π. Νικόλαος Δημαράς:
Ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας, μὲ βάση τὴν ἐκτεταμένη
ἔρευνα καὶ τὸ μνημειῶδες κείμενο τῆς ἑνώσεως εἶναι, ὅτι δὲν ἀναγνωρίζουμε ἱερωσύνη
στοὺς αἱρετικούς.
Σὲ τουλάχιστον δέκα συνεχόμενα ἑπόμενα τεύχη, ἀπὸ τὸ 2004 ἤδη καὶ μετά, ἐξήγησα, ὅτι συντάσσομαι μὲ τὴν θέση τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (στήν ἑρμηνεία του στὸν 68ο Ἀποστολικὸ Κανόνα), ὅτι οἱ Εἰκονομάχοι -(καὶ ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ γενικὰ)- καὶ πρὸ Συνοδικῆς Διαγνώμης ἦσαν ἐκτὸς Ἐκκλησίας, καὶ κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ χειροτονηθοῦν, ὅπως ἔχω δημοσιεύσει ἐπανειλημμένως σὲ ὅλες τὶς δημοσιεύσεις καὶ ἀναρτήσεις ποὺ ἔχω κάνει.
Αὐτὸ συμβαίνει, ὅταν ἔχουμε θεσμική, πασίδηλη, συνοδικὴ διακήρυξη αἱρέσεως καὶ ἕνωση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς (ὅπου ἔχουμε κατὰ τοὺς α΄ καὶ β΄ Κανόνες τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς ἔκπτωση ἀπὸ τὴν Ἱερωσύνη).
Γιατί, ἂν ὑπάρχει μολυσμὸς ἀπὸ τὴν αἵρεση, ὅπως διδάσκουν ὅλοι οἱ ἅγιοι Πατέρες, τότε, τί χάρη παίρνουν οἱ κοινωνοῦντες ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ δὴ ἐν συνειδήσει, μετὰ ἀπὸ μίαν ἐκατονταετίαν παρρησιασμένης Οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως καὶ ἑνωτικῶν πράξεων μετὰ τῶν Λατίνων καὶ τῶν Μονοφυστιτῶν;
Σὲ τουλάχιστον δέκα συνεχόμενα ἑπόμενα τεύχη, ἀπὸ τὸ 2004 ἤδη καὶ μετά, ἐξήγησα, ὅτι συντάσσομαι μὲ τὴν θέση τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (στήν ἑρμηνεία του στὸν 68ο Ἀποστολικὸ Κανόνα), ὅτι οἱ Εἰκονομάχοι -(καὶ ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ γενικὰ)- καὶ πρὸ Συνοδικῆς Διαγνώμης ἦσαν ἐκτὸς Ἐκκλησίας, καὶ κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ χειροτονηθοῦν, ὅπως ἔχω δημοσιεύσει ἐπανειλημμένως σὲ ὅλες τὶς δημοσιεύσεις καὶ ἀναρτήσεις ποὺ ἔχω κάνει.
Αὐτὸ συμβαίνει, ὅταν ἔχουμε θεσμική, πασίδηλη, συνοδικὴ διακήρυξη αἱρέσεως καὶ ἕνωση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς (ὅπου ἔχουμε κατὰ τοὺς α΄ καὶ β΄ Κανόνες τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς ἔκπτωση ἀπὸ τὴν Ἱερωσύνη).
Γιατί, ἂν ὑπάρχει μολυσμὸς ἀπὸ τὴν αἵρεση, ὅπως διδάσκουν ὅλοι οἱ ἅγιοι Πατέρες, τότε, τί χάρη παίρνουν οἱ κοινωνοῦντες ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ δὴ ἐν συνειδήσει, μετὰ ἀπὸ μίαν ἐκατονταετίαν παρρησιασμένης Οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως καὶ ἑνωτικῶν πράξεων μετὰ τῶν Λατίνων καὶ τῶν Μονοφυστιτῶν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου