Οι Προτεστάνται αυξάνουν τας αιρέσεις των!
Ο λυσσώδης πόλεμος των δυνάμεων του σκότους κατά του Σωτήρος Χριστού ουδέποτε εκόπασεν, από την δημοσίαν εμφάνισιν Αυτού μέχρι σήμερον. Αι μέθοδοι και τα μέσα που χρησιμοποιούν διαφέρουν, ωστόσον, από εποχήν εις εποχήν και από τόπον εις τόπον, όπως εκάστοτε κρίνει και υπαγορεύει ο αρχηγός των, ο Άρχων του σκότους. Πότε η βία, πότε η προδοσία, πότε η αίρεσις και η διαστροφή και πότε όλ’ αυτά μαζί. Από τας αρχάς του εικοστού αιώνος, μάλιστα, έχουν κατορθώσει ν’ αναβιβάζουν εις πατριαρχικούς και άλλους επισκοπικούς θρόνους Οικουμενιστάς, οι οποίοι ίστανται «ευλαβώς» έμπροσθεν οιαδήποτε αιρέσεως ή θρησκείας, με αποτέλεσμα αι αντιστάσεις να τείνουν να εκλείψουν και αι ως άνω σατανικαί μεθοδείαι να έχουν πλέον ορατά αποτελέσματα. Αι ραδιουργίαι και τα κτυπήματα των ανυστάκτων εχθρών του Χριστού έχουν προσφάτως αυξηθή τόσον, ώστε δυσκολευόμεθα πλέον να τα παρακολουθήσωμεν. Εκτός από την προσπάθειαν αναβιώσεως του Δωδεκαθέου, γίνεται τώρα και απόπειρα αναβιώσεως παλαιών αιρέσεων, όπως του Γνωστικισμού, του Εβιωνισμού, του Μαρκιωνισμού κ.ά. Τούτο επεχειρήθη προσφάτως δια του περιοδικού «ΤΙΜΕ» (22-12-2003, σσ. 66 – 73), το οποίον εδημοσίευσεν εκτενές άρθρον με τίτλον «Τα απολεσθέντα Ευαγγέλια», τα γνωστά εις ημάς ως «απόκρυφα ευαγγέλια», τα οποία έχουν προ πολλού απορριφθεί από την Εκκλησίαν.
Το άρθρον προβάλλει τον ισχυρισμόν ότι η αναβίωσις των ως άνω «απολεσθέντων Χριστιανισμών» έρχεται να καλύψη την «παρατηρηθείσαν ανάγκην αυτών που εις την Νέαν Εποχήν αναζητούν εναλλακτικάς απόψεις δια την περί Χριστού αφήγησιν» και «εναλλακτικόν τρόπον του να είναι Χριστιανοί», καθώς και την «ανάγκην των παραδοσιακών πιστών, που δυσφορούν με κάποιους θεολογικούς περιορισμούς της πίστεώς των». Δύο καθηγηταί, ο Βart Ehrman του Παν/μίου της North Carolina (Chapel Hill) και η Elaine Pagelw του Παν/μίου Princeton, καθώς και αρκετοί άλλοι, συνέγραψαν βιβλία δια την προβολήν των ψευδοευαγγελίων. Τα βιβλία αυτά παρουσιάζουν τον Κύριον να έχη σεξουαλικάς σχέσεις με την Μαρίαν Μαγδαληνήν, τους πρώτους Χριστιανούς να πιστεύουν εις τριάκοντα θεούς, τον όφιν ν’ αφηγήται τα γεγονότα του Κήπου της Εδέμ από την ιδικήν του σκοπιάν, μίαν γυναικείαν θεότητα να ομιλή, και άλλα μυθεύματα. Καταβάλλεται δε προσπάθεια, όπως άλλωστε έχει γίνει και εις το παρελθόν, ως συγγραφείς των ψευδοευαγγελίων να εμφανισθούν αξιόπιστα πρόσωπα, όπως ο Απόστολος Θωμάς1. Επίσης, καταβάλλεται προσπάθεια να ενισχυθούν τα γνωστά επιχειρήματα των ορθολογιστών θεολόγων, οι οποίοι πολεμούν την θεότητα του Ιησού Χριστού, την άσπορον σύλληψίν Του, τα θαύματά Του, την Ανάστασίν Του κ.λ.π. Τα επιχειρήματα αυτά έχουν προ πολλού αποδειχθεί ότι είναι ανόητα2, βεβαίως, αλλά, όπως αναφέρεται εις το εν λόγω άρθρον, «μία ιδέα, άπαξ συλληφθείσα, ουδέποτε εξαφανίζεται». Δια τούτο και προβάλλονται εκ νέου. Και, όπως αναφέρεται εις το άρθρον, πολλοί «χριστιανοί» των διαφόρων Προτεσταντικών παραφυάδων ενστερενίζονται τα ψεύδη, που περιέχουν τα ψευδοευαγγέλια, αισθανόμενοι ότι ούτως «εμπλουτίζουν» την πίστιν των και την καθιστούν περισσότερον αποδεκτήν. Ιδού με ποίους διαλέγονται οι Ορθόδοξοι εις το «Παγκόσμιον Συμβούλιον Εκκλησιών» (ΠΣΕ) επί πέντε και πλέον δεκαετίας! Αντί της μεταστροφής των αιρετικών προς την Ορθοδοξίαν, βλέπομεν ότι αυτοί επιθυμούν την αναβίωσιν παλαιών αιρέσεων, ότι το 97% των «αρχιερέων» των δηλώνει ότι δεν πιστεύει εις την Αγίαν Γραφήν3, ότι δέχονται την «χειροτονίαν» όχι μόνον γυναικών, αλλά και δεδηλωμένων ομοφυλοφίλων εις «επισκόπους»4, και άλλα παρόμοια. Ως μητροπολίτης Δημητριάδος, ο νυν αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος είχε δηλώσει τα εξής5: «Τελικά οι Ορθόδοξοι διερωτώμεθα: Τι προσφέρουμε παραμένοντας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών;… Τι θέση έχει η Αγία Ορθοδοξία σε έναν παναιρετικό οργανισμό, που ήδη έχει μετατραπή σε Λέσχη θρησκευομένων ανθρώπων και ομάδων, που μάλιστα δεν είναι απαραίτητο να είναι μόνο Χριστιανοί;… Τελεία και παύλα στις συγκρητιστικές αυθαιρεσίες των Προτεσταντών… Ως εδώ και μη παρέκει». Ως αρχιεπίσκοπος, όμως, ο κ. Χριστόδουλος όχι μόνον δεν εισηγείται την απομάκρυνσιν όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών από το ΠΣΕ, αλλά και διοργανώνει συμπόσια που έχουν ως στόχον να πείσουν τας Εκκλησίας της Βουλγαρίας και της Γεωργίας, αι οποίαι έχουν εξέλθει του ΠΣΕ και είναι αι μόναι που παραμένουν εκτός αυτού, να επανέλθουν και να ενσωματωθούν εις αυτό6! Που οφείλεται άραγε αυτή η ασυνέπεια του κ. Χριστοδούλου;-------------------------
1. Βλ. Αρχιμ. Β. Κ. Στεφανίδου, Εκκλησιαστική Ιστορία: Απ’ αρχής μέχρι σήμερον, Εκδ. Παπαδημητρίου, Β΄ Έκδ., 1959, σ. 63, και Π. Ν. Τρεμπέλα, Απολογητικαί Μελέται, Τόμος Ε΄, 6η Έκδοσις, Εκδ. «Σωτήρ», Αθήναι 1994, σσ. 140 – 142.
2. Βλ. Π. Ν. Τρεμπέλα, ε.α.
3. Βλ. «Ελεύθερος Τύπος», 28.12. 1999, σ. 19.
4. Βλ. «ΤΙΜΕ», 7.7. 2003, σ. 37.
5. Βλ. «Ορθόδοξος Τύπος», 24.7.1998, σ. 5.
6.
«Ορθόδοξος Τύπος», 5.12.2003, σ. 4
«Ο.Τ.» 1543
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου