Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ὑπάρχει λοιπόν μία ὁμιλία τοῦ Ἰωσήφ Βρυεννίου, ἡ ὁποία ἐπιγράφεται: «Μελέτη περί τῆς τῶν Κυπρίων πρός τήν ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μελετηθείσης ἑνώσεως», «εἴρηται

δέ ἐν τῷ περιωνύμῳ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας ναῷ ἐν τῷ συνοδικῷ, πρός τήν σύνοδον». Αὐτή ἡ ὁμιλία τοῦ Ἰωσήφ ἀφορᾶ τήν ἀποτείχισι, σύμφωνα μέ τόν ὑπό ἐξέτασι Κανόνα σέ ἐπίπεδο τοπικῶν Ἐκκλησιῶν. Ἡ ὑπόθεσις δέ καί ὁ λόγος πού ἐκφωνήθηκε ἔχουν ὡς ἑξῆς:

Η συνέχεια, "κλικ" πιο κάτω στο :  Read more

Ὡς γνωστόν ἡ Κύπρος κατακτήθηκε ἀπό τούς Φράγγους περί τά τέλη τοῦ 12ου αἰῶνος (τό 1191) κατά τήν διάρκεια τῆς τρίτης Σταυροφορίας. Ἡ θρησκευτική

ἐγκυκλοπαίδεια ἀναφέρει δι’ αὐτό τά ἑξῆς: «Ἀπό τῶν πρώτων ἡμερῶν τῆς Φραγγοκρατίας ἐγκατεστάθησαν εἰς τήν νῆσον τέσσαρες Λατῖνοι ἐπίσκοποι, ὁ δέ ἀριθμός τῶν Ὀρθοδόξων ἐπισκόπων περιωρίσθη ἀπό 14 εἰς 4. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι διά βούλας τοῦ Πάπα Ἰννοκεντίου τοῦ Γ΄ (1198-1216) ὑπετάγησαν βιαίως εἰς τούς τέσσαρας Λατίνους ἐπισκόπους καί ἡ ἐκκλησιαστική κτημοσύνη ἀφηρέθη ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων ναῶν καί μονῶν καί ἐδόθη εἰς τά λατινικά ἐκκλησιατικά ἱδρύματα» (Θ.Η.Ε., τόμ. 7, 1129).

Αὐτή λοιπόν ἡ ὑποταγή τῶν Ὀρθοδόξων στούς Παπικούς μετεβλήθη σύν τῷ χρόνῳ σέ τυραννία ἐξ αἰτίας τῶν καταπιέσεων καί περιορισμῶν. Ἐκ τούτου δέ ἠναγκάσθη

τό Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως νά διακόψη τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, διότι οἱ Κύπριοι Ἐπίσκοποι πρό τῆς χειροτονίας των ἠναγκάζοντο νά δώσουν ἔγγραφον ὁμολογία εἰς τούς Παπικούς ἀναγνωρίζοντες τόν Πάπα ὡς κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ Ἰωσήφ ὁ Βρυέννιος στήν ὁμιλία του αὐτή μεταφέρει τό κείμενο τό ὁποῖο ὑπέγραφε ὁ ὑποψήφιος Ἐπίσκοπος καί ἔχει ὡς ἑξῆς:  Ἐγώ ὁ δεῖνα ἐπίσκοπος τῆσδε τῆς πόλε-

ως, ἀπό ταύτης τῆς ὥρας καί εἰς τό ἑξῆς, ὑποτάσσομαι τῷ θρόνῳ τῆς ἐν Ρώμῃ Ἐκκλησίας · ὁμολογῶ τόν πάπαν ἅγιον, καί ὑποτάσσομαι καί τῷ κυρίῳ μου τῷδε ἀρχιεπισκόπῳ τῆς Λευκωσίας, καί τοῖς αὐτοῦ διαδόχοις τοῖς κανονικῶς εἰσιοῦσι · τόν ἁγιώτατον πάπαν τῆς ἐν Ρώμῃ Ἐκκλησίας, καί τήν ἐν Λευκωσίᾳ τῶν Λατίνων ἀρχιερωσύνην, καί πάντας τούς αὐτῶν Κανόνας, παντί τρόπῳ σπουδάσω δεφενδεύειν καί βοηθεῖν, σάλβῳ ὄρδινε μέῳ, salvo ordine meo · ἤτοι σῳζομένης τῆς τάξεώς μου · καί ὡς ἄν αὐτῷ ἐγώ βοηθήσω, οὕτως ἐμοί βοηθήσει ὁ Θεός, καί τά ἅγια Εὐαγγέλια. Αὕτη ρητῶς οὑτωσί, καί εἰς τήν Ἀλεξανδρίναν ἐγγέγραπται ἡ ὁμολογία, καί ὁ ὑποψήφιος ταύτην ἐνώπιον πάντων ὁμολογεῖ, καί διά νοταρίου Λατίνου γραφομένη καθάπαξ, καί μάρτυσι τοῖς παρατυχοῦσι, διά τό στερεόν, ὡς ἔθος βεβαιουμένη, τῷ

ὑποψηφίῳ χειρίζεται · ἡ δέ που καί γράμμασι τοῖς ἐκείνου ἐπικυροῦται, οἰκειοχείρως αὐτήν ὑπογράφοντος, καί ὑπό δύο νομιμαρίων, ταῖς ἡμερησίαις διατυπώσεσι καταστρώννυται · ὡς ἄν μηδέ βουλομένῳ αὐτήν ἀπαρνήσασθαι τῷ ταλαιπώρῳ ἐξῇ» (Τά εὑρεθέντα, τόμ. Β΄, σελ. 14).