ΟΤΙ ΗΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ - Αλεξανδρεύς

1

Ό,τι ξέρετε από τη ζωή μου κράτησε λίγες στιγμές. Για ό,τι προηγήθηκε κάνετε απλές υποθέσεις. Το τι ακολούθησε μοιάζει συχνά να μη σας ενδιαφέρει καν. Μοιάζετε σαν τα μικρά εκείνα παιδιά που κρατιούνται σ΄ όλη τη διάρκεια του παραμυθιού από τη βεβαιότητα του “έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα”. Σ' όλες τις δυσκολίες του ήρωα, σ' όλα τα βάσανα και τις κακοτυχιές του, σ' όλα τα λάθη και τις πτώσεις του σφιχταγκαλιάζετε την σιγουριά του καλού τέλους των πραγμάτων (κατόρθωμα κάθε καλού παραμυθά) και διώχνετε σαν ενοχλητική λεπτομέρεια όσα έγιναν πριν από εκείνο. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κι εγώ το ίδιο. Μα ό,τι είχα ζήσει ως τα τότε ήταν αδύνατο να με κάνει να πιστέψω πως θα είχε καλό τέλος η ζωή μου.

Στην κοινωνία μας το να είσαι πόρνη σε έκανε υποχρεωτικά να συμβιβαστείς με το αναπόφευκτο κακό τέλος σε τούτη τη ζωή και στην άλλη. Η παρουσία των ρωμαίων κατακτητών πρόσφερε βέβαια μια μικρή ανακούφιση τη σύγκριση σου  με τα δικά τους ήθη. Και κείνη όμως χανόταν αμέσως μόλις συνειδητοποιούσα πως εγώ δεν ανήκα σε εκείνους. Δεν θα κρινόμουν ούτε από τους ανθρώπους ούτε από το Θεό όμοια μ’ εκείνους. Είχα το “χάρισμα” και την κατάρα να ανήκω στον εκλεκτό λαό του Θεού. Χάρισμα και κατάρα σαν δύο όψεις του κήνσου που άφηναν οι πελάτες μου φεύγοντας από κοντά μου. Συχνά σκεφτόμουν πόσο γρήγορα τα χαρίσματά μας μεταμορφώνονται σε κατάρες και πλήθος παραδείγματα τριβέλιζαν τις νύχτες το μυαλό μου: το χρήμα, ο έρωτας, το έθνος, ο λαός ο εκλεκτός. Ποια μεγαλύτερη κατάρα από το να μη μπορείς να φανείς ξεκάθαρα και χωρίς καμιά αμφιβολία αντάξιος του ρόλου του εκλεκτού;

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΟΡΝΗΣ, ΗΤΙΣ ΗΛΕΙΨΕ ΜΕ ΜΥΡΟΝ ΤΟΥΣ ΠΟΔΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

Σήμερον ο Φαρισαίος τον Δεσπότην εις δείπνον εκάλεσε αναμιγνύων την ατιμίαν με την τιμήν, η δε πόρνη τον εκάλεσε με πολλήν πίστιν. Διότι όταν ήτο ει την οικίαν του Σίμωνος, επήγε και εκείνη η πόρνη. Γυνή πόρνη εις την χώραν; Μανιώδους ανθρώπου σχήμα, ο κεραυνοβόλος πόλεμος, το σιδηρούν βέλος, το γυμνόν δίστομον ξίφος, η παγίς δια της οποίας συλλαμβάνονται οι νέοι, η ακόνη της εμφύτου επιθυμίας, ο παροξυσμός της αμαρτίας, η πλανήτρια του ευολίσθου σώματος, η άτιμος και ανωφελής πραγματεία, η τον ψυχικόν θάνατον προξενούσα και εις εκείνους, οίτινες την πωλούν και εις εκείνους, οίτινες την αγοράζουν, το δίκτυον της νεότητος, η ασκέπαστος παγίς· διότι οι της πόρνης οφθαλμοί είναι παγίς δια τους δυστυχείς αμαρτωλούς. Προσέξατε το λοιπόν, ω φιλόχριστοι, να νοήσητε και απολαύσητε την καλήν διήγησιν της καλής γυναικός, πως διέβη έως εκεί, όπου ήθελε, χωρίς να την καλέσουν, πως επλησίασεν εκεί όπου εκάθητο ο Κύριος και του εξωμολογήθη εξ όλης καρδίας, όσα έπραξεν· να ίδητε πως δεν ησχύνθη ούτε εφοβήθη η ανδρειωμένη την ψυχήν, ούτε την ταραχήν των υπηρετούντων, ούτε την κατηγορίαν των εκεί παρισταμένων.

Ύμνοι Μεγάλης Τετάρτης


 

ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Τη Αγία και Μεγάλη Τετάρτη, της Αλειψάσης τον Κύριον Μύρω Πόρνης γυναικός μνείαν ποιείσθαι οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν, ότι προ του σωτηρίου Πάθους μικρόν τούτο γέγονε.                                                 

Αναβαίνοντος του Κυρίου εις Ιεροσόλυμα και παραγενομένου εν τη οικία του λεπρού Σίμωνος, προσήλθεν Αυτώ πόρνη γυνή και κατέχεεν επί της κεφαλής Αυτού το πολύτιμον εκείνο μύρον. Ετάχθη δε παρά των θεοφόρων Πατέρων, όπως επιτελήται κατά την σήμερον η ανάμνησις του γεγονότος εκείνου, ίνα, κατά τον του Σωτήρος λόγον, απανταχού και εν πάση τη οικουμένη ανακηρύττεται το θερμότατον εκείνης έργον. Πόθεν δε η γυνή αύτη κινηθείσα ήλθε και ήλειψε τον Κύριον με το μύρον; Ασφαλώς διότι είδε το συμπαθές του Σωτήρος Χριστού προς τους αμαρτωλούς και το προς πάντας κοινωνικόν και μάλιστα τώρα, ότε είδεν αυτόν εισελθόντα εις την οικίαν του λεπρού, τον οποίον ακάθαρτον και απηγορευμένον εις κοινωνίαν ορίζει ο νόμος. Διελογίσθη λοιπόν η γυνή, ότι όπως εκείνου την λέπραν υπέμεινεν, ούτω και αυτής θέλει ανεχθή την νόσον της ψυχής.

Τη Κ΄ (20η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΖΑΚΧΑΙΟΥ.

Ζακχαίος ο Άγιος του Χριστού Απόστολος ήτο ο σπουδαίος και πλούσιος εκείνος αρχιτελώνης, περί του οποίου ομιλεί ο θείος Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς εις το κατ’ αυτόν Ευαγγέλιον (ιθ: 1-10), διωρισμένος ων εις το αξίωμα του αρχιτελώνου υπό των Ρωμαίων. Ούτος, ως μανθάνομεν εκ της περικοπής ταύτης του Ιερού Ευαγγελίου, επειδή ήτο πολύ μικρός κατά το ανάστημα και δεν ηδύνατο ένεκεν του συρρεύσαντος πλήθους να ίδη δια των ιδίων αυτού οφθαλμών, ως επόθει, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν διερχόμενον εκ της Ιεριχούς, ανέβη επί τινος συκομορέας, όπως ίδη Αυτόν. Την προαίρεσιν ταύτην του Ζακχαίου και την ειλικρινή αυτού πίστιν γνωρίσας ο Κύριος, κατά την εκείθεν διέλευσίν του, εκάλεσε τούτον εξ ονόματος και του ανεκοίνωσε την πρόθεσίν του να φιλοξενηθή εις τον οίκον του, ειπών προς αυτόν· «Ζακχαίε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γαρ εν τω οίκω σου δει με μείναι» (Λουκ. ιθ:5).

Που βαδίζουμε αλήθεια, οι σημερινοί Ορθόδοξοι;

Ο χριστιανός ο οποίος θέλει να είναι ευθύς απέναντι του Θεού, οφείλει να διερωτηθή: Μήπως υπηρετώ το κακώς εννοούμενο προσωπικόν μου συμφέρον και όχι αυτό που ορίζει η Εκκλησία μου; Μήπως υπηρετώ άθελά μου τις σκοτεινές δυνάμεις και όχι την αλήθεια; Απάντηση εις το ερώτημα αυτό θα μπορέση να πάρη, αν αφήση ελεύθερη τη συνείδησίν του να ομιλήση ανεπηρέαστη από το πάθος και την πλάνη, με βάσιν την αλήθειαν και τον Νόμον του Θεού. Νοείται άραγε ένας χριστιανός να ενεργή εις την ζωήν του με κριτήρια αντίθετα προς το Νόμον και τας εντολάς του Θεού, αντίθετα προς τας Παραδόσεις και τους Ιερούς Κανόνας που εστήριξαν δια μέσου των αιώνων την Πίστιν μας; Κενοί περιεχομένου λοιπόν είναι εις την εποχήν μας οι Ιεροί Κανόνες και Παραδόσεις της Εκκλησίας μας; Που βαδίζουμε αλήθεια, οι σημερινοί Ορθόδοξοι; Μήπως στήνεται ήδη ο τάπης δια την υποδοχήν του Αντιχρίστου; Μήπως επαληθεύονται εις τας ημέρας μας τα λόγια του Προφήτου: «Τετύφλωκεν αυτών τους οφθαλμούς και πεπώρωκεν αυτών την καρδίαν, ίνα μη ίδωσι τοις οφθαλμοίς και νοήσωσι τη καρδία και επιστραφώσι και ιάσομαι αυτούς»; Θα αγνοήσης λοιπόν, αδελφέ αυτά που γίνονται από τους Οικουμενιστές, γεγονότα καταλυτικά της Πίστεώς μας, και δια της σιωπής και αδιαφορίας θα επιβραβεύσης την προδοσία της Πίστεώς μας;

Σχεδόν Κανεὶς δὲν ἀσχολεῖται µὲ τὶς 350.000 δολοφονίες ἐτησίως (ἐκτρώσεις) ἤτοι 1.000 φόνων Ἑλλήνων ἡµερησίως

Τὸ διεστραµµένο πολιτικὸ σύστηµα ἔφερε τὸν πολιτικὸ γάµο, τὸ συναινετικὸ διαζύγιο, ἀκολούθως τὸ σύµφωνο συµβίωσης ἑτεροφύλων, βολὲς χαριστικὲς γενοκτονίας γιὰ τὸ αὔριο τοῦ ἔθνους µας, ἀφοῦ οἱ θάνατοι ἤδη ὑπερέβησαν τὶς γεννήσεις. Σχεδόν κανεὶς δὲν ἀσχολεῖται µὲ τὶς 350.000 δολοφονίες ἐτησίως µέσῳ ἐκτρώσεων ἤτοι 1.000 φόνων Ἑλλήνων ἡµερησίως, οὔτε µὲ τὴν εὐρωπαϊκὴ ἔκθεση, σύµφωνα µὲ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος σηµερινὸς πληθυσµός, µᾶλλον γερόντων, θὰ ὑπάρχει – ἂν ὑπάρχει – τὸ 2060, ἐνῷ ἡ ἐθνικὴ στατιστική µας ὑπηρεσία προβλέπει τὸ 2030 νὰ ἔχουµε 60% ἀλλοδαποὺς καὶ µόνον 40% Ἕλληνες µαθητὲς στὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα.

-------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Γράφει τό ἄρθρον: «Την Κυριακή και εντός του αυτοφώρου καταθέσαμε μήνυση στην ΓΑΔΑ και συγκεκριμένα στο Τμήμα αντιμετώπισης ρατσιστικού εγκλήματος. Θα κάνουμε και αγωγή με σκοπό τη διεκδίκηση αποζημίωσης».

Σχόλιον: Ἐάν ὅσα ἀναφέρονται εἰς τήν καταγγελίαν εἶναι ἀληθῆ, τότε ἀσφαλῶς ἡ συμπεριφορά τοῦ ἱερέως ἦτο ἀπρεπής. Ὡστόσον, ἡ κατάθεσις μηνύσεως καί ἀγωγῆς ἐναντίον του εἶναι ἐπίσης καταδικαστέα. Ὁ ἱερεύς διετάχθη (ἀπό τόν «ἐπίσκοπόν» του) νά ἐπιτελῇ ἕν ἔργον (αὐτό τοῦ συσσιτίου) ἀμφιβόλου ἀξίας καί σκοπιμότητος. Βεβαίως, ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά βοηθῇ ἀπροϋποθέτως πάντα ἄνθρωπον προσερχόμενον ὡς ἱκέτης ἐν ἀνάγκῃ καί ἐνδείᾳ. Ὡστόσον, τά λεγόμενα συσσίτια ἔχουν γίνει θεσμός, γεγονός ἀπαράδεκτον. Δέν γνωρίζω ποῖοι συμμετέχουν εἰς αὐτά, ἀλλ' ὑποθέτω ὅτι πολλοί ἀνώμαλοι καί τεμπέληδες καταφεύγουν ἐκεῖ, καθώς ἐπίσης καί ἰσλαμισταί λαθρομετανάσται πού εἰσβάλλουν εἰς τήν χώραν, ἐπειδή ἀκριβῶς γνωρίζουν ἐκ τῶν προτέρων ὅτι θά λάβουν ἐπιδόματα, δωρεάν στέγην καί θά πολιτογραφηθοῦν ὡς «Ἕλληνες», προκειμένου ν' ἀντικαταστήσουν τούς Ἕλληνας, συμφώνως μέ τά γνωστά σχέδια τῶν παγκοσμιοποιητῶν (=Σατανιστῶν). Ἐάν ὄντως ἔτσι εἶναι τά πράγματα (γνωρίζω παρομοίας καταστάσεις ἀπό ἄλλην χώραν), τότε ὁ ἱερεύς, ἐκτελῶν ἀνιέρους διαταγάς, εἶναι φυσικόν νά εἶναι ὠργισμένος μέ ὅλην αὐτήν τήν κατάστασιν, διό καί παρεφέρθη. Λοιπόν, θά πρέπῃ ὁ πρώην «ἱκέτης» νά τόν καταστρέψῃ; Τόσον πολύ «ἐκτιμοῦν» ὅλοι αὐτοί οἱ «ἱκέται» τό «ἔργον ἀγάπης»(;) πού ἐπιτελοῦν αἱ ἱεραί Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπέρ αὐτῶν; Ἐάν ὁ ἱερεύς αὐτός τιμωρηθῇ μέ φυλάκισιν καί ὑποχρέωσιν γιά ἀποζημίωσιν, τότε οὐδείς ἄλλος εἰς τό μέλλον θά πρέπῃ νά δεχθῇ νά ἐπιτελῇ τοιοῦτον ἔργον.

Ζωντανά... Aκολουθίες της Μ. Εβδομάδος από Κυριακή Βαΐων έως και της Αναστάσεως

Ζωντανή  ακολουθία της Μ. Tρίτης

Μοναχός Σάββας Λαυρώτης:

https://agiooros.org/viewtopic.php?f=41&t=17432

OIΣΤΡΟΣ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ -- του π. Διονυσίου Τάτση

Οι συνειδητοί χριστιανοί συνήθως δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει στην κοινωνία και ειδικότερα τον τρόπο ζωής των κοσμικών ανθρώπων, γιατί δεν έχουν πολλές σχέσεις μαζί τους. Όσοι, όμως, πληροφορούνται, απογοητεύονται. Υπάρχει μεγάλη διαφθορά, η οποία ξεπερνάει τα όρια της δικής τους φαντασίας. Οι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί απ’ το θέλημα του Θεού και ζουν σύμφωνα με τις υποδείξεις του διαβόλου. Δεν υπάρχει πια χριστιανικό ήθος στους λεγόμενους χριστιανούς. Παντού επικρατεί η ανηθικότητα. Οι σαρκικές ηδονές έχουν μεθύσει τους ανθρώπους όλων των ηλικιών. Οι νέοι, οι έγγαμοι και οι γέροντες μιλούν για τον έρωτα και δεν ντρέπονται. Κανένας δεν μιλάει για ηθική, εγκράτεια, αγάπη, οικογένεια, φόβο Θεού και αιώνιες αξίες. Ζωώδης η κατάσταση.

Διαψεύδει η ρωσική πρεσβεία στη Λευκωσία δημοσιογραφικές πληροφορίες που μεταδόθηκαν για δημιουργία ρωσικού προξενείου στα κατεχόμενα.

Σε ανακοίνωσή της η πρεσβεία υπογραμμίζει πως “η στάση της Ρωσικής Ομοσπονδίας για μια διευθέτηση του Κυπριακού στη βάση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών παραμένει αμετάβλητη. Η Ρωσία δεν έχει την πρόθεση να αναγνωρίσει οποιεσδήποτε άλλες αρχές εκτός από αυτές τις Κυπριακής Δημοκρατίας.”