε τό φῶς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τήν δύναμη τοῦ θείου λόγου. Πρέπει, ὅμως, νά ῾χεις γερά μάτια, γιά ν᾽ ἀντικρύσεις τό φῶς, και πρέπει νά σκύψεις ταπεινά, γιά να πάρεις πάνω σου τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ· κι ὁ Φῆστος δέν μποροῦσε. Τόν τύφλωσε ἡ διαφθορά τῆς ζωῆς του, ἡ φιλαργυρία κι ἡ φιληδονία του· τόν κρατοῦσε ἀλύγιστο ὁ ἐγωισμός κι ἡ κενοδοξία του. Γι᾽ αὐτό, δέν ἀφήνει τόν Παῦλο νά συνεχίσει, ἀλλά «μεγάλῃ τῇ φωνῇ», σάν γιά να σκεπάσει καί τήν ἀντίρρηση τῆς ἴδιας του τῆς καρδιᾶς, «ἔφη· Μαίνῃ, Παῦλε· τά πολλά σε γράμματα εἰς μανίαν περιτρέπει» (Πρξ 26,24). Εἶναι ἕνας διάλογος, πού δεν ἔπαψε νά ἐπαναλαμβάνεται μέσα στήν ἱστορία τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, κάθε φορά μέ διαφορετικό σχῆμα, ἀλλά πάντοτε μέ τό ἴδιο περιεχόμενο.