Ὄχι εἰς τὴν ψευδένωσιν Ὀρθοδοξίας - Μονοφυσιτισµοῦ Ὑπόµνηµα Ἀρχιµ. Ἐµµανουὴλ Καλύβα

Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΕΝΩΣΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΙΚΗ ΟΜΟΙΟΓΕΝΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΑΠΟΟΡΘΟΔΟΞΟΠΟΙΗΣΙΣ

1. Ἀµφισβήτησις ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι «ἡ µία» καὶ µόνη Ἐκκλησία: 

Ἄλλοτε οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας ἐδήλωναν ὀρθοδόξως, ὅπως εἰς Νέον Δελχὶ τὸ 1961 ἐνώπιον τοῦ Γ΄ Συνεδρίου τοῦ Π.Σ.Ε.: «...ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν εἶναι µία Ὁµολογία, µία ἐκ τῶν πολλῶν, µία µεταξὺ τῶν πολλῶν... εἶναι "ἡ" (καθαυτὸ) Ἐκκλησία» (Ἐν Ἰω. Καρµίρη, Δογµατικὰ καὶ Συµβ. Μνηµεῖα, Τόµος 2, σελ. 978). τὸ 1990 εἰς Σαµπεζὺ καὶ ἐν συνεχείᾳ Ὀρθόδοξοι δηλώνουν καὶ ὑπογράφουν ἀνορθοδόξως. Παραιτεῖται ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιολογίαν της; Παύει νὰ εἶναι ἡ «µία» Ἐκκλησία; Καὶ εἰς τὰς τρεῖς ἐπισήµους δηλώσεις µὲ Ἀντιχαλκηδονίους ἀναγνωρίζονται οἱ µονοφυσῖται ὡς «Ὀρθόδοξοι Ἀνατολικοί», ὅτι Ὀρθόδοξοι καὶ µονοφυσῖται ἀποτελοῦν δύο Ὀρθοδόξους οἰκογενείας ἰσοτίµους. Πῶς εἶναι δυνατὸν 15 αἰῶνας νὰ λέγωνται οἱ µονοφυσῖται µὲ τὸν χαρακτηρισµὸν «αἱρετικοὶ µονοφυσῖται» καὶ τώρα ἀποτόµως νὰ µετονοµάζωνται «ἀνατολικοὶ ὀρθόδοξοι»; Εἶναι Ὀρθοδοξία ἢ αἵρεσις;

Δικαίως ἀντιδροῦν οἱ ἁγιορεῖται καὶ ἐκφράζουν ἐπιφυλάξεις: «1. Παρατηρεῖται καὶ εἰς τὰς τρεῖς ἐπισήµους δηλώσεις παραίτησις τῶν Ὀρθοδόξων ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν, καθ' ἥν τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν ἀποτελεῖ µόνον ἡ καθ' ἡµᾶς Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία... 2. Παραιτούµεθα οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπὸ τὴν ἱστορικήν µας συνέχειαν καὶ ταυτότητα µὲ τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Οἰκουµενικῶν Συνόδων (Δ΄, Ε΄ καὶ ΣΤ΄), δεχόµενοι ὅτι οἱ Ἀντιχαλκηδόνιοι (=µονοφυσῖται) πάντοτε ἦσαν ὀρθόδοξοι καὶ οἱ Πατέρες των (Διόσκορος καὶ Σεβῆρος) ὁµοίως. Ἐµµέσως δηλαδὴ δεχόµεθα ὅτι αἱ Οἰκουµενικαὶ αὗται Σύνοδοι ἐπλανήθησαν καὶ ἡµεῖς τὰς διορθώνοµεν...» (ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΧΑΛΚΗΔΟΝΙΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ; Κείµενα τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας Ἁγίου Ὄρους, Ι. ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1995, σελ. 20-21).

2. Ἀκύρωσις τῆς ταυτότητος τῆς Ὀρθoδόξου Ἐκκλησίας, µονοφυσιτικὴ ὁµοιογενοποίησις:

 Ἡ ἀποδοχὴ τῶν Ἀντιχαλκηδονίων-µονοφυσιτῶν ὡς Ὀρθοδόξων ἄνευ ἀπορρίψεως τῶν πλανῶν των σηµαίνει ἔκπτωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὸ ἐπίπεδον τῆς αἱρέσεως. Σηµαίνει ἀποορθοδοξοποίησιν τῆς Ὀρθοδοξίας. Σηµαίνει κρίσιν ταυτότητος, αὐτοαναίρεσιν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὁ Γ. Μαντζαρίδης γράφει: «Δὲν ὑπάρχουν πολλὲς Ἐκκλησίες, γιατί δὲν ὑπάρχουν πολλοὶ Χριστοὶ ἢ πολλὰ σώµατα Χριστοῦ... ἡ ἀποκατάσταση πλήρους κοινωνίας τῶν Ἀντιχαλκηδονίων µὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δηµιουργεῖ σοβαρὲς ἀνησυχίες γιὰ κρίση ταυτότητος στὴν ἴδια τὴν Ὀρθοδοξία» (Ἐµπειρικὴ θεολογία... Ἔκδ. Π. Πουρναρᾶ, Θεσ. 1994, σελ. 157). 3. Θεολογικὸς σχετικισµός, γκρέµισµα τῶν αἰωνίων ὁρίων Ὀρθοδοξίας, συγκρητισµός: Ἡ ἀποδοχὴ ἑνώσεως µὲ τοὺς µονοφυσίτας εἶναι θεολογικὴ σύγχυσις, σοφιστικὴ ταύτισις τῶν ἀταυτίστων, εἶναι σχετικοποίησις τῶν ἀπολύτων καὶ ἀκαταλύτων ἀληθειῶν καὶ αὐτῆς τῆς µιᾶς Ἐκκλησίας σµίκρυνσις καὶ ἀλλοτρίωσις. Τὸ µέτρον τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν εἶναι ἡ ποσότης ἡ πληθυσµιακή, ἀλλὰ ἡ ποιότης τῆς ἀπαραχαράκτου καὶ ἀκιβληλεύτου ἀληθείας. Ἑποµένως οἱ ὑπογράφοντες ἕνωσιν µὲ µονοφυσίτας λησµονοῦν τὸ «µὴ µεταίρειν ὅρια αἰώνια, ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡµῶν». Γκρεµίζουν τὸ περιχαράκωµα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ συγκρητιστικὰ ἀναµιγνύουν τὰ ἄµικτα, ἀλήθειαν καὶ πλάνην, Ὀρθοδοξίαν καὶ αἵρεσιν. Διὰ τῶν Δηλώσεων τοῦ συµβιβασµοῦ, ὅπως παρατηρεῖ ὁ Καθηγούµενος τῆς Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου π. Γεώργιος Καψάνης. «Παρατηρεῖται... παραίτησις τῶν Ὀρθόδοξων ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν... Ἀναγνωρίζονται καὶ οἱ Ἀντιχαλκηδόνιοι ὡς «Ὀρθόδοξοι Ἀνατολικοὶ» καὶ ἀµφότεραι αἱ Ἐκκλησίαι ὡς δύο ἰσότιµοι οἰκογένειαι τῆς αὐτῆς Ἐκκλησίας. Πρόκειται, δηλαδὴ περὶ µορφῆς θεωρίας τῶν κλάδων» (Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει 16/29 Δεκεµβρίου 1994, ἔνθ’ ἀνωτ. σελ. 20). Ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος εἰς Ἐγκύκλιόν του τὸ 1838 µᾶς λέγει: «...προτρεπόµεθα καὶ συµβουλεύοµεν ὑµᾶς ἅπαντας, ἵνα προσέχητε ἑαυτοῖς... ἵνα στήκητε στερεοὶ ἐπὶ τὴν ἀκράδαντον πέτραν τῆς Ὀρθόδοξου πίστεως, ἐπὶ τὴν ὁµολογίαν... ἵνα διακρατῆτε ἀνόθευτα τὰ δόγµατα καὶ τὰ µυστήρια τῆς µιᾶς, ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας... ἵνα µῂ δοκοῦντες πίστιν εὑράµενοι ἄνετον, εἰς βάραθρα ἀσεβείας καταντήσητε· ὁ γὰρ ἀπὸ τῆς Χριστοῦ πίστεως παρεκκλίνων εἰς ναυάγιον ἀπιστίας καὶ αἱρέσεων καταβυθίζεται» (Ἰω. Καρµίρη, Τὰ Δογµατικὰ καὶ Συµβολ. Μνηµεῖα, Τόµος 2, σελ. 901).