....Πρέπει δε να γνωρίζωμεν, ότι μετά θάνατον οι δίκαιοι όλοι θέλουν γνωρίσει αλλήλους, και όσους ουδέποτε είδον, καθώς λέγει ο θείος Χρυσόστομος, βεβαιώνων τον λόγον του από την παραβολήν του πλουσίου και του Λαζάρου. Όμως όχι από σωματικόν σημείον, επειδή όλοι θέλουν έχει μίαν ηλικίαν, τα δε φυσικά γνωρίσματα θέλουσι λείψει· μόνον δε με το διορατικόν χάρισμα της ψυχής θέλουν γνωρίζει ο εις τον άλλον, καθώς λέγει και ο Θεολόγος Γρηγόριος εν τω εις Καισάριον τον αδελφόν του επιταφίω, ούτω λέγων· «Καισάριον όψομαι, φαιδρόν, ένδοξον, οίος μοι κατ’ όναρ πολλάκις εφάνης, αδελφών φίλτατε». Λέγει δε και ο μέγας Αθανάσιος εν τω υπέρ των κεκοιμημένων λόγω, ότι και πριν της κοινής Αναστάσεως οι Άγιοι έλαβον χάρισμα παρά Θεού να γνωρίζουν αλλήλους και να συνευφραίνωνται· οι δε αμαρτωλοί και τούτου είναι εστερημένοι. Εις δε τους Αγίους Μάρτυρας εδόθη, λέγει, το να εφορώσι και τα παρ’ ημών τελούμενα και να μας επισκέπτωνται εις τας ανάγκας μας. Εις δε την ημέραν εκείνην όλοι θέλουν γνωρίσει αλλήλους, όταν και τα κεκρυμμένα έχουν να φανερωθούν. Πρέπει δε να γνωρίζωμεν, ότι κατά το παρόν, ήτοι προ της κοινής Αναστάσεως, αι ψυχαί των δικαίων ευρίσκονται εις τόπους τινάς προς τούτο διωρισμένους· και πάλιν των αμαρτωλών, εις άλλο μέρος, και οι μεν δίκαιοι με την καλήν των ελπίδα χαίρουσιν, οι δε αμαρτωλοί, με το να αναμένωσι τα δεινά, λυπούνται. Επειδή οι Άγιοι δεν έλαβον ακόμη την επαγγελίαν των αγαθών, κατά τον θείον Απόστολον, λέγοντα· «του Θεού περί ημών κρείττον τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσιν» (Εβρ. ια: 40).
Συν. Τριωδίου σελ. 50
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου