Παρασκευή, 24
Νοεμβρίου 2017
Κλήμεντος Ρώμης,
Ερμογένους, Πέτρου Αλεξανδρείας.
Ἦταν Ρωμαῖος
ἀριστοκράτης ἀπὸ βασιλικὸ γένος, γιὸς τοῦ Φαύστου καὶ τῆς Ματθιδίας. Ὁ Κλήμης
σπούδασε ὅλες τὶς ἐπιστῆμες τῆς ἑλληνικῆς παιδείας, ἀντάμωσε τὸν Ἀπόστολο Πέτρο
καὶ διδάχθηκε ἀπ’ αὐτὸν τὴν ἀληθινὴ πίστη καὶ θεογνωσία, ὁπότε ἔγινε θερμὸς
κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου καὶ συνέγραψε ἀρκετὰ
συγγράμματα. Ὁ Κλήμης ὑπῆρξε τρίτος ἐπίσκοπος Ρώμης, ἀφοῦ διαδέχθηκε τὸν
Ἀνέγκλητο, περίπου τὸ ἔτος 92 μ.Χ.
Ποίμανε μὲ ὑπέρμετρο ζῆλο τὴν Ἐκκλησία τῆς
Ρώμης, στὰ βαρεία ἐκεῖνα χρόνια τῶν διωγμῶν. Συνελήφθη ἀπὸ τὸ Δομετιανὸ καὶ
ἐξορίστηκε σὲ πόλη ἔρημο κοντὰ στὴ Χερσώνα. Ἐκεῖ, ἔδεσαν στὸ λαιμό του μιὰ
σιδερένεια ἄγκυρα καὶ τὸν ἔριξαν στὴν θάλασσα, ὅπου παρέδωσε τὴν ἁγία ψυχή του
(101 μ.Χ). Ἀξίζει, ὅμως, νὰ σημειώσουμε ὅτι ὁ Κλήμης δὲν ὑπῆρξε μόνο σοφὸς κατὰ
τὴν γραμματικὴ μόρφωση, ἀλλὰ ἀνῆκε σ’ αὐτοὺς ποὺ ὁ Θεῖος Παῦλος ὀνομάζει
«σοφοὺς εἰς τὸ ἀγαθόν, ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν». Συνετούς, δηλαδή, ὅταν
κάνουν τὸ καλό, καὶ συγχρόνως ἀμέτοχους ἀπὸ κάθε κακό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου