Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική οικουμενιστική λογική!


Ιερά Επιστασία Αγίου Όρους

Εγκύκλιος

Οσιότατοι, δια του παρόντος ιεροσφραγίστου εγκυκλιώδους γράμματος ημών παρακαλούμεν Υμάς όπως προσέλθητε μετά των Συνοδειών Υμών εν τω πανσέπτω Ναώ του Πρωτάτου εις την καθιερωθείσαν πανηγυρικήν αγρυπνίαν επί τη ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του Αγίου ενδόξου Οσιομάρτυρος Κοσμά του Πρώτου την Παρασκευήν 17-11-εν. ε.

σ.σ.
Ουαί υμίν Αγιορείτες υποκριτές! Ο τότε Πρώτος Κοσμάς κρεμάσθηκε και οι μοναχοί των Καρειών «ξίφει την κεφαλήν απετμήθησαν» υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα επακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτών.

Ουαί υμίν Αγιορείτες υποκριτές! Ποιείτε πανηγυρικήν αγρυπνίαν υπέρ αυτών που εμαρτύρησαν  υπό των λατινοφρόνων του Φαναρίου και συγχρόνως υποδέχεσθε μετά βαΐων και κλάδων συλλειτουργούντες με τον νέο θύτη των Ορθοδόξων, αρχιοικουμενιστή κ. Βαρθολομαίο,  στον Πατριαρχικό Οίκο του οποίου, την Ορθοδοξία της πατερικής παρακαταθήκης διαδέχθηκε η «σύγχρονη» Ορθοδοξία, μεταλλαγμένη στα μέτρα του οικουμενισμού και των θεμελιωδών αρχών της μετανεωτερικότητος!


***
Το Περιβόλι της Παναγίας
αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας !!!

Του κυρίου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.


«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1)


Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!

Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!

Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, δεν έπραξε το ίδιο!
Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας.
Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο του κ. Βαρθολομαίου!

Έτσι οι φύλακες της Ορθόδοξης Παράδοσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους!
Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.

Άφησαν ξέφραγο και απροστάτευτο τον αμπελώνα του Κυρίου και συσχηματίσθηκαν με τον νυν αιώνα του οικουμενισμού, του κακόδοξου χριστιανικού συγκρητισμού.

Ευθυγραμμίσθηκαν με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων, της Πατερικής Παραδόσεως!

Η στάση αυτή της πνευματικής ηγεσίας του Αγίου Όρους αποστερεί σήμερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία το φρουρό και φύλακα των παραδεδομένων αληθειών της πίστεως και της διδασκαλίας της.

Σήμερα έπαυσε να είναι το Άγιο Όρος εγγύηση και στήριξη Ορθοδοξίας, έπαλξη παρατάξεως μαρτύρων και ομολογητών Ορθοδοξίας.

Σήμερα το Άγιο Όρος, μοιάζει με αποσαθρωμένο από τον οικουμενισμό και την αίρεση οπωροφυλάκιο, μνημείο πλέον αγιορειτικής εγκαταλείψεως του περιβολιού της Παναγίας!

Το θλιβερό αυτό γεγονός συμβαίνει σήμερα, σε ώρα και στιγμή προχωρημένης αποδυναμώσεως της Ορθοδοξίας από ζωτικές και άγρυπνες δυνάμεις μαρτυρίας και ομολογίας, δεδομένου ότι, σήμερα, επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι και

Πατριάρχες αλλά και κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, μεταποιούμενοι αλαζονικώς σε τάξη εκκλησιαστικής οικουμενικής συνόδου, αποφθέγγονται άρρητα ρήματα κακοδοξίας, «επ’ αγαθώ» της Ορθοδοξίας!

Αιρετικές χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζονται σήμερα ως εκκλησίες, συλλειτουργίες με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και συμπροσευχές βαπτίζονται ως αγαπητικές σχέσεις και κάθε ορθόδοξη αλήθεια παραπέμπεται στον κάλαθο του οικουμενισμού, για επανερμηνεία με τα νέα δεδομένα της μετανεωτερικότητας, η οποία απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των πάντων στη θεολογία και γενικώς στη ζωή της Εκκλησίας!

Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν έστερξαν οι αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν· «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»!

Παραδόθηκαν στη δειλία και το φόβο της μαρτυρίας, με το…αιρετικό πρόσχημα της ευλαβούς υπακοής στο πρόσωπο του Πατριάρχου!

Έτσι μετέτρεψαν την πνευματική τους ηγεσία σε αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο του περιβολιού της Παναγίας!

Έκαναν την επιλογή τους!

Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική οικουμενιστική λογική!



Ο μακαριστός π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος :

......Ἔτσι, ταν θ ρχίσει ν πλώνεται –κα πλώνεται– Οκουμενισμς κα στν πατρίδα μας, κα στ Πατριαρχεα μας, –τ κούσατε ραγε;– κα στ πατριαρχεα μας, κα στς ρχιεπισκοπές μας, τότε δν εναι πέξω χθρός· κα ταν τελευταία, θ λέγαμε, πράξη εναι Οκουμενισμός, κα θ εναι ργαλεο στ χέρια το ντιχρίστου, συνεπς, δν πρέπει ν εμεθα ξύπνιοι; Ναί, πρέπει, λλ ο πολλο μπορε ν μ εναι ξύπνιοι. τσι θ λέγαμε, τι μοιάζει κάποτε λόκληρη ρθοδοξία ν κοιμται, ταν Πατριάρχαι κα ρχιεπίσκοποι μπορε ν τν προδίδουν. Ναί. Τότε μοιάζει μʼ κενο τ πλοιάριο στ ποο Χριστς κάποτε κοιμτο. κενο τ πλοιάριο μ τος μαθητς εναι τύπος τς κλλησίας...
Κα
βλέπουμε σʼ ατν τν εκόνα: Χριστς καθεύδει. Ποιός καθεύδει; Μοιάζει τι καθεύδει Χριστός. τσι, σ μι ποχ παρακμς κα καθιζήσεως πνευματικς, ο λίγοι σωστο πιστο κραυγάζουν τν διο λόγο: «πιστάτα, πολλύμεθα, βοήθησον μν». Τότε τν επαν πιστάτη, προϊστάμενο. Σήμερα λέμε: «Κύριε χανόμαστε, βάλε τ χέρι Σου». Δν τ λέμε; Τ λέμε μ πόνο, μ δύνη, μ δάκρυα...

Όποιος δὲν πιστεύει ὅπως πιστεύει ἡ Παράδοση τῆς Καθολικῆς [δηλ. τῆς Ὀρθοδόξου] Ἐκκλησίας εἶναι ἄπιστος.

Ἡ ἑτεροδοξία-αἵρεση, ὡς εἰσαγωγὴ νεωτερισμῶν στὴ δογματικὴ πίστη, ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια, διότι καταστρέφει τὴ θεραπευτικὴ γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση μέθοδο τῆς Ἐκκλησίας (θεολογία καὶ ἄσκηση) καὶ διότι ὁ Θεὸς δὲν ἐπευλογεῖ τὸ ψεῦδος οὔτε ἑνώνεται μὲ αὐτό. Κατὰ τὴ χαρακτηριστικὴ φράση τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ «ὅποιος δὲν πιστεύει ὅπως πιστεύει ἡ Παράδοση τῆς Καθολικῆς [δηλ. τῆς Ὀρθοδόξου] Ἐκκλησίας εἶναι ἄπιστος», καθὼς δὲ διαπιστώνει ἡ Β’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος στὸν ζ΄ Ιερό Κανόνα της, μόνον ὅσοι αἱρετικοὶ ἐπιστρέφουν ἀπὸ τὴν αἵρεση «προστίθενται στὴ μερίδα τῶν σῳζομένων». Γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση κανεὶς ἑτερόδοξος (ρωμαιοκαθολικός, προτεστάντης, μονοθελήτης κ.λπ.) δὲν εἶναι οὔτε δύναται νὰ ὀνομάζεται κυριολεκτικῶς «χριστιανός» οὔτε ἡ αἱρετικὴ κοινότητα «ἐκκλησία».

ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ: «ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟ»


Στην ἐποχή μας μόνο τὰ μωρὰ δὲν ἔχουν κινητὸ τηλέφωνο.Ὅλοι οἱ ἄλλοι ἔχουν τὸ κινητό τους καὶ συνεχῶς μιλοῦν καὶ ἐπικοινωνοῦν μεταξύ τους. Ὅπου καὶ νὰ βρίσκονται παίρνουν τηλέφωνο. Παντοῦ ἀκούγονται ποικίλες μουσικές, ποὺ εἶναι ἐπιλογὴ τῶν κατόχων τῶν τηλεφώνων. Ἀκόμα καὶ μέσα στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς χτυποῦν τηλέφωνα.
 Θὰ ἔλεγα ὅτι καὶ οἱ ἀναχωρητὲς ἔχουν κινητὸ τηλέφωνο, παρόλο, ποὺ ἔχουν ἐπιλέξει τὴν ἀπόκοσμη ζωὴ καὶ ἔχουν ἀπαρνηθεῖ συγγενεῖς καὶ φίλους. Ἐλάχιστοι εἶναι πιὰ ἐκεῖνοι, ποὺ συνειδητὰ ἀρνοῦνται τὸ κινητὸ τηλέφωνο καὶ περιορίζονται μόνο στὸ σταθερὸ τοῦ σπιτιοῦ τους. Θεωροῦν πολὺ ἐνοχλητικὸ ὁποιαδήποτε ὥρα καὶ σὲ ὁποιοδήποτε τόπο νὰ τοὺς ἀναζητοῦν καὶ νὰ γίνονται κοινωνοὶ τῶν προβλημάτων τῶν ἄλλων, περισπώντας τους ἀπὸ πνευματικὲς ἐνασχολήσεις, ποὺ προϋποθέτουν περισυλλογή, ἀφοσίωση καὶ ἀπόθεση βιοτικῶν μεριμνῶν. Πολλοὶ ἀδελφοὶ ἴσως νὰ θεωρήσουν παραδοξολογία τὰ ὅσα σημειώνω ἐδῶ.Ὅμως ἐπιμένω, γιατὶ πιστεύω ὅτι τὰ ὅσα λέγονται μέσῳ τῶν κινητῶν εἶναι περιττά, ἂν ὄχι καὶ ἐπιβλαβῆ. Λίγες εἶναι οἱ περιπτώσεις ὅπου ἔχουν κάποια ἀξία καὶ διευκολύνουν τὴ ζωή τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ γι᾽ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις εἶναι τὸ σταθερὸ τηλέφωνο τοῦ σπιτιοῦ, τοῦ γραφείου, τῆς πλατείας κ.λπ.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

O Όσιος Παμβώ


ΞΕΚΙΝΗΣΕ κάποτε να πάη να επισκεφθή τους ασκητάς της Νιτρίας ο Πατριάρχης της Αλεξανδρείας Θεόφιλος. Στο δρόμο του συνάντησε ένα γέροντα Ασκητή. 
- Τί κέρδισες, Αββά ζώντας σ’ αυτή τη μοναξιά; ρώτησε ο Πατριάρχης.
 
- Γνώρισα καλά τον εαυτό μου, αποκρίθηκε ο Γέροντας, κι έμαθα να τον μέμφωμαι.
 
Μεγαλύτερο κέρδος απ’ αυτό είναι αδύνατο ν’ αποκτήση στη ζωή του ο άνθρωπος, παραδέχτηκε ο Πατριάρχης.
 
Σαν έφθασε στη σκήτη, βγήκαν οι Πατέρες να τον υποδεχτούν κι ο καθένας έβρισκε κάποιο καλό λόγο να του ειπή. Μόνο ο Όσιος Παμβώ στεκόταν παράμερα αμίλητος.
 
- Δεν θα πης κι εσύ τίποτε στον Πατριάρχη για να τον ωφελήσης; τον ρώτησαν οι Γέροντες.
 
- Αν δεν ωφεληθή από τη σιωπή μου, Αδελφοί, ούτε ο λόγος μου πρόκειται να τον ωφελήση, αποκρίθηκε ο σοφός Πατήρ.
 

Επαναλαμβάνουμε: Θλιβερά διαπίστωσις!

Ύστερα από τόσα χρόνια φαίνεται καθαρά ότι σκοπός της αντιοικουμενιστικής προσπάθειας Κληρικών και Μοναχών είναι η καθησύχαση των πιστών, για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και  η υπόσχεση ότι εγγυόνται την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι’ αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της. Όμως οι βαρείς λύκοι, των αιρέσεων, και, μάλιστα, της λοιμώδους νόσου της οικουμενιστικής παναιρέσεως, δεν εξορκίζονται με έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων -ανιαρό και ανίερο-, ο οποίος χαρτοπόλεμος, κάθε φορά, πληροφορεί το ποίμνιο, απλώς, τι είναι η αίρεσις και ποια καταστροφικά αποτελέσματα προκαλεί στην ζωή της Εκκλησίας! 
Μέχρι σήμερα, έχει κυκλοφορήσει μεγάλος αριθμός τέτοιων κειμένων, από την ηγουμενική διοίκηση του Αγίου Όρους, από γνωστή ομάδα κληρικών και μοναχών, αλλά και από άλλες αντιοικουμενιστικές προσπάθειες. Έχει χυθεί πολύ μελάνι και έχει ξοδευθεί πολύ χαρτί, για τα ίδια θέματα, το ίδιο μοτίβο, το δήθεν «μαχητικό», χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα εις βάρος των εκκλησιαστικών οικουμενιστών. Ο Οικουμενισμός προχωρεί στον χώρο της Εκκλησίας και συνεχώς ισχυροποιείται, επειδή ακριβώς δεν θίγονται οι ορθόδοξοι οικουμενιστές, αφού δεν αποκαλύπτονται τα ονόματά τους.
Γι’ αυτό και δεν ανησυχούν και είναι σίγουροι ότι θα κερδίσουν τους στόχους τους, χάρη στη αντιοικουμενιστική ανημποριά να αγωνισθεί θεοφιλώς με το πνεύμα της θυσιαστικής σταυρώσιμης μαρτυρίας. Ο αντιοικουμενιστικός αυτός αγώνας δεν γίνεται με τούς όρους και τις απαιτήσεις του Ταμείου των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας, αλλά και της αγιοπνευματικής πατερικής παραδόσεως του μαρτυρίου αίματος και ψυχής, με το οποίο, και μόνον, οι θείοι Πατέρες, ως δούλοι γνησιώτατοι Χριστού, «όλην συλλεξάμενοι ποιμαντικήν επιστήμην και θυμόν ιερόν κινήσαντες, τους βαρείς εξεδίωξαν και λοιμώδεις λύκους των αιρέσεων, εκσφενδονήσαντες αυτούς, με την σφενδόνα του πνεύματος, έξω του της Εκκλησίας πληρώματος», κατά τον υμνογράφον της Εκκλησίας! Δυστυχώς η αντιοικουμενιστική προσπάθεια περιορίζεται στα όρια της ασφαλείας, ώστε να μείνουν ανέγγιχτοι από συνέπειες δυσάρεστες οι εις αυτήν μετέχοντες….

Μην ξεχνάμε την Αγ. Γραφή...

Εβραίους 12: 4-8

Δεν αντισταθήκατε ακόμη αγωνιζόμενοι σκληρά εναντίον της αμαρτίας, ώστε να χύσετε και αυτό το αίμα σας. Και εν τούτοις εξεχάσατε την παρηγορίαν και προτροπήν, την οποίαν μας κάμνει ο Θεός, όταν συνομιλή μαζή μας σαν προς παιδιά του· “παιδί μου, μη αμελής και μη αδιαφορής δια την παιδαγωγίαν, που έστω και δια μέσου θλίψεων, σου κάμνει ο Κυριος και μη παραλύης και αποθαρρύνεσαι, όταν ελέγχεσαι από αυτόν. Διότι εκείνον που αγαπά ο Κυριος, τον παιδαγωγεί και τον μορφώνει δια μέσου των θλίψεων· μαστιγώνει δε με ταλαιπωρίες κάθε υιόν, τον οποίον δέχεται κοντά του ως ιδικόν του”. Εάν δείχνετε υπομονήν και δέχεσθε την παιδαγωγίαν αυτήν του Κυρίου, ας έχετε υπ' όψιν σας, ότι ο Θεός συμπεριφέρεται προς σας, σαν προς παιδιά του. Διότι, υπάρχει κανένας υιός, τον οποίον δεν παιδαγωγεί με πολλούς τρόπους ο πατέρας; Εάν όμως μένετε χωρίς αυτήν την παιδαγωγίαν, εις την οποίαν έλαβαν μέρος και την εγεύθησαν όλα τα αληθινά παιδιά του Θεού, τότε δεν είσθε γνήσια παιδιά του Θεού, αλλά νόθα. 





Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


Υπάρχει διέξοδος από τας αναριθμήτους αυτάς ουμανιστικάς κολάσεις; Υπάρχει ανάστασις εξ αυτών των αναριθμήτων ευρωπαϊκών τάφων; Υπάρχει φάρμακον δι’ αυτάς τας αναριθμήτους θανατηφόρους νόσους; — Υπάρχει, βεβαίως υπάρχει: η μετάνοια. Αυτή είναι το αιώνιον μήνυμα του Ευαγγελίου του Θεανθρώπου: «Μετάνοια εις επίγνωσιν αληθείας» (2 Τιμ. 2,25). Άλλως δεν δύναται κανείς να πιστεύη εις το πανσωστικόν Ευαγγέλιον του Θεανθρώπου: «Μετανοείτε και πιστεύετε εν τω Ευαγγελίω (Μαρκ. 1, 15). Η μετάνοια ενώπιον του Θεανθρώπου είναι το μόνον φάρμακον κατά της αμαρτίας. το μοναδικόν φάρμακον δια πάσαν αμαρτίαν, ακόμη και δια την παναμαρτίαν. Αναμφιβόλως δε, η μετάνοια είναι το φάρμακον και δι’ αυτήν την «παναμαρτίαν» του παπισμού, την περιεχομένην εις το αλαζονικόν δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα, αλλά και δια κάθε αμαρτίαν του κάθε ουμανισμού ιδιαιτέρως και όλων των ουμανισμών μαζί. Ναι, ναι, ναι: από την προσφιλή του παναμαρτίαν του «αλαθήτου» ο ευρωπαίος «αλάθητος» άνθρωπος, ο ευρωπαίος ουμανιστικός άνθρωπος, δύναται να σωθή μόνον δια της ολοκαρδίου και τα πάντα μεταμορφούσης μετανοίας ενώπιον του θαυμαστού και πανευσπλάγχνου και παναγάθου Κυρίου Ιησού Χριστού, του Θεανθρώπου, του μόνου όντως Σωτήρος του ανθρωπίνου γένους από κάθε αμαρτίαν, από κάθε κακόν, από κάθε κόλασιν, από κάθε διάβολον, από κάθε ουμανιστικόν ορθολογισμόν, και γενικώς από όλας τας αμαρτίας, τας οποίας η ανθρωπίνη φαντασία δύναται να επινοήση.

Συνεχίζεται.  

«Ανάβλεψον. Η πίστις σου σέσωκέ σε. Και παραχρήμα ανέβλεψε»


ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΙΔ΄ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. ιη’ 35-43)                                                                         (Εφεσ. Ε΄8-19)

Πίστεως ευλογημένη ανάβαση

Βαθύτερα είναι τα μηνύματα που εκπέμπου οι θαυματουργικές ενέργειες του Κυρίου μας, με αποδέκτες και τους ανθρώπους της δικής μας εποχής. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αναφέρεται συγκεκριμένα στο θαύμα της θεραπείας του τυφλού στην Ιεριχώ.  Ο τυφλός διέθετε πίστη, η ρίζα της οποίας όμως δεν στηριζόταν και τόσο σε μια ψυχρή λογική, αλλά στο γόνιμο έδαφος της καρδιάς του.
Η τύφλωση τού στερούσε τις χαρές που προσφέρει η σωματική θέα των πραγμάτων, τις ομορφιές της φύσεως, τις εικόνες των προσώπων και την όψη των γεγονότων. Δεν είδε ποτέ τίποτε, ούτε ακόμα το Πρόσωπο του Χριστού. Η πίστη του όμως δεν κινείτο σε αμφιταλαντεύσεις και αμφιβολίες. Ήταν γνήσια και αυθεντική. Εκδήλωσε την πίστη, για την οποία αργότερα έγραψε ο απόστολος Παύλος ότι είναι «πραγμάτων έλεγχος ού βλεπομένων», δηλαδή παραδοχή πραγμάτων που δεν βλέπονται σωματικά από τον άνθρωπο.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Aerial viewing of Greece (Full HD)--Η Ελλάδα από ψηλά .

Ευχαριστούμε τον αδελφό μας Δημήτριο από την Γερμανία που μας το έστειλε!

Ενδεικτικά τα μέρη που φαίνονται στο βίντεο είναι:

Όλυμπος, Αθήνα, Πειραιάς, "Υψηλή Γέφυρα" (κρεμαστή) της Χαλκίδας, Φάρος Ρέπι - Σκιάθου (μάλλον), Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, Αιγαίο, Κυκλάδες, Μύκονος, Ο Φάρος Αρμενιστής - Μυκόνου, Δήλος, Νάξος (Η Πορτάρα, η μαρμάρινη πύλη στη νησίδα Παλάτια), Χαλκί Νάξου, Αμοργός - Η Παναγία Χοζοβιώτισσα, Αντίπαρος, Σίφνος, Πάρος, Κρατήρας Σαντορίνης, Νέα Καμένη, Αμμούδι (Σαντορίνης), Σαντορίνη, Ηφαιστειογενές έδαφος - Θηρασία, Χώρα Θήρας, Κνωσός, Κρήτη, Ρόδος, Λίνδος Ρόδου, Λέσβος, Μυτιλήνη - Η Παναγία της Πέτρας, Γενοβέζικο Φρούριο Μήθυμνας, Θράκη, Άλογα στο ποτάμι του Αξιού, Καβάλα, Αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων, Χερσόνησος όρους Άθως (Άγιο Όρος), Θεσσαλονίκη, Καταρράκτες Έδεσσας, Λίμνη Πρέσπα, Φαράγγι του Βίκου, Γέφυρα στην τεχνητή λίμνη του Αλιάκμονα, Λίμνη Ιωαννίνων, Μετέωρα, Διώρυγα της Κορίνθου, Οδοντωτός στο φαράγγι του Βουραϊκού, Μονεμβασιά, Πύλος, Νιόκαστρο Πύλου, Μπούρτζι Μεθώνης, Σπαρτιάτικο φρούριο Σφακτηρίας, Ναός της Αφαίας στην Αίγινα, Μυκήνες, Θέατρο της Επιδαύρου, Αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας, Ζάκυνθος, Ναυάγιο στη Ζάκυνθο, Μοναστήρι της Παναγίας της Βλαχέρνας - Κέρκυρα, Δελφοί, Ακρόπολη - Αθήνα, Ξωκλήσι και θάλασσα...!

Η μουσική είναι από τους Βαγγέλη Παπαθανασίου, Σταύρο Ξαρχάκο, Γιάννη Μαρκόπουλο, Ευανθία Ρεμπούτσικα και Κυριάκο Καλαϊτζίδη.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος συνήλθε σήμερα στην τακτική του συνεδρία και ομοφώνως αποφάσισε:


Αθήνα, 28-11-2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ



1) Να εκφράσει δια υπομνήματος στην Ιερά Σύνοδο την δυσαρέσκειά του και τον προβληματισμό του για τον Κανονισμό αξιολόγησης των Κληρικών, που εγκρίθηκε από την Ιερά Σύνοδο και την Πολιτεία, χωρίς να ληφθεί υπ’ όψιν η γνώμη του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος, που εκπροσωπεί το σύνολο του Εφημεριακού Ιερού κλήρου.

2) Να στείλει υπόμνημα προς την Ιερά Σύνοδο, δια του οποίου θα εκφράζεται η ανησυχία, αλλά και απορία των μελών του Δ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε, για τις πληροφορίες περί παράνομου πλουτισμού κληρικών και που σε ημέρες δύσκολες για την πατρίδα μας σκανδαλίζει τους πάντες, και θα ζητά την άμεση και ταχύτατη αντιμετώπιση του θέματος υπό της Ιεράς Συνόδου.

3) Να διερευνηθεί το νομικό πλαίσιο που διέπει τη σχέση των περιοδικών «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» και «ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ» με τη μισθοδοσία των κληρικών και αναλόγως να προβεί σε συγκεκριμένα υπομνήματα για τον τρόπο αποστολής των ως άνω περιοδικών προς τους εφημερίους.

4) Οσάκις σε τηλεοπτικές εκπομπές γίνεται αναφορά σε πρόσωπα του Δ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε. από διαφόρους παράγοντες κληρικούς και λαϊκούς, οι τηλεοπτικοί σταθμοί να ζητούν και τη θέση του Δ.Σ. του Ι.Σ.Κ.Ε., όπως άλλωστε προβλέπει η δημοσιογραφική δεοντολογία.

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ Ι.Σ.Κ.Ε.

http://iersynklellados.blogspot.gr/2012/11/28-11-2012.html

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ


+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης



Το όνομα προφήτης εις την Παύλειον χρήσιν σημαίνει αυτόν, ο οποίος είδε τον ίδιον Κύριον της Δόξης, ως οι προφήται της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτό είναι το κλειδί - παράγων εις την εμπειρίαν του χαρίσματος της προφητείας και αποτελεί το κέντρον της λατρείας και σπουδής της Παυλείου συναθροίσεως των χαρισματούχων. Η Αγία Γραφή, την οποίαν εχρησιμοποίουν, είναι η Παλαιά Διαθήκη, εις την οποίαν με μάρτυρα την ιδικήν των εμπειρίαν των γλωσσών, έβλεπεν τον Χριστόν παντού εντός του βίου των προφητών, ως τον Κύριον και Άγγελον της Δόξης. Εάν εδιάβαζον την Παλαιάν Διαθήκην με τας προϋποθέσεις του Αυγουστίνου και των θεολογικών του απογόνων, δεν θα υπήρχον ποτέ ούτε Αρειανοί και Ευνομιανοί, ούτε ιστορικαί Οικουμενικαί Σύνοδοι, όχι, διότι δεν θα υπήρχον αιρετικοί, αλλά, διότι δεν θα υπήρχον ούτε Αρειανοί, Ευνομιανοί και φυσικά ούτε Ορθόδοξοι. Το να θεολογή κανείς περί ενός αφηρημένου μονοθεϊσμού που νομίζει κανείς ότι ευρίσκει εις την Παλαιάν Διαθήκην, ή περί μιας φιλοσοφικής ιδέας του Θεού, είναι ωσάν να κάμη αστρονομίαν κάποιος με την φαντασίαν του αντί με τα τηλεσκόπια υπό την καθοδήγησιν των ειδικών. Εξ αυτής της απόψεως οι Αρειανοί και Ευνομιανοί ανήκον εις την πατερικήν και βιβλικήν παράδοσιν της εμπειρικής θεολογίας, ενώ ο Αυγουστίνος περιεπλανάτο εις το πεδίον του νεοπλατωνικού μυστικισμού και του αφηρημένου μονοθεϊσμού.

Συνεχίζεται.

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου:


«Δι’ αυτό, αφού αποθέσετε το ψεύδος, λέγετε την αλήθεια ο καθένας σας με τον πλησίον του, διότι είμεθα μεταξύ μας μέλη ο ένας του άλλου. 
Οργίζεσθε, αλλά μη αμαρτάνετε. Εάν δε συμβεί να παροργισθείτε μεταξύ σας,
 
να συμφιλιώνεστε προτού σας προφθάσει η δύσις του ηλίου. Μη δίδετε τόπον εις τον διάβολον».
 


Αφού μίλησε δια τον παλαιόν άνθρωπο γενικώς, εις την συνέχεια περιγράφει αυτόν και εις τας λεπτομέρειας. Διότι αυτή η διδασκαλία είναι πιο κατανοητή, όταν διδασκώμεθα και τα επί μέρους. Και διότι λέγει «Δι’ αυτό αφού αποθέσετε το ψεύδος»; Ποίον ψεύδος; Μήπως εννοεί τα είδωλα; Καθόλου. Και αυτά βέβαια είναι ψεύδος, αλλά εδώ δεν αναφέρεται εις αυτά, διότι δεν υπάρχει τίποτε το κοινό προς αυτά, αλλά εννοεί το ψεύδος που λέγουμε ο ένας εις τον άλλον, δηλαδή το απατηλών και ύπουλο ψεύδος. «Να λέγετε την αλήθεια ο καθένας σας με τον πλησίον του». Εις την συνέχεια λέγει και αυτό που προκαλεί περισσότερη εντροπή. 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more