Ένα κατάπτυστο κείμενο από τον Γ. Παπαδόπουλο

Τρίτη, 8 Μαρτίου 2016

Η ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (και τα από αυτή απορρέοντα περί της Ι. Σκήτης των Αγίων Πατέρων της Χίου)

Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου

Το ζήτημα του παλαιού ημερολογίου, δηλαδή η εμμονή κάποιων στο να τιμούν το εορτολόγιο της Εκκλησίας μας κατά 13 ημέρες αργότερα, έχει ταλανίσει την Εκκλησία μας εδώ και αιώνες, με αποκορύφωμα – για την Εκκλησία της Ελλάδος– τα τελευταία περίπου 90 χρόνια.

Για το συγκεκριμένο θέμα έχουν γραφεί τόμοι ολόκληροι και από κάθε πλευρά, αποκαλύπτοντας τις πλάνες και τις μεθοδείες πολλών εκμεταλλευτών του. Να αναφέρω, επίσης, ότι, με το ζήτημα αυτό έχω καταπιαστεί κι άλλες φορές, το 1995, το 1997 και το 2004 και δεν είναι η πρώτη φορά που παραθέτω δημόσια τις –όποιες– απόψεις μου περί τούτου. Είχα ασχοληθεί επισταμένως και κατά την εκπόνηση εργασίας στην Δ΄τάξη (μεταλυκειακό τμήμα) του Εκκλησιαστικού Λυκείου.

Οι παλαιοημερολογίτες (αυτοτιτλοφορούμενοι και ως Γ.Ο.Χ. ή Π.Ε- <<Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί>> ή <<Παλαιού Εορτολογίου>> ή <<Ενιστάμενοι>>- λες και όλοι οι υπόλοιποι είναι νόθοι ή "κάλπικοι"…) ενίοτε συνδυάζουν την απόσχισή τους από την Κανονική, νόμιμη και επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία επικαλούμενοι ότι αγωνίζονται ενάντια στον Οικουμενισμό και τα οικουμενικά ρεύματα που εκφράζουν κάποιοι Κληρικοί. Βέβαια, δεν φρόντισαν να μάθουν τι ακριβώς αναφέρουν οι Ιεροί Κανόνες περί τούτων, όπως -και το- με ποιο τρόπο η επίσημη Εκκλησία συμπράττει ή όχι στον Οικουμενισμό ή κάποιοι μεμονωμένοι Κληρικοί Της ως πρόσωπα και όχι ως θεσμός.

Πρέπει, λοιπόν, ξεκινώντας να πούμε ότι, ο Οικουμενισμός είναι παναίρεση και οποιοσδήποτε Κληρικός συμπράττει με αιρετικούς ή άλλους υπερασπιστές αλλότριων δοξασιών (σε προσευχητικό ή λειτουργικό στάδιο) είναι άξιος καθαίρεσης κατά τους ιερούς Κανόνες. Άλλο, όμως, αυτό και άλλο το ότι η Εκκλησία "νοθεύει" το δόγμα ή την πνευματική ακεραιότητά της από κινήσεις προσώπων. Έτσι, για να ξεκαθαρίσω τι εννοώ επισημαίνω ότι, μπορεί μεν ο τάδε ή ο δείνα Πατριάρχης να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του τις συμπροσευχές ή τον εναγκαλισμό με αιρετικούς ή αλλοθρήσκους, όμως αυτό δεν έπεται και την αλλοίωση του Ορθοδόξου φρονήματος ή ότι εμείς –ως Ορθόδοξο πλήρωμα– θα το δεχθούμε. Και συγκεκριμενοποιώ: Οι παλαιοημερολογίτες είναι πιο ζηλωτές από τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ ο οποίος μάχεται τον Οικουμενισμό σθεναρά και δημόσια; Είναι πιο ζηλωτές από τον Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ; Είναι πιο ζηλωτές από τον Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία; Είναι πιο ζηλωτές από τον Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως και Κονίτσης Ανδρέα; Είναι πιο ζηλωτές από τον Μητροπολίτη Αιτωλίας Κοσμά; Είναι πιο ζηλωτές από τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο; Είναι πιο ζηλωτές από τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο; Όλοι αυτοί καθημερινά δεν μάχονται τον Oικουμενισμό; Οι χριστιανικές αδελφότητες, το μεγαλύτερο ποσοστό των Ορθοδόξων Χριστιανών, δεν μάχονται την παναίρεση του Οικουμενισμού; Αυτοί δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι; Δεν αγωνίστηκε σθεναρά ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος (Καντιώτης), όταν το 1972 μαζί με τους Μητροπολίτες Παραμυθίας Παύλο (μετέπειτα Αγιάς και Συκουρίου) και Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο έπαυσαν το μνημόσυνο του Πατριάρχη Αθηναγόρα, διαμαρτυρόμενοι για τον εναγκαλισμό του με τον Πάπα; Δεν έφυγαν από την επίσημη Εκκλησία, ούτε αποτειχίστηκαν, απεναντίας στηλίτευαν και τη δράση των παλαιοημερολογιτών. Ούτε το Ορθόδοξο φρόνημα αλλοιώθηκε, ούτε έπαθε κάτι η Ορθοδοξία. Δεν αγωνίστηκαν και αγωνίζονται μέχρι σήμερα εκατοντάδες Μητροπολίτες, Ιερείς, Μοναχοί και λαϊκοί; Συνεπώς, ημιμαθείς περί την ορθή πίστη αποδεικνύονται όσοι υποτιθέμενοι Γ.Ο.Χ. στηλιτεύουν την Εκκλησία μας και τους Κληρικούς Της ότι, ενώ δήθεν εκείνοι μάχονται τον Οικουμενισμό, εμείς έχουμε συσχηματιστεί και ταυτιστεί μαζί του !

Ερχόμαστε τώρα σε ένα σοβαρότατο ζήτημα που αφορά στην Αποστολική διαδοχή του ιερού Κλήρου. 

Καταρχήν να πούμε ότι, αλλαγές στο ημερολόγιο έχουν γίνει και άλλες στο διάβα της ιστορίας και δεν είναι μόνο οι 13 ημέρες που άλλαξαν στην Ελλάδα το 1923. Το ημερολόγιο είναι ένα μέσον το οποίο εφεύρε ο άνθρωπος για τη δική του εξυπηρέτηση και δεν αποτελεί πανάκεια για τη σωτηρία του. Ο ιερός απόστολος αναφέρει ότι, πρέπει να κινούμαστε <<εξαγοραζόμενοι τον χρόνον-καιρόν ότι αι ημέραι πονηραί εισιν>>, δηλαδή να μεριμνούμε ανά πάσα στιγμή για τη σωτηρία της ψυχής μας, διότι εδώ είμαστε προσωρινοί και δεν γνωρίζουμε πότε θα έλθει το τέλος, τόσο της επίγειας ζωής μας όσο και του κόσμου, με την Δευτέρα του Κυρίου Παρουσία, δηλαδή τη συντέλεια του χρόνου. Έτσι, αλλαγές στο ημερολόγιο υπήρξαν και άλλες τόσο προ Χριστού όσο και μετά Χριστόν. Το ημερολόγιο δεν συνιστά εφαρμογή καμίας παράδοσης στο χώρο της Εκκλησίας. Παράδοση μπορεί να συνιστά το Τυπικό της Εκκλησίας, η ζωή, ο χαρακτήρας, ο πνευματικός λόγος που απορρέει από τους Πατέρες Της, όχι όμως το ημερολόγιο.

Ερχόμαστε τώρα στους υποτιθέμενους "κληρικούς" του παλαιού ημερολογίου. Θα μιλήσουμε για την Ελλάδα (διότι στο εξωτερικό υπάρχουν πολλά ζητήματα που είναι αδύνατον να αναπτυχθούν σε ένα μόλις άρθρο). Οι Μητροπολίτες της Εκκλησίας οι οποίοι θεώρησαν αρχικά λανθασμένη την αλλαγή του ημερολογίου επέστρεψαν στην Κανονική Εκκλησία (νέο ημερολόγιο) και έμειναν τελικά μόλις ένας ή δυο στο παλαιό, δημιουργώντας σχίσμα στην Εκκλησία και παρασυναγωγή. Έτσι, έφθασαν σε σημείο να μην υπάρξει Αποστολική διαδοχή. Οι Γ.Ο.Χ., απευθυνόμενοι αρχικά σε Επισκόπους άλλων γειτονικών κρατών, που ακολουθούσαν το παλαιό ημερολόγιο, λάμβαναν την απάντηση ότι πρέπει να επιστρέψουν στην επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος και να χειροτονηθούν από τους Κανονικούς Επισκόπους Της τους οποίους και αναγνώριζαν. Τότε, εκείνοι εστράφησαν προς άλλες χώρες, εκμεταλλευόμενοι άλλα γεγονότα άσχετα με το ημερολόγιο. Δηλαδή, στα κράτη όπου επικρατούσε η αθεΐα και είχαν διωχθεί οι Χριστιανοί προς άλλες χώρες. Τούτο κυρίως υπήρχε στην πρώην Σοβιετική Ένωση όπου το καθεστώς δεν επέτρεπε την ανεξιθρησκία αλλά επέβαλλε την αθεΐα. Το Πατριαρχείο της Ρωσίας ακολουθούσε το παλαιό ημερολόγιο αλλά είχε εκκλησιαστική κοινωνία (<<κοινό Ποτήριο, δηλαδή αναγνώριση και συλλειτουργία>>) με όλες τις κατά τόπους Εκκλησίες του νέου ημερολογίου. Ο λόγος δηλαδή της διασποράς των Κληρικών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης σε άλλα κράτη ήταν το γεγονός ότι τα άθεα καθεστώτα τους υποχρέωσαν να δραστηριοποιηθούν σε άλλα μέρη όπου υπήρχε ανεξιθρησκία. Έτσι, υπήρξαν οι λεγόμενοι <<Ρώσοι της διασποράς>>, Κληρικοί Κανονικοί οι οποίοι και αναγνώριζαν αλλά και αναγνωρίζονταν από την επίσημη Εκκλησία μέχρι κάποιο διάστημα. Σήμερα, όλοι αυτοί έχουν επιστρέψει στο επίσημο Πατριαρχείο Ρωσίας και ενώθηκαν με την Κανονική Εκκλησία. Να σημειώσουμε ότι, και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, και το Πατριαρχείο Ρωσίας, και το Άγιον Όρος, και δεκάδες ιερές Μονές και αδελφότητες ανά την Ελλάδα και τον κόσμο ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο, αλλά αναγνωρίζουν την επίσημη Εκκλησία (νέο ημερολόγιο) και έχουν εκκλησιαστική κοινωνία μαζί Της, ουδεμία δε σχέση έχουν με ψευδοκληρικούς και άλλους των Γ.Ο.Χ. Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται να υπάρξει χειροτονία Κληρικού από μια Σύνοδο <<υπερορίως>> (δηλαδή εκτός των ορίων που αυτή ανήκει) για να μεταβεί ο Κληρικός αυτός αμέσως μετά (και γνωρίζοντάς το εκ προοιμίου, μάλιστα δίχως να υπάρχει Απόφαση κάποιας Συνόδου, έστω τοπικής, για τη χειροτονία) εκτός των ορίων που η Σύνοδός αυτή έχει αρμοδιότητα. Μια τέτοια χειροτονία είναι αντικανονική και άκυρη.

Από την Ελλάδα μετέβη κάποιος "κληρικός" των ΓΟΧ στην Αμερική, ονόματι Ακάκιος, από όπου επέστρεψε κατόπιν λέγοντας ότι "χειροτονήθηκε Επίσκοπος" από τους Ρώσους της διασποράς. Όμως, ουδεμία απόδειξη υπάρχει ότι χειροτονήθηκε από δύο ή τρεις Επισκόπους των Ρώσων της διασποράς, ουδεμία Απόφαση Συνόδου υπήρξε για να χειροτονηθεί, ουδεμία γνώση για το που χειροτονήθηκε, πότε και από ποιους Επισκόπους, εξυπηρετώντας ποιες ανάγκες, παρά μόνον μια βεβαίωση ενός Επισκόπου ο οποίος μάλιστα ακολουθούσε το παλαιό ημερολόγιο αλλά είχε κοινωνία με την επίσημη Εκκλησία (νέου ημερολογίου) και Την αναγνώριζε, συλλειτουργούσε δε με Επισκόπους Της. Έσπευσαν δε πολύ αργότερα (σχεδόν μια δεκαετία κατόπιν) νεότεροι "επίσκοποι-διάδοχοι" της αυτής "συνόδου" να αποφανθούν ότι αναγνωρίζουν την χειροτονία αυτή, δίχως και εκείνοι να κατονομάζουν από ποιους έγινε, που και πότε (τα σχετικά στοιχεία στη διάθεση όποιου το επιθυμεί). Τι είδους χειροτονία ήταν αυτή, εάν και εφόσον υπήρξε;

Το ίδιο συνέβη και στην Αθήνα, με κάποιο "επίσκοπο" Ματθαίο, ο οποίος θεώρησε τον εαυτό του μοναδικό (!!!) Ορθόδοξο Επίσκοπο επί της γης (άραγε αυτό είναι εωσφορικός εγωισμός ή σχιζοφρένεια;) που σε γνωστό ΄΄μοναστήρι΄΄ της ντροπής, στην Κερατέα, (έχει αποφανθεί η ελληνική δικαιοσύνη για το τι συνέβαινε εκεί με την κακοποίηση και θανάτωση ανηλίκων παιδιών, κ.α.) "χειροτόνησε" μόνος του "Επίσκοπο" (ωσάν να επρόκειτο για χειροτονία Διακόνου ή Πρεσβυτέρου) και κατόπιν άλλους, οδηγώντας άλλη μια μερίδα ανθρώπων σε σχίσμα και παρασυναγωγή. Αυτοί αποτελούν σήμερα την Νο 2 ή 3 παράταξη των εν Ελλάδι Γ.Ο.Χ. μεταξύ των 10 ή 12 !!!

Οι περισσότεροι, λοιπόν, Γ.Ο.Χ. εν Ελλάδι θεωρούν αυτούς τους ανωτέρω, ως πατέρες τους και ως δεχθέντες εξ αυτών την Αποστολική διαδοχή. Αστεία πράγματα για αμαθείς και ανίδεους περί την πίστη και τους Ιερούς Κανόνες. Ως λέγει και ο ιερός Απόστολος <<ζήλον Θεού έχουσι αλλ΄ ου κατ΄ επίγνωσιν>>. Άνθρωποι που, έχουν θεοποιήσει άλλους ανθρώπους, μη έχοντας επίγνωση για την πορεία του έμψυχου Σώματος της Εκκλησίας, οδηγούμενοι σε επικίνδυνους ατραπούς. 

Εξ αφορμής όλων τούτων να σημειώσουμε κάτι ακόμη: Ο μακαριστός Επίσκοπος Αστορίας Η.Π.Α. Πέτρος (Αστυφίδης), χειροτονηθείς από Επισκόπους των Ρώσων της Διασποράς, οσάκις επισκεπτόταν τη Χίο, θυμάμαι ότι (ως έφηβος που τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο μου βρισκόμουν στα κατηχητικά και τα γραφεία της Μητροπόλεως Χίου) ερχόταν στην Ιερά Μητρόπολη, έβλεπε τον –μακαριστό σήμερα– Μητροπολίτη μας, Διονύσιο, τον ασπαζόταν και ανέφερε τις δράσεις που θα ανέπτυσσε τις ημέρες της παραμονής του στη Χίο. Αναγνώριζε δηλαδή και τιμούσε τον Κανονικό και νόμιμο Επίσκοπο της Χίου. Και ο Μητροπολίτης μας (Διονύσιος) τον είχε επισκεφθεί στην Αμερική (στην Αστόρια) τουλάχιστον δυο φορές, όπου έγινε δεκτός με μεγάλη εγκαρδιότητα. Η δε Ιερά Μητρόπολις Χίου έδειχνε ΑΝΟΧΗ επί των όσων συνέβαιναν εδώ, κυρίως λόγω του ότι εκτιμούσε το πρόσωπο του Γέροντος π. Αμβροσίου, την αγαθή του προαίρεση και το έργο που επιτελούσε. Είχε διαφανεί ότι τον εμπιστεύεται ως φύλακα της Σκήτης και των λοιπών ιερών καθιδρυμάτων που επόπτευε. Αυτά για να μην παρεξηγούμεθα. Έχουν όλα τούτα καμία σχέση με τους Γ.Ο.Χ., και τις "συνόδους" τους; Πότε είχαμε στη Χίο Γ.Ο.Χ., πλην των περιπτώσεων τοπικών Κληρικών ή Μοναχών που όμως είχαν λάβει χειροτονίες από τον Κανονικό Μητροπολίτη Χίου και κουρές από Κληρικούς που χειροτονήθηκαν από τον Κανονικό Μητροπολίτη Χίου; Αναγνώσθηκε σε άρθρο στον τοπικό Τύπο ότι, ο σημερινός εγκαταβιών και φερόμενος ως Ηγούμενος επί της Σκήτης των Αγίων Πατέρων είναι διάδοχος του Γέροντος Παχωμίου. Από πού και ως πού; O π. Μωυσής τον οποίον επικαλούνται έζησε επί της Σκήτης και κατόπιν αποσκίρτησε για να μεταβεί στο Αγ. Όρος και να καταλήξει στην παρασυναγωγή του Ματθαίου, έχοντας μετακινηθεί σε αρκετές Μονές (φέρεται δε από τους Γ.Ο.Χ. και ως ιδρυτής τεσσάρων μοναστηριών τα οποία ακολουθούν τέσσερις διαφορετικές "συνόδους" των Γ.Ο.Χ. το καθένα !) Αυτά διδάχθηκε από τον Όσιο Παχώμιο, ο οποίος κατέλιπε εγγράφως συγκεκριμένες οδηγίες προς τους Μοναχούς του Προβατείου όρους να μην εγκαταλείψουν την Ι. Σκήτη; Ας αναζητήσουν οι ενδιαφερόμενοι τα προστάγματα του Οσίου Παχωμίου να δουν τι λέει (Περισσότερα στο βιβλίο του κ. Αντ. Χαροκόπου <<Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΧΩΜΙΟΣ>>, Χίος 2003). Η Σκήτη των Αγίων Πατέρων πότε είχε σχέση με όλους αυτούς; Η σημερινή "σύνοδος" των Γ.Ο.Χ. που ανήκουν έχει αποκηρύξει τους Ματθαιικούς !!! (ποιος, λοιπόν, κοροϊδεύει ποιον…!). Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τον έτερο "επίσκοπο" Κάλλιστο Μακρή ο οποίος "μετακινήθηκε" από "σύνοδο" σε "σύνοδο" αποκηρυσσόμενος από την προηγούμενη ! Όταν οι μισοί έχουν καθαιρέσει και αποκηρύξει τους άλλους μισούς, για ποια Αποστολική διαδοχή και εκκλησιαστική κοινωνία μιλάμε; Ο Γέροντας Θεόδουλος (Γεντίδης), όπως και ο Διάκονος Γαλακτίων είχαν χειροτονηθεί από τον Μητροπολίτη Χίου Ιωακείμ Στρουμπή. Αναφέρθηκε, επίσης, από τη σεβαστή Γερόντισσα του Αγίου Κωνσταντίνου ότι, η Μονή δεν είχε δεχθεί τον Γέροντα Θεόδουλο έως ότου δήλωσε ότι αποκήρυξε την επίσημη Μητρόπολη Χίου και προσχώρησε στους Γ.Ο.Χ. Όμως, αυτό δεν ισχύει διότι, αφενός ήλκυε την ιεροσύνη από Επίσκοπο του νέου ημερολογίου (Ιωακείμ Στρουμπή) και αφετέρου στο ιστορικό αρχείο υπάρχουν έγγραφα που καταδεικνύουν ότι, ο Γέροντας Θεόδουλος ακόμη και επί Μητροπολίτου Παύλου Πολυμερόπουλου και επί Χρυσοστόμου Γιαλούρη αιτούνταν από τον κανονικό και νόμιμο Μητροπολίτη άδεια για τη διεκπεραίωση ζητημάτων της Μονής. Μάλιστα, από τον τοποτηρητή Μητροπολίτη Ιάκωβο Κλεομβρότου ζήτησε να συμπεριληφθεί η Σκήτη των Αγίων Πατέρων στο πρόγραμμα επισιτιστικής βοήθειας που διοργάνωνε το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) !!! Την δε έκτιση ποινής που έκανε, στη Μονή Υψηλού της Λέσβου, έπραξε κάνοντας ΥΠΑΚΟΗ στην ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (και όχι όπως κάποιους άλλους που έφυγαν για άλλες περιοχές, για να γλιτώσουν και ίδρυσαν δικές τους "μονές" των Γ.Ο.Χ.). Αλλά και ο Γέροντας Κορνήλιος (Μαρμαρινός) ακολουθούσε το παλαιό ημερολόγιο με την αδελφότητά του (Αγία Σκέπη Χαλκειούς), όμως είχε εκκλησιαστική κοινωνία με την επίσημη Εκκλησία, συλλειτουργούσε δε με τον Μητροπολίτη Χίου Χρυσόστομο Γιαλούρη και τον Εφημέριο Χαλκείους π. Ιωάννη Πουλή. Κάτι αντίστοιχο ίσχυε για ένα διάστημα και με τον Άγιο Άνθιμο (Γέροντα Άνθιμο Βαγιάνο) στην Ιερά Μονή Παναγίας Βοηθείας όπου πάντοτε μνημόνευε τους Κανονικούς Μητροπολίτες Χίου (Ιερώνυμο Γοργία, Πολύκαρπο Βαρβάκη, Ιωακείμ Στρουμπή και Παντελεήμονα Φωστίνη). Το ίδιο δεν συνέβαινε στο Μοναστήρι στα Ψαρά; Το ίδιο δεν συνέβαινε στο Μοναστήρι στα Αγιάσματα; Το ίδιο δεν συνέβαινε ένα διάστημα και στο Μερσινίδι και τους Αγ. Αναργύρους Λαγκάδας; Που ήσαν τότε οι ψευδοΓΟΧ να έλθουν στη Χίο και μας θυμήθηκαν στην μετά π. Αμβρόσιο εποχή; Επίσης, ας μάθουν όσοι δεν γνωρίζουν ότι, και η σεπτή Γερόντισσα της Μονής Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Οινουσσών, Μαρία Μυρτιδιώτισσα (Κατίγκω) Πατέρα και η αγία θυγατέρα της, μοναχή Ειρήνη Μυρτιδιώτισσα (την οποία πολλάκις μνημονεύω, τιμώ, ευλαβούμαι και επικαλούμαι στη ζωή μου ως αγία μορφή), αλλά και ο σύζυγός της, μοναχός Ξενοφών (Πανάγος) Πατέρας είχαν ως Πνευματικό της οικογενείας τους αρχικά τον Γέροντα Ιερώνυμο της Αίγινας (Αποστολίδη) και κατόπιν τον π. Φιλόθεο (Ζερβάκο), Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής Λογγοβάρδας Πάρου. Ο π. Ιερώνυμος συμβούλευσε την Γερόντισσα να κτίσει τη Μονή στις Οινούσσες. Ακολούθησαν ως Μονή το παλαιό ημερολόγιο αλλά αρχικά οι Πνευματικοί και Ιερείς τους ήσαν Κληρικοί έχοντες εκκλησιαστική κοινωνία με την Κανονική Εκκλησία και χειροτονηθεί από Αρχιερείς Της (μάλιστα ο Γέροντας Ιερώνυμος Αποστολίδης χειροτονήθηκε Ιερέας από τον Μητροπολίτη Παντελεήμονα Φωστίνη-ως Μητροπολίτη Καρυστίας). Τα δε εγκαίνια της Ιεράς Μονής στις Οινούσσες τέλεσε ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης Ιάκωβος Κλεομβρότου ως τοποτηρητής της Μητροπόλεως Χίου, μετά την εκδημία του Παντελεήμονος Φωστίνη. Αναφέρω τα γεγονότα αυτά και όχι τα μετέπειτα για να καταδείξω την ιστορική αλήθεια και προέλευση. Ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος είχε και αδελφή Μοναχή στη Μονή του Αγίου Κωνσταντίνου της Χίου. Ο ίδιος ήταν Πνευματικός και του π. Κυπριανού (Κουτσούμπα) ο οποίος χειροτονήθηκε με το νέο ημερολόγιο το 1962 στην Κάλυμνο Διάκονος και Ιερέας και χειροθετήθηκε Αρχιμανδρίτης από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Βενέδικτο ώστε να καταλήξει σε δική του ομάδα το 1969 (όταν ήλθε σε ρήξη με τον Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημο Γκατζιρούλη και αποσκίρτησε από την νόμιμη Μητρόπολη Αττικής) και έχτισε την Ιερά Μονή των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Φυλής Αττικής, δημιουργώντας κατόπιν (στα μέσα του 1980) δική του "συνοδο ενισταμένων" των Γ.Ο.Χ. αποκηρύσσοντας όλους τους υπόλοιπους Γ.Ο.Χ., αναγνωρίζοντας όμως τους Κληρικούς του νέου ημερολογίου και τα υπ΄ αυτών τελούμενα Μυστήρια (αυτοί έχουν ενωθεί σήμερα με τους λεγόμενους "Φλωρινικούς"). 

Συνεπώς, τι είναι αυτά που ισχυρίζονται ορισμένοι περί του Ι. Παρθενώνος Αγ. Κωνσταντίνου ότι, δέχονται "Ιερείς" μόνον όσους έχουν αποκηρύξει τους Κληρικούς του νέου ημερολογίου, αφού οι "Αρχιερείς" –τουλάχιστον της ομάδας Κυπριανού– αναγνωρίζουν τους νεοημερολογίτες Κληρικούς; Ας αναζητήσουν τις εγκυκλίους του μακαριστού Κυπριανού (Κουτσούμπα)-δεκαετία του 1980- να διαβάσουν τι αναφέρει για τους λόγους διαφοροποίησής του από τους υπόλοιπους Γ.Ο.Χ. Δηλαδή, η Γερόντισσα του Αγ. Κωνσταντίνου, εάν προσέλθει έγγαμος "ιερέας" της ομάδας Κυπριανού των Γ.Ο.Χ., που ανήκουν στη "σύνοδο" που υπακούει η Μονή, θα τον δεχθεί να λειτουργήσει; Να πω δε κάτι στη σεβαστή Γερόντισσα, με όλο το σεβασμό και την τιμή στο πρόσωπό της: Εσείς που λέτε ότι δεν αναγνωρίζετε τους Κληρικούς του νέου ημερολογίου και διερωτηθήκατε δημόσια –στο κείμενό σας– πότε είχε επικοινωνία ο π. Αμβρόσιος με την Ιερά Μητρόπολη Χίου, γνωρίζετε ότι -το έτος 2011- ο ίδιος παρέδωσε επίσημα στην Ιερά Μητρόπολη Χίου τεμάχιον του ιερού λειψάνου του Οσίου Παχωμίου το οποίο και φυλάσσεται προς προσκύνηση στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Ελάτας- που ανήγειρε ο Γέροντας Παχώμιος; Γνωρίζετε ή όχι ότι ο π. Αμβρόσιος είχε υπό την κατοχή του τεμάχιον του ι. λειψάνου του μακαριστού π. Φιλοθέου Ζαρβάκου, αποσταλέν εις αυτόν από την Ι. Μονή Ζωοδόχου Πηγής Λογγοβάρδας Πάρου (νέου ημερολογίου);

Σήμερα έχουν φθάσει, πλείστοι όσοι καθαιρεμένοι τόσο από το παλαιό όσο και από το νέο ημερολόγιο να έχουν δικές τους "συνόδους", δέκα -10- μέχρι στιγμής. Θεομπαιξίες και εγωισμοί…!!! Οι πνευματικές αυτές διαστροφές δεν έχουν τέλος εάν λάβει κανείς υπόψη του ότι, επειδή και η Ελληνική Πολιτεία δεν αναγνωρίζει τους Γ.Ο.Χ. ως Εκκλησία, τούτο έχει ως αποτέλεσμα να είναι η κατάσταση ανεξέλεγκτη, να κάνει όποιος θέλει ότι θέλει και κανένας να μην γνωρίζει ποιος εξ αυτών είναι Κανονικός Κληρικός και ποιος όχι.

Αποτυπώθηκε, επίσης, σε άρθρο, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στον τοπικό Τύπο ότι, οι Κληρικοί που ακολουθούν το νέο ημερολόγιο είναι αιρετικοί. Και ρωτώ: Αφού είναι αιρετικοί, γιατί δέχονται κάποιον στους κόλπους τους οι Γ.Ο.Χ. από το νέο ημερολόγιο με τον βαθμό ιεροσύνης που αυτός είχε λάβει από τους Επισκόπους του νέου ημερολογίου; Άρα υποκρίνονται. Και εφόσον τα τελούμενα υπό των Κληρικών μας (νέου ημερολογίου) δεν έχουν ισχύν γιατί κατασκευάζουν εικόνες και άλλα αντικείμενα στον Αγ. Κωνσταντίνο και τα πωλούν σε νεοημερολογίτες για να μπουν στους Ναούς των νεοημερολογιτών; Ποιοι πιστοί συντηρούν τον Αγ. Κωνσταντίνο και τους Αγίους Πατέρες, τον Ταξιάρχη των Νενήτων, τον Άγιο Μάρκο, την Αγία Ματρώνα στη Διδύμα, κλπ; Δεν είναι ο οβολός και η αγάπη των νεοημερολογιτών για την Εκκλησία; Ας μην έχουν κάποιοι δυο πρόσωπα ενώπιον του Θεού, αλλά ένα, διότι κι αυτοί θα δώσουν λόγο σ΄ Εκείνον εν ημέρα κρίσεως, όπως όλοι μας. 

Προσωπικά, εάν μέχρι σήμερα δεν μίλησα το έκανα διότι ήθελα να τιμήσω τη μνήμη του Γέροντος π. Αμβροσίου, τον οποίο αγαπούσα, επισκεπτόμουν επί έτη πολλά και επί ώρες ολόκληρες συζητούσαμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ κατ΄ ιδίαν και με αγαπούσε ανυπόκριτα. Πολλές φορές έχω πει ότι, ένας Αμβρόσιος δύσκολα βρίσκεται στο χώρο της Εκκλησίας. Του είχα δώσει δε και μια υπόσχεση την οποία νομίζω ότι τήρησα. Όμως, η σιωπή πλέον πρέπει να σπάσει. Θα συμφωνήσω κι εγώ ότι <<καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν>>. Βέβαια, τώρα ήλθε καιρός του λαλείν την αλήθειαν. 

Κλείνω εδώ το παρόν σημείωμα, λέγοντας τούτο: Η επίσημη και Κανονική Εκκλησία, η Αγία Ορθοδοξία μας, ζει και θα ζει εις τον αιώνα, διότι είναι θεοίδρυτη και δεν μπορεί κανένας επί της γης να την φιμώσει ούτε να την αμαυρώσει. Μπορούν, όμως, θεομπαίχτες άνθρωποι, άνθρωποι με υστεροβουλία και προσωπικά πάθη, εγωισμό και αρχομανία, πλάνη και έριδα, να δημιουργήσουν προβλήματα που σαν αποτέλεσμα έχουν να σχίζεται ο χιτώνας Της και να αναπτύσσονται παρασυναγωγές και αιρέσεις. Αυτοί θα δώσουν λόγο ενώπιον του Θεού για τα έργα τους, αλλά και για την πρόθεση που είχαν στα όσα είπαν, σκέφτηκαν και έπραξαν. Ασφαλώς, υπάρχουν πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί οι οποίοι αγαπούν την Εκκλησία μας και –ορθά– επιθυμούν συνειδητά να ακολουθούν τις παραδόσεις Της, θέλοντας να Τη βλέπουν ψηλά και στο ύψος που Της αναλογεί. Κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει τους ανθρώπους αυτούς με τις αγαθές και ευγενικές καταβολές και πεποιθήσεις. Όλοι εκτιμούν τους απλούς, αγνούς, πιστούς που, για τον Α΄ ή Β΄ λόγο βρέθηκαν κοντά στο παλαιό ημερολόγιο. Αξιοκατάκριτη είναι η διπροσωπία, η διπλωματία και εν τέλει η εμμονή στην πλάνη κάποιων δήθεν "κληρικών" που ως "όρνεα" επιθυμούν να κατασπαράξουν οτιδήποτε βρεθεί μπροστά τους, εξακολουθώντας να διαρρηγνύουν το χιτώνα της Εκκλησίας μας. Και όλα τούτα ένεκα της ΑΝΟΧΗΣ και ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑΣ της Κανονικής και επίσημης Εκκλησίας.

Ωστόσο, θεωρώ πρέπον και ηθικά σωστό, να παρακαλέσω τούτους να κάμουν τον κόπο και να ξαναδούν κάποια πράγματα στη σωστή τους βάση. Να διαγνώσουν την πλάνη τους ορισμένοι ακραιφνείς στα περί ζηλωτισμού λεγόμενα και γραφόμενά τους. Και να έλθουν στον εύδιο λιμένα της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας μας, της Ορθοδοξίας, που μας ενώνει και μας αγκαλιάζει μητρικά, αφήνοντας μακριά τα ημερολόγια και τα από αυτά απορρέοντα. Νομίζω ότι, τα άτομα που βρίσκονται στη Σκήτη σήμερα, που φαντάζομαι ότι έχουν αγαθή προαίρεση, θα μπορούσαν –στα πλαίσια της Κανονικότητας που διέπει την Εκκλησία μας– να εξακολουθήσουν απρόσκοπτα το μοναστικό τους έργο εκεί, υπό την ευλογία, αναγνώριση, εποπτεία και εκκλησιαστική κοινωνία της ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ μας, δηλαδή της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών, υπό τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Μάρκο (στα χέρια του βρίσκεται η δικαιοδοσία και ας ενεργήσει πατρικά και ανάλογα). 

Ας σημειωθεί δε και τούτο: Μπορεί οι Γ.Ο.Χ. να μην δέχονται το νέο ημερολόγιο και την Κανονική Εκκλησία, όμως μπορεί και οι Χιώτες να μην δεχθούν πραξικοπηματίες και καταληψίες στα χιώτικα μοναστήρια !

Αυτά επί του παρόντος και εφόσον απαιτηθεί, θα επανέλθω, με περισσότερα.-

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ένα κατάπτυστο κείμενο από τον Γ. Παπαδόπουλο":

Κωστάκη γιατί είναι κατάπτυστο το κείμενο του Γ. Παπαδόπουλου, ανθρώπου που εκτιμά τον Θεολόγο ΝΙΚΟΛΑΟ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟ και δεν είναι κατάπτυστες οι δικές σου φιλοσχισματικές απόψεις;

***

Ιερομόναχος Γρηγόριος Ζιώγος

ΠΗΔΑΛΙΟ

ΜΕ’ Αποστολικός Κανών:  Επίσκοπος η πρεσβύτερος η  Διάκονος  αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς ως κληρικοίς  ενεργήσαι  τι καθαιρείσθω.

Ερμηνεία  Πηδαλίου: όποιος κληρικός  ήθελε συμπροσευχηθεί μόνο, και όχι να συλλειτουργήσει  με αιρετικούς ας αφορίζεται…. Εάν ενεργήσουν κανένα λειτούργημα  ωσαν κληρικοί ας καθαίρεται  επειδή όποιος συλλειτουργήσει με καθηρημένους  συγκαθαιρείται  και αυτός.

ΛΑ’ Αποστολικός Κανών:  Οσοι δε χωρίζονται από τον επίσκοπό τους προ συνοδικής εξετάσεως διατί αυτός κηρύττει δημοσία καμμίαν αίρεσιν,  οι τοιούτοι όχι μόνον εις τα ανωτέρω επιτίμια ΔΕΝ υπόκεινται, αλλά και την πρέπουσαν εις τους ορθοδόξους τιμήν αξιόνονται.

Α&Β  Συνόδου επι Μ. Φωτίου: Πρεσβύτερι από τους επισκόπους, επίσκοποι από τους Μητροπολίτας  των και Μητροπολίται από τους Πατριάρχας των,  εάν δε ρηθέντες πρόεδροι  είναι αιρετικοί και την αίρεσιν αυτών κηρύττουσι  παρρησία , και δια τούτο χωρίζονται  οι εις αυτούς υποκείμενοι , και προ του να γένη ακόμη Συνοδική κρίσις περί της αιρέσεως ταύτης , οι χωριζόμενοι αυτοί , όχι μόνον δια τον χωρισμόν  ΔΕΝ καταδικάζονται, αλλά και   τιμής  πρεπούσης , ως ορθόδοξοι  είναι άξιοι, επειδή όχι μόνον σχίσμα  επροξένησαν στην Εκκλησία  με τον χωρισμόν αυτόν αλλά μάλλον ηλευθέρωσαν  την Εκκλησίαν  από το σχίσμα και την αίρεσιν των ψευδεπισκόπων αυτών.

ΞΕ΄ Ἀποστολικός  Κανών:

Εἴ τις κληρικὸς ἤ λαϊκὸς εἰσέλθοι εἰς συναγωγὴν
Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καὶ
καθαιρείσθω καὶ ἀφοριζέσθω

+Ι.Γ.Ζ. -  Για το πόσες αιρέσεις και Βλασφημίες έχουν κηρύξει δημόσια οι Πατριάρχες Αθηναγόρας και Βαρθολομαίος αδύνατον αριθμείσαι.

Ο αρχιοικουμενιστής  Πατριάρχης  Βαρθολομαίος  αλλά  και στο  παρελθόν  ο  Αθηναγόρας,  αντιθέτως προς τη Γραφή λέγουν:  ότι σε όλες τις Θρησκείες ο αυτός Θεός υπάρχει και όλοι οι λαοί τον αυτό  Θεό λατρεύουν με διαφορετικό τρόπο.

Ερωτούμε: Δεν είναι τούτο ολοφάνερη αίρεση, η οποία θα έπρεπε να εξεγείρει  σε  διαμαρτυρία  όλους  τους πιστούς;  Και  μάλιστα  σε  επίσημο Ανάθεμα;                                       

Πόσες φωτογραφίες και βίντεο θέλετε να σαςστείλω  με Βαρθολομαίο και επισκόπους οι οποίοι παρευρίσκονται σε Εβραικές Συναγωγές;

Ο Αποστολικός ΞΕ’ είναι σαφέστατος, τουτέστιν Καθαίρεση.

Αποστολική Διαδοχή των ΓΟΧ

 Αρχιεπίσκοπος Φιλάρετος αναγνωρισμένος ΑΓΙΟΣ σήμερα πρωτίστως απο την Οικουμενιστική εκκλησία, το 1969 με Συνοδική απόφαση σφράγισε την χειροτονία του Ακακίου και  όλων των ΓΟΧ.

Το 1976 εγινε μήνυση στον ΓΟΧ Μητροπολίτη Πειραιώς Γερόντιο για αντιποίηση αρχής. Ο Μητροπολιτης κατέθεσε το χειροτονητήριο της Ρωσικής Διασποράς, και η απόφαση ήταν ξεκάθαρη,

Οι  ΓΟΧ εχουν έγκυρη Αποστολική Διαδοχή καθώς αθωώθηκαν  πανηγυρικά.

Το 1935 η Ρωσική Διασπορά χειροτόνησε στα Ιεροσόλυμα εις επίσκοπο τον Τιμόθεο, ο οποίος την επαύριο έγινε Πατριάρχης.

Εάν λοιπόν  οι ΓΟΧ δεν έχουν Αποστολική Διαδοχή,

τότε ισχύει το ίδιο  και για το Πατριαρχείο  Ιεροσολύμων .

Η Ρωσική Διασπορά Αναθεμάτισε τον Οικουμενισμό το 1983.

Οσοι  ανήκουν  στο  Π.Σ.Ε.  Βλασφημούν  το  Αγιο  Πνεύμα.  

Το Π.Σ.Ε. αριθμεί σήμερα 350 θρησκευτικές δοξασίες  καθώς αναγνωρίζει μέρος της αληθείας σε όλα τα μέλη. Δηλαδή  Παπικών, Αγγλικανών, Προτεσταντών, Ραβίνων, Βουδιστών, Μουσουλμάνων, Βραχμάνων, Ινδιάνων, Μασόνων και όλων των διαβόλων, αδύνατον αριθμείσαι. Όλοι αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλες οι ψευδοεκκλησίες, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αίρεση παραπλεύρως στην άλλη αίρεση. Το κοινό ευαγγελικό όνομα τους είναι παναίρεση. Αυτό λέγεται σε απλά ελληνικά ο ορισμός της βλασφημίας κατά   του Αγίου Πνεύματος.

Ο Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς  ονόμασε τον Οικουμενισμό Παναίρεση, και αποτειχίστηκε.

Οι Οικουμενιστές αρνήθηκαν την εντολή του Πιστεύω, της Μίας Αγίας, Καθολικής Εκκλησίας, αναγνωρίζοντας τον Οικουμενισμόν ο οποίος κηρύττει το ακριβώς αντίθετο.

Πως  διατείνεστε  ότι  ο  Οικουμενισμός  δεν  είναι  κατ’ εγνωσμένη  αίρεση,  όταν  στους  κόλπους  του  έχει  όλες  τις  αρχαίες  αιρέσεις; 

 Σε  τι  διαφέρει  ο  ψευδομάρτυς  του  Ιεχωβά που  αρνείται  την  Θεότητα  του  Χριστού,  από  τον  Ιουδαίο  και  Μουσουλμάνο, που  επίσης  αρνούνται  την  Θεότητα  του  Χριστού; Και  όμως  αυτές  τις  θρησκείες  των  Ιουδαίων  και  Μουσουλμάνων, οι  Οικουμενιστές  τις  θεωρούν  παράλληλους  δρόμους  με  τον  Χριστιανισμό.  Τούτο  σημαίνει  ότι  αρνούνται  την  Μοναδικότητα   της  εν  Χριστώ  Σωτηρίας. Αυτό  και  μόνον  φθάνει  για  να  τους  ονομάσεις  πανχάλεπους  αιρετικούς.

Περαιτέρω  αιρετικές  πράξεις 

Επακολούθησε η πλήρης αμοιβαία εκκλησιαστική αναγνώριση Ορθοδοξίας και Παπισμού ως Αδελφών Εκκλησιών το 1993 στο Balamand δηλαδή η νομιμοποίηση της Ουνίας, και η ένωση με τους προαιώνιους αιρετικούς Μονοφυσίτες το 1992 στο Σαμπεζύ. Αυτές λοιπόν οι επίσημες ενώσεις των Νεοημερολογιτών Οικουμενιστών με τους Μονοφυσίτες στο Σαμπεζύ και με τους Λατίνους στο Μπαλαμάντ, συνιστούν από μόνες τους αιρετικές πράξεις, πέραν  του Οικουμενισμού.

Αγγλικανοί  και  Προτεστάντες   ( και τα εκατοντάδες σχίσματα αυτών ) παντρεύουν ομοφυλόφιλους, ενώ χειροτονούν επισκοπίνες και παπαδίνες. Βλασφημώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το Θεανδρικό πρόσωπο του Χριστού.  Νομιμοποίησαν τους Σοδομίτες ενώ ο Χριστός που ανέχεται τους πάντες και τα πάντα, στα  Σόδομα  ξεκαθάρισε την  θέση  του  άπαξ’ διαπαντός, για το  εάν αυτό είναι κάτι φυσιολογικό, η ακραιφνώς ανώμαλο.   Μόνον λοιπόν αυτό το αίσχος έχει υπερ περισσεύσει, για να τους σιχαθεί ο θεός και να κατατάσσονται ως παναιρετικοί, πέραν των ατελείωτων, Δογματικών βλασφημιών.

Η καινοτομία του Παπικού ημερολογίου   που υιοθέτησε η κρατούσα  εκκλησία  ήταν το πρώτο βήμα  για  την  βλασφημία του Οικουμενισμού. Περαιτέρω έχει  καταδικασθεί από το 1583.

 Θα κλείσω με τους  νεοημερολογίτες  φερόμενους  ως  ορθοδόξους  όπως ο  Σεραφείμ Πειραιώς.

Το  να αναφέρεις δημοσιογραφικά  την αίρεση και την Βλασφημία από μόνο του ΔΕΝ λέει τίποτε, αλλά είσαι και περισσότερο υπόλογος απέναντι στον Θεό επειδή καταλαβαίνεις  και δεν πράττεις αυτά που ορίζουν οι Κανόνες. Δηλαδή Αποτείχιση.

Περαιτέρω  ο Πειραιώς  αναθεματίζει  τους Παπικούς και την επαύριο συλλειτουργεί και μνημονεύει αυτούς που  ημισυλλειτουργούν με τους Παπικούς και του αναγνωρίζουν  κανονικότητα  Ιερωσύνη και αποστολική διαδοχή. Τουτ’εστιν το ανάθεμα γυρίζει στο κεφάλι του.

Ο Μ. Βασίλειος  έκοψε από τον  επίσκοπο  Διάνοιο  ο οποίος τον Βάπτισε και τον χειροτόνησε.

Ο ομολογητής Θεόδωρος Στουδίτης έκοψε τον Πατριάρχη μόνο και μόνο επειδή πάντρεψε τον δίγαμο αυτοκράτορα.

Ο Μάξιμος ο ομολογητής έκοψε από όλα τα Πατριαρχεία επειδή είχαν υποπέσει στην αιρεση του Μονοθελητισμού.

Οι Αγιοι των 7 Οικουμενικών  Συνόδων  αναθεμάτισαν  τους αιρετικούς   για ψύλλου πήδημα σε σχέση με την Βλασφημία  του Οικουμενισμού  που έχουμε  σήμερα

Τα παραδείγματα είναι πολλά, αναφέραμε τύποις  τα παραπάνω ώστε να αποδείξουμε  ποια είναι η εμπειρία της Εκκλησίας.

Αυτά  ως  μια πρώτη απάντηση εφ’ όλης της ύλης

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ένα κατάπτυστο κείμενο από τον Γ. Παπαδόπουλο":

Η απάντηση στο Blog Μαρτυρική Εκκλησία, επειδή δεν χωράνε οι χαρακτήρες

https://pmgrigorios.wordpress.com/

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ένα κατάπτυστο κείμενο από τον Γ. Παπαδόπουλο":

+Ι.Γ.Ζ,
Οσοι ανήκουν στο Π.Σ.Ε. Βλασφημούν το Αγιο Πνεύμα.

Το Π.Σ.Ε. αριθμεί σήμερα 350 θρησκευτικές δοξασίες καθώς αναγνωρίζει μέρος της αληθείας σε όλα τα μέλη. Δηλαδή Παπικών, Αγγλικανών, Προτεσταντών, Ραβίνων, Βουδιστών, Μουσουλμάνων, Βραχμάνων, Ινδιάνων, Μασόνων και όλων των διαβόλων, αδύνατον αριθμείσαι. Όλοι αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλες οι ψευδοεκκλησίες, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αίρεση παραπλεύρως στην άλλη αίρεση. Το κοινό ευαγγελικό όνομα τους είναι παναίρεση. Αυτό λέγεται σε απλά ελληνικά ο ορισμός της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος.

Ο Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς ονόμασε τον Οικουμενισμό Παναίρεση, και αποτειχίστηκε.

Οι Οικουμενιστές αρνήθηκαν την εντολή του Πιστεύω, της Μίας Αγίας, Καθολικής Εκκλησίας, αναγνωρίζοντας τον Οικουμενισμόν ο οποίος κηρύττει το ακριβώς αντίθετο.

Πως διατείνεστε ότι ο Οικουμενισμός δεν είναι κατʼ εγνωσμένη αίρεση, όταν στους κόλπους του έχει όλες τις αρχαίες αιρέσεις;

Σε τι διαφέρει ο ψευδομάρτυς του Ιεχωβά που αρνείται την Θεότητα του Χριστού, από τον Ιουδαίο και Μουσουλμάνο, που επίσης αρνούνται την Θεότητα του Χριστού; Και όμως αυτές τις θρησκείες των Ιουδαίων και Μουσουλμάνων, οι Οικουμενιστές τις θεωρούν παράλληλους δρόμους με τον Χριστιανισμό. Τούτο σημαίνει ότι αρνούνται την Μοναδικότητα της εν Χριστώ Σωτηρίας. Αυτό και μόνον φθάνει για να τους ονομάσεις πανχάλεπους αιρετικούς.

Περαιτέρω αιρετικές πράξεις

Επακολούθησε η πλήρης αμοιβαία εκκλησιαστική αναγνώριση Ορθοδοξίας και Παπισμού ως Αδελφών Εκκλησιών το 1993 στο Balamand δηλαδή η νομιμοποίηση της Ουνίας, και η ένωση με τους προαιώνιους αιρετικούς Μονοφυσίτες το 1992 στο Σαμπεζύ. Αυτές λοιπόν οι επίσημες ενώσεις των Νεοημερολογιτών Οικουμενιστών με τους Μονοφυσίτες στο Σαμπεζύ και με τους Λατίνους στο Μπαλαμάντ, συνιστούν από μόνες τους αιρετικές πράξεις, πέραν του Οικουμενισμού.

Αγγλικανοί και Προτεστάντες ( και τα εκατοντάδες σχίσματα αυτών ) παντρεύουν ομοφυλόφιλους, ενώ χειροτονούν επισκοπίνες και παπαδίνες. Βλασφημώντας κατʼ αυτόν τον τρόπο το Θεανδρικό πρόσωπο του Χριστού. Νομιμοποίησαν τους Σοδομίτες ενώ ο Χριστός που ανέχεται τους πάντες και τα πάντα, στα Σόδομα ξεκαθάρισε την θέση του άπαξʼ διαπαντός, για το εάν αυτό είναι κάτι φυσιολογικό, η ακραιφνώς ανώμαλο. Μόνον λοιπόν αυτό το αίσχος έχει υπερ περισσεύσει, για να τους σιχαθεί ο θεός και να κατατάσσονται ως παναιρετικοί, πέραν των ατελείωτων, Δογματικών βλασφημιών.

***

Ο Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ένα κατάπτυστο κείμενο από τον Γ. Παπαδόπουλο":

+Ι.Γ.Ζ.
ΠΗΔΑΛΙΟ
ΜΕ’ Αποστολικός Κανών: Επίσκοπος η πρεσβύτερος η Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς ως κληρικοίς ενεργήσαι τι καθαιρείσθω.
Ερμηνεία Πηδαλίου: όποιος κληρικός ήθελε συμπροσευχηθεί μόνο, και όχι να συλλειτουργήσει με αιρετικούς ας αφορίζεται…. Εάν ενεργήσουν κανένα λειτούργημα ωσαν κληρικοί ας καθαίρεται επειδή όποιος συλλειτουργήσει με καθηρημένους συγκαθαιρείται και αυτός.
ΛΑ’ Αποστολικός Κανών: Οσοι δε χωρίζονται από τον επίσκοπό τους προ συνοδικής εξετάσεως διατί αυτός κηρύττει δημοσία καμμίαν αίρεσιν, οι τοιούτοι όχι μόνον εις τα ανωτέρω επιτίμια ΔΕΝ υπόκεινται, αλλά και την πρέπουσαν εις τους ορθοδόξους τιμήν αξιόνονται.
Α&Β Συνόδου επι Μ. Φωτίου: Πρεσβύτερι από τους επισκόπους, επίσκοποι από τους Μητροπολίτας των και Μητροπολίται από τους Πατριάρχας των, εάν δε ρηθέντες πρόεδροι είναι αιρετικοί και την αίρεσιν αυτών κηρύττουσι παρρησία , και δια τούτο χωρίζονται οι εις αυτούς υποκείμενοι , και προ του να γένη ακόμη Συνοδική κρίσις περί της αιρέσεως ταύτης , οι χωριζόμενοι αυτοί , όχι μόνον δια τον χωρισμόν ΔΕΝ καταδικάζονται, αλλά και τιμής πρεπούσης , ως ορθόδοξοι είναι άξιοι, επειδή όχι μόνον σχίσμα επροξένησαν στην Εκκλησία με τον χωρισμόν αυτόν αλλά μάλλον ηλευθέρωσαν την Εκκλησίαν από το σχίσμα και την αίρεσιν των ψευδεπισκόπων αυτών.
ΞΕ΄ Ἀποστολικός Κανών:
Εἴ τις κληρικὸς ἤ λαϊκὸς εἰσέλθοι εἰς συναγωγὴν
Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καὶ
καθαιρείσθω καὶ ἀφοριζέσθω
Ο Μ. Βασίλειος έκοψε από τον επίσκοπο Διάνοιο ο οποίος τον Βάπτισε και τον χειροτόνησε.
Ο ομολογητής Θεόδωρος Στουδίτης έκοψε τον Πατριάρχη μόνο και μόνο επειδή πάντρεψε τον δίγαμο αυτοκράτορα.
Ο Μάξιμος ο ομολογητής έκοψε από όλα τα Πατριαρχεία επειδή είχαν υποπέσει στην αιρεση του Μονοθελητισμού.
Οι Αγιοι των 7 Οικουμενικών Συνόδων αναθεμάτισαν τους αιρετικούς για ψύλλου πήδημα σε σχέση με την Βλασφημία του Οικουμενισμού που έχουμε σήμερα
Τα παραδείγματα είναι πολλά, αναφέραμε τύποις τα παραπάνω ώστε να αποδείξουμε ποια είναι η εμπειρία της Εκκλησίας.