ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Κ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΑΞΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

(ΠΗΓΗ: http://entoytwnika1.blogspot.gr/2014/01/blog-post_3457.html )


Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Καλλίνικε, Σεβασμιώτατοι καί Θεοφιλέστατοι Ἀρχιερεῖς, Ἅγιε Καθηγούμενε τῆς Γνησίας Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου κ. Μεθόδιε, Σεβαστοί Πατέρες, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, Χριστός ἐτέχθη!

 

1. Προοίμιον


 

Τό ἀψευδές στόμα τοῦ Κυρίου μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι

(1) «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν, καί ὑμᾶς διώξουσιν» (Ἰω. 15:20)·

(2) «ἐπιβαλοῦσιν ἐφ” ὑμᾶς τάς χεῖρας αὐτῶν καί διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγάς καί φυλακάς, ἀγομένους ἐπί βασιλεῖς καί ἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου» (Λκ. 21:12)·

(3) «παραδοθήσεσθε δέ καί ὑπό γονέων καί συγγενῶν καί φίλων καί ἀδελφῶν καί θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν, καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομά μου» (Λκ. 21:16-17).

Τό δέ «στόμα Χριστοῦ», ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, προσθέτει: «οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τμ. 3:12).

Ὡς γνωστόν, αἱ προφητεῖαι αὐταί ἔχουν ἐπαληθευθῇ πολλάκις εἰς τήν δισχιλιετῆ ἱστορίαν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἐπαληθεύονται καί εἰς τάς ἡμέρας μας μέ τούς ἐπί τέσσαρας δεκαετίας διωγμούς τῆς παραδοσιακῆς Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους. Διῶκται της εἶναι οἱ Οἰκουμενισταί, οἱ ὁποῖοι ἔχουν (ὑποκριτικῶς) ὡς σημαίαν των τήν ἀγάπην καί τήν καταλλαγήν μέ τούς παντός δόγματος καί πάσης θρησκείας ἀνθρώπους, ἐκτός ἀπό τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, τούς ὁποίους διώκουν ἀπηνῶς!

 

Διαχρονικαὶ θέσεις

Ο Παπισμὸς δεν απεκήρυξε τας κακοδοξίας και τας αιρέσεις του. Ο Οικ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος πραγματοποιεί  την ψευδοένωσιν κάμνων απαραδέκτους υποχωρήσεις και συμβιβασμοὺς μετὰ των Παπικών. Οφείλει όμως να γνωρίζῃ ότι πάσα Ένωσις, αγνοούσα την δογματικὴν ένωσιν εν τη Ορθοδόξω πίστει,  καταδικάζεται ως ανίερον πραξικόπημα υπὸ της Πανορθοδόξου Εκκλησιαστικής Συνειδήσεως, οι δε Επίσκοποι, οι οποίοι  αποτολμούν πραξικοπηματικὴν ένωσιν,  εκπίπτουν αυτομάτως της Ορθοδόξου Πίστεως και  ευρίσκονται εις την παράταξιν των Εξωμοτών, φέροντες ως άλλοι Βησσαρίωνες, το αιώνιον στίγμα του προδότου της Ορθοδοξίας.

--------------------


Το μεγάλο μυστικό…! -- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Όλο το πνεύμα του Ευαγγελίου του Χριστού, από τη στιγμή που πραγματοποιούμε την πρώτη κατάδυσή μας στην ιερή κολυμβήθρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος, μας εντάσσει σε μια μεταμορφωτική πορεία. Η πνευματική μας προσπάθεια δεν προσδιορίζεται μόνο ως ακρόαση του λόγου του Θεού και ως εφαρμογή ορισμένων εντολών. Προβάλλεται και διευκρινίζεται σαν μια διαδικασία δημιουργίας νέας ζωής! Θα έλεγε κανείς ότι, μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της φύσεως του ανθρώπου, η νέα ζωή κατανοείται σαν μια οντολογική μεταβολή με σαφή τον εξελικτικό της χαρακτήρα από την πνευματική νηπιότητα στην ανδρική πνευματική ωριμότητα, εφ’ όσον οφείλουμε να φτάσουμε «οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού».


Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Να μη διώξουμε ως δαιμονισμένοι τον Άγιο Δημήτριο από τη Θεσσαλονίκη



«Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος…εὐφραινόμενος καθ΄ ἡμέραν λαμπρῶς»

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ἡ Εὐαγγελική περικοπή σήμερα, ἀδελφοί μου, δεικνύει πόσον ὀλέθριες εἶναι οἱ συνέπειες, τῆς μή καλῆς χρήσεως τοῦ πλούτου. Διασαφηνίζεται μέσῳ τοῦ πλουσίου, τό λεχθέν: «Τό ἐν ἀνθρώποις ὑψηλόν, βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ», καί «ἐπικατάρατος ὁ φρόνιμος παρά σεαυτῷ». Ἐμφανίζεται δέ ἡ ἀλήθεια αὐτή, μέσῳ τῆς ἀθλιότητος καί τῆς ὀδύνης πού βιώνει ὁ πλούσιος ἐν τῷ Ἅδῃ, ὅπως καί ὅτι ὑπάρχει ὄντως μερική κρίσις μετά τόν θάνατον.

Ἐπικυρώνεται ἐντούτοις ἀπό τόν διάλογον τοῦ Ἀβραάμ μέ τόν πλούσιο, ἡ διακήρυξις: «εἰ Μωϋσέως καί τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδέ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ, πεισθήσονται ». Γι’ αὐτό καί στούς Φαρισσαίους πού ζητοῦσαν ἐπίμονα σημεῖον, δέν ἔδωσε ὁ Ἰησοῦς, ὁ Μεσσίας, εἰ μή τό σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου.

Ἐξάγεται λοιπόν ἀβίαστα τό συμπέρασμα, ὅτι οἱ Φαρισσαῖοι δέν ἔχουν καμία δυνατότητα σωτηρίας, ὡς περιτετμημένοι καί ἀπόγονοι κατά σάρκα τοῦ Ἀβραάμ, ὡς ἰσχυρίζονται, ἐάν δέν πιστέψουν στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί προσκυνήσουν ταπεινά, τόν Ἀναστάντα Ἰησοῦν. Ἐπίσης καί οἱ αὐτόκλητοι ψευτοσωτῆρες, παγανιστές νεοεποχῖτες, ἀς ἀκούσουν τό: «Μόνον ἀνόητοι καί τυφλοί εἶναι δυνατόν νά ἰσχυρισθοῦν ὅτι ἐξευρίσκουν καί διαθέτουν δῆθεν μέσα σωτηρίας, δραστικότερα ἐκείνων τά ὁποῖα μεταχειρίζεται ὁ Πατήρ διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς τήν Ἄκτιστον καί Αἰώνιον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία Του».

Συνεπῶς, ἀδελφοί μου μέ σαφήνεια, στήν παραβολή πού ἀκούσαμε, δέν ὑπονοεῖται ὅτι ὁ πλούσιος ὤφειλε νά ἀπαρνηθεῖ τά πλούτη του, προτιμῶντας τήν ἐκούσιον πτωχείαν· ὤφειλε ἐντούτοις νά μή θεωρεῖ τά πλούτη, τήν ὑγεία καί τίς κοσμικές διασκαδάσεις, ὡς τά ὕψιστα ἀγαθά. Ἀπεναντίας θά ἧταν φρόνιμο καί ὕψιστον ἀγαθόν αὐτά τά πλούτη νά τά εἶχε διαχειριστεῖ πρός ἐπιτυχία τιμιωτέρων ἀγαθῶν πράξεων, ὅπως οἱ οἰκτιρμοί, ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐλεημοσύνη πρός τόν πάσχοντα πλησίον. Ἔτσι σκεπτόμενος καί γνωριζόμενος ὁ πλούσιος μποροῦσε νά κάνει φίλο τόν Λάζαρο καί ὄντως πατέρα τόν Ἀβραάμ καί νά διασώσει τήν παράδοσιν τῶν Πατριαρχῶν, τῶν Προφητῶν, τῶν πιστῶν Βασιλέων, ὡς γνήσιος ἑπόμενος αὐτῶν τῶν δικαίων τῆς Π.Διαθήκης· ἕως ὅτου φανερωθεῖ στόν κόσμον τό φῶς καί ἡ ἀλήθεια, τό ἀπ’ αἰῶνος κεκρυμμένον μυστήριον, ἡ Θεία ἐνανθρώπησις, ὁ Χριστός.

Μυούμενος δηλαδή, τά σοφά διδάγματα, εἰς τόν οἶκον Κυρίου πού κήρυξαν καί βίωσαν ὅλοι οἱ Δίκαιοι τῆς Π. Διαθήκης, μέ κορυφαίους τόν Νῶε, τόν Ἀβραάμ, τόν Ἰακώβ, τόν Ἰωσήφ τόν πάγκαλον, τόν Μωϋσέα, τόν προφητάνακτα Δαβίδ, τούς Μακκαβαίους, τόν Τίμιον Πρόδρομον, τόν Συμεών τόν Θεοδόχον, τήν προφήτιδα Ἄννα, πού ἡ θαυμαστή καί φωτοφόρος τοῦ Πνεύματος, ζωοποιός ἐπίπνοια, τούς ἐπεσκίασε, τούς ἐνέπνευσε τήν γνῶσιν καί κατέστησε δοχεῖα γνήσια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τοῦ Χριστοῦ, πέραν ὀργῆς, ἀπείθειας καί ἀσέβειας.

Ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς, ὁ Μεσσίας, ἐξήγησε καθ΄ ὁδόν πρός Ἐμμαούς, στούς δύο Ἀποστόλους, Λουκᾶν καί Κλεόπαν, ὅτι οἱ ρήσεις καί ἑρμηνεῖες τῶν προφητῶν,                ἐκπληρώνονται ἐπακριβῶς στό πρόσωπό Του. «καί ἀρξάμενος ἀπό Μωϋσέως… διηρμήνευεν αὐτοῖς ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς τά περί ἑαυτοῦ».[1]

Συνεπῶς, σεβαστή γερόντισσα, ὁ νόμος καί οἱ προφῆτες αναγιγνωσκόμενοι, εἶναι, ὡς νά εἶχαν οἱ ἀναγνῶστες ἐνώπιος ἐνωπίῳ, ὅλους τούς Δικαίους τούτους πού προεφήτευσαν τό μυστήριον τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι τήν γέννησή Του, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου. Ὤφειλε αὐτά, ὁ πλούσιος τῆς παραβολῆς νά τά γνωρίζει, ὥστε νά ἀποφεύγει, νά μήν παρέχει δυσώδη ἀρώματα στήν σάρκα καί σπάταλα γλέντια, κάνοντας δέσποινα(ἀφέντρα) στό σῶμα του καί τήν ψυχή, τήν σκληροκαρδία, παραβλέποντας τόν αἰώνιο Παράδεισο καί ἀνοίγοντας χάσμα ἀγεφύρωτο μεταξύ αὐτοῦ καί τοῦ πτωχοῦ Λαζάρου.

Ταπεινά φρονοῦμε ἀδελφοί: « Ἡ περίσσια τοῦ πλούτου καί ἡ ἀπόλαυσις τῶν ἐπιγείων ἡδονῶν εἶναι πολύ ἐπικίνδυνος πειρασμός, εἰς πολλούς δέ καί ὀλέθριος, ὠθῶν τόν κάθε ἀφελῆ εἰς ἀμετανόητον δουλεία, στό σαρκικό φρόνημα, τό βορβορῶδες καί σηπῶδες».

Ἐξάλλου, τό νά εὐφραινόμεθα καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς, σπαταλῶντες ἀνόητα, ἄσκοπα χρόνο καί χρῆμα καθ’ ὅσον ὑπάρχουν πτωχοί, στερούμενοι ἄρτου, ζεστασιᾶς καί ἀσθενεῖς στερούμενοι ἰατροφαρμακευτικῆς περίθαλψης, ἀποτελεῖ ἀσπλαχνία, διεγείρουσα τήν ὀργήν τοῦ Θεοῦ. Ὁ κατακλυσμός τοῦ Νῶε καί ἡ καταστροφή τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρων, μαρτυροῦν, τοῦ λόγου τό ἀληθές.

Ἐρωτῶμεν, ἀδελφοί μου. Πόθεν ἡ αἰτία τῶν δύο παγκοσμίων πολέμων, τόν περασμένο αἰῶνα; Πόθεν ἡ αἰτία, γιά τόν ἐν ἐξελίξει, τρίτον παγκόσμιον πόλεμον, τήν ρῖψιν χημικῶν καί ὅσον οὔπω χρῆσιν πυρηνικῶν ὅπλων; Λοιπόν, ἀς πάψουμε νά ὑποτιμοῦμε τήν μακροθυμία τοῦ Θεοῦ καί νά ἐρμηνεύουμε τήν φιλανθρωπία Του, ὡς ἀδυναμία.

Χρειαζόμαστε σήμερα ἐπειγόντως ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότης τήν μετάνοια πού ἔδειξαν οἱ Νινευΐτες, στήν ἀπειλή τοῦ Θεοῦ, ἐπί Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου. Ὁ Ἄγιος Τριαδικός Θεός καί ὁ Σωτήρας Χριστός, ἐξαιτίας θερμῶν προσευχῶν, μεγάλων Ἁγίων τῶν ἡμερῶν μας, καθυστερεῖ καί μεταθέτει τήν ὀργή Του, περιμένοντας τήν ἐπιστροφή μας καί τήν ἀποχή ὅλων ἀπό τά εἴδωλα· τήν εἰδωλολατρία πού εἶναι βδέλυγμα ἐνώπιον Του. Ἡ ἐπιστροφή ὅλων μας καί ἡ μυστηριακή ζωή ἐν Χριστῷ, ὡς τίμια μέλη τῆς Ἁγίας, Ἀκτίστου Ἐκκλησίας Του, εἶναι μονόδρομος. Εἰδάλλως, χανόμαστε. (Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης). Στῶμεν καλῶς, ἀδελφοί.

Σήμερα ἡ παραβολή τοῦ πλουσίου πού ἀκούσαμε, δέν ἐπιδέχεται παρερμηνεία. Σαφέστατα ἡ Κόλασις καί ὁ Παράδεισος, εἶναι αἰώνιες καταστάσεις· μόνη καί μοναδική ἀλήθεια ὑπό τόν ἥλιον. Ἤδη τά προφητευθέντα ξετυλίγονται ταχύτατα.Ἐάν ὁ φόβος καί ἡ ἀμηχανία σήμερα, πέσουν εἰς ὦτα μή ἀκουόντων, τουλάχιστον ἀς τό καταλάβουμε τό μικρό ποίμνιον, ἡ ζύμη πού θά ζυμώσει μετ’ ὀλίγον τό φύραμα. Ὁ Χριστός εἶναι Ζωή Ἐνυπόστατος. Διδάσκει τήν ἀλήθεια μέ ἐξουσία καί ἐξασφαλίζει ἐν Χάριτι Θεοῦ, τήν νίκη στούς ἀγωνιστάς, πάνω στίς δυνάμεις τοῦ σκότους, τοῦ ψεύδους· γνωρίζει δέ ἀπόλυτα καί διέπει τά σύμπαντα.

Κανείς δέν μπορεῖ νά κρυφτεῖ οὔτε σέ πλατφόρμες στό στερέωμα, οὔτε σέ ἀντιπυρηνικά κρησφύγετα βαθιά στή γῆ. Οἰ συνειδητά ἀμετανόητοι σαρκολάτρες παγανιστές, ὅσοι εἶναι, ὅπου κι ἄν πᾶνε θά τούς βρεῖ. Μήν ἔχουμε καμιά ἀμφιβολία. Παραμένει λοιπόν, μόνη καί μοναδική λύσις, ἡ εἰλικρινής μετάνοια ἐκ βάθους ψυχῆς, πού θά σώσει καί θά διαφυλάξει μέ τό σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, εἰς τέλος, τό τίμιον ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ μυστηριακή ζωή, ἡ μελέτη τῆς ἁγίας γραφῆς καί τῶν πατέρων, εἶναι ἐκ τῶν ὦν οὐκ ἄνευ. Καθαρίζουμε ἔτσι τό ὀπτικόν τῆς ψυχῆς, ὥστε ἀενάως νά βρύει θεῖα διδάγματα στό κατ΄εἰκόνα, ἀγωνιζόμενοι, ὁ καθένας  σύν Θεῷ καί γιά τό καθ’ ὁμοίωσιν· ὅπως εὑρεθῶμεν ἐν Χάριτι στό θρόνο τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Χριστοῦ, συγκοινωνοί τῶν Ἁγίων καί κοινωνοί τῶν Ἀγγέλων μέ εἰρήνη καί ἀνάπαυση. Στόν Χριστόν, Ἰησοῦν, ἡ Δόξα καί τό Κράτος εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

 



[1]ΛΟΥΚ.24,27

Ἡ ἐμπειρία τῆς θεολογίας, δηλ. τῆς ἐν Χριστῷ Θείας Σαρκώσεως.

(Ἀπάντηση στήν ἀ-λογία καί στήν βορβορώδη σαρκική θρησκεία, στή Νέα Ἐποχή)

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«Ἀληθῆ Θεοτόκον, πάντες ἐπιγνόντες σε, πάναγνε Δέσποινα, τόν ἐκ σοῦ τεχθέντα, Θεόν Λόγον εἰδότες κηρύττομεν, ἐν δυσίν οὐσίαις, θελητικαῖς, αὐτεξουσίαις, ὑπέρ λόγον καί νόμον τῆς φύσεως».[1]

Αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ ἀλήθεια τῆς ἐκκλησίας, αὕτη ἡ θεολογία τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί πατέρων. Αὐτήν τήν ἐμπειρική θεολογία καί ἀγάπη πρός τό θεανδρικόν πρόσωπον τοῦ τῆς μεγάλης βουλῆς ἀγγέλου, Ἰησοῦ Χριστοῦ, μᾶς ἀφήνει ὡς παρακαταθήκην καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης. Μᾶς δίδαξε ὁ Ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας, ὅτι οὕτως δυνάμεθα νά ἑορτάζομεν ἀληθῶς καί εἰλικρινῶς τήν Ἄχραντον αὐτοῦ Γέννησιν ἐκ τῆς ἀειπαρθένου καί θεοτόκου Μαρίας.

Μεταμοσχεύσεις καί κορονοϊός (εμβόλια mRNA) --- του ιατρού Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Όσον αφορά στόν Μητροπολίτη Χρυσόστομο, μπερδεύει τήν εις Χριστόν Ιησού πίστη μέ τήν πίστη στήν Επιστήμη. Προφανώς, διότι έχει υπόψη τό "1Τίμα ἰατρὸν πρὸς τὰς χρείας αὐτοῦ τιμαῖς αὐτοῦ, καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριος· ... 12 καὶ ἰατρῷ δὸς τόπον, καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριος, καὶ μὴ ἀποστήτω σου, καὶ γὰρ αὐτοῦ χρεία.  (Σοφία Σειράχ, κεφ. 38).

 

Σωστά, τί όμως λέγει παρακάτω ; Διαβάστε : "15 ὁ ἁμαρτάνων ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ". Αυτό τό παραβλέπουν μητροπολίτες καί άλλοι, όπως ο Χρυσόστομος.

 

https://kyprianoscy.blogspot.com/2022/10/blog-post_28.html?m=1

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ 1940 ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΧΡΕΟΣ --- Δημήτρης Κ. Μπάκας 28 Οκτ 2022

«Μόνο ένα λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλον κανένα, μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του εικοσιένα» Κωστής Παλαμάς 1940 Το κροτάλισμα των Γερμανικών πολυβόλων στις πεδιάδες της Ευρώπης είχε παγώσει την έντρομη ανθρωπότητα. Η πολεμόχαρη βία έγραφε, τότε, πάνω στο στήθος της Ευρώπης, το πυρίκαυστο "Ναι" της υποταγής. Και η μικρή μας Ελλάδα τόλμησε να υψώσει το γυμνό της χέρι και να χαράξει στον ουρανό με τη φλόγα της πίστεως και με το αίμα της θυσίας το αθάνατο "ΟΧΙ" της λευτεριάς. Συνέβη τότε ένα απίστευτο, σαν παραμύθι, πρωτόγνωρο και ανεπανάληπτο ιστορικό γεγονός. Ένα ανθρώπινο θαύμα! Την 28η Οκτωβρίου του 40, με ιταμό τελεσίγραφο ο Μουσολίνι, ζητούσε διαβατήριο για την αθανασία. Ζητούσε παράδοση της αιώνιας Ελλάδας, χωρίς όρους. Άλλως 8.000.000 καλογυαλισμένες λόγχες θα τον συνόδευαν σε έναν περίπατο μέχρι την Αθήνα. Το τι έγινε στις επόμενες μέρες είναι σε όλους γνωστό και αδύνατο να περιγραφεί άλλωστε σε ένα άρθρο και από οποιαδήποτε πέννα. Ποικιλώνυμες Ιταλικές Μεραρχίες με συχνή αντικατάσταση στρατηγών. Πράσκα, Σοντού, Καβαλέρο και ο SUPER COLONELLO Μουσολίνι, μέσα σε έξι μήνες αλληλοδιαδέχθηκαν με τη σειρά τους την ντροπή της ήττας και ένα φορτίο δυσβάστακτο καταισχύνης. Σαρώνουν οι φαντάροι μας, μαζί με τους τσολιάδες, τα εκατομμύρια τις λόγχες. Και γίνονται τα τάνκς περίγελος της Ελληνικής μεγαλοψυχίας. Αντηχούν τριγύρω τα φαράγγια και τα χιονισμένα βουνά. Η Κορυτσά, το Πόγραδετς, η Πρεμετή, το Αργυρόκαστρο, η Κλεισούρα, το Τεπελένι, η Χιμάρα άκουσαν με αγαλλίαση το πλατάγιασμα της γαλανόλευκης στο φύσημα του παγωμένου βορειοηπειρωτικού βοριά. Η ιαχή "ΑΕΡΑ» σκόρπισε, σαν φθινοπωρινά φύλλα, 30 άρτια εξοπλισμένες Μεραρχίες με 700.000 άνδρες, 17.000 οχήματα και 50.000 κτήνη. Απ' αυτούς, 14.000 θάφτηκαν στα παγωμένα βουνά, 18.000 τραυματίες και άχρηστοι από κρυοπαγήματα και 13.000 αιχμάλωτοι. Μια μακάβρια απάντηση στην κομπορρημοσύνη του Μπενίτο. Ήταν οι πρώτες νίκες του ελευθέρου κόσμου. Ήταν η αρχή της συντριβής του φασισμού. Ήταν το λυκαυγές της αποθέωσης Η ελληνική εποποιία του 1940-41, που άρχισε με τις φοβερές μάχες στην Ήπειρο, συνεχίσθηκε με τον άνισο αμυντικό αγώνα στα Οχυρά Μεταξά και τερματίσθηκε με την ηρωική αντίσταση στο νησί της Κρήτης διήρκησε συνολικά 216 ημέρες, άλλαξε εναντίον του Άξονος τον ρου των πολεμικών γεγονότων! Η Γαλλία καταλήφθηκε σε 45 μέρες, το Βέλγιο σε 18, η Ολλανδία 5, ενώ η Δανία υπέκυψε σε 12 ώρες. Η Αυστρία, η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία και η Αλβανία παραδόθηκαν αμαχητί. Με την ηρωική της αντίσταση Ελλάδα, πρώτη κατέρριψε το μύθο για το αήττητο του Άξονα. Κατάφερε θανάσιμο πλήγμα στον έναν συνέταιρο. Τον κατέστησε ανάπηρο και ουδέποτε η Φασιστική Ιταλία συνήλθε από την ήττα της. Μεγαλύτερο δώρο στο κλονισμένο φρόνημα των ελεύθερων λαών δεν μπορούσε τη στιγμή εκείνη να προσφερθεί. Υπήρξε ο ουδός (κατώφλι) αναθάρρησης της Ανθρωπότητας. Οι Λαοί της Οικουμένης έκθαμβοι από το κατόρθωμα της Φυλής μας μόνον ύμνους και εγκωμιαστικά λόγια είχαν να πουν. Η Ελλάδα στο κέντρο του παγκόσμιου θαυμασμού! Πως έγινε όμως το θαύμα; Πως το κατόρθωσαν οι Έλληνες, μια δράκα ανθρώπων, χωρίς μέσα και όπλα βαριά, χωρίς τανκς και αεροπλάνα; Κατόρθωσαν το ακατόρθωτο! Το ΕΠΟΣ ΤΟΥ 40! Αυτό, που δίκαια ονομάσθηκε Ελληνικό Θαύμα! Η πίστη τους στην Πατρίδα τους όπλισε. Θάνατος ή Λευτεριά, το σύνθημα. Ένας λαός με μια φωνή. Κανένας τότε ηττοπαθής ή ακριτόμυθος. Κανένας Θερσίτης δε βρέθηκε μεταξύ των Ελλήνων. Μπροστά στον άμεσα ορατό εχθρό και το τρομερό φάσμα του χαμού της Πατρίδας οι Έλληνες, τότε, ενώθηκαν σε ένα σώμα και μια ψυχή. Δεν τους ένωσε ο τρόμος. Η αρμονική σύνθεση κράτησε το Έθνος όρθιο. Αναδύθηκε, τότε, μια πρωτόγνωρη εθνική συνείδηση, που είχε χαραχθεί στο είναι των Ελλήνων με το αίμα των πολυετών πολεμικών αγώνων. Κυρίως, είχε προηγηθεί μια συνετή στρατιωτική προετοιμασία, όπως και μια ηθική και ψυχολογική προπαρασκευή ολόκληρου του λαού. Σχεδιάσθηκαν και υλοποιήθηκαν οχυρωματικά έργα με το λυσιτελέστερο τρόπο, όπως και ρεαλιστικά σχέδια επιστρατεύσεως και επιχειρήσεων. Είχε δοθεί, πρώτιστα, στον λαό όραμα Έθνους, που δημιουργεί την ακατάβλητη ομοψυχία και οντότητα Πατρίδας. Ανδρώθηκε ένα τεράστιο «εμείς». Και απέναντι «εκείνοι», που θέλησαν να καταλύσουν τη λευτεριά. Ξεκάθαρος ο εχθρός. Κανένα δίλημμα: ο αγώνας μέχρι εσχάτων. Το κρίσιμο πολεμικό γεγονός ανέδειξε στην ακέραια μορφή της την πολεμική αρετή των Ελλήνων. Αναδύθηκε μια πρωτόγνωρη μεταρσίωση για δράση. Η ένδοξη ελληνική ιστορία και το μέλλον της Ελλάδας 2 δήλωσαν το βροντερό «παρόν» στην πιο κρίσιμη συνάντηση της Πατρίδας μας με την υποδούλωση και το θάνατο. Όχι πλέον χρόνος, αλλά ένα φέγγος αιωνιότητας απλώθηκε τότε. Τα πάντα ήταν δυνατά εκείνες τις ημέρες. Να πως έγινε το Ελληνικό Θαύμα! Λειτούργησαν αρμονικά όλα τα στοιχεία που απαρτίζουν το όλον. Το άτομο που ανήκει στο σύνολο. Η οικογένεια στην παραδοσιακή μορφή της, το Κράτος με τις ιεραρχικές δομές του. Οι παραδοσιακές αξίες, ως δυνάμεις συνοχής. Σήμερα ζούμε στην εποχή της μαζικής κοινωνίας! Άρχισε η αποκαθήλωση όλων των αξιακών συστημάτων. Η οικογένεια χαλάρωσε. Ο δάσκαλος κατέβηκε από την «έδρα» του για να είναι πιο «κοντά» στο μαθητή. Ο ιερέας παραμερίσθηκε για να πάρει τη θέση του ο...αναλυτής του χρηματιστηρίου. Καταργήθηκε, φιλοσοφικά και ο Θεός και αντικαταστάθηκε από το χρήμα. Ένα ανθρώπινο δημιούργημα σε ρόλο πανάκειας. Ο σχολιαστής των ΜΜΕ πήρε τη θέση του «διαφωτιστή». Το πανεπιστήμιο, ως πηγή γνωστικού «φωτός», αλλοτριώθηκε. Υποχώρηση της νομιμοφροσύνης. Η αιδώς τέθηκε σε διαρκή αργία. Κυρίαρχη η εγωιστική λατρεία της ατομικής ευτυχίας. Μαζική παραγωγή, μαζική κατανάλωση και ο άνθρωπος κατέστη ως εάν καταναλωτικό ον. Το «εγώ» βρίσκει θαλπωρή στο σκοτεινό και απομονωμένο ατομικό του «σπήλαιο». Ακούει, τυφλωμένο από το προσωπικό του συμφέρον, μόνον τον αντίλαλο της φωνής του και νομίζει, ότι κατέχει την αλήθεια. Πλήρης αποκοπή κάθε συναισθηματικού δεσμού. Το «εμείς» διαγράφηκε και απέμειναν οι όροι «αυτοί» ή οι « άλλοι». Από αυτή την υπερβολική αναδίπλωση στην ιδιωτική σφαίρα και η άμετρη ατομικοποίηση της κοινωνίας αποδυναμώθηκε συθέμελα ο κοινωνικός ιστός. Φθάσαμε στο άλλο άκρο της υπερβολής. Στην εξαφάνιση όλων των αξιών. «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Βιώνουμε μια οδυνηρή κρίση, που είναι ο θρίαμβος της αταξίας. Όμως, κάθε συνύπαρξη απαιτεί ένα βαθμό στέρησης! Η δημοκρατία, ως έκφανση κοινωνικής αρμονίας απαιτεί, ως αρμούς, «πολιτικές» αρετές, όπως η μάχη τις πολεμικές αρετές. Οι Έλληνες διακρίθηκαν στις πολεμικές αρετές, αλλά ποτέ ο πόλεμος δεν υπήρξε αυτοσκοπός. Τον θεωρούσαν αναγκαίο κακό για να εξασφαλίζονται τα αγαθά της ειρήνης, δηλαδή η ελευθερία, το δίκαιο και ο πολιτισμός. Στο στίβο της ειρήνης, κυρίως, διέπρεψαν. Η δημοκρατική συνύπαρξη, η ωραία αυτή ελληνική επινόηση, έχει ως μέτρο της την αποφυγή της υπερβολής. «Μηδέν άγαν», αλλά «μέτρον άριστον», που σημαίνει «ό,τι αρμόζει» στο όλο. Την χρυσή τομή. Κανένα συστατικό δεν μπορεί να μηδενισθεί, γιατί καταστρέφεται η αρτιότητα και επέρχεται κατάρρευση, αλλά και κανένα στοιχείο δεν κυριαρχεί σε απόλυτο βαθμό. Μια ευαίσθητη δυναμική και ζωντανή αρμονία είναι η δημοκρατία. Ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον και δεν μπορεί να επιβιώσει στον μονήρη βίο. Το να ζούμε σε αρμονικές ομάδες, οικογένεια, κοινωνία, πατρίδα δεν είναι οιωνεί συνονθύλευμα συμβίωση, αλλά συνιστά βασική αξία επιβίωσης του ανθρώπινου είδους. Αξίες της δημοκρατικής συνύπαρξης, όπως η ατομικότητα, η διαφορετικότητα, η ελευθερία, η ισότητα, η παράδοση, η πρόοδος κττ συνήθως συγκρούονται, ως αντίθετης φοράς. Τις αντιθέσεις συνέθετε κάποτε ο σεβασμός προς το Θεό. Αργότερα επικαλέσθηκε ο αντικειμενικός Ορθός Λόγος. Στην πράξη, όμως, αποδείχθηκε ουτοπία, γιατί κατέστη υποκειμενικός. Οι κοινές αξίες, ως στοιχεία συνοχής καταργήθηκαν, γιατί πρυτάνευσαν οι προσωπικές αξίες. Οι άνθρωποι, όμως, είναι αναγκασμένοι να συνεργάζονται, γιατί η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Προκαλεί ανυπέρβλητα, για άτομα, προβλήματα. Ποιο το δικό μας καθήκον; Να διατηρήσουμε την τιμή της Πατρίδας μας στο διεθνές επίπεδο, το οποίο Της αρμόζει με βάση την Ιστορία της. Μπορούμε και πως; Δυσκολότατο. Όχι, όμως, ακατόρθωτο. Είναι εφικτό και αθεράπευτα επιτακτικό. Απαιτείται υπομονή, επιμονή και κόπος. Στα δύσκολα πάντοτε ξεχώριζαν οι πρόγονοί μας. Παράδειγμα η σημερινή επέτειος. Οφείλουμε, όμως να κάνουμε το πρώτο μεγάλο βήμα. Να γίνουμε πάλι «εμείς» με τη διπλή του έννοια. Να γίνουμε ένα αρμονικό «όλο» και ταυτόχρονα να γίνουμε «εμείς», ως «Έλληνες». Να επαναφέρουμε σταδιακά στο μέτρον άριστο τις αξίες συνοχής. Την κατανόηση της πραγματικότητας, την προσέγγιση της αλήθειας. Την αισθητική καλλιέργεια της ωραιότητας των ανθρώπινων σχέσεων και το αλλότριο αγαθό δηλαδή την απόδοση της δικαιοσύνης. Τα παραπάνω δεν τα βρίσκει ο καθένας ενεργώντας μόνος. Τις απόλυτες αυθεντίες ορθά τις κατήργησε ο άνθρωπος της νεωτερικότητας. Αλλά οφείλουμε να καταργήσουμε και την προσωπική μας αυθεντία, γιατί κανένας άνθρωπος δε συλλαμβάνει το απόλυτο. Να μάθουμε να σεβόμαστε τη γνώμη του άλλου και προπαντός την άποψη των ειδικών, αλλά να μη τους θεωρούμε αυθεντίες. Να θεωρήσουμε μια μοναδική αυθεντία. Τον ειλικρινή δημιουργικό διάλογο με ουσιαστικά επιχειρήματα. Η καλύτερη προσέγγιση εξεύρεσης λύσεων των προβλημάτων είναι η διαλογική. Η διαλεκτική αποδεικνύεται ανεπαρκής. Διάλογος με 3 το διπλανό. Διάλογος μεταξύ γενεών, γιατί ποτέ δεν αποκόπτεται το παρόν από το παρελθόν και το μέλλον. Με τον ειλικρινή διάλογο οδηγούμαστε στην ειλικρινή συναίνεση. Η επιβολή απόψεων ενέχει την αντίδραση. Αλλά ο διάλογος απαιτεί ενσυναίσθηση. Να μπαίνουμε στη θέση του άλλου. Να θεωρούμε το διπλανό ίσο με εμάς. Γιατί τότε συντίθενται αρμονικά η ελευθερία, με την ισότητα μέσα στην αδελφοσύνη της αγάπης. Τότε δημιουργείται το υπέροχο συναίσθημα του να ανήκουμε σε μια ομάδα, που θέλουμε να ανήκουμε, αλλά και εκείνη μας θέλει. Τότε δημιουργούνται ακατάλυτοι δεσμοί. Κορυφαίο πρότυπο η αρμονική οικογένεια. Με σταθερή κλίμακα αυτό-ομοιότητας την αναλογία της χρυσής τομής, που συναιρεί τα ασύμμετρα, αναπτύσσεται η Κοινωνία, η Πόλη και η Πατρίδα μας. Ως «θερμόαιμοι» οι Έλληνες ενεργούμε με ροπή προς την αντιπαλότητα. Αλλά, εάν ο Λόγος ενεργήσει, ως τροχοπέδη, και ενεργούμε έξω από τα όρια της αυτοκαταστροφής, τότε δημιουργούμε μεταξύ μας απίθανους ακατάλυτους συναισθηματικούς δεσμούς. Γινόμαστε μια γροθιά και επιτυγχάνουμε τα ανθρώπινα θαύματα, σαν το έπος του 40. Εδώ αναδεικνύεται το θαυματουργό έργο της ολιστικής Παιδείας. Επειδή ο άνθρωπος είναι το πιο κοινωνικό ον παρουσιάζει την πιο έντονη μίμηση. Άρα, το παράδειγμα είναι η πιο λυσιτελής μέθοδος, γι’ αυτό θεωρούμε την ανδραγωγία το πιο κρίσιμο στάδιο παιδείας και αγωγής. Με την αγωγή, που σημαίνει πρωταρχικά παράδειγμα και πράξη θα γίνουμε πάλι «εμείς». Αυτός, πιστεύουμε ότι είναι μοναδικός και μοναχικός μας δρόμος. Ανηφορικός δύσβατος, μακρύς και κοπιώδης, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε άλλη επιλογή. Κανένας δεν πρόκειται να μας βοηθήσει. Μόνον έτσι η Ελλάδα θα καταστεί πάλι υγιής και στέρεα εθνική και πολιτική οντότητα. Θα ξαναβρεθεί στη θέση, που της αξίζει και δεν θα είναι ουραγός, που δεν της πρέπει! Η γενιά μας θα νιώσει τότε την πληρότητα, που αισθάνεται κάποιος, ο οποίος εκπληρώνει το καθήκον του. Θα έχουμε εκτελέσει το δικό μας χρέος προς την πιο ένδοξη εθνότητα του Πλανήτη. Προς τη γλυκιά μας Ελλάδα. Πάντοτε, μια καινούρια εποχή ξανοίγεται μπροστά μας. Ας ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον. Με πνεύμα αισιοδοξίας οι αβεβαιότητες γίνονται ευκαιρίες Ας φανούμε υπεύθυνοι συνεχιστές των ηρωικών προγόνων μας. Μας συντροφεύουν οι αόρατες σκιές των ηρώων μας (13.748 νεκροί, 41.217 τραυματίες και εξαφανισθέντες). Ας κρατήσουμε ψηλά τα ζώπυρα του Γένους και το Λάβαρο των Εθνικών μας παλμών. Ας κλείσουμε βαθιά στη ψυχή μας την Ελλάδα. Οι Έλληνες ενωμένοι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε. Μόνον «θαύματα» θα πραγματώνουμε! Και τότε, με βεβαιότητα η πολυκύμαντη ανθρωπότητα θα αναθεωρήσει τις αποφάσεις της, για την Ελλάδα και ο χρόνος θα σταματήσει μπροστά στους Γίγαντες της Ελληνικής Εποποιίας του 40 και θα βαδίσει επάνω από τους νόμους της φθοράς. Κι ένας ύμνος, παντού θα αντηχεί σαν τραγούδι μαζί και σαν κλάμα: "Αι ημέτεροι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους.» Δημήτρης Κ. Μπάκας 28 Οκτ 2022

Ο Ασκητής και ο Ληστής (από το Γεροντικό)

Ήταν ένας γέροντας ασκητής και αναχωρητής, όστις ασκήτευσεν εις τόπον έρημον χρόνους εβδομήκοντα με νηστείαν και παρθενίαν και αγρυπνίαν. Εις τόσους δε χρόνους όπου εδούλευε τον Θεόν δεν αξιώθη να ιδή καμμίαν οπτασίαν και αποκάλυψιν εκ Θεου. Και ελογίασε και έβαλε τούτο εις τον νουν του λέγων: «Μήπως δια καμμίαν αφορμήν όπου δεν ηξεύρω εγώ δεν αρέσει του Θεου η ασκησίς μου, και η εργασία μου θέλει είναι απαράδεκτος• δια τούτο δεν δύναμαι να αποκαλυφθώ και να ιδώ κανένα μυστήριον».

Ταύτα διαλογιζόμενος ο γέρων άρχισε να δέεται και να παρακαλή τον Θεόν περισσότερον, προσευχόμενος και λέγων: «Κύριε εάν άρα σε αρέση η άσκησίς μου και δέχεσαι τα έργα μου, δέομαι σου, ο αμαρτωλός και ανάξιος, ίνα χαρίσης και εις εμέ ένα σταλαγμόν από τα χαρίσματά σου, να πληροφορηθώ με μίαν φανέρωσιν ενός μυστηρίου ότι ήκουσας την δέησίν μου, δια να περνώ θαρρετά και πληροφορημένα την ασκητικήν μου ζωήν». Ταύτα του αγίου γέροντος δεομένου και παρακαλούντος, ήλθε προς αυτόν φωνή εκ Θεου λέγουσα: «Αν είναι και αγαπάς να ιδής την δόξαν μου, πήγαινε μέσα εις την βαθυτάτην έρημον και θέλεις αποκαλυφθή μυστήρια».

The Orthodox Faith under Persecution! by Dimitris Hatzinikolaou, Associate Professor University of Ioannina, Department of Economics, Ioannina 451 10 Hellas

There are many examples worldwide that prove that these days the Orthodox Faith is under persecution. This article focuses on the Holy Monastery of Esphigmenou (Mount Athos, Hellas), which has been under persecution since 1972, because its monks refuse to have ecclesiastical communion with the Ecumenical Patriarch Bartholomew, a leading figure in the pan-heresy of Ecumenism, which pursues the unification of Orthodoxy with every other faith, despite the dogmatic differences, thus nullifying the Orthodox Faith. In an effort to promote globalization, which at the religious level requires the abolition of the Orthodox Faith and its replacement with the pan-heresy of Ecumenism, the Hellenic State, the Courts, and the Church officials do not tolerate the true Orthodox Faith any longer. Consequently, the fathers of Esphigmenou, who defend Orthodoxy, “must” be thrown out of the Monastery!

The Holy Scriptures, the Holy Synods, and the Church Fathers unanimously teach clearly that if a patriarch, bishop, or other clergymen teach a heresy publicly, their flock must interrupt communion and wall off themselves from the heretics, even before a Synod condemns the heresy and defrocks the heretical clergymen (see, e.g., the 15th Canon of the A and B Synod). For if they do not, they fall into the same crime with the heretical clergymen and become “enemies of God.” Therefore, the Esphigmenites do precisely what they have to do, because they want to remain Orthodox Christians. After all, in similar circumstances, all the Saints also walled off themselves from the heretical patriarchs of their time. In addition, note that the Holy Scriptures, the Church Law, and the Holy Tradition are protected by Article 3 of the Hellenic Constitution. Consequently, the persecutors of Esphigmenou and those who side with the heretical “patriarch” violate both the ecclesiastical and the secular law and order. They are hypocrites, since on the one hand they preach “we must obey God rather than men” (Acts 5:29), but on the other hand they trample on the Church and the secular Law in order to carry out the “patriarch’s” unconstitutional and unholy orders.    

The persecution against the traditional Esphigmenites was intensified in December 2002, when Mr. Bartholomew declared them “schismatics”! In 2005, after a series of violations of the Mount Athos Constitution, a “new brotherhood of Esphigmenou” was established, to take the place of the traditional one! Since then the true Esphigmenites are officially considered "illegal occupants" of the Monastery, despite the fact that they have been there for three, four, five, six, and some of them even seven decades! The Devil himself would not dare to say such a huge and obvious lie! In order for this unholy and unconstitutional goal to materialize, the pseudo-Esphigmenite “new brotherhood” has implemented many atrocities against the true one, including: (1) attacks on Esphigmenou’s premises in Karyai (the capital of Mt. Athos) with sledgehammers, crowbars, and a bobcat,  which resulted in injuring true Esphigmenites (Nov. 2005, Dec. 2006, and July 2013); (2) confiscation of Esphigmenou’s assets, e.g., a tractor, bank accounts, mail, etc.; (3) appropriation of Esphigmenou’s rental income; (4) prohibition of doctors to go to the Holy Monastery of Esphigmenou and provide their medical services to the needy, which resulted in about 25 deaths due to lack of medical treatment; and (5) the cut of food supplies, telephone, fuel, etc., to the Monastery. These restrictions caused the deadly accident of the true Esphigmenite Tryphon in 2003. Obviously, this is truly a sacrilege of the worse kind done by State and Church officials! It is also a cruel violation of human rights and of religious freedom as well as racism against true Orthodox Christians.

The Church and State officials waste tax-payers’ money and restrict their freedom by making new “anti-racist” laws, selling out State assets “for a song,” travelling around the world, organizing conferences and “synods,” giving speeches, writing articles and books on human rights, religious freedom, etc., but side unjustly and hypocritically with the Ecumenists against the fathers of Esphigmenou! Such a contradictory, unconstitutional, and unholy behavior is "politically correct" nowadays, whereas defending true Orthodoxy is considered to be "fundamentalism" and "fanaticism"! Mr. Bartholomew has been photographed under a large banner bearing the slogan PEACE AND TOLERANCE, but he has no tolerance for true Orthodox Christianity! He preaches "tolerance toward the different" as long as "the different" is not Orthodox Christianity! In his doctoral thesis (1970), he argues that the Holy Canons must be modified so as to allow common prayers with heretics. In other words, since he tramples on the Church Law, it is the Law that must be changed!

After the “extermination” of the true Esphigmenites, the abolition of the “avaton” is to follow, and the Holy Mountain, known as “The Garden of the Virgin Mary,” will become a place for tourism and pleasure! But where are the faithful? Orthodoxy and the Hellenic State are being gradually sold out by their very “leaders,” but the “faithful” close their eyes and ears to this High Treason, thus effectively siding with these devil-worshipers and ignoring the Shepherd’s voice: “Are you still sleeping and resting? Look, the hour is near, and the Son of Man is betrayed into the hands of sinners. Rise, let us go!” (Mat. 26:45-46.)

Θέμα: Η Αγία Σκέπη της Λαμπρινής Ιω Μαστρογιάννη καθηγήτρια θεολόγος μεταπτυχιακά στην θρησκειολογία και στην επικοινωνιακή θεολογία

Τὸ ὄνοµα Παναγία ἐπικράτησε µετὰ τὸ 3ο αἰῶνα. Οἱ Χριστιανοὶ τὴν ἀποκαλοῦν καὶ τὴν ἐπικαλοῦνται µὲ τὸ ὄνοµα αὐτό. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ µε[1]σίτρια κοντὰ στὸ Θεὸ ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων. Στὴν Θεοτόκο ἔχουν ἀποδοθεῖ 700 ἐπωνυµίες. Μία ἀπὸ τὶς πολλὲς εἶναι καὶ ἡ Ἐπωνυµία «Ἡ Ἁγία Σκέπη». Ἡ γιορτὴ αὐτὴ συνεορ[1]τάζεται µὲ µία γιορτὴ τοῦ Ἔθνους µας, τὴν 28η Ὀκτωβρίου. Μέχρι τὸ 1952 ἡ γιορτὴ αὐτὴ ἑορταζόταν τὴν 1η Ὀκτωβρίου ἀργότερα ἡ Ἐκκλησία τὴν µετέθεσε στὴν 28η Ὀκτωβρίου. Σὲ µία ἀγρυπνία, ποὺ γινόταν στὸ Ναὸ τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν (τὸ 457-474 µ.Χ.) ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας µὲ τὸν µαθητή του Ἐπιφάνιο (Πα[1]τριάρχης Κωνσταντινουπόλεως τὸ 520-536), εἶδαν τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ἔµπαινε ἡ Παναγία ἀπὸ τὴν κεντρικὴ πύλη τοῦ Ναοῦ. Ἦταν µαζί της ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδροµος καὶ πλῆθος ἀγγέλων. Ἔφτασε µέχρι τὸν σολέα γονάτισε, προσευχήθηκε γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ εἶναι σω[1]στοί. Πολλὰ δάκρυα ἀπὸ τὰ µάτια τῆς Παναγίας κύλησαν. Κατόπιν µπῆκε στὸ ἱερό, ἐκεῖ ἦταν τὸ µαφόριό της (µανδήλιον). Τὸ πῆρε στὰ χέρια της σκέπασε τοὺς πιστοὺς µὲ αὐτὸ καὶ τοὺς ἔδειξε ὅτι τοὺς προστάτευε. Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης εἶναι ἀφιε[1]ρωµένη στὴν Παναγία, γιορτάζει ἡ Θεοτόκος ἡ Πάναγνη Μαρία, ποὺ σκεπάζει τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς προ[1]στατεύει (σκέπει). Προσεύχεται γιὰ ἐµᾶς, γιὰ τὴν σωτηρία µας. Κάθε χρόνο γιορτάζουµε στὶς 28 Ὀκτωβρί[1]ου τὴν Παναγία, ποὺ µᾶς φροντίζει, µᾶς σκεπάζει, µᾶς προστατεύει καὶ εἶναι ἡ ἴδια Παναγία, ποὺ µᾶς ἐλευθέ[1]ρωσε τὸ 1940, ἡ Παναγία ἡ Ἐλευθε[1]ρώτρια. Ὁ πόλεµος αὐτὸς ἦταν ἄνισος· µόνο ἡ Παναγία θὰ µποροῦσε νὰ κά[1]νει αὐτὸ τὸ Θαῦµα. Νὰ νικήσουν οἱ Ἕλληνες, ποὺ ἀριθµητικὰ ἦταν κατὰ πολὺ λιγότεροι ἀπὸ τοὺς Ἰταλούς. Ἡ Παναγία ἦταν αὐτή, ποὺ τοὺς ἔδωσε τὴν Νίκη. Ἡ Ἐλευθερώτρια, ἡ Ἁγία Σκέπη. Ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ Θαύµατα τῆς Παναγίας. Στὶς δύσκολες αὐτὲς στιγµὲς τοῦ ἀγώνα ἦταν µεγάλη καὶ ἀνεκτίµητη ἡ προσφορὰ τῶν γυ[1]ναικῶν. Οἱ χωριάτισσες, αὐτὲς οἱ ἄγνωστες, οἱ ταπεινὲς τρέξανε νὰ δώσουν ὅτι µποροῦσε ἡ καθεµία. Καὶ τί δὲν πρόσφεραν. Οἱ γυναῖκες ἦταν αὐτές, ποὺ δόθηκαν στὸν ἀγώ[1]να. Ἔδωσαν τρόφιµα, ροῦχα, κου[1]βέρτες. Τοὺς ἔδειξαν τὴν ἀγάπη τους µὲ κάθε τρόπο, τοὺς ἔδωσαν κουρά[1]γιο. Σκαρφάλωναν σὲ ἀπότοµους βράχους. Ἔφερναν τὰ κιβώτια µὲ τὶς σφαῖρες καὶ τὶς ὀβίδες, γιὰ νὰ πᾶνε στοὺς Ἕλληνες στρατιῶτες καὶ ἔτσι λένε τὸ πυροβολικὸ θαυµατούργη[1]σε, ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶµε πὼς οἱ Παναγία ἦταν πάνω ἀπὸ ὅλα. Ἦταν αὐτή, ποὺ σκέπασε τοὺς ἀγω[1]νιστές µας. Ἦταν αὐτὴ ποὺ τοὺς ἐλευθέρωσε. Ἡ Παναγία ἡ Ἐλευθε[1]ρώτρια (γιορτάζει στὴν 28η Ὀκτω[1]βρίου) (ὑπάρχει Παναγία ἡ Ἐλευθε[1]ρώτρια στὸν Κοκκιναρά, Πολιτεία στὴν Κηφισιά). Ἡ Παναγία ἦταν αὐτὴ ποὺ τοὺς ὁδηγοῦσε. Ἡ Παναγία τοὺς προστά[1]τευε ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία τῶν ἐχθρῶν. Μάχονταν γιὰ νὰ ὑπερασπιστοῦν τὶς οἰκογένειάς τους, τὴν Πατρίδα καὶ τὴν Θρησκεία τους. Στὴν ἐποχὴ τῆς πτώσεως ἰσχύει ὅτι «Ἐκ γυναικὸς ἐρρύη τὰ φαῦλα». Στὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς ∆ιαθήκης ἰσχύει «Ἐκ γυναικὸς ἐρρύη τὰ κρείτ[1]τω». Πολλὰ τὰ θαύµατα τῆς Παναγίας στὸν ἑλληνοϊταλικὸ πόλεµο. Στὸν πόνο, στὴν θλίψη. Ἐκεῖ στὴν Πίνδο καὶ στὴν Ἀλβανία. Ἦταν ἡ Θεοτόκος ποὺ στήριξε αὐτὰ τὰ παλικάρια µας. Ὁρµοῦσε πρὶν ἀπὸ τὰ παλικάρια, γιὰ νὰ τὰ σκεπάσει, ἦταν ἡ µάνα. Ἡ ψηλὴ µαυροφόρα ποὺ τὴν ἔβλεπαν πολλοὶ στρατιῶτες πρὶν τὴ µάχη. Πό[1]σες φορὲς ἐπικαλοῦνταν τὸ ὄνοµά της καὶ πόσες φορὲς ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας τοὺς χάριζε ἠρεµία καὶ γα[1]λήνη, ἔκανε τὰ θαύµατά της. Ἡ Πα[1]ναγία µεσιτεύει γιά µᾶς, παρακαλεῖ γιά µᾶς, γιὰ τὴν σωτηρία µας. Ἡ Θε[1]οτόκος εἶναι ἡ τῶν πάντων χαρὰ καὶ ἡ αἰτία τῆς τῶν πάντων Θεώσεως. Εἶναι ἡ συνεργὸς τοῦ Θεοῦ στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ κόσµου. Ὁ ἴδιος ὁ Τριαδικὸς Θεὸς κατέστησε τὴν Παν - αγία µία γυναίκα συνεργὸ στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας. Ἡ Παναγία εἶναι µέτο[1]χος σὲ ὅλα τὰ ἀξιώµατα τοῦ Χριστοῦ, βασιλικό, προφητικό, ἱερατικὸ ἀξίω[1]µα τοῦ Χριστοῦ. Πολλοὶ ζωγράφοι ἐµπνεύστηκαν ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας. Ὁ Γεώργιος Γουναρόπουλος ζωγράφι[1]σε τὴν Παναγία νὰ ἀγκαλιάζει τοὺς στρατιῶτες τοῦ 1940, ὅταν πήγαιναν στὴ µάχη ἀδιαφορώντας γιὰ τὸν κίν[1]δυνο, γιατὶ ἡ Θεοτόκος ἦταν αὐτὴ ποὺ τοὺς ἐµψύχωνε καὶ τοὺς ἐνθάρ[1]ρυνε στὸν ἄδικο, τὸν ἀλαζονικὸ πόλεµο τῶν Ἱταλῶν.

π. Θεόδωρος Ζήσης

…ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, μας δείχνει τον δρόμο· να δυναμώσουμε την πίστη, τις παραδόσεις, να διατρανώσουμε και να προβάλουμε την ορθόδοξη πνευματικότητα και να στείλουμε τους νέους Βαρλαάμ, δικούς μας και ξένους, εκεί που ανήκουν και τους ταιριάζει, εκεί που πήγε ντροπιασμένος ο Βαρλαάμ και διωγμένος από την Ανατολή· να προσκυνήσει τον Πάπα, όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: «προσφύσας μεν εκείνω τα χείλη και το γόνυ μεθ΄ ηδονής, ως έοικε, και σεβάσματος ασπασάμενος, την δε κεφαλήν υποθείς ταις εκείνου χερσί και την εκείθεν σφραγίδα χαίρων δεξάμενος». Εμείς ούτε γόνυ θα κλίνουμε ούτε χρειαζόμαστε την ευλογία του, και λυπούμαστε, γιατί οι ηγέτες μας αποδεικνύονται μικροί μπροστά σε τόσο μεγάλα θέματα. Όσοι σέβονται τον Πάπα, ας πάνε να τον επισκεφθούν στο Βατικανό, στη Ρώμη. Στην Ορθόδοξη Ελλάδα από αιώνων είναι πρόσωπο ανεπιθύμητο· persona non grata. Ποιος θα αλλάξει την ιστορία και θα ασεβήσει εις τους αγίους και εις τα άγια; 

ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Της Λαμπρινής Ιω. Μαστρογιάννη, Εκπαιδευτικός – Θεολόγος. Μεταπτυχιακά στην Θρησκειολογία με ειδίκευση στη Φιλοσοφία και στην Επικοινωνιακή Θεολογία.

Μάρτυρες και Άγιοι όσοι οδηγήθηκαν στις φυλακές, βασανίσθηκαν, λιθοβολήθηκαν, όσοι ομολόγησαν πίστη στην Αγία Τριάδα δεν αρνήθηκαν το όνομα του Ιησού Χριστού, όσοι ραβδίσθηκαν και έπαθαν τόσες συμφορές χάρη Εκείνου και δεν πρόδωσαν το όνομα του Χριστού και την Ορθόδοξη πίστη τους. Οι φάλαγγες των μαρτύρων, ο δήμος των οσίων, το στράτευμα του κλήρου, το Θείον ιεράτευμα, της Εκκλησίας ο εσμός.

Εἴμεθα ἀπροετοίμαστοι διὰ διωγμούς -- Του πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

 Κάθε φορά που οι χριστιανοί αντιμετωπίζουν περιφρονήσεις, συκοφαντίες, εμπαιγμούς και διώξεις λόγω της χριστιανικής τους ιδιότητας, πρέπει να στρέφουν το νου τους στον Ιησού Χριστό και τους μαθητές του. Εκείνοι πρώτοι  υπέστησαν αυτά και έδειξαν τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να τα αντιμετωπίζουν. Μόνο έτσι θα μειώνουν τον πόνο τους και θα ενισχύουν την υπομονή τους, που τόσο χρήσιμη είναι σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Ο απόστολος Παύλος αναφέρεται σχετικά: «Στους εμπαιγμούς απαντάμε με καλά λόγια, στους διωγμούς με υπομονή, στις συκοφαντίες με λόγια φιλικά. «Καταντήσαμε σαν τα σκουπίδια όλου του κόσμου, έως αυτή την ώρα θεωρούμαστε τα αποβράσματα της κοινωνίας» (Α΄ Κορ. δ΄ 12-13).

Οι σημερινοί χριστιανοί δεν ανέχονται εμπαιγμούς και αδικίες, γι’ αυτό καταφεύγουν στα κοσμικά δικαστήρια, για να βρουν το δίκιο τους. Πρόκειται για λαθεμένη κίνηση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο  συνειδητός  χριστιανός αρνείται τα δικαστήρια, για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Δεν θέλει να τιμωρηθεί ο συκοφάντης του και διώκτης του, γιατί δέχεται ότι αυτό το έργο είναι του Θεού και όχι του δικαστή. Μόνο όταν πρόκειται να υπερασπιστεί  ξένες υποθέσεις, μπορεί να καταφύγει στα δικαστήρια, για να μη  κατηγορηθεί ότι αδιαφόρησε ή εμεταλλεύτηκε διάφορες καταστάσεις. Τις διαφορές τους συχνά λύνουν στα δικαστήρια οι μητροπόλεις και  οι ιερές μονές! Επίσκοποι και  μοναχοί αλληλοκατηγορούνται και θέλουν να «λάμψει  η‚ αλήθεια».  Συνήθως οι  λόγοι  είναι οικονομικοί. Ο Επίσκοπος θέλει να έχει υπό πλήρη έλεγχο τα οικονομικά των μονών - προσκυνημάτων και  οι  μοναχοί αντιδρούν.  Δεν μπορούν να  συνεννοηθούν, παρόλο που  εμφανίζονται  όλοι ως ακτήμονες!  Μεγάλος πειρασμός τα  χρήματα! Ο Επίσκοπος δεν τα θέλει για  τα ιδρύματα της μητρόπολής του, αλλά για την πραγματοποίηση προσωπικών επιλογών. Οι μοναχοί τα  θέλουν για  προεκτάσεις των μονών τους, για αναπαλαιώσεις και  προκλητικούς καλλωπισμούς! Και  όχι  μόνο. Κυριαρχούμενοι από το κοσμικό φρόνημα έχουν πολλά σχέδια και ονειρεύονται πολυπληθείς μονές, ενώ στην πραγματικότητα είναι ελάχιστοι. Υπάρχουν επίσης και λόγοι φθόνου και αντιζηλίας. Ο Επίσκοπος ενοχλείται που οι άνθρωποι καταφεύγουν για  πνευματική οικοδομή στις μονές και όχι στους ενοριακούς ναούς και το  μητροπολιτικό μέγαρο! Γι’ αυτό περιορίζει την δραστηριότητα των μοναχών, προβάλλοντας  διάφορα εμπόδια. Το  αποτέλεσμα είναι  αποκαρδιωτικό. Ο Επίσκοπος μηνύει τους μοναχούς, δηλαδή τα  πνευματικά του τέκνα και  οι μοναχοί ανταποδίδουν με τον ίδιο τρόπο,  μηνύοντας τον Επίσκοπο, δηλαδή τον πνευματικό τους πατέρα. Με δυό λόγια  χορεύει ο διάβολος σε τόπους ιερούς! Όσο ο Επίσκοπος και οι μοναχοί ικανοποιούν την αμοιβαία εμπάθειά τους, τόσο ο διάβολος θα τρίβει τα  χέρια του από χαρά. Και διερωτάται κάποιος. Που είναι η αγάπη, η διάκριση, η ταπείνωση, η ακτημοσύνη,  η υπακοή και  γενικά η πνευματικότητα που πρέπει να υπάρχει στους κληρικούς και  μοναχούς;  Οι αποφάσεις των  κοσμικών  δικαστηρίων  ουσιαστικά δεν λύνουν τις διαφορές.  Τις περιπλέκουν και τις διαιωνίζουν και αυτό  είναι ψυχοφθόρο για  τους ίδιους και σκανδαλώδες για  τον  πιστό λαό του  Θεού που απογοητεύεται.  




Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΙΣ , Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης σελ.159 :

Έπλεεν εν τω πελάγει του μέλλοντος. Επέτα επί πτερύγων και επί νεφών. Καθώς εκ της δυσμόρφου κάμπης γεννάται η περικαλλής ψυχή, ούτως εκ του θνητού σκήνους αφίπταται το πνεύμα, ούτω και εκ του προσκαίρου και φθαρτού έρωτος παράγεται ο θείος και ουράνιος έρως.

Ίστατο μεταξύ της ζωής και του θανάτου και απήλαυε του λυκαυγούς της αιωνιότητος. Αποχαιρέτιζε μυστηριωδώς το παρελθόν και απηύθυνεν ασπασμόν πλήρη στοργής και αφοσιώσεως προς το μέλλον. Διέκρινε μυστικώς φωτοβολούν το τέρμα προς ο εβάδιζε, χωρίς να βλέπη την οδόν, εφ’ ης επάτει. Έφερε μεθ’ εαυτής τα νέφη και τας θύελλας του εξαφανισθέντος ορίζοντος του βίου αυτής, μέλλοντα να διασκεδασθώσιν υπό της ανατολής νέας ηούς. Εψιθύριζεν εν τη καρδία αυτής μυστικάς και αδιανοήτους λέξεις, ως ύμνον Χερουβείμ. Ετερέτιζε το άσμα της αυγής, ως αηδών αναγγέλλουσα το έαρ. Έστρεφε στιγμιαίως το βλέμμα εις τα οπίσω και οι διάφοροι σταθμοί του βίου αυτής της εφαίνοντο ως τάφοι, εφ’ ων επάτησε, και ως ερείπια, εφ’ ων προσέκοπτεν ο πους αυτής.
Ήτο τούτο αιθέριον και νεφελώδες, ως το όνειρον δι΄ ου εισήρχετο εις τα πρόθυρα της αϊδιότητος. Αι χείρες αυτής άκανθας μόνον είχον δρέψει, αίτινες ημπόδιζον την οδόν της. Και ήδη μεμωλωπισμένας και αιμοσταγείς έτεινεν αυτάς ενώπιον του Κυρίου, όστις έμελλε να τας παραστήση καθαράς παντός ρύπου και αμώμους προ του βωμού του ουρανίου θυμιάματος. Ανύψου την διάνοιαν καθαράν και ευρείαν προς καινάς εννοίας, οίας ουδέποτε είχε συλλάβει. Εδέχετο εφ’  εαυτής τα δώρα της αγνότητος, τα πίπτοντα ως ρόδα εκ του δένδρου της αιωνίου ζωής. Εξέτεινε τας αγκάλας και περιέβαλλε το ιδανικόν, όπερ δεν ήρκεσε να ονειροπολήση τέως την αθανασίαν.

Ας απαντήσουν οι Οικουμενιστές:

Η μνημόνευση του αιρετικού Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου εντός του Πατριαρχικού Ναού του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι ως Ορθοδόξου Επισκόπου τον Νοέμβριο του 2014 είχε προηγούμενο ένα άλλο συλλείτουργο λίγο πριν την άλωση.

Εκείνο στάθηκε Πνευματική αιτία της τουρκοκρατίας για 400 τόσα χρόνια …..

Τώρα πόσα χρόνια θα κρατήσει η υποδούλωσή μας στη δυναστεία του Καρλομάγνου «Αγιωτάτου» Πάπα σας;

Μητρ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας, κάποια προδοσία τῆς πίστης ἑτοιμάζεται μυστικά καί ὑπόκωφα

Καί ἕνα ἄλλο, χριστιανοί μου, πολύ σοβαρό. Τό ξέρουμε ὅτι τά πράγματα δέν πᾶνε καθόλου καλά. Ἀλλά δέν πηγαίνουν καλά καί στό θέμα τῆς πίστης μας. Δέν ξέρω ἄν βλέπω καλά, ἀλλά σάν νά μοῦ φαίνεται ὅτι κάποια προδοσία τῆς πίστης ἑτοιμάζεται μυστικά καί ὑπόκωφα. Τό λέγουν καί πολλοί ἄλλοι αὐτό ἅγιοι καί μορφωμένοι πατέρες. Ἡ πίστη μας εἶναι ἡ ὀρθόδοξη πίστη, αὐτή πού ἔβγαλε καί βγάζει θαυματουργούς ἁγίους καί μεγάλους θεολόγους Πατέρες. Οἱ παπικοί, πού παλαιά ἦταν ὀρθόδοξοι, ἔπεσαν σέ αἱρέσεις, πού δέν τίς ἀρνοῦνται μέ τίποτα καί γι᾽ αὐτό κόπηκαν ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Δέν εἶναι τώρα αὐτοί οἱ παπικοί Ἐκκλησία, ἀφοῦ μ᾽ αὐτούς δέν μποροῦμε νά τελέσουμε τήν Θεία Λειτουργία. Καί ὅμως ὑπάρχουν μερικοί, καί ὁ Πατριάρχης μας ἀκόμη, πού τούς ὀνομάζει «ἀδελφή Ἐκκλησία». Ἔτσι δημιουργεῖται μπέρδεμα, ἐκκλησιολογικό μπέρδεμα στούς χριστιανούς μας. Γιατί οἱ αἱρετικοί δέν μπορεῖ νά ἀποτελέσουν Ἐκκλησία. 

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Γεροντισμός - Οπαδισμός


 

Ἐξαπλώνεται ἀνεμπόδιστα ὁ Οἰκουμενισμός -- Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.

Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν, προελαύνει ἀκάθεκτη· διαβρώνει συνειδήσεις κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, χωρὶς ἀποτελεσματικὴ ἀντίσταση. Ἐμφανίζεται μὲ ἔνδυμα προβά­του, ὡς δῆθεν ἀγάπη, εἰρήνη, καὶ ἑνότητα πρὸς τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ αἱρετικούς, ἐνῶ πρόκειται γιὰ βαρὺ καὶ ἄγριο λύκο ποὺ κατασπαράσσει τὸ ποίμνιο. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένες ἔχουν ἀσπασθῆ τὴν αἵρεση καὶ ἔχουν μεταβληθῆ σὲ λύκους· οἱ περισσότεροι εἶναι μισθωτοὶ καὶ δὲν θέλουν νὰ διώξουν τοὺς λύκους γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὴν καλοπέραση, τὶς τιμὲς καὶ τὶς δόξες, ἄλλοι εἶναι δειλοὶ καὶ φοβοῦνται τοὺς λύκους, καὶ μόνον ὀλίγοι ἀγωνίζονται νὰ τοὺς διώξουν.

Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι τὸ ποίμνιο ἀκατήχητο καὶ ἀκαθοδήγητο, ἀνυπο­ψίαστο, δὲν διακρίνει τοὺς λύκους κάτω ἀπὸ τὸ ἔνδυμα τοῦ προβάτου, καὶ ὄχι μόνο δὲν προφυλάσσεται, ἀλλὰ τοὺς τιμᾶ καὶ τοὺς δοξάζει. Στὶς ἐνορίες οἱ ἱερεῖς διστάζουν νὰ ὁμιλήσουν ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκου­μενισμοῦ καὶ νὰ ἐνημερώσουν τοὺς πιστούς, διότι οἱ μὲν ἐξ᾽ αὐτῶν ἄγαμοι ἐπιθυμοῦν νὰ φορέσουν ἀρχιερατικὴ μίτρα, ποὺ δίδεται κατὰ κανόνα σὲ οἰκουμενιστὲς ἢ σὲ καλοπερασάκηδες τῶν συμποσίων καὶ τῶν πολυτελῶν ἀμφίων, οἱ δὲ ἔγγαμοι πρεσβύτεροι ὑπολογίζοντες εὐμενεῖς ἢ δυσμενεῖς τοποθετήσεις, μεταθέσεις καὶ ἄλλες συνέπειες γιὰ τὶς οἰκογέ­νειές τους σιωποῦν καὶ δὲν ἐκδηλώνονται, ἐκτὸς ἐξαιρέσεων  ἐπαινετῶν. Γι᾽ αὐτὸ καὶ νὺξ βαθεῖα καὶ σκότος γιὰ τὸν εὐλογημένο λαὸ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἂς ψάλλουμε σὲ κάθε λειτουργία «Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον, εὕρομεν πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυ­νοῦντες». Ἡ ἀληθινὴ πίστη διώκεται, συκοφαντεῖται, κακοποιεῖται, ἀναμει­γνυόμενη μὲ φρικτὲς αἱρέσεις, καὶ ἡ Ἁγία Τριάδα βλασφημεῖται μὲ τὸ εὕρημα ὅτι οἱ τρεῖς μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες, Ἰουδαϊσμός, Χριστιανισμὸς καὶ Ἰσλάμ, ἔχουν τὸν ἴδιο Θεὸ καὶ ἄλλες ἀντιτριαδικὲς δοξασίες.

Ομιλία του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη με θέμα τον κορονοϊό (μερος 1ο)


 Ο π.Μάξιμος Καραβάς και ο ιατρός κ.Κυπριανός Χριστοδουλίδης απαντούν σε ερωτήσεις (μερος 2ο) - YouTube

Στην Ορθοδοξία συντελείται η προσωπική κοινωνία και συνάντηση του πιστού με τον Θεό

Η Ορθοδοξία είναι η αποκάλυψη του Θεού με την ενανθρώπιση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Δεν είναι δηλαδή η Ορθοδοξία απλώς μία θρησκευτική τελετουργία ή θρησκευτική γνωσιολογία και θρησκευτικός στοχασμός. Στην Ορθοδοξία συντελείται η προσωπική κοινωνία και συνάντηση του πιστού με τον Θεό, ο Οποίος στις σχέσεις Του με τον άνθρωπο δεν είναι μόνο Θεός , αλλά Θεάνθρωπος. Και η συνάντηση και κοινωνία του πιστού με τον Θεάνθρωπο συντελείται με την βιωματική ένταξή του στο Σώμα του Χριστού, την Αγία Εκκλησία Του και την μέθεξη της Θείας Χάριτος με τα μυστήρια της Εκκλησίας. Χωρίς την βιωματική αυτή ένταξη είναι αδύνατη η λύτρωση, η αναγέννηση και τελείωση του ανθρώπου. Η Ορθοδοξία ως καθαρώς πνευματική βασιλεία του Χριστού έχουσα αποκλειστικό σκοπό την πνευματική αναγέννηση, απολύτρωση και θέωση του ανθρώπου, αποτελεί την μοναδική δυνατότητα για την διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και συνεπώς κοινοτήτων με ανθρώπινο πρόσωπο, όπως απέδειξε με την δισχιλιετή προσφορά Της στην ανθρωπότητα.

Εκεί σαββατίζουν.

Όσοι  αφήσουν σε τούτη τη ζωή τον Κύριο να τους γεμίσει, όσοι γίνονται κατοικητήριά Tου, στο θάνατο, όταν ο κόσμος και οι αισθήσεις λείψουν εντελώς, ζούν την κοινωνία αυτή με τον Χριστό και το Πνεύμα το Άγιο, άμεσα και ανεμπόδιστα. Εκεί σαββατίζουν. Εκεί γεύονται την τέλεια ησυχαστική εμπειρία τους, σαν συνέχεια της επίγειας, σαν ανώτερη βαθμίδα μιας προκοπής που θα ολοκληρωθεί με την Ανάσταση, αλλά ποτέ στον αιώνα δεν θα τελειώσει, αφού ο Θεός είναι άπειρος και η πρόοδος μέσα στη Βασιλεία Του ατελεύτητη.


«Προκόπτοντες ουδέποτε καταλήξομεν, ου κατά τον παρόντα, ου κατά τον μέλλοντα αιώνα, φωτί φως προσλαμβάνοντες»

(αγ. Ιω. Κλίμακος, Λόγ. ΚΣΤ΄, σ.141-142).

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ, ΝΟΜΙΚΟ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ, ΙΑΤΡΙΚΟ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ, ΠΡΟΣ ΟΛΟΣ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ, ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΕΥΘΥΝΗΣ, ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΑΣΚΟΥΝ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ Ή ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΡΡΟΗ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ! ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΑΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ! ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ 7η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ! ΜΕΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΣΑΣ…

 

24-10-22 https://nikosantoniadis.tv/2022/10/24/%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%b9%cf%87%cf%84%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%b7%ce%b3%ce%bf%cf%81%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bd%cf%89%ce%bd-%ce%bd%ce%b9/

Διαχρονικαὶ θέσεις

Ο Παπισμὸς δεν απεκήρυξε τας κακοδοξίας και τας αιρέσεις του. Ο Οικ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος πραγματοποιεί  την ψευδοένωσιν κάμνων απαραδέκτους υποχωρήσεις και συμβιβασμοὺς μετὰ των Παπικών. Οφείλει όμως να γνωρίζῃ ότι πάσα Ένωσις, αγνοούσα την δογματικὴν ένωσιν εν τη Ορθοδόξω πίστει,  καταδικάζεται ως ανίερον πραξικόπημα υπὸ της Πανορθοδόξου Εκκλησιαστικής Συνειδήσεως, οι δε Επίσκοποι, οι οποίοι  αποτολμούν πραξικοπηματικὴν ένωσιν,  εκπίπτουν αυτομάτως της Ορθοδόξου Πίστεως και  ευρίσκονται εις την παράταξιν των Εξωμοτών, φέροντες ως άλλοι Βησσαρίωνες, το αιώνιον στίγμα του προδότου της Ορθοδοξίας.

Βαρύτητα στην αλώβητη διαφύλαξη των δογμάτων

Θεολογία είναι η διδασκαλία της Εκκλησίας περί της υγείας της πνευματικής, αλλά και περί του δρόμου που πρέπει να ακολουθήσουμε οι ασθενείς για να θεραπευθούμε. Γι΄ αυτό εμείς οι Ορθόδοξοι δίνουμε μεγάλη βαρύτητα στην αλώβητη διαφύλαξη των δογμάτων, όχι μόνον γιατί φοβούμεθα τον κλονισμό μιας διδασκαλίας, αλλά γιατί χάνουμε την δυνατότητα της θεραπείας και επομένως της σωτηρίας.

Του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

Κβαντική Θεολογία!

Κύριε Διευθυντά,
Σας στέλνω συνημμένως φωτοαντίγραφο ενός κειμένου, το οποίο εδημοσιεύθηκε στο περιοδικό της Ι. Μητροπόλεως Περιστερίου «Διάβαση», στο τεύχος 28 (Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2000) και στη σελ. 28. Δεν θα διέθετα χρόνο να ασχοληθώ με το εν λόγω κείμενο, αν δεν είχα την πληροφορία, ότι ο συγγραφέας του είναι ηγούμενος της Ι. Μ. Μεταμορφώσεως, στην περιοχή της Μακεδονίας. Το μήνυμα, λοιπόν, μας έρχεται από Ορθόδοξο(!) ηγούμενο: 
«η παραδοσιακή ορθόδοξη αντίληψη του ανθρώπου» και ειδικά «περί της ουσίας της ψυχής, δεν επαρκεί» πλέον, προκειμένου να κατανοήσουμε «τι είναι προσευχή και εν γένει πνευματική ζωή». Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι, «κάτω από το φως των επιστημονικών εξελίξεων», οι έννοιες αυτές «απαιτούν εκ νέου μελέτη, για να υπάρξουν αξιόπιστες(!) απαντήσεις», ως προς το πραγματικό τους περιεχόμενο. Πρέπει δηλ. «μέσω της Κβαντικής Θεολογίας»(;), «που προκύπτει από την σύνθεση της κβαντομηχανικής με την πνευματική εμπειρία, όπως αυτή εκφράζεται με την θεωρία των λόγων των όντων του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού», να αποκτήσουμε «τη δυνατότητα να κατανοήσουμε αναλυτικά και εξελικτικά την έννοια της ψυχής και έτσι να πάρουμε απαντήσεις στα ερωτήματα που θέσαμε στην αρχή». Η ανακοίνωση-πρόσκληση του υπ΄ όψη κειμένου, καλεί όλους εκείνους, οι οποίοι έχουν «γνώσεις στους τομείς των αφηρημένων μαθηματικών, φυσικής, κοσμολογίας, βιολογίας, νευροβιολογίας, τεχνητής νοημοσύνης… και βέβαια φιλοσοφίας και θεολογίας», «να συμβάλλουν στην ερευνητική προσπάθεια που κάνουμε». Η πρώτη μου απορία, μετά την ανάγνωση του κειμένου, με έθεσε προ του απογοητευτικού ερωτήματος· Πως το καλό περιοδικό της Ι. Μ. Περιστερίου εδημοσίευσε ένα τέτοιο κείμενο; Δεν το ήλεγξε κανείς; Ή μήπως αποδέχεται τις ιδέες αυτές; Η δεύτερη απορία μου σχετίζεται με την «τραγωδία» της Ορθοδοξίας μας! Ξέρουμε ότι και στις ημέρες μας ο μοναχισμός, εδώ και εκεί, εκτός βέβαια των εξαιρέσεων που πάντοτε υπάρχουν, περνάει βαθειά κρίση. Αλλά αυτή η ανακοίνωση-πρόσκληση, από ένα ορθόδοξο(;) ηγούμενο, δείχνει την εκτροπή ενός μοναχικού λόγου πέρα των ορίων μιας ισορροπημένης λογικής! Αν εκπρόσωποι της Ορθόδοξης πνευματικής ζωής και θεολογίας γράφουν τέτοια κείμενα, για ποια μαρτυρία της Ορθοδοξίας μιλάμε στο σύγχρονο κόσμο; Πάντως, οφείλω να σημειώσω, ότι ο π. Αρσένιος, μπορεί να γνωρίζη τη θεωρία της κβαντομηχανικής, αγνοεί, όμως, τη θεωρία του Πνεύματος! Δείχνει ότι «ουκ ήκουσεν ει Πνεύμα Άγιόν εστί»(Πράξ. 19: 2), εφόσον πιστεύει ότι μόνο με τη βοήθεια των επιστημονικών εξελίξεων μπορεί να πάρει αξιόπιστες και «αυτοσυνεπείς» απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει ο ίδιος. Εάν η μοναχική πνευματική του εμπειρία του είχε ανοίξει ους ακοής της φωνής του αγίου Πνεύματος, θα επληροφορείτο «αξιοπίστως» και «αυτοσυνεπώς» ότι: «Ούτε (δε) σοφοί δια της σοφίας ούτε φρόνιμοι δια της φρονήσεως αυτών ηδυνήθησαν καταλαβείν ψυχής λεπτότητα ή ειπείν περί αυτής ως εστιν, ει μη μόνον οις δια του αγίου Πνεύματος αποκαλύπτεται η κατάληψις και γνώσις ακριβής περί ψυχής γνωρίζεται» (Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος).
Μετά τιμής
Ιωάννης Κορναράκης
Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών. 

Οποία κατάπτωσις και διαστροφή!

Έφθασαν, δυστυχώς, οι περισσότεροι εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας να αναγνωρίζουν ως σπουδαίον τον ενσαρκωτήν της αιρέσεως Πάπαν, και όχι μόνον δεν καταβάλλουν προσπάθεια δια να επιστρέψουν οι αιρετικοί εις την Ορθοδοξίαν, αλλά και επευλογούν την αίρεσιν, αγωνιζόμενοι να πείσουν τους Ορθοδόξους πιστούς, ότι οι αιρετικοί παπικοί και προτεστάντες δεν είναι πεπλανημένοι! Όσοι δε από τους Ορθοδόξους πιστούς χριστιανούς, καλώς πράττοντες, δεν αποδέχονται τις αντορθόδοξες αυτές ενέργειες και αποτειχίζονται, αντί να επαινεθούν δια την εμμονήν των εις την πίστιν των Πατέρων τους, χαρακτηρίζονταια ευκαίρως-ακαίρως, ακραίοι,φονταμενταλιστές, ταλιμπάν, ορθοδοξαμύντορες, ψευδοχριστιανοί, κι’ άλλα…και διώκονται σκληρώς. Οποία κατάπτωσις και διαστροφή!

Από το Γεροντικό του Σινά :

Δύο ξένοι Μοναχοί επεσκέφθηκαν κάποιο Γέροντα, μια νηστήσιμη μέρα, Εκείνος τους υποδέχτηκε πρόθυμα και τηρώντας τον κανόνα της φιλοξενίας, έφαγε μαζί τους στο τραπέζι. Κατόπιν τους εξήγησε πως η νηστεία έχει μεν το μισθό της, αλλ' εκείνος που καταλύει χάριν των φιλοξενουμένων του,  λαμβάνει δυο μισθούς. Ένα, γιατί κόβει το θέλημα του και άλλον, γιατί αναπαύοντας τους αδερφούς του,  τηρεί την εντολή της αγάπης.

Στην Ορθοδοξία συντελείται η προσωπική κοινωνία και συνάντηση του πιστού με τον Θεό

Η Ορθοδοξία είναι η αποκάλυψη του Θεού με την ενανθρώπιση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Δεν είναι δηλαδή η Ορθοδοξία απλώς μία θρησκευτική τελετουργία ή θρησκευτική γνωσιολογία και θρησκευτικός στοχασμός. Στην Ορθοδοξία συντελείται η προσωπική κοινωνία και συνάντηση του πιστού με τον Θεό, ο Οποίος στις σχέσεις Του με τον άνθρωπο δεν είναι μόνο Θεός , αλλά Θεάνθρωπος. Και η συνάντηση και κοινωνία του πιστού με τον Θεάνθρωπο συντελείται με την βιωματική ένταξή του στο Σώμα του Χριστού, την Αγία Εκκλησία Του και την μέθεξη της Θείας Χάριτος με τα μυστήρια της Εκκλησίας. Χωρίς την βιωματική αυτή ένταξη είναι αδύνατη η λύτρωση, η αναγέννηση και τελείωση του ανθρώπου. Η Ορθοδοξία ως καθαρώς πνευματική βασιλεία του Χριστού έχουσα αποκλειστικό σκοπό την πνευματική αναγέννηση, απολύτρωση και θέωση του ανθρώπου, αποτελεί την μοναδική δυνατότητα για την διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και συνεπώς κοινοτήτων με ανθρώπινο πρόσωπο, όπως απέδειξε με την δισχιλιετή προσφορά Της στην ανθρωπότητα.


ΣΤ’ ΛΟΥΚΑ (ΓΑΔΑΡΗΝΩΝ) -- ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ἀγαθόν καί σπουδαῖον εἶναι καί τίμιον ὁ ὀρθόδοξος πιστός, πρώτιστα νά διεκδικεῖ μέ ἀνδρεία καί νά ἀμύνεται γιά τήν οὐράνια πατρίδα του. «Οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν».[1]

Ἔγκειται ὁ ἀγώνας αὐτός, στό πῶς νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τά πάθη, ὥστε νά ἔρχεται ἡ Χάρις, γιά νά ἀντιμετωπίζεται ὁ πειρασμός. Ὁ Χριστός δίνει τό χέρι Του, σέ ὅποιον τό ζητεῖ, διά τῆς πίστεως καί τηρήσεως τῶν ἁγίων Του ἐντολῶν. Ἐπέρχεται ἔτσι ὁ Παράκλητος στήν καρδιά καί ἡ ψυχή γεύεται τήν ἐν Χριστῷ εἰρήνην καί ἀνάπαυσιν. Δεῖγμα καί ἀπόδειξις, σέ ὅσους ζοῦν με μετάνοια.

Ὁ χωρισμός ἀπό τούς Καινοτόμους Νεοημερολογίτες ἀκολούθους τοῦ ἀντιχρίστου Πάπα -- Γράφει ο πατέρας Νικόλαος Δημαράς

Ὅταν ἀναφέρεται ὁ Μέγας Ἅγιος Νικόδημος στήν διάρρηξη τῆς συντροφίας καί "τό νά χωρίζει τινάς τόν ἑαυτόν του ἀπό τήν κοινήν σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας, τοῦτο εἶναι ἁμάρτημα ἀσυγχώρητον, καί κατηγορίας ἄξιον, καί πολλήν ἔχει τήν κόλασιν καί τιμωρίαν "  δέν ἐννοεῖ σέ καμμία περίπτωση αὐτά τά ὁποῖα παρερμηνεύει διαστρεβλώνοντας τούς λόγους τοῦ Ἁγίου ὁ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς!

 κοινή σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι  σύνοδος τῶν καινοτόμων σχισματοαιρετικῶν Νεοημερολογιτῶνπού ἔλαβε παράνομες καί ἀντικανονικές ἀποφάσειςἀντίθετες στό γράμμα καί στό πνεῦμα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἄλλαξε τό ἑορτολόγιο τῆς Ἐκκλησίας!
Ἡ διάρρηξη τῆς συντροφίας καί ὁ χωρισμός ἀπό τήν κοινήν σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας συνίσταται, κατά τόν Ἅγιον, στήν ἀθέτηση καί στήν περιφρόνηση τῶν ἀποφάσεων τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου!

Τοῦτο εἶναι ξεκάθαρο στήν αὐτήν ὑποσημείωση στόν Ζ΄ Ἀποστολικόν τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου: "ἀλλ' ἐπειδή εἰς τήν πρώτην σύνοδον ἐσυνάχθησαν οἱ Πατέρες καί ἐδιώρισαν πότε νά γίνεται τό Πάσχα, τιμῶσα ἡ Ἐκκλησία πανταχοῦ τήν συμφωνίαν καί ἕνωσιν, ἐδέχθη τόν διορισμόν ὁποῦ ἐκεῖνοι ἔκαμαν. Λοιπόν, ἔπρεπε, κατά τόν Χρυσόστομον, νά προτιμήσουν οἱ Λατῖνοι τήν συμφωνίαν καί ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας, περισσότερον ἀπό τήν παρατήρησιν τῶν χρόνων (τῆς ἰσημερίας δηλ. ὁποῦ ἐκατέβη τώρα εἰς τάς 11. Μαρτίου, οὖσα ἐπί τῆς πρώτης συνόδου εἰς τάς κα΄ Μαρτίου) καί νά ἑορτάζουν τό Πάσχα μέ ἡμᾶς τούς Γραικούς, καί ὄχι νά ἀτιμάζουν τούς τριακοσίους ἐκείνους θεοφόρους καί πνευματοφόρους Πατέρας, ὅπου ἐνομοθέτησαν τοῦτο κατά θεῖον φωτισμόν"! Ἡ παρατήρηση τῶν χρόνων καί ἡ δῆθεν ἀστρονομική ἀκρίβεια ἦταν ἡ πρόφαση τῶν Καινοτόμων Νεοημερολογιτῶν, γιά τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, γιά νά συνεορτάζουν μετά τῶν προσφιλῶν τους αἱρετικῶν τῆς Δύσεως, ὅπως ὁριζόταν στήν πρώτη διάταξη τῆς αἱρετικῆς ἐγκυκλίου τοῦ 1920. Αὐτοί διέρρηξαν, λοιπόν, τήν συντροφίαν καί χώρισαν τούς ἑαυτούς τους ἀπό τήν κοινήν σύνοδον, (τήν Α΄ Οἰκουμενικήν), τῆς Ἐκκλησίας!
Καί πάλιν σημειώνει ὁ Ἅγιος Νικόδημος στήν ὑποσ. 1 τῆς ἑρμηνείας του στόν Ζ΄ Ἀποστολικόν: "Ὁ γάρ ἰσαπόστολος μέγας Κωνσταντῖνος, κοντά εἰς τά ἄλλα καλά ὁποῦ ἔκαμε, καί τοῦτο προσέθηκε, τό νά παρακαλέσῃ τήν οἰκουμενικήν α΄ σύνοδον, νά διορίσουν νά ἑορτάζηται τό ἅγιον Πάσχα εἰς ὅλην τήν οἰκουμένην ἐν μιᾷ καί τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ. Δέν ὑπέφερε γάρ ὁ μακάριος νά βλέπῃ διά τήν ἑορτήν ταύτην τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ διηρημένην".