Ἀπό τήν ἁγιοπατερική παράδοση στήν «μεταπατερική ἀσυνέχεια» -- π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Αθηνών.

Παράδοση στήν γλῶσσα τῆς Ὀρθοδοξίας σημαίνει τήν ἀδιάκοπη συνέχεια τοῦ ὀρθοδόξου τρόπου ὑπάρξεως, πού κλείνει μέσα του τήν ἀληθινή πίστη, ὡς φρόνημα καί στάση ζωῆς σέ ὅλες τίς πτυχές της.

1. Ἡ Θεολογία καί Ποιμαντική Πράξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέχρι τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Ὀθωμανούς (1453) εἶχε ὡς κύριο στόχο της τήν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς τῆς« ἅπαξ τοῖς ἁγίοις παραδοθείσης πίστεως» (Ἰούδ. 3), γιά τήν συνέχεια τῆς ὁμολογίας καί παραδόσεως τῶν Ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων Πατέρων. Αὐτό ὅμως ἀπαιτοῦσε καί τήν λόγῳ καί ἔργῳ ἀπόκρουση τῶν αἱρέσεων γιά τήν προστασία τοῦ Ποιμνίου καί τήν διασφάλιση τῆς δυνατότητας σωτηρίας, δηλαδή θεώσεως.

Ἔτσι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπό τόν 15ο ὥς τά τέλη τοῦ 19ου αἰῶνα παρέμεινε ἀμετακίνητη στή στάση της ἀπέναντι στόν δυτικό χριστιανισμό, τόν παπισμό καί τόν προτεσταντισμό (λουθηρανισμό, καλβινισμό, κ.λπ.) καί τόν ἀγγλικανισμό, πού χαρακτηρίζονται σαφῶς ὡς αἱρετικές ἐκπτώσεις ἀπό τή Μία Ἐκκλησία.

Ανέτειλε το έαρ. Η ευωδία της Αναστάσεως – Φώτη Κόντογλου.

Έχω την ιδέα πως κι ένας που είναι τυφλός και κουφός, θα νιώσει την άνοιξη που ήρθε, δίχως να βλέπει και δίχως να ακούει τίποτα απ’ όσα τη μαρτυρούν. Γιατί ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται από μέσα του τον ερχομό της. Σε μένα, όπως και σε κάθε Έλληνα που αγαπά τη θρησκεία μας, όλα τα φυσικά φαινόμενα είναι δεμένα με το μυστήριο της Εκκλησίας και πιο πολύ η άνοιξη, που γίνεται πνευματική με την Ανάσταση του Χριστού. Άν μπορούσε κανένας να βγάλει από μέσα μου το γλυκό σκίρτημα της θρησκείας, ξέρω πως δε θα’ νιωθα τη φυσική ομορφιά όπως τη νιώθω τώρα, δίχως τον κρυφό ενθουσιασμό, δίχως την αγιασμένη αγαλλίαση που αισθάνομαι τώρα που τα νιώθω όλα συνταιριασμένα με την ευωδία της θρησκείας. ’Θα αισθανόμουν τη φύση όπως την αισθάνονται οι λεγόμενοι «φυσιολάτρες», ποιητικά, εξωτερικά, κι όχι με τη μυστική μακαριότητα και με την αγιασμένη ειρήνη που αισθάνεται ο χριστιανός.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΙ ΥΜΝΟΙ


 

Τη Ι΄ (10η) Μαϊου μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΣΙΜΩΝΟΣ του Ζηλωτού.

Σίμων ο Άγιος Απόστολος είναι ο ίδιος εκείνος όστις και Ναθαναήλ ονομάζεται, καταγόμενος εκ Κανά της Γαλιλαίας, λέγεται δε ότι ούτος ήτο και ο νυμφίος του εν Κανά γάμου, εις τον οποίον προσκληθείς ο Κύριος μετά των μαθητών Αυτού μετέβαλε το ύδωρ εις οίνον. Όθεν, ιδών ο Σίμων το θαύμα τούτο, αφήκε νύμφην και γάμον και οικίαν και ηκολούθησε τω Χριστώ, τω φίλω και θαυματουργώ και νυμφαγωγώ και Νυμφίω των καθαρών ψυχών. Επειδή δε ο Άγιος Σίμων ήτο εις εκ των Εβδομήκοντα Μαθητών και Αποστόλων του Χριστού, ευρίσκετο μετά των λοιπών Αποστόλων εν τω υπερώω, ένθα επλήσθη εκ της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, όταν επεδήμησεν εν είδει πυρίνων γλωσσών κατά την ημέραν της Αγίας Πεντηκοστής.

Εἶναι ποτέ δυνατόν; -- Τοῦ κ. Δηµητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου

Εἶναι ποτέ δυνατόν, ἐνῶ ὑφίσταται καί δρᾶ καταλυτικῶς εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουµενισµοῦ, νά συγκαλῆται κατ’ αὐτάς πανορθόδοξος Σύνοδος, ἡ ὁποία ἀρνεῖται ἐν τῇ πράξει νά ἐπιληφθῆ πρωτίστως τοῦ µείζονος τούτου θέµατος Πίστεως. Εἶναι ποτέ δυνατόν Ὀρθόδοξος Χριστιανός, εἴτε λαϊκός, εἴτε µοναχός, εἴτε Κληρικός νά ἀποδεχθῆ καί ἀναγνωρίση ὡς συνέχεια τῶν Ἁγίων Συνόδων τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὡς φωνή τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, Σύνοδο ἀποτελουµένη ἀπό δεδηλωµένους Οἰκουµενιστάς, δηλαδή αἱρετικούς, φιλοπαπιστές, συγκρητιστές, κοινωνικούς πρός κατεγνωσµένες ἀρχαῖες αἱρέσεις, ὅπως ὁ Μονοφυσιτισµός, διῶκτες ὀρθοδόξων ἀγωνιστῶν ὑπέρ τῆς εὐσεβείας, καινοτόµους, ὑποστηρικτές τῆς Βαπτισµατικῆς, συναφειακῆς καί µεταπατερικῆς Θεολογίας, καταφρονητές τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί ἀρνητές τῶν ἱερῶν παραδόσεων;

«Δίπλα σε κάθε πολίτη»: Ένα ακόμη ρεσιτάλ προπαγάνδας στο 14ο συνέδριο της ΝΔ --- Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης, Αναπληρωτής Καθηγητής Ποινικού Δικαίου

Εκεί στη Νέα Δημοκρατία, διάβαζε Νέα Δικτατορία, όταν θέλουν να πλασάρουν ένα καινούργιο δολωματικό σύνθημα για να τσιμπήσουν οι χρήσιμοι ηλίθιοι, δεν μπορεί παρά να έχουν στις υπηρεσίες τους έναν σατανικό συμβουλάτορα ταχυδακτυλουργό, μετρ της προπαγάνδας, ο οποίος ακολουθεί την εξής τακτική:

Πρώτα ψάχνει να βρει ποια είναι η χειρότερη επίδοση της κυβέρνησης και μετά την παρουσιάζει ως ωραιοποιημένο στόχο.

Σαν να προσφέρει μουχλιασμένα καρβέλια σε κυριλέ περιτύλιγμα!