....ο Ιωσήφ Βρυέννιος, ο δάσκαλος του προμάχου της Ορθοδοξίας του Μάρκου του Ευγενικού, σε επιστολές και ομιλίες, κάποιες από τις οποίες εκφωνήθηκαν στην αίθουσα των ανακτόρων, διεκτραγωδεί την διαφθορά που είχε ενσκήψει πριν από την άλωση. Το ιερατείο πρώτον είχε διαφθαρεί. Οι περισσότεροι από τους κληρικούς χειροτονούνταν με σκοπό τα χρήματα. Κλήρος σιμωνιακός (=που αγαπάει το χρήμα) εθνική συμφορά, «ἅλας μωρόν» (=άνοστο αλάτι)! Τα μυστήρια ξεπουλιόνταν από τους ανάξιους αυτούς κληρικούς. Με πληρωμή, με δωροδοκίες δινόταν η άφεση των αμαρτιών και μεταδιδόταν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Επίσκοποι, άγαμοι κληρικοί, μοναχοί, οι οποίοι είχαν υποσχεθεί την παρθενία, αναιδέστατα συζούσαν με μοναχές. Οι κοσμικοί πάλι μιμούμενοι τους κληρικούς πριν την τέλεση του μυστηρίου του γάμου συζούσαν με τις γυναίκες. Το άγιο όνομα του Θεού βλασφημείτο δημόσια και κανένας – λέει ο Βρυέννιος – δεν ύψωνε φωνή διαμαρτυρίας γι’ αυτό, ενώ θα έπρεπε, εμείς ως υπερασπιστές του ονόματος του να προτιμήσουμε μαρτυρικό θάνατο από τους ασεβείς από το να γίνουμε συνένοχοι των βλάσφημων με τη σιωπή μας.....
----------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Πιστεύω ὅτι, πνευματικῶς, εἴμαστε στήν ἐποχήν πρό τῆς ἁλώσεως. Τό γνωστόν ὅραμα τοῦ Πορθητοῦ μέ τόν ἴσκιο μιᾶς παλάμης καί ἡ ἑρμηνεία πού ἔδωσε σ' αὐτό ὁ τότε Πατριάρχης Γεννάδιος θά ξανασυμβοῦν (ἤ κάτι παρόμοιον) πολύ σύντομα, διότι οἱ ΠΡΟΔΟΤΑΙ καί οἱ ἀδιάφοροι εἰς αὐτόν τόν τόπον ἔχουν ὑπερπληθυνθῆ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Δυστυχώς η Βυζαντινή εποχή είχε και τα τρωτά της, τα οποία επιμμελώς αποφεύγονται να αναφέρονται. Ημέρες δόξας και ημέρες σήψης. Η δίψα για εξουσία και ίντριγκα στα ύψη. Πολλά απ΄τα μοναστήρια είχαν γίνει άντρα κολάσεως, τα είχαν μετατρέψει σε θερινές κατοικίες τους και ως τόπους εξορίας πολλών αξιωματούχων. Τουρκομάνοι εισχωρούσαν στα ενδότερα της Μικράς Ασίας κι αντί να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς εκείνοι έριζαν για τη πίτα της εξουσίας. Η Πόλη απομυζούσε τους αγροτικούς πληθυσμούς, για να ζουν πλουσιοπάροχα οι αξιωματούχοι, οι μεγαλογεωκτήμονες απομυζούσαν τους μικροιδιοκτήτες και τους ακρίτες. Έτσι οι κάτοικοι δεν αντιστάθηκαν, τους δέχτηκαν ως απελευθερωτές τους κατά τόπους. Πολλοί εξισλαμίστηκαν, ολόκληρα χωριά μαζί με τους ιερείς και επίσκοποι ακόμη έγιναν ιμάμιδες μετατρέποντας ιερούς ναούς σε τζαμιά τα οποία επωνομάστηκαν με το όνομα του χατζή-ιμάμη της περιοχής. Πολλοί απ΄αυτούς συμπολέμησαν με τους οθωμανούς στη κατάκτηση της Πόλης...
----------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Πιστεύω ὅτι, πνευματικῶς, εἴμαστε στήν ἐποχήν πρό τῆς ἁλώσεως. Τό γνωστόν ὅραμα τοῦ Πορθητοῦ μέ τόν ἴσκιο μιᾶς παλάμης καί ἡ ἑρμηνεία πού ἔδωσε σ' αὐτό ὁ τότε Πατριάρχης Γεννάδιος θά ξανασυμβοῦν (ἤ κάτι παρόμοιον) πολύ σύντομα, διότι οἱ ΠΡΟΔΟΤΑΙ καί οἱ ἀδιάφοροι εἰς αὐτόν τόν τόπον ἔχουν ὑπερπληθυνθῆ.
-------------
Δυστυχώς η Βυζαντινή εποχή είχε και τα τρωτά της, τα οποία επιμμελώς αποφεύγονται να αναφέρονται. Ημέρες δόξας και ημέρες σήψης. Η δίψα για εξουσία και ίντριγκα στα ύψη. Πολλά απ΄τα μοναστήρια είχαν γίνει άντρα κολάσεως, τα είχαν μετατρέψει σε θερινές κατοικίες τους και ως τόπους εξορίας πολλών αξιωματούχων. Τουρκομάνοι εισχωρούσαν στα ενδότερα της Μικράς Ασίας κι αντί να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς εκείνοι έριζαν για τη πίτα της εξουσίας. Η Πόλη απομυζούσε τους αγροτικούς πληθυσμούς, για να ζουν πλουσιοπάροχα οι αξιωματούχοι, οι μεγαλογεωκτήμονες απομυζούσαν τους μικροιδιοκτήτες και τους ακρίτες. Έτσι οι κάτοικοι δεν αντιστάθηκαν, τους δέχτηκαν ως απελευθερωτές τους κατά τόπους. Πολλοί εξισλαμίστηκαν, ολόκληρα χωριά μαζί με τους ιερείς και επίσκοποι ακόμη έγιναν ιμάμιδες μετατρέποντας ιερούς ναούς σε τζαμιά τα οποία επωνομάστηκαν με το όνομα του χατζή-ιμάμη της περιοχής. Πολλοί απ΄αυτούς συμπολέμησαν με τους οθωμανούς στη κατάκτηση της Πόλης...
2 σχόλια:
Πιστεύω ὅτι, πνευματικῶς, εἴμαστε στήν ἐποχήν πρό τῆς ἁλώσεως. Τό γνωστόν ὅραμα τοῦ Πορθητοῦ μέ τόν ἴσκιο μιᾶς παλάμης καί ἡ ἑρμηνεία πού ἔδωσε σ' αὐτό ὁ τότε Πατριάρχης Γεννάδιος θά ξανασυμβοῦν (ἤ κάτι παρόμοιον) πολύ σύντομα, διότι οἱ ΠΡΟΔΟΤΑΙ καί οἱ ἀδιάφοροι εἰς αὐτόν τόν τόπον ἔχουν ὑπερπληθυνθῆ.
Δυστυχώς η Βυζαντινή εποχή είχε και τα τρωτά της, τα οποία επιμμελώς αποφεύγονται να αναφέρονται. Ημέρες δόξας και ημέρες σήψης. Η δίψα για εξουσία και ίντριγκα στα ύψη. Πολλά απ΄τα μοναστήρια είχαν γίνει άντρα κολάσεως, τα είχαν μετατρέψει σε θερινές κατοικίες τους και ως τόπους εξορίας πολλών αξιωματούχων. Τουρκομάνοι εισχωρούσαν στα ενδότερα της Μικράς Ασίας κι αντί να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς εκείνοι έριζαν για τη πίτα της εξουσίας. Η Πόλη απομυζούσε τους αγροτικούς πληθυσμούς, για να ζουν πλουσιοπάροχα οι αξιωματούχοι, οι μεγαλογεωκτήμονες απομυζούσαν τους μικροιδιοκτήτες και τους ακρίτες. Έτσι οι κάτοικοι δεν αντιστάθηκαν, τους δέχτηκαν ως απελευθερωτές τους κατά τόπους. Πολλοί εξισλαμίστηκαν, ολόκληρα χωριά μαζί με τους ιερείς και επίσκοποι ακόμη έγιναν ιμάμιδες μετατρέποντας ιερούς ναούς σε τζαμιά τα οποία επωνομάστηκαν με το όνομα του χατζή-ιμάμη της περιοχής. Πολλοί απ΄αυτούς συμπολέμησαν με τους οθωμανούς στη κατάκτηση της Πόλης...
Δημοσίευση σχολίου