ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ

Εν Ιεροσολύμοις και μεταφορά αυτού εν Κωνσταντινουπόλει.                              

Ανενεχθέντος του αγίου λειψάνου εν Ιεροσολύμοις Αλέξανδρος ο Συγκλητικός συνέθετο κτίζειν μαρτύριον επ’ ονόματι του Αγίου ενδόξου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου. Πληρωθείσης ουν της οικοδομής αυτού εκ της ιδίας του Συγκλητικού Αλεξάνδρου ουσίας, πολλά εδεήθη ούτος του Επισκόπου Ιωάννου, ίνα κατάθηται εν αυτώ το άγιον λείψανον. Τότε ο Επίσκοπος Ιωάννης τελέσας λιτανείαν κατέθετο το γλωσσόκομον, ηλώσας τίτλον έξωθεν· απέθετο δε τον Άγιον Στέφανον τον Πρωτομάρτυρα του Χριστού μετά πολλής ασφαλείας και τιμής μηνί Δεκεμβρίω ιδ΄ υπατεύοντος του Δεσπότου ημών και αυτοκράτορος Αυγούστου Κωνσταντίνου έτει δεκάτω της βασιλείας αυτού. Και μετά έτη πέντε νόσω περιπεσών Αλέξανδρος ο Συγκλητικός, διαθήκην διαθέμενος εις την Εκκλησίαν, και εις τους πτωχούς, και εις την αυτού συμβίαν, ενώρκισεν αυτούς τω Θεώ λέγων:

ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΟΠΤΑΣΙΑ

Τοις κατά πόλιν και χώραν αγιωτάτοις και θεοσεβεστάτοις και εναρέτοις επισκόποις και πρεσβυτέροις και διακόνοις εν Χριστώ πεπιστευκόσι, κληρικοίς τε και αδελφοίς, παρά Λουκιανού ελαχίστου χαίρειν.                                                                                                                      

Όρασις εκ τρίτου σημείου, ήν περ ακούσαντες συναθλήσατε αυτοίς ταις θερμοτάταις και αγίαις υμών ευχαίς, δοξάζοντες τον τοιαύτα γνωρίσαντα αμαρτωλοίς ανδράσιν, ων πρώτος ειμί εγώ. Περί την ώραν της νυκτός, ο Θεός είδε και το Άγιον Πνεύμα, έτι μου γρηγορούντος και ως εν εκστάσει γενομένου, τεθέαμαι άνδρα τη ηλικία υπερμεγέθη, νεοφανή, ωραίον, απλότριχα, στολήν λευκήν ημφιεσμένον, ης τα γραμμεία ήσαν χρυσά· και ένδον αυτής σημείον σίγμα, και υποπόρφυρα· και σανδάλια χρυσολώρινα υποδεδεμένος· και ράβδον χρυσήν ην περιφερόμενος τη δεξιά χειρί, ήλθε και ένυξέ με τη ράβδω τρίτον και το όνομά μου εκ τρίτου εκάλεσεν· εγώ δε είπον αυτώ· «Τις ει, Κύριε»; Λέγει μοι τότε ο φανείς:

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΛΟΓΟΥ ----- Εις την εύρεσιν του τιμίου λειψάνου του Αγίου Πρωτομάρτυρος Αρχιδιακόνου ΣΤΕΦΑΝΟΥ.

Μετά το λιθάσαι τον Άγιον Πρωτομάρτυρα Στέφανον διωγμός πολύς επί την Εκκλησίαν  την εν Ιεροσολύμοις εγένετο εν εκείνη τη ημέρα και πάντες διεσπάρησαν κατά τας χώρας της Ιουδαίας και Σαμαρείας, πλην των Αποστόλων· συνεκομίσαντο δε τον Άγιον Πρωτομάρτυρα Στέφανον άνδρες ευλαβείς και ποιήσαντες γλωσσόκομον πέρσινον, κατέθεντο αυτόν εκ δεξιών του θυσιαστηρίου της αγίας Σιών, γράψαντες και τίτλον εβραϊκοίς γράμμασι χιμήλ, από συριακής γλώσσης· και εποίησαν κοπετόν μέγαν απ’ αυτόν· και τύπτοντες τα στήθη αυτών υπέστρεφον εις Ιερουσαλήμ. Γαμαλιήλ δε τις, ιδών την αρετήν του ανδρός, και ελπίζων έχειν μέρος μετ’ αυτού εν τη αναστάσει, εγερθείς δια νυκτός, και προσπεσών τοις Αποστόλοις εν τω καιρώ εκείνω, επί της θλίψεως της γενομένης επί Στεφάνω, και προτρεψάμενος αυτούς παντί τρόπω συνεβούλευσεν, ώστε συνελθείν αυτούς και συγκομίσαι αυτού το άγιον σώμα, και απενέγκαι εις το ίδιον χωρίον το επ’ ονόματι αυτού κληθέν, εκ διαστήματος όντος της πόλεως από εικοστού σημείου και κατά το ειθισμένον αυτοίς υπό του νόμου επετέλεσαν ημέρας τεσσαράκοντα· και τα υπέρ του κοπετού αναλισκόμενα, εκ της του Γαμαλιήλ δαπάνης εδόθη, και ούτως αυτόν κατέθεντο εν τω αυτού μνημείω τω καινώ.

Τη Β΄ (2α) Αυγούστου, η ανακομιδή του λειψάνου του Αγίου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου ΣΤΕΦΑΝΟΥ.

Στέφανος ο Πρωτομάρτυς και Αρχιδιάκονος εγένετο ο πρώτος της των Χριστιανών πίστεως Μάρτυς υπό των Ιουδαίων λιθοβοληθείς και τελειωθείς. Αφ’ ου δε παρήλθον τριακόσια τέσσαρα έτη από του μαρτυρίου του και αφ’ ου ετελειώθησαν δια του μαρτυρίου πολλοί Χριστιανοί, η ειρήνη διεδέχθη την ταραχήν, και η οικουμένη απελάμβανεν ελευθερίαν και ησυχίαν· και όλαι μεν αι φυλακαί εκενώθησαν εκ των φυλακισμένων Χριστιανών, όλα δε τα βασανιστήρια των τυράννων κατέπαυσαν, βασιλεύσαντος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του χριστιανικωτάτου και πρώτου βασιλέως των Ορθοδόξων, τότε δ΄εφανερώθη και ο πολύτιμος θησαυρός, ήτοι το πανίερον λείψανον του Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου ούτω πως: 

Η χρόνια σοβούσα Κερκόπορτα του αφελληνισμού -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

“Έλληνες

Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος θα εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά μας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.”

Iωάννης Μεταξάς

Η Ελλάς τιμωρεί τα τέκνα τους αγωνιστάς και επιβραβεύει τους προδότες, τούτο αποτελεί μια ακατάληπτη διαχρονική πρακτική ιδίως, εξ ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους, αρχής γενομένης εκ της, υπό ασαφείς συνθήκες και αίτια, δολοφονία του Μεγάλου Καποδίστρια, γεγονός που μεθ’ ερμηνεύεται ότι εν τη Πατρίδι μας, ήδη εκ των ενόντων και εντός των πυλών, κατοικοεδρεύουν, οι κηδεμόνες του Ελληνισμού, οι οποίοι αναπαράγονται από την σύμπηξη εις το Ελλαδικό Κράτος μίας διαχρονικής κερκόπορτας.

Η εν λόγω συμβολικώς τεθείσα και διατυπωθείσα κεκρόπορτα, υποδέχεται και αναδεικνύει υπερ-εθνικά εγκάθετους ιδίως ορισμένης εθνικής καταγωγής και προέλευσης, η οποία, κεκαλυμμένα, σκοπεί εις την υπονόμευση εξέλιξης του έθνους και της Πατρίδας, εις το όριο το οποίο της αρμόζει κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση με την εμβέλεια και το Ιστορικό διαμέτρημα της Αρχαίας Ελλάδας αλλά και της κλαίουσας καθημαγμένης εν γένει Ρωμιοσύνης.

Κείμενο “ακατάλληλο” για ευσυγκίνητους …

Νατσιός Δημήτρης, δάσκαλος-Κιλκίς

Εδώ και χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, αναμασούν οι διαβόητοι τηλεαναλυτές, αν μου επιτρέπεται ο νεολογισμός, ότι η Τουρκία μετακυλίει και εξάγει τα εσωτερικά της προβλήματα στα ελληνοτουρκικά, αποπροσανατολίζοντας τον λαό της. Η Τουρκία ροκανίζει απροκάλυπτα την εναπομείνασα εθνική μας αξιοπρέπεια και οι ημέτεροι επιμένουν στην απύθμενης ανοησίας κοινοτοπία: «Ο Ερντογάν αντιμετωπίζει δυσκολίες, καταρρέει η οικονομία, γι’ αυτό επιδίδεται σε λεονταρισμούς κατά της πατρίδας μας». Αρμενίζουν οι τουρκικές αρμάδες στο Αιγαίο; Δεν είναι πρόβλημα δικό μας, αλλά του Ερντογάν. Καταλαμβάνει το Βαρώσι; Είναι γιατί στριμώχτηκε στο εσωτερικό. Αστεία, αλλά πολύ επικίνδυνα πράγματα. «Λιθάρια στον τουρβά», ψιμυθιωμένα ψεύδη. Είναι το βολικό άλλοθι της εκάστοτε κυβέρνησης, για να μην αντιδρά δυναμικά, να κρύβει την ηττοπάθεια και τον φόβο, τα οποία βαπτίζει σωφροσύνη, διότι «το σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα εστί». Οι δειλοί επικαλούνται την σωφροσύνη.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης :

....Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Θεραπευτικές - σέ εισαγωγικά - μεταμοσχεύσεις --- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Θά συμφωνήσω πλήρως μέ τά λεγόμενα τού π. Στυλιανού Καρπαθίου. Συμπληρωματικώς προσθέτω κάτι που παρέλειψε.

Αναφερόμενος καί επικαλούμενος τίς ανθρωποθυσίες τών Αζτέκων, δηλαδή, τήν σφαγή ανθρώπου γιά τό καλό τών επιζώντων υπολοίπων - τώρα έχουμε τήν έκτρωση μή τελειωθέντων εμβρύων, που λέγεται θεραπευτική διακοπή κύησης -, θά υπενθυμίσω λοιπόν ότι τό ίδιο συμβαίνει καί μέ τίς θεραπευτικές - σέ εισαγωγικά - μεταμοσχεύσεις. 

Η Διοικούσα τήν Εκκλησία τής Ελλάδος Ιεραρχία, έχει από τό 2005 εκδώσει σχετική Εγκύκλιο γράφοντας καί προτρέποντας πάντας : "Άς μή λησμονούμε ότι η λατρευτική ζωή τής Εκκλησίας, στηρίζεται σέ μία μεταμόσχευση θείου σώματος καί σέ μία μετάγγιση θείου αίματος, εις πάντας αρμούς, εις νεφρούς, εις καρδίαν ". 

Άραγε, θά τολμήσουν νά μάς πούν ότι η "θεραπευτική διακοπή κύησης" (sic) είναι κι αυτό κάτι σάν τίς μεταμοσχεύσεις ; Όπου οι κυτταρικές σειρές είναι "τό σώμα", τό δέ εμβόλιο "ύδωρ τό ζών, τό αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον".

Προφανώς, η καθ' ημάς Ιεραρχία τώρα μάς δίνει τήν συνέχεια διά τού εμβολίου καί τών κυτταρικών σειρών (σημ. βλαστοκύτταρα) από ... θεραπευτικώς εξαχθέντα ( ... ) έμβρυα. 

https://youtu.be/r2EZxmHQrKg

«Ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ» -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ὁ μέγας προφήτης Ἠλίας, μιλώντας μέ τόν Κύριο, ἐξωτερικεύει τόν ἑαυτό του, λέγοντάς Του τόν πιό πάνω λόγο: «Ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ παντοκράτορι» (Γ΄Βασ. ΙΘ΄14). Ἑρμηνεύοντας τό στίχο ὁ Παν. Τρεμπέλας, γράφει: «Ζῆλος ἱερός καί φλογερός, ἀγανάκτηση ἱερή καί μεγάλη ἔχει κυριεύσει τήν ψυχή μου γιά Σένα τόν Παντοκράτορα». Κι ἀμέσως μετά, ὁ Ἠλίας τοῦ ἐκθέτει τό παράπονό του γιά τήν ἀποστασία τοῦ λαοῦ. Ἡ ἀγανάκτηση καί ἡ διαμαρτυρία του ἀποτελοῦν ἔνδειξη καί ἔκφραση τοῦ ζήλου καί τοῦ ἐνθουσιασμοῦ τῆς ψυχῆς του. Ὁ ζῆλος τοῦτος καί τῆς ψυχῆς ὁ ἐνθουσιασμός, χαρακτηρίζει ὅλες τίς ψυχές πού ἀγάπησαν καί ἀγωνίστηκαν στή ζωή τους γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὅπου καί ὅταν λείπει ὁ ἐνθουσιασμός τῆς ψυχῆς, τίποτε τό καλό καί δημιουργικό δέν ἐπιτελεῖται. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς πῆρε τό φραγγέλιο κι ἔδιωξε τούς ἐμπόρους ἀπ' τόν ἱερό χῶρο τοῦ Ναοῦ, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής σημειώνει πώς, «ἐμνήσθησαν οἱ μαθηταί αὐτοῦ, ὅτι γεγραμμένον ἐστίν:

--------------------------

Σχόλιο του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη, στό «Ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ παντοκράτορι»

Ο κ. Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης γράφει : «Ὁ μέγας προφήτης Ἠλίας, μιλώντας μέ τόν Κύριο, ἐξωτερικεύει τόν ἑαυτό του, λέγοντάς Του τόν πιό πάνω λόγο: «Ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ παντοκράτορι» (Γ΄Βασ. ΙΘ΄14).

Ἑρμηνεύοντας τό στίχο ὁ Παν. Τρεμπέλας, γράφει: «Ζῆλος ἱερός καί φλογερός, ἀγανάκτηση ἱερή καί μεγάλη ἔχει κυριεύσει τήν ψυχή μου γιά Σένα τόν Παντοκράτορα». Κι ἀμέσως μετά, ὁ Ἠλίας τοῦ ἐκθέτει τό παράπονό του γιά τήν ἀποστασία τοῦ λαοῦ.». Βλέπε ανάρτηση : «Ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ».(http://orthodox-voice.blogspot.com/2021/08/blog-post_1.html)

Σχετικά μέ τήν ερμηνεία τού Παν. Τρεμπέλα, θά ήθελα νά προσθέσω λίγα λόγια.

Λοιπόν, αναλόγως μέ τό «Ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ», είναι τό «2 Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου».

(Ψ. 39), καθώς καί τό «15 καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· ἐπιθυμίᾳ ἐπεθύμησα τοῦτο τὸ πάσχα φαγεῖν μεθ᾿ ὑμῶν πρὸ τοῦ με παθεῖν·»(Λκ. κβ΄).

Εκτός, λοιπόν, από τήν ερμηνευτική απόδοση τού μακαριστού Παν.Τρεμπέλα, δέν είναι αυθαίρετη, κατά τήν ταπεινή γνώμη μου, η ερμηνεία εκείνη, που αποδίδει τά ανωτέρω αγιογραφικά εδάφια - υπάρχει πλήθος άλλων - ως : «μέ τόν δικό Σου ζήλο εζήλωκά Σε», «μέ τήν δική Σου υπομονή, υπέμεινά Σε», «μέ τήν επιθυμία (τού Πατρός) επεθύμησα φαγείν μεθ΄ υμών».

Θεολόγος δέν είμαι, άν κάνω λάθος διορθώστε με ή διαγράψετε τό σχόλιο.

Ὁ πρῶτος ἀνθρωπόθεος -- Του αειμνήστου Στέργιου Ν. Σάκκου, ῾Ομ. Καθ. Πανεπιστημίου

ΜΟΝΑΔΙΚΗ εἶναι ἡ θέση πού κατέχει μέσα στήν ᾿Εκκλησία ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί ξεχωριστή μέσα στίς καρδιές τῶν πιστῶν. ῾Η ταπεινή καί ὁλοκληρωτική προσφορά της στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου τήν ὕψωσε καί τήν δόξασε πάνω ἀπό ὅλους τούς ἁγίους, ὥστε νά εἶναι ἡ Παναγία μας. Τό μεγαλεῖο της ὅλο, πράγματι, βρίσκεται στό ὅτι δέχθηκε ὑπάκουα καί ταπεινά νά δανείσει στόν Θεό τήν σάρκα καί τό αἷμα της καί μυστηριακά καί ὑπεράνθρωπα νά γεννήσει τόν Θεάνθρωπο. Γιʼ αὐτό καί εἶχε τήν τιμή ἡ Παρθένος Μαρία νά γίνει ὁ πρῶτος ἀνθρωπόθεος. ῾Ο Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, λένε οἱ πατέρες, γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό· αὐτό σημαίνει, νά τοῦ ἐξασφαλίσει τήν σωτηρία ἀπό τόν ὄλεθρο τῆς ἁμαρτίας καί νά τοῦ χαρίσει τήν μετοχή στή θεία μακαριότητα, τήν αἰωνιότητα τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Τό ἔργο τῆς λυτρώσεως, πού συντελέσθηκε μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἐπιτελεῖται γιά ὅλους ὅσους πιστεύουν στό ὄνομά του, μέσα στήν ᾿Εκκλησία. Μέ τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου καί μέ τή χάρη τῶν μυστηρίων ὁ ἄνθρωπος μεταμορφώνεται, ἐγκεντρίζεται στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί θεώνεται. Πρῶτο καί κύριο ἁπτό στοιχεῖο αὐτῆς τῆς ᾿Εκκλησίας ἀνέδειξε ὁ Κύριος, πρίν ἀκόμη ἡ ᾿Εκκλησία ἱδρυθεῖ, τήν Παναγία!

The Holy Seven Maccabee Children, Solomone Their Mother, and Eleazar Their Teacher

The names of the Holy Maccabees are Abim, Anthony, Guria, Eleazar, Eusebona, Achim, and Marcellus. They were Jews by race and exact keepers of the Laws of the Fathers. They lived during the reign of Antiochus, who was surnamed Epiphanes ("Illustrious"), the King of Syria and an implacable enemy of the Jews. Having subjugated their whole nation and done many evil things to them, not sparing to assail the most sacred matters of their Faith, he constrained them, among other things, to partake of swine's flesh, which was forbidden by the Law. Then these pious youths, on being apprehended together with their mother and their teacher, were constrained to set at nought the Law, and were subjected to unspeakable tortures: wrackings, the breaking of their bones, the flaying of their flesh, fire, dismemberment, and such things as only a tyrant's mind and a bestial soul is able to contrive.