«Η Αλήθεια μεγάλη» -- «ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΝΤΑ» Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Στό βιβλίο Α΄ Ἔσδρας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης διαβάζουμε γιά τούς τρεῖς σωματοφύλακες τοῦ Δαρείου, οἱ ὁποῖοι θέλησαν νά διαγωνιστοῦν ποιός νά πάρει τό βραβεῖο ἀπ’  τό βασιλιά. Συνεννοήθηκαν μεταξύ τους τό θέμα καί τό πρόβλημα, πού θά ‘πρεπε νά λύσουν καί νά τό παραδώσουν γραπτό στά χέρια τοῦ βασιλιᾶ. Ἡ ἐρώτηση ἔλεγε: Ποιό εἶναι τό ἰσχυρότερο πρᾶγμα στόν κόσμο; Καί οἱ ἀπαντήσεις, τίς ὁποῖες θά ἐξηγοῦσαν καί προφορικά καί μπροστά σέ μεγάλο ἀκροατήριο —ὁ διαγωνισμός ἦταν καί γραπτός καί προφορικός— ἦσαν οἱ ἑξῆς: «Ὁ εἷς ἔγραψε, ὑπερισχύει ὁ οἶνος. ῾Ο ἕτερος ἔγραψεν, ὑπερισχύει ὁ βασιλεύς. Ὁ τρίτος ἔγραψεν, ὑπερισχύουσιν αἱ γυναῖκες, ὑπέρ δέ πάντα νικᾷ ἡ ἀλήθεια» (Α΄Ἔσδρα, Γ΄ 10 –12). Νικητής, ἀσφαλῶς, ἀναδείχθηκε ὁ τρίτος, ὁ Ἰουδαῖος Ζοροβάβελ. Ζήτησε ν’ ἀφήσει ἐλεύθερους τούς ἑβραίους νά πᾶνε στήν πατρίδα τους καί νά ἀνοικοδομήσουν τό Ναό καί τήν πόλη τους. Καί τό πέτυχε. Ὑπέροχη ἡ ἀπάντηση καί ἡ ὅλη ἀνάλυση καί ἑρμηνεία, πού ἔκαμε. Καί στό τέλος, ἡ ἔξοχη διακήρυξη τοῦ Ζοροβάβελ· ἕνας ἀληθινός καί ἐξαίσιος ὕμνος πρός τήν Ἀλήθεια: «Ἡ Ἀλήθεια μεγάλη καί ἰσχυροτέρα παρά πάντα. Πᾶσα ἡ γῆ τήν ἀλήθειαν, καί ὁ οὐρανός αὐτήν καλεῖ, καί πάντα τά ἔργα σείεται καί τρέμει, καί οὐκ ἔστι μετ’ αὐτῆς ἄδικον οὐδέν»(Δ΄ 35 –36). Πῶς νά μή εἶναι «ἰσχυροτέρα παρά πάντα», ἀφοῦ Ἀλήθεια εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός; Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶχε διακηρύξει: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰω. ΙΔ΄ 6). «Καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ» (Ἰω. ΙΗ΄ 37). Συστήματα φιλοσοφικά περιέχουν ψήγματα ἀλήθειας, ὄχι ὅμως ὅλη τήν ἀλήθεια. Μονάχα ὁ Θεός εἶναι Αὐτο-Ἀλήθεια. Ἡ Ἀλήθεια ὑποστασιάζεται στό Θεό. Στή φιλοσοφία ἀληθές, εἶναι τό ὀρθό, ὅ,τι συμφωνεῖ μέ τούς νόμους τῆς νόησης, τό μή ἀντιφάσκον.

Ἐνῶ στή Φυσική οἱ νόμοι βρίσκουν γενική ἐπαλήθευση στή φύση. Συμφωνοῦν μέ τήν πραγματικότητα. Ἔτσι λέμε, γιά παράδειγμα, πώς ὁ νόμος τῆς ἕλξης ἤ τῆς βαρύτητας, ἀποτελοῦν ἐπιστημονικές ἀλήθειες. Ὁ σκεπτικισμός διδάσκει πώς ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια, ἀλλά εἶναι ἀπρόσιτη στόν ἄνθρωπο. Ὁ ἀγνωστικισμός ἰσχυρίζεται πώς δέν ὑπάρχει ἀλήθεια· καί ἄν ὑπάρχει, εἶναι ἀπρόσιτη. Ὁ μηδενισμός ἀποτελεῖ ἀπαξίωση τῶν ἀξιῶν. Ἀρνεῖται τήν ἀλήθεια. Ὁ ἄνθρωπος γιά πάντα, εἶναι ἀναζητητής τῆς ἀλήθειας. Ψάχνει καί ὁλοένα ψάχνει, μήπως τήν ἀνακαλύψει. Μονάχα ὁ Πλάτων εἶχε προσεγγίσει τήν ἔννοια τῆς ἀλήθειας, λέγοντας πώς ἡ λέξη προέρχεται ἀπό τά στοιχεῖα «ἅλη» (= περιπλάνηση) καί «θεία», πού δείχνει θεϊκή προέλευση. Ἀλλ’ ἡ τέλεια καί πλήρης Ἀποκάλυψη τῆς Ἀλήθειας ἔγινε ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό. Μέ παρρησία τό ὁμολογοῦν οἱ μαθητές: «Καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν Αὐτοῦ, δόξαν ὡς Μονογενοῦς παρά Πατρός, πλήρης Χάριτος και ἀληθείας» (Ἰω. Α΄ 14). Ὁ ἴδιος πάλι ὁμολογεῖ τόν ἀληθινό Πατέρα ὅταν λέγει ὅτι «ὁ πέμψας με ἀληθής ἐστι» (Ἰω. Η´  26). Καί στήν περίπτωση τοῦ τρίτου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, θά συμπληρώσει, προλέγοντας καί βεβαιώνοντας τούς μαθητές Του γιά τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «Ὅταν δέ ἔλθη ὁ Παράκλητος, ὅν ἐγώ πέμψω ὑμῖν παρά τοῦ Πατρός, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὅ παρά τοῦ Πατρός ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περί ἐμοῦ»(Ἰω. ΙΕ΄ 26). Ὁ Τριαδικός Θεός εἶναι ἡ Ἀλήθεια, καί ἡ τελεία καί ἀληθῶς Ἀλήθεια. Ἡ αἰώνια Ἀλήθεια. Σκοπός ὕψιστος τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἀνεύρεση τῆς Ἀλήθειας. «Γνώσεσθε τήν Ἀλήθειαν καί ἡ Ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» ἔχει διακηρύξει ὁ Κύριος (Ἰω. Η΄ 32). Ὅπου γνώση Θεοῦ, ἐκεῖ καί Ἀλήθεια. Καί ὅπου Ἀλήθεια, ἐκεῖ καί ἐλευθερία. Ἀλήθεια. Λέξη γοητευτική. Λέξη βαθύτατα σημειολογική. Λέξη θεία. Τό Πανεπιστήμιο τοῦ Χάρβαρτ τήν ἔχει σάν ἔμβλημα: Veritas (Ἀλήθεια). Μήπως κι ὁ καθένας μας θά πρέπει νά τήν ἔχει γιά ἔμβλημά του; Καί ὄχι μόνο! Πρέπει καί νά τήν ὑπερασπιστοῦμε ὅταν προσβάλλεται ἀπό κάποιους ἐχθρούς της. Καί δέν εἶναι λίγοι! Νά τήν ὑπερασπιστοῦμε με ὅλες τίς δυνάμεις μας, πάντοτε καί μέχρι θυσίας. Ἄς φαίνονται κάποτε οἱ ἐχθροί της ἰσχυροί. «Τοιοῦτον ἡ Ἀλήθεια, καί πολ λῶν πολεμούντων, διεγείρεται», διακηρύττει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Ὅσο τήν πολεμᾶνε, τόσο καί ἐπικρατεῖ καί θριαμβεύει. «Μή νίβεις τά χέρια σου ὅταν βλέπεις νά ραπίζεται ἡ Ἀλήθεια», εἶπε κάποιος. Μή δειλιάζεις, δηλαδή, καί μή ὑποκρίνεσαι σάν τόν Πιλᾶτο. Οἱ γενναῖοι ὁμολογοῦν τήν Ἀλήθεια, ἕτοιμοι νά ὑποστοῦν ὁποιαδήποτε θυσία, ἀκόμα κι αὐτό τό θάνατο. Ὁ τίμιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος κήρυττε τήν Ἀλήθεια καί τό νόμο τοῦ Θεοῦ, ἔστω κι ἄν αὐτά πού ἔλεγε, θίγανε τό βασιλιά Ἡρώδη, ὁ ὁποῖος καί τόν ἀποκεφάλισε. Ἡ Ἀλήθεια διώκεται, ἀλλά κατακτᾶ τόν ἐχθρό· φυλακίζεται, ἀλλά ἐλευθερώνει· θυσιάζεται ἀλλά μεγαλουργεῖ. Στ’ ὡραῖο του ποίημα «Ἀλήθειες» ὁ Βερίτης γράφει καί τούτη τή στροφή: «Ἀλήθειες πού σᾶς ἔχω πάρει ἀπό τό στόμα τοῦ Χριστοῦ, καί σᾶς φυλάω μέ τό καμάρι καί τή λαχτάρα τοῦ πιστοῦ». Ἡ ὀμορφιά τῆς ζωῆς βρίσκεται στόν ἀγώνα γιά τήν Ἀλήθεια. «Ἕως θανάτου ἀγώνισαι περί τῆς ἀληθείας καί Κύριος ὁ Θεός πολεμήσει ὑπέρ σοῦ» (Σοφ. Σειρ. Δ΄ 28). Δόξα καί τιμή στούς ὑπερασπιστές τῆς Ἀλήθειας.