Η απάντηση αφορά σέ σχόλιο Ανωνύμου : https://orthodox-voice.blogspot.com/2023/02/blog-post_88.html

Αυτά γράφεις π. Δημήτριε χωρίς νά καταλαβαίνεις ότι γίνεσαι, ακούσια, φορέας τού filioque (: εκ τού πατρός καί εκ του υιού εκπόρευση αγ. πνεύματος), συναφώς δέ, στήν ουνία καί στήν απόρριψη κτιστών καί ακτίστων ενεργειών τού Θεού. Διχάζεις τήν ποίηση / πλάση καί αφήνεις αιωρούμενο (: εκτός ουσίας τής αγίας Τριάδος) τό πανάγιον Πνεύμα τής ζώσης ψυχής τού ανθρώπου. Η δυαρχία πατρός καί υιού (φιλιόκβε) αναιρεί τήν θεότητα, τό ενικόν τής Τριάδος : Είς (ένας) θεός, μία θεότης, κραυγάζει ο Μέγας Αθανάσιος, όχι δύο καί τρείς, συμπληρώνω.

Τί ήταν αυτό, που είχαν τά προ-Αδαμιαία ζώα - άνθρωποι; Ήταν άνθρωποι πλασθέντες κατ΄εικόνα καί ομοίωση ή δέν ήταν ; Άν δέν ήταν ο θεός έκανε λάθος στήν πρώτη φάση. Δέν έκανε λάθος, δέν έκανε καί τούς προ-Αδαμιαίους. Διότι, αλίμονο σέ όσους ασπάζονται τήν "διφασική" ποίηση χωρίς πνεύμα (πρώτη φάση) καί πλάση μέ πνεύμα (δεύτερη φάση). Καί πάντως, νά είναι η ψυχή ζώσα στήν πρώτη φάση ! Δέν διχάζονται, δέν επιμερίζονται αυτά προκειμένου τού ανθρώπου. Εκτός άν δεχθούμε τό «Νοῦς γάρ ἀποστάς τοῦ Θεοῦ, ἤ κτηνώδης γίνεται ἤ δαιμονιώδης.» τού αγίου Γρηγορίου Παλαμά. Βεβαίως, μπορεί ο ΄Αδης νά βασιλεύει εκείνων, π. Δημήτριε, που συμμερίζονται τών γένος τών προ-Αδαμιαίων βροτών, αλλά δέν αιωνίζει.  

                     

Ο άνθρωπος-έμψυχη ζώσα υπόσταση, έχασε μέ τό προπατορικό αμάρτημα τό αρχαίο κάλλος καί αυτό είναι τό υπαρξιακό του πρόβλημα. Αυτό αναζητά, διότι ποτέ δέν ψάχνεις νά βρείς κάτι, που δέν είχες ποτέ. Η μία Αγία Τριάς, η μία θεότης, ο ένας Θεός, είναι Τριάδα ομοούσιος καί αχώριστος. Αυτό είχαμε, εξηγώ, τήν δυνατότητα νά γίνουμε : κατ΄ εικόνα (Εικόνος) καί καθ΄ ομοίωση. Τό ΄αχώριστος΄ τής ομοουσίου Τριάδος σημαίνει αδιαίρετος καί ασύνθετος. Εσύ πώς τολμάς καί λέγεις : πρώτα η ποίηση (εικόνα), μετά η πλάση (ομοίωση) μέ συνοδό τό εμφύσημα πνεύματος ; Αυτά συμβαίνουν ταυτόχρονα μέ τό «26 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν» (Γένεσις α΄), συμπληρωματικό δέ καί άμα ερμηνευτικό, είναι τό Γένεσις β΄. Τό οποίο διακρίνει ψυχή ψυχών εκ τού ύδατος καί τήν εκ τής γής. Ο άνθρωπος όμως ποιείται, πλάθεται, έρχεται εις ψυχήν ζώσαν από τό ύδωρ, από τό χώμα καί από τό πνεύμα. Παρένθεση, τό ύδωρ βρίσκεται στό κατά Ιωάννην θ΄, όσον δέ αφορά στήν επίκληση ονομάτων εκκλησιαστικών πατέρων, πρός επικύρωση τών γραφομένων μας, άν κάποιος μπορέσει νά συγκρατήσει τούς 20 καί πλέον Τόμους τής Πατρολογίας MIGNE, έχει καλώς. Ο γράφων θεωρεί προσφορότερη τήν Φιλοκαλία τών 5 Τόμων. Εκεί εντοπίζεται η συμφωνία πατέρων (consensus patrum) : Στήν συμφωνία τής Αγίας Γραφής

- Ιωάννου θ΄«6 ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσεν χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ 7 καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων.».

Ταύτα συγκεφαλαιώνει η εκτός αμαρτίας παρουσία τού εν ανθρώποις φανέντος Κυρίου καί Θεού ημών Χριστού Ιησού. Ένα πρόσωπο, μία υπόσταση - θεία καί ανθρώπινη φύση, εν μιά τή ουσία εξ άκρας συλλήψεως.  Μυστήριο απροσπέλαστο στήν πεπερασμένη ανθρώπινη νόηση. Παρένθεση καί τέλος, ο σίελος περιέχει ύδωρ. Όποιος αναζητά τήν γενεαλογία του, καλύτερα νά διαβάσει τό κατά Ματθαίον α΄ καί τό κατά Ιωάννην α΄ Κεφάλαιο.

1.Υστερόγραφο. Δέν θά σέ ακολουθήσω στό Ιστολόγιο, που γράφεις. Είμαι απαγορευμένη γραφή γιά σένα.
2. Υστερόγραφο. Καί ένας άλλος, φίλος παρέας που είχα, μέ εγκατέλειψε. Έλυσε τήν απορία μου λέγοντας : «Μέ αυτά που λές, εμείς δέν έχουμε τί νά πούμε». Έχασα καί τήν παρέα.