Ἀνυπόκριτος ὑπεράσπισις τῆς Ὀρθοδοξίας -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ καί οἱ προκλητικές ἐκδηλώσεις ποτέ δέν ἔλειψαν ἀπό τήν Ἐκκλησία. Πάντα ξεφυτρώνουν µητροπολίτες, ἀλλά καί ἁπλοί κληρικοί, πού κινοῦνται µέ βάση τό κοσµικό φρόνηµα πού ὑπάρχει µέσα τους καί τούς καταδυναστεύει. Αὐτό τούς ὑπαγορεύει νά ἐµφανίζονται µέ πολλά πρόσωπα στόν ἁπλό λαό τοῦ Θεοῦ. Γίνοµαι πιό συγκεκριµένος µέ ἕνα παράδειγµα. Ἐµφανίζεται ἕνας µητροπολίτης ὡς θερµός ὑποστηρικτής τῆς Ὀρθοδοξίας, κάνει σχετικά κηρύγµατα καί ἐξαπολύει ἐγκυκλίους µέ σκοπό νά διαφωτίσει τό ποίµνιό του. Ἡ πράξη αὐτή προφανῶς εἶναι ὀρθή. Ἐάν δέν προµαχήσει ἕνας µητροπολίτης γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη, ποιός ἄλλος µπορεῖ νά τόν ἀντικαταστήσει; Καί µακάρι ὅλοι οἱ µητροπολίτες νά ἔκαναν τό ἴδιο. Μέχρις ἐδῶ καλά. Ὅµως τά πράγµατα ἀνατρέπονται, ὅταν βλέπεις ὅτι ὁ ὑπέρµαχος τῆς Ὀρθοδοξίας διατηρεῖ στενές σχέσεις µέ µητροπολίτες πού εἶναι οἰκουµενιστές, πού συµπροσεύχονται µέ τούς ἑτερόδοξους, πού δέν θεωροῦν τούς παπικούς καί προτεστάντες αἱρετικούς, πού ἔχουν φιλοδοξίες νά γίνουν καί ἀρχιεπίσκοποι, παρά τήν πραγµατική τους ἀναξιότητα.
Καί δέν µιλάω γιά φιλικές καί προσωπικές σχέσεις, οἱ ὁποῖες δέν θά ἐνδιέφεραν καί κανένα, ἀλλά γιά κοινές ἐµφανίσεις στούς Ναούς καί στίς πανηγύρεις, ἀλλά καί στά λαµπρά ὀνοµαστήριά τους. Διοργανώνονται πολυαρχιερατικά συλλείτουργα, γιά νά τιµηθοῦν οἱ Ἅγιοι καί νά προβληθοῦν οἱ ἴδιοι στό λαό µέ τά προκλητικά τους ἄµφια, τούς ἐγκωµιαστικούς λόγους πού ἀµοιβαίως ἐκφωνοῦν, τά παράσηµα πού ἀπονέµουν καί τά ἀκριβά δῶρα πού ἀνταλλάσσουν. Ὅλη αὐτή ἡ προκλητική δραστηριότητα τῶν συγκεκριµένων µητροπολιτῶν σκανδαλίζει τούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι ἄλλα νόµιζαν, ἄλλα περίµεναν καί ἄλλα βλέπουν καί ἀκοῦν! Καί συµπεραίνουν µέ λύπη καί ἀπογοήτευση ὅτι δέν ἦταν αὐτοί οἱ ἐκλεκτοί καί ἁγνοί ὑπερασπιστές τῆς Ὀρθοδοξίας, τούς ὁποίους, ἀλίµονο, γιά ἕνα διάστηµα θεωροῦσαν ἀληθινούς πνευµατικούς πατέρες, στούς ὁποίους θά µποροῦσαν νά στηριχθοῦν, ἰδιαίτερα τώρα πού οἱ πνευµατικοί κίνδυνοι ἔχουν αὐξηθεῖ. Δυστυχῶς, ἡ συνέπεια λόγων καί πράξεων εἶναι δυσεύρετη στήν κατηγορία αὐτῶν τῶν µητροπολιτῶν. Ὡστόσο, δέν ἀπογοητευόµαστε, γιατί ὑπάρχουν καί οἱ ἐκλεκτοί, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν σέ αὐτά πού δηµοσίως ὑποστηρίζουν καί σέ καµία περίπτωση δέν τά ἀναιροῦν µέ τίς πράξεις τους. Σ᾿ αὐτούς πρέπει νά καταφεύγουµε µέ ἐµπιστοσύνη καί ἐλπίδα. Οἱ ἄλλοι εἶναι ἄνθρωποι τοῦ παρόντος, χωρίς προσδοκία αἰωνίου ζωῆς.