Λόγος Αγίου Μαξίμου Ομολογητού -- Γιατί ὁ Θεὸς ἔγινε ῎Ανθρωπος;

«Τοῦτό ἐστι τὸ μακάριον,δι᾿ ὃ τὰ πάντα συνέστησαν τέλος.᾿Αλλὰ μὲ τὸ πολύτιμο αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ θυσιάστηκε σὰν ἀμνὸς ἄμωμος καὶ ἄσπιλος, κι ἦταν βέβαια προορισμένος πρὶν ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου, ἀλλὰ φανερώθηκε γιὰ χάρη μας αὐτὰ τὰ τελευταῖα χρόνια»1. Προορισμένος ἀπὸ ποιόν;
Ἀπόκριση
Τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ ὁ λόγος τῆς Γραφῆς τὸ ὀνόμασε Χριστὸ καὶ τὸ βεβαιώνει μὲ σαφήνεια ὁ μέγας ᾿Απόστολος λέγοντας, «τὸ μυστικὸ σχέδιο, ποὺ ἦταν κρυμμένο ἀπὸ ὅλες τὶς γενεές, φανερώθηκε τώρα»2, ἐννοώντας δηλαδὴ ὡς τὸν Χριστό, τὸ μυστικὸ σχέδιο μὲ τὸν Χριστό. Αὐτὸ εἶναι ὁλοφάνερα ἡ ἄρρητη καὶ ἀκατάληπτη ὑποστασιακὴ ἕνωση τῆς θεότητας καὶ τῆς ἀνθρωπότητας, ποὺ ὁδηγεῖ σὲ ταυτότητα πλήρη τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὴ θεότητα ἐξαιτίας τῆς ὑπόστασης καί, κάνοντας μία τὴν ὑπόσταση τὴ σύνθετη ἀπὸ τὰ δύο, χωρὶς ἡ φυσικὴ διαφορὰ τῆς οὐσίας τους νὰ προκαλέσει σ᾿ αὐτὴν καμμιὰ μείωση σὲ ὁτιδήποτε.

Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί --- Orthodox Hymns


Τη ΚΓ΄ (23η) Δεκεμβρίου, μνήμη των Αγίων ΔΕΚΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ των εν τη Κρήτη μαρτυρησάντων.

Θαυμαστή και αξιέπαινος είναι η περιβόητος Κρήτη, δια τε το κάλλος και το μέγεθος αυτής, δια τα τείχη και τους λιμένας της, δια την κράσιν και υγείαν του κλίματός της, ως και την αφθονίαν και πλουσιότητα των καρπών της, αλλ΄ ημείς θέλομεν διηγηθή την αληθινήν της αξίαν και ωραιότητα, τον χορόν, λέγω, των θείων Μαρτύρων, τους Δέκα του Χριστού στεφανίτας, οι οποίοι από αυτήν εγεννήθησαν και εις αυτήν υπέρ Χριστού γενναίως εμαρτύρησαν, καθώς θέλει το φανερώσει ο λόγος. Όταν εβασίλευσεν εις την Ρώμην ο ασεβέστατος Δέκιος, εν έτει σν΄ (250) κατέστησεν ανθύπατον εις την Κρήτην άλλον τινά Δέκιον ομώνυμόν του και ομότροπον, όστις ευθύς ως έφθασεν εις την Κρήτην ήρχισε να βασανίζη ανηλεώς και πολυτρόπως τους Χριστιανούς, είτα δε και πικρώς να τους θανατώνη.

Δέν εἶναι στήν δικαιοδοσίαν μας ν' ἀποφασίζουμε πότε καί ἀπό ποιόν «ἔφυγεν ἡ Χάρις». -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Αν. Καθηγητού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Βλέπω καί μάλιστα πεντακάθαρα τίς αἱρετικές δηλώσεις, τίς ἑνώσεις μέ Μονοφυσίτας (1990) καί Παπικούς (1965, 1993) κ.λπ. πού ἔχουν κάνει οἱ Οἰκουμενισταί. Αὐτές, ὅμως, εἶναι πράξεις πού ἔχουν κάνει οἱ ὑψηλόβαθμοι «πατριάρχαι», οἱ ὁποῖες ὅμως δέν ἔχουν περάσει εἰς ὅλους τούς ἐπισκόπους, οὔτε εἰς τούς ἱερεῖς, καί βεβαίως οὔτε εἰς τούς λαϊκούς, ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ὁποίων τίς ἀγνοεῖ παντελῶς καί πιστεύουν βαθειά ὅτι εἶναι ὀρθοδοξώτατοι! Εἰς τούς Ναούς των δέν κηρύττονται τά αἱρετικά δόγματα τῶν Μονοφυσιτῶν καί τῶν Παπικῶν, δέν ἑορτάζονται οἱ ἑορτές των, οὔτε οἱ «ἅγιοί» των. Ἀκόμη κι ἐμεῖς οἱ «ψαγμένοι» μόλις τό 2006 μάθαμε ἀπό τό βιβλίον τοῦ Δικηγόρου-Θεολόγου κ. Ἀθ. Σακαρέλλου ὅτι τό 1965 ἔγινεν «ἄρσις τῆς ἀκοινωνησίας» καί ὄχι ἁπλῶς «ἄρσις τῶν ἀναθεμάτων».
------------------------------
Ελλας ορθοδοξων είπε...

Φυσικά δεν είναι υποχρεωτική η Αποτείχιση όπως και καμία άλλη εντολή του θεού. Γι αυτό λέει ο κύριος. «ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει» (Ματθ., 12:30). Αποτείχιση η μόνη οδός σωτηρίας.
---------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
@ 23 Δεκεμβρίου 2019 - 12:56 μ.μ.: «Η αποτείχιση όμως είναι προαιρετική για την σωτηρία!!!»

Πῶς εἶναι προαιρετική ὅταν οἱ ἐν γνώσει κοινωνοῦντες μέ αἱρετικούς χαρακτηρίζονται ἀπό τούς Ἁγίους «ἐχθροί τοῦ Θεοῦ» καί ἀναθεματίζονται;

«Ἐχθρούς γάρ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας, μεγάλῃ καί πολλῇ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο» (Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου,P.G. 99, σ. 1049), «τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει τοῖς ὑβρίζουσι καί ἀτιμάζουσι τάς σεπτάς Εἰκόνας, Ἀνάθεμα γ´» (Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας, Τριώδιον, Ἐκδ. Φῶς, σελ. 161).

Καλούμεθα οι πάντες εις εγρήγορση

Βιώνουμε συνεχώς την παναίρεση του Οικουμενισμού, δηλαδή της αλλοτρίωσης με ένα λόγο του Ορθόδοξου ήθους, της απεμπόλησης των Χριστιανικών Παραδόσεων και διδασκαλιών, της νοθείας των Ιερών Δογμάτων, θεσμών και Κανόνων της Ορθοδοξίας, υπό των οικουμενιστικών ετεροδιδασκαλιών και των Φράγκικων ηθών και εθίμων. Όθεν καλούμεθα οι πάντες εις εγρήγορση, δεδομένης της κοσμικής υπεροπλίας και των δολίων διπλωματικών τρόπων με τους οποίους κινούνται και δρουν οι σκοτεινές οικουμενιστικές δυνάμεις, που επιδιώκουν την δια παντός τρόπου υποταγή και άλωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ὁ μολυσμὸς τοῦ Ὀρθοδόξου θυσιαστηρίου ἀπὸ τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς. -- Γράφει ο π. Νικόλαος Δημαράς

Ὅποιος μνημονεύει τὸν κηρύσσοντα αἵρεσιν ἐπίσκοπον, κοινωνεῖ μὲ τὴν αἵρεσίν του καὶ μολύνεται ἀπὸ τὴν αἵρεσιν, ὄχι μόνον ἂν εἶναι ἱερεὺς ἀλλὰ καὶ τὸ ποίμνιον πού τὸν ἀκολουθεῖ κι αὐτό μολύνεται.

Γι αὐτὸ ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς γράφει:
«Ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας, ὅλες οἱ Θεῖες Γραφὲς μᾶς προτρέπουν νὰ φεύγουμε τοὺς ἐτερόφρονας καὶ νὰ μὴν ἔχουμε κοινωνία μὲ αὐτοὺς”. (P.G. 99, 1049Α).
-----------------------------
Ελλας ορθοδοξων είπε...
Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης.

«Τὸ γὰρ κοινωνεῖν παρὰ αἱρετικοῦ ἢ προφανοῦς διαβεβλημένου κατὰ τὸν βίον, ἀλλοτριοῖ Θεοῦ, καὶ προσοικειοῖ τῷ διαβόλῳ. …Πλὴν ὅτι μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν, κἂν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων» (Ἐπιστολὴ 553. Πρὸς τὴν σπαθαρέαν, ἧς τὸ ὄνομα Μαχαρᾶ, Φατοῦρος σελ. 846, στιχ. 16, P.G. 99, 1668C).

Σήμερα δεν υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας έτοιμοι να δώσουμε τη μαρτυρία της πίστεώς μας, και πολύ περισσότερο να υποστούμε κάποια θυσία για χάρι της.

Κάποτε ο Κύριός μας, απέστειλε στον κόσμο τους μαθητές Του να γίνουν «μάρτυρές» Του. Τους ανέθεσε την ιεραποστολή να φέρουν στους ανθρώπους το μήνυμα της ελπίδας και της σωτηρίας. Και αυτοί ανταπεκρίθηκαν. Με λόγια και έργα, με θυσίες και προσφορές, με κινδύνους και διωγμούς. Τους περιφρόνησαν οι άνθρωποι, όταν δεν τους εδίωκαν. Και τους εθανάτωσαν, όταν δεν τους εφίμωναν. Και αργότερα, μετά τους αγίους Αποστόλους, οι άγιοι Μάρτυρες, οι Όσιοι, οι Πατέρες, ο χορός των αγωνιστών έδωσαν την μαρτυρία τους. Εφώτισαν τον κόσμο, έμειναν ασυμβίβαστοι με την αμαρτία, ελεγκτικοί της κακίας, ασίγαστοι κήρυκες της αρετής. Και παρέδωσαν στην Εκκλησία αθάνατα πρότυπα μαρτυρικής μαρτυρίας. Μας άφησαν μια βαρειά κληρονομιά. Στην εποχή μας όμως οι χριστιανοί φαινόμαστε να έχουμε λησμονήσει αυτό το χρέος. Μένουμε ικανοποιημένοι με μια ατομική ευσέβεια, απονευρωμένη και αδάπανη. Δεν μας κοστίζει σε τίποτε η πίστη μας. ούτε και είμαστε πρόθυμοι να διακινδυνεύσουμε την προσωπική μας ευτυχία για χάριν του Χριστού.

Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο -- Ἅγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Κατὰ τὴν ἡμέραν τῶν Χριστουγέννων ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο ( Ἰωάν. 1, 14). Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη καὶ ἡ μεγαλυτέρα χαρμόσυνος ἀγγελία, τὸ πιὸ μεγάλο «εὐαγγέλιον», ποὺ ἦτο δυνατὸν νὰ δώσῃ ὁ Θεὸς εἰς τὸν ἄνθρωπον καὶ ὁ οὐρανὸς εἰς τὴν γῆν. Ἐὰν θέλετε, ὁλόκληρον τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς ἀποτελεῖται ἀπὸ τέσσαρες λέξεις: «ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο». Ἔξω ἀπὸ αὐτὸ καὶ χωρὶς αὐτό, ἄλλος εὐαγγελισμὸς δὲν ὑπάρχει διὰ τὸν ἄνθρωπον, οὔτε εἰς αὐτὸν οὔτε εἰς τὸν ἄλλον κόσμον.
Ἐδῶ εὑρίσκεται κάθε τί, τὸ ὁποῖον εἶναι αἰωνίως ἀναγκαῖον διὰ τὴν ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν εἰς ὅλους τοὺς κόσμους. Μοναδικὸν χαρμόσυνον μήνυμα διὰ τὴν ὕλην εἰς ὅλας τὰς μορφάς της. Ἀπὸ τὴν πλέον σκληρὰν καὶ πυκνὴν ὕλην τοῦ ἀδάμαντος, μέχρι τὴν πλέον λεπτὴν καὶ ἀφανὴ τοῦ ἠλεκτρονίου καὶ φωτονίου. «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο».
----------------------------------

Ανώνυμος είπε...
Είναι λίγο πράγμα να σαρκώνεται η θεότητα; Να μετέχει και να κοινωνεί η αφθαρσία, η πηγή όλων των υπέροχων κι απερίγραπτων σε κάλλος αγαθών, και η μακαριότητα με τη φθορά, το πόνο και τη θλίψη; Κι όμως το έκανε ο Θεός! Εμείς δε το έχουμε καταλάβει ούτε συνειδητοποιήσει το μέγεθος της κίνησης αυτής του Θεού προς το χοϊκό δημιούργημά του! Κολλάμε σα βεντούζες στο χώμα από το οποίο φτιαχτήκαμε, η ύλη μας ελκύει όπως το όμοιο με το όμοιο συμφωνεί. ΄Έλα όμως που εμείς διαφέρουμε και σ΄αυτό, είμαστε χώμα και ύλη αλλά είμαστε και ψυχή ζώσα και πνεύμα, στεκόμαστε στο μεταίχμιο μεταξύ των δύο, ύλη και πνεύμα, κι αντιμάχονται με έχθρα που κυριολεκτικά μας συνθλίβει αν δεν έχουμε συμπαραστάτη και βοηθό τον ενσαρκωμένο Θεό Λόγο να μας ανοίγει Εκείνος το δρόμο, να μας δίνει λύσεις, και να μας οδηγεί.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ -- Aθωνικά άνθη

Εξακολουθεί να υφίσταται έως σήμερον, και θα υφίσταται έως της συντελείας του κόσμου, αντιλογία περί την ενσάρκωσιν του Θεού, ο Γλυκύτατος Ιησούς να αποτελή «σημείον αντιλεγόμενον» και να «κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών». Η αποδοχή του δόγματος της υπερφυσικής Αποκαλύψεως του Θεού προϋποθέτει απλότητα καρδίας, ταπείνωσιν διαλογισμών και αγάπην ψυχής. Χωρίς την θυσίαν της ανθρωπίνης σοφίας μας και χωρίς εφέσεις ψυχής δι’  υψηλοτέραν της γηίνης πραγματικότητα, είναι αδύνατον να πιστεύσωμεν εις άγγελμα ευρισκόμενον πέραν της σφαίρας των εμπειριών και της σκέψεως.