Τά «δεκανίκια» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ -- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι τόσον ἀκραία καί τόσον γελοία, πού δέν θά ἠδύνατο νά σταθῇ μόνη της καί νά λάβῃ τάς τρομακτικάς διαστάσεις πού ἔχει λάβει, ἐάν ὁ Διάβολος δέν εἶχε φροντίσει νά διαδοθοῦν καί τά κατάλληλα «δεκανίκια», ὥστε νά τήν ὑποβαστάζουν. Ὁ λόγος διά τάς αἱρέσεις πού ἐκήρυξαν ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος καί πολλοί ἄλλοι σύγχρονοι ψευδο-ορθόδοξοι, ὅπως εἶναι ἡ αἵρεσις τοῦ «ἀχρικαιρισμοῦ», ἡ αἵρεσις ὅτι ὁ πιστός δύναται νά κοινωνῇ ἐκκλησιαστικῶς μέ τούς αἱρετικούς ψευδο-ποιμένας του, ἐπειδή ὁ 15^ος Κανών τῆς ΑΒ Συνόδου εἶναι δῆθεν «δυνητικός»,  ἡ αἵρεσις τοῦ «ἀγαπισμοῦ» κ.λπ. «Δεκανίκια» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἐπίσης καί ἡ ἀπόκρυψις τῆς Ἀληθείας, τά πελώρια ψεύδη, αἱ διαστροφαί πού λέγονται ἀνερυθριάστως ἀπό πολλούς, ὅπως π.χ. ἀπό τόν κατά τά ἄλλα ἐξαίρετον Καθηγητήν κ. Γεώργιον Παῦλον, προεξάρχοντα τοῦ  «Δικτύου Ἑλληνισμοῦ», μίας κατά τά ἄλλα ἀξιολόγου προσπαθείας, καθότι ἔχει ὡς μέλη της ἀρκετά ἐκλεκτά ἄτομα. Εἰς τό παρόν ἄρθρον, θά ἐπικεντρωθῶ εἰς τό τελευταῖον αὐτό θέμα, διότι εἶναι ἐπίκαιρον καί διότι τά ὑπόλοιπα θέματα ἔχουν ἐπισημανθῆ διά μακρῶν εἰς προηγούμενα ἄρθρα καί σχόλια εἰς τό διαδίκτυον.

Κατ’ οὐσίαν, ὁ κ. Παῦλος λέγει ὅτι κατά τά τελευταῖα ἔτη οἱ «ἐπίσκοποι» τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπιτελοῦν τό ἔργον τοῦ Διαβόλου, ἐπικαλούμενος μάλιστα καί τήν γνωστήν ρῆσιν τοῦ μακαριστοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδου, ὅτι «ὁ Διάβολος εὑρίσκεται εἰς διακοπάς, καθότι τό ἔργον του ἔχουν ἀναλάβει οἱ ἐπίσκοποι», ἐφόσον (1) ἔχουν δεχθῆ τήν ψευδο-σύνοδον τῆς Κρήτης (2016), (2) συμμετέχουν εἰς τό Οὐκρανικόν σχίσμα (2019), (3) ἔχουν γίνει δορυφόροι τῆς ἀθέου-μασονικῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, μέ τό κλείσιμον τῶν ἱερῶν ναῶν, τήν μασκοφορίαν ἐντός αὐτῶν, τήν ἀπαγόρευσιν τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως καί τῆς Θείας Κοινωνίας, τόν διωγμόν ἱερέων καί τινων Ἀρχιερέων πού ἀνθίστανται εἰς τήν δαιμονικήν λαίλαπα πού ἐξέσπασε τόν Μάρτιον τοῦ 2020 μέ τήν ψευδο-πανδημίαν τοῦ κοροναϊοῦ, φθάσαντες μάλιστα εἰς τό ἔσχατον σημεῖον νά μετατοπίσουν ἀδικαιολογήτως τήν ἑορτήν τῶν ἑορτῶν, τό Ἅγιον Πάσχα, ἔτσι ὥστε τό 2021 νά ἑορτασθῇ αὐτό μετά τῶν Ἰουδαίων καί δύο μόνον ἡμέρας μετά τήν Σταύρωσιν τοῦ Κυρίου κ.λπ. κ.λπ.   

Παρά ταῦτα, ὁ κ. Παῦλος λέγει καί ἐπαναλαμβάνει εἰς τάς τηλεδιασκέψεις τοῦ  «Δικτύου Ἑλληνισμοῦ» ὅτι τό Δίκτυον δέν θά κάμῃ κάποιαν «σέκταν», κατακρίνων καί συκοφαντῶν ἔτσι ἐμμέσως, πλήν σαφῶς, τήν ἀποτείχισιν ἀπό τοιούτους «ἐπισκόπους», ἀλλά θά προσπαθήσῃ νά πείσῃ τούς «ἁγίους»(!!!) ἐπισκόπους, πνευματικόν τέκνον τῶν ὁποίων θεωρεῖ τόν ἑαυτόν του, ὅτι κάμνουν λάθος. Λέγει ἐπίσης ὅτι ὁ «πατριάρχης» Βαρθολομαῖος δέν κηρύττει δημοσίως καμμίαν αἵρεσιν, ἀλλά, κινούμενος ἀπό ἀγάπην πρός τούς ἑτεροδόξους, προσπαθεῖ νά τούς ἐπαναφέρῃ εἰς τήν ὀρθήν πίστιν. Ὡς ἐκ τούτου, οὐδεμίαν ἀναφοράν κάμνει εἰς τάς Γραφάς καί τούς Ἁγίους Πατέρας πού ἀπαγορεύουν αὐστηρῶς τήν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν μέ αἱρετικούς ψευδεπισκόπους. Κατακρίνει δέ σφόδρα τόν ἡγούμενον τῆς Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου, Ἀρχιμανδρίτην Μεθόδιον, ὁ ὁποῖος ὀρθῶς δέν ἀναγνωρίζει τοὐς συγχρόνους γέροντας Παΐσιον, Πορφύριον κ.ἄ. ὡς ἁγίους, ἐφόσον αὐτοί εἶχον ἐν γνώσει των ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν μέ αἱρετικούς ψευδεπισκόπους καί ἄρα, κατά τούς Ἁγίους Πατέρας, ἦσαν «ἐχθροί τοῦ Θεοῦ». Εἶναι, ὅμως, ἔτσι τά πράγματα, ὅπως τά λέγει ὁ κ. Παῦλος; Ἡ ἀπάντησις εἶναι ἕν ἠχηρόν «Ὄχι»! Ἰδού μικρόν μόνον δεῖγμα τῶν αἱρετικῶν πράξεων καί διακηρύξεων τοῦ κ. Βαρθολομαίου:

1. «Εἴμεθα ὅλοι παιδιά τοῦ ἰδίου Οὐρανίου Πατρός. Τοῦ ἑνός Θεοῦ. Ὁ ἕνας τόν βλέπει ἔτσι, ὁ ἄλλος ἀλλιῶς» («Ὀρθόδοξος Τύπος», 8-1-1999, σ. 5). Τοὐτέστιν, κατά τόν κ. Βαρθολομαῖον, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πιστεύουν εἰς τόν ἀληθινόν Θεόν! Ἔχει λεχθῆ ποτέ μεγαλύτερον ψεῦδος ἀπό αὐτό;

2. «Οἱ θρησκευτικοί ἡγέται ὀφείλουν νά παίξουν ἕνα κεντρικόν καί πνευματικόν ρόλον – εἴμεθα ἡμεῖς αὐτοί πού πρέπει νά φέρωμεν εἰς τό προσκήνιον τάς πνευματικάς ἀρχάς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς ἀδελφωσύνης καί τῆς εἰρήνης . . . Ἀλλά τοῦτο δυνάμεθα νά τό ἐπιτύχωμεν μόνον ἄν εἴμεθα ἡνωμένοι ἐν τῷ πνεύματι τοῦ ἑνός Θεοῦ, Δημιουργοῦ τῶν πάντων, ὁρατῶν τε καί ἀοράτων. Καθολικοί καί Ὀρθόδοξοι, Προτεστάνται καί Ἑβραῖοι, Μουσουλμάνοι καί Ἰνδοί, Βουδδισταί καί Κομφουκιανοί – εἶναι καιρός ὄχι μόνον διά συμφιλίωσιν, ἀλλ’ ἀκόμη καί διά συμμαχίαν καί συνεργασίαν, διά νά συντελέσωμεν εἰς τήν ἀπομάκρυνσιν τῆς ἀνθρωπότητος ἀπό τούς ψευδοπροφήτας τοῦ ἐξτρεμισμοῦ [σ.σ. τῆς Ὀρθοδοξίας ἐννοεῖ] καί τῆς μή ἀνεκτικότητος». (Ὁμιλία εἰς τήν 6ην Παγκόσμιον Συνάντησιν Θρησκείας καί Εἰρήνης, Riva Del Garda, 4-11-1994.) Κατά τόν κ. Βαρθολομαῖον, λοιπόν, αἱ «πνευματικαί ἀρχαί» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι νά παρακαμφθοῦν τά ἐμπόδια πού θέτει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διά τήν συμφιλίωσιν καί τήν ἕνωσιν ὅλων τῶν θρησκειῶν, διά τήν ἐπίτευξιν τῆς εἰρήνης! Τό εὐαγγελικόν «οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν» (Ματ. 10:34) εἶναι δι’ αὐτόν ἐξτρεμισμός, ψευδοπροφητεία, ἔλλειψις ἀνεκτικότητος κ.λπ.

3. «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν ἐπιδιώκει νά πείσῃ τούς ἄλλους περί συγκεκριμένης τινός ἀντιλήψεως τῆς ἀληθείας ἤ τῆς ἀποκαλύψεως, οὔτε ἐπιδιώκει νά τούς μεταστρέψῃ εἰς συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως [σ.σ. ἄρνησις τοῦ εὐαγγελικοῦ «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς ...» (Ματθ. 28:19-20)] . . . Ὁποτεδήποτε οἱ ἄνθρωποι ἀντιδροῦν εἰς τάς τοποθετήσεις καί τά πιστεύω τῶν ἄλλων μέ βάσιν τόν φόβον καί τήν αὐτοδικαίωσιν, παραβιάζουν τό θεόσδοτον δικαίωμα καί τήν ἐλευθερίαν τῶν ἄλλων νά γνωρίσουν τόν Θεόν καί τόν συνάνθρωπόν των μέ τρόπον πού προσιδιάζει εἰς τήν ταυτότητά των ὡς λαῶν» [σ.σ. θεοσοφικά φληναφήματα, τοὐτέστιν Σατανισμός]. (Ὁμιλία εἰς τό Παγκόσμιον Συνέδριον κατά τοῦ ρατσισμοῦ, τῶν φυλετικῶν διακρίσεων καί τῆς ξενοφοβίας, 17-3-2001, Durban Ν. Ἀφρικῆς.) Ὥστε, λοιπόν, κατά τόν κ. Βαρθολομαῖον, ἡ καταδίκη τῶν αἱρέσεων ὑπό τῶν Ἁγίων Πατέρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων εἶναι κατακριτέα, διότι εἶχε δῆθεν ὡς βάσιν τόν φόβον καί τήν αὐτοδικαίωσιν τῶν Ὀρθοδόξων!

4. «Δέν δύνανται νά ἐφαρμοσθοῦν σήμερον καί πρέπει νά τροποποιηθοῦν αἱ διατάξεις αἱ κανονίζουσαι τάς σχέσεις τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πρός τούς ἑτεροδόξους καί ἑτεροθρήσκους. Δέν δύναται ἡ Ἐκκλησία νά έχῃ διατάξεις ἀπαγορευούσας τήν εἴσοδον εἰς τούς ναούς τῶ ἑτεροδόξων καί τήν μετ’ αὐτῶν συμπροσευχήν . . .» [σ.σ. ὅπως ὁ κλέπτης  ζητεῖ τήν κατάργησιν τοῦ νόμου πού τιμωρεῖ τήν κλοπήν!]. (Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη, Περί τήν Κωδικοποίησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν Κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, Ἀνάλεκτα Βλατάδων, Ἀριθ. 6, Πατριαρχικόν Ἵδρυμα Πατερικῶν Μελετῶν, Θεσσαλονίκη 1970, σ. 73.)

5. Εἰς τό Ἰράν, ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἐκήρυξεν τόν πανθρησκειακόν Οἰκουμενισμόν, ὁμιλήσας ἀπεριφράστως διά τήν «ἱερότητα καί ἰσότητα τῶν «Ἱερῶν Γραφῶν», δηλαδή τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τοῦ Κορανίου («Ὀρθόδοξος Τύπος», 15-3-02, σ. 5).

Καί χιλιάδες ἄλλα παρόμοια. Βεβαίως, ὁ κ. Βαρθολομαῖος δέν εἶναι ὁ μόνος ἀνατροπεύς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί πολλοί ἄλλοι «ἀρχιερεῖς». Ὥστε, λοιπόν, οἱ «ἐπίσκοποι» τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου καί τῶν ἄλλων «ὀρθοδόξων» Ἐκκλησιῶν πού κοινωνοῦν μέ τόν κ. Βαρθολομαῖον, ἔχοντες ὡς βάσιν τήν αἱρετικήν Ἐγκύκλιον τοῦ 1920, γνωστήν ὡς «Σύνταγμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», κηρύττουν ἐπισήμως, δημοσίως, συστηματικῶς καί ἀπροκαλύπτως εἰς παγκόσμιον ἐπίπεδον, ἔργοις καί λόγοις, τήν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ταυτοχρόνως δέ, πολεμοῦν λυσσωδῶς τούς ἐμμένοντας εἰς τάς ἱεράς παραδόσεις Ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Συνεπῶς, ἡ ἐν γνώσει ἐκκλησιαστική κοινωνία μετ’ αὐτῶν ὄχι μόνον δέν καθιστᾶ τόν πιστόν «ἅγιον», ἀλλά μᾶλλον «ἐχθρόν τοῦ Θεοῦ», ὅπως διδάσκουν ὁμοφώνως ὅλαι αἱ Γραφαί, ὅλαι αἱ Σύνοδοι καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἐδίδαξαν καί ἐφήρμοσαν εἰς τήν πρᾶξιν τήν ἀποτείχισιν ἀπό αἱρετικούς «ἐπισκόπους», ἡ ὁποία ὄχι μόνον δέν συνιστᾶ δημιουργίαν «σέκτας», ἀλλ’ εἶναι ἡ μόνη Ὀρθόδοξος στάσις.