Η κατάρριψη της λογικής και η επιβολή ενός παραλογισμού, από μία μερίδα η οποία πρόσκειται προς την «υμετέρα» θεσμική ελίτ, η οποία ακολούθως, κατ’ εντολή των προσφιλών προς όλους υπερεθνικών διευθυντηρίων, προάγει, σιωπηρώς και υπορρήτως, την «ατζέντα» της αμαύρωσης του ανθρώπινου προσώπου, με το πρόσχημα του «δικαιωματισμού».
Η στανική επιβολή αποδοχής μίας σεξουαλικής ιδιαιτερότητας μία ορισμένης ομάδας προσώπων τα οποία αυτοπροσδιορίζονται αποκλειστικά με γνώμονα την σεξουαλική τους ταυτότητα, συνιστά εξ ορισμού μία μορφή νεοπαγούς ολοκληρωτισμού, η άλλως μη ανοχή της διαφορετικής αντίληψης ή άποψης.
Οι μηχανισμοί αυτοί επιδιώκουν δια της
αυθεντίας, του κίβδηλου ιδεολογήματος του πολιτσμικού μαρξισμού, να επιβάλλουν
την θεώρηση υπάρξεων περισσοτέρων των δύο φύλων, προτάσσοντας την σεξουαλική
ταυτότητα, ως το μείζον κριτήριο νοηματοδότησης της ζωής και συμμετοχής τους
εις την κοινωνία άνευ ετέρου τινός.
Η πρακτική δε την οποία μετέρχονται
εξομοιώνεται με όλες αναλόγως τις πρακτικές επιβολής της μονολιθικότητας της
πολιτικής ορθότητας, δηλαδή εάν κάποιος εις τα πλαίσια της νομιμότητας
εκδηλώσει μία διαφορετική αντίδραση ή άποψη, στιγματίζεται ως αντιφρονών,
συντηρητικός και εξουδετερώνεται η άποψη του βιαίως.
Εν άλλοις λόγοις, επελαύνει μία νέα μορφή
στυγνής δικτατορίας, δια της οποίας η καθεστωτική αντίληψη περί της σεξουαλικής
ταυτότητας περιάπτεται του οιονεί ακαταδίωκτου, διότι ουδείς δύναται να θίξει
τα δικαιώματά τους εν των πλαισίω θεμιτού διαλόγου.
Έτι περαιτέρω, το πλέον ανησυχητικό είναι, ότι
τα κινήματα περί της ταυτότητας του φίλου, εμπλέκονται ατόπως με την πολιτική
και στρέφονται κατά της πατρίδας του έθνους, παραδοσιακών αξιών, υπό την έννοια
ότι εργαλειοποιούν έν κοινωνικό ζήτημα, δρώντας καχύποπτα εν είδει, μίας μορφής
Δούρειου ίππου υπέρ του
εθνομηδενισμού, με αποτέλεσμα να
διακινούνται πολιτικές απόψεις φύργδην μύγδην, ούτως ώστε να αποδεικνύεται ότι
αυτές οι πράξεις ουδόλως τυχαίες είναι.
Δηλαδή, η καινοφανής αυτή μορφή ιδιότυπης
δικτατορίας η οποία επιβάλλεται εξ αφορμής της σεξουαλικής ταυτότητας, και
κατατείνει εις το να ποινικοποιήσει εσχάτως πάσα διαφορετική άποψη, εξ ονόματος
ενός αόριστου και απροσδιόριστου προοδευτισμού, προσκρούει σφόδρα προς πάν
σοβαρή επιστημονική αντίληψη.
Άρα λοιπόν, εκ των ως άνω συνάγεται αιτιωδώς
ότι ασφαλώς εξυπηρετούνται εμφανείς σκοπιμότητες δια τους εξής λόγους :
καταρχάς
το νομικό οπλοστάσιο καθίσταται αρκούντος ικανό, να πατάξει, ποινικά και
αστικά, προσβλητικές πράξεις οι οποίες τιτρώσκουν τον πυρήνα του δικαιώματος
του σεξουαλικού αυτοπροσδιορισμού εκάστου ελευθέρου πολίτου, ως εκ τούτου
λοιπόν αναφύεται αβίαστα το εύλογο ερώτημα ότι για ποιο λόγο το εν λόγω κίνημα
με επίκεντρο το ακανθώδες ζήτημα του σεξουαλικού προσανατολισμού, να λαμβάνει
άραγε πολιτικές διαστάσεις συγκεκριμένων κατευθύνσεων επιδιώκοντας ιταμώς την
σύγκρουση με την κοινωνία επιστρατεύοντας εν ταυτώ, μία ρητορική μίσους
κατά παραδοσιακών αξιών με την μετέλευση
παρακμιακών ύβρεων.
Η πρακτική τους δηλαδή ομοιάζει με τακτική
προβοκάτορα, δηλαδή το κίνημα των δικαιωματιστών καθυβρίζει εκ προοιμίου
άπαντες αδιακρίτως και συλλήβδην, δια
τον λόγο ότι δεν ενστερνίζονται, δια τον εαυτό τους (νοείται οι άλλοι) αυτά τα
οποία τυγχάνει οι ίδιοι δικαιωματιστές να πρεσβεύουν.
Ο ως άνω παραλογισμός καθίσταται ακατάληπτος
καθότι δεν ενισχύουν ειρηνικά και δημοκρατικά να συνυπάρχουν όλες αυτές τάσεις αρμονικά με σεβασμό προς
αλήληλοις, δοθέντες ότι άπαντες καθίστανται ίσοι έναντι του Νόμου και δύνανται
αδιατάρακτα και απρόσκοπτα τα ασκήσουν ό,τι ένδικο βοήθημα το οποίο η νομοθεσία
προβλέπει, εις περίπτωσιν όπου δεχθεί κάποια ρατσιστική επίθεση.
Ωσαύτως, ανέκαθεν υπήρχαν διαφορετικές τάσεις
περί της σεξουαλικής ταυτότητας, πλην όμως ουδέποτε, κατά το παρελθόν,
αποτελούσε πολιορκητικό κριό εξυπηρέτησης αλλότριων συμφερόντων.
Η ίδια η ιστορία έχει καταρρίψει δια μιας και
προ πολλού, τα σαθρά, μισαλλόδοξα και ενίοτε ρατσιστικά επιχειρήματα των
κινημάτων αυτών, δηλαδή την ανεξήγητη ροπή
την οποία έχουν ως προς το να εμπλέκουν την πολιτική και να στρέφονται κατά της παράδοσης. αντί να
επιδιώξουν να πείσουν την κοινωνία περί της διαφορετικότητάς τους, αρχίζουν και
λοιδορούν την κοινωνία και ύστερα επιδιώκουν βιαίως να επιβάλλουν δήθεν την διαφορετικότητα
τους εν ονόματι μίας αόριστης ελευθερίας εις βάρος των υπολοίπων, πρακτικές
δηλαδή οι οποίες όζουν ολοκληρωτισμό.
Είναι πρόδηλο ότι υπήρξαν ομοφυλόφιλοι
«ακροδεξιοί», «ακροαριστεροί», θρησκευόμενοι ή μη, ηθικοί ή ανήθικοι, ανά την ιστορία της ανθρωπότητας, για ποιο
λόγο λοιπόν ο ομοφυλόφιλος να πρέπει να αποκηρύττει όποιον δεν είναι
ομοφυλόφιλος αλλά ιδίως να στρέφεται κατά των παραδοσιακών αξίων, μήπως λοιπόν
η εγακθιδρυθησόμενη Νέα Τάξη πραγμάτων, επιδιώκει μεταξύ και της κατάλυσης της
εθνικής ταυτότητας και την ταυτότητα των φύλων και επιβολή ενός ουδτερό-φυλου,
ουδετερό-θρησκου και ουδετερο-εθνούς πολτού, ούτως ώστε τα έθνη κράτη και οι
πολίτες να έχουν απολέσει κάθε μορφή οριοθετημένης και σαφής ταυτότητας,
προκειμένου να καταστούν αυτόχρημα και παντελώς έρμαια της αναδυόμενης
παγκόσμιας διακυβέρνησης, η οποία θα τους ρυθμίζει αμελλητί, ως άβουλα αθύρματα
άνευ προσανατολισμού, ήθους και συλλογικού οράματος για εθνικής ανεξαρτησία,
κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη;
Το σύστημα, εφαρμόζει τα δύο μέτρα και τα δύο
σταθμά, όποτε επιθυμεί επειδή τυγχάνει να εξυπηρετούνται τεράστια συμφέροντα
άλλοτε να ακκίζεται ως αυτόκλητος και διαπρύσιος συνήγορος των δικαιωμάτων και
άλλοτε κατήγορος προβάλλοντας αλυσιτελώς ορισμένα κίβδηλα επιχειρήματα, όπως εν
προκειμένω με την «Σταυροφορία των εμβολίων», όπου ο πολίτης, κατά την
κυβέρνηση, δεν δύναται , να ασκήσει τα θεμελιώδη εκ του Συντάγματος και την
ΕΣΔΑ υπερνομοθετικής ισχύος δικαιώματά του, επιβάλλοντας του εξαναγκαστικά το
τραγικό δίλημμα : ή θα ευθυγραμμισθεί
αμελλητί μετά της κυβερνήσεως άνευ ετέρου τινός, άλλως θα διωχθεί απηνώς και θα
τιμωρηθεί αμείλικτα.
Ως εκ τούτου λοιπόν, μιλούμε δια μία
αντεστραμμένη λογική σύγχυσης και συσκότισης της αλήθειας όπου κυριαρχούν
μεσαιωνικές πρακτικές ιεράς εξέτασης εξουδετέρωσης των αντιφρονούντων, καθότι
όλα κινούνται ωσάν να φαίνεται ότι υπάρχει ένας αόρατος
αρχιτέκτονας-μαριονετίστας, ο οποίος αίφνης απεφάσισε την επανεκκίνηση του
κόσμου, με την υποχρεωτική επιβολή μίας νέας τάξης πραγμάτων, όπου όποιος δεν
συμμορφώνεται θα υπόκειται άνευ ετέρου τινός εις την κλίνη του προκορύστη, αυτή
είναι η ιδιότυπη δικτατορία της πολιτικής ορθότητας.
Εν κατακλείδι ουδείς ενδιαφέρθηκε δια τα
δικαιώματα των Α.Μ.Ε.Α, δια τους συνταξιούχους τους απόμαχους της ζωής,
ουδέποτε η πολιτεία ευαισθητοποίθηκε δια τις δυσκολίες τις οποίες
αντιμετωπίζουν επί καθημερινής βάσεως, καμία εκδήλωση δια την μισαλλοδοξία και
τον ρατσισμό ως προς αυτούς τους πραγματικούς ήρωες όπου ζουν ισοβίως
αντικειμενικά υπό αντίξοες συνθήκες δια την ίδια την επιβίωσή τους.
Συνελόντι ειπείν, όποιος δεν είναι εις την
θεματική της παγκοσμιοποιήσεως, δεν έχει θέσει εις την καθημαγμένη και εσχάτως
καθολικώς αλλοτριωμένη Ελλάδα.
Χαράλαμπος B.
Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου