Του Ευγενίου Βουλγάρεως.
«Όχι ολιγωτέραν προσοχήν και φύλαξιν χρειάζεσθε, Αδελφοί μου, προς αυτούς τους απατεώνας (εννοεί του παπικούς), όταν έρχωνται με το μέλι εις το στόμα και σας ομιλούν, όταν τεχνεύωντας με τον δόλον των ευεργεσιών και χαρίτων να σας αγκιστρώνουν και με τας ελπίδας και υποσχέσεις να σας σαγηνεύσουν. Φοβερώτερος εχθρός δεν είναι από εκείνον, όπου υποκρίνεται φίλος. Επικινδυνωδέστερος και ολεθριώτερος πόλεμος δεν είναι από εκείνον, όπου με την ελπίδα της ελευθερίας φέρει την τυραννίδα. Πιστεύσατέ μοι ότι περισσοτέρους Ορθοδόξους επλάνησαν και έσυραν προς εαυτούς οι Λατίνοι με την δόσιν (παροχές), πάρεξ με την διάλεξιν (διαλόγους). Περισσοτέρους λέγω έσυραν προς εαυτούς με τας κολακείας, με τας υποσχέσεις, με τας χάριτας, με τας ευεργεσίας, με τας κοσμικάς βοηθείας, με την άδειαν, με την άνεσιν και τρυφήν, με τας ελπίδας, παρά με τους λόγους και με τας κατηχήσεις. Μάρτυρες εις τούτο η Αντιόχεια, η Αλεξάνδρεια, πολλά μέρη της Συρίας και πολλαί Νήσοι του Αιγαίου Πελάγους, οπού με την δαπάνην πολλών χρημάτων ηύξησεν η Ρώμη τον Παπισμόν, συναθροίζουσα τους πιστούς, ωσάν στράτευμα μισθοφόρων. Δεν ήθελαν δυνηθούν να σύρουν και τον Αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως και τον Πατριάρχην και τόσους Αρχιερείς εις την Φλωρεντίαν τότε, να συγκατανεύσουν εις την ψευδή εκείνην και ανυπόστατον ένωσιν, πάρεξ με την ελπίδα της συνδρομής των και βοηθείας εις τον κατά βαρβάρων επικείμενον πόλεμον. Δεν ήθελον ισχύσουν να ελκύσουν εις το μέρος των και τον μάλλον φιλοχρήματον και φιλόδοξον, πάρεξ φιλόσοφον Αρχιερέα εκείνον Βησσαρίωνα, πάρεξ με την εκκλησιαστικήν παρ΄ αυτών πορφύραν, με τον Καρδιναλικόν Καπάσιον. Αλλ΄ αυτά είναι αι μεθοδείαι και μηχαναί του εχθρού των ψυχών, να απατά τους πιστούς με τα πρόσκαιρα, δια να τους υστερήση τα αιώνια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου