Επιμέλεια: πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου
Η τιμή της Θεοτόκου έχει ουσιαστική σχέση με την υπόθεση της σωτηρίας μας; Στο ερώτημα αυτό ο μακαριστός π.Αντώνιος Αλεβιζόπουλος γράφει:
«Ναι, βεβαίως έχει. Όποιος αρνείται την
προσωπική συμμετοχή της παρθένου Μαρίας στο έργο της σωτηρίας μας, όποιος δεν
αποδίδει την ανάλογη τιμή στη Θεοτόκο, αυτός δεν κινείται στο χώρο της νέας
ρίζας του Χριστού και της νέας δημιουργίας, αλλά μένει στην εποχή της πτώσης
και της φθοράς και συνδέεται μόνο με τη ρίζα του παλαιού Αδάμ, που είναι η ρίζα
της αμαρτίας. Γι’ αυτόν τον άνθρωπο ο Χριστός είναι σαν να μην εγεννήθη.
Με άλλα λόγια όποιος δεν αναγνωρίζει την
παρθένο Μαρία ως Θεοτόκο, αυτός αρνείται την Θεανθρωπότητα του Χριστού, αυτός
δεν μπορεί να ωφεληθεί από την ανάγνωση της αγίας Γραφής και από την εφαρμογή
των εντολών του Χριστού. Τούτο γιατί δεν μας σώζει η αγία Γραφή, αλλά ο ίδιος ο
Χριστός, τον οποίον αναγγέλλει η αγία Γραφή (πρβλ. Ιω. ε’ 39). Στον
χαρακτηρισμό της Μαρίας ως Θεοτόκου συνίσταται «όλον το μυστήριον της θείας
οικονομίας διότι εάν η γεννήσασα είναι Θεοτόκος, θα είναι Θεός και ο γεννηθείς
εξ αυτής, όπως επίσης και άνθρωπος» (Ιω. Δαμασκ.).
Εκείνος όμως που θα αναγνωρίσει την παρθένο
Μαρία Θεοτόκο και θα πιστεύσει στην Θεανθρωπότητα του Χριστού, πρέπει να
αποδώσει στη Μαρία την ανάλογη τιμή και να την αναγνωρίσει μητέρα Του κατά την
επιθυμία του Κυρίου (πρβλ. Ιω. ιθ’ 27). Γι’ αυτό λέμε πως η τιμή της Θεοτόκου
έχει άμεση σχέση με την υπόθεση της σωτηρίας μας .
Συμπερασματικά νομίζουμε πως στο πρόσωπο της
παρθένου Μαρίας ολόκληρη η ανθρωπότητα συγκατατέθηκε για τη σωτήρια επέμβαση
του Θεού, προκειμένου ο άνθρωπος να επιστρέψει στην κοινωνία με τον Θεό. Έτσι η
παρθένος Μαρία έγινε «όργανο» και «συνεργός» του Θεού στη σωτηρία του άνθρωπου.
Με τη συγκατάθεση της την επεσκίασε το Άγιο Πνεύμα, την εξάγνισε και την
κατέστησε κατάλληλο δοχείο, μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε με τη σάρκα της η
ανθρώπινη φύση του Υιού και Λόγου του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο γεννήθηκε όχι θεοφόρος
άνθρωπος, αλλά αληθινά Θεός με σάρκα.
Η παρθένος Μαρία δεν γέννησε βέβαια τη Θεότητα,
αλλά την ανθρώπινη φύση, που όμως ανήκε στο ένα πρόσωπο του Ιησού Χριστού και
γι’ αυτό το λόγο είναι «μητέρα του Κυρίου», δηλαδή αληθινή Θεοτόκος. Σ’ αυτή τη
μοναδική αλήθεια στηρίζεται άλλωστε η σωτηρία του ανθρώπου και όποιος
απορρίπτει την πίστη ότι η Μαρία είναι αληθινή Θεοτόκος, αρνείται την εν Χριστώ
σωτηρία .
Ο Χριστός είναι η «νέα ρίζα», επειδή δεν
κατάγεται από τη ρίζα του Αδάμ, εγεννήθη «άνευ σποράς», εκ παρθένου. Όμως αυτό
που ο Χριστός χρησιμοποιεί, το θέλει σε αποκλειστική χρήση. Με τη γέννηση του
δεν παραβιάζεται η παρθενία της μητέρας Του και εκείνη μένει παρθένος και μετά
τη γέννηση, έχοντας τον Ιησού υιό μονογενή. Ο Ιωσήφ ήταν «πατέρας» του Ιησού
«σύμφωνα με τον νόμο» και οι λεγόμενοι «αδελφοί» ήσαν «κατά τον νόμον» αδελφοί.
Η Εκκλησία τιμά την Μαρία ως Θεοτόκο και
αειπάρθενο και διακηρύττει πως στα σπλάγχνα της Παρθένου ανακαινίσθηκε η φύση
του άνθρωπου και γίναμε μέτοχοι της Θείας ζωής. Έτσι η Μαρία είναι η «γέφυρα»
που ένωσε τη γη με τον ουρανό και τιμάται ανάλογα από τους πιστούς. Εκείνος που
πρώτος ετίμησε την παρθένο Μαρία είναι ο ίδιος ο Θεός . Η Μαρία έγινε η
«κεχαριτωμένη» και η «ευλογημένη», η «μητέρα του Κυρίου», την οποία οφείλουν να
μακαρίζουν «πάσαι αι γενεαί».
Αλλά οι ορθόδοξοι χριστιανοί δεν τοποθετούν τη
Θεοτόκο πάνω από την Εκκλησία αλλά μέσα σ’ αυτήν . Και η ίδια κληρονόμησε την
άρρωστη φύση και ήταν γνήσιο παιδί του κόσμου, τον οποίο με τη συγκατάθεση της
στο σχέδιο του Θεού εκπροσώπησε. Στα σπλάγχνα της εβλάστησε η νέα ρίζα, στην
οποία και η ίδια οφείλει τη σωτηρία. Γι’ αυτό και θεωρείται «παναγία» σε σχέση
με τα άλλα δημιουργήματα του Θεού και κορυφαία της Εκκλησίας.
Η αγία σάρκα του Κυρίου ήταν και σάρκα της
Θεοτόκου και όλοι οι χριστιανοί που εντασσόμαστε στο σώμα του Χριστού γινόμαστε
αδελφοί του Κυρίου και η παρθένος Μαρία γίνεται Μητέρα ολόκληρης της
ανθρωπότητας. Βλέπουμε την παρθένο Μαρία όχι ανεξάρτητα από τον Χριστό, αλλά
πάντοτε σε σχέση με το πρόσωπο του Θεανθρώπου, ως «μητέρα του Κυρίου» και η
τιμή που της αποδίδουμε, βρίσκεται πάντοτε σε σχέση με την υπόθεση της σωτηρίας
μας «εν Χριστώ Ιησού».
Έτσι εκείνος που αρνείται αυτή την τιμή, όχι
μόνο δεν ακολουθεί την προφητεία της Γραφής («μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί»),
αλλά και ζει στην εποχή της πτώσης, πριν από τη γέννηση του Σωτήρα. Γιατί το
μυστήριο της σωτηρίας μας εκφράζεται με τον όρο «Θεοτόκος», συμπλέκεται δηλαδή
με την τιμή που απορρέει άπ’ αυτόν τον όρο και η οποία αποδίδεται στο πρόσωπο
της παρθένου Μαρίας.» (ΕΦΟΔΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)
Διδακτικές
και ωφέλιμες διηγήσεις
Η
Θεοτόκος διδάσκει την Ορθόδοξη Ομολογία Πίστεως
Από το Συναξάριο του Αγίου
Γρηγορίου Νεοκαισαρείας.
Προσευχόμενος ο Άγιος μία νύχτα, του
παρουσιάστηκε μέσα σε θεία λάμψη η Παναγία με τον Αγ. Ιωάννη τον Ευαγγελιστή
και πήγαν να του διδάξουν την Ορθόδοξη ομολογία της πίστης, διότι τον καιρό
εκείνο υπήρχαν πολλοί αιρετικοί και πλανούσαν πολλούς. Και τότε έγραψε ο μέγας
αυτός Άγιος, την Ομολογία της Ορθοδόξου πίστεώς μας, όπως τον φώτισε η Παναγία
και τον δίδαξε ο Απόστολος Ιωάννης και παρέδωσε αυτή στην Αγία του Χριστού και
Καθολική Εκκλησία, όπως γράφει στο βίο του ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης. Και, έλαβε
όχι μόνο αυτή την χάρη από την Θεομήτορα ο πιστός και ευγνώμων δούλος της (Αγ.
Γρηγόριος), αλλά και την θαυματουργική δύναμη και εκτέλεσε πολλά θαύματα με την
βοήθεια της Παντοδυνάμου Δέσποινας.
Η Θεοτόκος τιμωρεί τους αιρετικούς.
Παναγία η Πόπσκαγια ή Παπαδική
Στην ιερά μονή Χιλανδαρίου υπάρχει η εικόνα της
Παναγίας με την ονομασία «Πόπσκαγια», που σημαίνει Παναγία των παπάδων. Κάποτε
λοιπόν παρουσιάστηκε στην μονή ένας άγνωστος παπάς, ο οποίος αυτοσυστήθηκε με
το όνομα Ιερώνυμος. Ήταν όμως αιρετικός και στόχος του ήταν να παρασύρει και
άλλους μοναχούς στην κακόδοξη αίρεσή του. Όταν κάποτε κρατούσε κατά την
λιτανεία την εικόνα της Θεοτόκου ακούστηκε φωνή από το θείο βρέφος να τον
αποκαλεί υποκριτή, ασεβέστατο και αιρετικό. Το θείο βρέφος μάλιστα σήκωσε απειλητικά
το χέρι του σαν να ήθελε να τον ραπίσει. Αμέσως ο αιρετικός ιερεύς έπεσε κάτω
νεκρός.
Έκτοτε οι λιτανείες και οι αγιασμοί της Μονής
γίνονται με αυτή την εικόνα, και επειδή την φέρουν ιερομόναχοι έλαβε την
ονομασία Παναγία η Παπαδική. Η εικόνα βρίσκεται στον κίονα του αριστερού χορού
του καθολικού της Μονής.
Η Παναγία και οι Νεστοριανοί
Ο αββάς Κυριακός (5ος-6ος αι.) ήταν πρεσβύτερος
στη λαύρα του Καλαμώνος, κοντά στον ποταμό Ιορδάνη. Κάποτε διηγήθηκε τα έξης :
«Μια νύχτα είδα στον ύπνο μου να στέκουν έξω από το κελί μου μία πορφυροντυμένη
γυναίκα με σεμνή εμφάνιση και δύο άνδρες ιεροπρεπείς και σεβάσμιοι. Κατάλαβα
πώς ή γυναίκα ήταν ή ίδια ή Υπεραγία Θεοτόκος, ενώ από τούς άνδρες ο ένας ήταν
ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και ο άλλος ο Τίμιος Πρόδρομος.
Βγήκα από το κελί και τούς παρακάλεσα να περάσουν μέσα για να το ευλογήσουν. Η
Θεοτόκος όμως αρνήθηκε. Εγώ επέμεινα για πολλή ώρα να την παρακαλώ, οπότε
εκείνη αποκρίθηκε αυστηρά:
- Έχεις τον εχθρό μου στο κελί σου και πώς θέλεις να μπω ;
Αυτό είπε κι έφυγε.
"Όταν ξύπνησα, άρχισα να σκέπτομαι στενοχωρημένος μήπως αμάρτησα με τον
λογισμό απέναντι της. Στο κελί μου δεν υπήρχε άλλος κανείς παρά μόνο εγώ. Για
πολλή ώρα εξέταζα τον εαυτό μου, άλλα δεν βρήκα να έσφαλα σε τίποτε απέναντι
της.
Σηκώθηκα τότε πολύ λυπημένος και πήρα να διαβάσω ένα βιβλίο, για να διώξω τη
λύπη με την ανάγνωση. Το βιβλίο ήταν του άγιου Ησυχίου, πρεσβυτέρου των
Ιεροσολύμων.
Καθώς το ξεφύλλιζα, βρήκα προς το τέλος δύο λόγους τού δυσσεβούς Νεστορίου.
Κατάλαβα αμέσως ότι αυτός είναι ό εχθρός της Θεοτόκου. Σηκώθηκα τότε και το
επέστρεψα σ’ αυτόν πού μου το είχε δώσει λέγοντας:
- Πάρε το βιβλίο σου, αδελφέ, γιατί περισσότερο ζημιώθηκα παρά ωφελήθηκα.
Κι όταν του εξήγησα τα συμβάντα, έκοψε με ζήλο τούς δύο λόγους του Νεστορίου
και τούς πέταξε στη φωτιά λέγοντας:
Δεν θα παραμείνει στο κελί μου ό εχθρός της Υπεραγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου
Μαρίας».
-------------------------------------------------------------------------------
Διήγηση από το βιβλίο -ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ
Ένα άλλο σπουδαίο θαύμα της Θεοτόκου που
αναφέρεται στην «Αμαρτωλών Σωτηρία» είναι το εξής. Στα μέρη της Συρίας ζούσε
ένας ενάρετος και Άγιος ερημίτης (ονόματι Παρθένιος), ο οποίος πήγαινε συχνά
στο Όρος Σινά και προσκυνούσε την Αγία Βάτο, ενθυμούμενος το θαύμα που είχε
γίνει εκεί, εις τύπον της Αειπαρθένου Μαρίας. Μία φορά λοιπόν, περνώντας από
την Ερυθρά Θάλασσα, είδε στον αιγιαλό νεκρό άγνωστο και λυπούμενος στο
θέαμα αυτό, έκανε δέηση θερμότατη προς τον Κύριο δια πρεσβειών της Δέσποινας
ημών Θεοτόκου, υπέρ των νεκρών. Και, καθώς προσεύχοταν, βλέπει τον νεκρό να
σηκώνεται και τον προσκύνησε και του είπε : « Σε ευχαριστώ άγιε του Θεού,
διότι η πολλή ευλάβεια και αγάπη που έχεις στο Θεό και την Αειπάρθενο
Μητέρα του, δεν ωφελεί μόνο εσένα, αλλά και πολλοί λυτρώθηκαν από ψυχικό θάνατο
και εξόχως εγώ, ο ανάξιος.
Εγώ ήμουν στην αίρεση του ασεβεστάτου Νεστορίου
(δηλ.Νεστοριανός) και όταν άκουγα να λέγεται το όνομα της Κυρίας Θεοτόκου
θύμωνα και θεωρούσα μεγάλο ανόμημα να λέγεται μία γυναίκα Θεοτόκος. Κάποτε που
πήγαινα στα Ιεροσόλυμα, δια θαλάσσης, στο πλοίο που ταξίδευα έτυχε ένας ευλαβής
χριστιανός και όταν έμαθε ότι ήμουν Νεστοριανός, με νουθετούσε να αφήσω την
αίρεση. Εγώ φιλονικούσα μαζί του και αντιδρούσα και ήρθαμε σε σύγκρουση.
Παλεύοντας, πέσαμε και οι δύο στη θάλασσα και πήγαμε στο βυθό. Τότε παρουσιάστηκε
μία ένδοξος και φωτοφόρος γυναίκα και πήρε τον άλλο από το χέρι και είπε :
«Επειδή είσαι φίλος μου και θυσιάστηκες για μένα, δεν σε αφήνω να πνιγείς, αλλά
θα σε πάω να προσκυνήσεις τον Πανάγιο Τάφο του Υιού μου, όπως επιθυμείς και
μετά τρία χρόνια θα σε πάρω στην Ουράνια Βασιλεία». Τότε, στράφηκε και σε μένα
η Δέσποινα και μου είπε : «Πήγαινε εσύ ανόητε στην αιώνια κόλαση μαζί με τον
αιρεσιάρχη Νεστόριο και όλους τους άλλους που δεν με ομολογούν σαν Θεοτόκο και
αρνούνται τη Θεία σάρκωση του Υιού μου».
Μόλις έφυγε η Παναγία με τον πιστό χριστιανό,
πήραν την άθλια ψυχή μου σκοτεινοί δαίμονες και την πήγαν στην κόλαση. Εκεί
είδα πλήθος ψυχών που βασανιζόταν και αναθεμάτιζαν τον Νεστόριο που ήταν η
αιτία της καταδίκης τους. Ξαφνικά, παρουσιάστηκε ηΥπερένδοξος εκείνη Γυναίκα
και μου είπε: « Σε βγάζω από την κόλαση αυτή που είσαι, χάρις στην δέηση του
δούλου μου Παρθενίου και πες του να μην κάνει πλέον δέηση για τους εχθρούς μου.
Και, εσύ να κηρύξεις παντού την κόλαση που έχουν οι Νεστοριανοί». Μόλις άκουσα
αυτά τα λόγια, επέστρεψε στο σώμα το πνεύμα μου και αναστήθηκα. Σε ευχαριστώ
λοιπόν, Άγιε του Θεού και σε παρακαλώ να με μυρώσεις (με το Άγιο Μύρο), διότι
αρνούμαι την αίρεση του Νεστορίου και ομολογώ την Αειπάρθενο Μαρία αληθή
Θεοτόκο. Ο Όσιος όταν άκουσε αυτά χάρηκε πολύ και με πήρε μαζί του στα
Ιεροσόλυμα, όπου βρήκαμε τον άλλο διασωθέντα και πήγαμε οι τρείς μαζί στην
έρημο, όπου ζήσαμε με αγώνες και άσκηση μέχρι το τέλος της ζωής μας.
Η Παναγία και οι Μονοφυσίτες
Η αιρετική πατρικία
Κάποια πατρικία, πού λεγόταν Κοσμιανή (6ος αι.), ήρθε μια νύχτα να προσκυνήσει
τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ. Καθώς πλησίαζε, της παρουσιάσθηκε η Κυρία
Θεοτόκος μαζί με άλλες γυναίκες και της είπε:
- Δεν επιτρέπεται να μπεις εδώ, γιατί δεν είσαι δική μας.
Το είπε αυτό, γιατί η Κοσμιανή άνηκε στην αίρεση του Σεβήρου. Εκείνη όμως
επέμενε και παρακαλούσε να της επιτρέψει την είσοδο. Τότε η Θεοτόκος
αποκρίθηκε:
- Είναι αδύνατο να μπεις εδώ μέσα, αν προηγουμένως δεν έρθεις σε μυστηριακή κοινωνία
μ’ εμάς.
Κατάλαβε τότε η πατρικία ότι η είσοδός της εμποδίζεται επειδή είναι αιρετική,
και ότι αν δεν προσέλθει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν πρόκειται να προσκυνήσει
τον Πανάγιο Τάφο.
Έτσι κι έκανε. Πρώτα-πρώτα εγκατέλειψε την αίρεση του Σεβήρου, κι ύστερα
μετανοημένη κάλεσε τον διάκονο και μετέλαβε τα άχραντα μυστήρια. Τότε προχώρησε
ανεμπόδιστα και προσκύνησε το ζωοποιό μνήμα του Σωτήρος Χριστού.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Διήγηση από το Γεροντικό.
Ένα περιστατικό στο Γεροντικό, την εποχή που
ταλαιπωρούσε και αναστάτωνε την εκκλησία η αίρεση του Μονοφυσιτισμού, λέει για
έναν Ασκητή που είχε πολλή αρετή και άσκηση. Του είχαν δώσει ένα βιβλίο των
αιρετικών (Μονοφυσιτών), το οποίο είχε στο κελί του. Μία μέρα, καθώς
προσευχόταν βλέπει την Κυρία Θεοτόκο μέσα σε ουράνια δόξα, έξω από το κελί του.
Έπεσε αμέσως στα πόδια Της και την προσκύνησε και της ζήτησε να μπει στο κελί
του να το ευλογήσει. Η Παναγία αποκρίθηκε: «Δεν μπορώ να μπω, διότι μέσα έχεις
τον εχθρό του Υιού μου», και αμέσως χάθηκε. Τότε ο γέροντας κατάλαβε ότι το
βιβλίο αυτό των αιρετικών, ήταν εχθρός του Κυρίου μας και εμπόδιζε την χάρη του
Θεού και της Παναγίας να τον επισκεφτεί και αμέσως το κατέστρεψε.
Η Υπεραγία Θεοτόκος ως Μητέρα και προστάτης
μας, μας βοηθάει σε όλα τα προβλήματα και δυσκολίες της ζωής μας και φυσικά
ενδιαφέρεται και πρεσβεύει για την σωτηρία της ψυχής μας, για το οποίο είναι
απαραίτητη η ορθή πίστη και η βιοτή με υπακοή στις εντολές του Θεού.
Οι Αιρέσεις είναι μια μάστιγα που
αντιστρατεύεται τη σωτηρία μας και κατευθύνονται από τον Διάβολο και οι
περισσότερες εχθρεύονται και πολεμούν την Θεοτόκο .
Η Παναγία έχει δείξει με πολλά σημεία και
θαύματα, ότι αποστρέφεται τις αιρέσεις, αλλά ενδιαφέρεται για την μετάνοια και
επιστροφή των αιρετικών στην Ορθή πίστη.
———————————————---------------------------------------------
3. Η Παναγία και οι Παπικοί
Στις 22 Σεπτεμβρίου η του Χριστού Αγία Ορθόδοξη
Εκκλησία μας εορτάζει το φοβερό μαρτύριο των 26 Οσιομαρτύρων Ζωγραφιτών
Μοναχών!
Η Παναγία προειδοποιεί Αγιορείτη μοναχό που απήγγειλε
συνεχώς τους Χαιρετισμούς ότι έρχονται οι εχθροί του Υιού Της, οι παπικοί, για
να υποτάξουν το Άγιον Όρος στον αντίχριστο πάπα!
Ο Ομολογιακός και στη συνέχεια Μαρτυρικός
αγώνας των 26 Οσιομαρτύρων της Μονής Ζωγράφου έχει ιδιάζουσα σημασία για
εκείνους που επιθυμούν να φυλάξουν τον πολύτιμο μαργαρίτη της Ορθοδόξου πίστεως
καθαρό και αλώβητο από τις αιρέσεις!
Το μαρτύριο των 26 Ζωγραφιτών μοναχών αποτελεί
μνημειώδες παράδειγμα Ορθόδοξης ομολογίας, ψυχικής ανδρείας και ακλονήτου
σθένους!
Με την σύνοδο που συνεκάλεσε ο πάπας Ουρβανός
στην Λυών το 1274 έγινε η πρώτη σοβαρή απόπειρα ένωσης ή για να είμαστε
ακριβέστεροι υποδούλωσης των Ορθοδόξων στους λατίνους!
Στην σύνοδο αυτή που συμμετείχαν δυστυχώς και
εκπρόσωποι της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας με αρχηγό τον αιρεσιάρχη πρώην
πατριάρχη Γερμανό Γ’ λόγω άρνησης του κανονικού πατριάρχου Ιωσήφ και του
ευσεβούς ποιμνίου του να συμμετάσχει σ’ αυτήν!
Η αυτοκρατορική πρεσβεία που επίσης συμμετείχε
στην σύνοδο χωρίς κανένα θεολογικό διάλογο και γραπτή «ομολογία
πίστεως».Συμφώνησε ότι η Ανατολική Εκκλησία δέχονταν το πρωτείο του
αντίχριστου πάπα, και τα βλάσφημα και αθεολόγητα για την εκπόρευση του Αγίου
Πνεύματος και εκ του Υιού καθώς και το καθαρτήριον πυρ!
Μετά την ψευδοσύνοδο της Λυών ο αυτοκράτορας
έθεσε σε εφαρμογή τις αποφάσεις της όπου αντικατέστησε τον Ορθοδοξότατο και
ανθενωτικό πατριάρχη Ιωσήφ με τον προσκυνημένο λατινόφρονα Ιωάννη Βέκκο και
διέταξε να εγγραφεί το όνομα του αντίχριστου πάπα στα δίπτυχα της Εκκλησίας και
κήρυξε επίσημα την ψευδο «ένωση των Εκκλησίων» στις 16 Ιανουαρίου 1275!
Οι μοναχοί λοιπόν του Αγίου Όρους αρχικά
απέστειλαν δύο επιστολές (μία στόν αυτοκράτορα και μία στη σύνοδο του
«πατριάρχου» Ιωάννη Βέκκου μέσα απο τις οποίες τους αρνούμενοι τους ήλεγχαν
αυστηρότατα!
Όταν ο αυτοκράτορας και ο «πατριάρχης» Βέκκος
παρέλαβαν τις επιστολές έγιναν έξω φρενών και λαβόντες στρατό ήρθαν στο Άγιον
Όρος!
Εκεί άρχισαν να φονεύουν, να πνίγουν και να
απαγχονίζουν οποιονδήποτε μοναχό τολμούσε να τους ελέγξει και να αντιταχθεί στα
φιλενωτικά τους σχέδια!
Πρώτον πάντων εφόνευσαν τον Πρώτον του Αγίου
Όρους π. Κοσμά ο οποίος βρισκόταν στην Σκήτη των Καρυών!
Οι φιλενωτικοί αφού αρχικά έκοψαν με τσεκούρι
τα δύο πόδια του σεβασμίου Ιερομονάχου στη συνέχεια έκοψαν και την τιμίαν του
κεφαλή!
Κατόπιν πάνω σε ένα μάρμαρο αποκεφάλισαν και
άλλους πατέρες με το ίδιο φονικό όργανο!
Αφού ανεχώρησαν απο τις Καρυές, κατευθύνθηκαν
πρός την Ιερά Μονή Ζωγράφου προκειμένου να υποτάξουν όσους μοναχούς κοινοβίαζαν
εκεί!
Ομως η Κυρία Θεοτόκος δεν άφησε απροειδοποίητα
τα παιδιά Της!
Λίγο έξω απο τη Μονή ασκήτευε μέσα σε ένα
κελλάκι ένας πολύ ενάρετος γέροντας!
Αυτός νήστευε και αγρυπνούσε τακτικά ενώ είχε
την ευλογημένη συνήθεια να λέει πολλές φορές την ημέρα τον Αρχαγγελικό ύμνο
δηλαδή τους Χαιρετισμούς της Παναγίας!
Ενώ η συνοδία των λατινοφρόνων πλησίαζε στην
Ιερά Μονή, ο μοναχός κατά την συνηθειά του έλεγε γονατιστός τους Χαιρετισμούς
της Υπεραγίας Θεοτόκου και όταν δε έφθασε στον στίχο «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε!»
τότε απάντησε η Παναγία από την εικόνα της: «Χαίρε και συ, γέρων του Θεού!»
Ο γέροντας τρόμαξε μα «Μη φοβού» συνέχισε η
φωνή εκ της εικόνος «αλλ’ απελθών ταχέως εις την Μονήν, ανάγγειλον τοις
αδελφοις και τω καθηγουμένω ότι οι εχθροί Εμού και του Υιού Μου επλησίασαν!
Όστις ουν υπάρχει ασθενής τω Πνεύματι εν υπομονή κρυβήτω έως του παρελθήναι
πειρασμόν, οι δε στεφάνων μαρτυρικών εφιέμενοι παραμενέτωσαν εν τη Μονή άπελθε
ουν ταχέως!»
Μόλις ο γέροντας έφθασε στην είσοδο της Μονής
είδε παράδοξο πράγμα και εξέστη!
Είδε την εικόνα της Θεομήτορος μπροστά στην
οποία συνήθιζε να διαβάζει τους Χαιρετισμούς στο κελλί του να είναι
τοποθετημένη στην πύλη της Μονής!
Αφού την προσκύνησε μέχρι εδάφους την πήρε στα
χέρια του και με αυτή πήγε στον ηγούμενο και του είπε καταλεπτώς την υπόθεση!
Αφού άκουσε απο τον γέροντα αυτά ο ηγούμενος
της Μονής Ζωγράφου, Θωμάς μαζί με άλλους είκοσι πέντε πατέρας δεν εγκατέλειψαν
τον τόπο της ασκήσεως και μετανοίας τους αλλά παρέμειναν και εμαρτύρησαν!
Ανέβηκαν λοιπόν στον πύργο του Μοναστηριού
έτοιμοι για το μαρτύριο και απο εκεί ήλεγξαν τον αιρετικό λατινόφρονα
πατριάρχη!
«Δέν υποτασσόμεθα στην αίρεση» είπαν με μια
φωνή«και δέν αναχωρούμε από την μετανοιά μας».
Οι 26 Οσιομάρτυρες δεν άνοιξαν τις πόρτες του
Μοναστηριού στους λατινόφρονες!
Τους ζητήθηκε να συλλειτουργήσουν με τους
παπικούς και να αναγνωρίσουν τον πάπα ως κεφαλή όλης της Εκκλησίας και αυτοί
απο τον Πύργο επάνω απάντησαν ότι κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός και όχι
ο πάπας!
«Ευκολώτερα εμείς αποφασίζουμε να πεθάνουμε,
παρά να υποχωρήσουμε στα θέματα της Ορθοδόξου Πίστεως και να αναγνωρίζουμε τον
αιρετικό πάπα της ρώμης ως κεφαλή της Εκκλησίας ώστε να μολυνθεί αυτός ο τόπος
απο την δική σας βία και τυραννία! Δεν σας ανοίγουμε τις πόρτες του
Μοναστηριού! Φύγετε απ’ εδώ!»
Οι δε λατινόφρονες μαζί με τους λατίνους
απάντησαν με οργή:
«Πρέπει λοιπόν να πεθάνετε...»
Τότε αφού συγκέντρωσαν πολλά φρύγανα και ξύλα
τα έβαλαν γύρω από τον πύργο, άναψαν μεγάλη φωτιά και τους κατέκαυσαν την 10η
Οκτωβρίου του έτους 1274!
Οι 26 Οσιομάρτυρες παρέδωσαν τις ψυχές τους
στον Δεσπότη Χριστό ομολογήσαντες μόνον Αυτόν ως κεφαλή της Εκκλησίας και όχι
τον αντίχριστο αιρετικό πάπα!
Τα άγια ονόματα τους: Θωμάς ηγούμενος,
Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαίος (ή Μιχαίας), Σίμων, Ιλαρίων, Ιάκωβος, έτερος
Ιάκωβος, Ιώβ, Κυπριανός, Σάββας, Μαρτινιανός, Κοσμάς, Σέργιος, Μηνάς, Ιωάσαφ,
Ιωαννίκιος, Παύλος, Αντώνιος, Ευθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος και τέσσερα ακόμα
άτομα που τα ονόματα τους είναι άγνωστα!
Η
Θεοτόκος βλασφημείται στα Αραβικά από γυναίκα της αίρεσης των Πεντηκοστιανών
Μία από τις πολλές αιρέσεις που πλανούν σήμερα
τους ανθρώπους είναι η αίρεση των Πεντηκοστιανών, που απορρίπτουν τα μυστήρια
της Εκκλησίας, την Παναγία και τους Αγίους. Ισχυρίζονται ότι έχουν το χάρισμα
της γλωσσολαλιάς. Δηλαδή, ότι λαμβάνουν το Άγιο Πνεύμα και ομιλούν σε διάφορες
γλώσσες.
Κάποτε πήγε σε μία σύναξη Πεντηκοστιανών ένας
ευσεβής χριστιανός, να γνωρίσει από κοντά τους αιρετικούς αυτούς. Είδε λοιπόν
στη σύναξη αυτή μια γυναίκα να μιλάει σε άλλη γλώσσα, που δεν καταλάβαινε.
Υποτίθεται, ότι με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος έλαβε χάρισμα της γλωσσολαλιάς.
Ο πιστός αυτός, με ένα κασσετοφωνάκι έγραψε αυτά που έλεγε η γυναίκα αυτή και
διαπίστωσε με μεγάλη έκπληξη, ότι η γυναίκα αυτή μιλούσε στα Αραβικά και έλεγε
βλασφημίες στην Παναγία. Έτσι, αποδείχτηκε ότι αντί για το Άγιο Πνεύμα που ισχυρίζονται
οι Πεντηκοστιανοί ότι λαμβάνουν, τους κυριεύουν πονηρά πνεύματα. Εξάλλου, όλες
οι αιρέσεις έχουν αρχηγό και εμπνευστή τον Διάβολο.
Ἡ Παναγία σῴζει γυναίκα από την αίρεση των
μαρτύρων του Ιεχωβά
Ο σύζυγος της Ελληνοαμερικανίδος Μαίρης,
Νικόλαος Σαββίδης εδώρισε αρκετάς χιλιάδας δολλάρια εις τα Σήμαντρα Χαλκιδικής,
δι᾿ ανέγερσιν Ιερού Ναού και την επέκτασιν του Δημοτικού Σχολείου. Το 1956
γίναμε φίλοι. Διετύπωσε δε, ο σύζυγος, την επιθυμίαν να επισκεφθή το Άγιον
Όρος, διότι είχε έντονον και βαθύ το θρησκευτικόν συναίσθημα.
Ήλθαμε μέχρι τα Ν. Ρόδα οικογενειακώς. Ενταύθα
θα έμεναν αι οίκογενειαί μας και ημείς θα συνεχίζαμε διά το Άγιον Όρος. Μόλις
φθάσαμε εις το χωριό μου τα Νέα Ρόδα, αμέσως επήγαμε εις την Εκκλησίαν διά να
προσκυνήσω την Παναγίαν. Τούτο πράττω πάντοτε κατά την άφιξίν μου. Όταν ήλθε η
σειρά της κ. Μαίρης να προσκυνήση και μόλις έκαμε τον σταυρόν της, έπιασε την
εικόνα με τα δυό της χέρια, γονάτισε και με αναφιλητά και σε μια κάποια
κατάστασιν εκστάσεως άρχισε να φωνάζη:
-- Νίκο μου (τον σύζυγόν της) αυτή είναι, είναι
αυτή, την γνώρισα.
Με πολύ κόπο την πήραμε μακράν του εικονίσματος
και αφού ηρέμησε, μας διηγήθηκε το εξής καταπληκτικό:
Το 1935 προσπάθησαν ειδικοί διαφωτιστές της
αιρέσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά, να την προσηλυτίσουν και κατά κάποιον τρόπο
άρχισαν να την πείθουν. Το βράδυ της ημέρας που συνειδητά είχε αποφασίσει να
προσχωρήσει, είδε στον ύπνο της μια φτωχική μαυροφορεμένη γυναίκα, η οποία της
απέτρεψε να γίνει μάρτυς του Ιεχωβά, διότι θα έχανε την ψυχή της και με πολλά
επιχειρήματα της κατέδειξε το αβάσιμο της αιρέσεως.
Τότε η κ. Μαίρη την ευχαρίστησε και ζήτησε να
κάμει και αυτή κάτι για τη φτωχιά αυτή γυναίκα. Δεν θέλω τίποτε της είπε, αλλά
όταν με συναντήσεις άλλη φορά, θέλω να με ντύσεις. Καί στραφείσα προς τον
σύζυγό της του είπε με παράπονο:
- Νίκο μου συνήντησα την γυναίκα που με έσωσε
την ψυχή μου, αλλά πως θα την ντύσω;
Τότε παρενέβη ο αείμνηστος ιερεύς του Ιερού
Ναού Παπά Ζηνόδης και της είπε, ότι οι εικόνες ντύνονται με επαργύρωση η με
επιχρύσωση. Αμέσως ο σύζυγός της ζήτησε λεπτομερώς πληροφορίας και εκείνην την
στιγμήν κατέβαλε ολόκληρο το ποσό γιά την επενδυτική εργασία. Το επίχρυσο
ένδυμα της εικόνος είναι αυτή η δωρεά της οικονενείας Νικολάου και Μαίρης
Σαββίδου. Έκτοτε η κ. Μαίρη έγινε περισσότερο φιλόπτωχη και γενναιόδωρη.
Ήτο ένα από τα πολλά πραγματικά θαύματα της Παναγίας μας.
Πηγή. Το βιβλίο – Η ΠΑΝΤΩΝ ΑΝΑΣΣΑ -Φανερώσεις
και θαύματα της Θεοτόκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου