Η υπεράσπιση της πατρίδας είναι φασισμός, μίσος. Η πρόθεση να κρεμάσεις όσους την υπερασπίζονται είναι δημοκρατία, αγάπη
Αν προσέξετε καλά τη φωτογραφία, θα δείτε δύο συνθήματα: ένα το οποίο βρίσκεται στο βάθος, μέρος του οποίου καλύπτει μια κυρία με κόκκινο μπουφάν. Διακρίνεται καθαρά, όμως: «Κρεμάλα στους φασίστες». Υπάρχει και δεύτερο σύνθημα στην εικόνα. Βρίσκεται σε ένα μικρό πλακάτ, το οποίο κρατά διαδηλωτής. Κι αυτό είναι σαφές και έχει και μια πινελιά «παιδική»: «Φασιστάκι φασιστάκι ξύλο που θα το φας».
Κι η απορία είναι: Ποιοι είναι οι «φασίστες» που θα φάνε ξύλο και θέλουν κρεμάλα; Οι πιτσιρικάδες που κάνουν καταλήψεις στα σχολεία τους, υπερασπιζόμενοι την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Ποιοι είναι οι «αντιφασίστες» που δηλώνουν ότι θα τους δείρουν και θα τους κρεμάσουν; Η Αριστερά, φυσικά. Από κοντά και οι φιλελεύθεροι δικαιωματιστές, που είτε σιωπούν διότι φοβούνται να μιλήσουν (κάθε διατύπωση ξεκάθαρης θέσης τούς τρομάζει) είτε ψελλίζουν νεφολογίες, που δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά ήπια αποδοκιμασία των μαθητικών κινητοποιήσεων.
Το σύστημα, που αναγνώριζε στους 15χρονους ωριμότητα αρκετή ώστε να δικαιούνται να αλλάζουν φύλο με μια απλή υπεύθυνη δήλωση, θεωρεί αδιανόητο και εκτός της ηλικίας και της κριτικής δυνατότητας και ικανότητάς τους να πράττουν κάτι δυναμικό για την πατρίδα. Κάποιοι τάχα τους ελέγχουν, κάποιοι τους υποκινούν, κάποιες σκοτεινές δυνάμεις ρίχνουν προσάναμμα στην πατριωτική φλόγα που καίει στα στήθια των εφήβων. Κι αυτό είναι φασισμός! Κι αντιφασισμός είναι να δεχτούν οι έφηβοι να ενηλικιωθούν σ’ έναν χώρο που κάποτε ήταν χώρα. Να εικοσαρίσουν και να μην τους έχει απομείνει έθνος, κράτος, Ιστορία και πολιτισμός για να υπερασπίζονται.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Αριστερά έχει φρυάξει με αυτές τις κινητοποιήσεις. Το ιδεολογικό έμεσμα που σερβίρει και το οποίο η Ιστορία έχει πετάξει στη χωματερή δεν μπορεί να συγκριθεί με το εκστατικό κάλεσμα του αγώνα υπέρ πίστεως και πατρίδας. Οι νέοι, τουλάχιστον μια μεγάλη μάζα εξ αυτών, εξεγείρονται υπέρ της Ελλάδας. Κι οι μουσάτοι διαδηλωτές με τα μαδέρια και τις κόκκινες σημαίες (τάχα μαθητές) δεν θα μπορέσουν να τους σταματήσουν, όσο χυδαία κι αν τους απειλούν.
Παναγιώτης Λιάκος
Αν προσέξετε καλά τη φωτογραφία, θα δείτε δύο συνθήματα: ένα το οποίο βρίσκεται στο βάθος, μέρος του οποίου καλύπτει μια κυρία με κόκκινο μπουφάν. Διακρίνεται καθαρά, όμως: «Κρεμάλα στους φασίστες». Υπάρχει και δεύτερο σύνθημα στην εικόνα. Βρίσκεται σε ένα μικρό πλακάτ, το οποίο κρατά διαδηλωτής. Κι αυτό είναι σαφές και έχει και μια πινελιά «παιδική»: «Φασιστάκι φασιστάκι ξύλο που θα το φας».
Κι η απορία είναι: Ποιοι είναι οι «φασίστες» που θα φάνε ξύλο και θέλουν κρεμάλα; Οι πιτσιρικάδες που κάνουν καταλήψεις στα σχολεία τους, υπερασπιζόμενοι την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Ποιοι είναι οι «αντιφασίστες» που δηλώνουν ότι θα τους δείρουν και θα τους κρεμάσουν; Η Αριστερά, φυσικά. Από κοντά και οι φιλελεύθεροι δικαιωματιστές, που είτε σιωπούν διότι φοβούνται να μιλήσουν (κάθε διατύπωση ξεκάθαρης θέσης τούς τρομάζει) είτε ψελλίζουν νεφολογίες, που δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά ήπια αποδοκιμασία των μαθητικών κινητοποιήσεων.
Το σύστημα, που αναγνώριζε στους 15χρονους ωριμότητα αρκετή ώστε να δικαιούνται να αλλάζουν φύλο με μια απλή υπεύθυνη δήλωση, θεωρεί αδιανόητο και εκτός της ηλικίας και της κριτικής δυνατότητας και ικανότητάς τους να πράττουν κάτι δυναμικό για την πατρίδα. Κάποιοι τάχα τους ελέγχουν, κάποιοι τους υποκινούν, κάποιες σκοτεινές δυνάμεις ρίχνουν προσάναμμα στην πατριωτική φλόγα που καίει στα στήθια των εφήβων. Κι αυτό είναι φασισμός! Κι αντιφασισμός είναι να δεχτούν οι έφηβοι να ενηλικιωθούν σ’ έναν χώρο που κάποτε ήταν χώρα. Να εικοσαρίσουν και να μην τους έχει απομείνει έθνος, κράτος, Ιστορία και πολιτισμός για να υπερασπίζονται.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Αριστερά έχει φρυάξει με αυτές τις κινητοποιήσεις. Το ιδεολογικό έμεσμα που σερβίρει και το οποίο η Ιστορία έχει πετάξει στη χωματερή δεν μπορεί να συγκριθεί με το εκστατικό κάλεσμα του αγώνα υπέρ πίστεως και πατρίδας. Οι νέοι, τουλάχιστον μια μεγάλη μάζα εξ αυτών, εξεγείρονται υπέρ της Ελλάδας. Κι οι μουσάτοι διαδηλωτές με τα μαδέρια και τις κόκκινες σημαίες (τάχα μαθητές) δεν θα μπορέσουν να τους σταματήσουν, όσο χυδαία κι αν τους απειλούν.
Παναγιώτης Λιάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου