Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς)

Ο  Θεάνθρωπος αυξάνει.

Τα πάντα εν τη Εκκλησία λειτουργούν οδηγούμενα και καθοδηγούμενα από την Κεφαλήν της Εκκλησίας, τον Κύριον Ιησούν. Και ούτω το θεανθρώπινον σώμα αυξάνει. Ο Θεάνθρωπος αυξάνει! Και το θαύμα αυτό γίνεται ακαταπαύστως δι΄ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν και χριστοποίησιν. Αυξάνει το σώμα του Χριστού, η Εκκλησία. Αυξάνει με κάθε άνθρωπον ο οποίος γίνεται μέλος της Εκκλησίας, δηλαδή συστατικόν μέρος του θεανθρωπίνου σώματος του Χριστού. Η αύξησις αυτή του προσώπου του κάθε ανθρώπου εν τη Εκκλησία γίνεται από την Κεφαλήν της Εκκλησίας, τον Χριστόν, απ΄ Αυτόν δια μέσου των αγίων και χριστοφόρων συνεργών του. Ο παμφιλάνθρωπος Κύριος έδωσε τους αποστόλους και τους προφήτας, και τους ευαγγελιστάς και τους ποιμένας και τους διδασκάλους, «προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού» (Εφ. 4, 11. 12). Και από τον Κύριον Ιησούν ως την Κεφαλήν της Εκκλησίας αυξάνει όλον το σώμα της Εκκλησίας «συναρμολογούμενον και συμβιβαζόμενον δια πάσης αφής της επιχορηγίας κατ΄ ενέργειαν εν μέτρω ενός εκάστου μέρους» (Εφ. 4,16). Εις τι έγκειται η ελπίς της χριστιανικής μας κλήσεως; Εις την ένωσίν μας με τον Κύριον Ιησούν, μέσω δε Αυτού με εκείνους οι οποίοι ευρίσκονται εντός Του, δηλαδή, μέσα εις το θεανθρώπινον σώμα Του, την Εκκλησίαν. Το δε σώμα Του είναι «εν σώμα» (Εφ. 4,4), το σώμα του σαρκωθέντος Θεού Λόγου, και το πνεύμα εις το σώμα αυτό είναι «εν πνεύμα» (Εφ. 4,4), το Άγιον Πνεύμα. Η θεανθρωπίνη αυτή ένωσις είναι τελειοτέρα και πληρεστέρα πάσης άλλης ενώσεως. Εις τον επίγειον κόσμον δεν υπάρχει πιο πραγματική και πιο περιεκτική και αθάνατος ένωσις του ανθρώπου με τον Θεόν και με τους άλλους ανθρώπους και με όλα τα κτίσματα. Τα δε μέσα με τα οποία εισέρχεται κανείς εις αυτήν την ένωσιν είναι προσιτά εις όλους: τα άγια μυστήρια και αι άγιαι αρεταί. Το πρώτον άγιον μυστήριον είναι το Βάπτισμα, η δε πρώτη αρετή η πίστις. «Μία πίστις» (Εφ.4,5) και εκτός από αυτήν δεν υπάρχει άλλη, «εις Κύριος» (πρβλ. Α΄ Κορ. 8,16. 12,5 Ιουδ. 3) εκτός του οποίου δεν υπάρχει άλλος (Εφ. 4,5) και «εν βάπτισμα» και δεν υπάρχει άλλο εκτός από αυτό. Μόνον εις την οργανικήν ένωσιν με το θεανθρώπινον σώμα της Εκκλησίας και ως «σύσσωμος» αυτού του θαυμαστού οργανισμού, ο άνθρωπος αποκτά την πλήρη αίσθησιν και επίγνωσιν και πεποίθησιν ότι όντως υπάρχει μόνον «εις Κύριος», η Παναγία Τριάς, μόνον «μία πίστις», η πίστις εις την Παναγίαν Τριάδα (Εφ. 3, 6. 4, 13. 4, 5. Ιουδ. 3), μόνον «εν βάπτισμα», το βάπτισμα εις την Παναγίαν Τριάδα (Ματθ. 28, 19) και μόνον «εις Θεός και Πατήρ πάντων, ο επί πάντων, και δια πάντων, και εν πάσιν ημίν» (Εφ. 4,6). «Εις ο επί πάντων Πατήρ ος και δια πάντων δια τον εξ αυτού Λόγον και εν πάσι δια του αυτού Πνεύματος» (Αγ. Ι. Δαμασκηνού, PG, 95,  840D). Εκείνος ο οποίος το αισθάνεται και ζη με αυτό σημαίνει ότι διάγει τον βίον αξίως της χριστιανικής κλήσεως (Εφ. 4,1. Πρβλ. Ρωμ. 12,2 Κολ. 3,8-17.  Α΄ Θεσς. 2,7), με μίαν λέξιν, σημαίνει ότι είναι χριστιανός. Δια του Κυρίου Ιησού όλοι οι άνθρωποι έχουν «την προσαγωγήν… εν ενί Πνεύματι προς τον Πατέρα» καθ΄ ότι μόνον δια του Χριστού ο άνθρωπος έρχεται προς τον Πατέρα (Εφ. 2,18.  Ιω. 14,6). Δια της Οικονομίας της σωτηρίας, ο Θεάνθρωπος ήνοιξε εις όλους μας την οδόν και την «προσαγωγήν» προς την Τριαδικήν Θεότητα (πρβλ. Ρωμ. 5, 1-2. Εφ. 3,12.  Α΄ Πέτρ. 3,18). Εις την Οικονομίαν της σωτηρίας του Θεανθρώπου, όλα τελούνται εκ του Πατρός, δια του Υιού εν τω Αγίω Πνεύματι. Τούτο είναι ο υπέρτατος νόμος εις το θεανθρώπινον σώμα της Εκκλησίας, υπέρτατος νόμος εις την ζωήν της Εκκλησίας, υπέρτατος νόμος εις την ζωήν του κάθε μέλους της Εκκλησίας. Διότι τι είναι η σωτηρία; Η ζωή εν τη Εκκλησία. Και τι είναι η ζωή εν τη Εκκλησία; Η ζωή εν τω Θεανθρώπω. Η δε ζωή εν τω Θεανθρώπω τι είναι; Η ζωή εν τη Αγία Τριάδι, διότι ο Θεάνθρωπος είναι το δεύτερον Πρόσωπον της Αγίας Τριάδος, πάντοτε ομοούσιον και ομοζών με τον άναρχον Πατέρα και με το ζωοποιόν Πνεύμα. (πρβλ. Ιω. 14, 6-9. 6, 23, 26. 15, 24-26. 16, 7. 13-15. 17, 10-26). Ούτως εις την πραγματικότητα, σωτηρία σημαίνει την ζωήν εν τη Αγία Τριάδι.