16''Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ'' ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΤΡΑ 2 -4 -06


Ύμνοι στα Εισόδια της Κυρίας Θεοτόκου -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 19 Νοεμβρίου 2018
Τη ΙΘ΄ (19η) Νοεμβρίου μνήμη του Αγίου Προφήτου ΑΒΔΙΟΥ.                                               

Αβδιού ο Προφήτης κατήγετο από την Συχέμ, εκ του αγρού Βαθαχαράμ, ήτο δε προ της Χριστού γεννήσεως έτει ω΄ (800). Το όνομά του ερμηνεύεται εις την Ελληνικήν γλώσσαν δούλος Κυρίου ή εξομολογούμενος. Ούτος υπηρέτει πρότερον εις τον βασιλέα της Σαμαρείας Αχαάβ και έπειτα εις τον βασιλέα Οχοζίαν, ότε απέστειλεν Οχαζίας προς τον ένδοξον και μέγαν Προφήτην Ηλίαν τους δύο πεντηκοντάρχους, όπως είπωσιν εις αυτόν να καταβή από το όρος και να υπάγη εις τον βασιλέα, οίτινες δια προσευχής του Προφήτου κατεκάησαν ομού με τους εκατόν ανθρώπους των, πεσόντος πυρός ουρανόθεν και κατακαύσαντος αυτούς· τρίτον δε πεντηκόνταρχον απέστειλε τούτον τον Προφήτην Αβδιού ο ίδιος Οχαζίας, ίνα προσκαλέση τον Ηλίαν και να τον φέρη εις τον βασιλέα.

Ὁ κ ατ ή φ ο ρο ς -- Τοῦ κ. Δηµητρίου Κ. Κουτσουλέλου, Ἐπιτίµου Ἐπόπτου Δηµοτικῆς Ἐκπαιδεύσεως

«Ὅσο νὰ σὲ λυπηθεῖ τῆς ἀγάπης ὁ Θεὸς καὶ νὰ ξηµερώσει µίαν αὐγὴ καὶ νὰ σὲ καλέσει ὁ λυτρωµός, ὦ ψυχὴ παραδαρµένη ἀπὸ τὸ κρῖµα!...» Κωστῆς Παλαµᾶς. Τρικυµισµένοι καὶ καταλυτικοί, χαλεποὶ καὶ ταραγµένοι, δύσκολοι καὶ κρίσιµοι εἶναι οἱ καιροί µας. Οἱ ἐποχὲς µας συρρικνώνονται ἠθικὰ καὶ χανόµαστε, µέσα στὴ µηδαµινότητα καὶ σµικρότητα τῆς ζωῆς µας, ὥστε νὰ ἀναγκαζόµαστε νὰ ἐπαναλάβουµε τὴ σπαρακτικὴ ἱκεσία τοῦ Schiller, µὲ τὸ στόµα τῆς Κασσάνδρας του: «Δός µου πίσω τὴν τύφλωσή µου». Τὸ πνεῦµα ἀργοπεθαίνει, ὑπὸ τὶς λοιδωρίες τῶν ἀµαθῶν καὶ τῶν ἀναξίων, τῶν ἐπιτηδείων καὶ τῶν καιροσκόπων καὶ µέσα στὸ πανδαιµόνιο τῶν κορυβατιώντων στοιχείων τῆς ἀθεΐας καὶ τῆς ἀρνήσεως, τῆς πλάνης καὶ τῆς καταπτώσεως. Ἕνας ἐπαίσχυντος καὶ ἀπαίσιος Μιθριδατισµὸς ἀποκοιµίζει τὴν πορεία τῆς ζωῆς µας.

ΠΟΡΕΙΑ ΛΥΚΕΙΩΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ


Καιρὸς Μετανοίας ἡ παροῦσα ζωή -- Τοῦ Ἀρχιµανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη (†)

Ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος ποὺ ἦταν καὶ εἶναι ἕνας θεωµένος ἄνθρωπος, ἐπέτυχε τὸν σκοπὸ τῆς ζωῆς του. Καὶ τώρα στὸ µοναδικὸ στὴν Ἑλλάδα µοναστήρι του ζοῦν ψυχές, ἀφιερωµένες στὸν Χριστὸ καὶ ποὺ προσπαθοῦν νὰ τὸν µιµηθοῦν. Νὰ σωθοῦν. Καὶ ἡ ἐκδήλωση γίνεται µέσα στὴν ἑβδοµάδα τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, πού µᾶς θυµίζει ὅτι ἡ ἕνωσις µὲ τὸν Χριστό, ὁ δρόµος τῆς θεώσεως, εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή. Δηλαδὴ ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος. Ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος. Μὲ τὴν βοήθεια Αὐτοῦ οἱ πιστοὶ γίνονται µέτοχοι τῆς θείας φύσεως. Τὰ µέσα, γιὰ νὰ φθάση ὁ ἄνθρωπος στὸ τελικό του σκοπὸ εἶναι οἱ ἀρετές, οἱ καρποὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, ὅταν αὐτὲς πραγµατοποιοῦνται «ἐν ὀνόµατι τοῦ Χριστοῦ». Τὰ ἐµπόδια στὴν πορεία αὐτὴ εἶναι τὰ πάθη. Ποιὰ ὅµως εἶναι τὰ ὅπλα τοῦ ἀγώνα γιὰ τὴν κάθαρση τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν παθῶν; Οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας µας µιλοῦν γιὰ τὴν µετάνοια. Μᾶς πληροφοροῦν γιὰ τὰ στάδια τῆς µετανοίας καὶ µᾶς ὁδηγοῦν στὴν πορεία γιὰ τὴν ὁλοκλήρωσή της.

Τελέσθηκε στη Μυτιλήνη ιερό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Κωνσταντίνου Κατσίφα.

Τελέσθηκε την Κυριακή, 18 Νοεμβρίου 2018 στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Μυτιλήνης, το ιερό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Βορειοηπειρώτη ήρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα, με την παρουσία του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Χαράλαμπου Αθανασίου, της Αντιπεριφερειάρχη κας Καλλιόπης Γόμου-Πρωτογεράκη και τη συμμετοχή πολλών Μελών και Φίλων  των παρακάτω Συλλόγων που συνδιοργάνωσαν το ιερό Μνημόσυνο:

Στὸ βίο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἀναφέρεται τὸ ἑξῆς:

Στὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἦταν κάποιος ἄνθρωπος, ποὺ τὸ ὄνομά του ἦταν Ὀνησιφόρος καὶ ἡ ὑπηρεσία του ἦταν νὰ σβήνη τὶς λαμπάδες, ποὺ ἔφερναν οἱ χριστιανοὶ στὸν τάφο τοῦ Ἁγίου. Αὐτὸς ὅμως τὶς ἔσβηνε ἀμέσως καὶ τὶς ἔπαιρνε. Κάποια νύκτα τοῦ παρουσιάσθηκε στὸν ὕπνο ὁ Ἅγιος Δημήτριος καὶ τοῦ εἶπε: «Ἀδελφὲ Ὀνησιφόρε, αὐτὸ ποὺ κάνεις μὲ τὶς λαμπάδες δὲν μοῦ ἀρέσει· γνώριζε ὅτι βλάπτεις τὸν ἑαυτό σου. Ὅταν ἄκουσε αὐτὸ ὁ Ὀνησιφόρος σταμάτησε προσωρινὰ νὰ ἁμαρτάνη. Μετὰ ὅμως μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου ἐπανέλαβε τὴν κακὴ πράξη του.

Τί συμβολίζει τὸ κερί;

Ὅλοι οἱ πιστοὶ πάντοτε ἢ στὴν Ἐκκλησία ἢ στὸ σπίτι μας ἀνάβουμε μία τοὐλάχιστον λαμπάδα ἢ ἕνα κερί. Ὅμως γιατὶ καθιέρωσε ἡ Ἐκκλησία μας νὰ ἀνάβουμε τὸ κερί; Τί συμβολίζει; Λέγει ὁ Κύριος: «Ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς, ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε» (Ἰω. ιβ´, 36). «ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ» (Ἰω. ιβ´ 46). Δηλαδὴ ἕως ὅτου μὲ ἔχετε μεταξύ σας, ποὺ εἶμαι τὸ φῶς, πιστεύετε στὸ φῶς, γιὰ νὰ γίνετε παιδιὰ τοῦ φωτός, ὁλόκληροι φωτισμένοι ἀπὸ τὸ φῶς τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ἁγιότητος. Ἐγὼ ἦλθα στὸν κόσμο, διὰ νὰ εἶμαι φῶς πνευματικὸ δι᾽ αὐτόν, διὰ νὰ μὴ μείνη στὸ ἠθικὸ σκότος τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης κανεὶς ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ πιστεύουν σ᾽ ἐμένα. Πρέπει νὰ γίνουμε φῶς Χριστοῦ. Αὐτὸ τὸ φῶς συμβολίζει τὸ κερί. Στὸ περιοδικὸ «Κοντὰ στὸν Χριστό» διαβάζουμε μία πλήρη ἑρμηνεία τοῦ συμβολισμοῦ τοῦ κεριοῦ: