Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ -- Αθωνικά άνθη

Το ασκίαστον και άφθαρτον μεγαλείον των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, συνίσταται εις την δι’ όλους τους αιώνας ισχύουσαν πνευματέμφορον διδασκαλίαν των. Και ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης δεν ωμίλησε μόνον εις την εποχήν του. Ό,τι εδίδαξε τον 18ον αιώνα, Θεοφωτίστως, το ίδιον θα εδίδασκε και σήμερον και εις το αόριστον μέλλον. Διατί; Διότι «ο Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας». Και η από τον Χριστόν απορρέουσα ζωοποιός Θεολογία ουδέποτε παλαιούται. Ο καταρράκτης της χάριτος δεν σταματά ούτε αλλάσσει ουσίαν. Η αξία των αγίων Πατέρων οφείλεται εις το ότι κατέστησαν εαυτούς δεκτικά δοχεία της χάριτος.

Λόγος εις την Ύψωσιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Του εν αγίοις πατρός ημών Ανδρέου Αρχιεπισκόπου Κρήτης του Ιεροσολυμίτου

Σταυρού πανήγυριν άγομεν, και το της Εκκλησίας άπαν καταστράπτεται πλήρωμα. Σταυρού πανήγυριν άγομεν, και χαράς μαρμαρυγαίς το της οικουμένης καταλάμπεται πρόσωπον. Σταυρού πανήγυριν άγομεν, δι΄ ου το σκότος ηλάθη, και το φως αντεισήχθη. Σταυρού πανήγυριν άγομεν, και τω Σταυρωθέντι συνεπαιρόμεθα, την γην αφέντες κάτω μετά της αμαρτίας, ίνα τα άνω κτησώμεθα. Σταυρός υψούται και συνανυψοί χαμαί κειμένην την ανθρωπότητα. Σταυρός υψούται, και των δαιμόνων καταπτήσσει φρυάγματα. Σταυρός υψούται και του Σατάν η αντιπίπτουσα δύναμις υποχωρεί και συστέλλεται. Σταυρός υψούται, και πόλεις πανηγυρίζουσι, και λαοί χαρμόσυνα σπένδουσι.

Απολυτίκιον του Τιμίου Σταυρού


Τη ΙΔ΄ (14η) Σεπτεμβρίου, η Ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού ΣΤΑΥΡΟΥ.

Κωνσταντίνος ο Μέγας και Ισαπόστολος, πρώτος μεταξύ των βασιλέων της παλαιάς Ρώμης εδέξατο τον Χριστιανισμόν. Ούτος έχων πόλεμον έξω της Ρώμης, παρά τον Τίβεριν ποταμόν, κατά του Μαξεντίου, και βλέπων το στράτευμα των εχθρών ότι ήτο περισσότερον από το ιδικόν του, ευρίσκετο εις απορίαν και φόβον. Όθεν εις τοιαύτην κατάστασιν ευρισκομένου αυτού, εφάνη την μεσημβρίαν τύπος Σταυρού εις τον ουρανόν, σημειούμενος δι’ αστέρων. Και πέριξ του θαυμασίου εκείνου Σταυρού εφάνησαν γράμματα, τυπούμενα και αυτά δι’ αστέρων με ρωμαϊκά, ήτοι λατινικά στοιχεία, τα οποία έλεγον ούτω· «Εν Τούτω Νίκα».

Ο 15ος κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου είναι υποχρεωτικός

Ανώνυμος είπε...
Δεν υπάρχει πουθενά στο Ιερό Πηδάλιο προαιρετικός κανόνας. Κανόνας και προαιρετικός είναι ασύμβατες έννοιες. Πόσο μάλλον ο 15ος κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου που ασχολείται με την αντιμετώπιση των αιρετικών και φροντίζει για την ενότητα και την σωτηρία της Εκκλησίας. Ο ΚΑΝΟΝΑΣ αυτός σαφέστατα ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ απλός και ξεκάθαρος. Χωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια. Λέει ότι όσοι αποτειχίζονται από τους Ψευδεπισκόπους που είναι Ψευδοδιδάσκαλοι, είναι Ορθόδοξοι, άρα όσοι μένουν με τους Ψευδεπισκόπους είναι Ψευδορθόδοξοι.
13 Σεπτεμβρίου 2019 - 1:41 μ.μ

Λόγος εἰς τήν ῞Υψωσιν τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ -- ΦΙΛΟΘΕΟΥ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως

᾿Επειδή ἀπεκόπημεν ἀπό τήν πρώτη καί θεία καί μακαρία ζωή λόγῳ τῆς  παραβάσεως τοῦ προπάτορος, καί μακρυνθέντες ἀπό τόν Θεόν, ἐγίναμε  ἐξόριστοι τοῦ Παραδείσου, καί ξεπέσαμε εἰς μία πολύ ἁμαρτωλή ζωή, καί κατεκρίθημεν εἰς τό νά ἀποθάνωμε, καί  κατατεμαχισθήκαμε σέ ἀναρίθμητες γνῶμες, καί πλάνες καί ἀσέβειες, ὡς  δοῦλοι τοῦ ἐχθροῦ διαβόλου μέ τίς φιληδονίες καί τά πάθη τῆς σαρκός, καί διά τοῦτο εἴχαμε ἀνάγκη νά σαρκωθῇ ὁ Θεός, ὁ ῾Οποῖος δέν ὑπέφερε τήν ζημία τοῦ πλάσματός Του, οὔτε ἤθελε νά τό ἀφήσῃ νά καταστραφῇ·  προκειμένου ἀπό Αὐτόν πού ἐπλάσθημεν, ἀπό Αὐτόν καί νά ἀναπλασθῶμεν, δι᾿ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγον, ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ  καί Λόγος, ὁ ῾Οποῖος ἀπ᾿ αἰῶνος ὑπάρχει μαζί μέ τόν Πατέρα, ἄχρονος ὤν,  εὐσπλαγχνισθείς τήν φύσιν μας, ἡ ὁποία ἐγλίστρησε καί ἀπεμακρύνθη ἀπό τό καλό, καί ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας ἔφθασε εἰς τά βάθη τοῦ ᾅδου· εὐδόκησε καί ἠθέλησε νά γίνῃ ἄνθρωπος σέ μία ὡρισμένη στιγμή,  καί νά εἰσέλθῃ μέσα εἰς τόν χρόνον, καί νά γίνῃ ὅμοιος κατά πάντα μέ ἡμᾶς, πλήν τῆς ἁμαρτίας.

Η ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ -- Γράφει η αδελφή μας Άννα

Το έτος 326 η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μ. Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Άγια Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας πού είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, πού ήταν πραγματικά του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε. Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι. Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες, να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, πού αποτελείτο κατ' εξοχήν "όπλον κατά του διαβόλου". (Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή την ημέρα, αναφέρουν και την ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη το 628 από τον βασιλιά Ηράκλειο, πού είχε νικήσει και ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους Αβάρους, οι οποίοι τον είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους). 

Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός πιστών το στήριγμα.
Σταυρός Αγγέλων η δόξα, και των δαιμόνων το τραύμα.

Ο Σταυρός που δέχτηκε επάνω του το πανάχραντο Σώμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και που την ύψωσή του γιορτάζει η Ορθόδοξη εκκλησία αύριο, να σκεπάζει όλους μας από ορατούς και αοράτους εχθρούς.

Από το Γεροντικό :

Διηγοῦνται γιὰ κάποιον  Γέροντα, ὅτι νήστεψε ἐπὶ ἑβδοµήντα ἑβδοµάδες, τρώγοντας µονάχα µία φορά τὴν ἑβδοµάδα.
Προσευχόταν λοιπὸν στὸ Θεὸ νὰ τοῦ ἀποκαλύψει τὴν ἑρµηνεία ἑνὸς ρητοῦ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, µὰ ὁ Θεὸς δὲν τοῦ τὸ φανέρωνε. Τότε λέει µέσα του: «τόσος κόπος καὶ δὲν ἔφερε κανένα ἀποτέλεσµα. Θὰ πάω, λοιπόν, στὸν ἀδελφό µου νὰ τὸν ρωτήσω», ἀλλά, καθὼς βγῆκε ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ κελλιοῦ του κ’ ἔκλεισε γιὰ νὰ φύγει, στάλθηκε ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέει:                                                                                                   
-Οἱ ἑβδοµήντα ἑβδοµάδες ποὺ νήστεψες δὲν ἄγγιξαν τὸ Θεό· ὅταν ὅµως ταπείνωσες τὸν ἑαυτό σου κι’ εἶπες νὰ πᾶς νὰ ρωτήσεις τὸν ἀδελφό σου, τότε ὁ Θεὸς µὲ ἔστειλε νὰ σὲ πληροφορήσω γιὰ τὴν ἑρµηνεία τοῦ ρητοῦ ποὺ ζήτησες. Καὶ ἀφοῦ τὸν πληροφόρησε γι’ αὐτὸ ποὺ ζητοῦσε, ἔφυγε ἀπὸ κοντά του.