Οι Αγιορείτες Ηγούμενοι χειρότεροι πάντων : Λαμπρή υποδοχή του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο Άγιο Όρος
Με λαμπρότητα υποδέχτηκαν το απόγευμα, στις Καρυές, οι αγιορείτες μοναχοί τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος επισκέπτεται τη μοναστική πολιτεία για να συμμετάσχει στους εορτασμούς για τα εκατό χρόνια από την υπογραφή του Ιερού Ψηφίσματος, με το οποίο ζητήθηκε από τους μοναχούς την εποχή εκείνη η προσάρτηση στην Ελλάδα και από την ενσωμάτωση του Αγίου Όρους στο ελληνικό κράτος.
Κατά την άφιξη του νωρίτερα στη Δάφνη ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξήρε την αγάπη και αφοσίωση των αγιορειτών μοναχών στην ορθόδοξη πίστη και στα «ιδεώδη του Γένους των Ελλήνων, υπό την σκέπην, προστασίαν και αρωγήν του οποίου, κατά τα Αγιορετικά ήθη, ζη και κινείται και μαρτυρεί ο Αθως τοις εγγύς και τοις μακράν».
Ἱερομόναχος π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς:
…Ὅλα αὐτά καί ἄλλα παρόμοια περιστατικά νομίζω
ταιριάζουν ἀπόλυτα καί στήν ἰδική μας ἐποχή, κατά τήν ὁποία οἱ ἡγούμενοι καί
μάλιστα τοῦ Ἁγ. Ὄρους κατέχουν τίς θέσεις των μέ συμβιβασμό τῆς πίστεως καί
μάλιστα μνημονεύοντας καί ἀναγνωρίζοντας ἕναν αἱρετικό Πατριάρχη. Οἱ δέ
Ἐσφιγμενίτες Πατέρες διώκονται σήμερα ὄχι μόνο ἀπό τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί
ἀπό αὐτούς πού συνευδοκοῦν καί ἀκολουθοῦν καί ἀναγνωρίζουν τούς αἱρετικούς,
δηλαδή τούς Ἁγιορεῖτες μοναχούς καί ἡγουμένους. Αὐτά ὅλα εἶναι σημεῖα
καταπτώσεως τοῦ μοναχισμοῦ καί σηματοδοτοῦν τά ἔσχατα χρόνια καί τήν ἑτοιμασία
διά τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου.
Κατά την άφιξη του νωρίτερα στη Δάφνη ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξήρε την αγάπη και αφοσίωση των αγιορειτών μοναχών στην ορθόδοξη πίστη και στα «ιδεώδη του Γένους των Ελλήνων, υπό την σκέπην, προστασίαν και αρωγήν του οποίου, κατά τα Αγιορετικά ήθη, ζη και κινείται και μαρτυρεί ο Αθως τοις εγγύς και τοις μακράν».
Ἱερομόναχος π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς:
…Ὅλα αὐτά καί ἄλλα παρόμοια περιστατικά νομίζω
ταιριάζουν ἀπόλυτα καί στήν ἰδική μας ἐποχή, κατά τήν ὁποία οἱ ἡγούμενοι καί
μάλιστα τοῦ Ἁγ. Ὄρους κατέχουν τίς θέσεις των μέ συμβιβασμό τῆς πίστεως καί
μάλιστα μνημονεύοντας καί ἀναγνωρίζοντας ἕναν αἱρετικό Πατριάρχη. Οἱ δέ
Ἐσφιγμενίτες Πατέρες διώκονται σήμερα ὄχι μόνο ἀπό τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί
ἀπό αὐτούς πού συνευδοκοῦν καί ἀκολουθοῦν καί ἀναγνωρίζουν τούς αἱρετικούς,
δηλαδή τούς Ἁγιορεῖτες μοναχούς καί ἡγουμένους. Αὐτά ὅλα εἶναι σημεῖα
καταπτώσεως τοῦ μοναχισμοῦ καί σηματοδοτοῦν τά ἔσχατα χρόνια καί τήν ἑτοιμασία
διά τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ecumenism
In every age the devil tempts the faithful by various means: persecutions, foreign invasions, the lure of worldly seduction. Among his most effective snares are heresy and schism which, by separating Christians from the Church, lead them away from Christ and into spiritual deception and apostasy. Long is the list of heresies which have tried the Church over the centuries: Arianism, Nestorianism, Monophysitism, Iconoclasm, Papism, Protestantism, and many others. In our day a new heresy has appeared which seeks to bring all these together and for this reason is aptly referred to as a "pan-heresy." This is Ecumenism. The threat Ecumenism poses to the Church is perhaps greater than that of any heresy of the past, for two reasons. First, by far the larger part of the Church has succumbed to its temptation. Second, the effect of Ecumenism is to negate the underlying conception of "Orthodoxy" and "heresy" as the Church has understood them from her very inception.
Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας, Ο Οικουμενισμός είναι παναίρεση
http://agiooros.org/viewtopic.php?f=14&t=8440
...«Οἰκουμενισμός» σημαίνει τό, μαζί μέ τήν πίστη μας νά βάλουμε καί τόν Ἰουδαϊσμό καί τά ἀνατολικά θρησκεύματα καί τήν φιλοσοφία τῶν ἀρχαίων καί τόν Παπισμό καί ὅλες τίς αἱρέσεις καί νά κάνουμε ἕνα κράμα, γιά νά ἀγκαλιάσουμε τάχα ὅλο τόν κόσμο. Πέστε μου, παρακαλῶ: Εἶναι ἤ δέν εἶναι «παναίρεση» αὐτό; Χριστιανοί μου, οἱ ἅγιοι Πατέρες τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων, ἄν καί ἀπειλούμενοι ἀπό τό μαχαίρι τοῦ Καίσαρα, καί παλεύοντες μέ χίλιες δυό δυσκολίες, ἀγωνίστηκαν νά κρατήσουν καθαρή τήν πίστη μας καί ἔτσι μᾶς τήν παρέδωσαν. Θά εἶναι λοιπόν ντροπή γιά μᾶς καί θά εἶναι μεγάλη προδοσία μας τό νά ἀλλοιώσουμε τήν πίστη μας μέ τά σοφίσματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Γεννηθήκαμε Ὀρθόδοξοι, ἤπιαμε ὀρθόδοξο γάλα καί θά πεθάνουμε, ναί, θά πεθάνουμε Ὀρθόδοξοι. Πολλές φορές σᾶς μιλάω γιά Οἰκουμενισμό, γιατί εἶναι ἀνάγκη νά τό κάνουμε αὐτό σήμερα ἐμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ κήρυκες τοῦ θείου λόγου, ἐπειδή κινδυνεύουμε ἀπό τό σατανικό αὐτό κατασκεύασμα περισσότερο σήμερα. «Συγκρητισμός» λεγόταν ὁ σημερινός Οἰκουμενισμός στά παλαιά ἐκεῖνα χρόνια τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων. Ὅσοι ὑποστηρίζουν σήμερα τόν Οἰκουμενισμό καί μάλιστα μερικοί ἀπό αὐτούς εἶναι ρασοφόροι, μικρόσχημοι καί μεγαλόσχημοι, αὐτοί ἄς διαβάσουν τούς ἀγῶνες τῶν Πατέρων τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τῆς ἐποχῆς τους, δηλαδή τοῦ Συγκρητισμοῦ.
Ὅλα αὐτά, χριστιανοί μου, θά τά πετύχουμε ἐάν ἔχουμε πίστη ὀρθή καί «κωφεύουμε» στίς αἱρέσεις, ὅπως μᾶς λέγει ὁ ἴδιος ἅγιος Πατέρας. Ναί, ἅγιε Ἰγνάτιε καί ὅλοι οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας: «Κωφεύουμε», ὅπως μᾶς τό λέτε, στίς αἱρέσεις καί τίς ἀναθεματίζουμε. Τίς καταριώμαστε, γιατί ὁ ἄλλος ἅγιος Πατέρας, ὁ ἰδιαίτερα ἀγαπητός σέ μᾶς τούς Ἕλληνας, ὁ ἱεροκήρυκας τῆς δούλης πατρίδα μας, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, μᾶς ἔλεγε: «Τόν Πάπα νά καταρᾶσθε»! Ναί! Σάν μαθητές τῶν ἁγίων Πατέρων, τόν Παπισμό καί τόν Οἰκουμενισμό τούς καταρώμαστε. Γιατί, σάν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ξέρουμε ὅτι «ὁ Παπισμός εἶναι αἵρεση καί ὁ Οἰκουμενισμός παναίρεση».
...«Οἰκουμενισμός» σημαίνει τό, μαζί μέ τήν πίστη μας νά βάλουμε καί τόν Ἰουδαϊσμό καί τά ἀνατολικά θρησκεύματα καί τήν φιλοσοφία τῶν ἀρχαίων καί τόν Παπισμό καί ὅλες τίς αἱρέσεις καί νά κάνουμε ἕνα κράμα, γιά νά ἀγκαλιάσουμε τάχα ὅλο τόν κόσμο. Πέστε μου, παρακαλῶ: Εἶναι ἤ δέν εἶναι «παναίρεση» αὐτό; Χριστιανοί μου, οἱ ἅγιοι Πατέρες τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων, ἄν καί ἀπειλούμενοι ἀπό τό μαχαίρι τοῦ Καίσαρα, καί παλεύοντες μέ χίλιες δυό δυσκολίες, ἀγωνίστηκαν νά κρατήσουν καθαρή τήν πίστη μας καί ἔτσι μᾶς τήν παρέδωσαν. Θά εἶναι λοιπόν ντροπή γιά μᾶς καί θά εἶναι μεγάλη προδοσία μας τό νά ἀλλοιώσουμε τήν πίστη μας μέ τά σοφίσματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Γεννηθήκαμε Ὀρθόδοξοι, ἤπιαμε ὀρθόδοξο γάλα καί θά πεθάνουμε, ναί, θά πεθάνουμε Ὀρθόδοξοι. Πολλές φορές σᾶς μιλάω γιά Οἰκουμενισμό, γιατί εἶναι ἀνάγκη νά τό κάνουμε αὐτό σήμερα ἐμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ κήρυκες τοῦ θείου λόγου, ἐπειδή κινδυνεύουμε ἀπό τό σατανικό αὐτό κατασκεύασμα περισσότερο σήμερα. «Συγκρητισμός» λεγόταν ὁ σημερινός Οἰκουμενισμός στά παλαιά ἐκεῖνα χρόνια τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων. Ὅσοι ὑποστηρίζουν σήμερα τόν Οἰκουμενισμό καί μάλιστα μερικοί ἀπό αὐτούς εἶναι ρασοφόροι, μικρόσχημοι καί μεγαλόσχημοι, αὐτοί ἄς διαβάσουν τούς ἀγῶνες τῶν Πατέρων τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τῆς ἐποχῆς τους, δηλαδή τοῦ Συγκρητισμοῦ.
Ὅλα αὐτά, χριστιανοί μου, θά τά πετύχουμε ἐάν ἔχουμε πίστη ὀρθή καί «κωφεύουμε» στίς αἱρέσεις, ὅπως μᾶς λέγει ὁ ἴδιος ἅγιος Πατέρας. Ναί, ἅγιε Ἰγνάτιε καί ὅλοι οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας: «Κωφεύουμε», ὅπως μᾶς τό λέτε, στίς αἱρέσεις καί τίς ἀναθεματίζουμε. Τίς καταριώμαστε, γιατί ὁ ἄλλος ἅγιος Πατέρας, ὁ ἰδιαίτερα ἀγαπητός σέ μᾶς τούς Ἕλληνας, ὁ ἱεροκήρυκας τῆς δούλης πατρίδα μας, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, μᾶς ἔλεγε: «Τόν Πάπα νά καταρᾶσθε»! Ναί! Σάν μαθητές τῶν ἁγίων Πατέρων, τόν Παπισμό καί τόν Οἰκουμενισμό τούς καταρώμαστε. Γιατί, σάν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ξέρουμε ὅτι «ὁ Παπισμός εἶναι αἵρεση καί ὁ Οἰκουμενισμός παναίρεση».
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τετάρτη, 16 Οκτωβρίου 2013
Λογγίνου εκατόνταρχου.
Ἦταν ἐπικεφαλὴς ἀξιωματικὸς τῶν
ρωμαίων στρατιωτῶν, στὴν ἐκτέλεση τῆς θανατικῆς καταδίκης τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν
ἐκτελοῦσε τὴ διαταγὴ τοῦ Πιλάτου, ἀγνοοῦσε ποιὸς ἦταν ὁ Ἰησοῦς, γι’ αὐτὸ
παρέστη σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς φρικτῆς τραγωδίας. Ὅμως ἡ ψυχὴ τοῦ Λογγίνου δὲν
εἶχε τὶς φαρισαϊκὲς παρωπίδες καὶ τὴν ἀχρειότητα τῶν ρωμαίων στρατιωτῶν. Εἶδε
σὲ βάθος τὸ θύμα καὶ πρόσεξε σ’ αὐτὸ τὴν ἀγαθότητα, τὴ σεμνότητα, ἀλλὰ καὶ τὴν
γαλήνη ποὺ τὸ διέκρινε.
Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Κυρίου, ὅταν εἶδε
τὸ καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ νὰ σχίζεται στὰ δύο, τὴν γῆ νὰ σείεται, τὶς πέτρες νὰ
ραγίζουν καὶ τὰ μνημεῖα νὰ ἀνοίγουν, φωτίσθηκε ἀκόμα περισσότερο. Δὲ χωροῦσε
πλέον καμιὰ ἀμφιβολία μέσα του, καὶ μὲ ὅλη του τὴν δύναμη διακήρυξε κάτι, ποὺ
ὅλοι ὅσοι ἔχουν καθαρὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους στὴν παντοδυναμία τοῦ Κυρίου
διακηρύττουν: «Ἀληθῶς
ὁ ἄνθρωπος οὗτος υἱὸς ἣν Θεοῦ». Ἀλήθεια, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦταν υἱὸς Θεοῦ, ὁ Θεάνθρωπος Σωτὴρ τοῦ κόσμου.
Το "Άγιο" Όρος υποδέχεται τον αρχιαιρεσιάρχη. Οποία πτώσις!!!
Το Περιβόλι της Παναγίας
αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας !!!
+Του κυρίου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.
«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1)
Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!
Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!
Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, δεν έπραξε το ίδιο!
Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας.
Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο του κ. Βαρθολομαίου!
Έτσι οι φύλακες της Ορθoδόξου Παραδόσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους!
Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.
Άφησαν ξέφραγο και απροστάτευτο τον αμπελώνα του Κυρίου και συσχηματίσθηκαν με τον νυν αιώνα του οικουμενισμού, του κακόδοξου χριστιανικού συγκρητισμού.
Ευθυγραμμίσθηκαν με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων, της Πατερικής Παραδόσεως!
Η στάση αυτή της πνευματικής ηγεσίας του Αγίου Όρους αποστερεί σήμερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία το φρουρό και φύλακα των παραδεδομένων αληθειών της πίστεως και της διδασκαλίας της.
Σήμερα έπαυσε να είναι το Άγιο Όρος εγγύηση και στήριξη Ορθοδοξίας, έπαλξη παρατάξεως μαρτύρων και ομολογητών Ορθοδοξίας.
Σήμερα το Άγιο Όρος, μοιάζει με αποσαθρωμένο από τον οικουμενισμό και την αίρεση οπωροφυλάκιο, μνημείο πλέον αγιορειτικής εγκαταλείψεως του περιβολιού της Παναγίας!
Το θλιβερό αυτό γεγονός συμβαίνει σήμερα, σε ώρα και στιγμή προχωρημένης αποδυναμώσεως της Ορθοδοξίας από ζωτικές και άγρυπνες δυνάμεις μαρτυρίας και ομολογίας, δεδομένου ότι, σήμερα, επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι και
Πατριάρχες αλλά και κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, μεταποιούμενοι αλαζονικώς σε τάξη εκκλησιαστικής οικουμενικής συνόδου, αποφθέγγονται άρρητα ρήματα κακοδοξίας, «επ’ αγαθώ» της Ορθοδοξίας!
Αιρετικές χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζονται σήμερα ως εκκλησίες, συλλειτουργίες με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και συμπροσευχές βαπτίζονται ως αγαπητικές σχέσεις και κάθε ορθόδοξη αλήθεια παραπέμπεται στον κάλαθο του οικουμενισμού, για επανερμηνεία με τα νέα δεδομένα της μετανεωτερικότητας, η οποία απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των πάντων στη θεολογία και γενικώς στη ζωή της Εκκλησίας!
Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν έστερξαν οι αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν· «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»!
Παραδόθηκαν στη δειλία και το φόβο της μαρτυρίας, με το…αιρετικό πρόσχημα της ευλαβούς υπακοής στο πρόσωπο του Πατριάρχου!
Έτσι μετέτρεψαν την πνευματική τους ηγεσία σε αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο του περιβολιού της Παναγίας!
Έκαναν την επιλογή τους!
Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική οικουμενιστική λογική!
ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ Ο ΚΕΝΟΔΟΞΟΣ.
Το διδάσκει ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναϊτης στον Λόγον ΚΑ´ της «Κλίμακος»
λέγοντας:
«Ο κενόδοξος είναι ειδωλολάτρης και ας δείχνη ότι είναι πιστός. Σέβεται τον Θεόν φαινομενικά, αλλά επιζητεί πραγματικά να αρέση στους ανθρώπους και όχι στον Θεόν. Και είναι κενόδοξος κάθε επιδεικτικός άνθρωπος. Του κενόδοξου η νηστεία είναι χωρίς μισθόν και η προσευχή του άκαιρη και άστοχη, γιατί και τα δυο τα κάνει για τον ανθρώπινον έπαινο…».
λέγοντας:
«Ο κενόδοξος είναι ειδωλολάτρης και ας δείχνη ότι είναι πιστός. Σέβεται τον Θεόν φαινομενικά, αλλά επιζητεί πραγματικά να αρέση στους ανθρώπους και όχι στον Θεόν. Και είναι κενόδοξος κάθε επιδεικτικός άνθρωπος. Του κενόδοξου η νηστεία είναι χωρίς μισθόν και η προσευχή του άκαιρη και άστοχη, γιατί και τα δυο τα κάνει για τον ανθρώπινον έπαινο…».
Θλιβερά διαπίστωσις.
Ύστερα από τόσα χρόνια φαίνεται καθαρά ότι σκοπός της αντιοικουμενιστικής προσπάθειας Κληρικών και Μοναχών είναι η καθησύχαση των πιστών, για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και η υπόσχεση ότι εγγυόνται την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι’ αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της. Όμως οι βαρείς λύκοι, των αιρέσεων, και, μάλιστα, της λοιμώδους νόσου της οικουμενιστικής παναιρέσεως, δεν εξορκίζονται με έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων -ανιαρό και ανίερο-, ο οποίος χαρτοπόλεμος, κάθε φορά, πληροφορεί το ποίμνιο, απλώς, τι είναι η αίρεσις και ποια καταστροφικά αποτελέσματα προκαλεί στην ζωή της Εκκλησίας!
Μέχρι σήμερα, έχει κυκλοφορήσει μεγάλος αριθμός τέτοιων κειμένων, από την ηγουμενική διοίκηση του Αγίου Όρους, από γνωστή ομάδα κληρικών και μοναχών, αλλά και από άλλες αντιοικουμενιστικές προσπάθειες. Έχει χυθεί πολύ μελάνι και έχει ξοδευθεί πολύ χαρτί, για τα ίδια θέματα, το ίδιο μοτίβο, το δήθεν «μαχητικό», χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα εις βάρος των εκκλησιαστικών οικουμενιστών. Ο Οικουμενισμός προχωρεί στον χώρο της Εκκλησίας και συνεχώς ισχυροποιείται, επειδή ακριβώς δεν θίγονται οι ορθόδοξοι οικουμενιστές, αφού δεν αποκαλύπτονται τα ονόματά τους.
Γι’ αυτό και δεν ανησυχούν και είναι σίγουροι ότι θα κερδίσουν τους στόχους τους, χάρη στη αντιοικουμενιστική ανημποριά να αγωνισθεί θεοφιλώς με το πνεύμα της θυσιαστικής σταυρώσιμης μαρτυρίας. Ο αντιοικουμενιστικός αυτός αγώνας δεν γίνεται με τούς όρους και τις απαιτήσεις του Ταμείου των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας, αλλά και της αγιοπνευματικής πατερικής παραδόσεως του μαρτυρίου αίματος και ψυχής, με το οποίο, και μόνον, οι θείοι Πατέρες, ως δούλοι γνησιώτατοι Χριστού, «όλην συλλεξάμενοι ποιμαντικήν επιστήμην και θυμόν ιερόν κινήσαντες, τους βαρείς εξεδίωξαν και λοιμώδεις λύκους των αιρέσεων, εκσφενδονήσαντες αυτούς, με την σφενδόνα του πνεύματος, έξω του της Εκκλησίας πληρώματος», κατά τον υμνογράφον της Εκκλησίας! Δυστυχώς η αντιοικουμενιστική προσπάθεια περιορίζεται στα όρια της ασφαλείας, ώστε να μείνουν ανέγγιχτοι από συνέπειες δυσάρεστες οι εις αυτήν μετέχοντες….
Γι’ αυτό και δεν ανησυχούν και είναι σίγουροι ότι θα κερδίσουν τους στόχους τους, χάρη στη αντιοικουμενιστική ανημποριά να αγωνισθεί θεοφιλώς με το πνεύμα της θυσιαστικής σταυρώσιμης μαρτυρίας. Ο αντιοικουμενιστικός αυτός αγώνας δεν γίνεται με τούς όρους και τις απαιτήσεις του Ταμείου των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας, αλλά και της αγιοπνευματικής πατερικής παραδόσεως του μαρτυρίου αίματος και ψυχής, με το οποίο, και μόνον, οι θείοι Πατέρες, ως δούλοι γνησιώτατοι Χριστού, «όλην συλλεξάμενοι ποιμαντικήν επιστήμην και θυμόν ιερόν κινήσαντες, τους βαρείς εξεδίωξαν και λοιμώδεις λύκους των αιρέσεων, εκσφενδονήσαντες αυτούς, με την σφενδόνα του πνεύματος, έξω του της Εκκλησίας πληρώματος», κατά τον υμνογράφον της Εκκλησίας! Δυστυχώς η αντιοικουμενιστική προσπάθεια περιορίζεται στα όρια της ασφαλείας, ώστε να μείνουν ανέγγιχτοι από συνέπειες δυσάρεστες οι εις αυτήν μετέχοντες….
O Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. πρωτ. π. Θεόδωρος Ζήσης :
Γιατί δὲν ὀργανώνουμε
συναντήσεις μὲ τοὺς Ἰεχωβάδες; Γιατί δὲν προτείνουμε νὰ συμμετάσχουν καὶ αὐτοὶ
στό «Παγκόσμιο Συμβούλιο ᾽Εκκλησιῶν», ἀφοῦ συμφωνοῦν στὰ περισσότερα μὲ τοὺς
Προτεστάντες; Ἁπλούστατα, γιὰ νὰ ὑπάρχει φαινομενικὰ ἕνας ἐχθρός, ὄχι πολὺ ἐπικίνδυνος
ὅμως, νὰ στρέφουμε ἐναντίον του τὰ βέλη καὶ νὰ ἀναλώνουμε τὴν ποιμαντική μας
φροντίδα, καὶ νὰ ἀφήνουμε ἐλεύθερο τὸν Οἰκουμενισμό, ὡς νέα Οὐνία, νὰ διαβρώνει
τὸ φρόνημα κληρικῶν, θεολόγων καὶ πιστῶν, καὶ ὡς προβατόσχημος λύκος νὰ
κατατρώγει τὸ ποίμνιο. Θὰ ἐντάξει ἆραγε ποτὲ ἡ ἁρμόδια ἐπὶ τῶν αἱρέσεων Συνοδικὴ
Ἐπιτροπὴ τὸν Παπισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό, ποὺ μᾶς ἀπειλοῦν περισσότερο, ἀνάμεσα
στὶς αἱρέσεις, ἢ ἔχουμε σχεδὸν κατακτηθῆ καὶ ἀφομοιωθῆ ἀπὸ αὐτές;
Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)
Εν συνεχεία, η Ευρώπη εις αναζήτησιν του νέου ανθρώπου κατηυθύνθη προς τα
κατώτερα του ανθρώπου όντα και ήρχισε να ερευνά εις αυτά δια την καταγωγήν του
ανθρώπου, με τον σκοπόν μήπως ημπορέση, βασιζομένη εις το ζωικόν βασίλειον, να
δημιουργήση με κάποιον τρόπον άνθρωπον χωρίς Θεόν. Ήτο μεγάλη η χαρά και ηκούσθησαν
υστερικαί κραυγαί, όταν ανηγγέλθη εις την Ευρώπην η υπόθεσις, ότι ο άνθρωπος
κατάγεται από τον πίθηκον και άλλα θηλαστικά. Τότε ώρμησεν εις τον κόσμον της
οκνηράς και φυματικής σκέψεως της Ευρώπης ο Νίτσε με τας θυέλλας και τους
σεισμούς του. Και με το πάθος του προφήτου και την φλόγα του ποιητού
ανεκοίνωσεν εις τον κόσμον το ευαγγέλιόν του περί του υπερανθρώπου.
Φλογερώτερος εις τα νοήματα παρά εις τα αισθήματα, εξήγαγεν από την
βουλησιοκρατίαν του Σοπενχάουερ και την εξελιξιαρχίαν του Δαρβίνου το τολμηρόν,
αλλά και λογικόν συμπέρασμα: Εάν ο
πίθηκος είναι μεταβατικός κρίκος προς τον άνθρωπον, διατί ο άνθρωπος να μην
είναι ο μεταβατικός κρίκος προς τον υπεράνθρωπον; Μάλιστα, ο άνθρωπος είναι ον
προς υπερνίκησιν και υπέρβασιν. «τι είναι ο πίθηκος δια τον άνθρωπον; Γέλως και
λυπηρόν αίσχος. Το ίδιον πρέπει να γίνη ο άνθρωπος δια τον υπεράνθρωπον: γέλως και λυπηρόν αίσχος».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)