Πού και πού η πολιτική τάξη θυμάται την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού. Οι «υπανάπτυκτοι» Αμερικανοί κι άλλοι πρωτόγονοι έχουν χρόνια τώρα θεσπίσει την επιστολική ψήφο. Η βαλκανική τζαμαχιρία μας ακόμη δεν έχει βρει τον τρόπο για τα εκατομμύρια των Ελλήνων στα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης.
Πριν από λίγα χρόνια είχα γράψει ότι δεν αρκεί να θεσπιστεί και διασφαλιστεί τεχνικά η ψήφος της διασποράς του έθνους. Επειτα από μία συντακτική εθνοσυνέλευση θα πρέπει στα έδρανα της Βουλής των Ελλήνων να κάθονται οι εκπρόσωποι του Ελληνισμού των ΗΠΑ, του Καναδά, της Ωκεανίας, της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Κριμαίας, της Β. Ηπείρου, της Κύπρου, της Αφρικής κ.λπ.
Μέρος της Αριστεράς και διάφοροι ψευτοφιλελεύθεροι, που ο «φιλελευθερισμός» τους εξαντλείται στην απελευθέρωση των απολύσεων και στην ιδιωτικοποίηση του νερού του Θεού, βγάζουν φλύκταινες. Ο υψηλός πατριωτισμός της διασποράς του έθνους τούς προκαλεί ρίγη ανησυχίας, φοβούνται «εθνικιστική εκτροπή» του εκλογικού σώματος. Τα προσχήματα, γνωστά. «Δεν μπορούν να ψηφίζουν αυτοί που δεν υφίστανται τις συνέπειες της ψήφου τους και δεν πληρώνουν φόρους στην Ελλάδα» λένε μερικά καλόπαιδα, που όμως με τη βοϊδίσια ψήφο τους ξεσκίζουν την πατρίδα, που ανήκει και στους αποδήμους. Δεν προσδιορίζουν στα πόσα χρόνια απουσίας ή σε ποια γενιά στο εξωτερικό στερούνται οι πολίτες της χώρας μας το δικαίωμα του εκλέγειν. Αν αυτή η αντισυνταγματική και ανήθικη μπούρδα γίνει δεκτή, τότε γιατί να μη στερούνται και το δικαίωμα του εκλέγεσθαι; Αφού λείπουν χρόνια ή γεννήθηκαν έξω, δεν έχουν τη βαριά πολιτική γνώση και την ευθύνη που έχει ο Μήτσος ο οπαδός.
Η γνώμη μου από παλιά είναι ότι πρέπει ο σύμπας Ελληνισμός να ψηφίζει και να αποστέλλει και βουλευτές στη Βουλή των Ελλήνων με αυστηρά αναλογικά κριτήρια. Το ελλαδικό κράτος πρέπει να αποδώσει την ελληνική ιθαγένεια και σε όλους τους Ελληνες όπου γης, ας έχουν διπλή υπηκοότητα, και λόγο για τη χώρα καταγωγής τους, όπου κι αν ζουν και φορολογούνται.
Η ψήφος της διασποράς και η εκπροσώπησή της στην ελληνική Βουλή, με το καθαρό βλέμμα της απόστασης, θα είναι και μια εγγύηση αποτροπής μειοδοτικών συμπεριφορών. Π.χ., η απόδοση ελληνικής ιθαγένειας σε όλους του Κύπριους αδελφούς, όπως και και στους Ελληνες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, κυρίως Ποντίους, η εγγραφή τους στους εκλογικούς καταλόγους και η εκπροσώπησή τους με βουλευτές θα ήταν μαστίγιο φρονηματισμού για τους μηδενιστές γενίτσαρους της Αριστεράς ή του «μεσαίου χώρου», που προπαγανδίζουν ξένα συμφέροντα και μισελληνικές απόψεις στην Αθήνα.
Ποιος, όμως, φοβάται το όλον έθνος να έχει λόγο και ισχύ στην καρδιά του εθνικού κέντρου; Μα, φυσικά, το κομματικό σύστημα της παρακμής και του πνευματικού δωσιλογισμού, που ασκεί πολιτική «δημοκρατίας των κολλητών» και Γραικύλων.
Εάν θέλουμε να στήσουμε στα πόδια του, να οργανώσουμε και να κινητοποιήσουμε τον παράλυτο γίγαντα του έθνους των τριών ομόκεντρων κύκλων, ήτοι του ελλαδικού κράτους, της ιστορικής περιφέρειας (Β. Ηπειρος, Σκόπια, Αν. Ρωμυλία, Μαύρη Θάλασσα, Πόλη, Κύπρος, Αλεξάνδρεια) και της διασποράς, τότε προφανή τα πρακτέα: ιθαγένεια σε όλους τους Ελληνες όπου γης, εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους, επιστολική ψήφος και εκλογή βουλευτών και της ιστορικής περιφέρειας και της διασποράς. Αυτή είναι μεγάλη πολιτική, κόντρα στη μιζέρια του μικροελλαδικού κομματικού συστήματος, με το βλέμμα στους αιώνες και στις απάτητες κορυφές και όχι στο πρόσκαιρο συμφέρον μιας ευτελούς γραφειοκρατίας, που κοιτάζει τις μύτες των παπουτσιών της...
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
*Δικηγόρος
Πριν από λίγα χρόνια είχα γράψει ότι δεν αρκεί να θεσπιστεί και διασφαλιστεί τεχνικά η ψήφος της διασποράς του έθνους. Επειτα από μία συντακτική εθνοσυνέλευση θα πρέπει στα έδρανα της Βουλής των Ελλήνων να κάθονται οι εκπρόσωποι του Ελληνισμού των ΗΠΑ, του Καναδά, της Ωκεανίας, της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Κριμαίας, της Β. Ηπείρου, της Κύπρου, της Αφρικής κ.λπ.
Μέρος της Αριστεράς και διάφοροι ψευτοφιλελεύθεροι, που ο «φιλελευθερισμός» τους εξαντλείται στην απελευθέρωση των απολύσεων και στην ιδιωτικοποίηση του νερού του Θεού, βγάζουν φλύκταινες. Ο υψηλός πατριωτισμός της διασποράς του έθνους τούς προκαλεί ρίγη ανησυχίας, φοβούνται «εθνικιστική εκτροπή» του εκλογικού σώματος. Τα προσχήματα, γνωστά. «Δεν μπορούν να ψηφίζουν αυτοί που δεν υφίστανται τις συνέπειες της ψήφου τους και δεν πληρώνουν φόρους στην Ελλάδα» λένε μερικά καλόπαιδα, που όμως με τη βοϊδίσια ψήφο τους ξεσκίζουν την πατρίδα, που ανήκει και στους αποδήμους. Δεν προσδιορίζουν στα πόσα χρόνια απουσίας ή σε ποια γενιά στο εξωτερικό στερούνται οι πολίτες της χώρας μας το δικαίωμα του εκλέγειν. Αν αυτή η αντισυνταγματική και ανήθικη μπούρδα γίνει δεκτή, τότε γιατί να μη στερούνται και το δικαίωμα του εκλέγεσθαι; Αφού λείπουν χρόνια ή γεννήθηκαν έξω, δεν έχουν τη βαριά πολιτική γνώση και την ευθύνη που έχει ο Μήτσος ο οπαδός.
Η γνώμη μου από παλιά είναι ότι πρέπει ο σύμπας Ελληνισμός να ψηφίζει και να αποστέλλει και βουλευτές στη Βουλή των Ελλήνων με αυστηρά αναλογικά κριτήρια. Το ελλαδικό κράτος πρέπει να αποδώσει την ελληνική ιθαγένεια και σε όλους τους Ελληνες όπου γης, ας έχουν διπλή υπηκοότητα, και λόγο για τη χώρα καταγωγής τους, όπου κι αν ζουν και φορολογούνται.
Η ψήφος της διασποράς και η εκπροσώπησή της στην ελληνική Βουλή, με το καθαρό βλέμμα της απόστασης, θα είναι και μια εγγύηση αποτροπής μειοδοτικών συμπεριφορών. Π.χ., η απόδοση ελληνικής ιθαγένειας σε όλους του Κύπριους αδελφούς, όπως και και στους Ελληνες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, κυρίως Ποντίους, η εγγραφή τους στους εκλογικούς καταλόγους και η εκπροσώπησή τους με βουλευτές θα ήταν μαστίγιο φρονηματισμού για τους μηδενιστές γενίτσαρους της Αριστεράς ή του «μεσαίου χώρου», που προπαγανδίζουν ξένα συμφέροντα και μισελληνικές απόψεις στην Αθήνα.
Ποιος, όμως, φοβάται το όλον έθνος να έχει λόγο και ισχύ στην καρδιά του εθνικού κέντρου; Μα, φυσικά, το κομματικό σύστημα της παρακμής και του πνευματικού δωσιλογισμού, που ασκεί πολιτική «δημοκρατίας των κολλητών» και Γραικύλων.
Εάν θέλουμε να στήσουμε στα πόδια του, να οργανώσουμε και να κινητοποιήσουμε τον παράλυτο γίγαντα του έθνους των τριών ομόκεντρων κύκλων, ήτοι του ελλαδικού κράτους, της ιστορικής περιφέρειας (Β. Ηπειρος, Σκόπια, Αν. Ρωμυλία, Μαύρη Θάλασσα, Πόλη, Κύπρος, Αλεξάνδρεια) και της διασποράς, τότε προφανή τα πρακτέα: ιθαγένεια σε όλους τους Ελληνες όπου γης, εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους, επιστολική ψήφος και εκλογή βουλευτών και της ιστορικής περιφέρειας και της διασποράς. Αυτή είναι μεγάλη πολιτική, κόντρα στη μιζέρια του μικροελλαδικού κομματικού συστήματος, με το βλέμμα στους αιώνες και στις απάτητες κορυφές και όχι στο πρόσκαιρο συμφέρον μιας ευτελούς γραφειοκρατίας, που κοιτάζει τις μύτες των παπουτσιών της...
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
*Δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου