ΛΟΓΟΣ Πανηγυρικός εις την ΥΠΑΠΑΝΤΗΝ του Σωτήρος ΧΡΙΣΤΟΥ.

«Και αυτός εδέξατο Αυτό εις τας αγκάλας αυτού και ευλόγησε τον Θεόν και είπε· ΄Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη ότι είδον οι οφθαλμοί μου το Σωτήριόν σου» (Λουκά κεφ. β΄)                                                                       

Ανατέλει και σήμερον, ένδον του μυστικωτάτου ουρανού της Εκκλησίας, η χρυσάκτινος και μυριόαστρος αύτη αυγή, η πανακήρατος Μαριάμ, πεφωτισμένη λαμπρώς από τον αγλαότατον Ήλιον Ιησούν, όστις φωταγωγεί δια των χρυσολαμπηδόνων ακτίνων του τα σύμπαντα από του καθαρωτάτου ουρανού, της κοιλίας Αυτής. Ανατέλλει η γλυκυτάτη αυγή, η Θεοτόκος, και φέρουσα εις τας παρθενικάς αυτής αγκάλας τον πάμφωτον Ήλιον Ιησούν, τον εγχειρίζει από τους ιδικούς της κόλπους εις τους κόλπους ενός προβεβηκότος αστέρος, του Συμεών, ίνα διώξη εξ αυτού το νέφος της απιστίας και φέρη αυτόν εις το φως της θεογνωσίας.

Άρτος και Θεάματα

Ορισμένες φορές η τρέχουσα επικαιρότητα διαπλάθει άρδην και εκ βάθρων μία νέα πραγματικότητα επί τη βάση ορισμένων περιστατικών τα οποία μας αφήνουν ενεούς ως προς την βασιμότητά τους, καθότι τα καταναλώνουμε εκόντες- άκοντες, ετεροχρονισμένα ως θεατές, αμφισβητώντας το όντι την αξιοπιστία τους ή εις πάσα περίπτωση διατηρώντας, δια του συντεταγμένου τρόπου δημοσίας προβολή τους, μία ρητή επιφύλαξη δια την εγκυρότητάς των.

Τούτο δε συμβαίνει διότι προς την επιβεβαίωση (των γεγονότων) αυτών, παρεμβαίνει καταλυτικά, ως είθισται πλην όμως αντιθεσμικώς :   «η τηλοψία» των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε, ο συστημικός τύπος και εν κατακλείδι, επισφραγιστικά οι  ανώτατοι πολιτικοί Θεσμοί.

ΛΟΓΟΣ εις την του Κυρίου ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Τεσσαρακονθήμερον ΥΠΑΠΑΝΤΗΝ.

Όταν εβασίλευον εις την Αίγυπτον οι τελευταίοι των Πτολεμαίων, εις εκ των οποίων κατά τον παλαιόν καιρόν, όταν αυτοί εξουσίαζον την Παλαιστίνην, είχε συγκεντρώσει τους διδασκάλους των Ιουδαίων και τους είχεν υποχρεώσει να κάμουν την μετέφρασιν της Αγίας Γραφής την καλουμένην των Εβδομήκοντα, εις δε την Ιουδαίαν εβασίλευον οι τελευταίοι των Μακκαβαίων και δη ο μισητός καταστάς εις τους Ιουδαίους βασιλεύς αυτών Αλέξανδρος ο και Ιανναίος (104 – 78 π.Χ.), ήτο εις τα Ιεροσόλυμα ευσεβής τις και Δίκαιος διδάσκαλος των Εβραίων ονόματι Συμεών, όστις και εδέχθη κατόπιν τον Χριστόν εις τας αγκάλας του. Ούτος κατ’ εκείνον τον καιρόν, ογδοήκοντα περίπου έτη προ της ενσάρκου του Χριστού οικονομίας, επιστρέφων μετ’ άλλων διδασκάλων των Εβραίων εις Ιεροσόλυμα εκ τινος υπηρεσίας, εις την οποίαν είχον αποσταλή, συνωμίλει μετ’ αυτών περί διαφόρων ρητών περιεχομένων εις τας βίβλους των Προφητών.

Απολυτίκιον Υπαπαντής του Σωτήρος

 

Τη Β΄ (2α) του μηνός Φεβρουαρίου, η ΥΠΑΠΑΝΤΗ του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ότε εδέξατο Αυτόν εις τας αγκάλας αυτού ο Δίκαιος Συμεών.

Παρελθουσών των τεσσαράκοντα ημερών από την σωτήριον ενανθρώπησιν του Κυρίου και την εκ της Αγίας Παρθένου, χωρίς ανδρός, Αυτού γέννησιν, προσεφέρθη ο Κύριος εις το Ιερόν κατά την σημερινήν ημέραν, από την Παναγίαν Μητέρα του και τον Δίκαιον Ιωσήφ, τον μνήστορα της Θεοτόκου, κατά την διάταξιν του σκιώδους και παλαιού Νόμου, ήτοι κατά τον Νόμον του Μωϋσέως, ότι παν άρσεν πρωτότοκον έσται αφιερωμένον τω Θεώ, και την εις τούτον νενομισμένην θυσίαν προσενέγκη, ζεύγος τρυγόνων, ή δύο νεοσσούς περιστερών (Λουκ. β: 22-24 Έξοδ. ιγ:2 Λευϊτ. ιβ: 6-8). Κατά την αυτήν δε ημέραν και ώραν, οδηγηθείς υπό Πνεύματος Αγίου, ευρέθη εκεί παρών και ο ευλαβής και Δίκαιος υπέργηρως Συμεών, περιμένων προ πολλού του Θεού το σωτήριον πριν ίδη τον Χριστόν Κυρίου.

Ορθόδοξος Τύπος (αριθ. φύλλου: 2027) : Δὲν ἀντισκέκονται πιὰ οἱ Ἁγιορεῖτες.

…Τὸ Ἅγιον Ὄρος ἔχασε τὴ φωνή του ἀπέναντι στὶς συγκεκριμένες οἰκουμενιστικὲς πράξεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου. Δὲν τολμοῦν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες νὰ ποῦν δημοσίως αὐτὰ ποὺ ἀδιακόπως ψυθυρίζουν μεταξύ τους. Χάθηκε ἀπὸ τοὺς μεγαλόσχημους τῆς ἁγιορειτικῆς Πολιτείας ἡ παρρησία καὶ αὐξήθηκε ὁ φόβος. Δὲν ἀντισκέκονται πιὰ οἱ Ἁγιορεῖτες.

Γιατί δεν εφαρμόζεις τις εντολές του Θεού;

Λοιπόν, κύριε Κώστα, γνωρίζεις τον Χριστό; Επειδή η Ειρήνη και ο Τάσος είναι φτωχοί σημαίνει πως δεν είναι άνθρωποι; Γιατί περιφρονείς εσύ ο Χριστιανός, δύο παιδιά του Θεού, δύο αδελφούς; Γιατί κλέβεις τους εργάτες σου και μαζεύεις εσύ χρυσάφι, εις βάρος της ιδικής των ευτυχίας; Αν δεν εργασθούν εκείνοι, θα γίνης εσύ πλούσιος; Μπορείς μόνος σου να κινήσης την εργασία σου; Αφού λοιπόν είσθε συμμέτοχοι στους κόπους, γιατί δεν είσθε και στις απολαβές; Αυτή τη δικαιοσύνη σου δίδαξε ο Χριστός; Δεν εδιάβασες πως η πλεονεξία είναι ειδωλολατρεία; Δεν εδιάβασες πως ο Χριστός μας παραγγέλλει να κρατούμε «βαλάντια μη παλαιούμενα» και θησαυρούς απρόσβλητους από τον σκόρο και τους κλέφτες; Πηγαίνεις και ζητείς συγχώρεση από τον Θεό, εζήτησες λοιπόν συγχώρεση πρώτα και από εκείνους που αδικείς; Είσαι γραμμένος σε χριστιανικό σύλλογο. Γιατί λοιπόν δεν έχεις γράψει στο σύλλογο αυτόν και τους εργάτες σου; Τα παιδιά σου, έστω. Ή μήπως όλοι αυτοί έχασαν την πίστη τους από αντίδραση στη δική σου υποκρισία; Είσαι ευσεβής, επειδή είσαι χορτάτος. Εάν κάποιος σου αφαιρέσει την περιουσία σου, θα τον σκοτώσης. Εάν κάποιος σε θίξη, θα τον μισήσης. Εάν όμως κάποιος σε κολακέψη, θα γίνη φίλος σου. Που είναι λοιπόν η χριστιανική σου ζωή; Ο Κύριος σου παραγγέλει να δώσεις τα υπάρχοντά σου στους φτωχούς. Ν’ αγαπάς τους εχθρούς σου, να συγχωρείς…Γιατί δεν εφαρμόζεις τις εντολές του Θεού;

Kἀγὼ ἐπὶ Σοὶ θαρρῶ,

Σὲ τῆς ἡμῶν σωτηρίας ἐπίκουρον κεκτήμεθα, Σὲ τῆς ἡμῶν βοηθείας ὑπέρμαχον ἔχομεν, Σὲ τῆς ἡμῶν ἀπολογίας προβαλλόμεθα στόμα, Σὲ τῆς ἡμῶν ἐλπίδος περιφέρομεν καύχημα, Σὲ Χριστιανῶν ἡ πληθὺς ὀχυρώτατον τεῖχος κέκτηται. Σὺ τὰ τοῦ παραδείσου κλεῖθρα διήνοιξας, Σὺ τὸ βαίνειν πρὸς οὐρανοὺς παρεσκεύασας, Σὺ τῷ Υἱῷ σου καὶ Θεῷ ἡμᾶς προσῳκείωσας. Διὰ Σοῦ πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ ἁγιωσύνη, ἀπ’ αὐτοῦ τοῦ πρώτου Ἀδὰμ καὶ ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, Ἀποστόλοις, Προφήταις, Μάρτυσι, δικαίοις καὶ ταπεινοῖς τῇ καρδίᾳ, μόνη Πανάχραντε, καὶ ἐγένετο καὶ γίνεται καὶ γενήσεται· καὶ ἐπὶ Σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις· κἀγὼ ἐπὶ Σοὶ θαρρῶ, διὰ Σοῦ τῆς κυρίως τεκούσης κατὰ σάρκα Θεὸν ἀληθινόν, Ω πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, σὺν τῷ ἀνάρχῳ Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

 Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Ανθελληνικό Ελλαδικό Κράτος --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Είναι πρόδηλο, ότι βιώνουμε αντιφατικές και ακατάληπτες πολιτικές στιγμές όπου το ίδιο το Κράτος, διαχωρίζεται δια των πράξεων και  παραλείψεών του από το έθνος, υιοθετώντας ακαταλήπτως το ιδεολόγημα του εθνομηδενισμού και της θρησκευτικής ουδετερότητας, κατ’  επιταγή της εγκαθιδρυθησομένης παγκοσμιοποιήσεως και της επελαυνούσης Νέας Τάξης Πραγμάτων, καταστρατηγώντας ιταμώς το εθνικό Σύνταγμα, το οποίο ανυπερθέτως προτάσσει την έννοια του έθνους και της ζώσης Ορθοδόξου παραδόσεως, εις σωρεία διατάξεων, ως δομικά στοιχεία της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας και της πολιτισμικής μας ταυτότητας.

Σημεία των (κακών μας) καιρών -- του Στέλιου Παπαθεμελή, Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης

Ενδέχεται το περιεχόμενο του άρθρου να μη συμπίπτει με τις απόψεις και θέσεις του Ιστολογίου

Την προσοχή σας (και την προσευχή σας) στο κενό που άφησε πριν 13 ακριβώς χρόνια ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Κενό στην διοίκηση τής Εκκλησίας στη δημόσια ζωή τής χώρας, στην ελληνική κοινωνία. Ο λαός έχασε έναν άνθρωπο που τού πρόσφερε, όραμα, δύναμη, αντιστασιακή διάθεση» (Σαράντος Καργάκος): Σ᾽ ἀποζητοῦμε, Χριστόδουλε!…». (28/1/21).

    Στις μέρες του εισήγαγε το χαμόγελο στην Εκκλησία. «Πετοῦσε πάνω ἀπό τά εὐτελῆ καί τούς εὐτελεῖς σάν τόν βασιλικό ἀητό»(Καργάκος).

   Η Τουρκία κατάφερε και ακύρωσε κάθε ιδέα για ευρωπαϊκές κυρώσεις μετά τις λεγόμενες «διερευνητικές συνομιλίες» Ελλάδος – Τουρκίας. Κατά τον Έλληνα Υπ. Εξ. «H Τουρκική κατέληξε  ότι η  διπλωματία των κανονιοφόρων δεν οδηγεί πουθενά». Ίδωμεν!

Ο συνταγματολόγος κ. Κασιμάτης απαντά σε όλες τις απορίες μας σχετικά με τις παραβιάσεις του Συντάγματος

------------------------

 Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Γ. Κασιμάτης: «Κλεῖστε τίς τηλεοράσεις!» (Τά ἴδια ἔλεγε καί ὁ Ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης τό 1978.)