Δίπλα στο πρόσωπο
του Υιού και Λόγου του Θεού, που ευδόκησε να δανεισθεί τη σάρκα της και να μπει
στην ιστορία ως ο Μονογενής Υιός της Παρθένου, η Παναγία Μητέρα του Κυρίου
κατέχει μία θέση μοναδική. Ανάμεσα στην υπερτίμηση των παπικών, που σχεδόν
θεοποίησαν τη σεμνή κόρη της Ναζαρέτ, και στην υποτίμηση των προτεσταντών, που
τη θεωρούν ως μία απλή γυναίκα, σύζυγο του Ιωσήφ, στέκει η ορθόδοξη πίστη μας.
Εδώ η Θεοτόκος απολαμβάνει την πρέπουσα τιμή. Το πρόσωπό της αναδεικνύεται
κριτήριο ορθοδοξίας, καθοριστικό για τη διατύπωση των δογματικών όρων. Ζωντανή
κι αγαπημένη η μορφή της στις καρδιές των πιστών εκπληρώνει ανά τους αιώνες την
προφητική διαβεβαίωση της ίδιας· «από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί»
(Λουκ. 1: 48).
Τη Α΄ (1η) Αυγούστου, μνήμη των Αγίων επτά Μαρτύρων Μακκαβαίων ΑΒΕΙΜ, ΑΝΤΟΝΙΟΥ, ΓΟΥΡΙΟΥ, ΕΛΕΑΖΑΡΟΥ, ΕΥΣΕΒΩΝΑ, ΑΧΕΙΜ και ΜΑΡΚΕΛΟΥ, της μητρός αυτών ΣΟΛΟΜΟΝΗΣ και του διδασκάλου αυτών ΕΛΕΑΖΑΡΟΥ.
Ελεάζαρος ο ευσεβέστατος διδάσκαλος
και οι επτά Μακκαβαίοι μαθηταί αυτού Αβείρ, Αντώνιος, Γουρίας, Ελεάζαρος,
Ευσεβωνάς, Αχείμ (Εν δε τω χειρογράφω Συναξαριστή γράφεται Ευλάλου· εν άλλω δε
Συναξαριστή γράφεται Μάρκου.) και Μάρκελλος και η μήτηρ αυτών Σολομονή ήκμασαν
κατά τους χρόνους του βασιλέως Αντιόχου, υιού Σελεύκου, εν έτει από μεν κτίσεως
κόσμου ετκη΄ (5328), προ Χριστού δε ρογ΄ (173). Αναγκασθέντες δε οι Άγιοι ούτοι
υπό του βασιλέως Αντιόχου (όστις εξώντωσε και ηχμαλώτισεν άπαν το γένος των
Εβραίων) να αρνηθώσι τας συνηθείας και διατάξεις τας παραδεδομένας υπό του
νόμου και των προγόνων των, τρώγοντες χοιρινά κρέατα, δεν επείσυησαν εις τούτο,
φυλάττοντες την παραγγελίαν του θείου νόμου την λέγουσαν·
«Τον υν, ότι διχηλεί οπλήν τούτο, και ονυχίζει όνυχας οπλής, και τούτο ουκ
ανάγει μηρυκισμόν, ακάθαρτον τούτο υμίν· από των κρεάτων αυτών ου φάγεσθε και
των θνησιμαίων αυτών ουχ άψεσθε, ακάθαρτα ταύτα υμίν» (Λευϊτ. ια: 7- 8).
Η απροσδόκητη ευλογία
Βρισκόμαστε στα χρόνια της
γερμανικής κατοχής. Οι μοναχοί του Αγίου Όρους δοκιμάζονται κι αυτοί, αλλά
βλέπουν έκδηλη τη βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Είναι Αύγουστος του 1942
και οι Παρακλήσεις στην Παναγία έχουν αρχίσει. Στη Νέα Σκήτη ο μυλωνάς π.
Αρσένιος Μαντζαρόλας δεν έχει καθόλου αλεύρι. Επί πλέον χρωστάει είκοσι δανεικά
ψωμιά σε πατέρες της σκήτης. Κι επειδή δεν μπορεί να τα επιστρέψει, δεν θέλει
από ντροπή ούτε να τους δει. Είναι τόσο λυπημένος, ώστε αποφασίζει να φύγει
ξημερώματα της 13ης Αυγούστου από το Άγιον Όρος και να φθάσει σιγά –σιγά με τα
πόδια στην πατρίδα του τη Σπάρτη.
Την παραμονή, νηστικός και στεναχωρημένος, ξάπλωσε λίγο να ξεκουραστεί. Μόλις αποκοιμήθηκε, του φάνηκε πως είδε τη μητέρα του.
- Τι έχεις, παιδί μου, και είσαι λυπημένος;
Την παραμονή, νηστικός και στεναχωρημένος, ξάπλωσε λίγο να ξεκουραστεί. Μόλις αποκοιμήθηκε, του φάνηκε πως είδε τη μητέρα του.
- Τι έχεις, παιδί μου, και είσαι λυπημένος;
«Εν τω ονόματι του Ιησού…» -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Παν. Αθηνών
Είναι αλήθεια ότι ή πρώτη σύλληψη, από το λογοκρατούμενο πνεύμα μας, της
λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού είναι συνήθως μια διαφάνεια
νοησιαρχική. Τη διαδικασία της επικλήσεως συλλαμβάνουμε ως καθαρή νοητική
λειτουργία. Αλλά αν βιώνουμε έναν ορισμένο βαθμό αγιοπνευματικής εμπειρίας, το
πνεύμα μας, καθώς ανοίγει τις πύλες του για να δεχθεί την εικόνα της
λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού, δεν υποδέχεται μια παράσταση
της διανοίας αλλά μια άγιοπνευματική «Θεία Λειτουργία», στην οποία εκφράζεται
συνοπτικά όλη η δυναμική λυτρωτική παρουσία της ζωής του Κυρίου. Η επίκληση του
ονόματος του Ιησού δεν είναι μια τυπική (μηχανική – ψυχολογική) επανάληψη
προβολής νοητικών διαφανειών στην οθόνη του πνεύματός μας. Είναι αναμφιβόλως η
έκχυση της συνολικής δυναμικής του σωτηριολογικού Του έργου στην καθολική μας
ύπαρξη.
π. Νικόλαος Δημαράς : Η Φαινομένη και η αληθινή Εκκλησία.
Oι ψευδεπίσκοποι και ψευδοποιμένες του ΙΕ΄ Ιερού Κανόνος
της ΑΒ΄ Συνόδου αποτελούν την λεγομένην Φαινομένην Εκκλησίαν, κατά τον Άγιον
Γρηγόριον τον Θεολόγον. Και ορθώς το διευκρινίζει ο Μέγας εν Θεολόγοις, καθότι
δεν είναι δυνατόν να είναι -και ούτε είναι- ούτε θρόνων, ούτε κυρίως τρόπων
διάδοχοι, και ούτε είναι φορείς της άπαξ τοις Αγίοις παραδοθείσης Πίστεως. Ένας
τέτοιος, λοιπόν, ψευδεπίσκοπος δεν δύναται ποτέ να ενεργεί εν ονόματι της
Καθολικής Εκκλησίας, έστω και εάν υποθέσουμε, ότι οι πρώτοι κηρύξαντες την αίρεσιν
έσχον υπό της Εκκλησίας την διαδοχήν και την Χάριν, κατά τον Μέγαν Βασίλειον!
Οι διάδοχοι, όμως, αυτών παρέλαβαν αιρετικήν πίστιν και ψευδή διδασκαλίαν από
τους ψευδεπισκόπους αυτούς, και επομένως δεν είναι φορείς της αποστολικής
πίστεως, ούτε φορείς της αποστολικότητος της διαδοχής. Είναι, όπως το προσδιορίζει
ο Ιερός Κανών, ψευδεπίσκοποι και ψευδοποιμένες. Από αυτούς, λοιπόν, τους
ψευδοδιδασκάλους δεν αποτειχιζόμαστε εμείς, αλλά εμείς τους αποτειχίζουμε, κατά
τον Μέγαν Θεολόγον Γρηγόριον. Εμείς εξακολουθούμε να αποτελούμε την αληθινή
Εκκλησία του Χριστού, από την Οποίαν ουδέποτε αποσχισθήκαμε. Ο άσωτος είναι ο
απομακρυνόμενος από τον οίκον του Πατρός, ο πιστός δούλος και ο φρόνιμος
οικονόμος, ο κατ΄ υιοθεσίαν κληρονόμος της Βασιλείας του Πατρός και εν τω οίκω
του Πατρός παραμένων, μηδέποτε αναχωρήσας εις χώραν μακράν (του Οικουμμενισμού)
και ο αληθινός φορέας της αποστολικότητος της Εκκλησίας, είναι ο συνεχίζων την
Παράδοσιν και την αποστολικήν Πίστιν κατέχων, πού έχει και την ιερωσύνην
αλώβητον και την χάριν πλουσίαν και κατ' εξοχήν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού
μας εν τη Θεία Ευχαριστία, δι' ής ο Χριστός μας μένει εν ημίν και ημείς εν
Αυτώ.
ΠΕΤΡΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ ΗΤΟΙ Διασάφησις τῆς Ἀρχῆς, καὶ αἰτίας τοῦ σχίσματος τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς
ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ
Τὰ κατὰ Ἰγνάτιον καὶ
Φώτιον Κωνσταντινουπόλεως Πατριάρχας
1. Ἐζήτησας παρ᾿ ἐμοῦ,
ἄρχων ἐνδοξότατε, καὶ εὐσεβέστατε, νὰ μάθῃς καταλεπτῶς, τί εἶναι ἐκεῖνο, ὁποῦ
χωρίζει τὰς δύο ἐκκλησίας ἀνατολικήν, καὶ δυτικήν, τὴν αἰτίαν δηλαδὴ τούτου τοῦ
σχίσματος, καὶ τὰς διαφορὰς τῶν δογμάτων. Ἐγὼ μετὰ πάσης χαρᾶς θέλω νὰ σὲ
εὐχαριστήσω, πληροφορῶν κατὰ τὸ δυνατὸν τὴν σπουδαίαν σου περιέργειαν.
Τη ΛΑ΄ (31η) Ιουλίου, η ανάμνησις των Εγκαινίων του σεβασμίου οίκου της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ του εν ΒΛΑΧΕΡΝΑΙΣ
ένθα απόκειται η ΑΓΙΑ
ΣΟΡΟΣ και προεόρτια του ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, ήτοι η από του βασιλικού παλατίου
εξέλευσις του Τιμίου Σταυρού εις την Πόλιν.
Κατά την ημέραν ταύτην επεκράτει συνήθεια να εκφέρηται εκ του παλατίου του βασιλέως το τίμιον ξύλον του Σταυρού, και να προπέμπηται πλησίον της μεγάλης Εκκλησίας· προϋπήντα δε αυτό ο δεύτερος ιερεύς εκ των Κηρουλαρίων, όστις βαστάζων θυμιατόν και θυμιών, πρώτον έφερεν αυτό εις τον μικρόν βαπτιστήρα, όπου εγίνετο αγιασμός εν τω αργυρώ εξαντλητηρίω, έπειτα δε εισήγαγεν αυτό εις το άγιον Βήμα της Μεγάλης Εκκλησίας, της Αγίας Σοφίας.
Κατά την ημέραν ταύτην επεκράτει συνήθεια να εκφέρηται εκ του παλατίου του βασιλέως το τίμιον ξύλον του Σταυρού, και να προπέμπηται πλησίον της μεγάλης Εκκλησίας· προϋπήντα δε αυτό ο δεύτερος ιερεύς εκ των Κηρουλαρίων, όστις βαστάζων θυμιατόν και θυμιών, πρώτον έφερεν αυτό εις τον μικρόν βαπτιστήρα, όπου εγίνετο αγιασμός εν τω αργυρώ εξαντλητηρίω, έπειτα δε εισήγαγεν αυτό εις το άγιον Βήμα της Μεγάλης Εκκλησίας, της Αγίας Σοφίας.
«Τὰς πόλεις ἀπόλλυσθαι, ὅταν μὴ δύνωνται τοὺς φαύλους ἀπὸ τῶν σπουδαίων διακρίνειν» --- του Στέλιου Παπαθεμελή*
Το βρώμικο στόμα του εξ ανατολών αγαρηνού
δεν σταματά να παραληρεί και ξερνάει δηλητήριο εναντίον τού Ελληνισμού: «Ο
στρατός μας είναι έτοιμος να κάνει το ίδιο που έκανε και πριν από 45 χρόνια
στην Κύπρο»!!!
Αυτά εξ αφορμής της επετείου της βάρβαρης
εισβολής τού Αττίλα στην ανοχύρωτη τότε Κύπρο. Η χούντα τού Παπαδόπουλου
αφόπλισε την Μεγαλόνησο αποσύροντας την Μεραρχία και η β’ χούντα τού Ιωαννίδη άνοιξε τις κερκόπορτές
της για να μπει αμαχητί ο Αττίλας. Τα επόμενα είναι γνωστά: Η επίσημη Ελλάς
είδε την Κύπρο «μακρυά» και δεν μπήκε στον κόπο να την υπερασπισθεί έργω ως
όφειλε. Με νύχια και με δόντια. Έκτοτε και επί 45 χρόνια κοροϊδεύουμε εαυτούς
και αλλήλους. Κολλήσαμε δυστυχώς στο:
Ο Πατριάρχης Κων/λεως Γερμανός Β’ γράφει :
Δι’ αυτό και παραγγέλλω σε όλους τους λαϊκούς,
όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδοξίας να φεύγετε τρέχοντας μακριά από τους
ιερείς που υπέκυψαν στη δουλεία των Λατίνων. Και ούτε σε συνάξεις της Εκκλησίας
να συγκεντρώνεσθε μαζί με αυτούς, ούτε την όποια ευλογία να δεχθήτε από τα
χέρια τους. Είναι καλύτερα να προσεύχεσθε στο Θεό μόνοι σας στα σπίτια σας παρά
να μετέχετε σε κοινές συνάξεις με τους Λατινόφρονες.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Έγγραφο της Ιεράς Συνόδου ορίζει να τελούνται οι μεικτοί γάμοι χωρίς διάκριση!
Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης
Μέ ἐνημέρωσαν πώς πρόσφατα σέ ἱερατική σύναξη ὁ Μητροπολίτης Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς Παντελεήμων Μουτάφης, πού εἶναι καί συνοδικός, εἶπε στούς ἱερεῖς του ὅτι ἔχει ἔρθει ἔγγραφο ἀπό τήν Ἀθήνα, πού ὁρίζει σέ περιπτώσεις μεικτῶν γάμων, νά μή ζητᾶμε πρόσθετα δικαιολογητικά καί νά τελοῦνται χωρίς διάκριση, ὅ,τι δόγμα καί ἄν εἶναι ὁ ἐτερόδοξος!
Ποιός τό υπογράφει; Θά τό μάθουμε. Ὡς γνωστόν, στό Κολυμπάρι ἀποφάσισε ἡ Ψευδοσύνοδος, νά ἀφήνουν τούς μεικτούς γάμους στήν κρίση τῆς ἐκάστοτε ἐπισκοπῆς...
Λοιπόν, αὐτό τό νέο γιά τό ἔγγραφο ἀπό τήν Ἀθήνα, ἄν εἶναι ἔτσι, εἶναι καινούργιο φροῦτο πού θά ἐπεκταθεῖ καί σέ ἄλλα. Τό ρεπορτάζ τρέχει…
Κατακλυσμὸς τοῦ κακοῦ -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ἀκούγοντας τή λέξη "κατακλυσμός", τό μυαλό μας ἀναπολεῖ
ἐκείνη τή πλήμμυρα τῶν νερῶν πού σκέπασε τή γῆ ὅλη, στά χρόνια τοῦ Νῶε, καθώς
μαθαίναμε ἀπ' τό Δημοτικό. Καί γιατί ὁ κατακλυσμός; Γιά τίς πολλές ἁμαρτίες τῶν
ἀνθρώπων, ὅπως εἶχε συμβεῖ ἀργότερα καί μέ τήν καταστροφή τῶν Σοδόμων καί τῆς
Γομόρρας (ἤ τῶν Γομόρρων), πάλι ἀπ' τίς ἁμαρτίες τους. Ἐμεῖς ζοῦμε σέ κατακλυσμό
τοῦ κακοῦ. Σήμερα, φαίνεται πώς ξεπέρασαν οἱ ἄνθρωποι τίς ἁμαρτίες κάθε ἄλλης ἐποχῆς.
Μᾶς ταιριάζει παρόμοιος κατακλυσμός, ἀλλ' ὁ Θεός ἔχει τά σχέδιά Του, δηλαδή,
πότε καί πῶς θά μᾶς παιδαγωγήσει ἤ ἐξαφανίσει ἀπό τοῦτο τόν κόσμο. Χίλιους
τρόπους ἔχει ὁ Θεός. Ἐπί τοῦ παρόντος ἡ ἀγάπη Του καί ἡ μακροθυμία Του, μᾶς ἀνέχεται
καί μᾶς καλεῖ πρός μετάνοια. Θά μοῦ πεῖτε, μέ τή φόρα πού πήραμε στό κακό, τή
φιληδονία, τή σαρκολατρεία, τίς ἀσέλγειες, τήν ἀρσενοκοιτία τήν παιδεραστία καί
κακῶν... "ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός", θά ὑπάρξει ἐπιστροφή καί μεταμέλεια;
Τη Λ΄ (30η) Ιουλίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων ΣΙΛΑ, ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ, ΕΠΑΙΝΕΤΟΥ, ΚΡΗΣΚΕΝΤΟΣ και ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ.
Σίλας,
Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος οι Άγιοι ήσαν εκ των Εβδομήκοντα
Αποστόλων. Και ο μεν Σίλας συνεμόχθησε μετά του Αποστόλου Παύλου, του
πονήσαντος υπέρ του κηρύγματος του Ευαγγελίου πλέον των άλλων Αποστόλων, ως
ευρίσκεται γεγραμμένον εις τας Πράξεις· «Παύλος δε επιλεξάμενος Σίλαν εξήλθε»
(Πράξ. ιε: 40). Μετά παρέλευσιν δε πολλού χρόνου γενόμενος Επίσκοπος Κορίνθου,
εβεβαίωνε τας προς Κορινθίους δύο Επιστολάς του Παύλου και τους εν Κορίνθω
κατοικούντας προήγαγεν επί τα βελτίω· αφού δε πολύ εκοπίασε και εστήριξεν όλους
εις την του Χριστού πίστιν, απήλθε προς Κύριον.
Ο τυφλός και παράλυτος
Κάποτε ο διονυσιάτης
μοναχός Άνθιμος επισκέφθηκε στο νοσοκομείο της μονής του ένα νεόκουρο μοναχό
που είχε αρρωστήσει. Για να τον παρηγορήσει, του διηγήθηκε μια προσωπική του
εμπειρία:
" Έχε, αδελφέ μου, την ελπίδα σου στην Παναγία μας. Την μεγάλη ιατρό και προστάτιδα των μοναχών. Άκουσε μια δική μου περιπέτεια, για να θαυμάσεις την κραταιά Tης προστασία.
Όταν ήμουν στην ηλικία σου, είκοσι πέντε χρονών και μάλιστα νεόκουρος, αρρώστησα βαριά. Είχα γίνει ένα πτώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν γνωρίζω τι αρρώστια ήταν, ρευματισμοί ή κάτι άλλο, πάντως ένοιωθα μεγάλη αδυναμία σε όλο το σώμα. Για να περπατήσω χρησιμοποιούσα δεκανίκια. Σαν να μην έφθανε αυτό, θάμπωσαν και τα μάτια μου και διέκρινα με δυσκολία μπροστά μου.
" Έχε, αδελφέ μου, την ελπίδα σου στην Παναγία μας. Την μεγάλη ιατρό και προστάτιδα των μοναχών. Άκουσε μια δική μου περιπέτεια, για να θαυμάσεις την κραταιά Tης προστασία.
Όταν ήμουν στην ηλικία σου, είκοσι πέντε χρονών και μάλιστα νεόκουρος, αρρώστησα βαριά. Είχα γίνει ένα πτώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν γνωρίζω τι αρρώστια ήταν, ρευματισμοί ή κάτι άλλο, πάντως ένοιωθα μεγάλη αδυναμία σε όλο το σώμα. Για να περπατήσω χρησιμοποιούσα δεκανίκια. Σαν να μην έφθανε αυτό, θάμπωσαν και τα μάτια μου και διέκρινα με δυσκολία μπροστά μου.
Η συνελθούσα σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει το 754 αποτελουμένη από Πατριάρχας Μητροπολίτας και Επισκόπους εξέδωκαν όρον ούτως έχοντα:
«Ομοφώνως ορίζομεν απόβλητον είναι και αλλοτρίαν και εβδελυγμένην εκ
της των χριστιανών Εκκλησίας πάσαν εικόνα εκ πάσης ύλης και χρωματουργικής των
ζωγράφων κακοτεχνίας πεποιημένην. Μηκέτι τολμάν άνθρωπον τον οιονδήποτε
επιτηδεύειν το τοιούτον ασεβές και ανόσιον επιτήδευμα, ο δε τολμών από του
παρόντος κατασκευάσαι εικόνα, ή προσκυνήσαι ή στήσαι εν εκκλησία, ή εν ιδιωτικώ
οίκω, ή κρύψαι, ει μεν Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος είεν, καθαιρείσθω, ει
δε μονάζων, ή λαϊκός, αναθεματιζέσθω και τοις βασιλικοίς νόμοις υπεύθυνος έστω,
ως εναντίος των του Θεού προσταγμάτων, και εχθρός των πατρικών δογμάτων». Ο
αριθμός 348 είναι πολύ σεβαστός. Εν τούτοις τον τότε Πατριάρχην Κωνσταντίνον,
και τον βασιλέα Κοπρώνυμον και τους 348 Μητροπολίτας, πολλοί μοναχοί, κληρικοί
και λαϊκοί δεν τους ήκουσαν, απεσχίσθησαν απ’ αυτών, τους ήλεγχον, τους ύβριζον
αποκαλούντες κακοδόξους, εικονομάχους κ.λ.π. και εξηκολούθουν ασπαζόμενοι και
σεβόμενοι και τιμώντες τας αγίας εικόνας.
------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Ο/Η Marinos Ritsoudis είπε...
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
------
Ὅσοι συνετάχθησαν τότε μέ τήν ληστρικήν εἰκονομαχικήν σύνοδον του 754 μ.Χ. ὁμοιάζουν μέ τούς σημερινούς Νεοημερολογίτας, πού, ὡς ἄλλοι εἰκονομάχοι, συντάσσονται μέ τούς οἰκουμενιστάς ψευδεπισκόπους. Ὑποθέτω ὅτι θά ἔλεγον κι ἐκεῖνοι τότε στούς εἰκονοφίλους: "Μά, τό θέμα τῶν εἰκόνων δέν εἶναι δογματικόν, ἑπομένως κάμνετε σχίσμα πού φεύγετε ἀπό τήν Ἐκκλησίαν"!
Τότε, στην αρχή της εικονομαχιας ειπωθηκε από τους Πνευματικούς Ταγούς της εποχής, "ανεβάστε λίγο ψηλότερα τις εικόνες για να μην τις προσκυνάει ο κόσμος με τα αμαρτωλά στόματα.." .
Και υπάκουσαν στο κάλεσμα τού διαβόλου, και τις μετατόπισαν, όπως μετατόπισαν και τις εορτές στις μέρες του 1925, και όπως τότε η ιστορία κατέδειξε δαιμονική την προσχηματική της εικονομαχίας αξίωση περί των εικόνων για την αποφυγή της προσκύνησης και ουδέποτε την δικαίωσε, έτσι και στις μέρες μας μετά το Κολυμπάρι δικαιώθηκε ο αγώνας των αληθινών Ορθοδόξων που κράτησαν την Πίστη, κατά το ιώτα και κατά την κεραία των παραδόσεων, την εποχή του 1924 και μετά και μέχρι σήμερα.
Και υπάκουσαν στο κάλεσμα τού διαβόλου, και τις μετατόπισαν, όπως μετατόπισαν και τις εορτές στις μέρες του 1925, και όπως τότε η ιστορία κατέδειξε δαιμονική την προσχηματική της εικονομαχίας αξίωση περί των εικόνων για την αποφυγή της προσκύνησης και ουδέποτε την δικαίωσε, έτσι και στις μέρες μας μετά το Κολυμπάρι δικαιώθηκε ο αγώνας των αληθινών Ορθοδόξων που κράτησαν την Πίστη, κατά το ιώτα και κατά την κεραία των παραδόσεων, την εποχή του 1924 και μετά και μέχρι σήμερα.
30 Ιουλίου 2019 - 6:46 π.μ.
----
@ Ἀνώνυμος 30 Ιουλίου 2019 - 3:46 π.μ.
Σχίσμα κάμνει αὐτός πού εἰσάγει καινοτομίες στήν Ἐκκλησίαν, οἱ ὁποῖες μάλιστα ἔχουν ὡς στόχον τήν ἕνωσιν μέ τούς αἱρετικούς. Αὐτό εἶναι αὐτονόητον καί ἀλοίμονον εἰς αὐτούς πού τό ἀρνοῦνται καί προσπαθοῦν νά τό ἀντιστρέψουν. Εἰς τήν προκειμένην περίπτωσιν, ἠκολούθησαν χιλιάδες αἱρετικοί λόγοι καί αἱρετικές πράξεις τῶν Ν/Ητῶν, πλήρως ἀνατρεπτικές τῆς Ὀρθοδοξίας, πού δικαιώνουν τήν ἀποτείχισιν τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ 1924 ἀπό τούς Οἰκουμενιστάς (=Σατανιστάς). Τό νά μήν παραδέχεται κάποιος τήν Ἀλήθειαν καί νά προσπαθῇ νά τήν διαστρέψῃ ἰσοδυναμεῖ μέ προσκύνησιν τοῦ Διαβόλου.
Σχίσμα κάμνει αὐτός πού εἰσάγει καινοτομίες στήν Ἐκκλησίαν, οἱ ὁποῖες μάλιστα ἔχουν ὡς στόχον τήν ἕνωσιν μέ τούς αἱρετικούς. Αὐτό εἶναι αὐτονόητον καί ἀλοίμονον εἰς αὐτούς πού τό ἀρνοῦνται καί προσπαθοῦν νά τό ἀντιστρέψουν. Εἰς τήν προκειμένην περίπτωσιν, ἠκολούθησαν χιλιάδες αἱρετικοί λόγοι καί αἱρετικές πράξεις τῶν Ν/Ητῶν, πλήρως ἀνατρεπτικές τῆς Ὀρθοδοξίας, πού δικαιώνουν τήν ἀποτείχισιν τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ 1924 ἀπό τούς Οἰκουμενιστάς (=Σατανιστάς). Τό νά μήν παραδέχεται κάποιος τήν Ἀλήθειαν καί νά προσπαθῇ νά τήν διαστρέψῃ ἰσοδυναμεῖ μέ προσκύνησιν τοῦ Διαβόλου.
30 Ιουλίου 2019 - 7:34 π.μ.
Ecumenism is heresy!
That is quite clear. Moreover, it is the heresy of heresies.
Of all the errors that so-called "Ecumenism" comprises, the most fundamental and profound is its error concerning the very nature of the Church itself. This is an ecclesiological heresy. It is contrary to the Nicean-Constantinopolitan confession of faith, for it asserts that there is no "One, Holy, Catholic and Apostolic Church.
Of all the errors that so-called "Ecumenism" comprises, the most fundamental and profound is its error concerning the very nature of the Church itself. This is an ecclesiological heresy. It is contrary to the Nicean-Constantinopolitan confession of faith, for it asserts that there is no "One, Holy, Catholic and Apostolic Church.
Μη ξεχνάμε:
Πολλάκις βλέπουμε την φανεράν αμαρτίαν του αδελφού μας,
αλλά δεν βλέπουμε την κρυπτήν μετάνοιά του. Μόνον ο Θεός κρίνει τα κρυπτά της
καρδίας…
Μνήμη θανάτου -- του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος.
«Δεν θα παραλείψω
να σου παρουσιάσω και την ιστορία του Χωρηβίτου. Αυτός ζούσε αμελέστατα χωρίς
το παραμικρό ενδιαφέρον για την ψυχήν του. Κάποτε λοιπόν συνέβη να ασθενήση
βαρύτατα και να φθάση στο σημείο, ώστε επί μία ώρα να φαίνεται ότι απέθανε.
Συνήλθε όμως πάλι, οπότε μας ικετεύει όλους να φύγουμε αμέσως. Και αφού έκτισε
την πόρτα του κελλιού του, έμεινε κλεισμένος δώδεκα χρόνια χωρίς να ομιλήση
καθόλου με κανένα.
Προς τον Πάπα της Ρώμης. -- Του Σεβ. Μηθύμνης κ. Ιακώβου.
Έλαβον γνώσιν των
δηλώσεών Σας προς ομάδα νέων μας, σπουδαζόντων εις την Ρώμην. Ετονίσατε: «…η
διαίρεσις Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών αποτελεί, ιδίως σήμερον, εις ένα
κόσμον, ο οποίος απαιτεί γνησιότητα και συνοχήν, μίαν ανυπόφορον αρνητικήν
μαρτυρίαν». Και εζητήσατε από τους ακροατάς Σας «να επιβεβαιώσουν προς τους
Επισκόπους και Πατριάρχας των την σταθεράν θέλησίν Σας, όπως συνεργασθήτε μετ΄
αυτών δια να προχωρήσουν προς την τελείαν ενότητα» δια την οποίαν – συμπληρώνω
– καθ΄ εκάστην δέεται η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία. «… υπέρ της των πάντων
ενώσεως…». Ευκολώτατον όμως είναι να βασιλεύση η ποθητή ενότης και ικανοποιηθή
ο πόθος Σας. Να επανέλθωμεν, Ορθοδοξία και Παπισμός, εκεί όπου εχωρίσθημεν…
Η Αγιότης του ιερού Αυγουστίνου.
Κύριε Διευθυντά,
Διάβασα σχόλιο του
«Ορθοδόξου Τύπου» (15/6/1979) αναφερόμενο στον ιερό Αυγουστίνο, «του οποίου τη
μνήμη επιτελεί η αγία μας Εκκλησία» στις 15 Ιουνίου. Ο «Ο.Τ.» όμως τον Ιούνιο του 1967 είχε
δημοσιεύσει άρθρον συνεργάτη του, ο οποίος πολύ σωστά υπεστήριζε πως «στη
συνείδησι της Ορθοδόξου Εκκλησίας ποτέ ο Αυγουστίνος δεν υπήρξε άγιος.
Απόδειξις ότι δεν αναφέρεται στα μηναία, που είναι το επίσημο αγιολόγιο της
Εκκλησίας». Είναι γνωστό, κ. Διευθυντά, πως το όνομα του ιερού Αυγουστίνου
μπήκε στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας επισήμως δια πρώτη φορά το έτος 1968 από
τον τότε Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.
Ἡ ἀποτελεσματικὴ προσευχή -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
ΕΥΚΟΛΑ µιλᾶµε γιά τήν προσευχή. Χρησιµοποιοῦµε µάλιστα καί
παραδείγµατα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, τά πατερικά κείµενα καί τούς βίους τῶν Ἁγίων.
Τονίζουµε τήν ἀναγκαιότητα τῆς προσευχῆς, ἀλλά στήν πράξη σχεδόν ὅλοι
σκοντάφτουµε. Τό µεγάλο ἐµπόδιο εἶναι ἡ συγκέντρωση τοῦ νοῦ κατά τήν προσευχή!
Νά περιοριστεῖ καί νά στραφεῖ µέ θερµότητα στά αἰτήµατα τῆς προσευχῆς, γιά νά
γαληνέψει καί ἡ καρδιά µας. Εἶναι ἕνα δύσκολο ἔργο, ὄχι µόνο γιά τούς ἐν τῷ
κόσµῳ χριστιανούς, ἀλλά καί γιά τούς µοναχούς. Κανένας πιστός δέν ἀρνεῖται τήν
προσευχή. Πολλοί ὅµως τήν ἐγκαταλείπουν, γιατί δέν µποροῦν νά ξεπεράσουν τή δυσκολία
νά συγκεντρώσουν τό νοῦ τους. Θεωροῦν τήν προσευχή µαταιοπονία.
Το Αλάθητο του Πᾶπα -- του Φώτη Κόντογλου
Το πιο γελοίο και
αδιάντροπο εφεύρημά του
Δεν μπορώ να
καταλάβω, πως τόσοι απολογητές της Ορθοδοξίας και κατήγοροι του Παπισμού
ασχοληθήκανε σοβαρά με αυτό το μωρό και εξοργιστικό εφεύρημα, με το αλάθητο του
Πάπα, που είναι η κορωνίδα απάνω απ΄ όλες τις ανοησίες που είχε την αδιαντροπιά
να διακηρύξει ο Παπισμός. Έχω την ιδέα πως μονάχα για περίπαιγμα είναι αυτά τα
πράγματα, γιατί πως είναι δυνατό να μιλήσει με σοβαρότητα ένας άνθρωπος για
τέτοια παιδαριώδη πράγματα; Λοιπόν, άπαξ αυτός ο βλογημένος Πάπας αποφάσισε να
αυτοκηρυχθεί «αλάθητος», δηλαδή αλάθευτος, τουλάχιστον δεν σκέφτηκε πως θάπρεπε
ν΄ αλλάξη και πάτρωνα, κι΄ αντί τον άγιο Πέτρο να βάλει αποπάνω του κάποιον
άλλον απόστολο, π.χ. τον Βαρθολομαίο, που δεν ξέρουμε τι είπε και τι έκανε.
Γιατί ο άγιος Πέτρος κάθε άλλο παρά αλάθητος ήτανε.
ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ
Η
πάντιμος των Ορθοδόξων Παράδοση, μας διδάσκει, ότι η Αειπάρθενος Κόρη ευρέθη η
μόνη καθαρά και άμωμος, ώστε να σαρκωθή εξ Αυτής ο πάσης επέκεινα καθαρότητος
Υιός και Λόγος του Θεού. Είναι Ναός του Υψίστου υγιασμένος πρώτα με την προσωπικήν
Της αγιότητα και αρετήν και ύστερα με την επιφοίτησιν της αγιαστικής δυνάμεως
του Αγίου Πνεύματος. Κάθε άλλη υπερτίμηση ή υποτίμηση της Ορθοδόξου αυτής θεωρήσεως
αποτελεί ασέβεια και βλασφημία στο πρόσωπό Της και οδηγεί σε αίρεση και πλάνη.
telemaxos doumanis
Τη ΚΘ΄ (29η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ.
Καλλίνικος
ο θείος και μέγας Μάρτυς ήτο από την καλήν και εύφορον χώραν των Κιλίκων, εκ
νεαράς δε ηλικίας εσέβετο τον αληθή Θεόν, τον Σωτήρα και Ποιητήν απάσης της
κτίσεως, τα δε είδωλα ως δόλια ο άδολος προς τον Χριστόν και εύχρηστος νέος
εμίσει εξ όλης του της καρδίας και τα επόμπευε, κηρύττων φανερά και μεγαλοφώνως
την πλάνην εκείνων και ματαιότητα. Ήτο δε καταπολλά γνωστικός και λόγιος. Όθεν
με τα γλυκύτατα και φρόνιμα λόγια του έσυρεν ως άλλη τις σειρήν τους ακροατάς
του προς εαυτόν και ως ο μαγνήτης τον σίδηρον, τοιουτοτρόπως προσείλκυεν
έκαστον με την ενάρετον και θαυμασίαν ζωήν και πολιτείαν του.
Ἡ Ἐκκλησία ὁ χῶρος τῶν Ἁγίων Πάντων
Ἂς ἔχει δόξα ὁ Θεός, ἀδελφοί µου, διότι ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἀνήκουµε
στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων. Τῶν προσωπικοτήτων ἐκείνων ποὺ ἀγωνίσθηκαν γιὰ τὸ καθ'
ὁµοίωσιν, περνώντας ἀπὸ τὴν κάθαρση στὰ ἐπίπεδα τοῦ φωτισµοῦ καὶ τῆς θεώσεως. Οἱ
Ἅγιοι εἶναι ὄχι ἁπλῶς πολλοί, ἀλλὰ ἑκατοµµύρια καὶ πλῆθος ἀµέτρητον τοὺς ὁποίους
τιµᾶ ὁ Θεός, ἀφοῦ ἐµεῖς γνωρίζουµε ὀλιγότερους σὲ σχέση µὲ τοὺς ἀγνώστους ποὺ ἐνώπιον
τοῦ ἐπουρανίου θυσιαστηρίου δοξολογοῦν καὶ πρεσβεύουν ὑπὲρ ἡµῶν. Καὶ ἐπειδὴ ὑπάρχει
αὐτὸ τὸ “νέφος τῶν µαρτύρων καὶ τῶν ἁγίων” γνωστῶν καὶ ἀγνώστων, ἡ Ἁγία Ἐκκλησία
ἔχει ὁρίσει τὴν συγκεκριµένη Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων νὰ ἑορτάζουµε ὅλες αὐτὲς
τὶς ψυχὲς ποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ εὐαρέστησαν τὸν Κύριο, εὑρισκόµενοι τώρα “εἰς τὰς
µονὰς τοῦ Παραδείσου”. Θὰ χρειάζονταν τοῦ κόσµου τὰ βιβλία, γιὰ νὰ καταγραφεῖ ὁ
βίος καὶ ἡ πολιτεία τῶν “φίλων τοῦ Θεοῦ”. Ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντα συναξάρια κατανοεῖ
κανεὶς τὸν πλοῦτο τῆς ἁγιότητος καὶ τὸν θησαυρὸ τῆς χάριτος, ποὺ µπορεῖ κανεὶς
νὰ ἀποκοµίσει µελετώντας, ἀλλὰ κυρίως µιµούµενος “τὰ µυρίπνοα αὐτὰ ἄνθη τοῦ Παραδείσου”.
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
«Των Αποστόλων το κήρυγμα και των Πατέρων τα δόγματα, τη
Εκκλησία μίαν την πίστιν εσφράγισαν». Εκκλη. Υμνογραφία.
Η υπάρχουσα μεταξύ των αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου
Ανατολικής Εκκλησίας ιδιοτυπία, η οποία χαρακτηρίζει τας προηγουμένας ηθικάς
και πνευματικάς προσωπικότητας, αποτελεί μέγαν πειρασμόν παρά τοις θεολογούσι.
Τούτο δεν είναι ανεξήγητον. Η υφισταμένη μεταξύ ημών και των Πατέρων, εν
αγιότητι, απόστασις μας αναγκάζει να τους βλέπωμεν «δι’ εσόπτρου εν αινίγματι»
και επόμενον είναι να μη διακρίνωμεν την μεταξύ τούτων υπάρχουσαν εσωτερικήν
ενότητα. Εντεύθεν αι παρανοήσεις και η ημαρτημένη κριτική επί της διδασκαλίας
των αγίων Πατέρων. Το θέμα της ενότητος των αγίων Πατέρων είναι εκ των πλέον
σημαντικών δια την ορθοδοξίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Αποκαταστάθηκε ως πρώην Πατριάρχης Ιεροσολύμων ο Ειρηναίος
Στην άρσης της καθαίρεσης
του και την αποκατάστασή του στην Αρχιερωσύνη ως Πατριάρχη πρώην Ιεροσολύμων,
του κ.Ειρηναίου προχώρησε ομόφωνα η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου
Ιεροσολύμμων, που συνήλθε την Πέμπτη υπό την Προεδρία του Πατριάρχου
κ.Θεοφίλου.
Η απόφαση του Πατριαρχείου
Ιεροσολύμων
Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ
Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, Προεδρευομένη ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί
Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τήν ΡΙ´ Συνεδρίαν αὐτῆς τῆς 12ης/25ης Ἰουλίου
2019, ᾖρε ὁμοφώνως τήν καθαίρεσιν τοῦ μοναχοῦ Εἰρηναίου καί ἀποκατέστησε Αὐτόν
εἰς τό Ἀρχιερατικόν ἀξίωμα, τό ὁποῖον ἐκέκτητο πρίν καί εἰς τόν βαθμόν τοῦ πρῴην
Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, ἀποδιδοῦσα εἰς Αὐτόν πλήρη τόν ὀφειλόμενον σεβασμόν εἰς
τό ἀξίωμα Αὐτοῦ τοῦτο.
Εἰς τήν ἀπόφασιν ταύτην ἤχθη
ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος διά τούς λόγους, οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται εἰς τό κάτωθι
κείμενον αὐτῆς:
Τη ΚΗ΄ (28η) Ιουλίου, μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΕΙΡΗΝΗΣ της εκ Καππαδοκίας μεν ορμωμένης, ασκησάσης δε εν τη Μονή του Χρυσοβαλάντου.
Ειρήνη η
Οσία Μήτηρ ημών, η Ηγουμένη της Μονής του Χρυσοβαλάντου, ήκμασε μετά τον
θάνατον του μισοχρίστου και φιλοχρύσου βασιλέως Θεοφίλου αποθανόντος εν έτει
ωμβ΄ (842), ότε η ευσεβεστάτη και θεοφιλεστάτη Θεοδώρα η σύζυγος του Θεοφίλου
έμεινε διάδοχος της βασιλείας, αλλ’ όχι και της ασεβείας αυτού. Τότε αύτη
εστερέωσε την Ορθοδοξίαν, αναστηλώσασα τας αγίας Εικόνας, και ούτως απέλαβε
πάλιν η Εκκλησία μας την ευπρέπειαν των αγίων Εικόνων ως πρότερον. Έως ου δε
ήτο ο υιός της Μιχαήλ ανήλικος, εκυβέρνα αυτή η αοίδιμος το βασίλειον· όταν δε
έφθασεν ο βασιλεύς εις χρόνους ιβ΄ (12) ηθέλησε να τον υπανδρεύση, όθεν
έστειλεν ανθρώπους εις διαφόρους τόπους, να εύρωσι κόρην τινά ωραίαν, ευγενικήν
και ενάρετον, ήτις να είναι αξία δια σύζυγον βασιλέως.
Εκοιμήθη σε ηλικία 71 ετών ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος από ανακοπή καρδιάς.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος Πρωτοπαπάς γεννήθηκε το 1948 στην Πλατειά Τήνου. Σπούδασε στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή και στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1973 και Πρεσβύτερος το 1975. Διετέλεσε Διευθυντής του Ρ/ Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος (1990- 1996). Συνέγραψε μελέτες θεομητορικού, ιστορικού και λογοτεχνικού περιεχομένου και δημοσίευσε πολλά άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Εξελέγη Μητροπολίτης Φθιώτιδος το 1996.
Δημοσιογραφικό όργανο: Διμηνιαία εφημερίδα «Φθιωτική Εκκλησιαστική Φωνή» (Τηλ. 2231050552 fax: 2231050554). Ρ/ Σ 89, 4.
Δημοσιογραφικό όργανο: Διμηνιαία εφημερίδα «Φθιωτική Εκκλησιαστική Φωνή» (Τηλ. 2231050552 fax: 2231050554). Ρ/ Σ 89, 4.
Ἡ ἀπιστία.
Ἐμφανίσθηκε στὸν παράδεισο καὶ κατέλαβε τοὺς πρωτόπλαστους,
οἱ ὁποῖοι ἀπίστησαν στὸ Θεὸ καὶ πίστευσαν στὸν διάβολο. Ἔκτοτε συνυπάρχει μετὰ
τῶν ἀνθρώπων καὶ θὰ ὑφίσταται μέχρι τὴν Β΄ Παρουσία, ἀπειλώντας ἐνίοτε καὶ τοὺς
ἐκλεκτούς. Ἡ ἀπιστία κρύβεται κάτω ἀπὸ τὴν τέχνη, τὴ φιλοσοφία, τὰ ἀντιχριστιανικὰ
ἤθη καὶ ἔθιμα, τὴ νομοθεσία, τὴν παιδεία. Εἰδικὰ στὴν ἐποχὴ μας ἐν ὀνόματι τῆς ἀνεξιθρησκείας
καὶ τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου ἐπιχειρεῖται ὁ ἐξοβελισμὸς σέ κάθε τι ποὺ
θυμίζει τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία του. Παγκοσμίως καὶ μάλιστα στὴν δῆθεν χριστιανικὴ
Δύση ἐπιχειρεῖται ἡ ἐπιστροφὴ στὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχή.
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΠΙΚΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ «ΑΓΙΑΣ ΔΩΡΕΑΣ»
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 26η Ιουλίου 2019
Η Εκκλησία της Ρώμης ήταν στην πρώτη μεταχριστιανική χιλιετία μια αξιοσέβαστη Εκκλησία, η οποία ορθοτομούσε την ορθόδοξη πίστη. Ο θρόνος της Ρώμης ανάδειξε μια πλειάδα αγίων Παπών ομολογητών, οι οποίοι κοσμούν το αγιολόγιο της Εκκλησίας του Χριστού. Αφότου, όμως, η Δυτική Εκκλησία υποτάχτηκε στους βαρβάρους και αιρετικούς Φράγκους, προοδευτικά από τον 9ο αιώνα ως το έτος 1009 ή 1012, και αποσχίστηκε (το 1054) από την μία και αδιαίρετη Εκκλησία, απώλεσε την εκκλησιαστικότητά της και αποτέλεσε ιδία θρησκευτική κοινότητα, με δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία επέβαλαν σ’ αυτή οι κακόδοξοι Φράγκοι. Αμέσως μετά την κατάληψή της, της επιβλήθηκαν σοβαρές αιρετικές πλάνες, αλλά και ριζική αλλοίωση της εκκλησιαστικής ζωής, όπως αλλαγή των πατροπαράδοτων εθίμων, και επιβολή των απολίτιστων φραγκικών.
Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ -- Αθωνικά άνθη.
«Μη χωρίζετε την
καρδίαν υμών από του Θεού… φυλάσσετε αυτήν μετά της μνήμης του Κυρίου ημών
Ιησού Χριστού πάντοτε… ίνα μεγαλυνθή Χριστός εν υμίν…». Άγ. Ιωάννης
Χρυσόστομος.
Το θέμα της νοεράς
προσευχής κατά τα τελευταία έτη κατέστη επίκαιρον τόσον εις τα ορθόδοξα
κλίματα, όσον και εις τον Προτεσταντισμόν και τον Καθολικισμόν, εξ αφορμής των
αλλεπαλλήλων εκδόσεων της «Φιλοκαλίας» και των Νηπτικών Πατέρων εις τρεις
ευρωπαϊκάς γλώσσας. Η νοερά προσευχή αποτελεί, εις την σημερινήν εποχήν του
ψυχικού άγχους, την μόνην καταφυγήν και το κύριον μέσον στροφής προς εαυτούς
δια την ανεύρεσιν της απολεσθείσης υπάρξεως, του απολεσθέντος Παραδείσου, της
εντός ημών υπαρχούσης Βασιλείας.
Αγία μανία -- Τοῦ αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ὁμ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ
Μπροστά
στόν βασιλιά τῆς Ἰουδαίας Ἀγρίππα καί στόν Ρωμαῖο ἡγεμόνα Φῆστο, ὁ ἀπ. Παῦλος εἶχε,
κάποια στιγμή τῆς θεοκίνητης ζωῆς του, τήν εὐκαιρία νά ἀπολογηθεῖ για τήν πίστη
του. Στήν λαμπρότητα τῆς βασιλικῆς αὐλῆς καί στήν μεγαλοπρέπεια τῆς ρωμαϊκῆς ἰσχύος,
ὁ ἀπόστολος μέ τίς χειροπέδες ἀντέταξε τό φῶς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί
τήν δύναμη τοῦ θείου λόγου. Πρέπει, ὅμως, νά ῾χεις γερά μάτια, γιά ν᾽ ἀντικρύσεις
τό φῶς, και πρέπει νά σκύψεις ταπεινά, γιά να πάρεις πάνω σου τήν δύναμη τοῦ
Θεοῦ· κι ὁ Φῆστος δέν μποροῦσε. Τόν τύφλωσε ἡ διαφθορά τῆς ζωῆς του, ἡ
φιλαργυρία κι ἡ φιληδονία του· τόν κρατοῦσε ἀλύγιστο ὁ ἐγωισμός κι ἡ κενοδοξία
του. Γι᾽ αὐτό, δέν ἀφήνει τόν Παῦλο νά συνεχίσει, ἀλλά «μεγάλῃ τῇ φωνῇ», σάν
γιά να σκεπάσει καί τήν ἀντίρρηση τῆς ἴδιας του τῆς καρδιᾶς, «ἔφη· Μαίνῃ, Παῦλε·
τά πολλά σε γράμματα εἰς μανίαν περιτρέπει» (Πρξ 26,24). Εἶναι ἕνας διάλογος,
πού δεν ἔπαψε νά ἐπαναλαμβάνεται μέσα στήν ἱστορία τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, κάθε
φορά μέ διαφορετικό σχῆμα, ἀλλά πάντοτε μέ τό ἴδιο περιεχόμενο.
Τη ΚΖ΄ (27η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος και ιαματικού ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ.
Παντελεήμων ο ένδοξος Μεγαλομάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως
Μαξιμιανού εν έτει τδ΄ (304), καταγόμενος από την πόλιν της Νικομηδείας, υιός
πατρός μεν ειδωλολάτρου, Ευστοργίου ονομαζομένου, μητρός δε εκ προγόνων ούσης
χριστιανής, καλουμένης Ευβούλης. Όσην δε θέλησιν είχεν αυτός να θεραπεύη τα
είδωλα, τόσην αγάπην και προθυμίαν είχεν εκείνη προς την ορθόδοξον πίστιν, και
έτρεφε το τέκνον των (το οποίον ονομάζετο Παντολέων) όχι μόνον με τροφήν
σωματικήν, αλλά περισσότερον με πνευματικήν, διδάσκουσα αυτό την πίστιν του
Χριστού. Πλην εις ολίγα έτη ετελεύτησεν η μακαρία Ευβούλη.
Ο «ΠΡΑΣΙΝΟΣ» ΚΑΙ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 25η Ιουλίου 2019
Ο «ανθρωποκτόνος απ’ αρχής» (Ιωάν.8,9), ο μισόκαλος διάβολος, ορέχτηκε να γίνει Θεός, να πάρει τη θέση του Πλάστη του Θεού και να λατρευτεί ως Εκείνος. Βεβαίως αυτού του είδους η ύβρη δεν θα μπορούσε να γίνει ανεκτή από το Θεό και για τούτο ο Εωσφόρος, μαζί με το αγγελικό τάγμα, που τον ακολούθησε, κατακρημνίστηκε στην άβυσσο και η φύση του διαστράφηκε στο κακό. Στο εξής δύο θα είναι οι δόλιοι στόχοι του, η καταστροφή των έργων του Θεού και η «αρπαγή» του θρόνου της μεγαλοσύνης Του, να Τον εκθρονίσει και να πάρει τη θέση Του. Μέσα στον απόλυτο σκοτασμό του και την υπέρμετρη υπερηφάνειά του δεν μπορεί να καταλάβει ότι ματαιοπονεί.
ΡΕΜΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ --- Αλέξ. Παπαδιαμάντη
Ἀνάμεσα εἰς συντρίμματα καὶ ἐρείπια, λείψανα
παλαιᾶς κατοικίας ἀνθρώπων ἐν μέσῳ ἀγριοσυκῶν, μορεῶν μὲ ἐρυθροὺς καρπούς, εἰς ἔρημον
τόπον, ἀπόκρημνον ἀκτὴν πρὸς μίαν παραλίαν βορειοδυτικὴν τῆς νήσου, ὅπου τὴν
νύκτα ἑπόμενον ἦτο νὰ βγαίνουν καὶ πολλὰ φαντάσματα, εἴδωλα ψυχῶν κουρασμένων,
σκιαὶ ἐπιστρέφουσαι, καθὼς λέγουν, ἀπὸ τὸν ἀσφοδελὸν λειμῶνα, ἀφήνουσαι κενὰς οἰμωγὰς
εἰς τὴν ἐρημίαν, θρηνοῦσαι τὸ πάλαι ποτὲ πρόσκαιρον σκήνωμά των εἰς τὸν ἐπάνω
κόσμον ― ἐκεῖ ανάμεσα ἐσώζετο ἀκόμη ὁ ναΐσκος τῆς Παναγίας τῆς Πρέκλας. Δὲν ὑπῆρχε
πλέον οἰκία ὀρθή, δὲν ὑπῆρχε στέγη καὶ ἄσυλον, εἰς ὅλον τὸ ὀροπέδιον ἐκεῖνο,
παρὰ τὴν ἀπορρῶγα ἀκτήν. Μόνος ὁ μικρὸς ναΐσκος ὑπῆρχε, καὶ εἰς τὸ προαύλιον τοῦ
ναΐσκου ὁ Φραγκούλης Κ. Φραγκούλας εἶχε κτίσει μικρὸν ὑπόστεγον, καλύβην μᾶλλον
ἢ οἰκίαν, λαβὼν τὴν ξυλείαν, ὅσην ἠδυνήθη νὰ εὕρῃ, καί τινας λίθους ἀπὸ τὰ τόσα
τριγύρω ἐρείπια, διὰ νὰ στεγάζεται προχείρως ἐκεῖ καὶ καπνίζῃ ἀκατακρίτως τὸ
τσιμπούκι του, μὲ τὸν ἠλέκτρινον μαμέν, ἔξω τοῦ ναοῦ, ὁ φιλέρημος γέρων.
Καθιέρωση από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος Ημέρας υπέρ της Ζωής του Αγέννητου Παιδιού
Με αισθήματα χαράς και ευγνωμοσύνης υποδεχθήκαμε την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, να καθιερωθεί η πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα ως ημέρα αφιερωμένη στην προστασία της ζωής του Αγέννητου Παιδιού.
Το κίνημά μας, «Αφήστε με να ζήσω», πιστό στο Λόγο του Ευαγγελίου και στην Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, διακηρύττει την αλήθεια, ότι το αγέννητο παιδί είναι άνθρωπος, εικόνα Θεού, εξ άκρας συλλήψεως και αγωνίζεται για την προστασία της ζωής του χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ - ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ...ΚΥΡΙΑΚΗ( 21-7-2019) π. Γεώργιος Αγγελακάκης
https://agiooros.org/viewtopic.php?f=43&t=14903
Τη ΚΣΤ΄ (26η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΕΡΜΟΛΑΟΥ και των συν αυτώ μαρτυρησάντων ΕΡΜΙΠΠΟΥ και ΕΡΜΟΚΡΑΤΟΥΣ.
Ερμόλαος ο Άγιος Ιερομάρτυς και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες Έρμιππος και
Ερμοκράτης ήσαν ιερείς εκ του κλήρου της εν Νικομηδεία Εκκλησίας, υπολειφθέντες
εκ των είκοσι χιλιάδων, οίτινες εκάησαν εν τη Εκκλησία υπό του τυράννου
Μαξιμιανού, εν έτει τδ΄ (304), εκρύπτοντο δε εις τινα οικίαν.
Συνεκμετάλλευσις τοῦ Παναγίου Τάφου μὲ τοὺς αἱρετικούς!
ΠΑΕΙ καὶ τὸ ἱερώτερο
προσκύνημά μας, τὸ παραδώσαμε καὶ αὐτὸ στοὺς ἀμετανόητους αἱρετικούς. Ὁ λόγος
γιὰ τὸν Πανάγιο καὶ Ζωοδόχο Τάφο τοῦ Κυρίου μας. Πρόσφατα ἀνακοινώθηκε ἀπὸ τὸ
Πατριαρχεῖο τῶν Ἱεροσολύμων ὅτι κλήθηκαν ἐκπρόσωποι τῶν αἱρετικῶν παπικῶν, τῶν
μονοφυσιτῶν καὶ τῶν ἀγγλικανῶν νὰ συμβάλλουν οἰκονομικὰ γιὰ τὴν συνέχιση τῶν ἀνακαινιστικῶν
ἐργασιῶν τοῦ Παναγίου Τάφου! Αὐτὸ πρακτικὰ σημαίνει, πὼς πέρα ἀπὸ τὴ βεβήλωση,
συνεκμετάλλευση καὶ στὴν οὐσία ἀπεμπόληση τοῦ ἱερώτατου προσκυνήματος στοὺς αἱρετικούς!
Γιὰ τὸ σοβαρὸ αὐτὸ ζήτημα ἔγραψε ὁ κ. Ε. Κοσμίδης: «Τὸ εἰδικὸ καθεστὼς
συνεκμετάλλευσης στὸν Πανάγιο Τάφο καὶ τὰ Ἱερὰ προσκυνήματα στὸ Ἰσραήλ, δὲν
προσφέρονται γιὰ ἀπρόσεκτο σχολιασμό. Ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος οἱ ἄλλες μεριὲς νὰ
παρερμηνεύσουν καὶ νὰ ἀντιδράσουν.
Η ΕΝΔΟΣΤΡΕΦΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ -- Αθωνικά άνθη
«Ψυχής δε κίνησίς
εστι κυκλική, η εις εαυτήν είσοδος από των έξω, και των νοερών αυτής δυνάμεων η
ενοειδής συνέλιξις ώσπερ εν τινι κύκλω το απλανές αυτή δωρουμένη». Διονύσιος Αρεοπαγίτης.
Ίσως να μη είναι
ανωφελές να λεχθή, ότι κακώς απεδόθη εις τον άγιον Γρηγόριον η ενδοστρεφής
προσευχή, και ότι κάκιστα συνεδέθησαν μετά του ονόματός του, ως «παλαμισμός»,
τα ειρωνικά παρωνύμια «ομφαλοσκοπία –ομφαλοψυχία». Ηγνόησαν οι τοιαύτα φρονήσαντες
ορθολογισταί, ότι εις την Ορθόδοξον Θεολογίαν υφίσταται συνεχής εσωτερική
ενότης. Τοιαύτη δ’ ενότης, οίαν οφείλομεν να ανακαλύπτωμεν πανταχού των επί
μέρους ιερών κειμένων της Καινής Διαθήκης. Διότι το Πνεύμα το Άγιον, όπερ
εσόφισε τους αμέσους μαθητάς του Κυρίου, αυτό το ίδιον Πνεύμα εφώτισε και τους
Πατέρας.
Απολυτίκιον Αγίας Παρασκευής
Την σπουδήν σου τη κλήσει
κατάλληλον, εργασαμένη φερώνυμε, την ομώνυμόν σου πίστιν, εις κατοικίαν
κεκλήρωσαι, Παρασκευή αθληφόρε· όθεν προχέεις ιάματα, και πρεσβεύεις υπέρ των
ψυχών ημών.
Τη ΚΣΤ΄ (26η) Ιουλίου, μνήμη της Αγίας ενδόξου και πανευφήμου Οσιομάρτυρος του Χριστού ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ.
Παρασκευή η πανεύφημος Οσιομάρτυς του Χριστού εγεννήθη εν ταις ημέραις
του βασιλέως Αδριανού· πατήρ αυτής ήτο ευσεβής τις Ορθόδοξος Χριστιανός,
πλούσιος κατά πολλά, Αγάθων λεγόμενος, έχων γυναίκα και αυτήν Χριστιανήν,
Πολιτείαν καλουμένην· διέμενον δε εις τι προάστιον της μεγαλοπόλεως Ρώμης. Πλην
παρ’ όλας τας καλωσύνας και ελεημοσύνας, τας οποίας είχον, δεν είχον τέκνον,
ούτε άρσεν, ούτε θήλυ, και δια τούτο ήσαν πάντοτε λυπημένοι, όπως κάλλιστα
γνωρίζουν όσοι έχουν τοιαύτην λύπην. Παρεκάλουν όθεν και οι δύο τον Θεόν να
τους δώση τέκνον, ουχί μόνον δια την κληρονομίαν του πολλού πλούτου, τον οποίον
είχον, αλλά μάλλον δια την διαδοχήν του γένους αυτών.
Ἀγρυπνία Ἁγίου Παντελεήμονος
Φέρουμε σέ γνώση τῶν εὐλαβῶν Χριστιανῶν ὅτι τήν Παρασκευή 26 Ἰουλίου 2019 θά τελεσθεῖ ὁλονύκτια πανηγυρική ἀγρυπνία, κατά τό ἁγιορείτικο τυπικό, ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος τοῦ ἰαματικοῦ καί ἀναργύρου (27η Ἰουλίου).
Ἀπό τίς 10:00 μ.μ. ἕως τίς 4:00 π.μ.
Θά τεθεῖ σέ προσκύνηση τεμάχιο ἐκ τῶν χαριτοβρύτων λειψάνων τοῦ Ἁγίου.Ἡ ἀγρυπνία θά τελεσθεῖ ὑπαιθρίως πρό τοῦ πανηγυρίζοντος παρεκκλησίου τῆς Μονῆς μας.
Ἡ πύλη θά ἀνοίξει στίς 9:45 μ.μ. καί θά παραμείνει ἀνοικτή καθ' ὅλην τήν διάρκεια τῶν ἀκολουθιῶν.
Ἐκ τῆς IΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ
π. Θεόδωρος Ζήσης: Αγιομάχος οικουμενιστής προσβάλλει την μνήμη του Προφήτη Ηλία
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος
Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
ΑΓΙΟΜΑΧΟΣ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ
ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ
ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ
Ποιοί εὐθύνονται γιά τό ἁγιομαχικό
κλῖμα
1. Ἀντιοικουμενιστής ὁ
προφήτης Ἠλίας.
Γιά δύο βασικῶς λόγους ὅσοι
ἀκολουθοῦν τόν Οἰκουμενισμό – Συγκρητισμό τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου δέν
τά πᾶνε καλά μέ τόν ἔνδοξο καί πυρφόρο προφήτη Ἠλία. Ἐν πρώτοις, διότι
καταπολέμησε ἀποφασιστικά καί ἔμπρακτα, περισσότερο ἀπό τούς ἄλλους προφῆτες,
τόν θρησκευτικό Συγκρητισμό – Οἰκουμενισμό τῆς ἐποχῆς του, ὑποστάς γι᾽ αὐτό
διωγμούς καί ταλαιπωρίες, «ἐν ὄρεσι καί σπηλαίοις καί ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς»1 ἀπό
τόν βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραήλ Ἀχαάβ καί τήν εἰδωλολάτρισσα σύζυγό του Ἰεζάβελ, ἡ ὁποία
ἐπέβαλε στούς Ἰσραηλίτες τήν προσκύνηση τοῦ εἰδωλολατρικοῦ θεοῦ Βάαλ, ἀντίστοιχου
πρός τόν ἑλληνικό θεό Δία. Ὁ δεύτερος λόγος τῆς ἐχθρότητος τῶν Οἰκουμενιστῶν
πρός τόν ἀντιοικουμενιστή προφήτη εἶναι ὁ πύρινος ζῆλος του γιά τήν Πίστη πρός
τόν ἀληθινό Θεό, ὁ ὁποῖος ζῆλος τοῦ ἐχάρισε τόν ἐπίζηλο τίτλο τοῦ ζηλωτῆ, ὅπως
φαίνεται καί ἀπό τό ἀπολυτίκιο τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου, τόν ὁποῖο ἐπαινεῖ ὁ ὑμνογράφος
γιά τό ὅτι μιμήθηκε τόν ζηλωτή Ἠλία· «Τόν ζηλωτήν Ἠλίαν τοῖς τρόποις μιμούμενος».
Μέ τούς ζηλωτές δέν τά πᾶνε καλά οἱ Συγκρητιστές – Οἰκουμενιστές, διότι τούς εἶναι
ἐμπόδιο στό κατεδαφιστικό καταστροφικό τους ἔργο, στήν ἀποστασία ἀπό τήν Ἀλήθεια,
ἀπό τήν Ὀρθοδοξία.
Των Οσιομαρτύρων Πατέρων των υπό των Λατίνων αναιρεθέντων δια την αγίαν και Ορθόδοξον Πίστιν εν Άθωνος τω Όρει και αλλαχού.
Το ότι ο παπισμός είναι αίρεσις και ο οικουμενισμός
παναίρεσις δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία, συμφώνως με τας θείας διδασκαλίας των
Αγίων Πατέρων και Ομολογητών της Ορθοδόξου αγίας ημών Εκκλησίας. Τα ιστορούμενα
μαρτύρια των Οσιομαρτύρων Πατέρων, των υπό των Λατινοφρόνων και Λατίνων
αναιρεθέντων, είναι ένα φωτεινόν παράδειγμα και ένα φρένο δι΄ όλους ημάς προς
αποφυγήν παντός νεωτερισμού και καινοτομίας εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία. Ο μαρτυρικός
των θάνατος εις όλους εμάς διασαλπίζει την μεγίστην διαφοράν της Ορθοδοξίας από
τον παπισμό, δεν τυγχάνει παρανυχίς, όπως θέλουν να μας παρουσιάσουν οι οικουμενιστές
σήμερον.
Μπροστά στον εαυτό μας…! -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού Παν. Αθηνών
Η
εμφάνιση και η πρόοδος της ψυχολογίας του ασυνειδήτου (Βάθους) υπήρξε
αναμφίβολα πολυσήμαντη. Όμως είναι γεγονός ότι κάθε αντικειμενικός ερευνητής
ημπορεί να παραλεχθεί σαν βασική κατεύθυνση της ψυχολογίας αυτής την αποκάλυψη
της ποιότητος και του περιεχομένου της ανθρώπινης προσωπικότητος.
Ήδη
έγινε λόγος για την σπηλιά των ενστικτικών τεράτων, που η ψυχολογία του Βάθους
απεκάλυψε. Αλλά δεν πρόκειται μόνο για «τέρατα» που ενσαρκώνουν απλώς ανθρώπινα
πάθη. Κάθε ανθρώπινο, όσο «απάνθρωπο» κι αν είναι, μένει ανθρώπινο. Τα
ανθρώπινα πάθη, όπως τα γνώριζε ο άνθρωπος προ της εμφανίσεως της ψυχολογίας
του Φρόυδ, ήσαν πάντοτε στα μέτρα της ανθρώπινης αδυναμίας και ποταπότητος. Σαν
πάθη ήσαν πάντοτε μιαρά και μισητά, άλλα ήσαν απλώς ανθρώπινα πάθη γιατί είχαν
την αιτία τους στην ανθρώπινη αδυναμία.
Τη ΚΕ΄ (25η) Ιουλίου, η Κοίμησις της Αγίας ΆΝΝΗΣ, μητρός της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.
Άννα, η κατά σάρκα γενομένη προμήτωρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,
κατήγετο εκ της φυλής του Δαβίδ, θυγάτηρ Ματθάν του ιερέως και Μαρίας της
γυναικός αυτού. Ο Ματθάν ιεράτευε κατά τους χρόνους Κλεοπάτρας και Σαπώρου
βασιλέως Περσών, προ του Ηρώδου του υιού Αντιπάτρου, έχων τρεις θυγατέρας,
Μαρίαν, Σοβήν και Άνναν, εκ των οποίων η μεν Μαρία υπανδρεύθη εις την Βηθλεέμ
και εγέννησε Σαλώμην την μαίαν, η δε Σοβή υπανδρεύθη και αυτή εις την Βηθλεέμ
και εγέννησε την Ελισάβετ, η δε Άννα υπανδρεύθη εις την Γαλιλαίαν και εγέννησε
Μαρίαν την Θεοτόκον· ώστε η Σαλώμη, η Ελισάβετ και η Θεοτόκος Μαρία είναι
θυγατέρες μεν τριών αδελφών, πρώται δε εξαδέλφαι μεταξύ των.
ΟΙ ΣΩΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΠΟΙ -- του Μεγάλου Αντωνίου
«Μὲ τὸ νὰ ὑποφέρουμε μικροὺς καὶ ὀλιγοχρόνιους
κόπους στὴν ζωή, ἀπολαμβάνουμε πολὺ μεγάλη χαρὰ καὶ εὐχαρίστηση μετὰ τὸν θάνατον. Γι᾽ αὐτὸ ἐκεῖνος,
ποὺ πολεμᾶ κατὰ τῶν παθῶν του
καὶ θέλει νὰ στεφανωθῆ ἀπὸ τὸν Θεόν, ἂν πέση σὲ ἁμαρτία, ἂς μὴ χάση τὸ θάρρος
του καὶ ἂς μὴ παραμείνη στὴν πτώση του ἀπελπισμένος, ἀλλὰ νὰ σηκωθῆ καὶ νὰ ἀρχίση πάλι νὰ ἀγωνίζεται καὶ
νὰ φροντίση νὰ στεφανωθῆ. Καὶ ἂν
ξαναπέση πρέπει μέχρι τὴν τελευταία ἀναπνοή του νὰ σηκώνεται. Γιατὶ οἱ σωματικοὶ
κόποι εἶναι ὅπλα καὶ μέσα γιὰ νὰ
ἀποκτήσουμε τὶς ἀρετές, ποὺ σώζουν τὴν ψυχή μας».
Οι τρεις αυτοί Πατέρες θεμελιώνουν θεολογικά τρία συγχρόνως σημεία
Αν, όμως, η κάθε εποχή έχει το
δικό της πλούτο, είναι αναμφισβήτητο ότι μετά τον 5ο αι., ο κατ΄ εξοχήν
«θεομητορικός» αιώνας είναι ο 14ος, κατά τον οποίον ηχούν οι
δογματικές φωνές Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχ/που Θεσ/νίκης, Νικολάου Καβάσιλα και
Θεοφάνους του Νικαέως. Οι τρεις αυτοί πατέρες θεμελιώνουν θεολογικά τρία
συγχρόνως σημεία: α) Την απόλυτα προσωπική αγιότητα
της Θεοτόκου και την εσχατολογική τοποθέτησή Της μετά την Αγία Τριάδα, β) τη
θεμελιώδη Χριστολογική σημασία Της, και γ) την εντελώς κεντρική θέση Της στην
Οικονομία της σωτηρίας, δηλ. τον ενεργητικό ρόλο Tης στο μυστήριο της Σαρκώσεως και την εις τους
αιώνες παραμονή Της στο κέντρο του μυστηρίου της Εκκλησίας.
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ -- Η Πολιτεία πρέπει να παρέμβει άμεσα για να αντιμετωπίσει τα τάγματα εφόδου της Αριστεράς
Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Η κυβέρνησις δέον όπως σπεύσει αμελλητί να προβεί εις τις απολύτως αναγκαίες μεταρρυθμίσεις αναφορικώς με τα καίρια και ακανθώδη υπουργεία (Προστασίας του Πολίτη, Παιδείας και Θρησκευμάτων, Υγείας, Ανάπτυξης, Οικονομικών), διότι καθίσταται επιτακτική ανάγκη και από τους πολίτες.
Η μείωση των φόρων, η εμπέδωση του αισθήματος της ασφάλειας, η πάταξη της αυθαιρεσίας των ταγμάτων εφόδου της Αριστεράς, η βελτίωση των συνθηκών υγείας, η αποκατάσταση των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας εν συνδυασμώ προς τη διδασκαλία των Θρησκευτικών με ομολογιακό χαρακτήρα αποτελούν ενδεικτικώς ορισμένες εκ των αδηρίτως αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.
Ομως φρονώ ότι πλέον η χώρα πρέπει να εκσυγχρονιστεί στοιχειωδώς, ίνα τεθεί ανυπερθέτως υπό τον πλήρη έλεγχο του συντεταγμένου κράτους.
Δεν νοείται σε μια δημοκρατική κοινωνία να καταλαμβάνονται διά της βίας ορισμένες συνοικίες της Ελλάδας χάριν εκδηλώσεως μιας δήθεν ιδεολογίας, η οποία επιβάλλεται με αθέμιτα, βίαια και αντιδημοκρατικά μέσα, και το οργανωμένο κράτος να παρακολουθεί απαθές την τέλεση κατά συρροήν αξιόποινων πράξεων.
Η κυβέρνησις δέον όπως σπεύσει αμελλητί να προβεί εις τις απολύτως αναγκαίες μεταρρυθμίσεις αναφορικώς με τα καίρια και ακανθώδη υπουργεία (Προστασίας του Πολίτη, Παιδείας και Θρησκευμάτων, Υγείας, Ανάπτυξης, Οικονομικών), διότι καθίσταται επιτακτική ανάγκη και από τους πολίτες.
Η μείωση των φόρων, η εμπέδωση του αισθήματος της ασφάλειας, η πάταξη της αυθαιρεσίας των ταγμάτων εφόδου της Αριστεράς, η βελτίωση των συνθηκών υγείας, η αποκατάσταση των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας εν συνδυασμώ προς τη διδασκαλία των Θρησκευτικών με ομολογιακό χαρακτήρα αποτελούν ενδεικτικώς ορισμένες εκ των αδηρίτως αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.
Ομως φρονώ ότι πλέον η χώρα πρέπει να εκσυγχρονιστεί στοιχειωδώς, ίνα τεθεί ανυπερθέτως υπό τον πλήρη έλεγχο του συντεταγμένου κράτους.
Δεν νοείται σε μια δημοκρατική κοινωνία να καταλαμβάνονται διά της βίας ορισμένες συνοικίες της Ελλάδας χάριν εκδηλώσεως μιας δήθεν ιδεολογίας, η οποία επιβάλλεται με αθέμιτα, βίαια και αντιδημοκρατικά μέσα, και το οργανωμένο κράτος να παρακολουθεί απαθές την τέλεση κατά συρροήν αξιόποινων πράξεων.
Από το f/b του π. Νικολάου Δημαρά -- Διηγείται ο π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος:
Πριν από χρόνια, όταν ήμουν εφημέριος στον ιερό Ναό του
Αγίου Βασιλείου Πειραιώς, με κάλεσαν να εξομολογήσω εκτάκτως, κατόπιν δικής του
επιθυμίας, έναν νέο άνδρα, 42 ετών, το όνομά του, ήταν Ξενοφών.
Όταν πήγα, ήταν σε κακή κατάσταση. Ο καρκίνος με τις ραγδαίες
μεταστάσεις τον είχε προσβάλλει και στο κεφάλι. Οι μέρες του, ήταν μετρημένες.
Ήταν μόνος στον θάλαμο, το διπλανό κρεββάτι ήταν άδειο και έτσι βρεθήκαμε μόνοι
μας. Και μου είπε τα εξής, για το πως πίστεψε, αφού υπήρξε, όπως το τόνισε,
"σκληρός άθεος" και άπιστος:
Μητρ. Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος -- ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΑΥΡΑ ΧΡΟΝΙΑ!
ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ, ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΑΥΡΑ ΧΡΟΝΙΑ! «ΑΡΠΑΧΤΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ»
«ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ,
ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΑΥΡΑ ΧΡΟΝΙΑ!
ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ!
ΜΕΓΑΛΕΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ
Σ' ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΥΦΗΛΙΟ!
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ:
«Μελλήσετε δέ ἀκούειν πολέμους καί ἀκοάς πολέμων· ὁρᾶτε μή θροεῖσθε· δεῖ γάρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ’ οὔπω ἐστί τό τέλος. ἐγερθήσεται γάρ ἔθνος ἐπί ἔθνος καί βασιλεία ἐπί βασιλείαν, καί ἔσονται λιμοί καί λοιμοί καί σεισμοί κατά τόπους· πάντα δέ ταῦτα ἀρχή ὠδίνων». (Ματθ. κδ’, 6-8)
«Ὅταν δέ ἀκούσητε πολέμους καί ἀκαταστασίας, μή πτοηθῆτε· δεῖ γάρ ταῦτα γενέσθαι πρῶτον, ἀλλ’ οὐκ εὐθέως τό τέλος. τότε ἔλεγεν αὐτοῖς·ἐγερθήσεται ἔθνος ἐπί ἔθνος καί βασιλεία ἐπί βασιλείαν, σεισμοί τε μεγάλοι κατά τόπους καί λιμοί καί λοιμοί ἔσονται, φόβητρά τε καί σημεῖα ἀπ’ οὐρανοῦ μεγάλα ἔσται».(Λουκ. κα’, 9-11)
******
_____Αγαπητοί μου Αδελφοί - Ορθόδοξοι Χριστιανοί,
_______Τον τελευταίο καιρό όλο καί πιό συχνά συμβαίνουν εντελώς παράδοξα πράγματα! Φωτιές εδώ, πλημμύρες εκεί, σεισμοί πάρα πέρα, αρρώστειες εδώ και εκεί! Επίσης η θάλασσα βγαίνει έξω από τα όριά της και πλημμυρίζει τους δρόμους στη στεριά! Καί όλα αυτά συμβαίνουν όχι σε μια συγκεκριμένη περιοχή ΑΛΛΑ Σ' ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!
Ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος Συγκαλεί Μοναστική Σύναξη
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ – Ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἐλπιδοφόρος ἐπιθυμὼν νὰ προβάλει ἔτι περισσότερο τὴν ἀξία καὶ τὴν σημασία τοῦ μοναχισμοῦ στὴν ὀρθόδοξη παράδοσή μας καὶ στὴν πνευματικὴ ζωὴ τῶν πιστῶν, ἀποφάσισε νὰ συγκαλέσει Μοναστικὴ Σύναξη μεταξὺ 21-22 Σεπτεμβρίου ἐ. ἔ. στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Νεκταρίου.
Στὴ Σύναξη αὐτὴ θὰ συμμετάσχουν ὅλοι καὶ ὅλες οἱ ἡγούμενοι καὶ ἡγουμένες τῶν ἐν ΗΠΑ Ἱερῶν Μονῶν τῆς δικαιοδοσίας μας, καθὼς καὶ Ἱεράρχες τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς. Τὸ πρόγραμμα τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνάξεως θὰ περιλαμβάνει εἰσηγήσεις Ἱεραρχῶν καὶ ἡγουμένων καὶ θὰ ὁλοκληρωθεῖ διὰ πανηγυρικῆς Θ. Λειτουργίας τὴν Κυριακήν, 22αν τοῦ ἰδίου μηνὸς στὸ Καθολικὸ τῆς ὡς ἄνω Ἱ. Μονῆς. Ἡ εὐθύνη τῆς διοργανώσεως ἔχει ἀνατεθεῖ στὸν Θεοφιλ. Ἐπίσκοπο Μηδείας κ. Ἀπόστολο, Ἀρχιγραμματέα τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου.
Στὴ Σύναξη αὐτὴ θὰ συμμετάσχουν ὅλοι καὶ ὅλες οἱ ἡγούμενοι καὶ ἡγουμένες τῶν ἐν ΗΠΑ Ἱερῶν Μονῶν τῆς δικαιοδοσίας μας, καθὼς καὶ Ἱεράρχες τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς. Τὸ πρόγραμμα τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνάξεως θὰ περιλαμβάνει εἰσηγήσεις Ἱεραρχῶν καὶ ἡγουμένων καὶ θὰ ὁλοκληρωθεῖ διὰ πανηγυρικῆς Θ. Λειτουργίας τὴν Κυριακήν, 22αν τοῦ ἰδίου μηνὸς στὸ Καθολικὸ τῆς ὡς ἄνω Ἱ. Μονῆς. Ἡ εὐθύνη τῆς διοργανώσεως ἔχει ἀνατεθεῖ στὸν Θεοφιλ. Ἐπίσκοπο Μηδείας κ. Ἀπόστολο, Ἀρχιγραμματέα τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου.
Τη ΚΔ΄ (24η) Ιουλίου, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος ΧΡΙΣΤΙΝΗΣ.
Χριστίνα η
χριστώνυμος, πάνσεμνος και καλλιπάρθενος δούλη του Χριστού, έζη κατά τους
χρόνους του βασιλέως Σεβήρου εν έτει σ΄ (200) γρννηθείσα εις την Τύρον, πόλιν
της Συρίας, από γονείς εις μεν το γένος πλουσίους, εις δε την ψυχήν πένητας,
επειδή ήσαν δαιμόνων θεραπευταί και ομότροποι. Ο πατήρ αυτής ήτο στρατηγός,
βλέπων δε το αμήχανον κάλλος της κόρης, έκτισε πύργον υψηλόν και πλούσιον,
έκλεισε δε εις αυτόν την Χριστίναν με υπηρετρίας πολλάς, δια να την υπηρετούν,
της έδωκε δε και είδωλα δια να προσεύχεται εις αυτά, και όσα άλλα πράγματα
εχρειάζετο της αφήκε, δια να μη εξέρχεται ποσώς, να την βλέπουν οι άνθρωποι.
Και ταύτα μεν ετέλεσεν ο Ουρβανός, ήτοι ο κατά σάρκα πατήρ της Χριστίνης, ο
ανόητος. Ο δε Χριστός, ως αγαθός Θεός και σοφώτατος, την εσόφισεν αοράτως, και
την ψυχήν αυτής αφανώς εφώτισε με την χάριν του Παναγίου Πνεύματος και προς
θεογνωσίαν ωδήγησεν.
Ἀθεΐα, τὸ καύχημα τῆς ἐποχῆς μας -- Φώτη Κόντογλου
Ἀθεΐα! Τίτλος μεγάλος καὶ
καύχημα γιὰ τὸν σημερινὸν ἄνθρωπο. Ὅποιος τὸν ἀποχτήσει (καὶ γιὰ νὰ τὸν ἀποχτήσει,
φτάνει νὰ χειροτονηθεῖ μοναχός του ἄπιστος), γίνεται παρευθὺς στὰ μάτια τῶν
ἄλλων σοφός, κι᾿ ἂς εἶναι ἀμόρφωτος, σοβαρός, κι᾿ ἂς εἶναι γελοῖος, ἐπίσημος
κι᾿ ἂς εἶναι ἀλογάριαστος, ὑπεράξιος κι᾿ ἂς εἶναι ἀνάξιος, ἐπιστήμονας κι᾿ ἂς
εἶναι κουφιοκέφαλος.
Δὲν μιλῶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο
ποὺ ἔχει πόθο νὰ πιστέψει, μὰ δὲν μπορεῖ, μὲ ὅλο ποὺ κατὰ βάθος πάντα ἡ αἰτία
τῆς ἀπιστίας εἶναι ἡ περηφάνεια, αὐτὴ ἡ ὀχιά, ποὺ κρύβεται τόσο ἐπιτήδεια μέσα
στὸν ἄνθρωπο, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὴν καταλάβει.
Αυτή είναι γενναία Ορθόδοξος Ομολογία!
... Ο δε γενναίος Ακάκιος αφόβως προς αυτόν απεκρίθη: «Εγώ
είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και κατάγομαι από την Θεσσαλονίκην. Όταν δε ήμουν παιδίον
εννέα χρόνων την ηλικίαν, απατηθείς από σας ηρνήθην αφρόνως τον Χριστόν και
Θεόν μου και υπετάχθην εις τον αντίχριστον διάβολον, λατρεύσας αυτόν και τον
πρόδρομον αυτού Μωάμεθ και έλαβον την μιαράν σφραγίδα της περιτομής. Μετά δε
παρέλευσιν εννέα χρόνων εσυλλογίσθην και γνωρίσας την πλάνην, εις την οποίαν
υπέπεσα, πληροφορηθείς δε καλώς τα μιαρά σας έθιμα και τας δεισιδαιμονίας, ως
και την απάτην της πεπλανημένης θρησκείας σας, επέστρεψα πάλιν εκ καρδίας εις
την πατροπαράδοτον και αγίαν Πίστιν μου και εγνώρισα τον Κύριόν μου Ιησούν
Χριστόν Θεόν αληθινόν, και ομολογώ και πιστεύω εις την Παναγίαν και Ομοούσιον
Τριάδα, εις Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, τα τρία πρόσωπα και υποστάσεις, μίαν
δε Φύσιν και Ουσίαν, ηνωμένην ούσαν και αχώριστον Θεότητα ομολογουμένην και
πιστευομένην, ένα Θεόν, τον μόνον Θεόν, ποιητήν ουρανού και γης των τε ορωμένων
και νοουμένων κτισμάτων. Αρνούμαι δε όλην την πλάνην και ασέβειαν των Αγαρηνών
και ομολογώ και κηρύττω τρανώς, ότι είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός και Ορθοδόξων
γονέων γέννημα, βεβαπτισμένος εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του
Αγίου Πνεύματος, της Ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος». Συναξ. Ε :48
«Γερμανία και Γαλλία έκαναν τον Νότο αποθήκη ψυχών»
Επιστολή-καταπέλτης από Σαλβίνι για το μεταναστευτικό. «Η Ιταλία δεν θα δεχθεί όλους όσοι έρχονται στην Ε.Ε.»
Από τη Θεανώ Καρούτα
Νέα επίθεση κατά του Βερολίνου και του Παρισιού για τη διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης εξαπέλυσε ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι, μέσω επιστολής που απέστειλε στον Γάλλο ομόλογό του Κριστόφ Καστανέρ και την οποία ανάρτησε στον λογαριασμό του στο facebook.
«Η Γαλλία και η Γερμανία δεν μπορούν να αποφασίζουν μόνες τους για τη μεταναστευτική πολιτική αγνοώντας τα αιτήματα των χωρών που είναι περισσότερο εκτεθειμένες στο πρόβλημα αυτό, όπως η Ιταλία και η Μάλτα» εκτίμησε ο Σαλβίνι και κατηγόρησε τις δύο χώρες ότι μετατρέπουν τον ευρωπαϊκό Νότο σε «αποθήκη ψυχών».
«Φτάνει πια με τις επιλογές που γίνονται αποκλειστικά στο Παρίσι και το Βερολίνο. Η Ιταλία δεν είναι πλέον διατεθειμένη να δέχεται όλους τους μετανάστες που φτάνουν στην Ευρώπη» έγραψε στο facebook ο Σαλβίνι, συνοδεύοντας το μήνυμα αυτό με την επιστολή που έστειλε στον Καστανέρ.
Από τη Θεανώ Καρούτα
Νέα επίθεση κατά του Βερολίνου και του Παρισιού για τη διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης εξαπέλυσε ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι, μέσω επιστολής που απέστειλε στον Γάλλο ομόλογό του Κριστόφ Καστανέρ και την οποία ανάρτησε στον λογαριασμό του στο facebook.
«Η Γαλλία και η Γερμανία δεν μπορούν να αποφασίζουν μόνες τους για τη μεταναστευτική πολιτική αγνοώντας τα αιτήματα των χωρών που είναι περισσότερο εκτεθειμένες στο πρόβλημα αυτό, όπως η Ιταλία και η Μάλτα» εκτίμησε ο Σαλβίνι και κατηγόρησε τις δύο χώρες ότι μετατρέπουν τον ευρωπαϊκό Νότο σε «αποθήκη ψυχών».
«Φτάνει πια με τις επιλογές που γίνονται αποκλειστικά στο Παρίσι και το Βερολίνο. Η Ιταλία δεν είναι πλέον διατεθειμένη να δέχεται όλους τους μετανάστες που φτάνουν στην Ευρώπη» έγραψε στο facebook ο Σαλβίνι, συνοδεύοντας το μήνυμα αυτό με την επιστολή που έστειλε στον Καστανέρ.
Ἀπίστευτος ἀναισχυντία εἰς τὴν «Παρέλασιν τοῦ διαβόλου»
Η ΔΗΜΟΣΙΑ ξετσιπωσιὰ ἔγινε
πλέον «θεσμὸς» καὶ στὴ χώρα μας, ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ κατὰ πόδας τὴν διεφθαρμένη
καὶ ἀποστατημένη Δύση. Ὁ λόγος γιὰ τὴν ἐτήσια παρέλαση τῶν σοδομιστῶν στὸ
κέντρο τῆς Ἀθήνας, ἡ ὁποία ἔλαβε χώρα τὸ Σάββατο 9 Ἰουνίου. Ὅσοι εἴχαμε τὴν ἀτυχία,
εἴτε νὰ βρεθοῦμε στὸ κέντρο τῆς πρωτεύουσας, εἴτε νὰ ἀνοίξουμε τὶς τηλεοράσεις
μας νὰ δοῦμε εἰδήσεις, μείναμε ἐμβρόντητοι ἀπὸ τὸ μέγεθος τῆς προκλητικῆς ἀδιαντροπιᾶς
καὶ τῆς ἀκολασίας. Ἡμίγυμνοι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες νὰ ἐρωτοτροποῦν, μὲ πρωτοφανῆ
προκλητικότητα, χωρὶς ἀναστολές, ἐνώπιον ἀκόμα καὶ ἀνήλικων παιδιῶν, τὰ ὁποῖα πῆραν
μαζί τους οἱ θαυμαστὲς τῶν σοδομιστῶν, τῶν λεσβιῶν καὶ ὅλων τῶν ἀνωμάλων.
Τη ΚΓ΄ (23Η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΙΕΖΕΚΙΗΛ.
Ιεζεκιήλ ο Προφήτης
ήτο υιός Βουζεί, εκ της γης του Αριρά της ιερατικής, προφητεύσας πλέον των
είκοσι δύο (595 – 572) ετών. Αιχμαλωτισθέντων δε των Εβραίων υπό του
Ναβουχοδονόσορος και οδηγηθέντων εις την Βαβυλώνα, ωδηγήθη και αυτός μετ’
αυτών. Κατά δε το πέμπτον έτος της αιχμαλωσίας ταύτης ήρχισε να προφητεύη. Αφού
δε προεφήτευσε πολλάς προφητείας εις τον λαόν των Ιουδαίων, έδωκε και τούτο το
παράδοξον σημείον, ότι προσέχοντες εις τον ποταμόν της Βαβυλώνος τον καλούμενον
Χοβάρ, όταν μεν ίδωσιν αυτόν ξηραινόμενον να ελπίζωσιν ότι θα επέλθη κατά της
Βαβυλώνος το δρέπανον της ερημώσεως, όταν δε τον ίδωσιν αυξάνοντα τότε να
ελπίζωσιν ότι θα επανέλθωσιν εις την Ιερουσαλήμ.
ΔΙΑ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Εἶναι θαυμαστό τό μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου. Ἀποτελεῖ τό ἔξοχο
δημιούργημα τοῦ Θεοῦ καί τήν τελειότητα ἀνάμεσα στόν σύμπαντα ὑλικό κόσμο. Ἡ ἀνθρώπινη
ἐξοχότητά του βρίσκεται στά μοναδικά πνευματικά του χαρίσματα τῆς ἀθάνατης ψυχῆς
του. Τίποτε δέ μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τή συνείδηση, τό λογικό καί τήν ἐλευθερία
του. Μονάχα ὁ ἄνθρωπος χαρακτηρίζεται γιά τό ἦθος καί την πνευματική του ζωή.
Καί το μέν ἦθος εἶναι ὁ σταθερός τρόπος ἠθικῆς συμπεριφορᾶς. Ἕνας τρόπος πού ἀναφέρεται
στό σύνολο τῶν βουλητικῶν καί συναισθηματικῶν ἐκδηλώσεων τῆς προσωπικότητάς
του. Εἶναι, κατά κάποιο τρόπο, ὁ χαρακτήρας τοῦ ἀνθρώπου. Ἄμεση σχέση μέ τό ἀνθρώπινο
ἦθος ἔχει ἡ πνευματική, ἡ ἐσωτερική ζωή, σάν ἔκφραση τῆς θρησκευτικῆς εὐσέβειας.
Εἰδικότερα στόν Ὀρθόδοξο Χριστιανισμό, ἡ πνευματικότητα —ὅπως ἔχει διαμορφωθεῖ—
ἐκφράστηκε καί βιώθηκε στήν ὀρθόδοξη παράδοση καί ζωή. Εἶναι ἡ ζωή τοῦ Πνεύματος
τοῦ Ἁγίου.
Η Παναγία της Τήνου
Δεν έχει περάσει ένας
χρόνος από την ιστορική ημέρα, που ο επίσκοπος Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο
της επαναστάσεως. Στο μοναστήρι του Κεχροβουνίου, που φαντάζει κάτασπρο πάνω
στο νησάκι της Τήνου, η μοναχή Πελαγία, ύστερα από τη βραδινή προσευχή
αποσύρθηκε στο κελλί της να ησυχάσει. Ενώ είχε αποκοιμηθεί, ένοιωσε ξαφνικά
μιαν άρρητη ευωδία, κι αμέσως άκουσε την πόρτα του κελλιού να ανοίγει με
πάταγο. Μια μεγαλόπρεπη γυναίκα, που άστραφτε σαν βασίλισσα, μπήκε μέσα και
στάθηκε απέναντι από το κρεβάτι της.
- Σήκω γρήγορα, της είπε.
Πήγαινε να συναντήσεις τον Σταματέλλο Καγκάδη, και πες του πως στο χωράφι του
Αντώνη Δοξαρά είναι χωμένη χρόνια τώρα η εικόνα μου. Να φροντίσει να τη βγάλει
και να χτίσει το σπίτι μου.
Η γερόντισσα ξύπνησε τρομαγμένη, αλλά από ταπείνωση δεν υπάκουσε στην εντολή.
Η γερόντισσα ξύπνησε τρομαγμένη, αλλά από ταπείνωση δεν υπάκουσε στην εντολή.
Γιατί θαυμάζω τον Ελληνισμό της Κύπρου
Στάθηκε όρθιος και, παρά τις πολλαπλές εισβολές και κατακτήσεις, διαφύλαξε την ορθόδοξη πίστη και την ελληνική γλώσσα
Από τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΧΟΛΕΒΑ
9 Ιουλίου 1821: Η σφαγή του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού και εκατοντάδων κληρικών και λαϊκών από τους Οθωμανούς στη Λευκωσία.
15 Ιουλίου 1974: Το εγκληματικό πραξικόπημα στην Κύπρο.
20 Ιουλίου 1974: Η εισβολή του τουρκικού «Αττίλα». Ήταν Σάββατο τότε, όπως και φέτος. Την ώρα που το Ραδιοφωνικό Ιδρυμα Κύπρου υπενθύμιζε την εορτή του Προφήτη Ηλία έπεφταν οι πρώτοι Τούρκοι αλεξιπτωτιστές.
Πέρασε πολλά δεινά η Κύπρος στην πολυτάραχη Ιστορία της, αλλά κράτησε την ελληνική ψυχή της. Από τότε που οι Αχαιοί κατέφθασαν στα χαμογελαστά ακρογιάλια της έως σήμερα, ένα δραστήριο και μαχητικό κομμάτι του Ελληνισμού ζει και προοδεύει στη Μεγαλόνησο της ανατολικής Μεσογείου.
Και από τότε που οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας έφεραν στο νησί τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, η Ορθοδοξία αναζωογόνησε πνευματικά τους Κυπρίους και συνδέθηκε άρρηκτα με την ταυτότητά τους.
Θαυμάζω τον Ελληνισμό της Κύπρου διότι στάθηκε όρθιος απέναντι σε δυνατούς ανέμους και καταιγίδες. Θαυμάζω τους Ελληνες Κυπρίους διότι, παρά τις πολλαπλές εισβολές και κατακτήσεις, διαφύλαξαν την ορθόδοξη πίστη και την ελληνική γλώσσα.
Από τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΧΟΛΕΒΑ
9 Ιουλίου 1821: Η σφαγή του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού και εκατοντάδων κληρικών και λαϊκών από τους Οθωμανούς στη Λευκωσία.
15 Ιουλίου 1974: Το εγκληματικό πραξικόπημα στην Κύπρο.
20 Ιουλίου 1974: Η εισβολή του τουρκικού «Αττίλα». Ήταν Σάββατο τότε, όπως και φέτος. Την ώρα που το Ραδιοφωνικό Ιδρυμα Κύπρου υπενθύμιζε την εορτή του Προφήτη Ηλία έπεφταν οι πρώτοι Τούρκοι αλεξιπτωτιστές.
Πέρασε πολλά δεινά η Κύπρος στην πολυτάραχη Ιστορία της, αλλά κράτησε την ελληνική ψυχή της. Από τότε που οι Αχαιοί κατέφθασαν στα χαμογελαστά ακρογιάλια της έως σήμερα, ένα δραστήριο και μαχητικό κομμάτι του Ελληνισμού ζει και προοδεύει στη Μεγαλόνησο της ανατολικής Μεσογείου.
Και από τότε που οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας έφεραν στο νησί τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, η Ορθοδοξία αναζωογόνησε πνευματικά τους Κυπρίους και συνδέθηκε άρρηκτα με την ταυτότητά τους.
Θαυμάζω τον Ελληνισμό της Κύπρου διότι στάθηκε όρθιος απέναντι σε δυνατούς ανέμους και καταιγίδες. Θαυμάζω τους Ελληνες Κυπρίους διότι, παρά τις πολλαπλές εισβολές και κατακτήσεις, διαφύλαξαν την ορθόδοξη πίστη και την ελληνική γλώσσα.
Ἀκατάλληλοι οἱ πολιτικοὶ ποὺ ἀντιτίθενται εἰς τὸν σοδομισμόν!
ΑΥΤΕΣ τὶς ἡμέρες, ποὺ ὁ σοδομισμὸς «γιορτάζει»,
μὲ τὶς «παρδαλὲς παρελάσεις», τὶς «παρελάσεις τοῦ διαβόλου», σὲ ὅλο τὸν κόσμο,
διάλεξε μία βρετανίδα πολιτικὸς νὰ χαρακτηρίσει ἄλλη πολιτικό, ὡς «ἀκατάλληλη»,
διότι ἐκείνη θέλει νὰ προστατέψει τὴν οἰκογένεια ἀπὸ τὸ σοδομισμό! Δεῖτε τὴν εἴδηση!
Η Προσευχή έκχυσις της ψυχής -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Στην ιστορία πολλών
προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης βρίσκουμε διδακτικές εικόνες και ορισμούς της
προσευχής. Ο Ιακώβ π.χ. μας διδάσκει ότι η προσευχή είναι πάλη με τον Θεό. Ο
Μωϋσής και ο Ηλίας μας δείχνουν ότι προσευχή είναι μία συνεχής συνομιλία και
ένας ζωντανός διάλογος μαζί του. Ο Δαβίδ νιώθει την προσευχή ως θυμίαμα, που
αναδίδεται από την φλογισμένη ευγνώμονη καρδιά. Αλλά το άρθρο αυτό θα σταθεί
στην ωραιότατη εικόνα της προσευχής, που μας δίνει η Άννα, η μητέρα του προφήτη
Σαμουήλ. Είχε ΄ρθεί με κατώδυνη ψυχή και δάκρυα στα μάτια προς τον Κύριο, να
του ζητήσει μέσα απ΄ τα στείρα σπλάγχνα της ένα παιδί γι΄ Αυτόν. Ανάβλυζαν από
την καρδιά της τα λόγια της προσευχής και κινούσαν τα χείλη της, αλλά χωρίς
φωνή· φώναζε και βοούσε η ψυχή της.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
---