«34 Μή νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπί τήν γῆν· οὐκ ἦλθον
βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν»
( Από ιστοσελίδα φέησμπουκ, (π. Δημήτριος Αθανασίου), 2 Οκτωβρίου
στις 12:40 μ.μ.
*Η
σημασία των λόγων τού Χριστού «34 ... οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν»
(Αγ.
Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
«Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην΄ ουκ ήλθον
βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν» (Ματθ. 10, 34). Έτσι είπε ο Κύριος. Διάβαζε, σαν
να είναι ειπωμένο: *δεν ήρθα να συμφιλιώσω την αλήθεια και το ψέμα, την σοφία
και την βλακεία, το καλό και το κακό, το δίκαιο και την βία, την κτηνωδία και
την ανθρωπιά, την αγνότητα και την ασωτία, τον Θεό και τον μαμωνά αλλά έφερα το
ξίφος για να κόψω το ένα από το άλλο, για να μην ανακατεύονται.*
Με τί να κόψεις, Κύριε; *Με το ξίφος της αληθείας. Ή με το ξίφος τού λόγου τού
Θεού, που είναι ίδιο. Αφού η αλήθεια είναι ο λόγος τού Θεού, και ο λόγος τού
Θεού είναι η αλήθεια.*
*Τούτο το ξίφος είναι σωτήριο για τον κόσμο, και όχι η ειρήνη τού καλού με το
κακό. Και τότε και τώρα και πάντα και για πάντα.*
*«ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός
αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής»*
Έτσι τα λόγια για το ξίφος που φέρνει στη γη, εξολοκλήρου αντιστοιχούν στον
Χριστό τον ειρηνοποιό και ειρηνοδότη. Ο Χριστός φέρνει την ουράνια ειρήνη
Του, σαν κάποιο ουράνιο βάλσαμο, σ’ εκείνους που ειλικρινά πιστεύουν σ’ Αυτόν.
Αλλά δεν ήρθε να δημιουργήσει ειρήνη μεταξύ των υιών τού φωτός και των υιών τού
σκότους.
Σχόλιο Κυπριανός Χ.
Από τό άρθρο : «Ο Χριστός φέρνει την ουράνια ειρήνη Του, σαν κάποιο
ουράνιο βάλσαμο, σ’ εκείνους που ειλικρινά πιστεύουν σ’ Αυτόν. Αλλά δεν ήρθε να
δημιουργήσει ειρήνη μεταξύ των υιών τού φωτός και των υιών τού σκότους.»
Σωστά !!! Λέγει όμως καί κάτι ακόμη, ίσως, άσχετο μέ τό ανωτέρω. Βλέπε,
Κατά Ματθαίον ε' :
«28 ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι
αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ. 29 εἰ δὲ ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς
σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν
τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰς γέενναν. 30 καὶ εἰ ἡ δεξιά σου
χεὶρ σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὴν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται
ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰς γέενναν.»
Η ειρήνη μεταξύ τών υιών τού φωτός καί τών υιών τού σκότους έρχεται, όταν οι
υιοί τού σκότους μετανοούν. Καί ο διάβολος είναι καί παραμένει αμετανόητος. Η
ταπείνωση, εφόσον η ψυχή προαιρείται στήν μετάνοια, είναι γι' αυτόν άγνωστη
λέξη. Βλέπε :
«67 Εἶπεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς τοῖς δώδεκα· μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν;
68 ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ Σίμων Πέτρος· Κύριε, πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα ; ρήματα ζωῆς
αἰωνίου ἔχεις· 69 καὶ ἡμεῖς πεπιστεύκαμεν καὶ ἐγνώκαμεν ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς
τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος. 70 ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· οὐκ ἐγὼ ὑμᾶς τοὺς δώδεκα ἐξελεξάμην
; καὶ ἐξ ὑμῶν εἷς διάβολός ἐστιν. 71 ἔλεγε δὲ τὸν ᾿Ιούδαν Σίμωνος ᾿Ισκαριώτην·
οὗτος γὰρ ἔμελλεν αὐτὸν παραδιδόναι, εἷς ὢν ἐκ τῶν δώδεκα.». (Ιν.
ς')
Η παράθεση τών τριών αυτών εδαφίων από Μτ. ι΄ 34, Μτ. ε΄ 28-30 καί
Ιν. ς΄ 67-71, δείχνει ότι τό άριστον τών αρετών, που ήταν τό ζητούμενο τών
φιλοσόφων προγόνων μας, δέν είναι πάντα η λεγομένη «διαλεκτική τής μεσότητας».
Μεταξύ αληθείας καί ψεύδους δέν υπάρχει μέση οδός. Ο άνθρωπος καλείται όλος νά
αληθεύει «εν αγάπη», καθώς μάς λέγει καί ο Απόστολος τών εθνών Παύλος : «5
ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. 6 τὸν κοπιῶντα
γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. 7 νόει ἃ λέγω· δῴη γάρ σοι ὁ Κύριος
σύνεσιν ἐν πᾶσι. » (2Τμ. β΄) καί τά εξής. Ριζική ανατροπή,
λοιπόν, τής διαλεκτικής τής μεσότητας, όπου κυριαρχεί η υποκρισία, είναι καί
παραμένει η εν Κυρίω Χριστώ Ιησού μετάνοια.
