Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Η Γαλλία συγκλονίζεται από την κινητοποίηση των «κίτρινων γιλέκων», η οποία ξεκίνησε ως αντίδραση στην αύξηση των τιμών των καυσίμων και συνεχίζεται ως γενικότερη αντίδραση στην πολιτική Μακρόν. Στον χορό των κινητοποιήσεων έχουν μπει οι μαθητές λυκείου και οι αγρότες.
Μπροστά στα πρωτοφανή επεισόδια του περασμένου Σαββάτου στο κέντρο του Παρισιού αλλά και σε άλλες πόλεις, επεισόδια που είχε να δει το Παρίσι από τον Μάη του ’68, με τις ζημιές να ανέρχονται σε εκατομμύρια ευρώ, ο Μακρόν υποχώρησε και δήλωσε ότι «παγώνει» για έξι μήνες την αύξηση στα καύσιμα. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό πια για τους Γάλλους. Η κυβέρνηση Μακρόν παραπαίει έναν χρόνο μετά την εκλογή της και φαίνεται εντελώς αδύναμη να βγει από το αδιέξοδο, το οποίο η ίδια δημιούργησε με τις πολιτικές της.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μακρόν ήταν μία ανόητη ορθοπολιτική επιλογή των Γάλλων, η οποία ωστόσο προβαλλόταν ως «το νέο, το σοβαρό και το άφθαρτο» -κάτι μου θυμίζει αυτό- απέναντι στην «ακροδεξιά» Λεπέν. Ο Μακρόν, για τον οποίο και τα ελληνικά ΜΜΕ έγραφαν εγκωμιαστικά σχόλια, στρατευμένα κι αυτά στο άρμα της φορομπηχτικής, λογοκριτικής, εθνομηδενιστικής και εντελώς αντιδημοκρατικής και ανελεύθερης Ευρωπαϊκής Ενωσης, ήταν απλώς το ανδρείκελο που τα ξένα συμφέροντα είχαν επιλέξει για τη Γαλλία. Σκοπός τους ήταν να διασφαλίσουν ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονταν και σε αυτήν τη χώρα δεν θα αλλάξουν.
Εάν έχαναν τη Γαλλία από την επιρροή τους, κάτι που θα συνέβαινε με τον δεξιό Φιγιόν, στον οποίο φόρτωσαν ένα γελοίο σκάνδαλο προεκλογικά για να τον εξουδετερώσουν, ή με τη Λεπέν, μία μορφωμένη και σοβαρή Γαλλίδα πολιτικό, που την έχουν χαρακτηρίσει αδίκως ακροδεξιά, η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν θα ήταν αυτό το ορθοπολιτικό μόρφωμα, αυτή η γερμανική αυτοκρατορία, που ξεζουμίζει τους λαούς. Με μια κυβέρνηση σοβαρών πολιτικών, που κοιτούν τα συμφέροντα της χώρας τους και του λαού τους, και μετά το Brexit, το «ευρωπαϊκό σοβιέτ» θα έπνεε τα λοίσθια. Διακυβεύονταν πολλά στις τελευταίες γαλλικές εκλογές και ο Μακρόν έπρεπε να τις κερδίσει.
Ω στόσο, αυτό που πέτυχαν σε μικρότερες χώρες, την τοποθέτηση δηλαδή ελεγχόμενων ανδρείκελων σε ρόλο επάρχου μετά την κατάλληλη καθοδήγηση των λαών από τα ΜΜΕ και τον πλήρη έλεγχο της χώρας, δεν το νκατάφεραν στη Γαλλία. Σε αντίθεση με εμάς, όπου είχε πλήρη επιτυχία. Η Γαλλία είναι μια τεράστια δύναμη. Και δεν μπορεί να κυβερνηθεί από ανίκανους. Γιατί είτε θα της συμβαίνουν Μπατακλάν είτε θα της συμβαίνουν «κίτρινα γιλέκα». Εμείς να μην ανησυχούμε. Εχουμε το κίνημα «Μένουμε Ευρώπη», οπότε στηρίξαμε το να έχουμε πιο ακριβή βενζίνη από τη Γαλλία και περισσότερους λαθρομετανάστες.
Ας προσέχαμε.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvell
Η Γαλλία συγκλονίζεται από την κινητοποίηση των «κίτρινων γιλέκων», η οποία ξεκίνησε ως αντίδραση στην αύξηση των τιμών των καυσίμων και συνεχίζεται ως γενικότερη αντίδραση στην πολιτική Μακρόν. Στον χορό των κινητοποιήσεων έχουν μπει οι μαθητές λυκείου και οι αγρότες.
Μπροστά στα πρωτοφανή επεισόδια του περασμένου Σαββάτου στο κέντρο του Παρισιού αλλά και σε άλλες πόλεις, επεισόδια που είχε να δει το Παρίσι από τον Μάη του ’68, με τις ζημιές να ανέρχονται σε εκατομμύρια ευρώ, ο Μακρόν υποχώρησε και δήλωσε ότι «παγώνει» για έξι μήνες την αύξηση στα καύσιμα. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό πια για τους Γάλλους. Η κυβέρνηση Μακρόν παραπαίει έναν χρόνο μετά την εκλογή της και φαίνεται εντελώς αδύναμη να βγει από το αδιέξοδο, το οποίο η ίδια δημιούργησε με τις πολιτικές της.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μακρόν ήταν μία ανόητη ορθοπολιτική επιλογή των Γάλλων, η οποία ωστόσο προβαλλόταν ως «το νέο, το σοβαρό και το άφθαρτο» -κάτι μου θυμίζει αυτό- απέναντι στην «ακροδεξιά» Λεπέν. Ο Μακρόν, για τον οποίο και τα ελληνικά ΜΜΕ έγραφαν εγκωμιαστικά σχόλια, στρατευμένα κι αυτά στο άρμα της φορομπηχτικής, λογοκριτικής, εθνομηδενιστικής και εντελώς αντιδημοκρατικής και ανελεύθερης Ευρωπαϊκής Ενωσης, ήταν απλώς το ανδρείκελο που τα ξένα συμφέροντα είχαν επιλέξει για τη Γαλλία. Σκοπός τους ήταν να διασφαλίσουν ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονταν και σε αυτήν τη χώρα δεν θα αλλάξουν.
Εάν έχαναν τη Γαλλία από την επιρροή τους, κάτι που θα συνέβαινε με τον δεξιό Φιγιόν, στον οποίο φόρτωσαν ένα γελοίο σκάνδαλο προεκλογικά για να τον εξουδετερώσουν, ή με τη Λεπέν, μία μορφωμένη και σοβαρή Γαλλίδα πολιτικό, που την έχουν χαρακτηρίσει αδίκως ακροδεξιά, η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν θα ήταν αυτό το ορθοπολιτικό μόρφωμα, αυτή η γερμανική αυτοκρατορία, που ξεζουμίζει τους λαούς. Με μια κυβέρνηση σοβαρών πολιτικών, που κοιτούν τα συμφέροντα της χώρας τους και του λαού τους, και μετά το Brexit, το «ευρωπαϊκό σοβιέτ» θα έπνεε τα λοίσθια. Διακυβεύονταν πολλά στις τελευταίες γαλλικές εκλογές και ο Μακρόν έπρεπε να τις κερδίσει.
Ω στόσο, αυτό που πέτυχαν σε μικρότερες χώρες, την τοποθέτηση δηλαδή ελεγχόμενων ανδρείκελων σε ρόλο επάρχου μετά την κατάλληλη καθοδήγηση των λαών από τα ΜΜΕ και τον πλήρη έλεγχο της χώρας, δεν το νκατάφεραν στη Γαλλία. Σε αντίθεση με εμάς, όπου είχε πλήρη επιτυχία. Η Γαλλία είναι μια τεράστια δύναμη. Και δεν μπορεί να κυβερνηθεί από ανίκανους. Γιατί είτε θα της συμβαίνουν Μπατακλάν είτε θα της συμβαίνουν «κίτρινα γιλέκα». Εμείς να μην ανησυχούμε. Εχουμε το κίνημα «Μένουμε Ευρώπη», οπότε στηρίξαμε το να έχουμε πιο ακριβή βενζίνη από τη Γαλλία και περισσότερους λαθρομετανάστες.
Ας προσέχαμε.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvell
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου