Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

-----------------------

 Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Πάτερ Θεόδωρε, σωστά εἶναι αὐτά πού γράφετε ἐδῶ, ἀλλά, συμφώνως μέ πολλές πληροφορίες, ἐσεῖς στέλνετε πιστούς νά κοινωνήσουν ἀπό «συντηρητικούς» ἱερεῖς πού κοινωνοῦν μέ τόν Οἰκουμενισμόν (=Σατανισμόν) καί, ἔτι χειρότερον, διαδίδετε τήν αἵρεσιν τοῦ «δυνητισμοῦ», τοὐτέστιν ὅτι δυνάμεθα νά κοινωνοῦμε μέ τήν αἵρεσιν καί ταυτοχρόνως ν' ἀγωνιζώμεθα ἐναντίον αὐτῆς! Ἐν ὀλίγοις, δυνάμεθα νά εἴμεθα ταυτοχρόνως καί μέ τόν Χριστόν καί μέ τόν Διάβολον! Αὐτό εἶναι τό «κατά Ἐπιφάνιον (Θεοδωρόπουλον) εὐαγγέλιον»! Μήπως, λοιπόν, δέν ἀληθεύουν οἱ ὡς ἄνω πληροφορίες;

Τη ΚΖ΄ (27η) Ιουνίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΣΑΜΨΩΝ του Ξενοδόχου.

Σαμψών, ο περιφανής ούτος και φιλόξενος ανήρ, ο εις πάσαν γην και θάλασσαν περιβόητος, ήτο από την πρεσβυτέραν Ρώμην, από ευγενείς γονείς και πλουσίους γεννηθείς και ανατραφείς με αυτάρκειαν πραγμάτων και με ενδύματα πλούσια. Επειδή δε οι γονείς του ήσαν από γένος βασιλικόν και είχον πολλά εισοδήματα, εξώδευον ελεύθερα δια να τον μάθουν γράμματα· όθεν έγινε τέλειος εις ολίγον καιρόν, όχι μόνον εις τα ποιητικά, αλλά και εις τα φιλοσοφικά, εσπούδασε δε και την ιατρικήν τέχνην και άλλα όσα του εφάνησαν αρμόδια. Περισσότερον δε από όλας τας επιστήμας επόθησε την ιατρικήν, ως φιλανθρωποτέραν και ψυχωφελεστέραν, διότι ήτο εκ φύσεως εύσπλαγχνος και εσυμπόνει τους ασθενείς και πένητας.

Οἰκουμενικὴ ὕβρις: «Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία κληροδοτεῖ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγ. Πνεύματος»!

Γράφει ὁ κ. Παῦλος Τρακάδας, θεολόγος

Κατὰ τὰ ὀνομαστήριά του καὶ ἕως τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐξετράπη εἰς διακηρύξεις περὶ τοῦ «πρωτείου» καὶ «ἀλαθήτου» αὐτοῦ.

9η Ἰουνίου

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος κατὰ τὸν Ἑσπερινὸν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγ. Ἀποστόλου Βαρνάβα ἀνέφερε τὰ ἑξῆς:

«Σήμερον παρίστανται… διὰ νὰ λάβουν ἐκ τῶν ἡμετέρων χειρῶν τὴν Πατριαρχικὴν καὶ Συνοδικὴν Πρᾶξιν τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μετ’ αὐτῶν κοινωνίας τῆς Μητρός των, Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, καὶ συνεπῶς ἐξ αὐτῆς καὶ δι’ αὐτῆς καὶ μετὰ τῶν λοιπῶν κατὰ τόπους Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν…

Μητροπολίτου Σάμου Ειρηναίου:

"Εφ όσον η πρεσβυγενής  Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία πιστεύει, κατά το Σύμβολον των Οικουμενικών Συνόδων Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, ότι αυτή είναι η  Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αφού εστάθη ακλόνητος εις την ιστορικήν Της πορείαν μεταβιβάζουσα διά μέσου των αιώνων μέχρι σήμερον διά της ιερωσύνης, διά των επισκόπων Της, την ύπαρξίν Της, τους θείους χαρακτήρας Της, ως ώρισαν οι θείοι απόστολοι, ο μέγας των εθνών απόστολος Παύλος και η αδιάκοπος χορεία των αγίων Πατέρων, ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΣΧΕΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ (έτσι ονομαζόταν τότε το ΠΣΕ), το οποίον αναζητεί να εύρη την μίαν, αγίαν Εκκλησίαν. Εάν μετείχεν εις αυτό ως οργανικόν μέλος, θα εβεβαίωνεν, ότι ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ, ότι αυτή είναι η Μία, Αγία, Καθολική  και Αποστολική  Εκκλησία συμφώνως προς την γνησιότητα της Ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως και την ακεραιότητα της δογματικής μας παραδόσεως".

(Μητροπολίτου Σάμου Ειρηναίου, "Η Ορθόδοξος Ελληνική Εκκλησία και το Οικουμενικόν Συμβούλιον των Εκκλησιών", Αθήναι 1952, σελ. 10-11).

-----------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Σάμου Εἰρηναῖος: «Εάν μετείχεν εις αυτό ως οργανικόν μέλος, θα εβεβαίωνεν, ότι ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ, ότι αυτή είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία."

Σχόλιον: Ἔτσι ἀκριβῶς εἶναι, ἀλλά τό ἴδιον ἐκεῖνο ἔτος (1952) ἡ «Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος» εἰσῆλθεν εἰς τό παγκόσμιον συμβούλιον τῶν αἱρέσεων, ὡς μία ἀπό αὐτές!